บำเรอรัก เพลิงสวาท NC18++
เพียงแค่เห็นเธอครั้งแรก โดมินิคก็บอกกับตัวเองว่าเขาจะต้องได้สาวสวยแต่งตัวเซ็กซี่ผู้นี้มาเป็นหนึ่งในผู้หญิงของเขาให้ได้ในระยะเวลาที่เขาทำงานอยู่ไทย เขาพยายามหาวิธีเพื่อจะได้เธอมา แต่เหมือนสวรรค์เข้าข้างเทพบุตรอย่างเขาเสมอ เมื่อแม่เลี้ยงของเธอติดหนี้การพนันที่คาสิโนของเขาในจำนวนไม่น้อย อย่างไรเสียงานนี้เขาต้องได้ร่างบางของสาวสวยสุดเซ็กซี่ไม่แพ้ดาวยั่วมาแนบอกไว้นอนกอดข้างกายอย่างแน่นอน...
โดมินิค แคโรว์เวล
นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงผู้หยิ่งยโส
เลือดผสม อิตาล-รัสเซีย วัย 32ปี
นิต้า ฉัตรทรัตย
สาวสวยสุดเซ็กซี่ วัย 26ปี ที่ไม่ได้มีดีแค่ความสวย
\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\
ปล.หากยังพบคำผิด คำตก ก็ติชมเข้ามากันได้เลย ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน
ทักทายกันได้
Tags: คมน์
ตอน: บทที่3.........30%
ตลอดทั้งวันนิต้าตั้งหน้าตั้งตาทำงาน โดยมีนายช่างผู้ควบคุมโครงการก่อสร้างรวมไปถึงอินทุ ผู้เป็นตัวแทนของบริษัทรับเหมาก็ตั้งหน้าทำงานไปพร้อมๆ กับหญิงสาวร่างบาง จากหญิงสาวแต่งตัวเซ็กซี่ในวันนี้เธอสลัดภาพนั้นออกไปเหลือเพียงภาพของสาวมั่น ชุดเสื้อยืดแขนยาวพอดีตัวซึ่งหญิงสาวก็พับแขนเสื้อถึงศอกเรียว กางเกงยีนสีดำมีราคา รองเท้าผ้าใบสีดำ ผมที่เคยปล่อยยาวบัดนี้ถูกเจ้าตัวมัดรวบไว้เป็นหางม้า เวลาสวมหมวกเซฟตี้สีขาว จึงทำให้หญิงสาวดูแปลกตาเป็นคนละคนกับที่โดมินิคเคยเห็น
การทำงานเป็นไปอย่างเคร่งเครียด แม้ว่าอากาศด้านนอกจะร้อนมากเพียงใด หญิงสาวก็ไม่เอ่ยปากบ่นออกมาสักคำมีเพียงน้ำเปล่ากับผ้าเย็นเท่านั้น ที่หญิงสาวถือติดมือเรียวไว้ตลอดเวลา โดมินิคเองตั้งใจตามไปดูนิต้าและอินทุทำงานและจะแวะมาก่อกวนหญิงสาวไม่ให้เธอเป็นอันทำงาน แต่ที่ไหนได้มาถึงหญิงสาวก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไร เดินสำรวจดูงานทันที ไม่สนใจชายหนุ่มด้วยซ้ำนอกจากเวลาที่เธอต้องการขอความคิดเห็นจากเขาเท่านั้นถึงจะหันมาคุยด้วย
“วันนี้ผมว่าช่างต้าทำงานหนักมากเลยนะครับ” อินทุเดินออกมาส่งหญิงสาวที่รถหน้าไซต์งานในเวลาเลิกงานห้าโมงเย็น
“คุณอินทุไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ งานหนักว่านี้ฉันก็ทำมาแล้ว”
“ตอนเย็นมีงานเลี้ยงที่รีสอร์ทเขาเชิญบริษัทเราไปด้วย ไม่ทราบว่าช่างต้าจะไปด้วยไหมครับ ผมชวนคุณโดมินิคแล้วนะครับ เขาก็จะไปด้วย”
ตอนแรกหญิงสาวจะปฏิเสธออกไปเพราะโดมินิคบอกว่าเย็นนี้เขาและเธอมีดินเนอร์กัน เธอคงจะไปงานเลี้ยงกับอินทุไม่ได้ แต่พออินทุบอกว่าโดมินิคก็จะไปด้วยนิต้าจึงตอบตกลง และขับรถออกไปจากไซต์งานตรงไปยังห้องพักของเธอทันที
กริ๊งๆ กริ๊งๆ
ในขณะที่หญิงสาวกำลังแต่งตัวเตรียมจะไปงานเลี้ยงตามที่อินทุบอกเสียงโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งก็ดังขึ้นพอดี
“ว่าไงแก” นิต้ากรอกเสียงลงไปหลังจากกดรับสายเห็นแล้วว่าใครโทร.มาในยามนี้
‘ทำอะไรอยู่ย่ะนาง’ ตามมาด้วยเสียงแหลมของวินธรา
“ฉันกำลังจะออกไปงานเลี้ยงที่รีสอร์ทวะ แกมีอะไรวินนี่”
‘อ๊าย ฉันต้องมีอะไรก่อนหรือยังไงยะ ถึงจะโทร.หาแม่นักธุรกิจหมื่นล้านอย่างแกได้’ คำพูดประชดประชันของเพื่อนหนุ่มหัวใจสาวทำให้นิต้าหัวเราะออกมาเบาๆ อย่างขำเพื่อน
“เปล่า ไม่มีก็โทร.ได้ ก็ปกติแกโทร.หาฉันทีไรมันต้องมีเรื่องให้ฉันช่วยนี่น่า”
‘วันนี้ไม่มีย่ะ แค่เป็นห่วงแกก็เท่านั้นแหละฉันทักไลน์แกไป แกก็ไม่อ่านและไม่ตอบกลับฉันมาเลย’
นิต้าแอบถอดหายใจเบาๆ เมื่อนึกได้ว่าวันนี้ทั้งวันตั้งแต่เช้าเธอก็ปิดเสียงการแจ้งเตือนในเครื่องมือสื่อสารของตัวเอง เพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนเวลาทำงาน
“เออ ฉันลืมดูไปเลยนะเนี่ยว่าแกทักฉันมา ปิดเสียงเตือนไว้ตั้งแต่เช้าแล้ว ป่านนี้ไม่รู้ลูกค้าส่งไลน์สั่งของมันกันเต็มแล้วหรอ” ประโยคถัดมาหลังจากบอกเพื่อน เหมือนกับว่านิต้าบ่นลอยๆ ขึ้นมากับตัวเอง
‘นี่เรื่องลูกค้าน่ะ แกยังคิดว่าตอนนี้มีคนสั่งของจากเราอยู่อีกหรอ’
“ก็...”
‘ฉันขอโทษแล้วกันนะแก ฉันไม่ได้ตั้งใจจะพูดออกแบบนี้’ วินธราจับความรู้สึกได้ว่าเพื่อนสาวของตัวเองเงียบไป
“ไม่เป็นไรแก ก็แกพูดความจริงที่หว่า” นิต้าพยายามทำความเข้าใจว่าตอนนี้บริษัทดนัยไม่มีลูกค้าสั่งสินค้าเหมือนแต่ก่อนเลย พนักงานหลายคนนั่งทำงานตากแอร์ไปวันๆ เท่านั้น เพราะไม่มีลูกค้าให้ออกไปพบหรือคุยงานกัน
“แล้วแกล่ะวินนี่ ทำอะไรอยู่”
‘โอ๊ย ฉันก็เพิ่งกลับจากคอนโดน้องสาวแกนั่นแหละ’
“แกไปทำอะไรท่คอนโดยายนุชน่ะวินนี่” หญิงสาวแปลกใจ
‘พอดีว่าพ่อฉันนะไปยุโรปมา กลับมาก็เลยมีของฝากให้แกกับยัยนุช ฉันก็เลยต้องขับรถเอาไปให้สิ’
“ขอบใจแกมาก ฝากขอบคุณคุณพ่อแกด้วยนะวินนี่”
‘เออ ไม่เป็นไรหรอกแค่นี้เล็กน้อยวะ ว่าแต่แกเหอะข้าวปลาน่ะกินบ้างหรือเปล่า’ แม้ว่าวินธราจะดูปากจัดขี้วีนนิสัยเป็นผู้หญิงแต่ วินธราก็มีนิสัยห่วงใยเพื่อนเสมอ ปากร้ายแต่ใจดีอย่าบอกใครเชียว
“ก็นี่ไง กำลังจะออกไปกินที่งานเลี้ยงไง”
‘ว้าย ไปกินที่งานเลี้ยงมันจะอิ่มอาราย งานเลี้ยงก็มีแต่พวกผู้ดีกินมากก็ไม่ได้’ เสียงร้องตกใจเหมือนเห็นผีของวินธราแทบจะทำให้นิต้าสะดุ้ง
‘ขากลับอย่าลืมแวะเซเว่นหาอะไรเข้ามากินที่ห้องด้วยล่ะรู้ไหมฉันเป็นห่วง’ วินธราบอกเสียงสูงกระแทกตามสาย
“รู้แล้วว่าแกเป็นห่วงฉันนะ แต่ฉันดูแลตัวเองได้”
‘แต่ยังไงฉันก็ยังอดเป็นห่วงแกไม่ได้ ช่วงนี้แกดูเครียดๆ ไปนะ’
“เดี๋ยวก็หายวินนี่”
‘เออๆ หายก็หาย อยู่คนเดียวก็ดูแลตัวเองด้วยล่ะ ฉันวางแล้ว แกจะได้ไปงานเลี้ยงสักที’
“บาย”
นิต้ากดวางสายจากเพื่อนชายหนุ่มหัวใจสาวก็ระบายยิ้มออกมาจางๆ กับความห่วงใยที่เพื่อนมีมาให้ตลอดเวลา หากวันไหนที่เธอต้องเดินทางมาทำงานคนเดียวโดยไม่มีวินธรามาด้วย เขาก็มักจะโทร.หาด้วยความเป็นห่วงอยู่เสมอและตอนนี้นอกจากวินธราแล้วก็ไม่มีใครเป็นเพื่อนกับเธอเลย มีเพื่อนรัก เพื่อนตายคนเดียวคือวินธรา แม้จะต่างเพศแต่ทุกเรื่องวินธราเข้าใจอย่างดี
ก๊อกๆ ก๊อกๆ
เสียงของประตูห้องพักหญิงสาวดังขึ้น นิต้าหยิบกระเป๋าใบเล็กพร้อมกับเดินออกมาเปิดประตูซึ่งดวงตาของเธอก็เบิกกว้าง เมื่อมองเห็นร่างสูงของใครบางคน
“ถึงกับตกใจเลยเหรอที่เป็นผม” โดมินิคเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าตกใจของเธอเมื่อเปิดประตูมาเจอเขา
“ปะ...เปล่า ฉันจะตกใจทำไม แค่แปลกใจว่าคุณมาที่นี่ทำไม”
“ก็มารับคุณไง”
“มารับฉัน?” นิ้วเรียวเล็กชี้มายังอกอวบของตัวเองอย่างสงสัยและชายหนุ่มก็พยักหน้าตอบ
“ใช่ไง มารับคุณไปงานเลี้ยงด้วยกัน พอเสร็จจากงานเลี้ยงแล้วเราจะได้มาต่อกันที่ห้องผมเลย จะได้ไม่ต้องเสียเวลา”
ในใจนายคิดแต่เรื่องใต้สะดือเป็นอยู่อย่างเดียวหรือไงนะ หญิงสาวคิดในใจอย่างหมั่นไส้ชายหนุ่มเต็มทน
“งั้นก็ไปสิ” หญิงสาวขยับตัวออกจากประตูหันมาล็อกห้องพักแล้วจึงเดินเชิดหน้าออกไปโดยไม่รอชายหนุ่มแม้แต่น้อย โดมินิคมองตามหลังบาง ในเวลานี้หญิงสาวแต่งหน้าแต่ตัวเหมาะที่จะไปงานเลี้ยงขนาดกลางไม่ใหญ่มาก โดยชุดเดรสสั้นสีดำเปิดหลังกว้างเป็นรูปตัววีกับรองเท้าส้นสูงที่หลายคนมองว่ามันสูงมาก
ภาพที่โดมินิคเห็นในขณะที่หญิงสาวเดินออกไปยังลิฟต์มันช่างเป็นภาพที่ชวนให้เลือดในกายชายอย่างเขาไหลเวียนกันจนหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา ชายหนุ่มรู้สึกได้ทันทีวันน้องชายสุดที่รักซึ่งอยู่ตรงกลาง หว่างขาในกางเกงสแล็คสีเนื้อดีสีดำปวดเสียดื้อๆ
“ยัยแม่มด!” ชายหนุ่มสบถออกมาอย่างเหลืออดกับภาพเซ็กซี่นั้น พยายามควบคุมตัวเองให้มากที่สุดก่อนจะเดินตามหลังหญิงสาวไปยังหน้าลิฟต์ที่เธอยืนรออยู่ก่อนแล้ว
+++++++++++++++++++
ในงานเลี้ยงของงานที่ถูกจัดขึ้นมาเพียงแค่คนรู้จักกันมาเท่านั้น ถูกจัดขึ้นก็เพื่อฉลองการเปิดตัวรีสอร์ทแห่งใหญ่ของพ่อเลี้ยงปองพล ที่สร้างรีสอร์ทเสร็จงานนี้ถือว่าจัดเลี้ยงต้อนรับนักธุรกิจคนดังอย่างโดมินิคด้วยเสียเลย
แขกทุกคนเริ่มมากันครบหมดแล้ว ทุกคนเจอกันก็ทักทายกันธรรมดาตามประสาคนรู้จัก แต่ที่ทุกคนสนใจมากกว่าคุยธุรกิจที่นานๆ จะมีโอกาสคุยกันตัวจริงๆ คงจะเป็นโดมินิคที่เดินควงคู่มาในงานพร้อมกับนิต้าสาวสวยที่ใครๆเห็นในค่ำคืนนี้เป็นต้องตะลึงตาค้างกับความสวยเซ็กซี่ของเธอ
“สวัสดีครับคุณโดมินิค คุณนิต้า แหม๋ ไม่คิดเลยนะครับว่าคุณโดมินิคกับคุณนิต้าจะมาด้วยกัน” พ่อเลี้ยงปองพลรีบเข้ามาทักทายเมื่อเห็นแขกคนสำคัญเดินเข้ามาในงาน พร้อมกันเวลาที่พูดยังส่งสายตาล้อเล่นมายังนิต้าอีกด้วย
“ก็แค่บังเอิญเรามาถึงงานพร้อมกันคะ ก็เลยเดินเข้ามาพร้อมกันมันจะแปลกอะไรหรือคะพ่อเลี้ยง”
นิต้าที่ปรึกษางานคนเก่งในแวดวงธุรกิจอสังหาฯ และรับเหมาก่อสร้างต่างก็เป็นที่รู้จักกันดีและนิสัยอย่างหนึ่งของเธอคือไม่ชอบให้ใครยุ่งเรื่องส่วนตัว ทำให้พ่อเลี้ยงหน้าเจื่อนลงไปทันที
“ไม่เอาน่านิต้า อย่าล้อพ่อเลี้ยงเล่นสิจ๊ะ” โดมินิคหันมาส่งเสียงหวานให้หญิงสาวอย่างสุภาพ
“ไม่เป็นไรหรอกครับคุณโดมินิค ผมรู้จักกับคุณนิต้าอย่างดี” พ่อเลี้ยงออกรับทั้งๆ ที่ในใจรู้สึกเสียหน้า
พ่อเลี้ยงปองพลเป็นที่รู้จักกันอย่างดีในจังหวัดด้วยความร่ำรวย และการที่พ่อเลี้ยงมีอิทธิพลรู้จักคนใหญ่โตมากมาย ความร่ำรวยของพ่อเลี้ยงท่ไม่มีใครรู้ว่าได้มาอย่างไร ยิ่งพ่อเลี้ยงปองพลมีอิทธิพลสามารถจะทำอย่างไรกับคนที่ตั้งตัวเป็นศัตรูด้วยก็ได้ โดยไม่เกรงกลัวต่อกฎหมายยิ่งไม่มีใครสืบค้นที่มาที่ไปของความร่ำรวย
“นี่คุณ! ปล่อยมือคุณจะเอวฉันได้แล้ว” นิต้ากระซิบบอกโดมินิคเบาๆ ไม่กล้าทำอะไรให้เขาและเธอเสียหน้า
“ทำไมล่ะ ทุกคนจะได้รู้ไงว่าคุณก็มีคนควงมางานด้วย ไม่ดีหรือยังไงที่ได้ผมมาควง สาวๆ ที่ไหนเขาก็อยากจะได้ผมมาควงทั้งนั้นแหละ”
“แต่ไม่ใช่ฉันแน่นอน!” หญิงสาวเริ่มสะบัดเสียงใส่เขา
“แต่ผมอยากควงสาวสวยอย่างคุณนี่น่า” ผู้ชายในนี้ทุกคนจะได้รู้ว่าเธอมีเจ้าของแล้ว โดมินิคพูดต่อในใจ ไม่ชอบสายตาที่ผู้ชายคนอื่นมองมาที่เธอด้วยสายตาอยากจะกินเข้าไปทั้งตัว
“แต่ฉันรำคราญ”
“เดี๋ยวคุณก็ได้ร้องครวญคาอกผม” เขาช่างพูดไม่อายจริงๆ แม้ว่าการสนทนาของเขากับเธอจะเป็นเพียงการกระซิบเบาๆ ให้ได้ยินกันแค่สองคน นิต้าก็ยังอดกลัวว่าคนอื่นจะได้ยินไม่ได้
“คุณหยุดพูดเรื่องบ้าๆ นั่นไปสักนาทีจะตายหรือไงกัน”
ก่อนที่ทั้งสองจะเปิดสงครามน้ำลายกันไปมากกว่านี้ ปองพลก็เดินกลับมาหาโดมินิคและหญิงสาวอีกครั้ง คราวนี้เขามาพร้อมกับลูกชายตัวเอง
“ผมพาลูกชายมาให้รู้จักครับคุณโดมินิค ส่วนคุณนิต้าก็คงจะรู้จักกันบ้างแล้ว”
“ค่ะ”
“นี่ปองศักดิ์ครับคุณโดมินิค ลูกชายของผมเอง” ปองพลแนะนำลูกชายอย่างภูมิใจในตัวของบุตรชาย
“สวัสดีครับคุณโดมินิค คุณนิต้ายินดีที่ได้พบกันอีกครั้งนะครับ”
“เช่นกันค่ะ” นิต้าไม่ค่อยอยากจะคุยกับปองศักดิ์รู้ดีว่าเจ้าชู้คั่วผู้หญิงไม่เลือกหน้าแค่ไหน วันๆ ไม่คิดจะทำอะไรนอกจากเที่ยวเสเพล แล้วยังทำท่ามาจีบนิต้าอีกซึ่งเธอรู้ดีว่าตัวเองไม่เล่นกับปองศักดิ์คนไม่เอาไหนอย่างแน่นอน
“ว่าแต่คุณสองคนมาด้วยกันหรือเปล่าครับ”
“เปล่าค่ะ เราไม่ได้มาด้วยกัน เราแค่บังเอิญเจอกันหน้าโรงแรมก็เลยเดินมาด้วยกันก็เท่านั้นเอง” นิต้ารีบตอบออกไป แต่ไม่ได้กลัวว่าปองศักดิ์จะเข้าใจผิด แต่เธอกลัวคนอื่นจะมองเธอไม่ดี
“งั้นผมขอเชิญคุณนิต้านั่งร่วมโต๊ะกับผม”
“ได้สิค่ะ” ยิ่งอยากจะหนีจากนายโดมินิคอยู่พอดี
“อ๋อ ต้องขอโทษคุณโดมินิคด้วยนะครับที่โต๊ะเต็มแล้ว เห็นทีว่าคุณคงจะต้องได้ไปนั่งโต๊ะอื่นเสียแล้ว” ปองศักดิ์หันมาบอกโดมินิคพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย
++++++++++++++++++
คมน์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 ต.ค. 2557, 03:12:11 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 ต.ค. 2557, 03:12:11 น.
จำนวนการเข้าชม : 877
| << บทที่2.........100% | บทที่3......50% >> |