บำเรอรัก เพลิงสวาท NC18++
เพียงแค่เห็นเธอครั้งแรก โดมินิคก็บอกกับตัวเองว่าเขาจะต้องได้สาวสวยแต่งตัวเซ็กซี่ผู้นี้มาเป็นหนึ่งในผู้หญิงของเขาให้ได้ในระยะเวลาที่เขาทำงานอยู่ไทย เขาพยายามหาวิธีเพื่อจะได้เธอมา แต่เหมือนสวรรค์เข้าข้างเทพบุตรอย่างเขาเสมอ เมื่อแม่เลี้ยงของเธอติดหนี้การพนันที่คาสิโนของเขาในจำนวนไม่น้อย อย่างไรเสียงานนี้เขาต้องได้ร่างบางของสาวสวยสุดเซ็กซี่ไม่แพ้ดาวยั่วมาแนบอกไว้นอนกอดข้างกายอย่างแน่นอน...
โดมินิค แคโรว์เวล
นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงผู้หยิ่งยโส
เลือดผสม อิตาล-รัสเซีย วัย 32ปี
นิต้า ฉัตรทรัตย
สาวสวยสุดเซ็กซี่ วัย 26ปี ที่ไม่ได้มีดีแค่ความสวย
\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\
ปล.หากยังพบคำผิด คำตก ก็ติชมเข้ามากันได้เลย ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน
ทักทายกันได้
Tags: คมน์
ตอน: บทที่3......50%
โดมินิคจำต้องเดินมานั่งยังอีกโต๊ะโดยปริยาย ทั้งๆ ที่ในใจอยากจะซัดหน้าไอ้หน้าอ่อนนี้ให้มันรู้ว่ากำลังเล่นอยู่กับใครและผู้หญิงที่มันกำลังทำท่าโอบอยู่นั้นคือผู้หญิงของเขา นิต้าก็เหลือเกินรู้ว่าตัวมันเป็นคนอย่างไรก็ยังจะตามน้ำไปกับมันยิ่งคิดก็ยิ่งเดือดขึ้นมาทันที
“คุณโดมินิคเป็นอะไรหรือเปล่าครับ ดูเครียดๆ ไปนะครับ” อินทุเป็นฝ่ายถามมาหนุ่มเลือดผสม
“เปล่าครับ ผมสบายดี” พูดแล้วก็อดไม่ได้ที่จะชำเลืองตาไปทางร่างระหงซึ่งนั่งตัวตรงอยู่กับกลุ่มเพื่อนของลูกชายพ่อเลี้ยงปองพล
“คุณนิต้ารับเครื่องดื่มอะไรดีครับ เดี๋ยวผมไปหยิบให้” ปองศักดิ์เริ่มดูแลแขกคนสวย
“ไม่เป็นไรค่ะคุณปองศักดิ์เดี๋ยวฉันไปหยิบเอง”
“ผมเป็นเจ้าภาพผมต้องดูแลแขกอย่างคุณนิต้าสิครับ ให้ผมบริการดีกว่าครับ” ในเมื่อเขาอยากบริการนิต้าก็ปล่อยให้เขาได้บริการเธอตามที่เขาร้องขอไป แม้จะไม่ไว้ใจแต่เธอยังอยู่ในงานมีคนเยอะปองศักดิ์คงจะไม่กล้าทำอะไร
โดยที่นิต้าคิดผิดที่คิดว่าปองศักดิ์จะไม่ทำอะไร ในขณะที่กำลังยืนอยู่มุมของเครื่องดื่ม ปองศักดิ์ได้หันมามองว่าไม่มีใครกำลังมองอยู่ มือหนาจึงล้วงลงไปในกระเป๋ากางเกงหยิบซองยาขนาดเล็กเทลงไปในแก้วเครื่องดื่มสีสวยให้นิต้าแล้วคนเครื่องดื่มในแก้วให้ยาเข้ากัน จากนั้นจึงเดินกลับมายังโต๊ะที่นั่งเดิมไม่ลืมจะหยิบเครื่องดื่มอีกแก้วติดมือมาด้วย
“ได้แล้วครับ” ปองศักดิ์ยิ้มให้หญิงสาวรอให้เธอดื่ม
“ขอบคุณค่ะ” นิต้าเอ่ยขอบคุณเบาๆ
“คุณนิต้าจะไม่ดื่มสักนิดเหรอครับ ผมตั้งใจจะบริการคุณคนเดียวเลยนะ” ปองศักดิ์เอ่ยทีเล่นทีจริง
“เอ่อ..คือ...” นิต้าอึกอักขึ้นมา
“คุณนิต้าไม่ไว้ใจผมใช่ไหมครับ” คนเจ้าเล่ห์เอ่ยออกมาจากรู้ทัน “งั้นเอาแก้วนี้ของผมไปเลยครับ ถ้าคุณไม่ไว้ใจผมก็ดื่มแก้วผม ผมคงจะไม่ใส่อะไรลงไปให้ตัวเองดื่มหรอก จริงไหมครับ” ปองศักดิ์พูดและแอบมองอย่างดูเชิง
“ค่ะ” นิต้าตัดสินใจรับแก้วของเขามาดื่มอย่างไม่สงสัยแต่อย่างใด มั่นใจว่าแก้วที่ดื่มอยู่เป็นของปองศักดิ์จริงๆ ส่วนแก้วที่เธอไม่ยอมดื่มปองศักดิ์คว้ามาดื่มเสียเอง ในขณะที่หญิงสาวกำลังดื่มเครื่องดื่มอยู่เธอไม่เห็นสายตาดุร้ายของคนข้างๆ มองมายังไง
‘เก่งยังไงก็ฉลาดเป็นกรดเท่าผมไม่ได้หรอกคนสวย ยังไงซะคืนนี้คุณจะต้องได้สนุกกับผมแน่’
ปองศักดิ์แอบยิ้มพอใจที่หญิงสาวหลงเชื่อและคิดในใจอย่างสนุก คืนนี้อย่างไรก็ต้องได้เธอมานอนกอดอย่างแน่นอน ที่ผ่านมานิต้าหยิ่งเชิง ทำท่ารังเกลียดตนมาตลอดเป็นเหตุทำให้คนชอบคนสวยอย่างปองศักดิ์ท้าทายขึ้นมา และวันนี้โอกาสนั้นก็มาถึง
บรรยากาศในงานเป็นไปอย่างเรียบหรูทุกคนที่มางานต่างก็มีความสุขกันดีแต่มันกลับไม่ใช่กับนิต้า หญิงสาวเริ่มมึนๆ ขึ้นมาจะบอกว่าเมาเครื่องดื่มที่เธอดื่มไปเพียงแก้วเดียวมันก็คงจะไม่ใช่ นิต้าเคยดื่มแล้วไม่ใช่คนจะเมาง่าย สังคมที่เธอทำงานจะต้องออกงานบ่อย จิบเครื่องดื่มให้เป็นดั่งนั้นเรื่องที่จะบอกว่าเมาตัดออกไปได้เลย แต่ไอ้อาการที่เริ่มรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งร่างกาย ปากคอแห้งขึ้นมาอย่างไม่ทราบถึงสาเหตุ
นิต้ารู้ตัวว่าเริ่มจะมีอาการแปลกมากขึ้นเรื่อยๆ ร้อนไปทั้งตัวจึงขอตัวจากปองศักดิ์ไปเข้าห้องน้ำด้วยท่าทีปกติ ทั้งๆ ที่ในใจเสือร้ายครวญคิดอยู่ว่าหญิงสาวกินยาปลุกเซ็กซ์ขนาดหนักลงไปในแก้วเครื่องดื่ม ที่หลอกให้เธอกินจนหมดแก้วขนาดนั้น ปกติแล้วเพียงไม่นานยาก็น่าจะเริ่มออกฤทธิ์แล้ว แต่ทำไมนิต้ายังไม่แสดงอาการใดๆ ออกมาเลย
หญิงสาวเริ่มเดินไม่ตรงทางในระหว่างไปห้องน้ำ เธอรู้สึกว่าความต้องการบางอย่างมันเล่นเข้ามาในร่างกายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ความรู้สึกว่าสวนสงวนของเธอมันเกร็งโดยที่เจ้าตัวไม่รู้ว่าทำไมถึงได้เกิดความรู้สึกปรารถนาใครสักคนเข้ามาอยู่ในร่างกาย สติที่ยังเหลืออยู่น้อยนิดพอจะประครองตัวเองไปยังห้องน้ำ ตอนนี้นิต้าไม่รู้ตัวเลยว่าเธอกำลังเดินท่าทางเหมือนกันจะล้ม
“นิต้า” เสียงทุ้มเป็นภาษาอังกฤษของใครบ้างคนเรียกชื่อเธอจากด้านหลัง ซึ่งนิต้ายังพอมีสติรับรู้อยู่บ้างว่าเขาคือใคร
“โดมินิค...” หญิงสาวเรียกชื่อเขาแผ่วเบา ขณะที่หมุนตัวกลับมาอย่างช้าๆ ชายหนุ่มเห็นอาการหญิงสาวไม่สู้ดีจึงรีบเดินเข้ามาใกล้ ร่างบางประครองตัวเองให้หลังบางพิงผนังด้านนอกของหน้าห้องน้ำ
“คุณเป็นยังไงบ้างนิต้า” โดมินิคจับไหล่บางไว้โดยที่ชายหนุ่มหันหน้าเข้าหาหญิงสาวในระยะห่างของใบหน้าไม่ถึงคืบ
“ฉะ...ฉันร้อน ร้อนเหลือเกิน” นิต้าพูดเหมือนคนเพ้อ พยายามดิ้นออกจากอ้อมแขนชายหนุ่มที่ช่วยพยุงตัวเธอไว้ชิดผนังอยู่
“ใจเย็นๆ ที่รัก”
“ชะ...ช่วยฉันด้วย ฉันร้อน ร้อนตายอยู่แล้ว โดมินิคคุณช่วยฉันที” ปากบางก็ขยับพูด ส่วนมือก็ดิ้นปัดป่ายไปอย่างสะเปะสะปะ
“บ้าเอ๊ย! คุณโดนไอ้เลวนั่นมอมทิงเจอร์ขาว!” ชายหนุ่มสบถออกมากับตัวเองอย่างหัวเสีย
“ช่วยฉันด้วย ฉันร้อน จูบฉันทีนะคะ นะ คุณช่วยจูบฉันที” ยิ่งโดมินิคเงียบหญิงสาวก็ยิ่งเหมือนลูกแมวขี้อ้อนขอให้เขาจูบเธอตลอดไม่ขาดปาก
“ที่รักคุณต้อ...อุ๊บ!!” ยังไม่ทันที่โดมินิคจะพูดอะไรจบ ร่างบางก็เขย่งตัวขึ้นประกบจูบริมฝีปากหนาอย่างรวดเร็ว จูบจากหญิงสาวผู้ไร้ประสบการณ์มันช่างไร่เดียงสาเสียจริง แต่ด้วยความต้องการจากการถูกวางยาพุ่งขึ้นสูงทำให้นิต้าไม่ได้สนใจว่าตัวเองจะจูบเป็นหรือไม่ เธอเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้อกต่อไป
“อืมม...”
จากที่เป็นฝ่ายโดนลุกอย่างไม่ทันตั้งตัวโดมินิครับจูบหวานไร้เดียงสา ตอนนี้เขาเปลี่ยนมาเป็นฝ่ายจูบหญิงสาวเสียเอง ลิ้นบางไม่ประสีประสาถูกลิ้นสากร้อนตวัดซอกซุกไปทั่วโพรงปากเล็กอย่างเมามัน ยิ่งจูบยิ่งรู้สึกหวาน ร่างบางแอ่นตัวเข้าหาร่างหนาอย่างปรารถนา มือบางเริ่มอยู่ไม่สุขซุกซนไปตามลำตัวชายหนุ่ม
“อ่าส์...ชะ...ช่วยฉันที ฉันต้องการคุณ” เสียงแผ่วเบาทรมานเอ่ยในขณะที่ปากเล็กยังซอกไซ้ไปตามลำคอหนาไม่หยุดและวนมายังปากร้อนจูบเอาเร่าร้อน
“ผมจะช่วยคุณเองคาร่า แต่ไม่ใช่ที่นี้”
“ทะ...ที่ไหน เร็ว ได้โปรดช่วยต้าด้วยนะค่ะโดมินิคขา” จากสาวที่ทะนงตัวตอนนี้กลับกลายเป็นแม่สาวขี้อ้อนขึ้นมาเพราะยาที่ปองศักดิ์ใส่ลงไปในเครื่องดื่มนั้นแท้ๆ ในเวลาปกติโดมินิคก็แทบอยากจะจับหญิงสาวมาทำอะไรต่อมิอะไรตามใจตัวเองอยู่แล้วและในเวลานี้เธอมาขอร้องให้มีอะไรและยังยั่วขนาดนี้ ความต้องการในร่างกายมีมากจนรู้สึกปวดราวภายในกางเกง
หากแต่สถานที่ไม่เป็นใจ เขาคงจะไม่บ้าเล่นสวาทกับนิต้าในเวลานี้ โดมินิคคิดอย่างนั้นก็ถอดเสื้อสูทสีดำที่สวมอยู่ออก มาพันกายหญิงสาวซึ่งสติไม่อยู่น้อยนิดจึงย่อตัวลงไปอุ้มเธอขึ้นมาไว้ในอ้อนแขน เพื่อเป็นการไม่ให้ส่วนล่างของเธอเวลาที่เขาอุ้มรอดพ้นไปสู่สายตาผู้คนบริเวณที่เขาจอดรถอยู่จึงใช้เสื้อตัวเองห่อเอาไว้อย่างดี
“ร้อน ต้าร้อนจังเลยคะโดมินิคขา” ไม่เพียงแต่เสียงที่ยั่วยวนเท่านั้นสายตาคู่สวยซึ่งมองมายังเปลี่ยนเป็นสายตาหวานเยิ้มเชิญชวน
“ให้ตายสิ เธอไม่มีสติควบคุมตัวเองเลย” โดมินิคสบถออกอย่างเหลืออด ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าเขาไม่ตามเธอออกมาป่านนี้เธอจะเป็นยังไง นี่คงจะโดนยาในปริมานมากพอสมควรเข้าไปเป็นอย่างแน่นอนถึงได้สติหลุดขนาดนี้
“ทรมานจะตายอยู่แล้ว ช่วยฉันทีสิ” มือบางยังไม่หยุดซุกซนกับร่างกายหนา ปากบางพยายามจูบตามใบหน้าเรียวคมไปทั่ว
“หยุดก่อนได้ไหมนิต้า ไม่งั้นเห็นทีผมจะได้ฟาดคุณในรถก่อนจะรถห้องพักผมแน่” เสียงดุครางออกมาอย่างทรมานไม่ต่างจากคนโดนวางยา
โดมินิครู้สึกว่าระยะทางที่เดินลัดเลาะมาออกมาจากห้องน้ำ โดยเลี่ยงไม่เข้าไปบริเวณหน้างานไม่ให้คนอื่นเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นซึ่งชายหนุ่มก็รู้ดีว่าร่างบางกำลังเมายาปลุกเซ็กส์อยู่เป็นที่รู้จักกับคนในงานดีไม่อย่างให้เธอเสียชื่อ
กว่าจะถึงรถที่จอดอยู่ก็เล่นเอาโดมินิคเหงื่อตก อย่างกับว่าเดินอยู่กลางทะเลทรายที่ร้อนระอุเป็นวันๆ ชายหนุ่มรีบกดรีโมทเปิดประตูข้างคนขับนำร่างบางวางบนเบาะให้อยู่ในท่าสบายไม่ลืมรัดเข็มขัดก่อนจะปิดประตูลง
“ฟู่!!” โดมินิคถึงกับเป่าลมออกจากปากเมื่อปิดประตูรถเรียบร้อย ก่อนจะรีบเดินอ้อมไปเปิดประตูขึ้นรถและขับออกไปจากโรงแรมตรงไปยังห้องพักหรูของเขาที่อยู่ห่างไม่ไกลจากโรงแรมนี้อย่างเร่งรีบ
“ถึงแล้วคนสวย คุณเดินเองได้ไหม ตั้งสติหน่อยนะเดียวผมก็ช่วยคุณแล้ว”
“อืมม...ช่วยต้าจริงๆ นะ” คำเรียกแทนตัวเองเปลี่ยนไปทันที โดมินิคแอบยิ้มกับความน่ารักของเธอ เอื้อมตัวเข้าไปจูบปากบางทีหนึ่งแล้วตัดใจเดินลงไปประครองเดินลงจากรถไปขึ้นลิฟต์เพื่อขึ้นห้องพักหรูของเขาที่อยู่ยังชั้นบนสุดของโรงแรมนี้
แม้แต่อยู่ในลิฟต์หญิงสาวก็หันมากอดและจูบเขาอย่างไม่กลัวว่าใครจะมาเห็น หนุ่มนักรักอย่างเขาจะทนอยู่นิ่งให้เธอจูบอย่างเดียวได้อย่างไรกัน โดมินิคจูบสนองความต้องการของตัวเองและหญิงสาวจนลิฟต์มาถึงชั้นสูงสุดซึ่งเป็นอาณาเขตบริเวณส่วนตัว เขาจูบเธออย่างดื่มด่ำพร้อมกับพาตัวเขาและเธอเดินมายังประตู
ในระหว่างที่รอโดมินิครูดการ์ดเปิดประตูห้องอยู่ มือบางก็ทำหน้าที่ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกอย่างรวดเร็ว อีกมือหนึ่งของชายหนุ่มก็ลูบไล้ไปตามเรือนร่างงาม สอดมือเข้าใต้ชายกระโปรงเดรสสั้นที่เธอใส่ มือร้อนบีบเคล้นเข้ายังเนื้อส่วนนุ่มนอกบีกินีตัวสวยอย่างเมามัน เสียงแจ้งเตือนจากประตูดังขึ้นติดๆ กันสองสามครั้ง โดมินิคไม่รอช้านำพาร่างสูงของตัวเองและเธอเข้าไปยังด้านในห้องพักทันควัน
ความปรารถนาของร่างกายชายหนุ่มสิ้นสุดลงกับการทนรอบังคับใจของตนเอง เมื่อเข้ามาอยู่ในที่ลับตาผู้คนในที่ที่เขาสามรถจะทำอะไรก็ได้ สองมือเหมือนจะรู้หน้าทีเมื่อเข้ามาในห้อง ทั้งสองกระโจนเข้าหากัน โดมินิครุกนิต้ามากกว่าเดิมดันร่างบางไปนั่งบนตู้เก็บรองเท้าที่มีความสูงไม่มาก ซึ่งสามารถอุ้มหญิงสาวขึ้นไปนั่งได้
ขาเรียวแยกออกกว้างยินดีรับให้โดมินิคแทรกกายหนาเข้าหา พร้อมกับแขนทั้งสองสลัดถอดเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ใส่อยู่แต่นิต้าจัดการปลดกระดุมออกร่างแกร่งจนหมดตั้งแต่อยู่หน้าประตูก่อนเข้าห้องแล้ว เขาทิ้งเสื้อราคาแพงลงพื้นอย่างไม่แยแสมันอีก มือทั้งสองทำหน้าที่อย่างรู้งาน ยกขึ้นเคล้นคลึงเต้าสวยของเธอแรงๆ มืออีกข้างลูบไล้ไปตามเรียวขา กระโปรงสั้นถลกขึ้นเห็นชั้นในสีสวย
เธอร้องครางออกมาเสียวซ่าน ผวาเข้ากอดลำตัวเปลืองเปล่าที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของเขา ปลายลิ้นสากร้อนสอดลึกเข้าไปควานหาความหวานตวัดไปกับเรียวลิ้นเล็กเหมือนเป็นการหยอกเย้า ฝ่ามือร้อนยังคงกอบกุมทรวงอกเต่งตึงนอกบราสวยราคาแพง
“อืมมม” ปากบางหลุดเสียงครางออกมา พร้อมแอ่นร่างให้ชายหนุ่มได้กอบกุมเต้าสวยทั้งสองอย่างถนัด
“ช่วยต้าด้วย ต้าทรมานเหลือเกินโดมินิคขา อ่าส์...” ใบหน้าเรียวคมยังคงซอกซอกขมเม้มลำคอระหงขาวจนเป็นรอยแดงขึ้นมา เจ้าตัวยิ่งส่งเสียงครางอย่างเสียวซ่าน ตอนนี้ไม่รู้เพราะฤทธิ์ยาหรือว่าเพราะการเล้าโลมของโดมินิคกันแน่ที่ทำให้ร่างเล็กอ่อนระทวยไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรง
“อะ อืมส์...”
“ผมจะทำให้คุณมีความสุขที่สุดยอดรัก” ชายหนุ่มบอกเสียงกระเส่า ปลายนิ้วเรียวของเขาเริ่มถอดเสื้อผ้าออกจากร่างบางอย่างชำนาญพร้อมกับผละออกเล็กน้อยเผื่อถอดกางเกงจากตัวเอง หญิงสาวไม่รู้เลยว่าเขาพาเธอมายังเตียงนอนขนาดคิงไซส์ภายในห้องนอนของเขาได้อย่างไร รู้เพียงแต่ว่าแผ่นหลังเปลืองเปล่าของเธอแตะลงบนที่นอนนุ่มเสียแล้ว แต่เธอไม่ได้สนใจ สิ่งที่เธอต้องการคือเธอต้องการการปลดปล่อย
+++++++++++++++++++
ไงกันบ้างน้อ สนุกหรือเปล่า ช่วยกันเม้นท์และลงคะแนนกันเยอะๆเน้อ
(หากมีคำผิด คำตก ทำให้เสียอรรถรสในการอ่านขออภัย)
“คุณโดมินิคเป็นอะไรหรือเปล่าครับ ดูเครียดๆ ไปนะครับ” อินทุเป็นฝ่ายถามมาหนุ่มเลือดผสม
“เปล่าครับ ผมสบายดี” พูดแล้วก็อดไม่ได้ที่จะชำเลืองตาไปทางร่างระหงซึ่งนั่งตัวตรงอยู่กับกลุ่มเพื่อนของลูกชายพ่อเลี้ยงปองพล
“คุณนิต้ารับเครื่องดื่มอะไรดีครับ เดี๋ยวผมไปหยิบให้” ปองศักดิ์เริ่มดูแลแขกคนสวย
“ไม่เป็นไรค่ะคุณปองศักดิ์เดี๋ยวฉันไปหยิบเอง”
“ผมเป็นเจ้าภาพผมต้องดูแลแขกอย่างคุณนิต้าสิครับ ให้ผมบริการดีกว่าครับ” ในเมื่อเขาอยากบริการนิต้าก็ปล่อยให้เขาได้บริการเธอตามที่เขาร้องขอไป แม้จะไม่ไว้ใจแต่เธอยังอยู่ในงานมีคนเยอะปองศักดิ์คงจะไม่กล้าทำอะไร
โดยที่นิต้าคิดผิดที่คิดว่าปองศักดิ์จะไม่ทำอะไร ในขณะที่กำลังยืนอยู่มุมของเครื่องดื่ม ปองศักดิ์ได้หันมามองว่าไม่มีใครกำลังมองอยู่ มือหนาจึงล้วงลงไปในกระเป๋ากางเกงหยิบซองยาขนาดเล็กเทลงไปในแก้วเครื่องดื่มสีสวยให้นิต้าแล้วคนเครื่องดื่มในแก้วให้ยาเข้ากัน จากนั้นจึงเดินกลับมายังโต๊ะที่นั่งเดิมไม่ลืมจะหยิบเครื่องดื่มอีกแก้วติดมือมาด้วย
“ได้แล้วครับ” ปองศักดิ์ยิ้มให้หญิงสาวรอให้เธอดื่ม
“ขอบคุณค่ะ” นิต้าเอ่ยขอบคุณเบาๆ
“คุณนิต้าจะไม่ดื่มสักนิดเหรอครับ ผมตั้งใจจะบริการคุณคนเดียวเลยนะ” ปองศักดิ์เอ่ยทีเล่นทีจริง
“เอ่อ..คือ...” นิต้าอึกอักขึ้นมา
“คุณนิต้าไม่ไว้ใจผมใช่ไหมครับ” คนเจ้าเล่ห์เอ่ยออกมาจากรู้ทัน “งั้นเอาแก้วนี้ของผมไปเลยครับ ถ้าคุณไม่ไว้ใจผมก็ดื่มแก้วผม ผมคงจะไม่ใส่อะไรลงไปให้ตัวเองดื่มหรอก จริงไหมครับ” ปองศักดิ์พูดและแอบมองอย่างดูเชิง
“ค่ะ” นิต้าตัดสินใจรับแก้วของเขามาดื่มอย่างไม่สงสัยแต่อย่างใด มั่นใจว่าแก้วที่ดื่มอยู่เป็นของปองศักดิ์จริงๆ ส่วนแก้วที่เธอไม่ยอมดื่มปองศักดิ์คว้ามาดื่มเสียเอง ในขณะที่หญิงสาวกำลังดื่มเครื่องดื่มอยู่เธอไม่เห็นสายตาดุร้ายของคนข้างๆ มองมายังไง
‘เก่งยังไงก็ฉลาดเป็นกรดเท่าผมไม่ได้หรอกคนสวย ยังไงซะคืนนี้คุณจะต้องได้สนุกกับผมแน่’
ปองศักดิ์แอบยิ้มพอใจที่หญิงสาวหลงเชื่อและคิดในใจอย่างสนุก คืนนี้อย่างไรก็ต้องได้เธอมานอนกอดอย่างแน่นอน ที่ผ่านมานิต้าหยิ่งเชิง ทำท่ารังเกลียดตนมาตลอดเป็นเหตุทำให้คนชอบคนสวยอย่างปองศักดิ์ท้าทายขึ้นมา และวันนี้โอกาสนั้นก็มาถึง
บรรยากาศในงานเป็นไปอย่างเรียบหรูทุกคนที่มางานต่างก็มีความสุขกันดีแต่มันกลับไม่ใช่กับนิต้า หญิงสาวเริ่มมึนๆ ขึ้นมาจะบอกว่าเมาเครื่องดื่มที่เธอดื่มไปเพียงแก้วเดียวมันก็คงจะไม่ใช่ นิต้าเคยดื่มแล้วไม่ใช่คนจะเมาง่าย สังคมที่เธอทำงานจะต้องออกงานบ่อย จิบเครื่องดื่มให้เป็นดั่งนั้นเรื่องที่จะบอกว่าเมาตัดออกไปได้เลย แต่ไอ้อาการที่เริ่มรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งร่างกาย ปากคอแห้งขึ้นมาอย่างไม่ทราบถึงสาเหตุ
นิต้ารู้ตัวว่าเริ่มจะมีอาการแปลกมากขึ้นเรื่อยๆ ร้อนไปทั้งตัวจึงขอตัวจากปองศักดิ์ไปเข้าห้องน้ำด้วยท่าทีปกติ ทั้งๆ ที่ในใจเสือร้ายครวญคิดอยู่ว่าหญิงสาวกินยาปลุกเซ็กซ์ขนาดหนักลงไปในแก้วเครื่องดื่ม ที่หลอกให้เธอกินจนหมดแก้วขนาดนั้น ปกติแล้วเพียงไม่นานยาก็น่าจะเริ่มออกฤทธิ์แล้ว แต่ทำไมนิต้ายังไม่แสดงอาการใดๆ ออกมาเลย
หญิงสาวเริ่มเดินไม่ตรงทางในระหว่างไปห้องน้ำ เธอรู้สึกว่าความต้องการบางอย่างมันเล่นเข้ามาในร่างกายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ความรู้สึกว่าสวนสงวนของเธอมันเกร็งโดยที่เจ้าตัวไม่รู้ว่าทำไมถึงได้เกิดความรู้สึกปรารถนาใครสักคนเข้ามาอยู่ในร่างกาย สติที่ยังเหลืออยู่น้อยนิดพอจะประครองตัวเองไปยังห้องน้ำ ตอนนี้นิต้าไม่รู้ตัวเลยว่าเธอกำลังเดินท่าทางเหมือนกันจะล้ม
“นิต้า” เสียงทุ้มเป็นภาษาอังกฤษของใครบ้างคนเรียกชื่อเธอจากด้านหลัง ซึ่งนิต้ายังพอมีสติรับรู้อยู่บ้างว่าเขาคือใคร
“โดมินิค...” หญิงสาวเรียกชื่อเขาแผ่วเบา ขณะที่หมุนตัวกลับมาอย่างช้าๆ ชายหนุ่มเห็นอาการหญิงสาวไม่สู้ดีจึงรีบเดินเข้ามาใกล้ ร่างบางประครองตัวเองให้หลังบางพิงผนังด้านนอกของหน้าห้องน้ำ
“คุณเป็นยังไงบ้างนิต้า” โดมินิคจับไหล่บางไว้โดยที่ชายหนุ่มหันหน้าเข้าหาหญิงสาวในระยะห่างของใบหน้าไม่ถึงคืบ
“ฉะ...ฉันร้อน ร้อนเหลือเกิน” นิต้าพูดเหมือนคนเพ้อ พยายามดิ้นออกจากอ้อมแขนชายหนุ่มที่ช่วยพยุงตัวเธอไว้ชิดผนังอยู่
“ใจเย็นๆ ที่รัก”
“ชะ...ช่วยฉันด้วย ฉันร้อน ร้อนตายอยู่แล้ว โดมินิคคุณช่วยฉันที” ปากบางก็ขยับพูด ส่วนมือก็ดิ้นปัดป่ายไปอย่างสะเปะสะปะ
“บ้าเอ๊ย! คุณโดนไอ้เลวนั่นมอมทิงเจอร์ขาว!” ชายหนุ่มสบถออกมากับตัวเองอย่างหัวเสีย
“ช่วยฉันด้วย ฉันร้อน จูบฉันทีนะคะ นะ คุณช่วยจูบฉันที” ยิ่งโดมินิคเงียบหญิงสาวก็ยิ่งเหมือนลูกแมวขี้อ้อนขอให้เขาจูบเธอตลอดไม่ขาดปาก
“ที่รักคุณต้อ...อุ๊บ!!” ยังไม่ทันที่โดมินิคจะพูดอะไรจบ ร่างบางก็เขย่งตัวขึ้นประกบจูบริมฝีปากหนาอย่างรวดเร็ว จูบจากหญิงสาวผู้ไร้ประสบการณ์มันช่างไร่เดียงสาเสียจริง แต่ด้วยความต้องการจากการถูกวางยาพุ่งขึ้นสูงทำให้นิต้าไม่ได้สนใจว่าตัวเองจะจูบเป็นหรือไม่ เธอเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้อกต่อไป
“อืมม...”
จากที่เป็นฝ่ายโดนลุกอย่างไม่ทันตั้งตัวโดมินิครับจูบหวานไร้เดียงสา ตอนนี้เขาเปลี่ยนมาเป็นฝ่ายจูบหญิงสาวเสียเอง ลิ้นบางไม่ประสีประสาถูกลิ้นสากร้อนตวัดซอกซุกไปทั่วโพรงปากเล็กอย่างเมามัน ยิ่งจูบยิ่งรู้สึกหวาน ร่างบางแอ่นตัวเข้าหาร่างหนาอย่างปรารถนา มือบางเริ่มอยู่ไม่สุขซุกซนไปตามลำตัวชายหนุ่ม
“อ่าส์...ชะ...ช่วยฉันที ฉันต้องการคุณ” เสียงแผ่วเบาทรมานเอ่ยในขณะที่ปากเล็กยังซอกไซ้ไปตามลำคอหนาไม่หยุดและวนมายังปากร้อนจูบเอาเร่าร้อน
“ผมจะช่วยคุณเองคาร่า แต่ไม่ใช่ที่นี้”
“ทะ...ที่ไหน เร็ว ได้โปรดช่วยต้าด้วยนะค่ะโดมินิคขา” จากสาวที่ทะนงตัวตอนนี้กลับกลายเป็นแม่สาวขี้อ้อนขึ้นมาเพราะยาที่ปองศักดิ์ใส่ลงไปในเครื่องดื่มนั้นแท้ๆ ในเวลาปกติโดมินิคก็แทบอยากจะจับหญิงสาวมาทำอะไรต่อมิอะไรตามใจตัวเองอยู่แล้วและในเวลานี้เธอมาขอร้องให้มีอะไรและยังยั่วขนาดนี้ ความต้องการในร่างกายมีมากจนรู้สึกปวดราวภายในกางเกง
หากแต่สถานที่ไม่เป็นใจ เขาคงจะไม่บ้าเล่นสวาทกับนิต้าในเวลานี้ โดมินิคคิดอย่างนั้นก็ถอดเสื้อสูทสีดำที่สวมอยู่ออก มาพันกายหญิงสาวซึ่งสติไม่อยู่น้อยนิดจึงย่อตัวลงไปอุ้มเธอขึ้นมาไว้ในอ้อนแขน เพื่อเป็นการไม่ให้ส่วนล่างของเธอเวลาที่เขาอุ้มรอดพ้นไปสู่สายตาผู้คนบริเวณที่เขาจอดรถอยู่จึงใช้เสื้อตัวเองห่อเอาไว้อย่างดี
“ร้อน ต้าร้อนจังเลยคะโดมินิคขา” ไม่เพียงแต่เสียงที่ยั่วยวนเท่านั้นสายตาคู่สวยซึ่งมองมายังเปลี่ยนเป็นสายตาหวานเยิ้มเชิญชวน
“ให้ตายสิ เธอไม่มีสติควบคุมตัวเองเลย” โดมินิคสบถออกอย่างเหลืออด ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าเขาไม่ตามเธอออกมาป่านนี้เธอจะเป็นยังไง นี่คงจะโดนยาในปริมานมากพอสมควรเข้าไปเป็นอย่างแน่นอนถึงได้สติหลุดขนาดนี้
“ทรมานจะตายอยู่แล้ว ช่วยฉันทีสิ” มือบางยังไม่หยุดซุกซนกับร่างกายหนา ปากบางพยายามจูบตามใบหน้าเรียวคมไปทั่ว
“หยุดก่อนได้ไหมนิต้า ไม่งั้นเห็นทีผมจะได้ฟาดคุณในรถก่อนจะรถห้องพักผมแน่” เสียงดุครางออกมาอย่างทรมานไม่ต่างจากคนโดนวางยา
โดมินิครู้สึกว่าระยะทางที่เดินลัดเลาะมาออกมาจากห้องน้ำ โดยเลี่ยงไม่เข้าไปบริเวณหน้างานไม่ให้คนอื่นเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นซึ่งชายหนุ่มก็รู้ดีว่าร่างบางกำลังเมายาปลุกเซ็กส์อยู่เป็นที่รู้จักกับคนในงานดีไม่อย่างให้เธอเสียชื่อ
กว่าจะถึงรถที่จอดอยู่ก็เล่นเอาโดมินิคเหงื่อตก อย่างกับว่าเดินอยู่กลางทะเลทรายที่ร้อนระอุเป็นวันๆ ชายหนุ่มรีบกดรีโมทเปิดประตูข้างคนขับนำร่างบางวางบนเบาะให้อยู่ในท่าสบายไม่ลืมรัดเข็มขัดก่อนจะปิดประตูลง
“ฟู่!!” โดมินิคถึงกับเป่าลมออกจากปากเมื่อปิดประตูรถเรียบร้อย ก่อนจะรีบเดินอ้อมไปเปิดประตูขึ้นรถและขับออกไปจากโรงแรมตรงไปยังห้องพักหรูของเขาที่อยู่ห่างไม่ไกลจากโรงแรมนี้อย่างเร่งรีบ
“ถึงแล้วคนสวย คุณเดินเองได้ไหม ตั้งสติหน่อยนะเดียวผมก็ช่วยคุณแล้ว”
“อืมม...ช่วยต้าจริงๆ นะ” คำเรียกแทนตัวเองเปลี่ยนไปทันที โดมินิคแอบยิ้มกับความน่ารักของเธอ เอื้อมตัวเข้าไปจูบปากบางทีหนึ่งแล้วตัดใจเดินลงไปประครองเดินลงจากรถไปขึ้นลิฟต์เพื่อขึ้นห้องพักหรูของเขาที่อยู่ยังชั้นบนสุดของโรงแรมนี้
แม้แต่อยู่ในลิฟต์หญิงสาวก็หันมากอดและจูบเขาอย่างไม่กลัวว่าใครจะมาเห็น หนุ่มนักรักอย่างเขาจะทนอยู่นิ่งให้เธอจูบอย่างเดียวได้อย่างไรกัน โดมินิคจูบสนองความต้องการของตัวเองและหญิงสาวจนลิฟต์มาถึงชั้นสูงสุดซึ่งเป็นอาณาเขตบริเวณส่วนตัว เขาจูบเธออย่างดื่มด่ำพร้อมกับพาตัวเขาและเธอเดินมายังประตู
ในระหว่างที่รอโดมินิครูดการ์ดเปิดประตูห้องอยู่ มือบางก็ทำหน้าที่ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกอย่างรวดเร็ว อีกมือหนึ่งของชายหนุ่มก็ลูบไล้ไปตามเรือนร่างงาม สอดมือเข้าใต้ชายกระโปรงเดรสสั้นที่เธอใส่ มือร้อนบีบเคล้นเข้ายังเนื้อส่วนนุ่มนอกบีกินีตัวสวยอย่างเมามัน เสียงแจ้งเตือนจากประตูดังขึ้นติดๆ กันสองสามครั้ง โดมินิคไม่รอช้านำพาร่างสูงของตัวเองและเธอเข้าไปยังด้านในห้องพักทันควัน
ความปรารถนาของร่างกายชายหนุ่มสิ้นสุดลงกับการทนรอบังคับใจของตนเอง เมื่อเข้ามาอยู่ในที่ลับตาผู้คนในที่ที่เขาสามรถจะทำอะไรก็ได้ สองมือเหมือนจะรู้หน้าทีเมื่อเข้ามาในห้อง ทั้งสองกระโจนเข้าหากัน โดมินิครุกนิต้ามากกว่าเดิมดันร่างบางไปนั่งบนตู้เก็บรองเท้าที่มีความสูงไม่มาก ซึ่งสามารถอุ้มหญิงสาวขึ้นไปนั่งได้
ขาเรียวแยกออกกว้างยินดีรับให้โดมินิคแทรกกายหนาเข้าหา พร้อมกับแขนทั้งสองสลัดถอดเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ใส่อยู่แต่นิต้าจัดการปลดกระดุมออกร่างแกร่งจนหมดตั้งแต่อยู่หน้าประตูก่อนเข้าห้องแล้ว เขาทิ้งเสื้อราคาแพงลงพื้นอย่างไม่แยแสมันอีก มือทั้งสองทำหน้าที่อย่างรู้งาน ยกขึ้นเคล้นคลึงเต้าสวยของเธอแรงๆ มืออีกข้างลูบไล้ไปตามเรียวขา กระโปรงสั้นถลกขึ้นเห็นชั้นในสีสวย
เธอร้องครางออกมาเสียวซ่าน ผวาเข้ากอดลำตัวเปลืองเปล่าที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของเขา ปลายลิ้นสากร้อนสอดลึกเข้าไปควานหาความหวานตวัดไปกับเรียวลิ้นเล็กเหมือนเป็นการหยอกเย้า ฝ่ามือร้อนยังคงกอบกุมทรวงอกเต่งตึงนอกบราสวยราคาแพง
“อืมมม” ปากบางหลุดเสียงครางออกมา พร้อมแอ่นร่างให้ชายหนุ่มได้กอบกุมเต้าสวยทั้งสองอย่างถนัด
“ช่วยต้าด้วย ต้าทรมานเหลือเกินโดมินิคขา อ่าส์...” ใบหน้าเรียวคมยังคงซอกซอกขมเม้มลำคอระหงขาวจนเป็นรอยแดงขึ้นมา เจ้าตัวยิ่งส่งเสียงครางอย่างเสียวซ่าน ตอนนี้ไม่รู้เพราะฤทธิ์ยาหรือว่าเพราะการเล้าโลมของโดมินิคกันแน่ที่ทำให้ร่างเล็กอ่อนระทวยไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรง
“อะ อืมส์...”
“ผมจะทำให้คุณมีความสุขที่สุดยอดรัก” ชายหนุ่มบอกเสียงกระเส่า ปลายนิ้วเรียวของเขาเริ่มถอดเสื้อผ้าออกจากร่างบางอย่างชำนาญพร้อมกับผละออกเล็กน้อยเผื่อถอดกางเกงจากตัวเอง หญิงสาวไม่รู้เลยว่าเขาพาเธอมายังเตียงนอนขนาดคิงไซส์ภายในห้องนอนของเขาได้อย่างไร รู้เพียงแต่ว่าแผ่นหลังเปลืองเปล่าของเธอแตะลงบนที่นอนนุ่มเสียแล้ว แต่เธอไม่ได้สนใจ สิ่งที่เธอต้องการคือเธอต้องการการปลดปล่อย
+++++++++++++++++++
ไงกันบ้างน้อ สนุกหรือเปล่า ช่วยกันเม้นท์และลงคะแนนกันเยอะๆเน้อ
(หากมีคำผิด คำตก ทำให้เสียอรรถรสในการอ่านขออภัย)
คมน์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 ต.ค. 2557, 03:13:09 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 ต.ค. 2557, 03:13:09 น.
จำนวนการเข้าชม : 1009
| << บทที่3.........30% | บทที่3.........100% >> |