บำเรอรัก เพลิงสวาท NC18++
เพียงแค่เห็นเธอครั้งแรก โดมินิคก็บอกกับตัวเองว่าเขาจะต้องได้สาวสวยแต่งตัวเซ็กซี่ผู้นี้มาเป็นหนึ่งในผู้หญิงของเขาให้ได้ในระยะเวลาที่เขาทำงานอยู่ไทย เขาพยายามหาวิธีเพื่อจะได้เธอมา แต่เหมือนสวรรค์เข้าข้างเทพบุตรอย่างเขาเสมอ เมื่อแม่เลี้ยงของเธอติดหนี้การพนันที่คาสิโนของเขาในจำนวนไม่น้อย อย่างไรเสียงานนี้เขาต้องได้ร่างบางของสาวสวยสุดเซ็กซี่ไม่แพ้ดาวยั่วมาแนบอกไว้นอนกอดข้างกายอย่างแน่นอน...
โดมินิค แคโรว์เวล
นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงผู้หยิ่งยโส
เลือดผสม อิตาล-รัสเซีย วัย 32ปี
นิต้า ฉัตรทรัตย
สาวสวยสุดเซ็กซี่ วัย 26ปี ที่ไม่ได้มีดีแค่ความสวย
\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\
ปล.หากยังพบคำผิด คำตก ก็ติชมเข้ามากันได้เลย ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน
ทักทายกันได้
Tags: คมน์
ตอน: บทที่2.........30%
นิต้ากลับมาที่บริษัทอีกครั้งอย่างหัวเสีย หลังจากที่เข้าไปคุยกับโดมินิคที่โรงแรมของเขา แม้ว่าในเวลานี้จะเป็นเวลาเลิกงานของพนักงานทุกคนแล้วก็ตาม แต่นิต้าก็ยังเข้ามาเคลียร์งานของตัวเองจนดึกแบบนี้เป็นประจำ ตั้งแต่ที่เริ่มทำงานกับดนัยหญิงสาวรู้สึกว่าตัวเองจะต้องขยันมากกว่าเดิม เพื่อไม่ให้ใครมาดูถูกได้ว่าที่เข้ามาทำงานกับบริษัทแห่งนี้ในตำแหน่งผู้ช่วยผู้บริหาร เป็นเพราะเธอใช้ร่างกายเข้าแรกกับดนัยหนุ่มรุ่นพี่
ซึ่งทุกวันนี้คำพูดเหล่านั้นมันหายไปกับผลงานของเธอ ที่ใช้ความสามารถพาบริษัทขายสินค้านำเข้าให้กับผู้ประกอบการทางด้านอาหารมาหลายที่ จนทุกวันนี้ชื่อนิต้าเป็นที่ยอมรับของกลุ่มคนทำงาน มีหลายบริษัทที่ยืนข้อเสนอให้เธอไปทำงานด้วย แต่นิต้าก็เลือกจะอยู่กับดนัยช่วยงานเขาและยังทำหน้าที่ที่ปรึกษาของบริษัทผู้รับเหมาหลายแห่งไปพร้อมกัน
“เฮ้อ นี่ฉันจะต้องยอมนายจริงๆ หรอเนี่ย” นิต้านั่งกุมขมับอยู่หลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ที่มีป้ายชื่อเธอติดอยู่
“มันต้องมีทางออกที่ดีกว่านี้สิ”
กริ๊ง!! กริ๊งๆๆ เสียงโทรศัพท์หญิงสาวดังขึ้นขัดจังหวะการคิดของหญิงสาวลงไป
“ว่าไงนุช”
“พี่ต้า ออกมากินข้าวกันไหม พี่เลิกงานหรือยัง” เสียงใสของน้องสาวดังมาตามสายทันทีที่พี่สาวรับสาย
“อืม พี่เคลียร์งานเสร็จพอดีเลย” หญิงสาวชำเลืองตาไปมองนาฬิกาเรือนน่ารักที่หญิงสาวซื้อมาตั้งไว้บนโต๊ะทำงาน “ว่าแต่นุชเถอะ ทำอะไรอยู่ทำไมถึงยังไม่กินข้าว สามทุ่มแล้วนะนุช”
“เพิ่งกลับจากบ้านเพื่อนน่ะสิพี่ต้า หิวจังเลยหาคนเลี้ยงข้าว”
“ได้ งั้นเดี๋ยวเจอกันที่...” เพียงแค่สนทนากับน้องสาวจบ นิต้าก็รีบเก็บเอกสารบนโต๊ะและของใช้ส่วนตัวของเธอลงกระเป๋าสีดำใบใหญ่ทันที ไม่อยากให้น้องสาวรอนาน
สองพี่น้องนั่งทานข้าวมื้อเย็นที่เลยเวลามาถึงห้าทุ่มกว่าแล้ว กว่านิต้าจะขับรถมาถึงร้านอาหารที่นัดกับน้องสาวไว้ก็ใช้เวลานาน นิต้าและนุชนาถเป็นพี่น้องกันแท้ๆ แต่นุชนาถผิวคล้ำออกไปทางมารดามากกว่าพี่สาวที่ได้สีผิวขาวมาจากบิดา แต่ดูแล้วทั้งสองคนหน้าคล้ายกัน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นพี่น้องกัน
ปกตินิต้ากับน้องสาวก็จะเจอกันประจำอยู่แล้ว ถ้าหากว่าหญิงสาวว่างจากงานก็จะมาเจอนุชนาถตลอดเวลา ตั้งแต่ที่บิดาเสียไปและนิต้ายังเรียนไม่จบปริญญาตรี นิต้ากับน้องสาวก็รู้สึกว่ามีกันแค่สองคนพี่น้อง ไม่เคยรู้สึกว่ามีแม่เลี้ยงอย่างพรพรรณ เข้ามายุ่งเกี่ยวในชีวิต
“เรียนเป็นยังไงบ้าง” นิต้าเอ่ยปากถามน้องสาว เมื่อทานอาหารไปได้เกือบครึ่ง
“ก็ดีค่ะ ช่วงนี้ยุ่งๆ อาจารย์ให้ทำโปรเจ็คเยอะ”
“แล้วตังค์พอใช้ดีใช่ไหมนุช”
“ยิ่งกว่าพอใช้อีกพี่ต้า ถ้าไม่พอนุชจะโทร.ขอเพิ่มเองแหละ แต่ช่วงนี้ก็ไม่ได้ค่อยใช้อะไรมาก” ผู้เป็นน้องบอกด้วยน้ำเสียงสดใส ตามแบบของเธอส่วนมากนุชนาถไม่ได้มีเรื่องเดือดร้อนอะไร พี่สาวคนเก่งส่งเสียเธอให้มีคอนโดฯ มีรถหรูคัน มีตังค์ใช้ไม่เคยขาดมือ
“ดีแล้ว...ถ้าไม่พอบอกพี่นะนุช”
“ว่าแต่พี่ต้าเถอะ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า วันนี้ดูเครียดๆไปนะ”
“ก็เรื่องงานอีกตามเคยนั่นแหละ ไม่มีอะไรหรอก”
“งานมีปัญหาอะไรหรือเปล่า”
“พี่เคลียร์งานไม่ลงตัว เฮ้อ...” ผู้เป็นพี่ถอนหายใจยาว “เดี๋ยวพี่ก็แก้ปัญหาได้ เหมือนทุกครั้งนั่นแหละนุช”
“อย่าทำงานหนักมากนะคุณยาย นุชเป็นห่วงคุณยาย”
‘คุณยาย’ คำนี้นุชนาถใช้เรียกพี่สาวแบบขำๆ ในเวลาเครียดเธอรู้ดีว่าที่พี่สาวทำงานหนักก็เพราะเพื่อเธอคนเดียวเท่านั้น
“เอ่อพี่ต้า เมื่อวานน่ะ มีผู้ชายคนหนึ่งมาคุยกับนุช เขาเลี้ยงมื้อเย็นนุชด้วย”
“ใคร??” นิต้าเริ่มรู้สึกระแวงขึ้นมา
“ฝรั่ง เป็นลูกครึ่งอิตาลี รัสเซีย ชื่อพี่โดมินิค”
“อะไรนะ!” เป็นอย่างที่หญิงสาวกลัวจริงๆ ด้วย โดมินิคจะเอาชนะเธอให้ได้ สิ่งที่เขาพูดจะเอานุชนาถน้องสาวเธอไปเป็นนางบำเรอของเขาแทนตัวเธอ เขาทำจริงๆ
“แล้วเราไปสนิทกับเขาตอนไหน ถึงได้เรียกเขาว่าพี่อย่างนี้ยัยนุช”น้ำเสียงแกล้มดุน้องสาวดังขึ้นตามระดับอารมณ์
“ก็เขาบอกให้เรียกว่าพี่ก็ได้ อีกอย่างพี่โดมินิคบอกว่าเป็นผู้ร่วมงานพี่ต้านี่น่า”
นี่แสดงว่าโดมินิคได้ไปพบนุชนาถของเธอและพูดเรื่องที่กุขึ้นมาให้น้องสาวเธอฟัง นุชนาถก็คือนุชนาถที่ยังไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับงานของพี่สาว โดมินิคบอกว่าเขาคือหุ้นส่วนของนิต้า นุชนาถก็ยังเชื่อเขาซะสนิทเลย มันน่าโมโหนัก ไอ้ฝรั่งบ้า
“แล้วเขาได้พูดอะไรอีกไหม”
“ไม่ค่ะ เขาแค่บอกว่าถ้ามีอะไรก็โทร.หาเขาได้ตลอด พี่ต้ามีอะไรหรือเปล่า ถ้าพี่ต้าไม่สบายใจนุชไม่รู้จักเขาแล้วก็ได้นะคะ”
“ช่างมันเถอะนุช มันผ่านมาแล้ว คราวหลังถ้าจะไปกับใครก็ระวังหน่อยแล้วกัน ถ้าเขามาอีกให้รีบโทร.บอกพี่เลยนะ ผู้ชายคนนี้เขาไม่ได้ดีอย่างที่นุชคิดหรอก” นิต้าเตือนน้องสาวไม่อยากให้สิ่งที่โดมินิคพูดเป็นความจริง
+++++++++++++++++++++++
ฝากผลงานด้วยนะฮับ หากเจอคำผิด คำตก(เยอะ) ไรท์ฝึกหัดคนนี้ต้องบอกว่า ขออภัยด้วย
คมน์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 ต.ค. 2557, 03:09:08 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 ต.ค. 2557, 03:09:08 น.
จำนวนการเข้าชม : 880
| << บทที่1.........100% | บทที่2......50% >> |