เจ้าสาวหมาป่า 2 รักในรอยแค้น
วายุแชมป์มอเตอร์ไซด์5ปีซ้อนเขากลับมาแพ้ปีที่6ให้กลับปางไหมหมาป่าสาวคู่กัดเขาเมื่อตอนเด็กๆเหตุเพราะครอบครัวเขากับครอบครัวเธอไม่ถูกกันโดยเฉพาะพี่ชายปางไหมที่คอยอยากจะเอาชนะวายุทุกอย่างแต่ไม่สำเร็จทำให้ความสัมพันธ์ไม่มีวันกลับมาดีกันได้รวมถึงไร่องุ่นของทั้งสองที่อยู่ติดกันก็ไม่อาจล้มรั้วที่ขวางกั้นแผ่นดินทั้งสองไว้ได้ความรักของพวกเขาจะเกิดขึ้นได้อย่างไรและความรักจะลบความบาดหมางได้หรือไม่
โปรดติดตาม~~~~
โปรดติดตาม~~~~
Tags: หมาป่า ความรัก ความแค้น
ตอน: มิตรภาพแดนหมาป่า
~~~เช้าวันใหม่~~~
"ห้อง10อยู่ตึกไหนละเนี่ยไปเรียนเมืองนอกซะนานพอกลับมาต่อโทที่นี่เลยลืมเลย" ปางไหมเดินบ่นอาจเพราะเวลาเช้าจึงยังไม่มีใครมาปางไหมเดินมองตึกจนเผลอไปชนใครคนหนึ่งเข้า
"ขอโทษค่ะ!!!!" ปางไหมก้มหัว
"ไม่เป็นไรค่ะ" เสียงหวานๆตอบปางไหม
"คุณเอ่อ......"
"ฉันชื่อฟ้าพราวค่ะเป็นเจ้าสาวหมาป่า"
"ฉันชื่อปางไหมนะคะเป็นหมาป่าผู้หญิงค่ะ"
"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณหาอะไรอยู่หรอคะ"
"พอดีฉันพึ่งกลับมาเรียนต่อที่นี่น่ะค่ะที่นี่เปลี่ยนไปมากจนจำไม่ได้ว่าห้อง10อยู่ไหน"
"พึ่งย้ายมาเรียนสินะคะเดี๋ยวฉันพาไปคะพอดีเทอมนี้ฉันก็อยู่ห้อง10"
"ขอบคุณนะคะ" ปางไหมเดินมากลับฟ้าพราวทั้งสองขึ้นห้องก่อนวางกระเป๋าลงที่โต๊ะนักเรียน
"ฉันขอนั่งด้วยนะคะพอดีฉันรู้จักคุณแค่คนเดียว"ปางไหมยิ้ม
"ได้สิคะกำลังหาเพื่อนเลย" ฟ้าพราวยิ้มตอบ
"คุณเป็นเจ้าสาวตระกูลไหนหรอคะ" ปางไหมถาม
"ฉันเป็นเจ้าสาวตระกูลวิริยะราชค่ะ"ฟ้าพราวตอบ
"หะ!!!!งั้นคุณก็เป็น.....เจ้าสาวหัวหน้าเผ่าน่ะสิคะ" ปางไหมตะลึง
"คงงั้นมั้งคะ" ฟ้าพราวยิ้ม
"ฉันขอโทษนะคะเดี๋ยวฉันจะไปนั่งที่อื่น"
"ไม่ต้องหรอกค่ะเราเป็นเพื่อนกันแล้ว" ฟ้าพราวจับมือปางไหม
"แต่คุณเป็นเจ้าสาวหัวหน้าเผ่าซึ่งมีสิทธิ์เหนือเจ้าสาวแล้วก็หมาป่าผู้หญิงทุกคนฉันต้องเคารพคุณสิคะ" ปางไหมลังเล
"แต่ฉันก็ยังไม่แต่งงานนี่คะเอาเถอะนะคะคุณปางไหมเราเป็นเพื่อนกัน" ฟ้าพราวยิ้ม
"ก็ได้ค่ะแต่เรียกฉันว่าปางไหมเฉยๆก็พอ"
"งั้นปางไหมก็ต้องเรียกฉันว่าฟ้าพราวเฉยๆเหมือนกันตกลงไหม" ฟ้าพราวยื่นมือปางไหมยิ้มก่อนจะจับมือฟ้าพราว
"ตกลงค่ะ!!!!!" ทั้งสองยิ้มให้กันก่อนจะลงมาเดินเล่นด้วยกัน
"ที่โลกหมาป่ามีประเทศอื่นด้วยหรอคะ" ฟ้าพราวถามขณะเดินไปตามศาลา
"มีสิคะ!!โลกหมาป่าก็เหมือนโลกมนุษย์เพียงแต่เรามีแค่10ประเทศถือเป็นโลกเล็กๆหัวหน้าเผ่าจะเป็นคนคุมโลกนี้ทั้งหมดค่ะ' ปางไหมอธิบาย
"เหนื่อยแย่เลยนะคะ" ฟ้าพราวทำหน้าเหยเก
"เอิ่ม...ฟ้าพราวฉันขอตัวแปปนึงนะคะพอดีลืมกระเป๋าตังค์ไว้บนห้อง"
"ค่ะ!!เดี๋ยวเจอกันที่ห้องอาหารนะ" ปางไหมพยักหน้าก่อนเดินกลับไปที่ห้องฟ้าพราวยิ้มก่อนจะเดินต่อ
"หยุดนะ!!!เจ้าทำความผิด" ฟ้าพราวสะดุ้งเมื่อจู่ๆมีคนกระโดดมาล็อกตัวเธอทางด้านหลัง
"เฮ้ย!!!ปล่อยนะฉันทำอะไรผิด" ฟ้าพราวดิ้น
"เจ้าขโมย" เสียงจากด้านหลังพูดขึ้น
"ขโมย???อะไร"
"ขโมยหัวใจหัวหน้าเผ่าเจ้าต้องรับผิดชอบโดยการเป็นเจ้าสาวหมาป่าตลอดชีวิต" เขาพูดฟ้าพราวยิ้มก่อนที่เขาจะหมุนตัวเธอมา
"นายนี่มันบ้าจริงๆ" เธอยิ้ม
"ก็เธอจะรีบมาทำไมเกิดใครมาเห็นแล้วฉุดเธอไปจะทำยังไง"
"ไม่ต้องทำอะไรแค่ฉันจะไปเป็นเจ้าสาวคนอื่น"
"ไม่ยอมหรอกต้องตายกันไปข้างหนึ่งแล้วเธอล่ะถ้ามีคนมาแย่งฉันจะยอมไหม" วายปราณมองเธอฟ้าพราวยิ้ม
"ใครจะยอมให้คนที่เรารักต้องตกไปเป็นของคนอื่นแค่คิดก็ยืนแทบไม่ไหว" ฟ้าพราวร้องเพลงวายปราณหอมแก้มเธอ
"ฉันรักเธอนะฟ้าพราว" วายปราณพูดก่อนจะสบตาเธอ
"ฉันก็รักนายวายปราณ" ทั้งสองจูบกันท่ามกลางลมหนาวที่พัดผ่าน
☆★☆★☆
"อยู่นี่เอง!!!ลืมได้ไงยัยไหมเอ๋ย" ปางไหมหยิบกระเป๋าสตางค์ก่อนจะเจอคนบางคนยืนอยู่หน้าห้อง
"นายพายุ!!!!"
"ยัยหนอนไหม!!!"
"นายมาทำอะไรที่นี่ที่ห้องนี้"
"ถามได้ก็เทอมนี้ฉันติดห้องนี้น่ะสิ...ทำไม!!เจอหน้าฉันกลัวจะหลงเสน่ห์จนเรียนไม่รู้เรื่องหรอ"
"แหวะ!!!หลงทางเข้าป่าช้าล่ะสิไม่ว่า" ปางไหมเบ้ปากวายุเม้มปากก่อนสัญญาณอันตรายจะดังขึ้น
"พี่วายุขา!!!!!!!" น้อยหน่าตะโกนเรียกวายุมาแต่ไกล
"ซวยแล้ว!!!!" วายุจะรีบเผ่นแต่ก็ถูกน้อยหน่าดึงไว้เสียก่อน
"พี่วายุอยู่นี่เอง!!!เธอเป็นใครอะ" น้อยหน่าเหล่ปางไหม
"ฉันหรอก็เป็น....." ปางไหมแกล้งดันน้อยหน่าก่อนจะกอดแขนวายุ
"วายุจ๋าไว้คราวหน้าเรามาโรงเรียนแต่เช้ากันแต่เช้านะจะได้มีเวลาทำ........." ปางไหมหยุดก่อนจะหอมแก้มวายุเขาหน้าแดงมองเธอน้อยหน่าอ้าปากค้าง
"ไปก่อนนะวันนี้ฉันมีนัด" ปางไหมแลบลิ้นใส่น้อยหน่าก่อนจะเดินลงไป
"พี่วายุ!!!นี่มันอะไรกันน้อยหน่าไม่ยอมๆๆๆๆ" น้อยหน่าตีแขนวายุซึ่งเขาก็ยืนงงๆอยู่
"เอิ่ม....อ๋อ!!!พี่นัดพสุกินขนมปังวันนี้อะพี่ขอตัวก่อนนะ" วายุจับมือน้อยหน่าออกก่อนจะใส่เกียร์วิ่ง
"พี่วายุ!!!!" น้อยหน่าเรียกแต่ไม่มีเสียงตอบน้อยหน่าหน้าบึ้งก่อนจะเดินสะบัดก้นลงมา
★☆★☆★
"ท่านหัวหน้าเผ่า!!"ปางไหมจะก้มแต่วายปราณดึงไว้
"เอาไว้ฉันได้รับตำแหน่งก่อนนะเรียกฉันวายปราณเฉยๆไปก่อน" วายปราณยิ้ม
"พวกคุณสองคนนี้เหมือนกันเลยนะคะ" ปางไหมยิ้ม
"ไปกันเถอะคะฉันมีเพื่อนอีก3คนอยากให้คุณรู้จัก"ฟ้าพราวยิ้มก่อนจะจับมือปางไหมไปด้วยกันจนมาถึงห้องอาหาร
"พสุธารา!!!" ฟ้าพราวเรียกพวกเขาหันมายิ้ม
"ฟ้าพราว!!!!" พสุกับธาราเรียกชื่อเธอพร้อมกัน
"ฉันมีเพื่อนมาแนะนำให้รู้จัก" ฟ้าพราวดึงปางไหมเข้ามา
"พสุธารา!!!!"ปางไหมเรียกชื่อพวกเขา
"โลกมันกลมจริงๆเลยนะ"พสุยิ้ม
"งั้นเรามานั่งกันเถอะหิวแล้ว" ธารายิ้มก่อนจะพาทั้ง4คนมานั่งโต๊ะ
"ขาดแขกกิตติมศักดิ์อีกคนนี่" วายปราณพูด
"ฉันอยู่นี้!!!"วายุเอ่ยขึ้นมาก่อนจะสะดุ้งเมื่อเห็นปางไหม
"นี่นายอีกแล้วหรอนายพายุ" ปางไหมคิ้วขมวด
"ทำอย่างกับฉันอยากเจอเธองั้นแหละ"วายุบ่น
"เสียมารยาทน่าวายุปางไหมเป็นแขกของฉันนะ" ฟ้าพราวดุ
"ก็ฟ้าพราว....." วายุหยุดพูดเพราะฟ้าพราวคิ้วขมวดใส่เขา
"ฉันว่านายได้แม่เพิ่มแน่ๆเลย" วายุกระซิบข้างหูวายปราณ
"คงงั้นว่ะ" วายปราณกระซิบตอบฟ้าพราวตีแขนพวกเขา
"พอเลยนะทั้งคู่กินได้แล้ว" ฟ้าพราวดุพวกเขาพสุกับธาราขำก่อนจะโดนค้อนจากวายปราณและวายุ
"ห้อง10อยู่ตึกไหนละเนี่ยไปเรียนเมืองนอกซะนานพอกลับมาต่อโทที่นี่เลยลืมเลย" ปางไหมเดินบ่นอาจเพราะเวลาเช้าจึงยังไม่มีใครมาปางไหมเดินมองตึกจนเผลอไปชนใครคนหนึ่งเข้า
"ขอโทษค่ะ!!!!" ปางไหมก้มหัว
"ไม่เป็นไรค่ะ" เสียงหวานๆตอบปางไหม
"คุณเอ่อ......"
"ฉันชื่อฟ้าพราวค่ะเป็นเจ้าสาวหมาป่า"
"ฉันชื่อปางไหมนะคะเป็นหมาป่าผู้หญิงค่ะ"
"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณหาอะไรอยู่หรอคะ"
"พอดีฉันพึ่งกลับมาเรียนต่อที่นี่น่ะค่ะที่นี่เปลี่ยนไปมากจนจำไม่ได้ว่าห้อง10อยู่ไหน"
"พึ่งย้ายมาเรียนสินะคะเดี๋ยวฉันพาไปคะพอดีเทอมนี้ฉันก็อยู่ห้อง10"
"ขอบคุณนะคะ" ปางไหมเดินมากลับฟ้าพราวทั้งสองขึ้นห้องก่อนวางกระเป๋าลงที่โต๊ะนักเรียน
"ฉันขอนั่งด้วยนะคะพอดีฉันรู้จักคุณแค่คนเดียว"ปางไหมยิ้ม
"ได้สิคะกำลังหาเพื่อนเลย" ฟ้าพราวยิ้มตอบ
"คุณเป็นเจ้าสาวตระกูลไหนหรอคะ" ปางไหมถาม
"ฉันเป็นเจ้าสาวตระกูลวิริยะราชค่ะ"ฟ้าพราวตอบ
"หะ!!!!งั้นคุณก็เป็น.....เจ้าสาวหัวหน้าเผ่าน่ะสิคะ" ปางไหมตะลึง
"คงงั้นมั้งคะ" ฟ้าพราวยิ้ม
"ฉันขอโทษนะคะเดี๋ยวฉันจะไปนั่งที่อื่น"
"ไม่ต้องหรอกค่ะเราเป็นเพื่อนกันแล้ว" ฟ้าพราวจับมือปางไหม
"แต่คุณเป็นเจ้าสาวหัวหน้าเผ่าซึ่งมีสิทธิ์เหนือเจ้าสาวแล้วก็หมาป่าผู้หญิงทุกคนฉันต้องเคารพคุณสิคะ" ปางไหมลังเล
"แต่ฉันก็ยังไม่แต่งงานนี่คะเอาเถอะนะคะคุณปางไหมเราเป็นเพื่อนกัน" ฟ้าพราวยิ้ม
"ก็ได้ค่ะแต่เรียกฉันว่าปางไหมเฉยๆก็พอ"
"งั้นปางไหมก็ต้องเรียกฉันว่าฟ้าพราวเฉยๆเหมือนกันตกลงไหม" ฟ้าพราวยื่นมือปางไหมยิ้มก่อนจะจับมือฟ้าพราว
"ตกลงค่ะ!!!!!" ทั้งสองยิ้มให้กันก่อนจะลงมาเดินเล่นด้วยกัน
"ที่โลกหมาป่ามีประเทศอื่นด้วยหรอคะ" ฟ้าพราวถามขณะเดินไปตามศาลา
"มีสิคะ!!โลกหมาป่าก็เหมือนโลกมนุษย์เพียงแต่เรามีแค่10ประเทศถือเป็นโลกเล็กๆหัวหน้าเผ่าจะเป็นคนคุมโลกนี้ทั้งหมดค่ะ' ปางไหมอธิบาย
"เหนื่อยแย่เลยนะคะ" ฟ้าพราวทำหน้าเหยเก
"เอิ่ม...ฟ้าพราวฉันขอตัวแปปนึงนะคะพอดีลืมกระเป๋าตังค์ไว้บนห้อง"
"ค่ะ!!เดี๋ยวเจอกันที่ห้องอาหารนะ" ปางไหมพยักหน้าก่อนเดินกลับไปที่ห้องฟ้าพราวยิ้มก่อนจะเดินต่อ
"หยุดนะ!!!เจ้าทำความผิด" ฟ้าพราวสะดุ้งเมื่อจู่ๆมีคนกระโดดมาล็อกตัวเธอทางด้านหลัง
"เฮ้ย!!!ปล่อยนะฉันทำอะไรผิด" ฟ้าพราวดิ้น
"เจ้าขโมย" เสียงจากด้านหลังพูดขึ้น
"ขโมย???อะไร"
"ขโมยหัวใจหัวหน้าเผ่าเจ้าต้องรับผิดชอบโดยการเป็นเจ้าสาวหมาป่าตลอดชีวิต" เขาพูดฟ้าพราวยิ้มก่อนที่เขาจะหมุนตัวเธอมา
"นายนี่มันบ้าจริงๆ" เธอยิ้ม
"ก็เธอจะรีบมาทำไมเกิดใครมาเห็นแล้วฉุดเธอไปจะทำยังไง"
"ไม่ต้องทำอะไรแค่ฉันจะไปเป็นเจ้าสาวคนอื่น"
"ไม่ยอมหรอกต้องตายกันไปข้างหนึ่งแล้วเธอล่ะถ้ามีคนมาแย่งฉันจะยอมไหม" วายปราณมองเธอฟ้าพราวยิ้ม
"ใครจะยอมให้คนที่เรารักต้องตกไปเป็นของคนอื่นแค่คิดก็ยืนแทบไม่ไหว" ฟ้าพราวร้องเพลงวายปราณหอมแก้มเธอ
"ฉันรักเธอนะฟ้าพราว" วายปราณพูดก่อนจะสบตาเธอ
"ฉันก็รักนายวายปราณ" ทั้งสองจูบกันท่ามกลางลมหนาวที่พัดผ่าน
☆★☆★☆
"อยู่นี่เอง!!!ลืมได้ไงยัยไหมเอ๋ย" ปางไหมหยิบกระเป๋าสตางค์ก่อนจะเจอคนบางคนยืนอยู่หน้าห้อง
"นายพายุ!!!!"
"ยัยหนอนไหม!!!"
"นายมาทำอะไรที่นี่ที่ห้องนี้"
"ถามได้ก็เทอมนี้ฉันติดห้องนี้น่ะสิ...ทำไม!!เจอหน้าฉันกลัวจะหลงเสน่ห์จนเรียนไม่รู้เรื่องหรอ"
"แหวะ!!!หลงทางเข้าป่าช้าล่ะสิไม่ว่า" ปางไหมเบ้ปากวายุเม้มปากก่อนสัญญาณอันตรายจะดังขึ้น
"พี่วายุขา!!!!!!!" น้อยหน่าตะโกนเรียกวายุมาแต่ไกล
"ซวยแล้ว!!!!" วายุจะรีบเผ่นแต่ก็ถูกน้อยหน่าดึงไว้เสียก่อน
"พี่วายุอยู่นี่เอง!!!เธอเป็นใครอะ" น้อยหน่าเหล่ปางไหม
"ฉันหรอก็เป็น....." ปางไหมแกล้งดันน้อยหน่าก่อนจะกอดแขนวายุ
"วายุจ๋าไว้คราวหน้าเรามาโรงเรียนแต่เช้ากันแต่เช้านะจะได้มีเวลาทำ........." ปางไหมหยุดก่อนจะหอมแก้มวายุเขาหน้าแดงมองเธอน้อยหน่าอ้าปากค้าง
"ไปก่อนนะวันนี้ฉันมีนัด" ปางไหมแลบลิ้นใส่น้อยหน่าก่อนจะเดินลงไป
"พี่วายุ!!!นี่มันอะไรกันน้อยหน่าไม่ยอมๆๆๆๆ" น้อยหน่าตีแขนวายุซึ่งเขาก็ยืนงงๆอยู่
"เอิ่ม....อ๋อ!!!พี่นัดพสุกินขนมปังวันนี้อะพี่ขอตัวก่อนนะ" วายุจับมือน้อยหน่าออกก่อนจะใส่เกียร์วิ่ง
"พี่วายุ!!!!" น้อยหน่าเรียกแต่ไม่มีเสียงตอบน้อยหน่าหน้าบึ้งก่อนจะเดินสะบัดก้นลงมา
★☆★☆★
"ท่านหัวหน้าเผ่า!!"ปางไหมจะก้มแต่วายปราณดึงไว้
"เอาไว้ฉันได้รับตำแหน่งก่อนนะเรียกฉันวายปราณเฉยๆไปก่อน" วายปราณยิ้ม
"พวกคุณสองคนนี้เหมือนกันเลยนะคะ" ปางไหมยิ้ม
"ไปกันเถอะคะฉันมีเพื่อนอีก3คนอยากให้คุณรู้จัก"ฟ้าพราวยิ้มก่อนจะจับมือปางไหมไปด้วยกันจนมาถึงห้องอาหาร
"พสุธารา!!!" ฟ้าพราวเรียกพวกเขาหันมายิ้ม
"ฟ้าพราว!!!!" พสุกับธาราเรียกชื่อเธอพร้อมกัน
"ฉันมีเพื่อนมาแนะนำให้รู้จัก" ฟ้าพราวดึงปางไหมเข้ามา
"พสุธารา!!!!"ปางไหมเรียกชื่อพวกเขา
"โลกมันกลมจริงๆเลยนะ"พสุยิ้ม
"งั้นเรามานั่งกันเถอะหิวแล้ว" ธารายิ้มก่อนจะพาทั้ง4คนมานั่งโต๊ะ
"ขาดแขกกิตติมศักดิ์อีกคนนี่" วายปราณพูด
"ฉันอยู่นี้!!!"วายุเอ่ยขึ้นมาก่อนจะสะดุ้งเมื่อเห็นปางไหม
"นี่นายอีกแล้วหรอนายพายุ" ปางไหมคิ้วขมวด
"ทำอย่างกับฉันอยากเจอเธองั้นแหละ"วายุบ่น
"เสียมารยาทน่าวายุปางไหมเป็นแขกของฉันนะ" ฟ้าพราวดุ
"ก็ฟ้าพราว....." วายุหยุดพูดเพราะฟ้าพราวคิ้วขมวดใส่เขา
"ฉันว่านายได้แม่เพิ่มแน่ๆเลย" วายุกระซิบข้างหูวายปราณ
"คงงั้นว่ะ" วายปราณกระซิบตอบฟ้าพราวตีแขนพวกเขา
"พอเลยนะทั้งคู่กินได้แล้ว" ฟ้าพราวดุพวกเขาพสุกับธาราขำก่อนจะโดนค้อนจากวายปราณและวายุ
สายลมที่พัดวน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 3 ม.ค. 2558, 15:44:14 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 3 ม.ค. 2558, 15:49:16 น.
จำนวนการเข้าชม : 891
| << จุดเริ่มต้น | กามเทพน้อยๆ >> |