จุมพิตนิทรา
"หากได้พบเธอแค่เพียงในฝัน ฉันก็ปรารถนาจะหลับใหลไปชั่วกาล"
นราภัทร วิศวกรคอมพิวเตอร์สาวมั่นที่ทั้งชีวิตนี้ไม่เคยเชื่อเรื่องลี้ลับเหนือธรรมชาติ
แต่หลังจากไปไหว้พระตรีมูรติ เธอก็ได้พบกับคนที่มาเปลี่ยนแปลงชีวิตเธอ
"เขา" ทำให้เธอยิ้ม ทำให้เธอหัวเราะ ทำให้เธอมีความสุขได้
แต่ "เขา" อยู่แต่ในความฝันของเธอเท่านั้น
นราภัทรแค่ฝันไป? หรือ เขาคือเนื้อคู่ที่สวรรค์ประทานลงในให้?
นราภัทร วิศวกรคอมพิวเตอร์สาวมั่นที่ทั้งชีวิตนี้ไม่เคยเชื่อเรื่องลี้ลับเหนือธรรมชาติ
แต่หลังจากไปไหว้พระตรีมูรติ เธอก็ได้พบกับคนที่มาเปลี่ยนแปลงชีวิตเธอ
"เขา" ทำให้เธอยิ้ม ทำให้เธอหัวเราะ ทำให้เธอมีความสุขได้
แต่ "เขา" อยู่แต่ในความฝันของเธอเท่านั้น
นราภัทรแค่ฝันไป? หรือ เขาคือเนื้อคู่ที่สวรรค์ประทานลงในให้?
Tags: โรแมนติก,ดราม่า,ความฝัน,รักในฝัน
ตอน: บทที่ 5/2
ดวงจันทร์ลอยเด่นอยู่บนฟากฟ้าสีดำมืด เสียงน้ำแตกกระจายดังขึ้นท่ามกลางความเงียบสงบ
นราภัทรกะพริบตาปริบๆ มองไปรอบด้านจึงได้รู้ว่ายืนอยู่ข้างเก้าอี้ริมสระน้ำในคอนโดฯ แห่งหนึ่ง และในสระมีใครคนหนึ่งกำลังว่ายน้ำอย่างรวดเร็วไปยังอีกฝั่ง
รอบด้านไร้ผู้คน มีเพียงแสงจันทร์งดงามผสานกับแสงไฟสีส้มจากตัวอาคารสาดส่องมายังที่แห่งนี้ ไม่นานคนคนนั้นก็ว่ายกลับมายังฝั่งที่เธอยืนอยู่
ยิ่งเขาเข้ามาใกล้ ภาพที่เห็นก็ยิ่งชัดเจนมากขึ้น ทั้งในสายตา และ...ในหัวใจ
แม้ตอนแรกจะมั่นใจอยู่แล้วว่า คนที่ว่ายน้ำอยู่ต้องไม่ใช่ใครอื่น แต่เมื่อเห็นว่าเป็นเขาแน่ มุมปากของนราภัทรก็ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มยินดี...โดยที่เธอก็ไม่รู้ตัวว่าทำไมถึงได้ยินดีขณะสองเท้าก้าวเข้าไปหาเขาที่ขอบสระ
เงือกหนุ่มเอามือแตะขอบสระ แต่ยังไม่ขึ้นจากน้ำ เขาชะงักไปเมื่อเห็นเท้าคู่หนึ่งในรองเท้าแตะ จึงเงยหน้าขึ้นดู พอเห็นอีกฝ่ายชัดตาก็ยิ้มออกมา
“คุณกำลังจะทำให้ผมเป็นโรคหัวใจนะ ปรากฏตัวมาทีไม่มีให้สุ้มให้เสียงกันบ้างเลย” เขาต่อว่า
หญิงสาวไม่พูดอะไร ย่อตัวลงนั่งยอง สองเข่าชิดกัน แล้วยื่นมือหนึ่งไปแตะที่แก้มเย็นๆ ของชายหนุ่ม
เขาเลิกคิ้วมองการกระทำของนราภัทรอย่างไม่เข้าใจนัก แต่ก็ปล่อยให้เธอทำตามใจ
ผิวของเขาเกลี้ยงเกลาและเปียกชื้น หญิงสาวคิดขณะปัดเส้นผมสีดำสนิทที่ปรกใบหน้าเขาอยู่ออกไป เพื่อมองใบหน้าอันงดงามอย่างพิจารณา ถ้าผู้ชายคนนี้เป็นสิ่งที่สมองเธอสร้างขึ้นมาตอนหลับฝัน ทำไมถึงให้รายละเอียดที่ชัดเจนเหมือนจริงได้ขนาดนี้
หญิงสาวไล้ปลายนิ้วบนขนคิ้วที่เรียงตัวสวยของเขาเล่น ก่อนจะย้ายมาแตะยังแพขนตาดำยาว สบตานัยน์ตาคู่สวยซึ่งมองกลับมา พลางครุ่นคิดว่าเธอจินตนาการดวงตาแบบนี้มาจากดาราภาพยนตร์คนไหนกันแน่นะ เหมือนจะไม่เคยเห็นดวงตาแบบนี้จากใครมาก่อนเลย
มือเรียวบางหยิกแก้มของชายหนุ่มหนักๆ
“โอ๊ย!”
‘ร้องเหมือนคนเป๊ะ มีปฏิกิริยาเหมือนคนจริงสุดๆ’
“ลวนลามผมจนพอใจหรือยังครับคุณ” มือหนาของเขายึดมือนราภัทรเอาไว้ไม่ให้สัมผัสร่างกายของเขาตามอำเภอใจอีก หญิงสาวก็ไม่ได้สะบัดมือออก ยอมให้เขาจับมือแต่โดยดี
สัมผัสจากเขาไม่ทำให้รู้สึกแย่แม้แต่น้อย เหมือนมือคนจริงๆ กำลังจับมือเธออยู่ ไม่ให้ความรู้สึกว่าเป็นวิญญาณเลย ถึงนราภัทรจะไม่เคยเจอวิญญาณมาก่อน แต่ก็คิดว่าหากอีกฝ่ายเป็นคนตาย น่าจะมีบางสิ่งบอกให้รู้ได้ แบบว่ามือเย็นเฉียบ หน้าตาไร้อารมณ์อย่างในภาพยนตร์ที่เธอเคยดู และไม่หายใจ...
คิดแล้วก็ยื่นมืออีกข้างไปวางที่หน้าอกของเขาซึ่งอยู่เหนือน้ำขึ้นมานิดหน่อย กดหนักๆ ลงไปก็รู้สึกได้ว่าใต้ฝ่ามือของเธอนั้นหัวใจของเขายังเต้นอยู่ และเต้นเร็วเสียด้วย
ด้านชายหนุ่มที่ถูกหญิงสาวลวนลามหนักข้อขึ้นขมวดคิ้วด้วยความกังขา ตกใจกับการกระทำที่เขาคิดว่ากล้าเกินหญิง แต่แล้วก็คลายความรู้สึกนั้นลง เพราะเขาก็ไม่ได้ไม่พอใจเธอ
นราภัทรยังจมอยู่กับความคิดของตน
‘คงไม่มีวิญญาณตนไหนว่างขนาดมาเข้าฝันหลายรอบ โดยที่ไม่บอกว่าต้องการอะไรหรอกมั้ง’
เพราะตัดสินใจไม่ได้ นราภัทรจึงถามออกไปตรงๆ เลย “ฉันให้โอกาสคุณแค่ตอนนี้เท่านั้น ถ้าเป็นผีก็บอกมาว่า อยากได้อะไร เดี๋ยวจะทำบุญไปให้”
ชายหนุ่มรูปงามหรี่ตาลงเล็กน้อย “คุณจะให้สิ่งที่ผมต้องการจริงๆ นะ”
“อื้อ” นราภัทรตอบอย่างไว ‘ตกลงเป็นผีจริงๆ งั้นเหรอ’ วิศวกรสาวรู้สึกเหมือนหัวใจหล่นวูบไป
“ผมอยากได้...” เขาลากเสียงยาว แต่ท้ายประโยคของเขาเบามาก
นราภัทรไม่ได้ยินว่าเขาพูดต่อว่าอะไร “ว่าไงนะ” หญิงสาวโน้มตัวลงไปหาเขาเพื่อให้ได้ยินเสียงชัดขึ้น ทันใดเขาก็ฉุดเธอลงไปในสระ
ตูม!
เสียงวัตถุขนาดใหญ่ตกน้ำดังขึ้นพร้อมกับเสียงร้องด้วยความตกใจของหญิงสาว
นราภัทรกลืนน้ำไปหลายอึก โชคดีที่พื้นสระตื้น เธอยังยืนถึง แต่ระดับน้ำก็อยู่ตรงคอของเธอแล้ว หญิงสาวเตรียมโวยเต็มที่ แต่ก่อนจะตั้งหลักได้ ร่างกายก็ถูกดันไปติดขอบสระ โดยมีสองแขนของชายหนุ่มกักเธอเอาไว้ นราภัทรรู้สึกเหมือนติดกับดัก ค่อยๆ มองวงหน้าหล่อเหลาที่ขยับเข้ามาใกล้แล้วเอ่ยชัดๆ ว่า
“ผมอยากได้คุณ”
ชั่วชีวิตนี้นราภัทรไม่เคยเจอผู้ชายที่รุกหนักขนาดนี้มาก่อน และเธอก็ไม่เคยตกอยู่ในสภาพที่ไม่มีทางหนี สถานการณ์ดูเหมือนจะเสี่ยงต่อความปลอดภัยของเธอเป็นอันมาก
“มะ...หมายความว่ายังไง” นราภัทรติดอ่างชั่วคราว ทำอะไรไม่ถูกทีเดียว
“นั่นสิ หมายความว่ายังไงน้า” ผู้ชายที่เก็บซ่อนความเจ้าเล่ห์ไว้อย่างดีเคลื่อนหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
นราภัทรไม่อาจถอยหนีได้อีกแล้ว ในหัวคิดเพียงว่าคนคนนี้เป็นหมาป่าห่มหนังแกะชัดๆ เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเขาจะมีแง่มุมแบบนี้ด้วย
“ผมชอบคุณ...เป็นแฟนกันนะ”
................................................
เมื่อวานหั่นครึ่งผิดไปหน่อย ดังนั้น วันนี้มีแค่นี้แหละจ้า ^^
ถ้าชอบกันบ้างก็เมนท์มาให้หน่อยน้า ปิ๊งๆ
ขอบคุณที่เข้ามาค่ะ
นราภัทรกะพริบตาปริบๆ มองไปรอบด้านจึงได้รู้ว่ายืนอยู่ข้างเก้าอี้ริมสระน้ำในคอนโดฯ แห่งหนึ่ง และในสระมีใครคนหนึ่งกำลังว่ายน้ำอย่างรวดเร็วไปยังอีกฝั่ง
รอบด้านไร้ผู้คน มีเพียงแสงจันทร์งดงามผสานกับแสงไฟสีส้มจากตัวอาคารสาดส่องมายังที่แห่งนี้ ไม่นานคนคนนั้นก็ว่ายกลับมายังฝั่งที่เธอยืนอยู่
ยิ่งเขาเข้ามาใกล้ ภาพที่เห็นก็ยิ่งชัดเจนมากขึ้น ทั้งในสายตา และ...ในหัวใจ
แม้ตอนแรกจะมั่นใจอยู่แล้วว่า คนที่ว่ายน้ำอยู่ต้องไม่ใช่ใครอื่น แต่เมื่อเห็นว่าเป็นเขาแน่ มุมปากของนราภัทรก็ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มยินดี...โดยที่เธอก็ไม่รู้ตัวว่าทำไมถึงได้ยินดีขณะสองเท้าก้าวเข้าไปหาเขาที่ขอบสระ
เงือกหนุ่มเอามือแตะขอบสระ แต่ยังไม่ขึ้นจากน้ำ เขาชะงักไปเมื่อเห็นเท้าคู่หนึ่งในรองเท้าแตะ จึงเงยหน้าขึ้นดู พอเห็นอีกฝ่ายชัดตาก็ยิ้มออกมา
“คุณกำลังจะทำให้ผมเป็นโรคหัวใจนะ ปรากฏตัวมาทีไม่มีให้สุ้มให้เสียงกันบ้างเลย” เขาต่อว่า
หญิงสาวไม่พูดอะไร ย่อตัวลงนั่งยอง สองเข่าชิดกัน แล้วยื่นมือหนึ่งไปแตะที่แก้มเย็นๆ ของชายหนุ่ม
เขาเลิกคิ้วมองการกระทำของนราภัทรอย่างไม่เข้าใจนัก แต่ก็ปล่อยให้เธอทำตามใจ
ผิวของเขาเกลี้ยงเกลาและเปียกชื้น หญิงสาวคิดขณะปัดเส้นผมสีดำสนิทที่ปรกใบหน้าเขาอยู่ออกไป เพื่อมองใบหน้าอันงดงามอย่างพิจารณา ถ้าผู้ชายคนนี้เป็นสิ่งที่สมองเธอสร้างขึ้นมาตอนหลับฝัน ทำไมถึงให้รายละเอียดที่ชัดเจนเหมือนจริงได้ขนาดนี้
หญิงสาวไล้ปลายนิ้วบนขนคิ้วที่เรียงตัวสวยของเขาเล่น ก่อนจะย้ายมาแตะยังแพขนตาดำยาว สบตานัยน์ตาคู่สวยซึ่งมองกลับมา พลางครุ่นคิดว่าเธอจินตนาการดวงตาแบบนี้มาจากดาราภาพยนตร์คนไหนกันแน่นะ เหมือนจะไม่เคยเห็นดวงตาแบบนี้จากใครมาก่อนเลย
มือเรียวบางหยิกแก้มของชายหนุ่มหนักๆ
“โอ๊ย!”
‘ร้องเหมือนคนเป๊ะ มีปฏิกิริยาเหมือนคนจริงสุดๆ’
“ลวนลามผมจนพอใจหรือยังครับคุณ” มือหนาของเขายึดมือนราภัทรเอาไว้ไม่ให้สัมผัสร่างกายของเขาตามอำเภอใจอีก หญิงสาวก็ไม่ได้สะบัดมือออก ยอมให้เขาจับมือแต่โดยดี
สัมผัสจากเขาไม่ทำให้รู้สึกแย่แม้แต่น้อย เหมือนมือคนจริงๆ กำลังจับมือเธออยู่ ไม่ให้ความรู้สึกว่าเป็นวิญญาณเลย ถึงนราภัทรจะไม่เคยเจอวิญญาณมาก่อน แต่ก็คิดว่าหากอีกฝ่ายเป็นคนตาย น่าจะมีบางสิ่งบอกให้รู้ได้ แบบว่ามือเย็นเฉียบ หน้าตาไร้อารมณ์อย่างในภาพยนตร์ที่เธอเคยดู และไม่หายใจ...
คิดแล้วก็ยื่นมืออีกข้างไปวางที่หน้าอกของเขาซึ่งอยู่เหนือน้ำขึ้นมานิดหน่อย กดหนักๆ ลงไปก็รู้สึกได้ว่าใต้ฝ่ามือของเธอนั้นหัวใจของเขายังเต้นอยู่ และเต้นเร็วเสียด้วย
ด้านชายหนุ่มที่ถูกหญิงสาวลวนลามหนักข้อขึ้นขมวดคิ้วด้วยความกังขา ตกใจกับการกระทำที่เขาคิดว่ากล้าเกินหญิง แต่แล้วก็คลายความรู้สึกนั้นลง เพราะเขาก็ไม่ได้ไม่พอใจเธอ
นราภัทรยังจมอยู่กับความคิดของตน
‘คงไม่มีวิญญาณตนไหนว่างขนาดมาเข้าฝันหลายรอบ โดยที่ไม่บอกว่าต้องการอะไรหรอกมั้ง’
เพราะตัดสินใจไม่ได้ นราภัทรจึงถามออกไปตรงๆ เลย “ฉันให้โอกาสคุณแค่ตอนนี้เท่านั้น ถ้าเป็นผีก็บอกมาว่า อยากได้อะไร เดี๋ยวจะทำบุญไปให้”
ชายหนุ่มรูปงามหรี่ตาลงเล็กน้อย “คุณจะให้สิ่งที่ผมต้องการจริงๆ นะ”
“อื้อ” นราภัทรตอบอย่างไว ‘ตกลงเป็นผีจริงๆ งั้นเหรอ’ วิศวกรสาวรู้สึกเหมือนหัวใจหล่นวูบไป
“ผมอยากได้...” เขาลากเสียงยาว แต่ท้ายประโยคของเขาเบามาก
นราภัทรไม่ได้ยินว่าเขาพูดต่อว่าอะไร “ว่าไงนะ” หญิงสาวโน้มตัวลงไปหาเขาเพื่อให้ได้ยินเสียงชัดขึ้น ทันใดเขาก็ฉุดเธอลงไปในสระ
ตูม!
เสียงวัตถุขนาดใหญ่ตกน้ำดังขึ้นพร้อมกับเสียงร้องด้วยความตกใจของหญิงสาว
นราภัทรกลืนน้ำไปหลายอึก โชคดีที่พื้นสระตื้น เธอยังยืนถึง แต่ระดับน้ำก็อยู่ตรงคอของเธอแล้ว หญิงสาวเตรียมโวยเต็มที่ แต่ก่อนจะตั้งหลักได้ ร่างกายก็ถูกดันไปติดขอบสระ โดยมีสองแขนของชายหนุ่มกักเธอเอาไว้ นราภัทรรู้สึกเหมือนติดกับดัก ค่อยๆ มองวงหน้าหล่อเหลาที่ขยับเข้ามาใกล้แล้วเอ่ยชัดๆ ว่า
“ผมอยากได้คุณ”
ชั่วชีวิตนี้นราภัทรไม่เคยเจอผู้ชายที่รุกหนักขนาดนี้มาก่อน และเธอก็ไม่เคยตกอยู่ในสภาพที่ไม่มีทางหนี สถานการณ์ดูเหมือนจะเสี่ยงต่อความปลอดภัยของเธอเป็นอันมาก
“มะ...หมายความว่ายังไง” นราภัทรติดอ่างชั่วคราว ทำอะไรไม่ถูกทีเดียว
“นั่นสิ หมายความว่ายังไงน้า” ผู้ชายที่เก็บซ่อนความเจ้าเล่ห์ไว้อย่างดีเคลื่อนหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
นราภัทรไม่อาจถอยหนีได้อีกแล้ว ในหัวคิดเพียงว่าคนคนนี้เป็นหมาป่าห่มหนังแกะชัดๆ เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเขาจะมีแง่มุมแบบนี้ด้วย
“ผมชอบคุณ...เป็นแฟนกันนะ”
................................................
เมื่อวานหั่นครึ่งผิดไปหน่อย ดังนั้น วันนี้มีแค่นี้แหละจ้า ^^
ถ้าชอบกันบ้างก็เมนท์มาให้หน่อยน้า ปิ๊งๆ
ขอบคุณที่เข้ามาค่ะ
ท้องฟ้า เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 18 ธ.ค. 2557, 04:19:59 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 18 ธ.ค. 2557, 04:19:59 น.
จำนวนการเข้าชม : 1358
| << บทที่ 5/1 | บทที่ 6/1 >> |
โอชิน 18 ธ.ค. 2557, 15:44:29 น.
ว้า..นึกว่าจะมีฉากจูจุ๊บให้ได้เคลิบเคลิ้มตอนจบพอให้กระชุ่มกระชวยสักเล็กน้อย..ตอนหน้าถ้ายังไม่ทันได้จุ๊บ..อย่าเพิ่งให้นางเอกตื่นเชียวนา..ไม่งั้นคนอ่านค้างแน่..อิอิ..แบบว่าแอบหื่น..^_^
ว้า..นึกว่าจะมีฉากจูจุ๊บให้ได้เคลิบเคลิ้มตอนจบพอให้กระชุ่มกระชวยสักเล็กน้อย..ตอนหน้าถ้ายังไม่ทันได้จุ๊บ..อย่าเพิ่งให้นางเอกตื่นเชียวนา..ไม่งั้นคนอ่านค้างแน่..อิอิ..แบบว่าแอบหื่น..^_^