รักยุ่งๆในรั่วมหาลัย
ไม่อยากจะเชื่อว่าการเข้ามหาลัยปีแรกของฉันมันวุ่นวายขนาดนี้ โดยเฉพราะเรื่องราวความรัก ฉันดันมาเจอกับคนอย่างบีมหนุ่มหน้าหล่อ แต่นิสัยกวนโอ้ย แถมยังมามีเรื่องรักสี่เศร้าเข้ามาอีก
เรื่องราวทั้งหมดจะงเอยยัง ต้องคอยติดตามกันนะคะ ^^
เรื่องราวทั้งหมดจะงเอยยัง ต้องคอยติดตามกันนะคะ ^^
Tags: วันรุ่น
ตอน: ชมรมกิจกรรม
บทที่1 ชมรมกิจกรรม
“แกๆๆๆๆๆๆ”
เสียงแหลมๆนี้เป็นเสียงยัยปอยที่ฉันคุ้นเคยมาก เพราะมันเป็นเสียงเพื่อนอยู่ในกลุ่มเดียวกับฉันที่ตามกันมาจากโรงเรียนเก่า
“วันนี้ชั่วโมงกิจกรรมเราต้องเลือกชมรมกันเองนะ เขาไม่บังคับ”
“จริงหรอจ๊ะ ฉันหน่ะอยากอยู่ชมรมอนุรักษ์ป่า ใครจะไปกับฉันบ้างจ๊ะ” เสียงสุดนิ่มคุ้นหูฉันนี่ไม่ไช่ใครที่ไหน เพื่อนฉันอีกคน ชื่อแตง เรียกได้ว่าเธอคนนี้เป็นคนที่เรียบร้อยที่สุดในกลุ่มเราเลยก็ว่าได้
“ไม่เอาหรอก ฉันกลัวลำบากอ่ะ แตงไปเถอะ” ส่วนนี่ก็ข้าวเพื่อนสาวคนสวยของกลุ่มเรา บางทีนะฉันก็ไม่อยากจะเข้าใกล้ยัยนี่มากเท่าไร ไม่ไช่ไม่ชอบหรืออะไรนะ คือยัยนี่สวยเข้าขั้นดาวมหาลัยเลยล่ะ ฉันอยู่ไกล้ๆแล้วหมองอ่ะ
“ฟางล่ะจ๊ะ สนใจชมรมอนุรักษ์ป่ากับฉันมั้ย”
“ไม่ดีกว่าแตง ฉันมีชมรมที่ฉันอยากเข้าแล้วอ่ะ ฉันว่าฉันจะเข้าชมรมถ่ามภาพนะ”
“ดีๆ ฉันกะจะเข้าชมรมนี้พอดีเลย” คนที่เห็นด้วยกับฉันไม่ไช่ใครที่ไหน ยัยเพื่อนคนสวยของฉันเอง
“อ่ะนี่ใบสมัครแต่ละชมรม พวกแกก็เลือกๆกันล่ะกันนะ ฉันเอามาเผื่อ” ว่าแล้วยัยปอยก็ยื่นใบสมัครมาให้ฉัน แตง และข้าว คนละใบ
“แล้วแกจะเข้าชมรมไรย่ะยัยปอย”
“ยิ้มมมมมมมมมมมมม”
“ไม่ต้องถามหรอก ยิ้มกว้างแบบนี้มีชมรมเดียวแหละฟาง” ข้าวพูดพร้อมมองไปทางปอยอย่างรู้ทัน ทั้งฉันและแตงก็พูดเป็นเสียงเดียวกัน
“อ่อ ดนตรี”
“พวกแกนี่ก็รู้ทันฉันตลอดเลยนะ สมแล้วแหละที่เป็นเพื่อนฉันมานาน”
“จ๊ะ!”
ชั่วโมงกิจกรรม
ร้อนมากกกกกกกกก ไม่คิดเลยว่าคนจะอยากเข้าชมรมถ่ายภาพเยอะขนาดนี้ นี่ฉันกับยัยข้าวยืนต่อแถวจนผิวจะไหม้อยู่แล้วนะ
“มีข่าวร้ายนะสำหรับน้องๆที่ยังไม่ได้ลงทะเบียนนะครับ ตอนนี้ชมรมของเราใกล้จะเต็มแล้วนะครับ ยังลงได้อีก 5 คนเท่านั้น”
5 คนหรอ เดี๋ยวๆ นับก่อนๆ 1 2 3 4 5! คนที่5ก็ฉันพอดี เย้ๆโชคดีจัง
“ดีนะข้าวที่คนที่ 5 มาสิ้นสุดที่ฉันพอดี ยังไงเราสองก็คนได้อยู่แน่ๆ”
“ไช่ๆ ยืนรอตั้งนานเนาะ ถ้าไม่ได้อยู่เราก็คงโมโหแหละ”
ขณะที่ฉันกับข้าวยืนคุยกันอยู่ จู่ๆก็มีผู้หญิงสองคนมาเปรียดเราสองคนจนเซ
“อะไรของพวกเธอ อยู่ดีๆมาแทรกแบบนี้ได้ยังไง”
“ก็เพื่อนฉันร้อน จะยืนตรงที่ร่มๆตรงนี้ พวกเธอมีปันหาอะไรมั้ย” แหม่ๆ ยัยนี่มาแทรกคนอื่นยังมีหน้ามาพูดจาแบบนี้อีกหรอ
“นี่พวกเธอพูดจาไร้มารยาทมากเลยนะ แล้วอีกอย่างมันเหลือแค่5คนสุดท้าย พวกเธอมาแทรกแบบนี้ มันน่าเกียจไปป่ะ” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงโมโหมาก
“แล้วยังไงย่ะ มันไช่ธุระอะไรของพวกฉันมั้ย”
ต๊ายยยยย ยัยหน้าวอก หน้าตาก็ดีนะแต่นิสัยนี่ไม่ไหวจะเครียมากกกกก น่าโดนสะทีนะแบบนี้
“พวกน้องมีอะไรรึเปล่าครับ” พี่ที่ดูเหมือนเป็นประธานชมรเดินเข้ามาถาม
“มีค่ะพี่ อุ๊บ” ขณะที่ฉันกำลังฟ้องพี่ที่เป็นประธานชมรม อยู่ดีๆยัยข้าวก็เอามือมาปิดปากฉัน
“เอ่อ ไม่มีอะไรค่ะพี่ ขอบคุณค่ะ” ยัยข้าว
“เธอจะยอมยัยมารยาทเสียพวกนี้ทำไม” ฉันกระชิบเสียงแผ่วข้างหูข้าวอย่างเอาเรื่อง
“ครับงั้นพี่ไปก่อนนะ”
“ค่ะ” พูดจบยัยข้าวก็ลากฉันเดินออกจากจุดลงทะเบียน
“นี่เธอไปยอมยัยพวกนั้นทำไม นั้นมันสิทธิ์ของเราที่จะเรียกร้องนะ”
“ไม่เป็นไรหรอกแก ถือสะชมรมนี้ไม่มีบุญให้เราเข้าและกันเนาะ” ยัยข้าวยิ้มแก้มปริ แค่นี้ฉันก็พอจะรู้แล้วล่ะว่ายัยนี่อยากมาอยู่ชมรมเพราะเหตุผลอะไร
ผ่านไป 1 ชั่วโมง….
“สำหรับน้องๆที่ยังไม่ได้ลงทะเบียนชมรมนะครับ เหลือเวลา 20 นาทีในการลงนะครับ”
แย่จริง นี่ฉันเสียเวลายืนต่อแถวลงทะเบียนเป็นชั่วโมงๆแถมยังไม่ได้ลงทะเบียนอีกหรอเนี้ยะ
“ข้าว เรารีบไปหาชมรมอยู่เถอะแก ไม่งั้นเราได้มาแก้ปีหน้าอีกแน่”
ฉันพูดพลางจูงมือเพื่อนไปเดินหาชมรมที่ยังเต็มอยู่ ตอนนี้ดูเหมือนว่าทุกชมรมจะหนาแน่นไปด้วยคนมาสมัครนะ แม้กระทั่งชมรมออกค่ายอาสาที่ฉันคิดว่าจะไม่น่าจะมีใครมาสมัครยังไกล้จะเต็มแล้ว
“ฟาง นี่จะหมดชั่วโมงแล้วนะ เรายังไม่ได้ลงชมรมไรเลย”
“นั้นสิ”
“น้องครับ ยังหาชมรอยู่กันไม่ได้มั้ย”
“O.O”
“ข้าวๆ ยัยข้าว!” เพื่อนฉัน อยู่ดีๆก็อึ่งสะงั้น คงไม่ต้องบอกนะว่าพี่ที่เดินเข้าถามเป็นใคร นอกจากพี่ประธานชมรมถ่ายภาพ
“น้องครับ”
“ค่ะ” ละแล้วสติเพื่อนฉันก็กลับมา
“น้องสนใจอยู่ชมรมพี่มั้ยครับ” นี่ฉันไม่ได้หูฝาดไช่มั้ย ฉันจะได้อยู่ชมรมที่ฉันอยากอยู่แล้ววววว
“สนใจค่ะ” ฉันรีบตอบก่อนที่ยัยข้าวจะได้พูด
“ดีเลยครับ งั้นน้องสองคนเอาใบสมัครมาให้พี่เลยครับ”
“นี่ค่ะ ของหนูกับของเพื่อน” ฉันรีบยืนใบสมัครให้พี่เขาแบบไม่ทันได้คิดอะไร
“เดี๋ยวพี่เอาใบลงทะเบียนของเราสองคนไปลงทะเบียนให้นะ”
“ขอบคุณค่ะพี่”
“ใว้เจอกันวันเสาร์นี่นะครับน้อง วันมิตติ้งชมรมเรา” พูดจบพี่เขาก็เดินไปที่บรุทชมรม
โชคดีนะเนี้ยะที่ฉันมีเพื่อนสวย เลยดึงดูดความโชคดีมาให้ ถ้าเป็นฉันคนเดียวพี่เขาคงไม่ออกมาถามแบบนี้แน่ๆ
“ต้องขอบคุณความสวยของเธอจริงๆเลยยัยข้าว”
“ขอบคุณฉันทำไม ขอบคุณพี่อาร์มคนเดียวก็พอ”
“นี่เธอ รู้จักชื่อพี่เขาแล้วหรอ แหม่ๆ ไวไฟเหมือนกันน้า”
“อะไรของเธอฟางงงงงง” ข้าวพูดพร้อมกับหน้าแดงกล่ำ ปิดยังไงก็ไม่มิดหรอกยัยสวยยยยยย
วันมิตติ้งชมรม
วันนี้เป็นวันมิตติ้งชมรมถ่ายภาพ ส่วนฉันที่ได้รับฉายาคุณนายสายเสมอ แต่วันนี้ไม่สายคะ เพราะมันเป็นสิ่งที่ฉันโปรดปรานมาก นั่นคือการถ่ายภาพ
“วันนี้แกมาเร็วกว่าฉันอีกนะ”
“แหม่ข้าว แกก็รู้ว่าฉันรักการถ่ายภาพขนาดไหน”
“จ้าๆๆ ถ้าวันที่มาเรียนแกมาเร็วแบบนี้ทุกครั้งก็ดีสิเนาะ จะได้ไม่เปลืองค่าโทรศัพท์ฉัน”
“ยิ้มมมมม” วันนี้ฉันยกให้วันนึงแล้วกันที่ฉันจะไม่ตอบโต้
ไม่นานพี่อาร์มประธานชมรมก็เดินเข้ามา พร้อมกับกลุ่มเพื่อนพี่เขา ทำเอาเรียกควาสนใจจากเหล่าสาวๆได้ไม่น้อยเลยล่ะ
“สวัสดีครับน้องทุกๆคน พี่ชื่ออาร์มครับ เป็นประธานชมรมถ่ายภาพ วันนี้พวกพี่ก็จัดงานมิตติ้งของชมรมนี้ขึ้นเพื่อสร้างความสัมพันธ์ให้น้องๆแล้วก็พวกพี่ๆได้รู้จักกันมาขึ้นนะครับ”
ระหว่างที่พี่อาร์มพูดอยู่ฉันแอบหันไปมองยัยข้าวเพื่อนสาวคนสวยของฉัน ซึ่งตอนนี้กำลังยิ้มแก้มแดงแล้วล่ะ
“นี่ๆ หุบยิ้มหน่อยเถอะจ้า”
“อะไรฟาง ฉันไม่ได้ยิ้มออกนอกหน้าขนาดนั้นนะ”
“เหรออออออ ข้าวฉันฝากของหน่อยสิ เดี๋ยวไปเข้าห้องน้ำก่อน”
“ได้ๆๆ รีบมานะ”
ฉันพยักหน้าแล้วเดินลุกจากที่นั่งเพื่อจะไปเข้าห้องน้ำ แต่ดันซุ่มซามเดินไปชนกะคนที่กำลังเดินเข้าในงานจนได้
“ขะ ขอโทษค่ะ”
“เธออีกแล้วหรอ”
“อ้าวววว นาย! มาทำไรที่นี่” ไม่จริงอย่าบอกนะว่าตานี่อยู่ชมรมเดียวกับฉัน
“ก็เราอยู่ชมรมนี้”
นั้นไงแล้วสิ่งที่ฉันไม่อยากได้ยินก็เกิดขึ้น ตอนแรกฉันว่าตานี่แค่กวนๆนะ แต่ตั้งแต่วันที่รับน้องวันนั้น ตานี่เป็นมากกว่ากวนสะอีก ทั้งขี้แกล้ง หลงตัวเอง ซกมก แถมยังปากเสีย สรุปคือมีดีแต่หล่ออ่ะ และนี่ฉันยังต้องมาอยู่ชมรมเดียวกับเขาอีกหรอ ม่ายยยยยยยยยยยยย
“เธอก็อยู่ชมรมนี้เหมือนกันหรอ”
“ชะ ไช่”
“ดีเลย เธอโดนเราแกล้งแน ฮ่าๆๆๆๆ”
“ถ้านายแกล้งฉันนะ ฉันจะเอาหนอนไส่เสื้อนาย ฮ่าๆๆๆ” ใครจะรู้ว่าท่าทางกวนๆอย่างตานี่จะกลัวหนอนเข้าใส้ กลัวชนิดที่ว่าแต๋วแตกเลยล่ะ ฮ่าๆๆๆๆ
“โอเคๆ เราไปหาที่นั้งล่ะ เหม็นขี้ฟันเธอ”
หน๋อยยยยยยย ตาบ้า ฉันบอกแล้วว่าตานี่อ่ะปากเสียยยยยยยยยยย ลืมเลยปวดฉี่ไปเข้าห้องน้ำดีกว่า ไม่งั้นได้ลาดตรงนี้แน่ๆ
“วันนี้ขอบคุณน้องๆทุกคนมากนะครับที่สละเวลามาร่วมกิจกรรม ขอบคุณมากครับ”
ได้กลับบ้านสะทีฉัน เหนื่อยมาทั้งวันล่ะวันนี้ ไม่ได้เหนื่อยกับกิจกรรมนะ แต่เหนื่อยกับการโดนแกล้งจากตาบีมบ้านั้น แถมหนอนแถวนี้ก็หายากจริงๆ ไม่งั้นนะ นายได้แต๋วแตกกลางชมรมแน่ ตาบ้า คนอะไรมีพรสวรรคด้านการแกล้งขนาดนั้น ขนาดอยู่คนล่ะกลุ่มเวลาทำกิจกรรม ยังสามารถหยิบลูกบอลมาปาหัวฉันได้
“เธอ กลับไงอ่ะ” นั้นไงตายยากชะมัด
“บิน”
“เธอจะบินไหวหรอ หุ่นอย่างกะโอ่ง”
“ตาบ้า ฉันออกจะหุ่นนางแบบย่ะ”
“เหรอออออออครับบบบบบบ”
“แล้วนายมาเดินตามฉันแบบนี้ทำไม จะไปส่งฉันเหรอ”
“เปล่าแค่จะเดินมาถามว่าเพื่อนเธอกลับไงแค่นั้น”
“เพื่อนฉันหรอ พ่อเขามารับไปแล้ว”
“อ่อเหรออออ”
เดินมาถามหาเพื่อน อย่าบอกนะว่าตาบีมจะชอบยัยข้าวเพื่อนฉัน ไม่นะฉันไม่ยอมให้เพื่อนฉันต้องมาตกนรกกะคนอย่างนายหรอก
“ถามถึงเพื่อนฉัน นายมีอะไร!”
“จะตะโกนทำไม อยู่ใกล้ๆหูจะแตก”
“ตอบมา! ไม่งั้นนายเจอกองทัพหนอนแน่”
“อ่ะๆ บอกก็ได้ๆ เพื่อนเธอน่ารักดีนะ เราชอบ”
“O.O”
ตุ๊บ!
“โอ้ยยยยยยยยยย เจ็บ เธอทำอะไรของเธอเนี้ยะ”
หน๋อยยยยยยยย อย่างนายน่าจะโดนมากกว่านี้ด้วยซ้ำ คนอย่างนายไม่มีคุณสมบัติตรงตามที่ยัยข้าวต้องการเลยสักนิด ยกเว้นหน้าตานะ
“นายอย่ามายุ่งกับเพื่อนฉันเด็ดขาด ไม่งั้นจะโดนยิ่งกว่านี้แน่”
“นี่เธอหึงเราเหรอ”
“ห่ะ” ตาบ้า หลงตัวเองไม่มีใครเกินจริงๆ
“ไช่ป่ะๆๆๆๆๆ”
ตุ๊บ! ตุ๊บ!
“โอ้ยยยยยย เธอ! เราเจ็บ”
“งั้นนายก็หยุดพูดแบบนี้ได้ล่ะ แล้วช่วยอยู่ห่างๆเพื่อนฉันด้วย ไม่งั้ยนายตายยยยยยยย”
เอาจริงๆฉันไม่ได้หึงนะ แต่อย่างที่บอกตานี่ไม่เหมาะสมกับเพื่อนฉันเลยแม้แต่น้อย แล้วอีกอย่างยัยข้าวก็มีคนที่ชอบอยู่แล้วด้วย
“ทำไมเธอต้องโกรธมากขนาดนี้ด้วย หรือเธอเป็นเลสเบี้ยน”
“นี่นาย ถ้านายไม่หยุดพูดอะไรแบบนี้แล้วยังไม่เลิกเดินตามฉันนะ ฉันจะขับรถชนนาย”
“เธอนี่หน้าตาก็ดีนะ แต่ทำไมใจร้ายจัง”
“>////<”
“เขินๆๆๆๆ เขินทำไมเราล้อเล่น”
ตุ๊บ! ตุ๊บ!
“โอ้ยยยยยยยยยยยยยยย”
“ไปให้ห่างฉันเลยนะตาบ้า”
..........................................................................
สวัสดีผู้อ่านทุกๆท่านที่เข้ามาอ่านนิยายนะคะ เราชื่อฝ้ายฟูนะ เพิ่งเคยเขียนนิยายครั้งแรก แต่ไม่รู้ว่าจะถูกใจผู้อ่านรึเปล่า ถ้าเนื้อเรื่องเป้นยังไงหรือควรแก้ไขปรับเปลี่ยนตรงไหน ช่วยเม้นหน่อยนะคะ เราจะได้ปรับปรุงให้มันดีขึ้นค่ะ ขอบคุณคะ
“แกๆๆๆๆๆๆ”
เสียงแหลมๆนี้เป็นเสียงยัยปอยที่ฉันคุ้นเคยมาก เพราะมันเป็นเสียงเพื่อนอยู่ในกลุ่มเดียวกับฉันที่ตามกันมาจากโรงเรียนเก่า
“วันนี้ชั่วโมงกิจกรรมเราต้องเลือกชมรมกันเองนะ เขาไม่บังคับ”
“จริงหรอจ๊ะ ฉันหน่ะอยากอยู่ชมรมอนุรักษ์ป่า ใครจะไปกับฉันบ้างจ๊ะ” เสียงสุดนิ่มคุ้นหูฉันนี่ไม่ไช่ใครที่ไหน เพื่อนฉันอีกคน ชื่อแตง เรียกได้ว่าเธอคนนี้เป็นคนที่เรียบร้อยที่สุดในกลุ่มเราเลยก็ว่าได้
“ไม่เอาหรอก ฉันกลัวลำบากอ่ะ แตงไปเถอะ” ส่วนนี่ก็ข้าวเพื่อนสาวคนสวยของกลุ่มเรา บางทีนะฉันก็ไม่อยากจะเข้าใกล้ยัยนี่มากเท่าไร ไม่ไช่ไม่ชอบหรืออะไรนะ คือยัยนี่สวยเข้าขั้นดาวมหาลัยเลยล่ะ ฉันอยู่ไกล้ๆแล้วหมองอ่ะ
“ฟางล่ะจ๊ะ สนใจชมรมอนุรักษ์ป่ากับฉันมั้ย”
“ไม่ดีกว่าแตง ฉันมีชมรมที่ฉันอยากเข้าแล้วอ่ะ ฉันว่าฉันจะเข้าชมรมถ่ามภาพนะ”
“ดีๆ ฉันกะจะเข้าชมรมนี้พอดีเลย” คนที่เห็นด้วยกับฉันไม่ไช่ใครที่ไหน ยัยเพื่อนคนสวยของฉันเอง
“อ่ะนี่ใบสมัครแต่ละชมรม พวกแกก็เลือกๆกันล่ะกันนะ ฉันเอามาเผื่อ” ว่าแล้วยัยปอยก็ยื่นใบสมัครมาให้ฉัน แตง และข้าว คนละใบ
“แล้วแกจะเข้าชมรมไรย่ะยัยปอย”
“ยิ้มมมมมมมมมมมมม”
“ไม่ต้องถามหรอก ยิ้มกว้างแบบนี้มีชมรมเดียวแหละฟาง” ข้าวพูดพร้อมมองไปทางปอยอย่างรู้ทัน ทั้งฉันและแตงก็พูดเป็นเสียงเดียวกัน
“อ่อ ดนตรี”
“พวกแกนี่ก็รู้ทันฉันตลอดเลยนะ สมแล้วแหละที่เป็นเพื่อนฉันมานาน”
“จ๊ะ!”
ชั่วโมงกิจกรรม
ร้อนมากกกกกกกกก ไม่คิดเลยว่าคนจะอยากเข้าชมรมถ่ายภาพเยอะขนาดนี้ นี่ฉันกับยัยข้าวยืนต่อแถวจนผิวจะไหม้อยู่แล้วนะ
“มีข่าวร้ายนะสำหรับน้องๆที่ยังไม่ได้ลงทะเบียนนะครับ ตอนนี้ชมรมของเราใกล้จะเต็มแล้วนะครับ ยังลงได้อีก 5 คนเท่านั้น”
5 คนหรอ เดี๋ยวๆ นับก่อนๆ 1 2 3 4 5! คนที่5ก็ฉันพอดี เย้ๆโชคดีจัง
“ดีนะข้าวที่คนที่ 5 มาสิ้นสุดที่ฉันพอดี ยังไงเราสองก็คนได้อยู่แน่ๆ”
“ไช่ๆ ยืนรอตั้งนานเนาะ ถ้าไม่ได้อยู่เราก็คงโมโหแหละ”
ขณะที่ฉันกับข้าวยืนคุยกันอยู่ จู่ๆก็มีผู้หญิงสองคนมาเปรียดเราสองคนจนเซ
“อะไรของพวกเธอ อยู่ดีๆมาแทรกแบบนี้ได้ยังไง”
“ก็เพื่อนฉันร้อน จะยืนตรงที่ร่มๆตรงนี้ พวกเธอมีปันหาอะไรมั้ย” แหม่ๆ ยัยนี่มาแทรกคนอื่นยังมีหน้ามาพูดจาแบบนี้อีกหรอ
“นี่พวกเธอพูดจาไร้มารยาทมากเลยนะ แล้วอีกอย่างมันเหลือแค่5คนสุดท้าย พวกเธอมาแทรกแบบนี้ มันน่าเกียจไปป่ะ” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงโมโหมาก
“แล้วยังไงย่ะ มันไช่ธุระอะไรของพวกฉันมั้ย”
ต๊ายยยยย ยัยหน้าวอก หน้าตาก็ดีนะแต่นิสัยนี่ไม่ไหวจะเครียมากกกกก น่าโดนสะทีนะแบบนี้
“พวกน้องมีอะไรรึเปล่าครับ” พี่ที่ดูเหมือนเป็นประธานชมรเดินเข้ามาถาม
“มีค่ะพี่ อุ๊บ” ขณะที่ฉันกำลังฟ้องพี่ที่เป็นประธานชมรม อยู่ดีๆยัยข้าวก็เอามือมาปิดปากฉัน
“เอ่อ ไม่มีอะไรค่ะพี่ ขอบคุณค่ะ” ยัยข้าว
“เธอจะยอมยัยมารยาทเสียพวกนี้ทำไม” ฉันกระชิบเสียงแผ่วข้างหูข้าวอย่างเอาเรื่อง
“ครับงั้นพี่ไปก่อนนะ”
“ค่ะ” พูดจบยัยข้าวก็ลากฉันเดินออกจากจุดลงทะเบียน
“นี่เธอไปยอมยัยพวกนั้นทำไม นั้นมันสิทธิ์ของเราที่จะเรียกร้องนะ”
“ไม่เป็นไรหรอกแก ถือสะชมรมนี้ไม่มีบุญให้เราเข้าและกันเนาะ” ยัยข้าวยิ้มแก้มปริ แค่นี้ฉันก็พอจะรู้แล้วล่ะว่ายัยนี่อยากมาอยู่ชมรมเพราะเหตุผลอะไร
ผ่านไป 1 ชั่วโมง….
“สำหรับน้องๆที่ยังไม่ได้ลงทะเบียนชมรมนะครับ เหลือเวลา 20 นาทีในการลงนะครับ”
แย่จริง นี่ฉันเสียเวลายืนต่อแถวลงทะเบียนเป็นชั่วโมงๆแถมยังไม่ได้ลงทะเบียนอีกหรอเนี้ยะ
“ข้าว เรารีบไปหาชมรมอยู่เถอะแก ไม่งั้นเราได้มาแก้ปีหน้าอีกแน่”
ฉันพูดพลางจูงมือเพื่อนไปเดินหาชมรมที่ยังเต็มอยู่ ตอนนี้ดูเหมือนว่าทุกชมรมจะหนาแน่นไปด้วยคนมาสมัครนะ แม้กระทั่งชมรมออกค่ายอาสาที่ฉันคิดว่าจะไม่น่าจะมีใครมาสมัครยังไกล้จะเต็มแล้ว
“ฟาง นี่จะหมดชั่วโมงแล้วนะ เรายังไม่ได้ลงชมรมไรเลย”
“นั้นสิ”
“น้องครับ ยังหาชมรอยู่กันไม่ได้มั้ย”
“O.O”
“ข้าวๆ ยัยข้าว!” เพื่อนฉัน อยู่ดีๆก็อึ่งสะงั้น คงไม่ต้องบอกนะว่าพี่ที่เดินเข้าถามเป็นใคร นอกจากพี่ประธานชมรมถ่ายภาพ
“น้องครับ”
“ค่ะ” ละแล้วสติเพื่อนฉันก็กลับมา
“น้องสนใจอยู่ชมรมพี่มั้ยครับ” นี่ฉันไม่ได้หูฝาดไช่มั้ย ฉันจะได้อยู่ชมรมที่ฉันอยากอยู่แล้ววววว
“สนใจค่ะ” ฉันรีบตอบก่อนที่ยัยข้าวจะได้พูด
“ดีเลยครับ งั้นน้องสองคนเอาใบสมัครมาให้พี่เลยครับ”
“นี่ค่ะ ของหนูกับของเพื่อน” ฉันรีบยืนใบสมัครให้พี่เขาแบบไม่ทันได้คิดอะไร
“เดี๋ยวพี่เอาใบลงทะเบียนของเราสองคนไปลงทะเบียนให้นะ”
“ขอบคุณค่ะพี่”
“ใว้เจอกันวันเสาร์นี่นะครับน้อง วันมิตติ้งชมรมเรา” พูดจบพี่เขาก็เดินไปที่บรุทชมรม
โชคดีนะเนี้ยะที่ฉันมีเพื่อนสวย เลยดึงดูดความโชคดีมาให้ ถ้าเป็นฉันคนเดียวพี่เขาคงไม่ออกมาถามแบบนี้แน่ๆ
“ต้องขอบคุณความสวยของเธอจริงๆเลยยัยข้าว”
“ขอบคุณฉันทำไม ขอบคุณพี่อาร์มคนเดียวก็พอ”
“นี่เธอ รู้จักชื่อพี่เขาแล้วหรอ แหม่ๆ ไวไฟเหมือนกันน้า”
“อะไรของเธอฟางงงงงง” ข้าวพูดพร้อมกับหน้าแดงกล่ำ ปิดยังไงก็ไม่มิดหรอกยัยสวยยยยยย
วันมิตติ้งชมรม
วันนี้เป็นวันมิตติ้งชมรมถ่ายภาพ ส่วนฉันที่ได้รับฉายาคุณนายสายเสมอ แต่วันนี้ไม่สายคะ เพราะมันเป็นสิ่งที่ฉันโปรดปรานมาก นั่นคือการถ่ายภาพ
“วันนี้แกมาเร็วกว่าฉันอีกนะ”
“แหม่ข้าว แกก็รู้ว่าฉันรักการถ่ายภาพขนาดไหน”
“จ้าๆๆ ถ้าวันที่มาเรียนแกมาเร็วแบบนี้ทุกครั้งก็ดีสิเนาะ จะได้ไม่เปลืองค่าโทรศัพท์ฉัน”
“ยิ้มมมมม” วันนี้ฉันยกให้วันนึงแล้วกันที่ฉันจะไม่ตอบโต้
ไม่นานพี่อาร์มประธานชมรมก็เดินเข้ามา พร้อมกับกลุ่มเพื่อนพี่เขา ทำเอาเรียกควาสนใจจากเหล่าสาวๆได้ไม่น้อยเลยล่ะ
“สวัสดีครับน้องทุกๆคน พี่ชื่ออาร์มครับ เป็นประธานชมรมถ่ายภาพ วันนี้พวกพี่ก็จัดงานมิตติ้งของชมรมนี้ขึ้นเพื่อสร้างความสัมพันธ์ให้น้องๆแล้วก็พวกพี่ๆได้รู้จักกันมาขึ้นนะครับ”
ระหว่างที่พี่อาร์มพูดอยู่ฉันแอบหันไปมองยัยข้าวเพื่อนสาวคนสวยของฉัน ซึ่งตอนนี้กำลังยิ้มแก้มแดงแล้วล่ะ
“นี่ๆ หุบยิ้มหน่อยเถอะจ้า”
“อะไรฟาง ฉันไม่ได้ยิ้มออกนอกหน้าขนาดนั้นนะ”
“เหรออออออ ข้าวฉันฝากของหน่อยสิ เดี๋ยวไปเข้าห้องน้ำก่อน”
“ได้ๆๆ รีบมานะ”
ฉันพยักหน้าแล้วเดินลุกจากที่นั่งเพื่อจะไปเข้าห้องน้ำ แต่ดันซุ่มซามเดินไปชนกะคนที่กำลังเดินเข้าในงานจนได้
“ขะ ขอโทษค่ะ”
“เธออีกแล้วหรอ”
“อ้าวววว นาย! มาทำไรที่นี่” ไม่จริงอย่าบอกนะว่าตานี่อยู่ชมรมเดียวกับฉัน
“ก็เราอยู่ชมรมนี้”
นั้นไงแล้วสิ่งที่ฉันไม่อยากได้ยินก็เกิดขึ้น ตอนแรกฉันว่าตานี่แค่กวนๆนะ แต่ตั้งแต่วันที่รับน้องวันนั้น ตานี่เป็นมากกว่ากวนสะอีก ทั้งขี้แกล้ง หลงตัวเอง ซกมก แถมยังปากเสีย สรุปคือมีดีแต่หล่ออ่ะ และนี่ฉันยังต้องมาอยู่ชมรมเดียวกับเขาอีกหรอ ม่ายยยยยยยยยยยยย
“เธอก็อยู่ชมรมนี้เหมือนกันหรอ”
“ชะ ไช่”
“ดีเลย เธอโดนเราแกล้งแน ฮ่าๆๆๆๆ”
“ถ้านายแกล้งฉันนะ ฉันจะเอาหนอนไส่เสื้อนาย ฮ่าๆๆๆ” ใครจะรู้ว่าท่าทางกวนๆอย่างตานี่จะกลัวหนอนเข้าใส้ กลัวชนิดที่ว่าแต๋วแตกเลยล่ะ ฮ่าๆๆๆๆ
“โอเคๆ เราไปหาที่นั้งล่ะ เหม็นขี้ฟันเธอ”
หน๋อยยยยยยย ตาบ้า ฉันบอกแล้วว่าตานี่อ่ะปากเสียยยยยยยยยยย ลืมเลยปวดฉี่ไปเข้าห้องน้ำดีกว่า ไม่งั้นได้ลาดตรงนี้แน่ๆ
“วันนี้ขอบคุณน้องๆทุกคนมากนะครับที่สละเวลามาร่วมกิจกรรม ขอบคุณมากครับ”
ได้กลับบ้านสะทีฉัน เหนื่อยมาทั้งวันล่ะวันนี้ ไม่ได้เหนื่อยกับกิจกรรมนะ แต่เหนื่อยกับการโดนแกล้งจากตาบีมบ้านั้น แถมหนอนแถวนี้ก็หายากจริงๆ ไม่งั้นนะ นายได้แต๋วแตกกลางชมรมแน่ ตาบ้า คนอะไรมีพรสวรรคด้านการแกล้งขนาดนั้น ขนาดอยู่คนล่ะกลุ่มเวลาทำกิจกรรม ยังสามารถหยิบลูกบอลมาปาหัวฉันได้
“เธอ กลับไงอ่ะ” นั้นไงตายยากชะมัด
“บิน”
“เธอจะบินไหวหรอ หุ่นอย่างกะโอ่ง”
“ตาบ้า ฉันออกจะหุ่นนางแบบย่ะ”
“เหรอออออออครับบบบบบบ”
“แล้วนายมาเดินตามฉันแบบนี้ทำไม จะไปส่งฉันเหรอ”
“เปล่าแค่จะเดินมาถามว่าเพื่อนเธอกลับไงแค่นั้น”
“เพื่อนฉันหรอ พ่อเขามารับไปแล้ว”
“อ่อเหรออออ”
เดินมาถามหาเพื่อน อย่าบอกนะว่าตาบีมจะชอบยัยข้าวเพื่อนฉัน ไม่นะฉันไม่ยอมให้เพื่อนฉันต้องมาตกนรกกะคนอย่างนายหรอก
“ถามถึงเพื่อนฉัน นายมีอะไร!”
“จะตะโกนทำไม อยู่ใกล้ๆหูจะแตก”
“ตอบมา! ไม่งั้นนายเจอกองทัพหนอนแน่”
“อ่ะๆ บอกก็ได้ๆ เพื่อนเธอน่ารักดีนะ เราชอบ”
“O.O”
ตุ๊บ!
“โอ้ยยยยยยยยยย เจ็บ เธอทำอะไรของเธอเนี้ยะ”
หน๋อยยยยยยยย อย่างนายน่าจะโดนมากกว่านี้ด้วยซ้ำ คนอย่างนายไม่มีคุณสมบัติตรงตามที่ยัยข้าวต้องการเลยสักนิด ยกเว้นหน้าตานะ
“นายอย่ามายุ่งกับเพื่อนฉันเด็ดขาด ไม่งั้นจะโดนยิ่งกว่านี้แน่”
“นี่เธอหึงเราเหรอ”
“ห่ะ” ตาบ้า หลงตัวเองไม่มีใครเกินจริงๆ
“ไช่ป่ะๆๆๆๆๆ”
ตุ๊บ! ตุ๊บ!
“โอ้ยยยยยย เธอ! เราเจ็บ”
“งั้นนายก็หยุดพูดแบบนี้ได้ล่ะ แล้วช่วยอยู่ห่างๆเพื่อนฉันด้วย ไม่งั้ยนายตายยยยยยยย”
เอาจริงๆฉันไม่ได้หึงนะ แต่อย่างที่บอกตานี่ไม่เหมาะสมกับเพื่อนฉันเลยแม้แต่น้อย แล้วอีกอย่างยัยข้าวก็มีคนที่ชอบอยู่แล้วด้วย
“ทำไมเธอต้องโกรธมากขนาดนี้ด้วย หรือเธอเป็นเลสเบี้ยน”
“นี่นาย ถ้านายไม่หยุดพูดอะไรแบบนี้แล้วยังไม่เลิกเดินตามฉันนะ ฉันจะขับรถชนนาย”
“เธอนี่หน้าตาก็ดีนะ แต่ทำไมใจร้ายจัง”
“>////<”
“เขินๆๆๆๆ เขินทำไมเราล้อเล่น”
ตุ๊บ! ตุ๊บ!
“โอ้ยยยยยยยยยยยยยยย”
“ไปให้ห่างฉันเลยนะตาบ้า”
..........................................................................
สวัสดีผู้อ่านทุกๆท่านที่เข้ามาอ่านนิยายนะคะ เราชื่อฝ้ายฟูนะ เพิ่งเคยเขียนนิยายครั้งแรก แต่ไม่รู้ว่าจะถูกใจผู้อ่านรึเปล่า ถ้าเนื้อเรื่องเป้นยังไงหรือควรแก้ไขปรับเปลี่ยนตรงไหน ช่วยเม้นหน่อยนะคะ เราจะได้ปรับปรุงให้มันดีขึ้นค่ะ ขอบคุณคะ
ฝ้ายฟู เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 8 ม.ค. 2558, 12:59:40 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 8 ม.ค. 2558, 12:59:48 น.
จำนวนการเข้าชม : 834
| << บทนำ (วันแรกในรั่วมหาลัย) | บทที่2 (เราจะจีบเธอ) >> |