ภรรยาเพียงนาม
ภรรยาเพียงนาม โดย...ธัญปัณณ์
เป็นเรื่องสุดท้ายของหนุ่มๆ ตระกูลเศรษฐินาธรนะคะ
นำแสดงโดย คุณใหญ่ โคแก่มาดขรึม และ ใบบัว สาวน้อยจอมดื้อ!
‘พิชาภพ เศรษฐินาธร’ มหาเศรษฐีหนุ่มหล่อ เจ้าของธุรกิจโรงแรมและรีสอร์ทที่ร่ำรวยอันดับต้นๆ ของประเทศ จำต้องรับ ‘ณัฐชาดา’ สาวน้อยหน้าหวานเข้ามาใช้นามสกุลเดียวกันด้วยบุญคุณที่พ่อของเธอเคยช่วยชีวิตเขาเอาไว้ แรกนั้นจะให้อยู่ในสถานะ ‘ภรรยาเพียงนาม’ แต่ความดื้อดึงปนน่ารักในการเอาตัวรอดของเธอ ทำให้หนุ่มใหญ่นึกอยากเอาชนะ แม่กวางน้อยไร้เดียงสาน่ะหรือ...จะรอดพ้นราชสีห์หนุ่มเจ้าป่าอย่างเขา
และสิ่งที่เขาสังหรณ์ใจแต่แรก จึงจดทะเบียนสมรสกับเธอเสียก็เกิดขึ้นจริง เมื่อหญิงสาวถูกหลอกขาย แต่เขานี่แหละที่จะซื้อเธอด้วยความรักอย่างเต็มใจ!
ตัวอย่างจ้าาาาาา
“คุณใหญ่ปล่อยนะ!”
สาวน้อยร้องลั่นเมื่อเขาตวัดคว้าเอวบางเข้าหาตัวก่อนจะกดเธอลงกับเตียงนอนแล้วโน้มใบหน้าเข้ามาหาเสียใกล้ ท่าทางล่อแหลมมากเหลือเกิน
“เด็กโกหก!”
“คุณใหญ่ไม่รู้หรอกว่าผู้หญิงที่ไหนก็ต้องกลัวเรื่องแบบนี้ทั้งนั้น”
“เรื่องแบบไหน”
“ก็เรื่องเซ็กซ์”
“ใครบอกเธอว่าฉันจะทำแบบนั้น”
“ก็คนนอนเตียงเดียวกันก็ต้องคิดเรื่องนี้ทั้งนั้นแหละค่ะ”
“คราวหน้าอย่ามาทำอะไรไม่เข้าเรื่องแบบนี้อีก เข้าใจไหม” พิชาภพเลี่ยงที่จะตอบว่าเขาคิดเรื่องพวกนั้นกับเธอหรือเปล่าเพราะยังไม่แน่ใจตัวเองนัก จะว่าคิดก็ใช่ จะว่าไมได้คิดก็ใช่
“ค่ะ” เธอตอบเสียงแผ่ว
“ไม่งั้นจะถูกลงโทษ” ชายหนุ่มยิ้มเจ้าเล่ห์ นัยน์ตาพราวระยับเมื่อจับจ้องที่ริมฝีปากซึ่งเผยอน้อยๆ ในขณะนี้
“ลงโทษ?”
“ถ้าใบบัวดื้อ ฉันจะจูบ!”
“จะ...จูบ!” สาวน้อยเบิกตาโตเท่าไข่ห่าน
“ใช่! ดังนั้นอย่าดื้อหรือทำให้ฉันไม่พอใจอีก”
“ค่ะ ใบบัวจะไม่ดื้อแล้ว” สาวน้อยรีบรนตอบจนลิ้นแทบพันกัน “คุณใหญ่คะ ครั้งนี้ยกเว้นใช่ไหม”
“ถ้ายกเว้น ใบบัวจะเข็ดหลาบไหม”
“ใบบัวยังไม่แปรงฟันด้วยนะ”
***********
เป็นเรื่องสุดท้ายของหนุ่มๆ ตระกูลเศรษฐินาธรนะคะ
นำแสดงโดย คุณใหญ่ โคแก่มาดขรึม และ ใบบัว สาวน้อยจอมดื้อ!
‘พิชาภพ เศรษฐินาธร’ มหาเศรษฐีหนุ่มหล่อ เจ้าของธุรกิจโรงแรมและรีสอร์ทที่ร่ำรวยอันดับต้นๆ ของประเทศ จำต้องรับ ‘ณัฐชาดา’ สาวน้อยหน้าหวานเข้ามาใช้นามสกุลเดียวกันด้วยบุญคุณที่พ่อของเธอเคยช่วยชีวิตเขาเอาไว้ แรกนั้นจะให้อยู่ในสถานะ ‘ภรรยาเพียงนาม’ แต่ความดื้อดึงปนน่ารักในการเอาตัวรอดของเธอ ทำให้หนุ่มใหญ่นึกอยากเอาชนะ แม่กวางน้อยไร้เดียงสาน่ะหรือ...จะรอดพ้นราชสีห์หนุ่มเจ้าป่าอย่างเขา
และสิ่งที่เขาสังหรณ์ใจแต่แรก จึงจดทะเบียนสมรสกับเธอเสียก็เกิดขึ้นจริง เมื่อหญิงสาวถูกหลอกขาย แต่เขานี่แหละที่จะซื้อเธอด้วยความรักอย่างเต็มใจ!
ตัวอย่างจ้าาาาาา
“คุณใหญ่ปล่อยนะ!”
สาวน้อยร้องลั่นเมื่อเขาตวัดคว้าเอวบางเข้าหาตัวก่อนจะกดเธอลงกับเตียงนอนแล้วโน้มใบหน้าเข้ามาหาเสียใกล้ ท่าทางล่อแหลมมากเหลือเกิน
“เด็กโกหก!”
“คุณใหญ่ไม่รู้หรอกว่าผู้หญิงที่ไหนก็ต้องกลัวเรื่องแบบนี้ทั้งนั้น”
“เรื่องแบบไหน”
“ก็เรื่องเซ็กซ์”
“ใครบอกเธอว่าฉันจะทำแบบนั้น”
“ก็คนนอนเตียงเดียวกันก็ต้องคิดเรื่องนี้ทั้งนั้นแหละค่ะ”
“คราวหน้าอย่ามาทำอะไรไม่เข้าเรื่องแบบนี้อีก เข้าใจไหม” พิชาภพเลี่ยงที่จะตอบว่าเขาคิดเรื่องพวกนั้นกับเธอหรือเปล่าเพราะยังไม่แน่ใจตัวเองนัก จะว่าคิดก็ใช่ จะว่าไมได้คิดก็ใช่
“ค่ะ” เธอตอบเสียงแผ่ว
“ไม่งั้นจะถูกลงโทษ” ชายหนุ่มยิ้มเจ้าเล่ห์ นัยน์ตาพราวระยับเมื่อจับจ้องที่ริมฝีปากซึ่งเผยอน้อยๆ ในขณะนี้
“ลงโทษ?”
“ถ้าใบบัวดื้อ ฉันจะจูบ!”
“จะ...จูบ!” สาวน้อยเบิกตาโตเท่าไข่ห่าน
“ใช่! ดังนั้นอย่าดื้อหรือทำให้ฉันไม่พอใจอีก”
“ค่ะ ใบบัวจะไม่ดื้อแล้ว” สาวน้อยรีบรนตอบจนลิ้นแทบพันกัน “คุณใหญ่คะ ครั้งนี้ยกเว้นใช่ไหม”
“ถ้ายกเว้น ใบบัวจะเข็ดหลาบไหม”
“ใบบัวยังไม่แปรงฟันด้วยนะ”
***********
Tags: โคแก่หญ้าอ่อน
ตอน: บทที่ 5 เรื่องยุ่งยาก 1
สวัสดีปีใหม่ 2015 ค่ะนักอ่านที่รัก
สำหรับปีใหม่นี้ก็ขออวยพรให้นักอ่านที่รักของส้มมีความสุขมากๆ คิดสิ่งใดขอให้สมความปรารถนา และติดตามอ่านผลงานของส้มตลอดไป 555 (ข้อนี้เหมือนขอให้ตัวเอง)
รู้สึกมีความสุขวันปีใหม่จังค่ะ มาลงให้อ่านอีกตอนหนึ่งนะคะ หวังว่าคงจะชอบกัน
HAPPY HAPPY ^__^
บทที่ 5
บุรุษร่างสูงที่ยืนตระหง่านอยู่ริมระเบียงของคฤหาสน์เศรษฐินาธรไม่ใช่ใครอื่น คุณพิมุกต์เจ้าของอาณาจักรแห่งนี้นั่นเอง เขายืนเอามือไขว้หลังขณะมองรถยนต์ที่ค่อยๆ เคลื่อนตัวออกไป ใบหน้าคมคร้ามมีรอยยิ้มบางเบา ขณะที่รอยย่นกลางหว่างคิ้วเริ่มจางหายไป
ภาพการพลอดรักของสองหนุ่มสาวเมื่อครู่ทำให้ความเคลือบแคลงสงสัยในใจเริ่มมลายหายไป แรกนั้นเขาไม่เชื่อเท่าไรนักว่าพิชาภพจะรักณัฐชาดา สาวน้อยที่อายุน้อยกว่าตัวเองเกินรอบ แม้เธอจะน่ารักน่าชังแต่ก็ดูยังเด็กอยู่มาก เรียกได้ว่าไม่เหมาะสมกันสักนิดเดียว และอีกอย่าง ผู้ชายเลือกมากและรักสันโดษอย่างพิชาภพน่ะหรือจะตกลงปลงใจจดทะเบียนสมรสกับณัฐชาดารวดเร็วหลังจากที่รู้จักกันเพียงสองเดือน ไม่มีทาง ไม่มีทางแน่นอน ทว่าเมื่อครู่ เขาเห็นบุตรชายคนโตแสดงความรักต่อภรรยาเฉกเช่นที่บุตรชายคนกลางและคนเล็กทำ จึงเริ่มเอนเอียงเชื่อมากขึ้น
“หรือตาใหญ่จะรักหนูใบบัวจริงๆ” คุณพิมุกต์รำพึงเบาๆ
แต่ก็ไม่แน่ อาจจะมีเหตุผลอื่นที่ทำให้ทั้งสองคนต้องจดทะเบียนสมรสกันก็ได้ เรื่องนี้ยังไงก็ขอเชื่อครึ่ง ไม่เชื่อครึ่งเอาไว้ก่อน ต้องหาข้อพิสูจน์ให้ได้ชัดเจนกว่านี้
สาวน้อยย่องเข้าไปในครัวยามสาย เห็นรดายังง่วนอยู่ในนั้น สีหน้าสีตาดูมีความสุขกับการทำอาหาร ขนม ดูจะเป็นงานที่รดาชอบจริงๆ
“พี่รดาทำอะไรอยู่เหรอคะ”
“สาคูไส้หมูจ้ะ”
“น่าทานจังเลยนะคะ” หญิงสาวว่าพลางมองสาคูไส้หมูสีขาวอ้วนๆ กลมๆ น่ารับประทานในถาดใบกลาง น่าจะประมาณห้าสิบลูกเลยก็ว่าได้
“อยากทานไหม พี่ทำเสร็จพอดี” รดาชักชวนอย่างเอ็นดู
“ใบบัวยังอิ่มอยู่เลยค่ะ เอาไว้ตอนบ่ายดีกว่า” หญิงสาวว่าพลางทรุดกายลงนั่งตรงข้ามกับรดา อีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นมองแล้วยิ้ม
“เหงาล่ะสิ เจ้าหนูบิ๊กไปไหนเสียล่ะ”
“หนูบิ๊กไปวิ่งเล่นแล้วค่ะ ทิ้งใบบัว” สาวน้อยทำเสียงเศร้า หน้าตาบูดบึ้งเมื่อนึกถึงทั้งคนทั้งแมว ทิ้งเธอไปหมดเลย
“วันก่อนคุณเล็กบอกพี่ว่าใบบัวอยากทำของแฮนด์เมดเหรอจ๊ะ”
“ใช่ค่ะใช่” ณัฐชาดารีบตอบอย่างกระตือรือร้น
“พี่ซื้ออุปกรณ์มาให้แล้วนะ”
“จริงเหรอคะ ขอบคุณพี่รดามากนะคะ เดี๋ยวใบบัวจะทำสร้อยข้อมือสวยๆ ให้อันนึง”
“จ้า พี่ให้ป้านวลเอาไปไว้ในห้องนอนให้แล้ว ยังไงก็ไปดูแล้วกันนะ”
“เดี๋ยวใบบัวจะทำสร้อยให้วันนี้เลยค่ะ แต่ตอนนี้...” หญิงสาวชั่งใจ นัยน์ตากลมโตจับจ้องไปยังสาคูไส้หมูลูกกลมๆ ตรงหน้า “ใบบัวขอสาคูไปให้คุณพ่อหน่อยได้ไหมคะ”
“เอาซี คุณพ่อชอบทานมากรู้ไหม และถ้าใบบัวเอาไปให้ ท่านคงดีใจ” รดาใจชื้นที่เห็นพี่สะใภ้คนนี้เริ่มปรับตัวให้เข้ากับทุกคน
“ใบบัวไม่ได้อยากประจบเอาใจนะคะ แต่ใบบัวอยากคุยกับท่านบ้างเพราะตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ ใบบัวยังไม่เคยคุยกับท่านเลยค่ะ”
“พี่รู้จ้ะ และดีใจที่ใบบัวคิดอย่างนี้นะ ทุกคนที่นี่เอ็นดูใบบัว คุณพ่อเองก็คงอยากให้ใบบัวไปคุยกับท่าน”
“จริงเหรอคะ” หญิงสาวรู้สึกประหลาดใจ นึกว่าท่านจะรำคาญถ้าเธอเข้าไปพูดคุยด้วย
“จริงซี เอาอย่างนี้ เดี๋ยวพี่ช่วยจัดจานให้สวยๆ นะ”
“ขอบคุณค่ะ”
ร่างบางยกถาดที่มีจานสาคูไส้หมูที่ถูกจัดเรียงอย่างสวยงามพร้อมด้วยผักแกล้ม กับชาสุขภาพร้อนๆ มายังโถงกลาง คุณพิมุกต์นั่งอ่านเอกสารงานอยู่ที่นั่น เห็นรดาบอกว่าช่วงหลังมานี้ท่านยกงานในสำนักงานใหญ่ให้กับพิชาภพเป็นผู้ดูแล ส่วนท่านเข้าไปช่วยดูแลเป็นครั้งคราวเท่านั้นเนื่องจากบรรดาบุตรชายต้องการให้พักผ่อน
“คุณพ่อคะ” ณัฐชาดาเอ่ยเรียกเสียงไม่ค่อยมั่นใจเท่าไรนัก ก่อนจะคลานเข่าเข้าไปหาแล้ววางถาดของว่างลงบนโต๊ะกระจกใสตรงหน้า
“อ้าว!หนูใบบัว” ท่านวางเอกสารงานแล้วหันมาส่งยิ้มอ่อนโยนให้
“ใบบัวเห็นพี่รดาทำสาคูดูน่าทานเลยเอามาให้คุณพ่อทานค่ะ”
“ขอบใจๆ”
คุณพิมุกต์หยิบส้อมเล็กมาจิ้มสาคูเข้าปาก เคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อยพลางยิ้มบางๆ ไปด้วย สายตาก็ทอดมองลูกสะใภ้อย่างพึงพอใจ
“อร่อยจริงๆ ทานด้วยกันซี”
“ไม่เป็นไรค่ะ” ณัฐชาดายังรู้สึกไม่คุ้นเคยจึงไม่ค่อยกล้าพูดกล้าคุยเท่าไร
“แล้วเป็นยังไงบ้าง อยู่ที่นี่เกือบอาทิตย์แล้วนะ”
“ใบบัวอยู่ได้ค่ะ”
“คิดถึงบ้านไหมหนู” ชายสูงวัยหยั่งเชิง บางทีการที่สาวน้อยเข้ามาพูดคุยด้วยแบบนี้อาจจะทำให้เขาได้ข้อมูลในสิ่งที่สงสัยบ้างก็ได้ เพราะครั้นจะไปเปิดปากเจ้าลูกชายคนโตเห็นท่าจะยากเอาการ
“คิดถึงค่ะ” เมื่อถูกถามจี้จุด ณัฐชาดาก็เริ่มเสียงสั่น น้ำตาไม่รู้มาจากที่ไหนมาเอ่อคลอ แต่หญิงสาวพยายามกักกลั้นอย่างสุดความสามารถ ถึงจะคิดถึงมากแค่ไหนแต่ก็ไปหาไม่ได้ เธอไม่รู้ว่าพ่ออยู่ที่ไหน
“แล้วอยากกลับไปเยี่ยมบ้านไหม ให้ตาใหญ่พาไปบ้างก็ได้ ว่าแต่บ้านอยู่ที่ไหน”
“อยู่นนทบุรีค่ะ”
“ไม่ไกลเท่าไรนี่ ชานเมืองกรุงเทพนี่เอง”
“ค่ะ ไว้จะบอกให้คุณใหญ่พาไป” เธอบอกไปอย่างนั้นเอง บ้านถูกขายไปแล้วจะกลับได้อย่างไร
“เจอกันครั้งแรกที่ไหนล่ะ”
“งานฉลองรับปริญญาของใบบัวเองค่ะ พ่อชวนคุณใหญ่มาด้วย”
“แล้วจากนั้นตาใหญ่ก็ไปมาหาสู่บ้านหนูตลอดเลยหรือ” ชายสูงวัยเริ่มรุกด้วยคำถาม
“เปล่าค่ะ เราเจอกันอีกครั้งก็ตอนที่...” หญิงสาวหยุดพูดก็เมื่อก้อนสะอื้นแล่นมาจุกที่ลำคอ “คุณใหญ่มาขอใบบัวกับพ่อ”
ความจริงแล่นปราดกระทบใจคุณพิมุกต์ ที่แท้พิชาภพก็โกหกเขาว่ารักชอบสาวน้อยมานานก่อนตัดสินใจจดทะเบียนสมรส ที่ต้องสืบหาต่อไปก็คือพิชาภพจดทะเบียนสมรสเองหรือว่าบิดาของณัฐชาดายื่นข้อเสนอให้ทำเช่นนั้น ส่วนสาวน้อยดูท่าเธอจะไม่รู้เรื่องราวของผู้ใหญ่เท่าไรนัก ช่างน่าสงสารจริงๆ
“แล้วหนูรักตาใหญ่หรือเปล่า” เขาเอ่ยถามตามตรง หากไม่รัก สาวน้อยจะไม่มีความสุข และดูท่าทางตอนนี้ก็ไม่ได้มีความสุขเท่าไรนักหรอก
“ก็...รักค่ะ” ณัฐชาดาโกหก หากตอบว่าไม่รักคงน่าเกลียด
“ดีแล้ว ตาใหญ่ก็คงรักหนูมากเหมือนกัน วันแรกที่หนูมาอยู่ที่นี่ก็ฝากฝังหนูกับพ่อ กับรดา กับไหม ให้ช่วยดูแลน้อง”
“คุณใหญ่ทำอย่างนั้นด้วยเหรอคะ” ณัฐชาดาตื่นเต้น นัยน์ตาที่แวววาวด้วยหยาดน้ำใสเปล่งประกายความหวังขึ้นมา
“ตาใหญ่เป็นห่วงหนูมากนั่นแหละเพราะลำพังเขาคงไม่มีเวลาดูแลเท่าไร”
“ใบบัวอยู่ได้ค่ะคุณพ่อ อย่าบอกคุณใหญ่นะคะว่าใบบัวดูเหงาๆ ใบบัวจะพยายามปรับตัวค่ะ”
“ดี”
คุณพิมุกต์พึงพอใจ ไม่ว่าบิดาของสาวน้อยจะมีจุดประสงค์อย่างไร ทว่าณัฐชาดาเป็นเด็กดีคนหนึ่ง เธอไม่มีพิษภัยใดๆ จะต้องหวาดระแวงและเขากับทุกคนในครอบครัวก็เอ็นดูเธอมาก
“คุณพ่อใจดีจังเลย ใบบัวเข้ามาคุยกับคุณพ่อบ่อยๆ ได้ไหมคะ”
“ได้ซี ดีเสียอีกพ่อจะได้ไม่เหงา”
“ค่ะ”
ณัฐชาดายิ้มกว้าง เธอดีใจที่สามารถปรับตัวให้เข้ากับบิดาของพิชาภพได้อย่างสนิทอีกคนรองจากรดาและพิริยะ
จรดปลายรุ้ง เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 1 ม.ค. 2558, 10:55:46 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 1 ม.ค. 2558, 10:55:46 น.
จำนวนการเข้าชม : 2411
| << บทที่ 4 หน้าที่ภรรยา 3 | บทที่ 5 เรื่องยุ่งยาก 2 >> |
แว่นใส 1 ม.ค. 2558, 12:26:08 น.
สืบความลับได้ง่ายมาก
สืบความลับได้ง่ายมาก
konhin 1 ม.ค. 2558, 13:20:54 น.
หนูน้อยจอมเหงาได้พรรคได้พวกเต็มบ้าน
หนูน้อยจอมเหงาได้พรรคได้พวกเต็มบ้าน
ผักหวาน 11 ก.พ. 2558, 20:42:41 น.
เด็กคนนี้น่ารัก ใครอยู่ใกล้ คนละลายกับความน่ารักของเธอนะคะ
เด็กคนนี้น่ารัก ใครอยู่ใกล้ คนละลายกับความน่ารักของเธอนะคะ
Zephyr 27 ก.พ. 2558, 20:45:51 น.
มาอัอยพีอวามีเอาลักันใบบัว อุอุ
มาอัอยพีอวามีเอาลักันใบบัว อุอุ