เจ้าสาวหมาป่า
ฟ้าพราว เด็กสาวที่โตขึ้นมามีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบจนใครๆก็อิจฉาแต่กลับต้องมาเป็นเจ้าสาวของวายปราณผู้นำโลกปีศาจที่เป็นมนุษย์หมาป่าที่มีอายุถึงมากกว่าเธอถึง100ปีรักบนความต่างของเขาและเธอจะเป็นอย่างไรโปรดติดตาม
Tags: มนุษย์ หมาป่า โลกปีศาจ

ตอน: ม่านน้ำตา

พอนนี่ขับรถกลับบ้านด้วยความตกใจก็เจอพิรุณดักหน้ารถแล้วลากเธอลงจากรถ
"เธอทำพลาดปล่อยให้รอดไปได้ไง" พิรุณพูด
"ก็วายปราณน่ะสิมาขัด" พอนนี่พูดเสียงสั่น
"ไอ้วายปราณมันรู้แล้วหรอ...งั้นมันก็ไม่ปล่อยเธอไว้แน่" พิรุณพูด
"ฉันไม่เข้าใจทำไมนายถึงเกลียดวายปราณนัก"พอนนี่ถามขึ้น
"ก็เพราะถ้ามันไม่เกิดมาฉันคงได้เป็นหัวหน้าเผ่าไปแล้วน่ะสิ" พิรุณพูดพร้อมกำมือแน่น
"นายหมายความว่ายังไง"พอนนี่มองพิรุณ
"ก็พ่อฉันเป็นน้องของพ่อมันน่ะสิ...พ่อกับแม่มันไม่มีลูกกันมาตั้งนานพอฉันเกิดคุณปู่จะตั้งฉันเป็นหัวหน้าเผ่ามันก็ดันมาเกิดตามฉันและเพราะมันเป็นลูกของบุตรคนโตประจำตระกูลมันก็เลยได้สิทธิเป็นหัวหน้าเผ่า...ฉันถึงได้เกลียดมันไงทุกคนรักแต่มันประจบมันกันหมดเพราะรู้ว่ามันจะเป็นหัวหน้าเผ่าในอนาคต" พิรุณพูดพร้อมมองพอนนี่
"และแทนที่ฉันจะได้แก้แค้นมันด้วยการฆ่าเจ้าสาวของมันแต่เธอก็ทำพลาด" พอนนี่ก้มหน้าลง
"แล้วจะให้ฉันทำยังไงวายปราณเห็นหน้าฉันแล้ว"พอนนี่จับมือพิรุณ
"นายต้องช่วยฉันนะ" พอนนี่พูดพิรุณสะบัดมือออก
"อยากทำพลาดเองตัวใครตัวมันละกัน" พิรุณเดินหนีพอนนี่เรียกเขาก็ไม่ฟัง

ที่บ้านวายปราณฟ้าพราวนอนได้สักพักก็รู้สึกตัวเธอรีบเอาหัวออกจากบ่าวายปราณ
"นาย" ฟ้าพราวเรียกแต่เขาไม่ตื่นเธอเอามือไปบีบจมูกเขาวายปราณรู้สึกตัวมองเธอ
"ตื่นแล้วหรอ" เขาถามงัวเงีย
"เปล่า!!รู้สึกตัวเฉยๆ" ฟ้าพราวพูด
"ตอบอะไรให้เข้าใจง่ายๆหน่อยสิ" วายปราณลุกพร้อมหยิบเสื้อผ้าจากตู้มาให้เธอ
"อะ!เปลี่ยนซะ" เขายื่นมาฟ้าพราวรับไว้
"ขอบคุณนะทั้งเรื่องนี้และเรื่องที่ช่วยฉัน" เธอยิ้ม
"ชั่งมันเถอะบังเอิญผ่านไปเห็น" เขาตอบ
"ทำไมไม่ไปเปลี่ยนละ" เขาถามเมื่อเห็นเธอไม่ยอมลุก
"ก็นายยืนอยู่แบบนี้ฉันไม่กล้าอะออกไปก่อนสิเกิดนายแอบดูจะทำยังไง" เธอพูดพร้อมมองเขา
"นี่ยัยผู้หญิงคนนี้เห็นฉันเป็นพวกโรคจิตหรือไงเนี่ย" เขาพูดพร้อมทำหน้ามุ้ย
"นายก็ออกไปก่อนสิ!!" ฟ้าพราวไล่เขา
"รู้แล้วน่ะ!!!นี่บ้านฉันนะเนี่ย" เขาพูดพร้อมเดินออกไปฟ้าพราวยิ้มก่อนลุกไปห้องน้ำวายปราณเดินมาหาแม่บ้าน
"ช่วยไปดูหน่อยนะครับเผื่อเขาต้องการอะไร" วายปราณสั่งป้าเพ็ญ
"ค่ะ!!ว่าแต่คุณวายปราณจะไปไหนคะ" ป้าเพ็ญถาม
"จะไปโทรบอกสามองครักษ์นั้นซะหน่อยป่านนี้หากันให้วุ่นแล้วมั้ง" วายปราณตอบ
"แน่ใจหรอคะว่าอยากให้รู้" ป้าเพ็ญยิ้มเขาทำหน้าเหลอหลาก่อนเดินไปที่โทรศัพท์
"ปากแข็งจริงๆลูกคุณผู้ชายเนี่ย" ป้าเพ็ญพูดกับรูปพ่อแม่วายปราณก่อนเดินไปหาฟ้าพราวที่ห้อง
"ต้องการอะไรเพิ่มไหมคะ" ป้าเพ็ญถามเมื่อเห็นฟ้าพราวออกมาในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวยาวถึงเข่า
"แค่นี้ก็ดีแล้วค่ะ...ป้าเป็นหมาป่าหรอคะ" ฟ้าพราวถาม
"เปล่าหรอกค่ะป้าเป็นเจ้าสาวแบบคุณนี้แหละแต่สามีป้าตายไปแล้วถูกฆ่าตายน่ะค่ะ" ป้าเพ็ญพูดพร้อมหยิบหวีมาหวีผมให้ฟ้าพราว
"คงไม่ว่านะคะถ้าหนูจะถาม..."
"ได้สิคะหมาป่าน่ะมีอายุยืนยาวและถ้าใครได้เป็นเจ้าสาวและได้ร่วมหอกับหมาป่าแล้วก็จะอายุยืนยาวเหมือนกันแต่ไม่เป็นอมตะนะคะทางเดียวที่จะฆ่าได้คือต้องแทงที่หัวใจถ้าแทงที่อื่นก็แค่บาดเจ็บไม่ถึงตายค่ะ" ป้าเพ็ญอธิบาย
"สามีป้าเขาตายเพราะช่วยชีวิตคุณพ่อกับคุณแม่คุณวายปราณค่ะแต่น่าเสียดายที่ช่วยไม่ได้เลยทำให้โดนลูกหลงตายไปด้วยคุณวายปราณจึงกำพร้าตั้งแต่50ปีค่ะตอนนี้คงอายุ125แล้วมั้ง" ป้าเพ็ญพูดยิ้มๆ
"แล้วป้าละคะอายุเท่าไหร่" ฟ้าพราวถาม
"297ปีแล้วค่ะ" ป้าเพ็ญตอบ
"ใครที่ได้เป็นเจ้าสาวน่ะโชคดีนะคะพวกหมาป่าจะรักเดียวใจเดียวกับเจ้าสาวเท่านั้นและจะดูแลอย่างดีคอยปกป้องเจ้าสาวตัวเองค่ะการเลือกเจ้าสาวจึงต้องไปโลกมนุษย์เลือกเฉพาะผู้หญิงที่ท้องเท่านั้นแล้วก็เชื่อมจิตเข้าหาเด็กที่เลือกพอเด็กที่เลือกอายุครบ20ปีก็จะถูกพามาค่ะ" ป้าเพ็ญอธิบายก่อนจะหยิบเสื้อผ้าไปซักฟ้าพราวเปิดประตูออกมาด้านนอกตรงมาที่ห้องครัวก็เจอวายปราณชงกาแฟอยู่
"ออกมาทำไมเนี่ย" วายปราณพูดพร้อมมองฟ้าพราว
"ก็ฉันหิวนี่" ฟ้าพราวตอบก่อนเดินไปที่กาน้ำร้อนวายปราณเดินถือถ้วยกาแฟมาที่โซฟา
"ฟ้าพราว!!!"วายุเดินชนหลังวายปราณ
เข้ามาจนเขาสำลักฟ้าพราวยิ้มก่อนจะกอดแขนวายุ
"วายุฉันดีใจนะที่นายมา" ฟ้าพราวพูดก่อนจะยักคิ้วให้วายปราณ
"เธอเป็นอะไรหรือเปล่าแล้ว...อ่าววายปราณ" วายุหันไปทางวายปราณ
"พึ่งเห็นเหรอ"วายปราณทำหน้ามุ้ยปนหมั่นไส้
"วายุฉันปวดแขนจังเลย" ฟ้าพราวแกล้งประจบวายุ
"ขอดูหน่อยนะ" วายุพาเธอมานั่งที่ห้องรับรอง
"บอกฉันซิฟ้าพราวใครเป็นคนทำเธอ" วายุถามฟ้าพราวเธอมองวายปราณที่นั่งจิบกาแฟฝั่งตรงข้าม
"ฉันไปหาปากกาแล้วเผลอเอามือไปโดนเหล็กที่หน้าต่างก็เลยบาดมือ" ฟ้าพราวตอบ
"คุณจะไม่บอกจริงๆหรอ" วายุมองเธอฟ้าพราวเงียบวายุมองมาที่วายปราณ
"นายรู้ใช่ไหม"วายุถามวายปราณ
"ไม่รู้สิฉันเดินไปก็เห็นยัยนี่นอนอยู่ตรงทางเดิน" วายปราณตอบ
"จะไม่บอกก็ได้นะ...แต่ถ้ามีอีกต้องบอกนะ" วายุกุมมือฟ้าพราว
"อื้ม!!สัญญา" เธอชูสามนิ้ววายุลูบหัวเธอวายปราณลุกขึ้นออกไปฟ้าพราวมองตามเขาวายุก้มหน้าลงเพราะรู้ดีว่าอะไรคือเหตุผลที่เธอไม่ยอมตกลงเป็นเจ้าสาวของเขา
"อะไรนะรถเสียนายก็แปลงร่างวิ่งมาสิ" วายุพูดโทรศัพท์ด้วยท่าทีเซ็งๆ
"มีอะไรหรือเปล่า" ฟ้าพราวถาม
"ก็ธารากับพสุน่ะสิรถเสียแถมไปชนต้นไม้หน้าบ้านคนอื่นอีกเคลียร์กันยาวแน่เลย" วายุทำหน้ามุ้ย"นายก็ไปดูหน่อยสิป่านนี้โดนหั่นเป็นอาหารไปแล้วมั้ง" ฟ้าพราวหัวเราะ
"ถ้าคุณขอก็ได้..เห็นคุณยิ้มผมดีใจนะ" วายุยิ้มให้ฟ้าพราว
"ฟ้าพราวงั้นเดี๋ยวผมมารับนะ" วายุพูด
"รับทราบ!!!!" ฟ้าพราวพูดวายุยิ้มก่อนจะขับรถมอเตอร์ไซด์ออกไปฟ้าพราวมองหาวายปราณเธอเดินไปจนเจอห้องหนึ่งเปิดประตูไว้ฟ้าพราวเดินเข้าไปข้างในเป็นห้องนอนหรูหราผ้าม่านลูกไม้ทำมาจากทองคำฟ้าพราวเดินไปเรื่อยๆก็ได้ยินเสียงน้ำไหลเธอเดินเข้าไป
"โห!!ห้องน้ำใหญ่พอๆกับห้องนอนเลย"ฟ้าพราวพูด
"ใครอะ!!!" วายปราณตะโกนออกมาฟ้าพราวสะดุ้งจนมือไปโดนปลั๊กไฟ
พรึบ!!!!!ไฟในห้องน้ำดับหมด
"แย่แล้ว" ฟ้าพราวพูดเสียงเบาเสียงวายปราณเงียบไปเธอจึงคลำหาสวิตไฟแต่ก็มีมือหนึ่งจับที่ไหล่เธอฟ้าพราวหันไปมองก็เห็นเงาดำดวงตาสีเทายืนอยู่ข้างหลัง
"กริ๊ดดดดดดด" ฟ้าพราวหยิบขันน้ำสาดใส่เขาก่อนจะวิ่งหนีออกมา
"หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ" เขาตะโกนพร้อมวิ่งตามเธอฟ้าพราวเปิดประตูห้องออกมายังห้องนอนเธอจะวิ่งไปเปิดประตูด้านหน้าแต่ก็ถูกกระชากจนเซล้มลงเตียงฟ้าพราวนอนหงายอยู่บนเตียงโดยมีวายปราณค่อมอยู่ด้านบนในสภาพตัวเปียกใส่เพียงผ้าขนหนูสีขาวผืนเดียว
"นายจะทำอะไรอะ" ฟ้าพราวพูด
"ฉันตั้งหากที่ต้องถาม...เข้ามาทำอะไร" วายปราณพูดฟ้าพราวมองเขา
"คะ..คุณ.." สาวใช้เดินเข้ามาเห็นวายปราณในสภาพค่อมฟ้าพราวอยู่ป้าเพ็ญเดินเข้ามาพอดี
"ว้าย!!!คุณวายปราณขะ...ขอโทษด้วยนะคะ" ป้าเพ็ญดึงมือสาวใช้ออกไป
"ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ...นายก็ลุกไปสิ" ฟ้าพราวดิ้น
"เรื่องอะไรละเธอดึงฉันมาค่อมเธอเองนะ" วายปราณเถียง
"ก็...ก็ฉันตกใจอะนายก็ลุกออกไปสิ" เธอหน้าแดง
"แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยละ" วายปราณถามฟ้าพราวเขินชันเข่าขึ้น
"โอ๊ย!!!" วายปราณล้มลงกับพื้นกุมน้องชายเขาตัวงอ
"ยัยบ้า!!!!" เขาว่าเธอ
"ฉันขอโทษ" ฟ้าพราววิ่งหนี
"กลับมานี่เดี๋ยวนี้นะ" เขาตะโกนฟ้าพราววิ่งหนีเจอป้าเพ็ญกับสาวใช้พวกเขามองเธอก่อนจะยิ้มๆให้ฟ้าพราวยิ้มแหย่ๆเธอตรงมาที่ห้องนั่งเล่น
"ทำไงดีนายนั้นลงมาต้องฆ่าฉันแน่เลยกระแทกแรงซะด้วย" ฟ้าพราวเดินเป็นหนูติดจั่นวายปราณเดินลงมาที่ห้องนั่งเล่นก็เห็นฟ้าพราว(แกล้ง)หลับอยู่
"ยัยตัวแสบ" เขานั่งข้างหน้าเธอ
"จะตื่นไหม" เขาถามฟ้าพราวทำเป็นนิ่งเขามองเธอก่อนจะเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ๆและจูบเธอฟ้าพราวลืมตาขึ้นสบตากับเขาวายปราณค่อยๆหลับตาฟ้าพราวใจเต้นไม่เป็นจังหวะก่อนจะหลับตาจนเขาค่อยๆเลื่อนหน้าออกเธอลุกขึ้นนั่งนิ่งๆเขาเองก็ลุกมานั่งข้างๆเธอ
"ถามอะไรหน่อยสินาย...ทำไมถึงไม่ยอมรับฉันเป็นเจ้าสาวล่ะ" เธอพูดขึ้นวายปราณนั่งนิ่ง
"จะรู้ไปทำไม!!"เขาพูดเสียงเย็นชา
"ก็ฉัน...." ฟ้าพราวมองเขา
"ฉันอนุญาตฉันวายปราณหัวหน้าเผ่าหมาป่าขอยกเลิกพันธะสัญญาการเป็นเจ้าสาวกับฟ้าพราว" เขาพูดรอยแดงที่แขนฟ้าพราวเลือนหายไป
"เธอเป็นอิสระแล้วส่วนรอยแดงของวายุกับธาราถ้าเธอไม่ตกลงแต่งงานเธอก็สามารถกลับไปโลกมนุษย์ได้" วายปราณพูดก่อนจะลุกขึ้น
"นายอยากให้ฉันไปจริงๆหรอ" ฟ้าพราวถาม
"เรื่องทั้งหมดมันเกิดจากความไม่ตั้งใจรวมถึง..."
"นี่นายเป็นอะไรของนายเนี่ยอยู่ๆก็มาทำดีกับฉันฉันงงไปหมดแล้วนะ..,ฉันต้องมาทนอยู่ที่นี่เพราะความไม่ตั้งใจของนายหรอบ้านฉันก็ไม่ได้กลับแถมยังต้องเกือบตายเพราะความไม่ตั้งใจของนายอีกฉันนี่มัน....."ฟ้าพราวน้ำตาคลอเบ้า
"ก็ช่วยไม่ได้อะนะ" วายปราณพูดสั้นๆฟ้าพราวสูดลมหายใจ
"ฉันนี่มันโง่จริงๆ" ฟ้าพราวเดินออกมาเจอวายุกับธาราพอดี
"ฟ้าพราวเป็นอะไร" วายุจับมือเธอ
"ฉัน....."ฟ้าพราวกอดวายุพสุออกมาจากรถมองฟ้าพราวก่อนจะตรงไปหาวายปราณแล้วต่อยเขาหนึ่งหมัด
"ฉันไม่สนแล้วว่านายเป็นหัวหน้าเผ่านายทำอะไรเธอ" พสุกระชากคอเสื้อวายปราณ
"ก็ถ้าพวกนายไม่มายุ่งพาเธอมาที่นี่มันก็คงไม่วุ่นวายแบบนี้หรอกตอนนี้พิรุณรู้แล้วว่าฟ้าพราวเป็นเจ้าสาวของฉันมันต้องฆ่าเธอแน่เพื่อที่จะแก้แค้นฉัน"วายปราณพูดพสุปล่อยมือออก
"พาเธอไปจากที่นี่ซะ!!อีกอย่างอย่าบอกเรื่องนี้ให้เธอรู้" วายปราณพูด
"ทำไม" พสุถาม
"ถ้าอยากได้หัวใจเธอก็อย่าบอกเธอ.....เธอจะปลอดภัยถ้าไม่รู้และปลอดภัยถ้าอยู่กับพวกนาย"
วายปราณพูดก่อนจะเดินออกจากห้องไป
"นายกำลังทำอะไรกันแน่"พสุพูดก่อนเดินออกมาโดยไม่พูดอะไรแล้วพาฟ้าพราวกลับบ้าน



สายลมที่พัดวน
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 12 ธ.ค. 2557, 17:21:28 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 12 ธ.ค. 2557, 17:50:48 น.

จำนวนการเข้าชม : 914





<< รอยรักรอยมาร   แผนร้ายๆขององค์รักษ์ทั้งสาม >>
สายลมที่พัดวน 12 ธ.ค. 2557, 17:53:13 น.


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account