นางร้ายอ้อนรัก เปลี่ยนชื่อเป็น เล่ห์พิศวาสซาตาน
เดี๋ยวมาลงให้ค่ะ
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 4
ตอนที่ 4
นาวีกำลังนอนหลับฝันหวานเขาฝันไปว่าได้สารภาพรักกับเพื่อนสนิทที่เขาแอบหลงรักมานานภาพในฝันของนาวี กระท้อนกับเขากำลังนั่งแนบชิดกันสองคนในวันที่อากาศดีบนเก้าอี้สีขาวในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง
เขาเอื้อมมือไปกุมมือนิ่มๆของกระท้อน หญิงสาวเอียงอายเขินจนหน้าแดง
“กระท้อนผมมีบางอย่างจะบอกคุณ ผมรักคุณ ผมรักคุณ” นาวีกำลังละเมอบอกรักกระท้อนแต่จู่ความฝันทั้งหมดก็หายวับไปสองตาของนาวีเบิกขึ้นเขากำลังถูกผีหลอกใช่ไหมบางอย่างมันกำลังจับขาเขาเอาไว้และค่อยๆไต่ขึ้นมา ๆ เรื่อย ลมหายใจของเขารู้สึกติดขัดขึ้นมาอย่างประหลาด ขนแขนและขาของนาวียืนตรงขึ้นทันทีพร้อมกันในวินาทีต่อมา
“ช่วยด้วย ผีหลอก ผีหลอก!” นาวีโวยวายเสียงดังลั่น
“ผีที่ไหนล่ะคะ พายไข่ต่างหาก”
“เฮ้ย!” นาวีรีบเปิดไฟขึ้นแล้วพบว่าเป็นพายไข่จริงๆ “ให้ตายคุณจะทำอะไรผมนี่ แล้วเข้ามาในห้องได้ยังไง”
พายไข่แน่ใจว่ายัยกระท้อนยังไม่ได้อยู่ร่วมห้องกับนาวีเพราะคราวที่แล้วตอนเธอมาที่คอนโดนี้ก็ไม่พบยัยนั่นและที่สำคัญเธอถามแม่บ้าน และ รปภ.ของตึกแล้วว่ายัยกระท้อนจะมาประมาณเดือนละสองสามครั้งซึ่งสร้างความแปลกใจให้พายไข่เหมือนกัน สงสัยสองคนนี้จะมีลังรักอยู่ที่อื่นไม่ได้อยู่กินด้วยกันอย่างนี้ยิ่งง่ายเข้าไปใหญ่พายไข่คิด
หญิงสาวหยิบกุญแจห้องสีเงินขึ้นมาโชว์ “พายไข่มีกุญแจ”
นาวีสงสัยอยู่เหมือนกันว่าเขาทำกุญแจห้องอีกดอกหายไปไหน แล้วคืนนี้เขาก็ได้รับคำตอบ
นาวีรีบคว้ามันมาแต่ช้าไปพายไข่ยิ้มหวานจากนั้นหย่อนลงไปในเสื้อเกาะอกตัวสวยทันที และยิ้มเจ้าเล่ห์
“อยากได้ก็มาหยิบคืนไปสิคะนาวีขา แต่หยิบดีๆนะคะระวังหยิบผิด”
“บ้า! คุณทำอะไรบ้าๆ หน้าด้าน” เขาสบถอย่างหัวเสีย สายตาที่มองหญิงสาวราวกับเป็นสิ่งที่น่าเกลียดน่ากลัว พายไข่รู้สึกอายแต่ว่าคงไม่มีวิธีไหนดีกว่านี้อีกแล้ว
“ไม่รู้ล่ะ คืนนี้พายไข่จะนอนที่นี่และนอนเตียงนี้กับคุณ” หญิงสาวยิ้มเย็นก่อนจะทิ้งตัวนอนลงเคียงข้างเขา
“ไม่นะพายไข่ ผมจะไม่ปล่อยให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นอีก แค่คืนวันนั้นผมยังไม่มั่นใจเลยว่าผมนอนกับคุณหรือยัง”
ลึกๆพายไข่รู้สึกอายแต่ทว่าเธอไม่มีทางเลือก “ผู้ชายก็เป็นแบบนี้ ตอนอยากได้ก็อ้อนวอนสารพัดจนเราใจอ่อน แต่พอได้ไปแล้วก็ทำเป็นว่าจำไม่ได้มันน่าน้อยใจนัก...ฮือ ฮือๆๆ” น้ำตาร่วงพราวราวกับสั่งได้ที่จริงถ้าพายไข่เป็นนักแสดงเธออาจจะมีชื่อเสียงโด่งดังเพราะตีบทแตกเสมอ
ด้วยความเป็นคนใจอ่อนของนาวี เขาเห็นหยดน้ำตาใสๆที่มันไหลลงอาบแก้มเป็นทางยาวมันทำให้เขารู้สึกสลดหดหู่และรู้สึกผิดอย่างประหลาด
“เอาเถอะ”นาวีมองนาฬิกาปลุกที่หัวเตียงเกือบจะเที่ยงคืนอยู่แล้ว “คืนนี้คุณจะนอนที่นี่สักคืนก็ได้แต่พรุ่งนี้คุณจะต้องกลับออกไปเข้าใจไหม ผมไม่อยากผิดใจกับกระท้อนเผื่อเธอจะแวะมาหาผมในตอนเช้า” นาวีเลยใช้กระท้อนเป็นเครื่องกีดขวาง
“ตกลงคุณจะไม่รับผิดชอบพายไข่จริงๆเหรอคะ” พายไข่ยิ่งบีบน้ำตา และช่วงที่นาวีหันไปมองทางอื่นเพราะไม่อยากมองน้ำตาของพายไข่ หญิงสาวก็ดึงเสื้อเกาะอกให้ต่ำลงจนเห็นทรวงอกอิ่มโผล่พ้นเสื้อขึ้นมา
นาวีหันกลับมาเขาสะดุดกับภาพตรงหน้าแต่ทว่ารีบทำสีหน้าให้เป็นปกติ“พายไข่ ตอนนี้ผมสับสนเรื่องของเรามากขอเวลาผมหน่อยนะครับ อีกอย่างกระท้อนบอกว่าคุณท้องจริงหรือเปล่าครับ”
จู่ๆพายไข่ก็พรุ่งร่างบางเข้ามาซบที่ไหล่กว้างของนาวีพลางสะอึกสะอื้น นาวีพยายามจะผละพายไข่ออกแต่เธอยิ่งร้องไห้หนักจนเขาต้องเปลี่ยนท่าที่เป็นปลอบโยนเธอและลูบหลังให้เธอเบาๆ อกอวบของหญิงสาวเบียดกับกล้ามเนื้อหน้าอกของนาวีทำให้เขารู้สึกหายใจติดขัด
“ใจเย็นๆ ครับพายไข่ผมแค่ถามคุณเท่านั้น คุณจะตอบหรือไม่ตอบก็ได้”
“ถ้าพายไข่บอกว่าพายไข่ท้องคุณจะเชื่อไหมคะ”
นาวีนิ่งไปพักใหญ่ เขาไม่รู้จักผู้หญิงตรงหน้าดีพอ หากลูกในท้องของเธอเกิดจากการกระทำของเขาจริงๆ เขาคงไม่มีวันดูดายได้เป็นอันขาด แต่ถ้าเธอคิดจะจับเขาแบบที่กระท้อนว่าล่ะเขาไม่ต้องกลายเป็นคนโง่ในสายตาคืนอื่นเหรอ
“ผมไม่แน่ใจ แต่ถ้าคุณมั่นใจว่าเป็นลูกผม ผมขอตรวจดีเอ็นเอคุณจะว่ายังไงครับ” นาวีคิดว่ามันเป็นทางออกที่ดีที่สุดและทำให้เรื่องทุกเรื่องกระจ่าง
“ตกลงค่ะ” พายไข่สบตาเขาและตอบด้วยความมั่นใจ เธอคิดอยู่แล้วว่าเขาต้องมาไม้นี้พายไข่ตั้งรับเอาไว้ยิ่งการไม่ยอมตรวจดีเอ็นเอก็ยิ่งทำให้นาวีเพิ่มความสงสัยในตัวเธอมากขึ้น ส่วนผลตรวจนะเหรอเอาไว้คิดอีกทียังมีเวลาอีกมาก
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
อากาศมืดครึ้มฝนตกลงมาราวกับฟ้ารั่วแม้จะเป็นเวลาเพียงสองทุ่มเศษกับดูดึกสงัดราวกับเป็นเวลาเกือบสี่ทุ่มถนนดูอ้างว้างเปล่าเปลี่ยวไร้ซึ่งผู้คน ลมกระโชกแรงจนน่าตกใจราวกับพายุลูกใหญ่กำลังจะมา
“หึ ฝนนะฝนทั้งวันก็ไม่ตก ต้องมาตกตอนเรากลับบ้าน คิดแล้วมันน่าน้อยใจสวรรค์ทำไมชอบกลั่นแกล้งคนสวย”
กระท้อนเดินกลางร่มคันใหญ่ ฝนตกแบบนี้วินมอเตอร์ไซด์เป็นอันว่าไม่ต้องคาดหวังป่านนี้เข้าบ้านนอนสบายใจกันหมดแล้ว แท็กซี่นะเหรอนานๆจะผ่านมาสักคันยิ่งซอยลึกๆแบบบ้านเธอด้วยพวกนี้ยิ่งไม่ชอบเข้าไป เวลาที่กระท้อนต้องกลับบ้านดึกๆแบบนี้เธอมักจะให้บิดามารอรับที่หน้าปากซอยเสมอ แต่ว่าวันนี้ท่านไม่อยู่ไปติดต่องานที่ต่างจังหวัด ส่วนมารดาคงไม่ต้องพูดถึงทั้งชีวิตเป็นผู้โดยสารเท่านั้นคุณยุวดีไม่เคยคิดจะหัดขับรถ ที่จะพอพึ่งได้ก็คงจะมีรถคนรู้จักในหมู่บ้านที่ต้องขับเข้าออกเขาอาจจะแวะรับเธอติดรถเข้าหมู่บ้านไปด้วย หรือไม่กระท้อนอาจจะเป็นฝ่ายโบกขอติดเข้าหมู่บ้านไปด้วยแต่ว่าอะไรกันคืนนี้ไม่มีใครคิดจะผ่านไปผ่านมาบ้างเลยเหรอ
“เฮ้อ! อะไรกันเนี่ยชีวิตสาวสวยสุดแสนรันทดต้องเดินตากฝนกลับบ้านคนเดียว อย่างว่าแฟนหล่อๆรวยๆเรามันก็ไม่มีอย่างเขา” กระท้อนเดินบ่นไปเรื่อยๆ แต่ก็ยังดีที่ถนนเส้นนี้มีแสงไฟสว่างไปตลอดทาง ไม่อย่างนั้นแล้วเธอคงต้องคอยระแวงข้างหลังตลอดเวลากลัวจะมีเรื่องชวนคนหัวลุก
ร้านรับซ่อมรถจักรยานยนต์ชายหนุ่มวัยยี่สิบกว่าสองคนกำลังนั่งดื่มเหล้าเคล้าเสียงเพลง เพื่อรอลูกค้าที่รถยางแตกซึ่งมีมาเป็นประจำเกือบทุกคืนเพราะถนนเส้นนี้มีร้านรับปะยางแค่ร้านเดียว
เฮ้ย! “ไอ้เดชเอ็งว่าที่กำลังเดินมานั่นมันน้องกระท้อนคนสวยหรือเปล่าวะ” ชายสองคนขี้เมาประจำซอยซึ่งสมัยเด็กก็เคยเรียนรุ่นเดียวกับกระท้อนมาก่อนกล่าวขึ้น
“ใช่ว่ะ ไอ้ต้ากระท้อนนี่ยิ่งโตก็ยิ่งสวยข้าไม่เห็นเขาต้องนานไม่น่าเชื่อจริงๆ ตอนเด็กโคตรขี้เหล่เลย” ทั้งสองหัวเราะกันราวกับเป็นเรื่องตลกขบขัน
“เฮ้ย! ชนแก้วกันหน่อยว่ะ” เดชสบตาต้าอย่างมีความหมาย
“เอ็งคิดจะทำแบบนั้นจริงๆเหรอวะ” ต้าถามเพื่อนซี้เพื่อความแน่ใจ
“ทำไมไอ้ต้าอย่าปอดไปหน่อยเลย ผู้หญิงตัวเล็กๆแค่นี้เอง ฝนก็ตกด้วย รถสักคันจะผ่านมาก็ไม่มี”
ฝนยิ่งตกหนักมากขึ้นกว่าเดิมฟ้าฟาดดังเปรี้ยงๆ เคนขับรถมาทางเส้นทางสายเปลี่ยวแต่สามารถลัดออกไปทางโรงแรมที่เขากับน้องสาวพักอยู่ได้ ตาคมหลี่ลงและเพ่งมองความผิดปกติข้างหน้า
“เฮ้ย ! ผู้หญิงกำลังจะโดนฉุดขึ้นรถนี่หว่าไม่ได้การแล้ว”
ภาพเบื้องหน้าสองตาคมของเคนห็นผู้หญิงสาวรูปร่างดีคนหนึ่งแต่เห็นใบหน้าไม่ชัดนักกำลังถูกชายฉกรรจ์สองคนบังคับให้ขึ้นรถชายคนหนึ่งทำหน้าที่เป็นคนขับมอเตอร์ไซด์ดูเหมือนจะสตาร์รถรอไว้ ส่วนชายอีกคนกำลังดูเหมือนพูดจาบังคับผู้หญิงให้ขึ้นรถพวกมันคงกำลังข่มขู่เธอ เคนไม่สามารถจะขับเลยผ่านไปได้ เป็นไงเป็นกันเขาเอื้อมมือไปหยิบปืนสั้นที่ซุกซ่อนเอาไว้ในรถมันเป็นปืนที่มีใบขออนุญาตถูกต้องตามกฏหมาย รถหรูราคาแพงวิ่งด้วยความเร็วสูงขับไปปาดหน้ามอเตอร์ไซด์คันนั้นเอาไว้จนน้ำกระเซ็นสาดใส่คนทั้งสามเคนรีบเปิดประตูลงมา
“แม่งเอ้ย... มึงเป็นใครวะเนี่ยขับรถมาปาดหน้ารถกูแถมทำน้ำสาดใส่หน้าพวกกูอีกด้วย เดี๋ยวสวย” คนชื่อเดชที่รับหน้าที่คนขับลงมาจากรถมอเตอร์ไซด์ด้วยความโมโหและสบถอย่างหัวเสีย
ชายหนุ่มตะลึงไปชั่วขณะผู้หญิงที่กำลังจะถูกพาไปทำมิดีมิร้าย “ตายล่ะ ยัยนี่เองเหรอ” แต่ปืนของเขาถูกยกขึ้นเอามาข่มขู่ชายทั้งสอง
“พวกแกคิดจะทำอะไรผู้หญิง” น้ำเสียงเข้มจ้องตาชายหนุ่มสองคนอย่างไม่ลดละ
“เฮ้ย! คุณ” กระท้อนทำตาโต
เธอลงจากรถมอเตอร์ไซด์ทันทีและต้องประหลาดใจเมื่อเป็นเขา เขามาทำอะไรที่นี่หรือจะตามมาเอาเรื่องที่เธอถีบเขาตกรถเมล์
เคนคิดอยู่ในใจว่ากระท้อนคงจะคาดไม่ถึงล่ะสิว่าเขาคนที่ถูกเธอเคยทำร้ายร่างกายถึงสองครั้งสองคราจะกลายเป็นเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยเธอเอาไว้ในยามหน้าสิ่วหน้าขวานเช่นนี้
“ไม่ต้องกลัวหรอกยัยขาโหดถึงคุณจะเคยทำร้ายร่างกายผม แต่ผมคงทนดูผู้ชายฉุดผู้หญิงไปปู้ยี่ปู้ยำต่อหน้าต่อตาไม่ได้ ถึงผู้หญิงคนนั้นจะมีนิสัยแย่ๆแค่ไหนก็ตาม”
ชายสองคนมองหน้ากันด้วยความงุนงง“มันพูดอะไรของมันวะไอ้ต้า ใส่แม่งเลย” ชายสองคนปรี่เข้ามาเตรียมจะทำร้ายร่างกายเคนแต่เขาไวกว่ามากหลบหมัดชายทั้งสองทันเคนวิ่งไปดึงมือกระท้อนที่ยืนงงอยู่ ในใจเขาคิดว่าเธอคงตกใจจนหมดฤทธิ์
“รีบขึ้นไปบนรถสิคุณยืนเอ๋ออยู่ได้ อยากเป็นเมียพวกมันนักหรือไง”
“นี่คุณ ไม่ใช่” กระท้อนสะบัดมือออก และกระชากแขนเคนเอาไว้เพราะเขาทำท่าจะยิงใส่ชายทั้งสองคน
เคนช้าไม่ได้เพราะชายอีกคนดูเหมือนจะไปหยิบชะแรงมาฟาดเขา เคนรีบดันร่างกระท้อนและผลักเข้าไปในรถอย่างรวดเร็วเขายิงปืนข่มขู่ชายทั้งสองอีกหนึ่งนัดจนเดชและต้าต้องหาที่หลบกันวุ่นเพราะอีกฝ่ายมีปืน
“เอาสิวะ พวกมึงคิดว่ากระดูกเหล็กไม่กลัวลูกตะกั่วก็เข้ามา” จากนั้นเคนจึงรีบขึ้นรถและขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว
“เฮ้ย! แม่งฉุดเพื่อนเราไปว่ะ ทำไงวะไอ้ต้ามึงหยิบโทรศัพท์มาสิก็จะแจ้งความ กระท้อนจะเป็นไงบ้างก็ไม่รู้เดี๋ยวนี้คนหน้าตาดีๆขับรถเก๋งหรูๆ แม่งเลวไม่ต่างกับโจร”
+++++++++++++++++++++++++
หญิงสาวที่ตัวเปียกปอนจนเสื้อแนบเนื้อทำให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งที่งดงามหยิบกระเป๋าสะพายใบใหญ่และกระหน่ำฟาดไปที่ลำตัวของชายหนุ่มอยู่หลายทีด้วยความโมโหอย่างสุดขีด
“จอดรถเดี๋ยวนี้นะ ฉันบอกให้จอด” เสียงหวานแหวใส่ แต่ไม่เท่าใบหน้าสวยที่ตีหน้ายักษ์แล้วจ้องตาเคนอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ
“คุณมาตีหน้ายักษ์ใส่ผมทำไม ที่จริงคุณควรต้องขอบคุณหรือกราบงามๆที่อกผมสักที่สองทีช่วยคุณมาจากไอ้ขี้เหล้าสองคนนั้น” ตอนลงไปจากรถเคนจำได้กลิ่นเหล้าราคาถูกคละคลุ้งไปหมดคงมาจากชายทั้งสองคน
“คุณต่างหากที่ฉุดฉันขึ้นรถมา ผู้ชายสองคนที่คุณบอกว่าเป็นไอ้ขี้เมานั่นน่ะเพื่อนฉัน เรียนด้วยกันมาตั้งแต่อนุบาลเขาแค่เห็นฉันเดินตากฝนก็เลยอาสาจะไปส่งที่บ้านให้เท่านั้น”
เดชกับต้าคิดจะไปส่งกระท้อนด้วยความบริสุทธ์ใจเพราะเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยเด็กที่สำคัญทั้งสองยังเป็นลูกไล่ให้กระท้อนกระโดดขี่คอมาตั้งแต่อนุบาล แต่ที่ต้าทำท่ากลัวจนเดชต้องต่อว่าเป็นเพราะเขาเขินที่เพื่อนสาวสวยขึ้นมากจนไม่กล้าจะเข้าไปทักทายเขาอายเพราะตัวเองเป็นแค่ช่างซ่อมรถแต่กระท้อนกำลังจะเรียนจบถึงปริญญาโท
“ให้ตายเถอะซวยจริงๆ” เคนเบรกรถอย่างกระทันหันทำให้ศีรษะของกระท้อนเกือบกระแทกคอนโซลหน้า
“ใช่คนที่ซวยคือฉันที่มาเจอคนอย่างนาย” กระท้อนเบ้หน้าหยิบกระเป๋าขึ้นมาเตรียมจะลงจากรถ แต่เคนกดล็อคอัติโนมัติ
“จะเอาไง” กระท้อนหันใบหน้าสวยมาถามอย่างเอาเรื่อง
“ดูสิว่าซอยบ้านคุณมาเปลี่ยวแค่ไหน ถึงผมจะไม่ชอบหน้าคุณแต่ผมยินดีจะไปส่งคุณจนถึงบ้าน”
“ไม่ต้องมาทำเป็นหวังดี ฉันจะลงตรงนี้ไม่อยากจะทนนั่งรถของคนที่ฉันไม่ชอบหน้าเหมือนกัน แหวะ”
เคนย่นคิ้วไม่เคยถูกสาวปฏิเสธมาก่อนนี่เธอถือดีอย่างไรมาปฏิเสธน้ำใจของเขา
เคนดึงแขนกระท้อนเอาไว้เมื่อเธอพยายามจะปลดล็อกและลงไปจากรถ
“ใช่ว่าผมอยากไปส่งคุณนักหรอกนะ อย่าสำคัญตัวเองผิดผมแค่สงสารลูกหมาลูกแมวที่มันตัวเปียกจนเสื้อผ้าปิดอะไรไม่มิด กลัวว่ามันจะโดนฉุดไปรุมโทรมเสียก่อน”
กระท้อนก้มหน้าใช่สิชุดฟอร์มที่เธอสวมใส่ ตัวเสื้อเป็นสีขาวยามมันเปี่ยกทั้งตัวแบบนี้ทำให้เห็นบราเซียสีชมพูหวาน หญิงสาวรีบยกกระเป๋าขึ้นมาปิด
“เรื่องของฉัน แต่ตอนนี้ฉันจะลง”
“ไม่ให้ลง ”เคนขับรถออกไปทันที “จะว่าไปสงสัยแฟนคุณนี่เขาจะหมดรักคุณไปนานแล้วนะ ดึกดื่นค่ำมืดขนาดนี้ยังไม่คิดจะรับส่งแฟนตัวเอง อย่างว่าถ้าเขายังรักคุณเขาคงไม่มายุ่งกับน้องสาวของผมหรอก”เขาหมายถึงนาวี
“อย่ามายุ่งเรื่องส่วนตัวของฉัน แล้วอย่าคิดว่าน้องสาวคุณจะมาแย่งนาวีไปจากฉันได้ ยังไงสะนาวีเขาไม่มีทางตกหลุมพลางยัยพายไข่หรอก”
“ในเมื่อเขาทั้งสองคนกำลังจะมีลูกกันแล้วไหนๆแล้วผมว่าคุณเลิกกับนายนั่นเถอะ แล้วผมจะชดเชยให้จนกว่าคุณจะพอใจ” เมื่อพูดถึงเรื่องนี้เคนก็คิดว่าเขาควรจะพูดกับกระท้อนไปเลยเธออาจจะมองว่าเขาต้องการซื้อผู้ชายให้น้องสาวแต่อย่างไรแล้วเขาก็ต้องช่วยพายไข่กับหลานอยู่ดี
“ทุเรศ คิดจะซื้อผู้ชายให้น้องสาวเงินของคุณเก็บเอาไว้ซื้อโลงศพให้ตัวเองเถอะฉันไม่อยากได้”
“ผมพูดกับคุณดีๆ ผมก็ไม่อยากทำแบบนี้หรอกแต่จะให้ทำยังไงในเมื่อพายไข่ท้องกับแฟนคุณ จะปล่อยให้เด็กตาดำๆเกิดขึ้นมาโดยไม่มีพ่ออย่างนั้นเหรอ คุณก็ยังสาวยังสวยเอาเงินไปชุบตัวเสียใหม่ผมว่าหาผู้ชายดีๆได้ไม่ยากหรอก” เขามองเรือนร่างกับใบหน้าสวยและเผลอกลืนน้ำลาย
“แล้วแน่ใจได้ยังไงว่าเป็นลูกของนาวีแฟนฉัน บางทีน้องสาวคุณมันอาจมั่วจนไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อเด็กก็ได้”
เคนอายจนหน้าชาอย่างไรแล้วเขาก็ไม่เชื่อว่าน้องสาวจะมีพฤติกรรมเลวร้ายขนาดนั้นมันเป็นไปไม่ได้ที่รู้มาจากพี่นรินพายไข่แค่ใช้เงินเปลือง เอาแต่ใจและไม่ยอมเรียน แต่เรื่องผู้ชายพี่นรินไม่เคยพูดถึง
“อย่ามาใส่ร้ายน้องสาวผม”
“ฉันไม่ได้ใส่ร้าย แต่คุณเองนั่นแหละช่วยน้องสาวอย่างหน้ามืดตาบอดไม่รู้ว่าน้องคุณมันมั่วๆๆๆ”
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ” เคนโมโหเขาบีบไหล่กระท้อนแล้วเขย่าร่างเธอแรงๆ
“ฉันเกลียดคุณ คุณมันเลวนิสัยแย่สมแล้วที่เป็นพี่น้องกับยัยพายไข่เน่า”
“แล้วคุณมันดีนักเหรอ ขี้โวยวาย เอาแต่ใจ ผู้หญิงนิสัยป่าเถื่อน จะบอกให้เอาบุญนะผู้หญิงแบบคุณแถมเงินอีกล้านผมยังไม่คิดจะเอาเป็นเมียเลย”
ราวกับกองไฟที่ถูกสาดด้วยน้ำมันนี่เขากล้าว่าเธอขนาดนี้เชียวเหรอ “คนอย่างคุณก็เหมือนกันแถมเงินให้สิบล้านฉันก็ไม่เอามาทำพันธุ์หรอก”
เมื่อโดนตอกกลับบ้างเคนกลับรู้สึกเจ็บมากกว่าตอนที่เธอถีบเขาตกรถเมล์เสียอีก
“ผู้หญิงอย่างคุณนะเหรอจะทำให้ผมหลงรักได้ ต่อให้โลกใบนี้เหลือผู้หญิงแค่คุณคนเดียวผมยังไม่เอาเลย” เขายิ้มหยันที่มุมปากกระท้อนเห็นแล้วรู้สึกอยากจะฉีกปากเขาออก
หนุ่มๆต่อคิวจีบเธอยาวเป็นกิโลแต่ไอ้หมอนี่คิดว่าตัวเองเป็นใคร หล่อเลือกได้เหมือนพี่เคน ธีรเดชหรือยังไงถึงหยิ่งผยองหลงตัวเองนัก
“อาทิตย์เดียวเท่านั้นแหละ”
“อะไรอาทิตย์เดียว” เคนทำหน้าไม่เข้าใจ
“หน้าอย่างคุณฉันต่อให้แค่อาทิตย์เดียว ฉันเชื่อว่าต้องทำให้คุณคุกเข่าบอกรักฉันได้ไม่เชื่อคอยดู” กระท้อนพูดด้วยความโมโหไม่คิดจริงจัง
หน้าอย่างผมเนี่ยนะเคนชี้หน้าตัวเอง “ไม่มีทาง” เขาตะคอกเสียงใส่ แต่แล้วเขากลับคิดอะไรออกขึ้นมาบางอย่าง
“เอาอย่างนี้ไหมเรามาเล่นเกมกันถ้าคุณทำให้ผมคุกเข่าบอกรักคุณได้ภายในอาทิตย์เดียวผมจะไม่ยุ่งเรื่องของนายนาวีกับยัยพายไข่อีกเลย แต่ถ้าคุณทำไม่สำเร็จคุณจะต้องเป็นฝ่ายไปจากนายนาวีแต่ผมเชื่อว่าคุณทำไม่สำเร็จ” เคนพูดอย่างมั่นใจ
“ถ้าอย่างนั้นลองดูไหม” กระท้อนพูดอย่างท้าทาย แต่มาฉุกคิดภายหลัง
“ได้ผมรับปาก”
“นี่คุณจะไปไหน คุณออกนอกเส้นทาง” กระท้อนโวยวาย
“ก็คุณรับคำถ้าผมแล้วนี่ เราจะไปอยู่ที่เงียบๆสงบๆกันสองต่อสองเท่านั้น”
“บ้าฉันไม่ได้บอกว่าจะไปอยู่กับคุณสองต่อสองสักคำ”
เคนยังคงขับรถไปนอกเส้นทางแต่กระท้อนทุบเขาหลายทีเพื่อจะให้เขาหยุดรถให้ได้ “แม่ฉันรออยู่นะจะพาฉันไปไหนไอ้คนบ้า”
“คุณก็โทรไปบอกแม่สิว่าจะไปเยี่ยมเพื่อนที่ต่างจังหวัดสักอาทิตย์”
“ไม่ฉันไม่ทำแบบนั้นเด็ดขาด”
“สายไปแล้วล่ะคุณ”นาวีคิดจะฉวยโอกาสนี้ให้พายไข่ได้ไปปรับความเข้าใจกับนาวี เขาจะเอาตัวหญิงสาวหลบไปสักพักบางทีเรื่องวุ่นๆอาจจะง่ายขึ้นอย่าหาว่าเขาใจร้ายเลยแล้วเขาจะชดเชยให้เธออย่างเต็มที่
“ไม่จอดใช่ไหม” กระท้อนแย่งพวงมาลัยของเคนจนรถส่ายไปส่ายมา
“อย่าทำแบบนี้สิคุณ เดี๋ยวรถก็คว่ำหรอก”
“ก็จอดสิ”
“ได้” เคนจอดรถอย่างกระทันหัน “ไอ้บ้านึกจะจอดก็จอด”จะไม่ให้กระท้อนแหวใส่เขาได้อย่างไรก็หน้าอกเธอกระแทกกับคอนโซลหน้าจนเจ็บและจุก”
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เคนหัวเราะเบาๆในลำคอ “เงียบๆแบบนี้คุณน่ารักขึ้นเยอะไม่นานหรอกผมขับรถเร็วอยู่แล้ว อีกสองชั่วโมงก็คงถึงกระท้อนเถียงไม่ได้ แต่ด่าเคนได้ทางสายตาก็เขาเอาเชื่อกมามัดมือมัดเท้าเธอยังกับเป็นลูกหมูแถมเอาผ้าเช็ดหน้าผืนใหญ่มาผูกปากเธอเอาไว้อีกจนกระท้อนทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งกร่นด่าสาปแช่งเขาในใจจากนั้นเคนก็ขับรถอย่างสบายอารมณ์มุ่งหน้าไปยังจันทบุรี
กระท้อนคิดอยู่ในใจป่านนี้พ่อแม่จะรู้ไหมว่าลูกสาวถูกผู้ชายโรคจิตจับตัวไป ทำไมนะไอ้สองพี่น้องถึงนิสัยแย่ขนาดนี้ช่างผิดกับนรินพี่ชายคนโตเสียจริง
“เอาน่าผมไม่ได้ลักตัวคุณเข้าป่าแบบไอ้หนังตบจูบๆ แบบละครตอนค่ำที่คุณติดหรอกนะ”
รู้ได้ไงว่าฉันติดละคร ฉันเลือกดูแต่เรื่องที่มีสาระหรอกย่ะกระท้อนเถียงในใจ
“ผมแค่จะชวนคุณไปเที่ยวสวนผลไม้ที่บ้านผมสักอาทิตย์เท่านั้นแหละ” ++++++++++++++++++++++++++++++
นาวีกำลังนอนหลับฝันหวานเขาฝันไปว่าได้สารภาพรักกับเพื่อนสนิทที่เขาแอบหลงรักมานานภาพในฝันของนาวี กระท้อนกับเขากำลังนั่งแนบชิดกันสองคนในวันที่อากาศดีบนเก้าอี้สีขาวในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง
เขาเอื้อมมือไปกุมมือนิ่มๆของกระท้อน หญิงสาวเอียงอายเขินจนหน้าแดง
“กระท้อนผมมีบางอย่างจะบอกคุณ ผมรักคุณ ผมรักคุณ” นาวีกำลังละเมอบอกรักกระท้อนแต่จู่ความฝันทั้งหมดก็หายวับไปสองตาของนาวีเบิกขึ้นเขากำลังถูกผีหลอกใช่ไหมบางอย่างมันกำลังจับขาเขาเอาไว้และค่อยๆไต่ขึ้นมา ๆ เรื่อย ลมหายใจของเขารู้สึกติดขัดขึ้นมาอย่างประหลาด ขนแขนและขาของนาวียืนตรงขึ้นทันทีพร้อมกันในวินาทีต่อมา
“ช่วยด้วย ผีหลอก ผีหลอก!” นาวีโวยวายเสียงดังลั่น
“ผีที่ไหนล่ะคะ พายไข่ต่างหาก”
“เฮ้ย!” นาวีรีบเปิดไฟขึ้นแล้วพบว่าเป็นพายไข่จริงๆ “ให้ตายคุณจะทำอะไรผมนี่ แล้วเข้ามาในห้องได้ยังไง”
พายไข่แน่ใจว่ายัยกระท้อนยังไม่ได้อยู่ร่วมห้องกับนาวีเพราะคราวที่แล้วตอนเธอมาที่คอนโดนี้ก็ไม่พบยัยนั่นและที่สำคัญเธอถามแม่บ้าน และ รปภ.ของตึกแล้วว่ายัยกระท้อนจะมาประมาณเดือนละสองสามครั้งซึ่งสร้างความแปลกใจให้พายไข่เหมือนกัน สงสัยสองคนนี้จะมีลังรักอยู่ที่อื่นไม่ได้อยู่กินด้วยกันอย่างนี้ยิ่งง่ายเข้าไปใหญ่พายไข่คิด
หญิงสาวหยิบกุญแจห้องสีเงินขึ้นมาโชว์ “พายไข่มีกุญแจ”
นาวีสงสัยอยู่เหมือนกันว่าเขาทำกุญแจห้องอีกดอกหายไปไหน แล้วคืนนี้เขาก็ได้รับคำตอบ
นาวีรีบคว้ามันมาแต่ช้าไปพายไข่ยิ้มหวานจากนั้นหย่อนลงไปในเสื้อเกาะอกตัวสวยทันที และยิ้มเจ้าเล่ห์
“อยากได้ก็มาหยิบคืนไปสิคะนาวีขา แต่หยิบดีๆนะคะระวังหยิบผิด”
“บ้า! คุณทำอะไรบ้าๆ หน้าด้าน” เขาสบถอย่างหัวเสีย สายตาที่มองหญิงสาวราวกับเป็นสิ่งที่น่าเกลียดน่ากลัว พายไข่รู้สึกอายแต่ว่าคงไม่มีวิธีไหนดีกว่านี้อีกแล้ว
“ไม่รู้ล่ะ คืนนี้พายไข่จะนอนที่นี่และนอนเตียงนี้กับคุณ” หญิงสาวยิ้มเย็นก่อนจะทิ้งตัวนอนลงเคียงข้างเขา
“ไม่นะพายไข่ ผมจะไม่ปล่อยให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นอีก แค่คืนวันนั้นผมยังไม่มั่นใจเลยว่าผมนอนกับคุณหรือยัง”
ลึกๆพายไข่รู้สึกอายแต่ทว่าเธอไม่มีทางเลือก “ผู้ชายก็เป็นแบบนี้ ตอนอยากได้ก็อ้อนวอนสารพัดจนเราใจอ่อน แต่พอได้ไปแล้วก็ทำเป็นว่าจำไม่ได้มันน่าน้อยใจนัก...ฮือ ฮือๆๆ” น้ำตาร่วงพราวราวกับสั่งได้ที่จริงถ้าพายไข่เป็นนักแสดงเธออาจจะมีชื่อเสียงโด่งดังเพราะตีบทแตกเสมอ
ด้วยความเป็นคนใจอ่อนของนาวี เขาเห็นหยดน้ำตาใสๆที่มันไหลลงอาบแก้มเป็นทางยาวมันทำให้เขารู้สึกสลดหดหู่และรู้สึกผิดอย่างประหลาด
“เอาเถอะ”นาวีมองนาฬิกาปลุกที่หัวเตียงเกือบจะเที่ยงคืนอยู่แล้ว “คืนนี้คุณจะนอนที่นี่สักคืนก็ได้แต่พรุ่งนี้คุณจะต้องกลับออกไปเข้าใจไหม ผมไม่อยากผิดใจกับกระท้อนเผื่อเธอจะแวะมาหาผมในตอนเช้า” นาวีเลยใช้กระท้อนเป็นเครื่องกีดขวาง
“ตกลงคุณจะไม่รับผิดชอบพายไข่จริงๆเหรอคะ” พายไข่ยิ่งบีบน้ำตา และช่วงที่นาวีหันไปมองทางอื่นเพราะไม่อยากมองน้ำตาของพายไข่ หญิงสาวก็ดึงเสื้อเกาะอกให้ต่ำลงจนเห็นทรวงอกอิ่มโผล่พ้นเสื้อขึ้นมา
นาวีหันกลับมาเขาสะดุดกับภาพตรงหน้าแต่ทว่ารีบทำสีหน้าให้เป็นปกติ“พายไข่ ตอนนี้ผมสับสนเรื่องของเรามากขอเวลาผมหน่อยนะครับ อีกอย่างกระท้อนบอกว่าคุณท้องจริงหรือเปล่าครับ”
จู่ๆพายไข่ก็พรุ่งร่างบางเข้ามาซบที่ไหล่กว้างของนาวีพลางสะอึกสะอื้น นาวีพยายามจะผละพายไข่ออกแต่เธอยิ่งร้องไห้หนักจนเขาต้องเปลี่ยนท่าที่เป็นปลอบโยนเธอและลูบหลังให้เธอเบาๆ อกอวบของหญิงสาวเบียดกับกล้ามเนื้อหน้าอกของนาวีทำให้เขารู้สึกหายใจติดขัด
“ใจเย็นๆ ครับพายไข่ผมแค่ถามคุณเท่านั้น คุณจะตอบหรือไม่ตอบก็ได้”
“ถ้าพายไข่บอกว่าพายไข่ท้องคุณจะเชื่อไหมคะ”
นาวีนิ่งไปพักใหญ่ เขาไม่รู้จักผู้หญิงตรงหน้าดีพอ หากลูกในท้องของเธอเกิดจากการกระทำของเขาจริงๆ เขาคงไม่มีวันดูดายได้เป็นอันขาด แต่ถ้าเธอคิดจะจับเขาแบบที่กระท้อนว่าล่ะเขาไม่ต้องกลายเป็นคนโง่ในสายตาคืนอื่นเหรอ
“ผมไม่แน่ใจ แต่ถ้าคุณมั่นใจว่าเป็นลูกผม ผมขอตรวจดีเอ็นเอคุณจะว่ายังไงครับ” นาวีคิดว่ามันเป็นทางออกที่ดีที่สุดและทำให้เรื่องทุกเรื่องกระจ่าง
“ตกลงค่ะ” พายไข่สบตาเขาและตอบด้วยความมั่นใจ เธอคิดอยู่แล้วว่าเขาต้องมาไม้นี้พายไข่ตั้งรับเอาไว้ยิ่งการไม่ยอมตรวจดีเอ็นเอก็ยิ่งทำให้นาวีเพิ่มความสงสัยในตัวเธอมากขึ้น ส่วนผลตรวจนะเหรอเอาไว้คิดอีกทียังมีเวลาอีกมาก
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
อากาศมืดครึ้มฝนตกลงมาราวกับฟ้ารั่วแม้จะเป็นเวลาเพียงสองทุ่มเศษกับดูดึกสงัดราวกับเป็นเวลาเกือบสี่ทุ่มถนนดูอ้างว้างเปล่าเปลี่ยวไร้ซึ่งผู้คน ลมกระโชกแรงจนน่าตกใจราวกับพายุลูกใหญ่กำลังจะมา
“หึ ฝนนะฝนทั้งวันก็ไม่ตก ต้องมาตกตอนเรากลับบ้าน คิดแล้วมันน่าน้อยใจสวรรค์ทำไมชอบกลั่นแกล้งคนสวย”
กระท้อนเดินกลางร่มคันใหญ่ ฝนตกแบบนี้วินมอเตอร์ไซด์เป็นอันว่าไม่ต้องคาดหวังป่านนี้เข้าบ้านนอนสบายใจกันหมดแล้ว แท็กซี่นะเหรอนานๆจะผ่านมาสักคันยิ่งซอยลึกๆแบบบ้านเธอด้วยพวกนี้ยิ่งไม่ชอบเข้าไป เวลาที่กระท้อนต้องกลับบ้านดึกๆแบบนี้เธอมักจะให้บิดามารอรับที่หน้าปากซอยเสมอ แต่ว่าวันนี้ท่านไม่อยู่ไปติดต่องานที่ต่างจังหวัด ส่วนมารดาคงไม่ต้องพูดถึงทั้งชีวิตเป็นผู้โดยสารเท่านั้นคุณยุวดีไม่เคยคิดจะหัดขับรถ ที่จะพอพึ่งได้ก็คงจะมีรถคนรู้จักในหมู่บ้านที่ต้องขับเข้าออกเขาอาจจะแวะรับเธอติดรถเข้าหมู่บ้านไปด้วย หรือไม่กระท้อนอาจจะเป็นฝ่ายโบกขอติดเข้าหมู่บ้านไปด้วยแต่ว่าอะไรกันคืนนี้ไม่มีใครคิดจะผ่านไปผ่านมาบ้างเลยเหรอ
“เฮ้อ! อะไรกันเนี่ยชีวิตสาวสวยสุดแสนรันทดต้องเดินตากฝนกลับบ้านคนเดียว อย่างว่าแฟนหล่อๆรวยๆเรามันก็ไม่มีอย่างเขา” กระท้อนเดินบ่นไปเรื่อยๆ แต่ก็ยังดีที่ถนนเส้นนี้มีแสงไฟสว่างไปตลอดทาง ไม่อย่างนั้นแล้วเธอคงต้องคอยระแวงข้างหลังตลอดเวลากลัวจะมีเรื่องชวนคนหัวลุก
ร้านรับซ่อมรถจักรยานยนต์ชายหนุ่มวัยยี่สิบกว่าสองคนกำลังนั่งดื่มเหล้าเคล้าเสียงเพลง เพื่อรอลูกค้าที่รถยางแตกซึ่งมีมาเป็นประจำเกือบทุกคืนเพราะถนนเส้นนี้มีร้านรับปะยางแค่ร้านเดียว
เฮ้ย! “ไอ้เดชเอ็งว่าที่กำลังเดินมานั่นมันน้องกระท้อนคนสวยหรือเปล่าวะ” ชายสองคนขี้เมาประจำซอยซึ่งสมัยเด็กก็เคยเรียนรุ่นเดียวกับกระท้อนมาก่อนกล่าวขึ้น
“ใช่ว่ะ ไอ้ต้ากระท้อนนี่ยิ่งโตก็ยิ่งสวยข้าไม่เห็นเขาต้องนานไม่น่าเชื่อจริงๆ ตอนเด็กโคตรขี้เหล่เลย” ทั้งสองหัวเราะกันราวกับเป็นเรื่องตลกขบขัน
“เฮ้ย! ชนแก้วกันหน่อยว่ะ” เดชสบตาต้าอย่างมีความหมาย
“เอ็งคิดจะทำแบบนั้นจริงๆเหรอวะ” ต้าถามเพื่อนซี้เพื่อความแน่ใจ
“ทำไมไอ้ต้าอย่าปอดไปหน่อยเลย ผู้หญิงตัวเล็กๆแค่นี้เอง ฝนก็ตกด้วย รถสักคันจะผ่านมาก็ไม่มี”
ฝนยิ่งตกหนักมากขึ้นกว่าเดิมฟ้าฟาดดังเปรี้ยงๆ เคนขับรถมาทางเส้นทางสายเปลี่ยวแต่สามารถลัดออกไปทางโรงแรมที่เขากับน้องสาวพักอยู่ได้ ตาคมหลี่ลงและเพ่งมองความผิดปกติข้างหน้า
“เฮ้ย ! ผู้หญิงกำลังจะโดนฉุดขึ้นรถนี่หว่าไม่ได้การแล้ว”
ภาพเบื้องหน้าสองตาคมของเคนห็นผู้หญิงสาวรูปร่างดีคนหนึ่งแต่เห็นใบหน้าไม่ชัดนักกำลังถูกชายฉกรรจ์สองคนบังคับให้ขึ้นรถชายคนหนึ่งทำหน้าที่เป็นคนขับมอเตอร์ไซด์ดูเหมือนจะสตาร์รถรอไว้ ส่วนชายอีกคนกำลังดูเหมือนพูดจาบังคับผู้หญิงให้ขึ้นรถพวกมันคงกำลังข่มขู่เธอ เคนไม่สามารถจะขับเลยผ่านไปได้ เป็นไงเป็นกันเขาเอื้อมมือไปหยิบปืนสั้นที่ซุกซ่อนเอาไว้ในรถมันเป็นปืนที่มีใบขออนุญาตถูกต้องตามกฏหมาย รถหรูราคาแพงวิ่งด้วยความเร็วสูงขับไปปาดหน้ามอเตอร์ไซด์คันนั้นเอาไว้จนน้ำกระเซ็นสาดใส่คนทั้งสามเคนรีบเปิดประตูลงมา
“แม่งเอ้ย... มึงเป็นใครวะเนี่ยขับรถมาปาดหน้ารถกูแถมทำน้ำสาดใส่หน้าพวกกูอีกด้วย เดี๋ยวสวย” คนชื่อเดชที่รับหน้าที่คนขับลงมาจากรถมอเตอร์ไซด์ด้วยความโมโหและสบถอย่างหัวเสีย
ชายหนุ่มตะลึงไปชั่วขณะผู้หญิงที่กำลังจะถูกพาไปทำมิดีมิร้าย “ตายล่ะ ยัยนี่เองเหรอ” แต่ปืนของเขาถูกยกขึ้นเอามาข่มขู่ชายทั้งสอง
“พวกแกคิดจะทำอะไรผู้หญิง” น้ำเสียงเข้มจ้องตาชายหนุ่มสองคนอย่างไม่ลดละ
“เฮ้ย! คุณ” กระท้อนทำตาโต
เธอลงจากรถมอเตอร์ไซด์ทันทีและต้องประหลาดใจเมื่อเป็นเขา เขามาทำอะไรที่นี่หรือจะตามมาเอาเรื่องที่เธอถีบเขาตกรถเมล์
เคนคิดอยู่ในใจว่ากระท้อนคงจะคาดไม่ถึงล่ะสิว่าเขาคนที่ถูกเธอเคยทำร้ายร่างกายถึงสองครั้งสองคราจะกลายเป็นเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยเธอเอาไว้ในยามหน้าสิ่วหน้าขวานเช่นนี้
“ไม่ต้องกลัวหรอกยัยขาโหดถึงคุณจะเคยทำร้ายร่างกายผม แต่ผมคงทนดูผู้ชายฉุดผู้หญิงไปปู้ยี่ปู้ยำต่อหน้าต่อตาไม่ได้ ถึงผู้หญิงคนนั้นจะมีนิสัยแย่ๆแค่ไหนก็ตาม”
ชายสองคนมองหน้ากันด้วยความงุนงง“มันพูดอะไรของมันวะไอ้ต้า ใส่แม่งเลย” ชายสองคนปรี่เข้ามาเตรียมจะทำร้ายร่างกายเคนแต่เขาไวกว่ามากหลบหมัดชายทั้งสองทันเคนวิ่งไปดึงมือกระท้อนที่ยืนงงอยู่ ในใจเขาคิดว่าเธอคงตกใจจนหมดฤทธิ์
“รีบขึ้นไปบนรถสิคุณยืนเอ๋ออยู่ได้ อยากเป็นเมียพวกมันนักหรือไง”
“นี่คุณ ไม่ใช่” กระท้อนสะบัดมือออก และกระชากแขนเคนเอาไว้เพราะเขาทำท่าจะยิงใส่ชายทั้งสองคน
เคนช้าไม่ได้เพราะชายอีกคนดูเหมือนจะไปหยิบชะแรงมาฟาดเขา เคนรีบดันร่างกระท้อนและผลักเข้าไปในรถอย่างรวดเร็วเขายิงปืนข่มขู่ชายทั้งสองอีกหนึ่งนัดจนเดชและต้าต้องหาที่หลบกันวุ่นเพราะอีกฝ่ายมีปืน
“เอาสิวะ พวกมึงคิดว่ากระดูกเหล็กไม่กลัวลูกตะกั่วก็เข้ามา” จากนั้นเคนจึงรีบขึ้นรถและขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว
“เฮ้ย! แม่งฉุดเพื่อนเราไปว่ะ ทำไงวะไอ้ต้ามึงหยิบโทรศัพท์มาสิก็จะแจ้งความ กระท้อนจะเป็นไงบ้างก็ไม่รู้เดี๋ยวนี้คนหน้าตาดีๆขับรถเก๋งหรูๆ แม่งเลวไม่ต่างกับโจร”
+++++++++++++++++++++++++
หญิงสาวที่ตัวเปียกปอนจนเสื้อแนบเนื้อทำให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งที่งดงามหยิบกระเป๋าสะพายใบใหญ่และกระหน่ำฟาดไปที่ลำตัวของชายหนุ่มอยู่หลายทีด้วยความโมโหอย่างสุดขีด
“จอดรถเดี๋ยวนี้นะ ฉันบอกให้จอด” เสียงหวานแหวใส่ แต่ไม่เท่าใบหน้าสวยที่ตีหน้ายักษ์แล้วจ้องตาเคนอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ
“คุณมาตีหน้ายักษ์ใส่ผมทำไม ที่จริงคุณควรต้องขอบคุณหรือกราบงามๆที่อกผมสักที่สองทีช่วยคุณมาจากไอ้ขี้เหล้าสองคนนั้น” ตอนลงไปจากรถเคนจำได้กลิ่นเหล้าราคาถูกคละคลุ้งไปหมดคงมาจากชายทั้งสองคน
“คุณต่างหากที่ฉุดฉันขึ้นรถมา ผู้ชายสองคนที่คุณบอกว่าเป็นไอ้ขี้เมานั่นน่ะเพื่อนฉัน เรียนด้วยกันมาตั้งแต่อนุบาลเขาแค่เห็นฉันเดินตากฝนก็เลยอาสาจะไปส่งที่บ้านให้เท่านั้น”
เดชกับต้าคิดจะไปส่งกระท้อนด้วยความบริสุทธ์ใจเพราะเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยเด็กที่สำคัญทั้งสองยังเป็นลูกไล่ให้กระท้อนกระโดดขี่คอมาตั้งแต่อนุบาล แต่ที่ต้าทำท่ากลัวจนเดชต้องต่อว่าเป็นเพราะเขาเขินที่เพื่อนสาวสวยขึ้นมากจนไม่กล้าจะเข้าไปทักทายเขาอายเพราะตัวเองเป็นแค่ช่างซ่อมรถแต่กระท้อนกำลังจะเรียนจบถึงปริญญาโท
“ให้ตายเถอะซวยจริงๆ” เคนเบรกรถอย่างกระทันหันทำให้ศีรษะของกระท้อนเกือบกระแทกคอนโซลหน้า
“ใช่คนที่ซวยคือฉันที่มาเจอคนอย่างนาย” กระท้อนเบ้หน้าหยิบกระเป๋าขึ้นมาเตรียมจะลงจากรถ แต่เคนกดล็อคอัติโนมัติ
“จะเอาไง” กระท้อนหันใบหน้าสวยมาถามอย่างเอาเรื่อง
“ดูสิว่าซอยบ้านคุณมาเปลี่ยวแค่ไหน ถึงผมจะไม่ชอบหน้าคุณแต่ผมยินดีจะไปส่งคุณจนถึงบ้าน”
“ไม่ต้องมาทำเป็นหวังดี ฉันจะลงตรงนี้ไม่อยากจะทนนั่งรถของคนที่ฉันไม่ชอบหน้าเหมือนกัน แหวะ”
เคนย่นคิ้วไม่เคยถูกสาวปฏิเสธมาก่อนนี่เธอถือดีอย่างไรมาปฏิเสธน้ำใจของเขา
เคนดึงแขนกระท้อนเอาไว้เมื่อเธอพยายามจะปลดล็อกและลงไปจากรถ
“ใช่ว่าผมอยากไปส่งคุณนักหรอกนะ อย่าสำคัญตัวเองผิดผมแค่สงสารลูกหมาลูกแมวที่มันตัวเปียกจนเสื้อผ้าปิดอะไรไม่มิด กลัวว่ามันจะโดนฉุดไปรุมโทรมเสียก่อน”
กระท้อนก้มหน้าใช่สิชุดฟอร์มที่เธอสวมใส่ ตัวเสื้อเป็นสีขาวยามมันเปี่ยกทั้งตัวแบบนี้ทำให้เห็นบราเซียสีชมพูหวาน หญิงสาวรีบยกกระเป๋าขึ้นมาปิด
“เรื่องของฉัน แต่ตอนนี้ฉันจะลง”
“ไม่ให้ลง ”เคนขับรถออกไปทันที “จะว่าไปสงสัยแฟนคุณนี่เขาจะหมดรักคุณไปนานแล้วนะ ดึกดื่นค่ำมืดขนาดนี้ยังไม่คิดจะรับส่งแฟนตัวเอง อย่างว่าถ้าเขายังรักคุณเขาคงไม่มายุ่งกับน้องสาวของผมหรอก”เขาหมายถึงนาวี
“อย่ามายุ่งเรื่องส่วนตัวของฉัน แล้วอย่าคิดว่าน้องสาวคุณจะมาแย่งนาวีไปจากฉันได้ ยังไงสะนาวีเขาไม่มีทางตกหลุมพลางยัยพายไข่หรอก”
“ในเมื่อเขาทั้งสองคนกำลังจะมีลูกกันแล้วไหนๆแล้วผมว่าคุณเลิกกับนายนั่นเถอะ แล้วผมจะชดเชยให้จนกว่าคุณจะพอใจ” เมื่อพูดถึงเรื่องนี้เคนก็คิดว่าเขาควรจะพูดกับกระท้อนไปเลยเธออาจจะมองว่าเขาต้องการซื้อผู้ชายให้น้องสาวแต่อย่างไรแล้วเขาก็ต้องช่วยพายไข่กับหลานอยู่ดี
“ทุเรศ คิดจะซื้อผู้ชายให้น้องสาวเงินของคุณเก็บเอาไว้ซื้อโลงศพให้ตัวเองเถอะฉันไม่อยากได้”
“ผมพูดกับคุณดีๆ ผมก็ไม่อยากทำแบบนี้หรอกแต่จะให้ทำยังไงในเมื่อพายไข่ท้องกับแฟนคุณ จะปล่อยให้เด็กตาดำๆเกิดขึ้นมาโดยไม่มีพ่ออย่างนั้นเหรอ คุณก็ยังสาวยังสวยเอาเงินไปชุบตัวเสียใหม่ผมว่าหาผู้ชายดีๆได้ไม่ยากหรอก” เขามองเรือนร่างกับใบหน้าสวยและเผลอกลืนน้ำลาย
“แล้วแน่ใจได้ยังไงว่าเป็นลูกของนาวีแฟนฉัน บางทีน้องสาวคุณมันอาจมั่วจนไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อเด็กก็ได้”
เคนอายจนหน้าชาอย่างไรแล้วเขาก็ไม่เชื่อว่าน้องสาวจะมีพฤติกรรมเลวร้ายขนาดนั้นมันเป็นไปไม่ได้ที่รู้มาจากพี่นรินพายไข่แค่ใช้เงินเปลือง เอาแต่ใจและไม่ยอมเรียน แต่เรื่องผู้ชายพี่นรินไม่เคยพูดถึง
“อย่ามาใส่ร้ายน้องสาวผม”
“ฉันไม่ได้ใส่ร้าย แต่คุณเองนั่นแหละช่วยน้องสาวอย่างหน้ามืดตาบอดไม่รู้ว่าน้องคุณมันมั่วๆๆๆ”
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ” เคนโมโหเขาบีบไหล่กระท้อนแล้วเขย่าร่างเธอแรงๆ
“ฉันเกลียดคุณ คุณมันเลวนิสัยแย่สมแล้วที่เป็นพี่น้องกับยัยพายไข่เน่า”
“แล้วคุณมันดีนักเหรอ ขี้โวยวาย เอาแต่ใจ ผู้หญิงนิสัยป่าเถื่อน จะบอกให้เอาบุญนะผู้หญิงแบบคุณแถมเงินอีกล้านผมยังไม่คิดจะเอาเป็นเมียเลย”
ราวกับกองไฟที่ถูกสาดด้วยน้ำมันนี่เขากล้าว่าเธอขนาดนี้เชียวเหรอ “คนอย่างคุณก็เหมือนกันแถมเงินให้สิบล้านฉันก็ไม่เอามาทำพันธุ์หรอก”
เมื่อโดนตอกกลับบ้างเคนกลับรู้สึกเจ็บมากกว่าตอนที่เธอถีบเขาตกรถเมล์เสียอีก
“ผู้หญิงอย่างคุณนะเหรอจะทำให้ผมหลงรักได้ ต่อให้โลกใบนี้เหลือผู้หญิงแค่คุณคนเดียวผมยังไม่เอาเลย” เขายิ้มหยันที่มุมปากกระท้อนเห็นแล้วรู้สึกอยากจะฉีกปากเขาออก
หนุ่มๆต่อคิวจีบเธอยาวเป็นกิโลแต่ไอ้หมอนี่คิดว่าตัวเองเป็นใคร หล่อเลือกได้เหมือนพี่เคน ธีรเดชหรือยังไงถึงหยิ่งผยองหลงตัวเองนัก
“อาทิตย์เดียวเท่านั้นแหละ”
“อะไรอาทิตย์เดียว” เคนทำหน้าไม่เข้าใจ
“หน้าอย่างคุณฉันต่อให้แค่อาทิตย์เดียว ฉันเชื่อว่าต้องทำให้คุณคุกเข่าบอกรักฉันได้ไม่เชื่อคอยดู” กระท้อนพูดด้วยความโมโหไม่คิดจริงจัง
หน้าอย่างผมเนี่ยนะเคนชี้หน้าตัวเอง “ไม่มีทาง” เขาตะคอกเสียงใส่ แต่แล้วเขากลับคิดอะไรออกขึ้นมาบางอย่าง
“เอาอย่างนี้ไหมเรามาเล่นเกมกันถ้าคุณทำให้ผมคุกเข่าบอกรักคุณได้ภายในอาทิตย์เดียวผมจะไม่ยุ่งเรื่องของนายนาวีกับยัยพายไข่อีกเลย แต่ถ้าคุณทำไม่สำเร็จคุณจะต้องเป็นฝ่ายไปจากนายนาวีแต่ผมเชื่อว่าคุณทำไม่สำเร็จ” เคนพูดอย่างมั่นใจ
“ถ้าอย่างนั้นลองดูไหม” กระท้อนพูดอย่างท้าทาย แต่มาฉุกคิดภายหลัง
“ได้ผมรับปาก”
“นี่คุณจะไปไหน คุณออกนอกเส้นทาง” กระท้อนโวยวาย
“ก็คุณรับคำถ้าผมแล้วนี่ เราจะไปอยู่ที่เงียบๆสงบๆกันสองต่อสองเท่านั้น”
“บ้าฉันไม่ได้บอกว่าจะไปอยู่กับคุณสองต่อสองสักคำ”
เคนยังคงขับรถไปนอกเส้นทางแต่กระท้อนทุบเขาหลายทีเพื่อจะให้เขาหยุดรถให้ได้ “แม่ฉันรออยู่นะจะพาฉันไปไหนไอ้คนบ้า”
“คุณก็โทรไปบอกแม่สิว่าจะไปเยี่ยมเพื่อนที่ต่างจังหวัดสักอาทิตย์”
“ไม่ฉันไม่ทำแบบนั้นเด็ดขาด”
“สายไปแล้วล่ะคุณ”นาวีคิดจะฉวยโอกาสนี้ให้พายไข่ได้ไปปรับความเข้าใจกับนาวี เขาจะเอาตัวหญิงสาวหลบไปสักพักบางทีเรื่องวุ่นๆอาจจะง่ายขึ้นอย่าหาว่าเขาใจร้ายเลยแล้วเขาจะชดเชยให้เธออย่างเต็มที่
“ไม่จอดใช่ไหม” กระท้อนแย่งพวงมาลัยของเคนจนรถส่ายไปส่ายมา
“อย่าทำแบบนี้สิคุณ เดี๋ยวรถก็คว่ำหรอก”
“ก็จอดสิ”
“ได้” เคนจอดรถอย่างกระทันหัน “ไอ้บ้านึกจะจอดก็จอด”จะไม่ให้กระท้อนแหวใส่เขาได้อย่างไรก็หน้าอกเธอกระแทกกับคอนโซลหน้าจนเจ็บและจุก”
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เคนหัวเราะเบาๆในลำคอ “เงียบๆแบบนี้คุณน่ารักขึ้นเยอะไม่นานหรอกผมขับรถเร็วอยู่แล้ว อีกสองชั่วโมงก็คงถึงกระท้อนเถียงไม่ได้ แต่ด่าเคนได้ทางสายตาก็เขาเอาเชื่อกมามัดมือมัดเท้าเธอยังกับเป็นลูกหมูแถมเอาผ้าเช็ดหน้าผืนใหญ่มาผูกปากเธอเอาไว้อีกจนกระท้อนทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งกร่นด่าสาปแช่งเขาในใจจากนั้นเคนก็ขับรถอย่างสบายอารมณ์มุ่งหน้าไปยังจันทบุรี
กระท้อนคิดอยู่ในใจป่านนี้พ่อแม่จะรู้ไหมว่าลูกสาวถูกผู้ชายโรคจิตจับตัวไป ทำไมนะไอ้สองพี่น้องถึงนิสัยแย่ขนาดนี้ช่างผิดกับนรินพี่ชายคนโตเสียจริง
“เอาน่าผมไม่ได้ลักตัวคุณเข้าป่าแบบไอ้หนังตบจูบๆ แบบละครตอนค่ำที่คุณติดหรอกนะ”
รู้ได้ไงว่าฉันติดละคร ฉันเลือกดูแต่เรื่องที่มีสาระหรอกย่ะกระท้อนเถียงในใจ
“ผมแค่จะชวนคุณไปเที่ยวสวนผลไม้ที่บ้านผมสักอาทิตย์เท่านั้นแหละ” ++++++++++++++++++++++++++++++
อัปสรา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 6 ก.ค. 2554, 11:39:40 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 6 ก.ค. 2554, 14:07:11 น.
จำนวนการเข้าชม : 3911
| << | ตอนที่ 5 >> |
kaero 6 ก.ค. 2554, 12:59:25 น.
ยกนี้กระท้อนแพ้อะ
ยกนี้กระท้อนแพ้อะ
ปูสีน้ำเงิน 6 ก.ค. 2554, 13:08:18 น.
รักน้องแบบผิดๆ นะเนี่ย
รักน้องแบบผิดๆ นะเนี่ย
หมู้หมู 6 ก.ค. 2554, 14:03:13 น.
ชิ ตาบ้านิ ว่า แต่ ว่า ชื่อไรแน่อ่ะ คิม หรือ เคน
ชิ ตาบ้านิ ว่า แต่ ว่า ชื่อไรแน่อ่ะ คิม หรือ เคน
maplezaa 6 ก.ค. 2554, 14:24:36 น.
กี๊ซซซ กระท้อนแพ้ง่ะ
ไม่ชอบเคนเลยอ่ะ ช่วยดุน้องตัวเองเถอะ ชิส์ รักน้องไม่ดูคนอื่นเลย
กี๊ซซซ กระท้อนแพ้ง่ะ
ไม่ชอบเคนเลยอ่ะ ช่วยดุน้องตัวเองเถอะ ชิส์ รักน้องไม่ดูคนอื่นเลย
anOO 6 ก.ค. 2554, 16:25:44 น.
อ้าว พาไปสวนที่บ้าน
งั้นเดี๋ยวก็จะได้รู้แล้วสิ ว่ากระท้อนคนนี้กับเด็กกระท้อนยักษ์
เป็นคนเดียวกัน
อ้าว พาไปสวนที่บ้าน
งั้นเดี๋ยวก็จะได้รู้แล้วสิ ว่ากระท้อนคนนี้กับเด็กกระท้อนยักษ์
เป็นคนเดียวกัน
อัปสรา 6 ก.ค. 2554, 16:55:08 น.
คนล่ะสวนค่ะ นายนรินมีสวนสัปปะรดอยู่ที่กาญ แต่นายคิมอยู่จันทบุรีค่ะ
คนล่ะสวนค่ะ นายนรินมีสวนสัปปะรดอยู่ที่กาญ แต่นายคิมอยู่จันทบุรีค่ะ
XaWarZd 10 ก.ค. 2554, 13:19:34 น.
อยากรู้ผลจัง
อยากรู้ผลจัง
omelet 7 ส.ค. 2554, 13:12:57 น.
เง้อ เค้าเชียร์ไม่ให้ยัยไข่เน่าได้นาวีไปนะ เอากระท้อนไปแล้วใครจะช่วยนาวีเนี่ย
เง้อ เค้าเชียร์ไม่ให้ยัยไข่เน่าได้นาวีไปนะ เอากระท้อนไปแล้วใครจะช่วยนาวีเนี่ย
nuchababluesky 25 ส.ค. 2554, 19:08:46 น.
อิอิ หลงเข้าใจผิดเหมือนเคนเลยเรา นึกว่ากระท้อนจะแย่ซะล่ัะ
ที่แท้เพื่อนจะไปส่งนะเอง...อย่างนี้หนุ่มเคนก็ผิดนะดิ
มาลุ้นเกมส์นี้ของเคนกับกระท้อนดีกว่า ใครจะตกหลุมรักใครก่อนน๊า?
อิอิ หลงเข้าใจผิดเหมือนเคนเลยเรา นึกว่ากระท้อนจะแย่ซะล่ัะ
ที่แท้เพื่อนจะไปส่งนะเอง...อย่างนี้หนุ่มเคนก็ผิดนะดิ
มาลุ้นเกมส์นี้ของเคนกับกระท้อนดีกว่า ใครจะตกหลุมรักใครก่อนน๊า?