Water Fall น้ำตกแห่งคำอธิฐาน
โอซาระได้เดินทางไปเมืองๆ หนึ่งเพื่อที่จะไปยังน้ำตกแห่งคำอธิฐาน ระหว่างนั้นเธอก็ได้เจอเพื่อนร่วมทางคนหนึ่ง ชื่อว่า คิรุโตะ ทั้งคู่มีคำอธิฐานเหมือนกัน แต่ทว่า ทางที่ทั้งคู่เดินไปนั้น มีอันตรายมากมายรออยู๋ ระหว่างนั้น โอซาระและคิรุโตะจะผ่านไปได่ไหม มาติดตามกันเลย.......
Tags: น้ำตก การเดินทาง คำอธิฐาน
ตอน: บทที่ 1 : น้ำตกแห่งคำอธิฐาน
ทหารหลายคนยืนงงอยู่ว่าน้ำตกที่โอซาระหมายถึงคือน้ำตกอะไร สักพักถึงมีทหารคนหนึ่งนึกได้และพูดออกมาว่า
“ต้องขอโทษด้วย ที่พวกเราให้ท่านผ่านไปน้ำตกแห่งคำอธิฐานไม่ได้”
“ทำไม”
“เพราะเมืองนี้ไม่ยอมให้คนต่างเมืองเดินผ่านได้ ถ้าท่านจะไป ต้องเดินอ้อมออกทางนอกเมืองแล้วเดินเรียบกำแพงไป”
โอซาระไม่อยู่ฟังให้มากความ ปัดปืนที่จ่อหัวตนออกแล้วเดินหน้าต่อไปท่ามกลางสายตาตื่นตะลึงของทหารหลายคน พลางคิดในใจพร้อมกันโดยมิได้นัดหมายว่า
ช่างกล้ามาก ถึงได้เดินผ่านเมืองไปแบบนั้น
ทุกคนพากันถอยหลังออกไปอย่างเงียบๆ พร้อมใบหน้าตื่นตระหนก เพราะรู้ดีว่า ถ้ามีคนผ่านเมืองไป ทั้งๆ ที่พวกตนห้ามแล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับคนๆ นั้น
ทางด้านโอซาระ ที่ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังจะต้องเจอกับอะไร ก็มุ่งหน้าเดินตามทางต่อไปเรื่อยๆ เธอรับรู้ได้อีกว่ามีบางอย่างตามเธอมา
เป็นสิ่งที่มีพลังเวทย์สูง
หญิงสาวรู้สึกได้อย่างนั้น แต่เธอก็เลือกที่จะมุ่งหน้าเดินต่อไป จวบจนใกล้ถึงประตูทางออก ก็มีบางอย่างผ่านหัวเธอไป
หือ...อะไร
หมาป่า? นก? แมว?
เปล่า....ผิดหมด
เพราะมันคือ เด็กผู้ชาย
ใช่ ไม่ผิดหรอก มันคือเด็กผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกับเธอ
เขาเป็นคนที่สูงกว่าเธอเล็กน้อย มีรูปร่างผอมแต่ไม่เก้งก้าง ให้ความรู้สึกสมส่วน ผมสีดำระบ่าถูกรวบไว้ด้วยเส้นยางสีแดง เขาแต่งกายด้วยเสื้อยืดสีเทาและกางเกงผ้าสีดำ สวมทับด้วยเสื้อคลุมสีน้ำตาล ที่มือข้างขวาถือคทาเวทมนตร์สูงกว่าหัวของเขา ตัวคทาเป็นด้ามไม้สีดำทั้งด้าม ด้านบนประกอบด้วยหินสีทองรูปพระจันทร์เสี้ยว
"จะไปไหน?"
"เรื่องของฉัน เธอมายุ่งไรด้วย"
"เกรงว่าคงจะไม่ได้น่ะนะ เพราะว่าเธอกำลังทำผิดกฎของเมืองนี้"
"......"
"ฉันชื่อซาโตชิ เป็นนักเวทย์สายความมืด เธอล่ะ?"
"โอซาระ เป็นนักเดินทาง"
"สาย?"
"ไม่มี"
"จริงน่ะ แต่ฉันเห็นนะว่า เธอน่ะ เป็นเวทย์สายลม"
"ธะ...เธอรู้?"
"อื้อ เห็นหัวดาบและคทาเธออะนะ"
ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนที่จะเล่นด้วยได้สินะ
"ตามนั้นแหละ แนะนำตัวใหม่นะ ฉันชื่อโอซาระ เป็นนักเดินทางและมีเวทย์สายลม กำลังจะเดินทางไปที่น้ำตกแห่งคำอธิฐาน"
"เธอได้ตายก่อนแน่ถ้าไปคนเดียว"
“ต้องขอโทษด้วย ที่พวกเราให้ท่านผ่านไปน้ำตกแห่งคำอธิฐานไม่ได้”
“ทำไม”
“เพราะเมืองนี้ไม่ยอมให้คนต่างเมืองเดินผ่านได้ ถ้าท่านจะไป ต้องเดินอ้อมออกทางนอกเมืองแล้วเดินเรียบกำแพงไป”
โอซาระไม่อยู่ฟังให้มากความ ปัดปืนที่จ่อหัวตนออกแล้วเดินหน้าต่อไปท่ามกลางสายตาตื่นตะลึงของทหารหลายคน พลางคิดในใจพร้อมกันโดยมิได้นัดหมายว่า
ช่างกล้ามาก ถึงได้เดินผ่านเมืองไปแบบนั้น
ทุกคนพากันถอยหลังออกไปอย่างเงียบๆ พร้อมใบหน้าตื่นตระหนก เพราะรู้ดีว่า ถ้ามีคนผ่านเมืองไป ทั้งๆ ที่พวกตนห้ามแล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับคนๆ นั้น
ทางด้านโอซาระ ที่ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังจะต้องเจอกับอะไร ก็มุ่งหน้าเดินตามทางต่อไปเรื่อยๆ เธอรับรู้ได้อีกว่ามีบางอย่างตามเธอมา
เป็นสิ่งที่มีพลังเวทย์สูง
หญิงสาวรู้สึกได้อย่างนั้น แต่เธอก็เลือกที่จะมุ่งหน้าเดินต่อไป จวบจนใกล้ถึงประตูทางออก ก็มีบางอย่างผ่านหัวเธอไป
หือ...อะไร
หมาป่า? นก? แมว?
เปล่า....ผิดหมด
เพราะมันคือ เด็กผู้ชาย
ใช่ ไม่ผิดหรอก มันคือเด็กผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกับเธอ
เขาเป็นคนที่สูงกว่าเธอเล็กน้อย มีรูปร่างผอมแต่ไม่เก้งก้าง ให้ความรู้สึกสมส่วน ผมสีดำระบ่าถูกรวบไว้ด้วยเส้นยางสีแดง เขาแต่งกายด้วยเสื้อยืดสีเทาและกางเกงผ้าสีดำ สวมทับด้วยเสื้อคลุมสีน้ำตาล ที่มือข้างขวาถือคทาเวทมนตร์สูงกว่าหัวของเขา ตัวคทาเป็นด้ามไม้สีดำทั้งด้าม ด้านบนประกอบด้วยหินสีทองรูปพระจันทร์เสี้ยว
"จะไปไหน?"
"เรื่องของฉัน เธอมายุ่งไรด้วย"
"เกรงว่าคงจะไม่ได้น่ะนะ เพราะว่าเธอกำลังทำผิดกฎของเมืองนี้"
"......"
"ฉันชื่อซาโตชิ เป็นนักเวทย์สายความมืด เธอล่ะ?"
"โอซาระ เป็นนักเดินทาง"
"สาย?"
"ไม่มี"
"จริงน่ะ แต่ฉันเห็นนะว่า เธอน่ะ เป็นเวทย์สายลม"
"ธะ...เธอรู้?"
"อื้อ เห็นหัวดาบและคทาเธออะนะ"
ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนที่จะเล่นด้วยได้สินะ
"ตามนั้นแหละ แนะนำตัวใหม่นะ ฉันชื่อโอซาระ เป็นนักเดินทางและมีเวทย์สายลม กำลังจะเดินทางไปที่น้ำตกแห่งคำอธิฐาน"
"เธอได้ตายก่อนแน่ถ้าไปคนเดียว"
Zeara เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 1 ต.ค. 2557, 19:59:47 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 6 ต.ค. 2557, 21:51:44 น.
จำนวนการเข้าชม : 915
| << บทนำ หญิงสาวผู้มาจากต่างเมือง | บทที่ 2 : คำอธิฐานที่คล้ายกัน >> |
เมโลล่า 2 ต.ค. 2557, 14:42:28 น.
ก็สนุกนะ ยิ้มยิ้ม ^0^
ก็สนุกนะ ยิ้มยิ้ม ^0^
yimyum 2 ต.ค. 2557, 14:49:27 น.
อื้อ ขอบใจนะรันรัน จะพยายามแต่งต่อจ้ะ ^^
อื้อ ขอบใจนะรันรัน จะพยายามแต่งต่อจ้ะ ^^