เจ้าสาวหมาป่า
ฟ้าพราว เด็กสาวที่โตขึ้นมามีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบจนใครๆก็อิจฉาแต่กลับต้องมาเป็นเจ้าสาวของวายปราณผู้นำโลกปีศาจที่เป็นมนุษย์หมาป่าที่มีอายุถึงมากกว่าเธอถึง100ปีรักบนความต่างของเขาและเธอจะเป็นอย่างไรโปรดติดตาม
Tags: มนุษย์ หมาป่า โลกปีศาจ
ตอน: แผนร้ายๆขององค์รักษ์ทั้งสาม
"ฉันขอตัวขึ้นไปนอนก่อนนะพรุ่งนี้มีเรียนแต่เช้า" ฟ้าพราวพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆวายุกับธาราตรงมาหาพสุที่ห้องหนังสือ
"นายคุยอะไรกับวายปราณ" วายุถาม
"ไม่รู้สิ" พสุตอบนิ่งๆ
"นายอย่ามาโกหกนะบอกมาเดี๋ยวนี้" ธาราพูด
"พวกนายคิดเหมือนฉันไหม" พสุพูดพร้อมมองวายุกับธารา
"คิดอะไร" วายุถาม
"คิดว่า...ทำไมวายปราณถึงอยากให้ฟ้าพราวกลับทำไมถึงไม่อยากมาที่นี่" พสุพูด
"เพราะพิรุณใช่ไหม..แต่นายนั้นก็เป็นหัวหน้าเผ่าทำไมจะจัดการไม่ได้" วายุพูด
"ไม่ใช่เพราะพิรุณหรอก...ความรู้สึกผิดต่างหากที่เขากลัว" พสุพูด
"นายกำลังจะหมายความว่า" ธาราพูดค้างพสุก้มหน้า
"ฉันคิดว่าบางที....คนที่รักฟ้าพราวที่สุดอาจไม่ใช่พวกเราก็ได้" ธารานิ่งพสุเดินขึ้นห้องนอนไปวายุมองธาราก่อนจะแยกย้ายไปนอน
เช้าวันใหม่
"ฟ้าพราวกลางวันนี้เดี๋ยวไปรับกินข้าวนะ" พสุพูด
"อืม" ฟ้าพราวยิ้ม
"มีอะไรบอกพวกเราได้นะ" วายุพูดพร้อมจับไหล่ฟ้าพราว
"ขอบใจนะตั้งแต่มาที่นี่ก็มีแต่พวกนายแหละที่ดูแลฉัน" ฟ้าพราวก้มหน้า
"ไม่ได้มีแต่พวกเราหรอกนะ...เรื่องรอยแดงน่ะไม่ว่าผลจะออกมาเป็นยังไงเธอจะตกลงหรือไม่ก็ไม่เป็นไรหรอกนะ" ธาราพูดยิ้มๆ
"ยังไงพวกเราก็จะดูแลเธอตลอดไป" ทั้งสามพูดพร้อมกันฟ้าพราวยิ้มก่อนจะยิกแก้มพวกเขา
"ขอบใจนะคะคุณองครักษ์ทั้งสาม" ฟ้าพราวพูดก่อนจะแยกย้ายกันขึ้นห้องเรียนฟ้าพราวเดินเหม่อลอยจนมาเจอเข้ากับวายปราณทั้ง2สบตากันก่อนที่วายปราณจะเดินหนีไปฟ้าพราวมองเขา
"ฉันจะกลับละนะ" เธอพูดเบาๆวายปราณสะดุ้งหยุดก่อนจะแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน
วายปราณเดินขึ้นมาบนดาดฟ้าก่อนจะเจอกับพิรุณ
"ไงน้องชาย" พิรุณเอ่ยทัก
"ไม่นึกเลยนะว่าจะเจอนาย" วายปราณตอบ
"ที่ฉันมาก็แค่อยากมาดูนาย" พิรุณพูดก่อนเดินวนรอบเขาแล้วหยุดตรงหน้า
"นายคงรู้สินะหมาป่าทุกตัวทำได้แค่แปลงร่างแต่พวกเราทำได้มากกว่านั้น" พิรุณพูดพร้อมยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
"นายเองก็มีพลังนี่แต่น่าเสียดายที่นายทำได้อย่างมากก็แค่สร้างความเจ็บปวดแต่ฉันมีพลังที่ทำได้ทุกอย่าง" วายปราณพูดยิ้มๆ
"นอกจากนายแล้วก็ไอ้สามคนนั้นก็คงหมดแล้วสินะนี่ถ้าฉันฆ่าพวกนายได้คงจะมีแค่ฉันที่มีพลังวิเศษแล้วฉันก็คงได้เป็นหัวหน้าเผ่า" พิรุณยิ้ม
"ก็คงงั้นมั้งนะ...แต่นายไม่มีทางฆ่าฉันได้หรอกไอ้พลังอันดับ2แบบนายน่ะ" วายปราณยักไหล่พิรุณโกรธจัดจ้องที่วายปราณเขายืนเฉย
"พลังแค่นี้ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก...เพราะฉัน...ทำได้มากกว่านาย" วายปราณจ้องมาที่เขาพิรุณทรุดตัวลง
"นี่แก!!" พิรุณมองวายปราณ
"คิดแล้วก็น่าขอบคุณสวรรค์นะที่ให้สิทธิพิเศษแค่4คนแต่เสียดายแทนนายนะที่มีแค่พลังความเจ็บปวด" วายปราณยิ้มก่อนจะเดินกลับ
"ถึงพลังฉันทำอะไรแกไม่ได้...แต่เจ้าสาวแกละ" พิรุณพยุงตัวขึ้น
ที่ห้องเรียน
"ทุกคนจ๊ะพรุ่งนี้จะมีงานโรงเรียนแล้วละครสั้นห้องเราเอาเป็นอะไรดี" ครูสาวยิ้ม
"ซินเดอเรลล่าดีไหมคะ" สาวคนหนึ่งยกมือขึ้น
"อืม...ก็ดีนะแล้วใครจะเป็นนางเอกละ" ครูสาวเหล่มองที่ฟ้าพราว
"ดูแค่นี้ก็รู้แล้วใครจะกล้าขัดเจ้าสาวหัวหน้าเผ่า" ริชชี่พูดแขวะฟ้าพราว
"ฟ้าพราวจ๊ะงั้นหนู....."
"หนูจะเป็นตัวร้ายค่ะ...เป็นพี่สาวนังซิน!!!ละกัน" ฟ้าพราวเน้นคำว่านังซินริชชี่มองเธอ
"ได้ยินชัดแล้วนะคะงั้นหนูเป็นนางเอกละกัน" ริชชี่สะบัดผม
"ขอให้เป็นนางเอกจริงๆละกัน"ฟ้าพราวแขวะ
"นี่เธอ!!!!" ริชชี่ลุกขึ้น
"อย่าลืมสิแม่นางเอกว่านอกบทฉันเป็นใคร" ฟ้าพราวยักคิ้วริชชี่นั่งลงพร้อมมองเธอฟ้าพราวมองพอนนี่ที่ไม่กล้าสบตาเธอ
พักเที่ยง~~~
"ฟ้าพราว!!" พอนนี่เดินมาตรงหน้าฟ้าพราว
"มีอะไรหรอ" ฟ้าพราวถาม
"คือฉัน....ฉัน...."
"นี่!!จะมาขอโทษใช่ไหมถ้าใช่ก็จะบอกว่าไม่เป็นไรฉันยกโทษให้" ฟ้าพราวยิ้มพอนนี่มองเธอ
"ขอบคุณมากนะฉันเสียใจจริงๆ" พอนนี่มองเธอ
"สามคำเลยนะ ชั่ง มัน เถอะ!!" ฟ้าพราวยิ้ม
"ขอบใจมากนะที่ไม่โกรธส่วนเรื่องวายปราณฉันคงไม่แย่งเธอละนะ" พอนนี่พูด
"เอิ่ม....อืม.." ฟ้าพราวยิ้ม
"ฉันขอตัวก่อนนะพอดีมีซ้อมเต้น"
"อื้ม!!!" พอนนี่เดินไปฟ้าพราวก้มหน้าลง
"ได้เวลาซ้อมแล้ว!!!!!" เสียงนักแสดงดังขึ้นฟ้าพราวสูดลมหายใจก่อนจะเดินลงไปซ้อมในป่าข้างๆโรงเรียน
"มาช้าจริงๆ" ริชชี่พูดขึ้นอย่างลอยๆ
"ก็เจ้าสาวเขาพึ่งมาคงหลงล่ะสินะ" หนึ่งในนั้นยิ้ม
"นั่งสิ" ริชชี่ชี้ที่เก้าอี้
"อืม"ฟ้าพราวตอบ(คิดว่าฉันโง่หรอเก้าอี้ตัวนี้ขาหัก) ฟ้าพราวคิดก่อนจะดึงเพื่อนในกลุ่มริชชี่นั่ง
"โอ๊ย!!!!!" สาวคนนั้นร้องเมื่อก้นกระแทกกับพื้น
"นี่เธอ!!!!" ริชชี่ลุก
"ฉันไม่รู้นี่อุตส่าห์หวังดีให้พวกเธอนั่ง" ฟ้าพราวแกล้งทำหน้าเศร้า
"เปลี่ยนชุดจ้า" ครูสาวตะโกนเรียก
"ฝากไว้ก่อนเถอะ" ริชชี่เดินสะบัดก้นไปฟ้าพราวยิ้มขำกับท่าทีของริชชี่การซ้อมเริ่มขึ้นริชชี่แกล้งทำเป็นซินเดอเรลล่าโดยมีฟ้าพราวเป็นยัยพี่สาวตัวร้ายทั้งหมดซ้อมกันได้ดีจนมาถึงฉากเต้นรำริชชี่โยนให้ฟ้าพราวเต้นคู่กับเจ้าชายก่อนเพื่อให้คนดูลุ้นก่อนจะพยักหน้าให้เอคนที่เล่นเป็นเจ้าชาย
"ลองซ้อมๆดูนะจ๊ะ"ครูบอก เอตรงเข้ามาจับฟ้าพราว
"เต้นเป็นหรือเปล่า" เอถาม
"เป็นสิ" ฟ้าพราวตอบเอเริ่มขยับฟ้าพราวเต้นตามแต่เต้นไปเต้นมามันเริ่มไม่ใช่ละท่าหมุนเอกระชากเธอแรงมากก่อนจะบีบมือ
"นี่นาย!!!!" ฟ้าพราวพูด
"เต้นไม่ได้เรื่อง"เอพูดวายปราณเดินผ่านมาพอดีเห็นเอกำลังจับมือฟ้าพราวพร้อมกระชากเธอจนสักพักค่อยๆเลื่อนมือที่จับเอวขึ้นมาเรื่อยๆวายปราณอ้าปากค้างก่อนจะมองมาที่เอแล้ว......
"โอ๊ย!!!ใครต่อยฉันว่ะ" เอกุมแก้มด้านขวา
"เฮ้ย!!!!อะไรวะ" อยู่ๆเอก็ลุกขึ้นมาเต้นคนเดียวนักแสดงต่างมองเองงๆบางคนก็หัวเราะฟ้าพราวยิ้มก่อนเหล่มองทางด้านซ้ายเห็นวายปราณยิ้มอยู่เขาหันมามองเธอก่อนจะหุบยิ้ม
"โอ๊ย!!" เอที่หยุดกระทันหันทำให้ทรงตัวไม่ดีจนหัวชนต้นไม้ร้องขึ้นฟ้าพราวมองวายปราณที่ยืนยิ้มอยู่
"แผนสูงจริงๆ" ฟ้าพราวพูดวายปราณได้ยินหันมามองเธอ
"เอาละจ๊ะมาเข้าฉากต่อเอาเป็นว่าครูขอเพิ่มฉากอิจฉานิดนึงเอาเป็นว่าให้พี่ของนางเอกทนไม่ได้เลยจูบเจ้าชายเพื่อให้นางเอกเสียใจจนไม่อยากแต่งงานนะจ๊ะ" ครูสาวบอก
"ฉากจูบหรอ!!!!" วายปราณพูดเสียงดังลั่นทุกคนต่างมองมาที่เขารวมถึงฟ้าพราว
"มีอะไรหรอคะ" ครูสาวทำหน้าเจื่อนๆ
"ซินเดอเรลล่าที่ไหนมีฉากพระเอกจูบพี่สาวนางเอกละครับ" วายปราณปราณพูด
"แต่หนูจะเล่นค่ะ" ฟ้าพราวพูดวายปราณมองเธอ
"เริ่มเถอะค่ะ" ฟ้าพราวพูด
"ยัยผู้หญิงคนนี้นี่มัน....." วายปราณหยุดพูดพลางยืนพิงต้นไม้
"เริ่มเลยนะ 5 4 3 2 1 แอ็กชั่น" ครูสาวหยุดพูดฟ้าพราวเดินเข้ามาหาเอ
"เจ้าชายเพคะอย่าไปสนใจนังซินเอ้ย!ซินเดอเรลล่าเลยเพคะหม่อมฉันมีอะไรน่าสนกว่าตั้งเยอะ" ฟ้าพราวพูดพร้อมเอามือโน้มคอเอเข้ามาวายปราณตาลุกวาวจนหน้าฟ้าพราวกับเอเริ่มใกล้ ใกล้ และ
"คัต!!!!!" วายปราณตะโกนทุกคนต่างมองเขาวายปราณเดินมาหาฟ้าพราวพร้อมผลักเอออก
"ฉากนี้ใช้สแตนด์อิน" เขาพูด
"ฉากจูบที่ไหนใช้สแตนด์อิน" ฟ้าพราวพูด
"ก็ที่โลกหมาป่านี้แหละ!!ใช่ไหมครับคุณครู" วายปราณมองไปทางครูเธอยิ้มเจื่อนๆ
"ค่ะๆๆใช้สแตนด์อิน" ครูสาวพูด
"ไม่!!!ฉันไม่จูบกับนายเด็ดขาด!!" ฟ้าพราวตะเบ็งเสียง
"แน่ใจนะว่าจะไม่จูบ" วายปราณพูดเสียงดัง
"เออ!!!!"ฟ้าพราวท้าทายเขาวายปราณดึงแขนเธอก่อนจะใช้มือซ้ายจับคอเธอเข้ามาจูบ
"กริ๊ดดดดดดไม่จริงอะ" ริชชี่กริ๊ดกับภาพที่เห็นทุกคนต่างมองวายปราณกับฟ้าพราวเป็นตาเดียวฟ้าพราวตั้งสติได้ผลักวายปราณออก
"ไอ้บ้า!!!ฉวยโอกาสอีกแล้วนะ" ฟ้าพราวตะคอกเขา
"อีกแล้ว?แปลว่าเคยมีก่อนหน้านี้น่ะสิ" สาวๆสาวกริชชี่พูดขึ้น
"จะย้ำทำไมเล่าฮือๆๆ" ริชชี่ร้องไห้
"ช่วยไม่ได้เตือนแล้วนะ" วายปราณยักคิ้ว
"หนูไม่เล่นแล้ว" ฟ้าพราวพูดก่อนเดินออกจากฉากไป
"เฮ้ย!!หลบหน่อยสิวายุ" สามหนุ่มที่แอบดูเหตุการณ์ต่างดันกันเพื่อจะดู
"เฮ้อ!!!ฉันคงต้องตัดใจสินะ"วายุถอนหายใจ
"เอาเถอะน่ะเห็นคนที่เรารักมีความสุขก็ดีอยู่แล้ว"ธาราพูด
"งั้นหรอมีความสุขถ้าฟ้าพราวกับวายปราณรู้นะ" วายุทำหน้าสยอง
"ตายแน่เลย" สามหนุ่มพูดพร้อมกันวายปราณจะเดินกลับก่อนจะหยุดเมื่อสัมผัสถึงอะไรซักอย่่างหลังกอหญ้า
"เจ้าสามองครักษ์" วายปราณพูดก่อนจะยิ้มแล้วเดินออกไป
"นายคุยอะไรกับวายปราณ" วายุถาม
"ไม่รู้สิ" พสุตอบนิ่งๆ
"นายอย่ามาโกหกนะบอกมาเดี๋ยวนี้" ธาราพูด
"พวกนายคิดเหมือนฉันไหม" พสุพูดพร้อมมองวายุกับธารา
"คิดอะไร" วายุถาม
"คิดว่า...ทำไมวายปราณถึงอยากให้ฟ้าพราวกลับทำไมถึงไม่อยากมาที่นี่" พสุพูด
"เพราะพิรุณใช่ไหม..แต่นายนั้นก็เป็นหัวหน้าเผ่าทำไมจะจัดการไม่ได้" วายุพูด
"ไม่ใช่เพราะพิรุณหรอก...ความรู้สึกผิดต่างหากที่เขากลัว" พสุพูด
"นายกำลังจะหมายความว่า" ธาราพูดค้างพสุก้มหน้า
"ฉันคิดว่าบางที....คนที่รักฟ้าพราวที่สุดอาจไม่ใช่พวกเราก็ได้" ธารานิ่งพสุเดินขึ้นห้องนอนไปวายุมองธาราก่อนจะแยกย้ายไปนอน
เช้าวันใหม่
"ฟ้าพราวกลางวันนี้เดี๋ยวไปรับกินข้าวนะ" พสุพูด
"อืม" ฟ้าพราวยิ้ม
"มีอะไรบอกพวกเราได้นะ" วายุพูดพร้อมจับไหล่ฟ้าพราว
"ขอบใจนะตั้งแต่มาที่นี่ก็มีแต่พวกนายแหละที่ดูแลฉัน" ฟ้าพราวก้มหน้า
"ไม่ได้มีแต่พวกเราหรอกนะ...เรื่องรอยแดงน่ะไม่ว่าผลจะออกมาเป็นยังไงเธอจะตกลงหรือไม่ก็ไม่เป็นไรหรอกนะ" ธาราพูดยิ้มๆ
"ยังไงพวกเราก็จะดูแลเธอตลอดไป" ทั้งสามพูดพร้อมกันฟ้าพราวยิ้มก่อนจะยิกแก้มพวกเขา
"ขอบใจนะคะคุณองครักษ์ทั้งสาม" ฟ้าพราวพูดก่อนจะแยกย้ายกันขึ้นห้องเรียนฟ้าพราวเดินเหม่อลอยจนมาเจอเข้ากับวายปราณทั้ง2สบตากันก่อนที่วายปราณจะเดินหนีไปฟ้าพราวมองเขา
"ฉันจะกลับละนะ" เธอพูดเบาๆวายปราณสะดุ้งหยุดก่อนจะแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน
วายปราณเดินขึ้นมาบนดาดฟ้าก่อนจะเจอกับพิรุณ
"ไงน้องชาย" พิรุณเอ่ยทัก
"ไม่นึกเลยนะว่าจะเจอนาย" วายปราณตอบ
"ที่ฉันมาก็แค่อยากมาดูนาย" พิรุณพูดก่อนเดินวนรอบเขาแล้วหยุดตรงหน้า
"นายคงรู้สินะหมาป่าทุกตัวทำได้แค่แปลงร่างแต่พวกเราทำได้มากกว่านั้น" พิรุณพูดพร้อมยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
"นายเองก็มีพลังนี่แต่น่าเสียดายที่นายทำได้อย่างมากก็แค่สร้างความเจ็บปวดแต่ฉันมีพลังที่ทำได้ทุกอย่าง" วายปราณพูดยิ้มๆ
"นอกจากนายแล้วก็ไอ้สามคนนั้นก็คงหมดแล้วสินะนี่ถ้าฉันฆ่าพวกนายได้คงจะมีแค่ฉันที่มีพลังวิเศษแล้วฉันก็คงได้เป็นหัวหน้าเผ่า" พิรุณยิ้ม
"ก็คงงั้นมั้งนะ...แต่นายไม่มีทางฆ่าฉันได้หรอกไอ้พลังอันดับ2แบบนายน่ะ" วายปราณยักไหล่พิรุณโกรธจัดจ้องที่วายปราณเขายืนเฉย
"พลังแค่นี้ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก...เพราะฉัน...ทำได้มากกว่านาย" วายปราณจ้องมาที่เขาพิรุณทรุดตัวลง
"นี่แก!!" พิรุณมองวายปราณ
"คิดแล้วก็น่าขอบคุณสวรรค์นะที่ให้สิทธิพิเศษแค่4คนแต่เสียดายแทนนายนะที่มีแค่พลังความเจ็บปวด" วายปราณยิ้มก่อนจะเดินกลับ
"ถึงพลังฉันทำอะไรแกไม่ได้...แต่เจ้าสาวแกละ" พิรุณพยุงตัวขึ้น
ที่ห้องเรียน
"ทุกคนจ๊ะพรุ่งนี้จะมีงานโรงเรียนแล้วละครสั้นห้องเราเอาเป็นอะไรดี" ครูสาวยิ้ม
"ซินเดอเรลล่าดีไหมคะ" สาวคนหนึ่งยกมือขึ้น
"อืม...ก็ดีนะแล้วใครจะเป็นนางเอกละ" ครูสาวเหล่มองที่ฟ้าพราว
"ดูแค่นี้ก็รู้แล้วใครจะกล้าขัดเจ้าสาวหัวหน้าเผ่า" ริชชี่พูดแขวะฟ้าพราว
"ฟ้าพราวจ๊ะงั้นหนู....."
"หนูจะเป็นตัวร้ายค่ะ...เป็นพี่สาวนังซิน!!!ละกัน" ฟ้าพราวเน้นคำว่านังซินริชชี่มองเธอ
"ได้ยินชัดแล้วนะคะงั้นหนูเป็นนางเอกละกัน" ริชชี่สะบัดผม
"ขอให้เป็นนางเอกจริงๆละกัน"ฟ้าพราวแขวะ
"นี่เธอ!!!!" ริชชี่ลุกขึ้น
"อย่าลืมสิแม่นางเอกว่านอกบทฉันเป็นใคร" ฟ้าพราวยักคิ้วริชชี่นั่งลงพร้อมมองเธอฟ้าพราวมองพอนนี่ที่ไม่กล้าสบตาเธอ
พักเที่ยง~~~
"ฟ้าพราว!!" พอนนี่เดินมาตรงหน้าฟ้าพราว
"มีอะไรหรอ" ฟ้าพราวถาม
"คือฉัน....ฉัน...."
"นี่!!จะมาขอโทษใช่ไหมถ้าใช่ก็จะบอกว่าไม่เป็นไรฉันยกโทษให้" ฟ้าพราวยิ้มพอนนี่มองเธอ
"ขอบคุณมากนะฉันเสียใจจริงๆ" พอนนี่มองเธอ
"สามคำเลยนะ ชั่ง มัน เถอะ!!" ฟ้าพราวยิ้ม
"ขอบใจมากนะที่ไม่โกรธส่วนเรื่องวายปราณฉันคงไม่แย่งเธอละนะ" พอนนี่พูด
"เอิ่ม....อืม.." ฟ้าพราวยิ้ม
"ฉันขอตัวก่อนนะพอดีมีซ้อมเต้น"
"อื้ม!!!" พอนนี่เดินไปฟ้าพราวก้มหน้าลง
"ได้เวลาซ้อมแล้ว!!!!!" เสียงนักแสดงดังขึ้นฟ้าพราวสูดลมหายใจก่อนจะเดินลงไปซ้อมในป่าข้างๆโรงเรียน
"มาช้าจริงๆ" ริชชี่พูดขึ้นอย่างลอยๆ
"ก็เจ้าสาวเขาพึ่งมาคงหลงล่ะสินะ" หนึ่งในนั้นยิ้ม
"นั่งสิ" ริชชี่ชี้ที่เก้าอี้
"อืม"ฟ้าพราวตอบ(คิดว่าฉันโง่หรอเก้าอี้ตัวนี้ขาหัก) ฟ้าพราวคิดก่อนจะดึงเพื่อนในกลุ่มริชชี่นั่ง
"โอ๊ย!!!!!" สาวคนนั้นร้องเมื่อก้นกระแทกกับพื้น
"นี่เธอ!!!!" ริชชี่ลุก
"ฉันไม่รู้นี่อุตส่าห์หวังดีให้พวกเธอนั่ง" ฟ้าพราวแกล้งทำหน้าเศร้า
"เปลี่ยนชุดจ้า" ครูสาวตะโกนเรียก
"ฝากไว้ก่อนเถอะ" ริชชี่เดินสะบัดก้นไปฟ้าพราวยิ้มขำกับท่าทีของริชชี่การซ้อมเริ่มขึ้นริชชี่แกล้งทำเป็นซินเดอเรลล่าโดยมีฟ้าพราวเป็นยัยพี่สาวตัวร้ายทั้งหมดซ้อมกันได้ดีจนมาถึงฉากเต้นรำริชชี่โยนให้ฟ้าพราวเต้นคู่กับเจ้าชายก่อนเพื่อให้คนดูลุ้นก่อนจะพยักหน้าให้เอคนที่เล่นเป็นเจ้าชาย
"ลองซ้อมๆดูนะจ๊ะ"ครูบอก เอตรงเข้ามาจับฟ้าพราว
"เต้นเป็นหรือเปล่า" เอถาม
"เป็นสิ" ฟ้าพราวตอบเอเริ่มขยับฟ้าพราวเต้นตามแต่เต้นไปเต้นมามันเริ่มไม่ใช่ละท่าหมุนเอกระชากเธอแรงมากก่อนจะบีบมือ
"นี่นาย!!!!" ฟ้าพราวพูด
"เต้นไม่ได้เรื่อง"เอพูดวายปราณเดินผ่านมาพอดีเห็นเอกำลังจับมือฟ้าพราวพร้อมกระชากเธอจนสักพักค่อยๆเลื่อนมือที่จับเอวขึ้นมาเรื่อยๆวายปราณอ้าปากค้างก่อนจะมองมาที่เอแล้ว......
"โอ๊ย!!!ใครต่อยฉันว่ะ" เอกุมแก้มด้านขวา
"เฮ้ย!!!!อะไรวะ" อยู่ๆเอก็ลุกขึ้นมาเต้นคนเดียวนักแสดงต่างมองเองงๆบางคนก็หัวเราะฟ้าพราวยิ้มก่อนเหล่มองทางด้านซ้ายเห็นวายปราณยิ้มอยู่เขาหันมามองเธอก่อนจะหุบยิ้ม
"โอ๊ย!!" เอที่หยุดกระทันหันทำให้ทรงตัวไม่ดีจนหัวชนต้นไม้ร้องขึ้นฟ้าพราวมองวายปราณที่ยืนยิ้มอยู่
"แผนสูงจริงๆ" ฟ้าพราวพูดวายปราณได้ยินหันมามองเธอ
"เอาละจ๊ะมาเข้าฉากต่อเอาเป็นว่าครูขอเพิ่มฉากอิจฉานิดนึงเอาเป็นว่าให้พี่ของนางเอกทนไม่ได้เลยจูบเจ้าชายเพื่อให้นางเอกเสียใจจนไม่อยากแต่งงานนะจ๊ะ" ครูสาวบอก
"ฉากจูบหรอ!!!!" วายปราณพูดเสียงดังลั่นทุกคนต่างมองมาที่เขารวมถึงฟ้าพราว
"มีอะไรหรอคะ" ครูสาวทำหน้าเจื่อนๆ
"ซินเดอเรลล่าที่ไหนมีฉากพระเอกจูบพี่สาวนางเอกละครับ" วายปราณปราณพูด
"แต่หนูจะเล่นค่ะ" ฟ้าพราวพูดวายปราณมองเธอ
"เริ่มเถอะค่ะ" ฟ้าพราวพูด
"ยัยผู้หญิงคนนี้นี่มัน....." วายปราณหยุดพูดพลางยืนพิงต้นไม้
"เริ่มเลยนะ 5 4 3 2 1 แอ็กชั่น" ครูสาวหยุดพูดฟ้าพราวเดินเข้ามาหาเอ
"เจ้าชายเพคะอย่าไปสนใจนังซินเอ้ย!ซินเดอเรลล่าเลยเพคะหม่อมฉันมีอะไรน่าสนกว่าตั้งเยอะ" ฟ้าพราวพูดพร้อมเอามือโน้มคอเอเข้ามาวายปราณตาลุกวาวจนหน้าฟ้าพราวกับเอเริ่มใกล้ ใกล้ และ
"คัต!!!!!" วายปราณตะโกนทุกคนต่างมองเขาวายปราณเดินมาหาฟ้าพราวพร้อมผลักเอออก
"ฉากนี้ใช้สแตนด์อิน" เขาพูด
"ฉากจูบที่ไหนใช้สแตนด์อิน" ฟ้าพราวพูด
"ก็ที่โลกหมาป่านี้แหละ!!ใช่ไหมครับคุณครู" วายปราณมองไปทางครูเธอยิ้มเจื่อนๆ
"ค่ะๆๆใช้สแตนด์อิน" ครูสาวพูด
"ไม่!!!ฉันไม่จูบกับนายเด็ดขาด!!" ฟ้าพราวตะเบ็งเสียง
"แน่ใจนะว่าจะไม่จูบ" วายปราณพูดเสียงดัง
"เออ!!!!"ฟ้าพราวท้าทายเขาวายปราณดึงแขนเธอก่อนจะใช้มือซ้ายจับคอเธอเข้ามาจูบ
"กริ๊ดดดดดดไม่จริงอะ" ริชชี่กริ๊ดกับภาพที่เห็นทุกคนต่างมองวายปราณกับฟ้าพราวเป็นตาเดียวฟ้าพราวตั้งสติได้ผลักวายปราณออก
"ไอ้บ้า!!!ฉวยโอกาสอีกแล้วนะ" ฟ้าพราวตะคอกเขา
"อีกแล้ว?แปลว่าเคยมีก่อนหน้านี้น่ะสิ" สาวๆสาวกริชชี่พูดขึ้น
"จะย้ำทำไมเล่าฮือๆๆ" ริชชี่ร้องไห้
"ช่วยไม่ได้เตือนแล้วนะ" วายปราณยักคิ้ว
"หนูไม่เล่นแล้ว" ฟ้าพราวพูดก่อนเดินออกจากฉากไป
"เฮ้ย!!หลบหน่อยสิวายุ" สามหนุ่มที่แอบดูเหตุการณ์ต่างดันกันเพื่อจะดู
"เฮ้อ!!!ฉันคงต้องตัดใจสินะ"วายุถอนหายใจ
"เอาเถอะน่ะเห็นคนที่เรารักมีความสุขก็ดีอยู่แล้ว"ธาราพูด
"งั้นหรอมีความสุขถ้าฟ้าพราวกับวายปราณรู้นะ" วายุทำหน้าสยอง
"ตายแน่เลย" สามหนุ่มพูดพร้อมกันวายปราณจะเดินกลับก่อนจะหยุดเมื่อสัมผัสถึงอะไรซักอย่่างหลังกอหญ้า
"เจ้าสามองครักษ์" วายปราณพูดก่อนจะยิ้มแล้วเดินออกไป
สายลมที่พัดวน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 15 ธ.ค. 2557, 15:29:02 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 15 ธ.ค. 2557, 15:42:28 น.
จำนวนการเข้าชม : 1145
| << ม่านน้ำตา | ได้เวลาชำระโทษแล้ว555 >> |