Mystery Magician. เวทย์รัก พิทักษ์โลก
นาดาเระ นักเดินทางจากต่างเมือง ได้เข้ามาในเมืองนากะเมืองแห่งการค้า ซึ่งพบกับภารกิจต่างๆ ที่ต้องสะสาง และมีเพื่อนร่วมงานชื่อ คาสึโตะ การต่อสู้ ความมันส์ ติดตามได้ในเรื่องนะคะ ^_^
Tags: แฟนตาซี เลิฟเลิฟ ผจญภัย
ตอน: บทที่ 2 การดวลครั้งแรก
คร่อก ฟี้~
โอ้ย ทำไมยัยกาโตะน้องของตาคาสึโตะนอนกรนเสียงดังขนาดนี้น้าาา ฉันนอนไม่หลับ เอาสำลีมาอุดก็แล้ว เอาหมอนมาปิดทับก็แล้ว บีบจมูกยัยนั่นก็แล้ว ไม่สำเร็จตลอดเลย
"ฉันทนไม่ไหวแล้วน้าาา"ฉันลุกขึ้นมาและเดินออกไปข้างนอกไหนๆก็นอนไม่หลับแล้ว ออกไปดูดาวดีกว่า
พลั่ก!! ฉันเปิดประตูหลังบ้านออกไป
"เฮ้ย!"
"คาสึโตะ ออกมาทำอะไรข้างนอกหรอ"ฉันเห็นเขาเอามือไว้ข้างหลังซ่อนอะไรอยู่นะ"คาสึโตะซ่อนอะไรไว้ข้างหลังน่ะ"
"ปะ..เปล่า ไม่มีอะไรสักหน่อย"
"ฮึ่ม"ฉันมองเขาด้วยสายตาไม่น่าไว้ใจ
"เอ่อ.. ถ้าฉันให้เธอดูห้ามบอกคนอื่นนะ"
"อื้มๆ"ฉันรีบวิ่งไปข้างหน้าเขาและทำตาเป็นประกาย ปิ๊งๆ *O*
"กะ..ใกล้ไปมั้ย"เขาเอามีผลักหน้าฉันที่เกือบจะชนกับหน้าเขาอยู่แล้วออกไป
"ว่าแต่ อะไรหรอที่ซ่อนไว้น่ะ"
"เจ้านี่ไง สไคลเปอร์ เป็นกระต่ายพันธุ์ที่ลงผลึกพลังได้น่ะ ฉันว่าจะเอาไปลงผลึกเป็นสัตว์เทพน่ะ"เขาพูดอย่างภูมิใจ
"ไม่เห็นน่าสนใจเลย"ฉันมองเซ็งๆ
"เด็กอย่างเธอจะไปรู้เรื่องอะไร"และเขาก็ลูบหัวฉัน
จ้าๆ ฉันมันเด็ก ที่มันไม่น่าสนใจก็คือฉันมีผลึกสัตว์เทพตั้ง 78 ตัวแล้วจ้าาา และหมดนั้นเป็นระดับ SS ทั้งนั้นแหละ ผลึกฉันอยู่ที่หลัง มันจึงไม่แปลกที่คาสึโตะจะไม่เห็น
"คาสึโตะ จะเอาสไคลเปอร์ไปแข่งทัวร์นาเม้นท์รึเปล่า"
"อืม แต่ครั้งนี้การแข่งขันต้องเป็นทีม ชายคน หญิงคน ตอนนี้กำลังหาอยู่เลยน่ะ"
"คู่กับฉันมั้ยล่ะ อายุฉันถึงนะ"ฉันเริ่มสนใจเพราะปีนร้อายุฉันถึงพอดีเลย ฉันรักการต่อสู้ที่สุดเล้ยยย
"เธอเนี่ยนะ ไม่ไหวมั้ง"
"นี่อย่ามาดูถูกฉันนะ"ฉันเกลียดคำนี้ที่สุดเลย
"ไม่ใช่อย่างนั้นนะ"
"งั้นก็เป็นอันตกลง คาสึโตะ ต้องคู่กับฉันนะ"
"อะ..อืม"
"รักคาสึโตะที่สุดเลยยย"ฉันกอดคาสึโตะอย่างดีใจ"คืนนี้ดาวเยอะจังเนอะ"ฉันคลายวงแขนและเปลี่ยนมานอนราบกับพื้นหญ้าแทน"คาสึโตะลองมานอนด้วยกันสิ"
"อะ..อืม"และเขาก็มานอนข้างๆฉันและมองไปบนท้องฟ้าและฉันก็หลับไป
วันต่อมา
"อื้อ~"ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับบิดขี้เกียจเมื่อมองไปรอบๆพบว่าตัวเองอยู่ในห้องนอนของกาโตะ แต่ว่า..เมื่อคืนฉันดูดาวนอกบ้านและหลับไปไม่ใช่หรอ สงสัยคาสึโตะคงอุ้มมาส่งที่ห้องแหละมั้ง ฉันลุกขึ้นไปอาบน้ำ แต่งตัว และเดินออกมาจากห้อง
"อ้าว! นาดาเระ ตื่นแล้วหรอ"และคนที่ฉันออกมาเจอคนแรกก็คือคาสึโตะ เขากำลังเตรียมตัวออกนอกบ้านพอดีเลย
"คาสึโตะ จะไปไหนอะ"
"เอ่อ..จะไปสมัครทัวร์นาเม้นท์ไง กำลังรอเธออยู่เลย และก็ไปลงผนึกสไคลเปอร์ ฉันกำลังคิดชื่อให้มันอยู่น่ะ เธอคิดว่าตั้งชื่อว่าอะไรดีล่ะ"
"ผนึกมีชื่อด้วยหรอ ถ้าเป็นฉัน..อุ้บ!"ฉันเกือบเอามือปิดปากแทบไม่ทันเพราะความเกือบแตกเพราะฉันกำลังพูดว่าถ้าเป็นฉันเรียกแบบหมายเลขเอาเลยน่ะ และเขาจะสงสัยอีกว่ามีตัวเดียวจะมีเป็นหมายเลขได้ไง ไม่บอกดีกว่า
"ถ้าเป็นเธอแล้วทำไมหรอ"
"อ๋อ ฉันหมายถึงถ้าเป็นฉันจะตั้งชื่อว่า คราส"คิดสดจ้าาา
"คราส งั้นหรอไม่เลวนี่นา งั้นตกลงเอาชื่อนี้แหละ"
เฮ้ย ดีจริงดิ นั่นฉันคิดมั่วน้าาา
"งั้นรีบไปสมัครกันเถอะ"ฉันจูงมือเขาออกไป
เมื่อถึงสถานที่สมัครทัวร์นาเม้นท์
"โห คนเยอะจังเนอะ คาสึโตะ"
"นั่นสิ เก่งๆทั้งนั้นเลยล่ะ"
"คาสึโตะต้องการสื่ออะไร"ฉันจ้องเขาตาเขม็ง
"ปะ..เปล่า เราไปตรวจเลเวลกันเถอะ"
"ละ..เลเวลงั้นหรอ"เอาแล้วไง คาสึโตะจะรู้มั้ยนะ
"อืม ใช่นี่เป็นเครื่องวัดเลเวลของนักดาบน่ะ"
นักดาบ..ใช่สิเราเป็นนักเวทย์นี่นาแต่ดาบนั้นแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น ฉันอัพไว้ตั้งเลเวล 103 ตายล่ะหว่า ยังไงมันก็เยอะอยู่ดีนี่นาคิดสิ นาดาเระ คิดสิ คิด คิด คิด
ปิ๊ง!
นึกออกแล้วฉันมีเวทย์อำพรางนี่นาอำพรางได้มากสุด 100 เลเวลสำหรับอาลีพอื่น หรอถ้าพรางไป 100 เลเวลฉันก็จะเหลือ 3 สินะ คงจะเหมาะกับเด็กแบบฉันแหละเนอะ
"นาดาเระ เหม่ออะไรน่ะถึงตาเธอแล้ว รีบเข้าไปในเครื่องสิ"
"อะ..อืม"ฉันรีบเดินเข้าไปในเครื่อง
ติ๊ดๆๆ
ชิ้ง~! 003 ว้าว!! สำเร็จ
"สะ..สาม จะไหวมั้ยเนี่ย"คาสึโตะบ่นเบาๆ แต่ฉันก็แอบได้ยินนะ
"คาสึโตะ ตาคาสึโตะแล้วนะ"ฉันเดินออกจากเครื่องตรวจ
"อย่าเห็นเลเวลฉันแล้วตะลึงล่ะ"พูดได้หน้าหมั่นไส้มาก
"จ้าๆ ยังไงคาสึโตะก็ต้องเลเวลเยอะกว่าฉันแหละจ้ะ"ฉันพูดแกมประชด
คาสึโตะเดินเข้าไปในเครื่องแล้ว
ติ๊ดๆๆ
ชิ้ง~! 085 โห! นี่เขาอัพมาถึง 2 เลเวลแล้วหรอเนี่ย
"เป็นไง เลเวลฉัน"เขาทำหน้ากวนๆใส่ฉัน
"ก็งั้นๆ ไม่เห็นจะเยอะเลย"มันน้อยมากล่ะ สำหรับฉัน
"เยอะกว่าเธอละกัน"เขายังคงพูดด้วยความภูมิใจ
"ภูมิใจมากเนอะ เลเวลเยอะกว่าเด็ก"พูดหวังให้เขาหยุดทำหน้ากวน
"ภูมิใจมากเลยล่ะ"หน้ากวนกว่าเดิมอีก น่าจะเสกเป็นลิงซะให้เข็ด
"ถ้าเก่งมากช่วยสอนฉันหน่อยสิ"
"ได้เลย เผื่อโอกาสชนะจะเพิ่มขึ้น"ยังไม่วายที่จะแขวะฉัน อึดอัดโว้ยยย
"งั้นทดสอบก่อนเรียนเป็นสู้กับคาสึโตะละกัน จะได้พิสูจน์ได้ว่าฉันก็มีน้ำยานะ"
"ได้สิ แต่ห้ามเปลี่ยนใจทีหลังล่ะ"
"ไม่เปลี่ยนใจแน่นอน ฉันจะชนะคาสึโตะให้ได้เลยล่ะ"
"งั้นไปสนามดวลละกัน ถ้า HP เราจะยังไม่ตายจริงแค่การดวลเสร็จสิ้นเท่านั้นเอง"
"ดีเหมือนกัน"คาสึโตะจะได้ไม่ตายคามือฉัน
"งั้นรีบไปกัน จะได้ตัดสินแพ้ชนะกันเลย"
"อื้ม"
ก่อนที่จะเดินทาง คาสึโตะได้ลงผลึกที่ร้านลงผลึกสัตว์ ปลคกเขาอยู่ที่แขนข้างขวาและเราก็เดินทางไปสนามดวลทันที ระหว่างเดินทางไปสนามดวล ฉันได้ตรวจดูค่า HP ของคาสึโตะเขามี HP 90,753 ซึ่งเมื่อเทียบกับฉันที่มี HP 3,085,727 มันคนละโลกกันเลยมั้งเนี่ยลดเหลือแค่ 40,000 ก็พอมั้ง เอาที่เหลือไปเพิ่มพลังโจมตีกับป้องกันละกัน หลังจากจัดแจงสเตตัสเรียบร้อย
"ถึงแล้วล่ะ เธอเข้าไปเลือกอาวุธกับชุดเกราะข้างใน เดินตรงไปแล้วเลี้ยวซ้ายนะ"
"อื้ม"ฉันเดินตรงไปตามทางเดินแลัเลี้ยวขวาส่วนคาสึโตะเข้าห้องตรงข้ามกับฉัน
ฉันว่าไม่ใส่เกราะดีกว่าส่วนอาวุธ เอาดาบคาตามะละกันฉันไม่ชอบดาบอันใหญ่ๆน่ะ เสร็จแล้วก็เดินออกมาในชุดกระโปรงสาย เดี่ยวสีฟ้าอ่อนกับหมวกสีน้ำตาลส่วนรองเท้าก็คงต้องผ้าใบแหละ พื้นของสนามดวลมันเป็นทรายนี่นา
"อ้าว! เธอไม่ใส่ชุดเกราะหรอ"คาสึโตะที่เพิ่งเดินออกมาแปลกใจเมื่อฉันไม่ได้ใส่ชุดเกราะ
"ถ้าฉันชนะจะได้ชนะแบบสะใจไงล่ะ"ที่จริงกลัวคาสึโตะจะ HP หมดตั้งแต่เริ่มน่ะสิ ว่าแต่วิธีที่จะเอาชนะคาสึโตะได้มันง่ายก็จริง แต่เขาจะสงสัยมั้ยนะว่าฉันชนะได้ยังไง คิดสึนาดาเระ เธอจะทำยังไงต่อ คิดสิคิด
ปิ๊ง ป่อง~ คิดออกแล้ว แกล้งเป็นมีวิญญาณมาสิงดีกว่า น่าจะไปได้สวยนะ ขั้นแรกต้องแกล้งทำเป็นเสียท่า และลุกขึ้นมาด้วยตาข้างซ้ายลุกเป็นไฟละกัน และทำนิสัยไม่เป็นตัวเอง และเมื่อจัดการคาสึโตะได้ ก็สลบต่อสิ เยี่ยมไปเลย
เมื่อถึงกลางสนามดวลแล้ว หลอดเลือดของฉันและคาสึโตะก็ปรากฎขึ้นเหนือพวกเราทั้งสอง
"เลือดแค่ 40,000 เองงั้นหรอ นี่เธอไหวจริงๆน่ะ"
"ไหวน่า ฉันไหว อย่างคาสึโตะน่ะ จิ๊บๆ"
"ฉันจะไม่ออมมือนะ"และแล้วคาสึโตะก็วิ่งมาฟันฉันอย่างเร็วและมันก็เป็นไปตามแผน ฉันล้มลง"เฮ้ย! ถ้าแค่นี้ล้ม เธอไม่ไหวนะ"และเขาก็มองำปที่หลอดเลือดของฉันมันเปลี่ยนจากHP 40,000 เป็น 3,085,727
ฟึ่บ! ฉันลุกขึ้นแต่ยังก้มหน้า
"นะ..นาดาเระ"
ฉันไม่พูดอะไร และวิ่งไปฟันเขาทีเดียว HP ของเขาจาก 90,753 กลายเป็น 10 อย่างรวดเร็ว
"นะ..นาดาเระเธอเป็นอะไรไปน่ะ"
"ฉันน่ะหรอสึกึมิ นาดาเระไงล่ะ จำไม่ได้หรอ มิคาระ คาสึโตะ"ฉันเงยหน้าขึ้นด้วยตาข้างซ้ายลุกโพลนด้วยไฟสีฟ้า
"นี่ไม่ใช่เธอ เธอไม่ได้เป็นแบบนี้ เธอต้องน่ารัก ไร้เดียงสา ไม่ใช่แข็งแกร่งแบบนี้"
"หึ ขอโทษด้วยนะ ฉันนี่แหละ สึกึมิ นาดาเระ"และฉันก็ร่ายคาถาว่า"เปลวอัคคีเอ๋ย จงปรากฎต่อข้าเพื่อจัดการศัตรูด้วยเถิด!"ไฟก็ลุกท่วมมือทั้งสอง และฉันก็ทำมือเป็นกากบาทและเหวี่ยงมือไปข้างหน้า มีเปลวไฟออกมาโจมตีคาสึโตะเต็มๆจน HP ของเขาเหลือ 0 และตามแผนใช่แล้วฉันก็หล่นตุ้บลงกับพื้นทันที
และการดวลก็จบลง นาดาเระ เป็นฝ่ายชนะ
"โอ้ย เจ็บชะมัดเลย นาดาเระ!! นาดาเระ!!"
เขาเดินมาที่ฉันทั้งที่ยังเจ็บแขนข้างซ้าย จึงใช้แขนข้างขวาจับไว้
"ฉะ..ฉันเป็นอะไรไปงั้นหรอ"
"นาดาเระ เธอไม่เป็นอะไรใช่มั้ย เธอชนะแล้ว ได้ยินมั้ยเธอชนะแล้ว"
"เป็นไงความสามารถ"
"เก่งครับเก่ง"ฟังแล้วชื่นใจ
"งั้นวันหลังคาสึโตะห้ามดูถูกฉันอีกนะ"ได้โอกาส ฮ่าๆๆ
"คร้าบบบบ คุณนาดาเระ"กวนซะไม่มี
"งั้นเรารีบกลับบ้านกันเถอะกาโตะคงจะรอเราที่โต๊ะอาหารแล้วล่ะ"
"นั่นสินะ เฮ้ย! นี่มันหนึ่งทุ่มแล้วนี่นา ตายๆ ฉันโดนยัยกาโตะด่าหูชาแน่ๆเลย"ก็เล่นนัดไว้หกโมงเย็นเองนี่นาช่วยไม่ได้
เมื่อวานเวลาห้าโมงเย็น
'พี่คาสึโตะ'กาโตะเดินมาในห้องของคาสึโตะ
'มีอะไรหรอกาโตะ'
'คือพรุ่งนี้...'
'จริงสิ วันเกิดกาโตะนี่นา เกือบลืมเลย แหะๆ ไม่ว่ากันนะ'
'อืม ฉันคิดว่าจะจัดปาร์ตี้ที่บ้านกันสามคนน่ะ นัดกันหนึ่งทุ่มนะ'
'ไม่เป็นไรหรอก หกโมงเย็นก็ได้ฉันว่าง'
'อื้ม ถ้ามาช้าล่ะก็'กาโตะทำท่าเอานิ้วปาดคอแทนสัญลักษณ์ว่า'ตาย'
เฮ้อ จริงๆเลยนะ คาสึโตะน่ะ โชคดีนะที่วันนี้กาโตะมีเรียนจนถึงหนึ่งทุ่มน่ะ แต่รู้สึกว่าหมอนั่นจะยังไม่รู้แฮะ ที่ฉันรู้เพราะว่ามีอยู่วันหนึ่ง
'นาดาเระไปหยิบปฏิทินให้หน่อยสิ'
'อืม รอแปปนึงนะ'
และฉันก็เดินไปเอาปฏิทินมาให้แต่ในปฏิทินเหมือนจะมีอะไรบางอย่างหยิบออกมาเป็นตาราง เลยคิดว่าจะถามกาโตะดู
'ขอบใจนะ'
'กาโตะ ไอนี่คืออะไรหรอ'
'อ๋อ ตารางเรียนฉันน่ะ'
'อืม แล้วเอาปฏิทินไปทำไรอะ'
'มาดูวันเกิดฉันน่ะสิ ว้า~ แย่จังวันพุธหรอวันนั้นฉันเลิกเรียนหนึ่งทุ่มด้วยสิ'และกาโตะก็เอาหัวฟุบลงบนโต๊ะ
ก็อย่างนี้แหละ พี่ชายอะไรไม่รู้ตารางเรียนน้องสาวตัวเองพอถึงบ้าน
แอ้ด~ เงียบ บ้านยังไม่มีการเปิดไฟหรือใดๆทั้งสิ้น
"อ้าว กาโตะยังไม่เลิกเรียนหรอกหรอ"คาสึโตะพูดขึ้น
"เลิกแล้ว เลิกหนึ่งทุ่มนี่มันทุ่มครึ่งแล้วนะ"แต่ก็น่าแปลกน่าจะถึงได้แล้วนะ
"ขอโทษค่ะที่มาช้า"ใครบางคนอยู่ที่หน้าประตูพูดออกมาด้วยเสียงเหนื่อยๆ
"กาโตะมาสิ คาสึโตะกำลังรอเธออยู่เลยนะ"
"ขอบคุณพี่คาสึโตะกับนาดาเระนะที่รอ"
"อะ..อืม"คาสึโตะดูท่าจะงงๆ
ฮะๆ งั้นวันนี้ก็โชคดีของคาสึโตะแหละเนอะ ปาร์ตี้คืนนี้สนุกมากๆเลยล่ะ
โอ้ย ทำไมยัยกาโตะน้องของตาคาสึโตะนอนกรนเสียงดังขนาดนี้น้าาา ฉันนอนไม่หลับ เอาสำลีมาอุดก็แล้ว เอาหมอนมาปิดทับก็แล้ว บีบจมูกยัยนั่นก็แล้ว ไม่สำเร็จตลอดเลย
"ฉันทนไม่ไหวแล้วน้าาา"ฉันลุกขึ้นมาและเดินออกไปข้างนอกไหนๆก็นอนไม่หลับแล้ว ออกไปดูดาวดีกว่า
พลั่ก!! ฉันเปิดประตูหลังบ้านออกไป
"เฮ้ย!"
"คาสึโตะ ออกมาทำอะไรข้างนอกหรอ"ฉันเห็นเขาเอามือไว้ข้างหลังซ่อนอะไรอยู่นะ"คาสึโตะซ่อนอะไรไว้ข้างหลังน่ะ"
"ปะ..เปล่า ไม่มีอะไรสักหน่อย"
"ฮึ่ม"ฉันมองเขาด้วยสายตาไม่น่าไว้ใจ
"เอ่อ.. ถ้าฉันให้เธอดูห้ามบอกคนอื่นนะ"
"อื้มๆ"ฉันรีบวิ่งไปข้างหน้าเขาและทำตาเป็นประกาย ปิ๊งๆ *O*
"กะ..ใกล้ไปมั้ย"เขาเอามีผลักหน้าฉันที่เกือบจะชนกับหน้าเขาอยู่แล้วออกไป
"ว่าแต่ อะไรหรอที่ซ่อนไว้น่ะ"
"เจ้านี่ไง สไคลเปอร์ เป็นกระต่ายพันธุ์ที่ลงผลึกพลังได้น่ะ ฉันว่าจะเอาไปลงผลึกเป็นสัตว์เทพน่ะ"เขาพูดอย่างภูมิใจ
"ไม่เห็นน่าสนใจเลย"ฉันมองเซ็งๆ
"เด็กอย่างเธอจะไปรู้เรื่องอะไร"และเขาก็ลูบหัวฉัน
จ้าๆ ฉันมันเด็ก ที่มันไม่น่าสนใจก็คือฉันมีผลึกสัตว์เทพตั้ง 78 ตัวแล้วจ้าาา และหมดนั้นเป็นระดับ SS ทั้งนั้นแหละ ผลึกฉันอยู่ที่หลัง มันจึงไม่แปลกที่คาสึโตะจะไม่เห็น
"คาสึโตะ จะเอาสไคลเปอร์ไปแข่งทัวร์นาเม้นท์รึเปล่า"
"อืม แต่ครั้งนี้การแข่งขันต้องเป็นทีม ชายคน หญิงคน ตอนนี้กำลังหาอยู่เลยน่ะ"
"คู่กับฉันมั้ยล่ะ อายุฉันถึงนะ"ฉันเริ่มสนใจเพราะปีนร้อายุฉันถึงพอดีเลย ฉันรักการต่อสู้ที่สุดเล้ยยย
"เธอเนี่ยนะ ไม่ไหวมั้ง"
"นี่อย่ามาดูถูกฉันนะ"ฉันเกลียดคำนี้ที่สุดเลย
"ไม่ใช่อย่างนั้นนะ"
"งั้นก็เป็นอันตกลง คาสึโตะ ต้องคู่กับฉันนะ"
"อะ..อืม"
"รักคาสึโตะที่สุดเลยยย"ฉันกอดคาสึโตะอย่างดีใจ"คืนนี้ดาวเยอะจังเนอะ"ฉันคลายวงแขนและเปลี่ยนมานอนราบกับพื้นหญ้าแทน"คาสึโตะลองมานอนด้วยกันสิ"
"อะ..อืม"และเขาก็มานอนข้างๆฉันและมองไปบนท้องฟ้าและฉันก็หลับไป
วันต่อมา
"อื้อ~"ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับบิดขี้เกียจเมื่อมองไปรอบๆพบว่าตัวเองอยู่ในห้องนอนของกาโตะ แต่ว่า..เมื่อคืนฉันดูดาวนอกบ้านและหลับไปไม่ใช่หรอ สงสัยคาสึโตะคงอุ้มมาส่งที่ห้องแหละมั้ง ฉันลุกขึ้นไปอาบน้ำ แต่งตัว และเดินออกมาจากห้อง
"อ้าว! นาดาเระ ตื่นแล้วหรอ"และคนที่ฉันออกมาเจอคนแรกก็คือคาสึโตะ เขากำลังเตรียมตัวออกนอกบ้านพอดีเลย
"คาสึโตะ จะไปไหนอะ"
"เอ่อ..จะไปสมัครทัวร์นาเม้นท์ไง กำลังรอเธออยู่เลย และก็ไปลงผนึกสไคลเปอร์ ฉันกำลังคิดชื่อให้มันอยู่น่ะ เธอคิดว่าตั้งชื่อว่าอะไรดีล่ะ"
"ผนึกมีชื่อด้วยหรอ ถ้าเป็นฉัน..อุ้บ!"ฉันเกือบเอามือปิดปากแทบไม่ทันเพราะความเกือบแตกเพราะฉันกำลังพูดว่าถ้าเป็นฉันเรียกแบบหมายเลขเอาเลยน่ะ และเขาจะสงสัยอีกว่ามีตัวเดียวจะมีเป็นหมายเลขได้ไง ไม่บอกดีกว่า
"ถ้าเป็นเธอแล้วทำไมหรอ"
"อ๋อ ฉันหมายถึงถ้าเป็นฉันจะตั้งชื่อว่า คราส"คิดสดจ้าาา
"คราส งั้นหรอไม่เลวนี่นา งั้นตกลงเอาชื่อนี้แหละ"
เฮ้ย ดีจริงดิ นั่นฉันคิดมั่วน้าาา
"งั้นรีบไปสมัครกันเถอะ"ฉันจูงมือเขาออกไป
เมื่อถึงสถานที่สมัครทัวร์นาเม้นท์
"โห คนเยอะจังเนอะ คาสึโตะ"
"นั่นสิ เก่งๆทั้งนั้นเลยล่ะ"
"คาสึโตะต้องการสื่ออะไร"ฉันจ้องเขาตาเขม็ง
"ปะ..เปล่า เราไปตรวจเลเวลกันเถอะ"
"ละ..เลเวลงั้นหรอ"เอาแล้วไง คาสึโตะจะรู้มั้ยนะ
"อืม ใช่นี่เป็นเครื่องวัดเลเวลของนักดาบน่ะ"
นักดาบ..ใช่สิเราเป็นนักเวทย์นี่นาแต่ดาบนั้นแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น ฉันอัพไว้ตั้งเลเวล 103 ตายล่ะหว่า ยังไงมันก็เยอะอยู่ดีนี่นาคิดสิ นาดาเระ คิดสิ คิด คิด คิด
ปิ๊ง!
นึกออกแล้วฉันมีเวทย์อำพรางนี่นาอำพรางได้มากสุด 100 เลเวลสำหรับอาลีพอื่น หรอถ้าพรางไป 100 เลเวลฉันก็จะเหลือ 3 สินะ คงจะเหมาะกับเด็กแบบฉันแหละเนอะ
"นาดาเระ เหม่ออะไรน่ะถึงตาเธอแล้ว รีบเข้าไปในเครื่องสิ"
"อะ..อืม"ฉันรีบเดินเข้าไปในเครื่อง
ติ๊ดๆๆ
ชิ้ง~! 003 ว้าว!! สำเร็จ
"สะ..สาม จะไหวมั้ยเนี่ย"คาสึโตะบ่นเบาๆ แต่ฉันก็แอบได้ยินนะ
"คาสึโตะ ตาคาสึโตะแล้วนะ"ฉันเดินออกจากเครื่องตรวจ
"อย่าเห็นเลเวลฉันแล้วตะลึงล่ะ"พูดได้หน้าหมั่นไส้มาก
"จ้าๆ ยังไงคาสึโตะก็ต้องเลเวลเยอะกว่าฉันแหละจ้ะ"ฉันพูดแกมประชด
คาสึโตะเดินเข้าไปในเครื่องแล้ว
ติ๊ดๆๆ
ชิ้ง~! 085 โห! นี่เขาอัพมาถึง 2 เลเวลแล้วหรอเนี่ย
"เป็นไง เลเวลฉัน"เขาทำหน้ากวนๆใส่ฉัน
"ก็งั้นๆ ไม่เห็นจะเยอะเลย"มันน้อยมากล่ะ สำหรับฉัน
"เยอะกว่าเธอละกัน"เขายังคงพูดด้วยความภูมิใจ
"ภูมิใจมากเนอะ เลเวลเยอะกว่าเด็ก"พูดหวังให้เขาหยุดทำหน้ากวน
"ภูมิใจมากเลยล่ะ"หน้ากวนกว่าเดิมอีก น่าจะเสกเป็นลิงซะให้เข็ด
"ถ้าเก่งมากช่วยสอนฉันหน่อยสิ"
"ได้เลย เผื่อโอกาสชนะจะเพิ่มขึ้น"ยังไม่วายที่จะแขวะฉัน อึดอัดโว้ยยย
"งั้นทดสอบก่อนเรียนเป็นสู้กับคาสึโตะละกัน จะได้พิสูจน์ได้ว่าฉันก็มีน้ำยานะ"
"ได้สิ แต่ห้ามเปลี่ยนใจทีหลังล่ะ"
"ไม่เปลี่ยนใจแน่นอน ฉันจะชนะคาสึโตะให้ได้เลยล่ะ"
"งั้นไปสนามดวลละกัน ถ้า HP เราจะยังไม่ตายจริงแค่การดวลเสร็จสิ้นเท่านั้นเอง"
"ดีเหมือนกัน"คาสึโตะจะได้ไม่ตายคามือฉัน
"งั้นรีบไปกัน จะได้ตัดสินแพ้ชนะกันเลย"
"อื้ม"
ก่อนที่จะเดินทาง คาสึโตะได้ลงผลึกที่ร้านลงผลึกสัตว์ ปลคกเขาอยู่ที่แขนข้างขวาและเราก็เดินทางไปสนามดวลทันที ระหว่างเดินทางไปสนามดวล ฉันได้ตรวจดูค่า HP ของคาสึโตะเขามี HP 90,753 ซึ่งเมื่อเทียบกับฉันที่มี HP 3,085,727 มันคนละโลกกันเลยมั้งเนี่ยลดเหลือแค่ 40,000 ก็พอมั้ง เอาที่เหลือไปเพิ่มพลังโจมตีกับป้องกันละกัน หลังจากจัดแจงสเตตัสเรียบร้อย
"ถึงแล้วล่ะ เธอเข้าไปเลือกอาวุธกับชุดเกราะข้างใน เดินตรงไปแล้วเลี้ยวซ้ายนะ"
"อื้ม"ฉันเดินตรงไปตามทางเดินแลัเลี้ยวขวาส่วนคาสึโตะเข้าห้องตรงข้ามกับฉัน
ฉันว่าไม่ใส่เกราะดีกว่าส่วนอาวุธ เอาดาบคาตามะละกันฉันไม่ชอบดาบอันใหญ่ๆน่ะ เสร็จแล้วก็เดินออกมาในชุดกระโปรงสาย เดี่ยวสีฟ้าอ่อนกับหมวกสีน้ำตาลส่วนรองเท้าก็คงต้องผ้าใบแหละ พื้นของสนามดวลมันเป็นทรายนี่นา
"อ้าว! เธอไม่ใส่ชุดเกราะหรอ"คาสึโตะที่เพิ่งเดินออกมาแปลกใจเมื่อฉันไม่ได้ใส่ชุดเกราะ
"ถ้าฉันชนะจะได้ชนะแบบสะใจไงล่ะ"ที่จริงกลัวคาสึโตะจะ HP หมดตั้งแต่เริ่มน่ะสิ ว่าแต่วิธีที่จะเอาชนะคาสึโตะได้มันง่ายก็จริง แต่เขาจะสงสัยมั้ยนะว่าฉันชนะได้ยังไง คิดสึนาดาเระ เธอจะทำยังไงต่อ คิดสิคิด
ปิ๊ง ป่อง~ คิดออกแล้ว แกล้งเป็นมีวิญญาณมาสิงดีกว่า น่าจะไปได้สวยนะ ขั้นแรกต้องแกล้งทำเป็นเสียท่า และลุกขึ้นมาด้วยตาข้างซ้ายลุกเป็นไฟละกัน และทำนิสัยไม่เป็นตัวเอง และเมื่อจัดการคาสึโตะได้ ก็สลบต่อสิ เยี่ยมไปเลย
เมื่อถึงกลางสนามดวลแล้ว หลอดเลือดของฉันและคาสึโตะก็ปรากฎขึ้นเหนือพวกเราทั้งสอง
"เลือดแค่ 40,000 เองงั้นหรอ นี่เธอไหวจริงๆน่ะ"
"ไหวน่า ฉันไหว อย่างคาสึโตะน่ะ จิ๊บๆ"
"ฉันจะไม่ออมมือนะ"และแล้วคาสึโตะก็วิ่งมาฟันฉันอย่างเร็วและมันก็เป็นไปตามแผน ฉันล้มลง"เฮ้ย! ถ้าแค่นี้ล้ม เธอไม่ไหวนะ"และเขาก็มองำปที่หลอดเลือดของฉันมันเปลี่ยนจากHP 40,000 เป็น 3,085,727
ฟึ่บ! ฉันลุกขึ้นแต่ยังก้มหน้า
"นะ..นาดาเระ"
ฉันไม่พูดอะไร และวิ่งไปฟันเขาทีเดียว HP ของเขาจาก 90,753 กลายเป็น 10 อย่างรวดเร็ว
"นะ..นาดาเระเธอเป็นอะไรไปน่ะ"
"ฉันน่ะหรอสึกึมิ นาดาเระไงล่ะ จำไม่ได้หรอ มิคาระ คาสึโตะ"ฉันเงยหน้าขึ้นด้วยตาข้างซ้ายลุกโพลนด้วยไฟสีฟ้า
"นี่ไม่ใช่เธอ เธอไม่ได้เป็นแบบนี้ เธอต้องน่ารัก ไร้เดียงสา ไม่ใช่แข็งแกร่งแบบนี้"
"หึ ขอโทษด้วยนะ ฉันนี่แหละ สึกึมิ นาดาเระ"และฉันก็ร่ายคาถาว่า"เปลวอัคคีเอ๋ย จงปรากฎต่อข้าเพื่อจัดการศัตรูด้วยเถิด!"ไฟก็ลุกท่วมมือทั้งสอง และฉันก็ทำมือเป็นกากบาทและเหวี่ยงมือไปข้างหน้า มีเปลวไฟออกมาโจมตีคาสึโตะเต็มๆจน HP ของเขาเหลือ 0 และตามแผนใช่แล้วฉันก็หล่นตุ้บลงกับพื้นทันที
และการดวลก็จบลง นาดาเระ เป็นฝ่ายชนะ
"โอ้ย เจ็บชะมัดเลย นาดาเระ!! นาดาเระ!!"
เขาเดินมาที่ฉันทั้งที่ยังเจ็บแขนข้างซ้าย จึงใช้แขนข้างขวาจับไว้
"ฉะ..ฉันเป็นอะไรไปงั้นหรอ"
"นาดาเระ เธอไม่เป็นอะไรใช่มั้ย เธอชนะแล้ว ได้ยินมั้ยเธอชนะแล้ว"
"เป็นไงความสามารถ"
"เก่งครับเก่ง"ฟังแล้วชื่นใจ
"งั้นวันหลังคาสึโตะห้ามดูถูกฉันอีกนะ"ได้โอกาส ฮ่าๆๆ
"คร้าบบบบ คุณนาดาเระ"กวนซะไม่มี
"งั้นเรารีบกลับบ้านกันเถอะกาโตะคงจะรอเราที่โต๊ะอาหารแล้วล่ะ"
"นั่นสินะ เฮ้ย! นี่มันหนึ่งทุ่มแล้วนี่นา ตายๆ ฉันโดนยัยกาโตะด่าหูชาแน่ๆเลย"ก็เล่นนัดไว้หกโมงเย็นเองนี่นาช่วยไม่ได้
เมื่อวานเวลาห้าโมงเย็น
'พี่คาสึโตะ'กาโตะเดินมาในห้องของคาสึโตะ
'มีอะไรหรอกาโตะ'
'คือพรุ่งนี้...'
'จริงสิ วันเกิดกาโตะนี่นา เกือบลืมเลย แหะๆ ไม่ว่ากันนะ'
'อืม ฉันคิดว่าจะจัดปาร์ตี้ที่บ้านกันสามคนน่ะ นัดกันหนึ่งทุ่มนะ'
'ไม่เป็นไรหรอก หกโมงเย็นก็ได้ฉันว่าง'
'อื้ม ถ้ามาช้าล่ะก็'กาโตะทำท่าเอานิ้วปาดคอแทนสัญลักษณ์ว่า'ตาย'
เฮ้อ จริงๆเลยนะ คาสึโตะน่ะ โชคดีนะที่วันนี้กาโตะมีเรียนจนถึงหนึ่งทุ่มน่ะ แต่รู้สึกว่าหมอนั่นจะยังไม่รู้แฮะ ที่ฉันรู้เพราะว่ามีอยู่วันหนึ่ง
'นาดาเระไปหยิบปฏิทินให้หน่อยสิ'
'อืม รอแปปนึงนะ'
และฉันก็เดินไปเอาปฏิทินมาให้แต่ในปฏิทินเหมือนจะมีอะไรบางอย่างหยิบออกมาเป็นตาราง เลยคิดว่าจะถามกาโตะดู
'ขอบใจนะ'
'กาโตะ ไอนี่คืออะไรหรอ'
'อ๋อ ตารางเรียนฉันน่ะ'
'อืม แล้วเอาปฏิทินไปทำไรอะ'
'มาดูวันเกิดฉันน่ะสิ ว้า~ แย่จังวันพุธหรอวันนั้นฉันเลิกเรียนหนึ่งทุ่มด้วยสิ'และกาโตะก็เอาหัวฟุบลงบนโต๊ะ
ก็อย่างนี้แหละ พี่ชายอะไรไม่รู้ตารางเรียนน้องสาวตัวเองพอถึงบ้าน
แอ้ด~ เงียบ บ้านยังไม่มีการเปิดไฟหรือใดๆทั้งสิ้น
"อ้าว กาโตะยังไม่เลิกเรียนหรอกหรอ"คาสึโตะพูดขึ้น
"เลิกแล้ว เลิกหนึ่งทุ่มนี่มันทุ่มครึ่งแล้วนะ"แต่ก็น่าแปลกน่าจะถึงได้แล้วนะ
"ขอโทษค่ะที่มาช้า"ใครบางคนอยู่ที่หน้าประตูพูดออกมาด้วยเสียงเหนื่อยๆ
"กาโตะมาสิ คาสึโตะกำลังรอเธออยู่เลยนะ"
"ขอบคุณพี่คาสึโตะกับนาดาเระนะที่รอ"
"อะ..อืม"คาสึโตะดูท่าจะงงๆ
ฮะๆ งั้นวันนี้ก็โชคดีของคาสึโตะแหละเนอะ ปาร์ตี้คืนนี้สนุกมากๆเลยล่ะ
คิเรดะ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 8 ต.ค. 2557, 23:26:20 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 20 ต.ค. 2557, 13:53:23 น.
จำนวนการเข้าชม : 797
| << บทที่ 1 เด็กน้อยผู้หลงทาง | บทที่ 3 ผลึกสัตว์เทพ >> |
