ลบเหลี่ยมรัก / ( เหลี่ยมร้าย บำเรอรัก )
เพราะเกมแมวยักษ์(เสือ)วิ่งไล่จับหนูนา มีคนเล่นตุกติกผิดกติกา แม่หนูเลยถูกพ่อเสือลากเข้าป่า...และตกล่องปล่องชิ้นกลายเป็นเมียเสือไม่รู้ตัว!!!
............
“ ฮักน้องบ่อ้าย” ดวงหน้างามพลันแดงระเรื่อ หัวใจกระตุกไหว พอหลุดปากออกไปก็อยากจะตะปบคำพูดนั้นกลับคืน เฮ้อ...เสียเหลี่ยมเขาแล้วไหมละลูกจันทร์ !
ชายหนุ่มยิ้มนัยน์ตาพราวระยับ ท่าทางเจ้าเล่ห์ยียวน แต่ก็หล่อเหลากระชากใจ ก่อนจะตอบหล่อนเสียงดังว่า “ สุด ๆ ” ทองภูมิเชยคางหญิงสาวด้วยสัมผัสแห่งรัก เขาจุมพิตริมฝีปากอวบอิ่ม เนิ่นนานและอ้อยอิ่งด้วยความรักซึ่งอัดแน่นล้นใจ...
........
ห้าปีก่อน ทองภูมิ หรือ ’ทิกเกอร์’ ถูกพิพากษาให้เป็น ไอ้บ้ากาม จากข้อกล่าวหาของ ลินจันทร์ ซึ่งอ้างว่า เขาแอบถ้ำมองดูหล่อนอาบน้ำ เรื่องนี้ได้กลายเป็นรอยแค้นแรกพบฝังใจทิกเกอร์ตลอดมา และไม่น่าเชื่อว่าเหตุการณ์เล็ก ๆ ครั้งนั้นส่งผลให้ลูกครึ่งหนุ่มเลือดร้อนผู้หมอนหมิ่นถูกคลุมถุงชนแต่งงานกับ อรอินทร์ สาวสวยประจำหมู่บ้านซึ่งกำลังตั้งท้องกับ หรรษพล เพื่อนรักซึ่งกำลังมีอนาคตไกล และการช่วยเพื่อนทำให้ทองภูมิต้องตัดใจจากหนึ่งฤทัย ครูสาวซึ่งน้องหรรษพลด้วย
ทว่าหลังจากคลอดลูกชาย น้องขนุน ไม่ทันข้ามปี อรอินทร์ก็ย้อนกลับไปคบกับ หรรษพล การผิดคำสัญญาที่ให้ไว้ระหว่างเพื่อนจึงขาดสะบั้นลง ทั้งที่ทองภูมิยอมเสียเกรียติรับผิดชอบเป็นพ่อในท้องให้อรอินทร์แต่สุดท้าย หรรษพลเองก็กลืนคำพูดตนเอง พาอรอินทร์หนีตามกันไป ....
............
“ ฮักน้องบ่อ้าย” ดวงหน้างามพลันแดงระเรื่อ หัวใจกระตุกไหว พอหลุดปากออกไปก็อยากจะตะปบคำพูดนั้นกลับคืน เฮ้อ...เสียเหลี่ยมเขาแล้วไหมละลูกจันทร์ !
ชายหนุ่มยิ้มนัยน์ตาพราวระยับ ท่าทางเจ้าเล่ห์ยียวน แต่ก็หล่อเหลากระชากใจ ก่อนจะตอบหล่อนเสียงดังว่า “ สุด ๆ ” ทองภูมิเชยคางหญิงสาวด้วยสัมผัสแห่งรัก เขาจุมพิตริมฝีปากอวบอิ่ม เนิ่นนานและอ้อยอิ่งด้วยความรักซึ่งอัดแน่นล้นใจ...
........
ห้าปีก่อน ทองภูมิ หรือ ’ทิกเกอร์’ ถูกพิพากษาให้เป็น ไอ้บ้ากาม จากข้อกล่าวหาของ ลินจันทร์ ซึ่งอ้างว่า เขาแอบถ้ำมองดูหล่อนอาบน้ำ เรื่องนี้ได้กลายเป็นรอยแค้นแรกพบฝังใจทิกเกอร์ตลอดมา และไม่น่าเชื่อว่าเหตุการณ์เล็ก ๆ ครั้งนั้นส่งผลให้ลูกครึ่งหนุ่มเลือดร้อนผู้หมอนหมิ่นถูกคลุมถุงชนแต่งงานกับ อรอินทร์ สาวสวยประจำหมู่บ้านซึ่งกำลังตั้งท้องกับ หรรษพล เพื่อนรักซึ่งกำลังมีอนาคตไกล และการช่วยเพื่อนทำให้ทองภูมิต้องตัดใจจากหนึ่งฤทัย ครูสาวซึ่งน้องหรรษพลด้วย
ทว่าหลังจากคลอดลูกชาย น้องขนุน ไม่ทันข้ามปี อรอินทร์ก็ย้อนกลับไปคบกับ หรรษพล การผิดคำสัญญาที่ให้ไว้ระหว่างเพื่อนจึงขาดสะบั้นลง ทั้งที่ทองภูมิยอมเสียเกรียติรับผิดชอบเป็นพ่อในท้องให้อรอินทร์แต่สุดท้าย หรรษพลเองก็กลืนคำพูดตนเอง พาอรอินทร์หนีตามกันไป ....
Tags: http://writer.dek-d.com/o-iambear/story/view.php?id=715808
ตอน: บทที่ ๒ หนูนาตกสวรรค์
บทที่ ๒ หนูนาตกสวรรค์
คืนข้ามปี วันที่ ๓๑ ธันวาคม
แสงไฟเหนือหัวเตียงให้ความสว่างในห้องพักชุดหรูเพียงเล็กน้อย แต่มันมากพอที่จะขับให้เห็นร่างเปล่าเปลือยซึ่งเนื้อแนบเนื้ออยู่บนเตียงขนาดคิงส์ไซส์ ยามนี้ไฟปรารถนาอันเร่าร้อนแทบจะหลอมรวมทั้งคู่ให้เป็นหนึ่งเดียว
ถ้อยคำหวาน ๆ ของพริตตี้สาวซึ่งรหัทหิ้วมาค้างบนห้องพักสุดหรู สร้างอารมณ์หวามไหวให้เขาจั๊กจี้หัวใจไม่น้อย และพอรวมเข้ากับเสียงครางต่ำ ๆ ที่ทั้งคู่ส่งต่อถึงกันจากความหฤหรรษ์ในกิจกรรมรัก ชายหนุ่มก็แทบจะลืมทุกสิ่ง
หนุ่มสาวเร่งต่างเร่งเร้าจังหวะรุกรับกันอย่างถึงอกถึงใจ พวกเขาสร้างสรรค์จินตนาการสอดประสานเป็นภาพวาดระหว่างชายหญิงอันวิจิตร แม้บรรยากาศในห้องเย็นเฉียบอยู่สักหน่อย หากเพลิงพิศวาสซึ่งคุโชนในใจ ก็ฉุดให้พวกเขาถลำลึกสู่ห้วงดำฤษณาไม่รู้จบ
“ต่อกันข้ามคืนเลยไหมจ๊ะ เฮียอยากบันทึกสถิติใหม่ให้ตัวเอง...” ดวงหน้าของรหัทแดงจัด เลือดในกายพุ่งพล่านจากร่างงดงามตรงหน้าที่ทำให้เขาถวิลหา อยากดูดดื่มกลืนกินตัวเธอให้สาสมกับความต้องการซึ่งโหยหามานานจากแฟนสาวของเขา ซึ่งไม่เคยตอบสนองรสรักรหัทสักครั้ง
เขารู้ดีว่าแฟนสาวตนนั้น มีภาพฝันที่เลวร้ายหลอกหลอนฝังใจมาตั้งแต่เด็ก หล่อนจึงบ่ายเบี่ยงทุกครั้งเมื่อเขาแสดงความรู้สึกอันเป็นธรรมชาติของมนุษย์กับหล่อน
กระนั้นการแสดงออกของหญิงสาวก็ขัดต่อความรู้สึกในส่วนลึก ประหนึ่งเป็นเจ้าสาวผู้กลัวฝน ทั้ง ๆ ที่อยากรู้ว่าสายฝนชุ่มช่ำปานใด หากหล่อนก็หวาดกลัว จนไม่กล้าก้าวผ่านถึงความสุขอันแท้จริง
หล่อนจะล่วงรู้หรือไม่รู้ว่า ในยามที่อยู่ใกล้ ๆ กัน รหัทกระหายอยากในเรือนร่างหล่อนมากแค่ไหน และหากอำนาจส่วนลึกในใจถูกกักกั้นไว้มากเท่าไหร่ ในยามที่ต้องระเบิดออกมามันจึง ไม่ต่างจากคลื่นทะเลลูกใหญ่ อันบ้าคลั่งซึ่งถาโถมเข้าใส่ชายฝั่งนับครั้งไม่ถ้วน
รหัทพ่นลมหายใจน้อย ๆ เขามองไปยังนางบำเรอสาวเผยอริมฝีปากอวบอิ่มตอบสนองความสุขจากชายหนุ่มอย่างไม่รู้เบื่อ ส่วนเธอก็นึก ชอบใจเขาเหลือเกิน ผู้ชายคนนี้เข้าใจผู้หญิงดีแท้ นุ่มลึกในบางครั้ง และเป็นม้าคะนองศึกในยามที่หล่อนเรียกร้อง!
โอ้...พี่เชนขา... เสียงนั้นแตกพร่า
ความสุขสมทำให้เผลอไผลหลุดอาการหงิม ๆ ที่เขาเห็นเมื่อตอนบ่าย พริตตี้สาวไล่สายตาซุกซุนลงต่ำ กระทั้งเห็นกลุ่มหญ้าสีดำอ่อนนุ่ม หญิงสาวหยุดสายตาด้วยความรัญจวนใจแก่นกลางลำตัวชายหนุ่ม เธอหัว
เราะคิกก่อนจะปรามแบบหมาหยอกไก่
“ต่อกันข้ามคืนเดี๋ยวได้ตายคาอก เป็นข่าวหน้าหนึ่งไม่รู้ตัวหรอกพ่อกระต่ายน้อยแสนซน” นัยน์ตาหวานฉ่ำของนางกวางจับจ้องผ่านแสงสลัวไปยังหุ่นเพรียว
เขาซ่อนรูปจนเธอคาดไม่ถึง หากไม่อยู่กันหลังบานประตู เธอคงไม่เชื่อว่าผู้ชาย ซึ่งดูขรึม ๆ มาดนิ่ง บ้างาน สวมแว่นดูภูมิฐานอย่างรหัทจะเด็ดดวง ร้อนแรงกว่าบุรุษเพศคนใดที่เคยพบพาน โดยเฉพาะเจ้าผีเสื้อสวาทซึ่งกำลังสยายปีกอันใหญ่โต ซึ่งพร้อมจะพาเธอโผบินไปถึงสวรรค์ชั้นฟ้า
“แล้วกระต่ายน้อยอย่างเฮียเชน บริการประทับใจไหมทูนหัว” เสียงทุ้มว่าพลางขยับตัวชิดร่างเย้ายวนและเธอประสานเสียงรับในยามเขาพรมจูบบริเวณซอกคอขาวเนียนอย่างเร่าร้อน
ชายหนุ่มขบเบา ๆ พอให้รู้ว่าหมั่นเขี้ยว เขาเลื่อนมือใหญ่ ตะปบยอดสีน้ำตาลของดอกบัวคู่งามซึ่งชูชันอวดสายตาให้ไฟราคะรุกโชน เธอสวยหยาดเยิ้ม ทั้งเสน่ห์ในเรื่องบนเตียงก็ช่ำชองจนเขาเคลิ้มในการตอบสนอง ทั้งยามรับ ยามรุก นี่คงผ่านครูฝึกอย่างโชกโชน!
แต่รหัทไม่ถือ ผู้หญิงอย่างนี้เป็นได้แค่ของใช้ชั่วครั้งชั่วคราวยามยาก เมื่อง่ายเขาก็สรุปได้ทันทีว่า เธอคงยอมขึ้นเตียงกับผู้ชายทุกคน เพียงแค่เสนอของให้เล็กน้อย เงินอีกสักนิดพร้อมคำพูดหวานเอาใจสักหน่อย ขี้คร้านจะรีบคลานขึ้นเตียงไม่ทัน
เอ๊ะ...หรือบางทีอาจจะไม่ใช่เตียง เพราะดูแล้วคงไม่เลือกที่ละมัง เพราะร่างเย้ายวนนี้ เพียงแค่แตะ
ปุ๊บก็ติดไฟปั๊บ
“โอ๊ยอย่ามัวแต่เล่นซนสิ...ว้ายหยุดเลยเฮีย อย่า...ซี อย่า...” เธอว่าพลางหัวเราะชอบใจ เมื่อรหัททำปูไต่ไล้ไปตามส่วนเว้า ส่วนโค้ง ยั่วเสน่หา กระทั่งมันตรงเข้าจุดหมายนั่นแหละหล่อนถึงกับสะดุ้งเฮือก ก่อนจะครางเสียงกระเส่า ด้วยมันทะยานดิ่งลึก เข้าออกเป็นจังหวะรัก จนหญิงสาวแทบจะขาดใจตาย !
“คืนนี้มีความสุขมากที่สุดเลย ได้เจอนางฟ้าแสนสวย” คำพูดเขาพลันเปลี่ยนให้นางฟ้ากลายเป็นนางแมวยั่วสวาท เธออดรนทนไม่ไหวความสุขถาโถมเข้าใส่เกินยับยั้ง ร่างงามพลันขยับตำแหน่ง แล้วขึ้นนั่งทับกึ่งกลางลำตัวชายหนุ่ม
พริตตี้สาวหลับตาพริ้ม พึมพำไปกับเสียงดนตรีซึ่งเปิดคลอเบา ๆ จากนั้นจึงครางเสียงหนักหน่วงกระถี่กระชั้น เธอแอ่นอกอวบอิ่มอวดเชิญชวนให้ชายหนุ่มลิ้มรส เมื่อเขาสนองอย่างถึงใจ ไฟในกายจึงรุกโชน หญิงสาวสุดจะกลั้นใช้สองมือขยำหน้าอกชายหนุ่มเมื่อผีเสื้อปีกสวยกลางปีกขนาดยักษ์โฉบเข้าไปดื่มด่ำน้ำหวานจากเกสรรสเลิศอย่างหิวกระหาย!
เสียงขับต่ำ ๆ ของหนุ่มสาว ดังประสานรับกันเป็นจังหวะ
ความสุขสมทวีความรุนแรงสุดกลั้น ทว่าเกือบอึดใจ ดวงหน้าสวยจัดกลับต้องบิดเบี้ยว
เธอแหวใส่ชายหนุ่ม ด้วยจู่ ๆ โทรศัพท์มือถือของรหัทดังกรีดก้องหญิงสาวรำคาญใจ
ให้ตายเถอะ ผู้ชายคนนี้บทจะเปลี่ยนใจ หักดิบอะไรขึ้นมา เขาก็ทิ้งให้หล่อนต้องค้างอยู่ในฝันหวานเพียงลำพังโดยไม่แยแสสักนิด โดยเฉพาะมือถือเครื่องนั้น ที่มีคนโทร.เข้ามาไม่ขาดและดูเหมือนมันจะมีอิทธิพลกับเขามากทีเดียว ทั้งที่ตอนนี้เขา มีเธอเป็นเครื่องตอบสนอง รองรับสื่อจากเขาอยู่แล้ว
“ไหนว่าปิดเครื่อง ทำหนูเสียอารมณ์หมดพี่เชน” เธอแสร้งทำเสียงน้อยใจ ก่อนจะสะบัดผมใส่เขา แล้วล้มตัวลงไปนอนเกลือกกลิ้งกองผ้าห่ม แต่ไม่วายทำท่ายั่วยวน ด้วยการไล้มือไปตามเนินอบอวบใหญ่
หญิงสาวแลบลิ้นยาวแสดงท่าทะลึ่งทะเล้นพอให้รหัทต้องหวิวไหว ยิ่งรู้ภูมิหลังว่าเขามีต้นทุนชีวิตหนา ทั้งเงินทอง ชื่อเสียงเธอจึงยอมถวายตัว เป็นโสเภณีชั้นเยี่ยม ปรนเปรอเขาสุดฝีมือ
“คืนปีใหม่ ก็แบบนี้ สงสัยมีคนอยากร่วมวงกับเรา ฮ่ะ ๆ ” เสียงนั้นดูไม่ทุกข์ร้อนนัก หากพอมองไปหน้าจอโทรศัพท์ก็ต้องทอดถอนใจ “ลูกจันทร์” หรือ ลินจันทร์แฟนสาวที่เขาคบหาดูใจกันมานานโทร.เข้ามา
จะว่าไปแล้วหลังจากเขากลับมาจากเรียนต่อต่างประเทศ ความสัมพันธ์ก็ง่อนแง่นเกือบจะพังแหล่ มิพังแหล่ แล้วหมู่นี่หล่อนก็เริ่มทำตัว งี่เง่า เหมือนผู้หญิงสวย ๆ ซึ่งคอยจ้องจับผู้ชายหล่อ รวย ที่เลวร้ายใหญ่ก็คือ การคอยหาเรื่องจับผิดเขาสารพัด นั่นยังไม่นับความเรื่องมาก หวงเนื้อหวงตัวชนิดที่หาตัวจับยาก หรือเป็นไปได้ว่าหล่อนอยากโก่งค่าตัวให้เขาต้องจ่ายแพงมากกว่านี้
และหากเป็นอย่างนั้นจริง เขาคงเลือกผิดคน ด้วยรหัทไม่คิดว่าเงินจะซื้อลินจันทร์ได้
รหัทคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันร่างของตนไว้หลวม ๆ แล้วก้าวออกไปยืนที่ระเบียงห้อง กดรับโทรศัพท์ในอึดใจต่อมา...“ฮัลโหล...ไหนว่าไม่ออกไปไหนไง เอ...โทรมาได้อย่างนี้แสดงว่าหายโกรธแล้วใช่ไหมคะ ไหน ๆ ขอพี่จุ๊บทีสิครับ” เขาหยอกเย้า
“ถ้าโกรธอยู่ก็คงไม่โทรมาง้อให้ขายขี้หน้าตัวเองหรอกพี่เชน” ปลายสายตวัดหางเสียงด้วยความขัดเคือง
“นั่นแน่ะ ยอมรับแล้วใช่ไหมว่าตนเองผิด ขอโทษพี่มาเสียดี ๆ ไม่อย่างนั้นถูกทำโทษไม่รู้ด้วยน้า” รหัทพูดทีเล่นทีจริง ตามแบบฉบับผู้ชายปากหวานแสนน่ารัก ซึ่งใครได้ฟังก็อดหลงใหลไม่ได้ พ่อรูปหล่อ พ่อร่ำรวย วางมาดเนี้ยบเป็นที่ใฝ่ฝันของสาวแท้ สามเทียมตั้งแต่สมัยอยู่มหาวิทยาลัย
หลังจากชายหนุ่มจบออกมาทำงานในบริษัทเกี่ยวกับธุรกิจเหล็กซึ่งเป็นของบิดาได้ปีเศษ เขาก็บินลัดฟ้าไปเรียนบริหารธุรกิจเพิ่มเกือบสองปี ครั้นกลับมารับตำแหน่งรองกรรมการผู้จัดการเขาก็เนื้อหอมกว่าเดิม จนลินจันทร์ถูกกีดกันให้ห่างจากเขาไปโดยปริยาย
“อุ๊ย มีที่ไหนกันพี่เชน ผู้ชายต้องเป็นฝ่ายขอโทษสิคะ ไม่ว่าผู้หญิงจะทำ
ผิดยังไง ข้อนี้เราตกลงกันตั้งแต่แรกแล้วนี่นา...” ลินจันทร์ทวงสัญญาใจ ทว่าในยามนี้รหัทกับรู้สึกเสียเวลาที่ต้องพูดคุยให้เยิ่นเย่อ ด้วยมีเกรสหวานช่ำรอให้ดูดดื่มอยู่บนเตียงกว้าง ซึ่งกำลังส่งเสียงเรียกร้องเขากลับคืนสู่สนามรักอีกครั้ง
“เออ...ลูกจันทร์ พี่ง่วงแล้วละคะ คืนนี้ขอตัวก่อนนะ พรุ่งนี้จะรีบไปรับแต่เช้าเลย ไม่งอนน้า วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันจริง ๆ ” เขาปดได้ไม่แนบเนียน และลินจันทร์ซึ่งอยู่ปลายสายจับพิรุธนั้นได้
“ง่วงจริงเหรอ ว้าเค้าอุตส่าห์มาเซอร์ไพร้ส์ถึงห้อง รู้งี้ไม่มาตั้งแต่ทีแรกดีกว่า” ลินจันทร์ตัดพ้อแฟนหนุ่ม
“ห๊า...” รหัทร้องเสียงหลง อาการเคลิบเคลิ้มรสเสน่ห์ของนางฟ้ายั่วสวาทเมื่อครู่ถูกสลัดทิ้งทันควัน ซวยแล้วงานนี้ เขาไม่น่าพานาวบำเรอคนนั้นมาค้างที่ห้องเลย นึกด่าตัวเองในใจ เขามันไก่อ่อนแท้ ๆ หากฝืนความต้องการให้มากกว่านี้สักหน่อย คงหาสถานที่ลับหู ลับตาได้
ตายละหว่า ลินจันทร์โผล่มาถึงนี้ คงไม่ได้ความว่าหล่อนมีพรายกระซิบหรอกนะ
“เออ...ลูกจันทร์จะมาหาพี่ทำไม ไม่บอกก่อน เล่นมาแบบนี้พี่ตกใจแย่เลย” เขาเหงื่อแตกซิก
ถึงลินจันทร์น่ารักปานใด แต่ยามหล่อนเดือด ใครก็ห้ามไม่อยู่
“แหม ทีตอนบ่ายเห็นบอกคิดถึงเค้าอย่างนั้นอย่างนี้ พอมาหาแล้วทำเป็นบ่น เดี๋ยวลูกจันทร์เม้งให้เสียหรอก พี่เชนรีบเปิดประตูเถอะค่ะ เนี่ยหอบของโปรดมาเพียบเลยอยากฉลองคืนข้ามปีจะแย่แล้ว” หญิงสาวเสียงเขียวหน่อย ๆ
“เอ...ร้อยวันพันปี ยายแก่พุดตานไม่เคยปล่อยให้ลูกจันทร์ออกนอกบ้านตอนดึก ๆ นี่นา แต่ไหงวันนี้ถึงได้ฝ่ากฎเหล็กได้ " รหัทแปลกใจ จู่ ๆ หล่อนตรงมาถึงนี่ รู้ทั้งรู้หากอยู่กันสองต่อสอง เขามักจะยุ่มย่ามทำตัวปลาหมึกเสมอ
เอ...หรือเป็นไปได้ว่า คืนนี้หญิงสาวพร้อมใจที่จะเป็นของเขา ตามคำขอร้องซึ่งหวิดจะทำให้ทั้งคู่เลิกกัน เกิดความระหองระแหง ตลอดหลายวันที่ผ่านมา
“คนนั้นไม่ต้องพูดถึงให้เสียอารมณ์เลย หลงผัวจนลูกจันทร์จะเสียท่า ตั้งท้องแทนพี่น้ำตาลอยู่แล้ว! โชคดีที่จันทร์รู้หมัดมวยอยู่บ้างไม่งั้น คงเป็นของเล่นไอ้เสียสมชายแหง ๆ ” หางเสียงของหญิงสาวเครียดจัด เมื่อเอ่ยเรื่องไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา ซึ่งทำให้ต้องระเห็จออกมาฉลองคืนข้ามปีหวังจะเอาใจแฟนหนุ่ม แต่ลินจันทร์หารู้ไม่ว่ามันเป็นการหนีเสือประจระเข้โดยแท้
“พี่เชนรีบเปิดประตูเถอะ ลูกจันทร์เมื่อยเต็มที”
“เออ...พี่ว่า เราออกไปขับรถเล่นข้างนอกดีไหมลูกจันทร์” อยู่ ๆ เขาก็กลับลำชวนลินจันทร์เลี่ยงระเบิดที่อาจจะเกิดขึ้นในห้องพักตน เขารู้ดีว่าหากแม่เสือสาวได้เจอกัน มีหวังต้องเละเป็นโจ๊ก ดีไม่ดีกล่องดวงใจเขา อาจถูกเจ้าหล่อนเชือดให้เป็ดกินก็ได้ เพราะลินจันทร์ขึ้นชื่อในเรื่องแนวนี้อยู่ ใคร ๆ ก็รู้ หล่อนเป็นคนใจเด็ด รักจริง หวงแรง!
“ทำไมละพี่เชน รึว่าแอบเอาใครไว้ในห้องฮึ!” คำถามนั้นทำเอาวัวสันหลังหวะขยาดกลัว
นี่ลินจันทร์มีตาวิเศษหรืออย่างไร ถึงได้ล่วงรู้ได้ว่าภายในห้องของเขาซ่อนนางฟ้ายั่วสวาทเอาไว้
“ปะ เปล่า เดี๋ยวรอ พี่ขอเวลาสามนาที” เอ่ยจบเขาก็ตัดสายทิ้งไปเสียดื้อ ๆ พลอยให้ปลายสายฉุนขึ้น ลินจันทร์ระแคะระคายใจอยู่บ้าง เพราะถึงรหัทจะไม่ส่อแววเจ้าชู้ เหมือนคนอื่น แต่ขึ้นชื่อว่าผู้ชายเรื่องอย่างว่ามันย่อมไม่เข้าใครออกใคร ยิ่งเขาเป็นพ่อเนื้อหอม กรุ้มกริ่ม เห็นเงียบ ๆ ก็เถอะ แต่งู ยังไงก็ย่อมเป็นงู มันย่อมพ่นพิษได้ทุกตัว!
ประตูบานนั้นแง้มไว้เพียงเล็กน้อยพอให้รหัทเดินออกมา ทว่าลินจันทร์ที่รอด้วยอารมณ์กรุ่นไม่พอใจ ก็จ้องจับผิดเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า
“ ขอลูกจันทร์เอาของไปวางในห้องหน่อยซีคะ” หล่อนสืบเท้าชิดร่างที่ฟุ้งด้วยน้ำหอมฉุนจมูกกึก แต่เขากลับดึงดันแล้วปลดถุงหลายใบในมือหญิงสาว แล้วขันอาสาว่าจะจัดการทุกอย่างให้เอง
“ให้สุภาพบุรุษดูแลนะคะ คนสวยไปรอที่รถก่อนดีไหมครับ” เขายื่นกุญแจรถให้ลินจันทร์ คราวนี้ความสงสัยยิ่งทวีคูณหลายเท่า เขามีพิรุธ ทั้งท่าทาง และดวงตาสีดำสนิทคู่นั้น พลอยให้ลินจันทร์หวั่นใจ
“อะไรกัน พี่เชน ทำท่าหลุกหลิกเนี่ย!”
“เปล่าเลย ว่าง่าย ๆ สิจ๊ะ” เขาบังคับให้หญิงสาวหมุนตัว แล้วดันหลังให้เดินไปที่ลานจอดรถ
“ไม่! จันทร์อยากเข้าห้องน้ำ”
สิ้นเสียง หล่อนจึงผลักอกชายหนุ่ม สืบเท้าเข้าไปในห้องชุดสุดหรู ภาพแรกที่เห็นคือ ร่างหญิงสาวซึ่งนั่งแปรงผมหน้ากระจก สิ่งที่ทำให้อยากจะกรี๊ดใส่แฟนหนุ่มคือผ้าขนหนูผืนเล็กซึ่งแทบปิดหน้าอกหน้าใจขนาดบิ๊กไซส์ไว้ไม่มิด
ผู้หญิงคนนี้คือใคร !?
“อุ๊ย ใครมาคะเฮีย...” พริ้ตตี้สาวเบ้ปากเหยียด ๆ เธอไม่สะทกสะท้านอันใด นางแมวสาวชอบแอบดอดกินปลาย่างอยู่แล้ว โดยเฉพาะปลาย่างที่เนื้อหวาน ราคาสูงลิบ ใครปล่อยไว้ก็โง่เต็มทน
“ใครน่ะเหรอ ก็...” ลำคอลินจันทร์ตีบตันขึ้นมาเสียดื้อ ๆ อยากป่าวประกาศให้ผู้หญิงคนนี้รับรู้ว่าตนอยู่ในฐานะแฟนของรหัท ทว่าหากหล่อนคือแฟน แล้วคนที่นั่งพันผ้าเช็ดตัวผืนน้อยอยู่ในฐานะอะไร
นางบำเรออย่างนั้นหรือ คงใช่ เพราะลินจันทร์ไม่เคยถวายตัวให้ผู้ชายคนไหนอยู่แล้ว
“เอ้า ใบ้กินเหรอ ต้ายหน้าบางนะจ๊ะ สงสัยเป็นสาวนึกสนุก เฮียเชนชวนมาสวิงกิ้งรึไงน้า” เธอหัวเราะคิก ๆ จริตนั้นเหลือร้ายจนลินจันทร์อยากพุ่งเข้าไปตบให้หน้าหงายสักฉาด
“ขอโทษนะ ฉันไม่ต่ำพอจะไปเสวนากับเธอ” ลินจันทร์วางของทิ้งลงบนพื้นห้อง
หล่อนสูดหายใจลึก อยากกรี๊ดให้ลั่นห้องอาละวาดให้ถึงขีดสุด แต่กลั้นเอาไว้ลึกสุดใจ หล่อนย่ำเท้าเดินมาถึงร่างสูงเพรียวของรหัท
“ลูกจันทร์ไม่เคยคิดเลยนะว่าจะต้องมาเจอเรื่องอุบาทว์ ๆ ของพี่ เลวที่สุด”หล่อนทุบที่หน้าอกเขาเต็มรัก อารมณ์มันกรุ่น ๆ จนไม่อาจจะหาทางออกใดได้อีก อยากทำร้ายเขาให้หนักสาสมกับที่ทำให้หล่อนผิดหวัง หากสมองยังบังคับให้ตั้งสติ
“ลูกจันทร์!”เขารวบคว้าข้อมือหล่อนด้วยมือเดียว ถึงเคยกะล่อนหลอกล่อหญิงสาวหลายต่อหลายครั้ง แต่พอเจอเรื่องเจียนตัว เขาแทบไม่เห็นทางออก กระนั้นยังฝืนยิ้มได้ รหัทเข้าไปสวมกอดหวังปลอบให้อารมณ์เย็นลง
“ไม่เอานะคะ เรื่องแค่นี้เอง อย่าทะเลาะกันเลย”
“เรื่องแค่นี้! ขนาดว่ามีอะไรกันแล้ว พี่เชนยังมีหน้าบอกว่า เรื่องแค่นี้” หล่อนย้ำประโยคเขา หมดแล้วสิ่งที่ฝันร่วมกัน รหัททำให้หล่อนสิ้นความไว้เนื้อเชื่อใจ
“ทำไม พี่เชนไม่คิดถึงหัวอกลูกจันทร์บ้าง ลูกจันทร์ให้เกียรติพี่แค่ไหน แต่พี่ยังกล้าจะทำเรื่องบัดสีอีก ผู้ชายมันก็หาความซื่อสัตย์ไม่ได้ทั้งโลกจริง ๆ ” หล่อนขืนตัว แล้วเบี่ยงตัวออกจากอ้อมกอดชายหนุ่ม
ลินจันทร์รู้สึกขยะแขยงเขาเต็มทน เมื่อครู่คงสุขสมใจกับผู้หญิงคนนั้น ในสิ่งที่หล่อนพยายามปฏิเสธตลอดมา ใช่สิหญิงสาวไม่ได้ง่าย ยอมนอนเพื่อแลกกับความรักที่เขาพร่ำเพ้อ รหัทจึงต้องหาที่ระบายตัณหากับผู้หญิงไม่เลือกหน้า เกลือกกลั้วกับของคาว ๆ ชวนให้สมเพชยิ่งนัก ตัณหาของผู้ชายพอหน้ามืดเข้าหน่อยก็คว้ามาระบายได้ทุกอย่าง ขอแค่คลำดูแล้วไม่มีหางเป็นใช้ได้!
“เอาละ พี่ว่าอย่าทำให้คืนนี้ มันแย่ไปกว่านี้เลย พี่อยากฉลองปีใหม่ เราออกไปหาอะไรทำให้มันหายเครียดกันเถอะ”เขาฉวยข้อมือหล่อน สัมผัสนั้นทำให้ลินจันทร์ขนลุก นึกรังเกียจเนื้อตัวเขาเหลือเกิน
“เชิญพี่ไปกับยายคนนั้นเถอะ ลูกจันทร์ทำใจไม่ได้หรอกที่จะใช้ผู้ชายร่วมกันคนอื่น” หล่อนสะบัดหน้าหลบ จากนั้นก็ก้าวฉิวจากไป ด้วยกลัวจะเสียน้ำตาให้เขา คนที่หล่อนคิดไว้ว่าคือผู้ชายที่จะเป็นพ่อของลูก เป็นคนแรกที่จะมอบกายและใจให้เขาเพียงผู้เดียว
ทว่าในคืนนี้ทุกสิ่งที่วาดฝันไว้กลับพังทลายไม่เหลือชิ้นดีแล้ว
“ทำไมเหรอ พี่เลวมากรึไง เรื่องขี้ปะติ๋วแค่นี้ ที่เป็นอย่างนี้ก็เพราะลูกจันทร์นั่นแหละ พี่ทั้งรัก ทั้งหลงแค่ไหน แต่ก็ไม่เคยเชื่อใจพี่...ถามหน่อยเถอะลูกจันทร์กลัวอะไร ถึงพยายามหนีความรู้สึกตัวเอง เรื่องธรรมชาติ ใครเขาก็ทำกัน มันยุคไหนแล้วลูกจันทร์...” เขาประท้วงหล่อน
นานแค่ไหนแล้วต้องอดกลั้นความรู้สึกตัวเองในยามที่อยู่ด้วยกัน ชายหนุ่มถวิลหาความสุขจากเรือนกายหล่อน หากหญิงสาวกลับปฏิเสธเสียทุกครั้ง กระทั่งกลายเป็นความกดดันลึก ๆ ในชีวิตคู่ ถึงทั้งรัก ทั้งหลง เพียงใด แต่หล่อนก็ไม่เคยตอบสนองเขา ซ้ำร้ายยังแสดงอาการประหนึ่งเกลียดกลัว จนหลายต่อหลายครั้งเขา เหนื่อยใจเจียนจะหลุดปากขอเลิกหล่อน
หากเพราะความรัก ความสงสารนั่นหรอก รหัทจึงพยายามดูแลลินจันทร์เรื่อยมา ทั้งที่ความจริงแล้วผู้ชายอย่างเขามีดอกไม้ให้เชยชมไม่เคยขาดมือ
อาจจะดูเหมือนรหัทนั้นเห็นแก่ตัว ที่หวังให้หล่อนช่วยตอบสนองความรักเขาด้วยเรือนกายงดงามนั่น ทว่าหากเขาเป็นคนเห็นแก่ตัวจริง มันก็คงไม่ต่างจากหล่อนเช่นกัน ลึก ๆ แล้ว ลินจันทร์มองเห็นความร่ำรวยของเขาไม่ใช่หรอกหรือ หล่อนจึงยอมคบหาชายหนุ่ม ผู้เป็นลูกแหง่ไม่รู้จักโตแบบเขา
ชายหนุ่มรู้ดีว่าหญิงสาวอยากเป็นหนูตกถังข้าวสารจนตัวสั่น...
ลินจันทร์ ไม่ต่างหญิงสาวที่ฝันหวานอยากจะสุขสบาย เป็นคุณนายนอนอยู่บนกองเงินกองทอง รหัทถามใจตนเอง หล่อนมีค่ามากมายขนาดนั้นหรือ ?
“ถ้าการเชื่อใจ คือการที่ลูกจันทร์ต้องง่าย ยอมให้พี่ข่มเหง ลูกจันทร์ขอขึ้นคานไปจนตายดีกว่า ลูกจันทร์เจ็บมาก ตั้งแต่เรื่อง พ่อ พี่เขย และต้องมาเจ็บที่สุดก็คือพี่เชน!” ในที่สุดดวงหน้าสวยหวานก็อาบน้ำตา ลินจันทร์สะอื้นไห้ หล่อนรักเขามากจนยอมรับความจริงที่เกิดขึ้นตรงหน้าไม่ได้
ความฝันอันสวยงามจบสิ้นแล้ว สาแก่ใจหล่อนจริง ๆ หวังอยากได้ทรัพย์สมบัติเขา หวังลม ๆ แล้ง ๆ คิดว่าสักวันเจ้าชายจะฉุดหล่อนขึ้นจากโคลนตม ไปอยู่บนกองเงินกองทอง แต่สุดท้ายหนูนาก็ตกสวรรค์!
“หยุดร้องเถอะลูกจันทร์ เดี๋ยวพี่จะพาไปส่งบ้านนะ” เขายื่นมือจะขยี้ผมยาวสลวยบนศีรษะหญิงสาว ทว่าหล่อนกลับปัดมือเขาออก
“อย่าเลยพี่เชน ลูกจันทร์ไม่อยากได้ความสงสารจากพี่ ลูกจันทร์โง่เองที่คิดว่าพี่รักอยากช่วยเหลือ” หล่อนเชิดหน้าขึ้น ปาดน้ำตาด้วยสองมือซึ่งสั่นเท่า
“พูดอย่างนี้อีกแล้วนะคะ เอาล่ะพี่ขอโทษทุกอย่างเลย ทุกเรื่องเคลียร์ไหม เรามาดีกันเหมือนเดิมนะคะ”เขายื่นนิ้วก้อยให้ทำประหนึ่งแค่เกี่ยวก้อยแล้วทุกอย่างจะหาย แผลในใจที่ปวดปร่า มันรักษาได้ง่ายดายเพียงนั้นเชียวหรือ
“เห็นไหม พี่ไม่เคยเข้าใจลูกจันทร์จริง ๆ ” หล่อนแทบจะทรุดฮวบลงไปบนพื้น นานเท่าไหร่แล้วที่แกล้งโง่ ยอมให้ชีวิตผูกพันกับผู้ชายซึ่งมองโลกแง่ดี ไม่เคยมีเรื่องใดที่จะทำให้รหัทเป็นทุกข์ได้ เพราะโลกของเขาเนรมิตขึ้นจากเงิน เงินที่ซื้อได้ทุกอย่างแม้กระทั่งหัวใจของลินจันทร์
ทั้งคู่สบตากับอยู่ชั่ววินาที ลินจันทร์เจ็บจนไม่อาจจะเอ่ยคำใดออกมา ส่วนเขายังเป็นผู้ชายน่ารักคนเดิมที่พร้อมจะเข้าใจหล่อน แต่การเข้าใจของเขาอยู่บนพื้นฐานของความเห็นแก่ตัว
“ปล่อยมือลูกจันทร์เถอะ ปล่อย! ” หล่อนปลดมือใหญ่ของเขา ความรู้สึกนั้นเบาโหวง พอตัดสินใจทำแบบนี้ หนทางข้างหน้าต้องก้าวย่างตามลำพัง ไร้ผู้ชายที่ชื่อรหัทเคียงข้างอีกต่อไป
ถ้าไม่มีพี่เชน อนาคตของหล่อนคงมืดมนไม่ต่างจากอดีตที่ผ่านมา
“ใจเย็นนะลูกจันทร์ เดี๋ยวพี่โทร.บอกพุดตานมารับก็แล้วกันนะ” เขาล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง พลางกดเบอร์โทรหาพี่สาวหล่อน ทว่าในจังหวะเดียวกันนั้นเองลินจันทร์ก้าวจากไปแล้ว
หล่อนออกวิ่งอย่างเร็วที่สุดเพื่อหนีจากผู้ชายซึ่งเคยเป็นที่พึ่งของชีวิต คนที่จะช่วยฉุดซินเดอเรลล่า ให้ขึ้นไปอยู่บนปราสาทแสนสวย...
ลินจันทร์ออกมายืนสูดอากาศนอกอาคารสูง ช่วงเวลานั้นเสียงร้อง ไชโยฉลองศักราชไหมดังกึกก้องแสงสวยงามระยิบระยับบนท้องฟ้าพร่างพราวงดงามเหลือเกิน ผิดกับหัวใจลินจันทร์ที่กำลังมืดแปดด้าน
หล่อนทอดถอนใจปีเก่าที่กำลังจะก้าวผ่านไปนี้ ถึงเวลาต้องเบนเข็มชีวิตใหม่ สิ่งซึ่งเคยยึดเหนี่ยวไว้ทั้งหมดสูญสลายหมดสิ้น ครั้นเงยหน้ามองดวงจันทร์อีกครั้ง ลินจันทร์บอกกับตนเองว่าเมื่อดวงอาทิตย์โผล่พ้นขอบฟ้า หล่อนจะเปลี่ยนแปลงตัวเองไม่ฝากชีวิตไว้กับใคร ต้องหยัดยืนด้วยสองขาก้าวไปข้างหน้าด้วยความเข็มแข็ง ที่สำคัญหล่อนจะไม่ยอมเสียน้ำตาให้ผู้ชายหน้าไหนอีก!
คืนข้ามปี วันที่ ๓๑ ธันวาคม
แสงไฟเหนือหัวเตียงให้ความสว่างในห้องพักชุดหรูเพียงเล็กน้อย แต่มันมากพอที่จะขับให้เห็นร่างเปล่าเปลือยซึ่งเนื้อแนบเนื้ออยู่บนเตียงขนาดคิงส์ไซส์ ยามนี้ไฟปรารถนาอันเร่าร้อนแทบจะหลอมรวมทั้งคู่ให้เป็นหนึ่งเดียว
ถ้อยคำหวาน ๆ ของพริตตี้สาวซึ่งรหัทหิ้วมาค้างบนห้องพักสุดหรู สร้างอารมณ์หวามไหวให้เขาจั๊กจี้หัวใจไม่น้อย และพอรวมเข้ากับเสียงครางต่ำ ๆ ที่ทั้งคู่ส่งต่อถึงกันจากความหฤหรรษ์ในกิจกรรมรัก ชายหนุ่มก็แทบจะลืมทุกสิ่ง
หนุ่มสาวเร่งต่างเร่งเร้าจังหวะรุกรับกันอย่างถึงอกถึงใจ พวกเขาสร้างสรรค์จินตนาการสอดประสานเป็นภาพวาดระหว่างชายหญิงอันวิจิตร แม้บรรยากาศในห้องเย็นเฉียบอยู่สักหน่อย หากเพลิงพิศวาสซึ่งคุโชนในใจ ก็ฉุดให้พวกเขาถลำลึกสู่ห้วงดำฤษณาไม่รู้จบ
“ต่อกันข้ามคืนเลยไหมจ๊ะ เฮียอยากบันทึกสถิติใหม่ให้ตัวเอง...” ดวงหน้าของรหัทแดงจัด เลือดในกายพุ่งพล่านจากร่างงดงามตรงหน้าที่ทำให้เขาถวิลหา อยากดูดดื่มกลืนกินตัวเธอให้สาสมกับความต้องการซึ่งโหยหามานานจากแฟนสาวของเขา ซึ่งไม่เคยตอบสนองรสรักรหัทสักครั้ง
เขารู้ดีว่าแฟนสาวตนนั้น มีภาพฝันที่เลวร้ายหลอกหลอนฝังใจมาตั้งแต่เด็ก หล่อนจึงบ่ายเบี่ยงทุกครั้งเมื่อเขาแสดงความรู้สึกอันเป็นธรรมชาติของมนุษย์กับหล่อน
กระนั้นการแสดงออกของหญิงสาวก็ขัดต่อความรู้สึกในส่วนลึก ประหนึ่งเป็นเจ้าสาวผู้กลัวฝน ทั้ง ๆ ที่อยากรู้ว่าสายฝนชุ่มช่ำปานใด หากหล่อนก็หวาดกลัว จนไม่กล้าก้าวผ่านถึงความสุขอันแท้จริง
หล่อนจะล่วงรู้หรือไม่รู้ว่า ในยามที่อยู่ใกล้ ๆ กัน รหัทกระหายอยากในเรือนร่างหล่อนมากแค่ไหน และหากอำนาจส่วนลึกในใจถูกกักกั้นไว้มากเท่าไหร่ ในยามที่ต้องระเบิดออกมามันจึง ไม่ต่างจากคลื่นทะเลลูกใหญ่ อันบ้าคลั่งซึ่งถาโถมเข้าใส่ชายฝั่งนับครั้งไม่ถ้วน
รหัทพ่นลมหายใจน้อย ๆ เขามองไปยังนางบำเรอสาวเผยอริมฝีปากอวบอิ่มตอบสนองความสุขจากชายหนุ่มอย่างไม่รู้เบื่อ ส่วนเธอก็นึก ชอบใจเขาเหลือเกิน ผู้ชายคนนี้เข้าใจผู้หญิงดีแท้ นุ่มลึกในบางครั้ง และเป็นม้าคะนองศึกในยามที่หล่อนเรียกร้อง!
โอ้...พี่เชนขา... เสียงนั้นแตกพร่า
ความสุขสมทำให้เผลอไผลหลุดอาการหงิม ๆ ที่เขาเห็นเมื่อตอนบ่าย พริตตี้สาวไล่สายตาซุกซุนลงต่ำ กระทั้งเห็นกลุ่มหญ้าสีดำอ่อนนุ่ม หญิงสาวหยุดสายตาด้วยความรัญจวนใจแก่นกลางลำตัวชายหนุ่ม เธอหัว
เราะคิกก่อนจะปรามแบบหมาหยอกไก่
“ต่อกันข้ามคืนเดี๋ยวได้ตายคาอก เป็นข่าวหน้าหนึ่งไม่รู้ตัวหรอกพ่อกระต่ายน้อยแสนซน” นัยน์ตาหวานฉ่ำของนางกวางจับจ้องผ่านแสงสลัวไปยังหุ่นเพรียว
เขาซ่อนรูปจนเธอคาดไม่ถึง หากไม่อยู่กันหลังบานประตู เธอคงไม่เชื่อว่าผู้ชาย ซึ่งดูขรึม ๆ มาดนิ่ง บ้างาน สวมแว่นดูภูมิฐานอย่างรหัทจะเด็ดดวง ร้อนแรงกว่าบุรุษเพศคนใดที่เคยพบพาน โดยเฉพาะเจ้าผีเสื้อสวาทซึ่งกำลังสยายปีกอันใหญ่โต ซึ่งพร้อมจะพาเธอโผบินไปถึงสวรรค์ชั้นฟ้า
“แล้วกระต่ายน้อยอย่างเฮียเชน บริการประทับใจไหมทูนหัว” เสียงทุ้มว่าพลางขยับตัวชิดร่างเย้ายวนและเธอประสานเสียงรับในยามเขาพรมจูบบริเวณซอกคอขาวเนียนอย่างเร่าร้อน
ชายหนุ่มขบเบา ๆ พอให้รู้ว่าหมั่นเขี้ยว เขาเลื่อนมือใหญ่ ตะปบยอดสีน้ำตาลของดอกบัวคู่งามซึ่งชูชันอวดสายตาให้ไฟราคะรุกโชน เธอสวยหยาดเยิ้ม ทั้งเสน่ห์ในเรื่องบนเตียงก็ช่ำชองจนเขาเคลิ้มในการตอบสนอง ทั้งยามรับ ยามรุก นี่คงผ่านครูฝึกอย่างโชกโชน!
แต่รหัทไม่ถือ ผู้หญิงอย่างนี้เป็นได้แค่ของใช้ชั่วครั้งชั่วคราวยามยาก เมื่อง่ายเขาก็สรุปได้ทันทีว่า เธอคงยอมขึ้นเตียงกับผู้ชายทุกคน เพียงแค่เสนอของให้เล็กน้อย เงินอีกสักนิดพร้อมคำพูดหวานเอาใจสักหน่อย ขี้คร้านจะรีบคลานขึ้นเตียงไม่ทัน
เอ๊ะ...หรือบางทีอาจจะไม่ใช่เตียง เพราะดูแล้วคงไม่เลือกที่ละมัง เพราะร่างเย้ายวนนี้ เพียงแค่แตะ
ปุ๊บก็ติดไฟปั๊บ
“โอ๊ยอย่ามัวแต่เล่นซนสิ...ว้ายหยุดเลยเฮีย อย่า...ซี อย่า...” เธอว่าพลางหัวเราะชอบใจ เมื่อรหัททำปูไต่ไล้ไปตามส่วนเว้า ส่วนโค้ง ยั่วเสน่หา กระทั่งมันตรงเข้าจุดหมายนั่นแหละหล่อนถึงกับสะดุ้งเฮือก ก่อนจะครางเสียงกระเส่า ด้วยมันทะยานดิ่งลึก เข้าออกเป็นจังหวะรัก จนหญิงสาวแทบจะขาดใจตาย !
“คืนนี้มีความสุขมากที่สุดเลย ได้เจอนางฟ้าแสนสวย” คำพูดเขาพลันเปลี่ยนให้นางฟ้ากลายเป็นนางแมวยั่วสวาท เธออดรนทนไม่ไหวความสุขถาโถมเข้าใส่เกินยับยั้ง ร่างงามพลันขยับตำแหน่ง แล้วขึ้นนั่งทับกึ่งกลางลำตัวชายหนุ่ม
พริตตี้สาวหลับตาพริ้ม พึมพำไปกับเสียงดนตรีซึ่งเปิดคลอเบา ๆ จากนั้นจึงครางเสียงหนักหน่วงกระถี่กระชั้น เธอแอ่นอกอวบอิ่มอวดเชิญชวนให้ชายหนุ่มลิ้มรส เมื่อเขาสนองอย่างถึงใจ ไฟในกายจึงรุกโชน หญิงสาวสุดจะกลั้นใช้สองมือขยำหน้าอกชายหนุ่มเมื่อผีเสื้อปีกสวยกลางปีกขนาดยักษ์โฉบเข้าไปดื่มด่ำน้ำหวานจากเกสรรสเลิศอย่างหิวกระหาย!
เสียงขับต่ำ ๆ ของหนุ่มสาว ดังประสานรับกันเป็นจังหวะ
ความสุขสมทวีความรุนแรงสุดกลั้น ทว่าเกือบอึดใจ ดวงหน้าสวยจัดกลับต้องบิดเบี้ยว
เธอแหวใส่ชายหนุ่ม ด้วยจู่ ๆ โทรศัพท์มือถือของรหัทดังกรีดก้องหญิงสาวรำคาญใจ
ให้ตายเถอะ ผู้ชายคนนี้บทจะเปลี่ยนใจ หักดิบอะไรขึ้นมา เขาก็ทิ้งให้หล่อนต้องค้างอยู่ในฝันหวานเพียงลำพังโดยไม่แยแสสักนิด โดยเฉพาะมือถือเครื่องนั้น ที่มีคนโทร.เข้ามาไม่ขาดและดูเหมือนมันจะมีอิทธิพลกับเขามากทีเดียว ทั้งที่ตอนนี้เขา มีเธอเป็นเครื่องตอบสนอง รองรับสื่อจากเขาอยู่แล้ว
“ไหนว่าปิดเครื่อง ทำหนูเสียอารมณ์หมดพี่เชน” เธอแสร้งทำเสียงน้อยใจ ก่อนจะสะบัดผมใส่เขา แล้วล้มตัวลงไปนอนเกลือกกลิ้งกองผ้าห่ม แต่ไม่วายทำท่ายั่วยวน ด้วยการไล้มือไปตามเนินอบอวบใหญ่
หญิงสาวแลบลิ้นยาวแสดงท่าทะลึ่งทะเล้นพอให้รหัทต้องหวิวไหว ยิ่งรู้ภูมิหลังว่าเขามีต้นทุนชีวิตหนา ทั้งเงินทอง ชื่อเสียงเธอจึงยอมถวายตัว เป็นโสเภณีชั้นเยี่ยม ปรนเปรอเขาสุดฝีมือ
“คืนปีใหม่ ก็แบบนี้ สงสัยมีคนอยากร่วมวงกับเรา ฮ่ะ ๆ ” เสียงนั้นดูไม่ทุกข์ร้อนนัก หากพอมองไปหน้าจอโทรศัพท์ก็ต้องทอดถอนใจ “ลูกจันทร์” หรือ ลินจันทร์แฟนสาวที่เขาคบหาดูใจกันมานานโทร.เข้ามา
จะว่าไปแล้วหลังจากเขากลับมาจากเรียนต่อต่างประเทศ ความสัมพันธ์ก็ง่อนแง่นเกือบจะพังแหล่ มิพังแหล่ แล้วหมู่นี่หล่อนก็เริ่มทำตัว งี่เง่า เหมือนผู้หญิงสวย ๆ ซึ่งคอยจ้องจับผู้ชายหล่อ รวย ที่เลวร้ายใหญ่ก็คือ การคอยหาเรื่องจับผิดเขาสารพัด นั่นยังไม่นับความเรื่องมาก หวงเนื้อหวงตัวชนิดที่หาตัวจับยาก หรือเป็นไปได้ว่าหล่อนอยากโก่งค่าตัวให้เขาต้องจ่ายแพงมากกว่านี้
และหากเป็นอย่างนั้นจริง เขาคงเลือกผิดคน ด้วยรหัทไม่คิดว่าเงินจะซื้อลินจันทร์ได้
รหัทคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันร่างของตนไว้หลวม ๆ แล้วก้าวออกไปยืนที่ระเบียงห้อง กดรับโทรศัพท์ในอึดใจต่อมา...“ฮัลโหล...ไหนว่าไม่ออกไปไหนไง เอ...โทรมาได้อย่างนี้แสดงว่าหายโกรธแล้วใช่ไหมคะ ไหน ๆ ขอพี่จุ๊บทีสิครับ” เขาหยอกเย้า
“ถ้าโกรธอยู่ก็คงไม่โทรมาง้อให้ขายขี้หน้าตัวเองหรอกพี่เชน” ปลายสายตวัดหางเสียงด้วยความขัดเคือง
“นั่นแน่ะ ยอมรับแล้วใช่ไหมว่าตนเองผิด ขอโทษพี่มาเสียดี ๆ ไม่อย่างนั้นถูกทำโทษไม่รู้ด้วยน้า” รหัทพูดทีเล่นทีจริง ตามแบบฉบับผู้ชายปากหวานแสนน่ารัก ซึ่งใครได้ฟังก็อดหลงใหลไม่ได้ พ่อรูปหล่อ พ่อร่ำรวย วางมาดเนี้ยบเป็นที่ใฝ่ฝันของสาวแท้ สามเทียมตั้งแต่สมัยอยู่มหาวิทยาลัย
หลังจากชายหนุ่มจบออกมาทำงานในบริษัทเกี่ยวกับธุรกิจเหล็กซึ่งเป็นของบิดาได้ปีเศษ เขาก็บินลัดฟ้าไปเรียนบริหารธุรกิจเพิ่มเกือบสองปี ครั้นกลับมารับตำแหน่งรองกรรมการผู้จัดการเขาก็เนื้อหอมกว่าเดิม จนลินจันทร์ถูกกีดกันให้ห่างจากเขาไปโดยปริยาย
“อุ๊ย มีที่ไหนกันพี่เชน ผู้ชายต้องเป็นฝ่ายขอโทษสิคะ ไม่ว่าผู้หญิงจะทำ
ผิดยังไง ข้อนี้เราตกลงกันตั้งแต่แรกแล้วนี่นา...” ลินจันทร์ทวงสัญญาใจ ทว่าในยามนี้รหัทกับรู้สึกเสียเวลาที่ต้องพูดคุยให้เยิ่นเย่อ ด้วยมีเกรสหวานช่ำรอให้ดูดดื่มอยู่บนเตียงกว้าง ซึ่งกำลังส่งเสียงเรียกร้องเขากลับคืนสู่สนามรักอีกครั้ง
“เออ...ลูกจันทร์ พี่ง่วงแล้วละคะ คืนนี้ขอตัวก่อนนะ พรุ่งนี้จะรีบไปรับแต่เช้าเลย ไม่งอนน้า วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันจริง ๆ ” เขาปดได้ไม่แนบเนียน และลินจันทร์ซึ่งอยู่ปลายสายจับพิรุธนั้นได้
“ง่วงจริงเหรอ ว้าเค้าอุตส่าห์มาเซอร์ไพร้ส์ถึงห้อง รู้งี้ไม่มาตั้งแต่ทีแรกดีกว่า” ลินจันทร์ตัดพ้อแฟนหนุ่ม
“ห๊า...” รหัทร้องเสียงหลง อาการเคลิบเคลิ้มรสเสน่ห์ของนางฟ้ายั่วสวาทเมื่อครู่ถูกสลัดทิ้งทันควัน ซวยแล้วงานนี้ เขาไม่น่าพานาวบำเรอคนนั้นมาค้างที่ห้องเลย นึกด่าตัวเองในใจ เขามันไก่อ่อนแท้ ๆ หากฝืนความต้องการให้มากกว่านี้สักหน่อย คงหาสถานที่ลับหู ลับตาได้
ตายละหว่า ลินจันทร์โผล่มาถึงนี้ คงไม่ได้ความว่าหล่อนมีพรายกระซิบหรอกนะ
“เออ...ลูกจันทร์จะมาหาพี่ทำไม ไม่บอกก่อน เล่นมาแบบนี้พี่ตกใจแย่เลย” เขาเหงื่อแตกซิก
ถึงลินจันทร์น่ารักปานใด แต่ยามหล่อนเดือด ใครก็ห้ามไม่อยู่
“แหม ทีตอนบ่ายเห็นบอกคิดถึงเค้าอย่างนั้นอย่างนี้ พอมาหาแล้วทำเป็นบ่น เดี๋ยวลูกจันทร์เม้งให้เสียหรอก พี่เชนรีบเปิดประตูเถอะค่ะ เนี่ยหอบของโปรดมาเพียบเลยอยากฉลองคืนข้ามปีจะแย่แล้ว” หญิงสาวเสียงเขียวหน่อย ๆ
“เอ...ร้อยวันพันปี ยายแก่พุดตานไม่เคยปล่อยให้ลูกจันทร์ออกนอกบ้านตอนดึก ๆ นี่นา แต่ไหงวันนี้ถึงได้ฝ่ากฎเหล็กได้ " รหัทแปลกใจ จู่ ๆ หล่อนตรงมาถึงนี่ รู้ทั้งรู้หากอยู่กันสองต่อสอง เขามักจะยุ่มย่ามทำตัวปลาหมึกเสมอ
เอ...หรือเป็นไปได้ว่า คืนนี้หญิงสาวพร้อมใจที่จะเป็นของเขา ตามคำขอร้องซึ่งหวิดจะทำให้ทั้งคู่เลิกกัน เกิดความระหองระแหง ตลอดหลายวันที่ผ่านมา
“คนนั้นไม่ต้องพูดถึงให้เสียอารมณ์เลย หลงผัวจนลูกจันทร์จะเสียท่า ตั้งท้องแทนพี่น้ำตาลอยู่แล้ว! โชคดีที่จันทร์รู้หมัดมวยอยู่บ้างไม่งั้น คงเป็นของเล่นไอ้เสียสมชายแหง ๆ ” หางเสียงของหญิงสาวเครียดจัด เมื่อเอ่ยเรื่องไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา ซึ่งทำให้ต้องระเห็จออกมาฉลองคืนข้ามปีหวังจะเอาใจแฟนหนุ่ม แต่ลินจันทร์หารู้ไม่ว่ามันเป็นการหนีเสือประจระเข้โดยแท้
“พี่เชนรีบเปิดประตูเถอะ ลูกจันทร์เมื่อยเต็มที”
“เออ...พี่ว่า เราออกไปขับรถเล่นข้างนอกดีไหมลูกจันทร์” อยู่ ๆ เขาก็กลับลำชวนลินจันทร์เลี่ยงระเบิดที่อาจจะเกิดขึ้นในห้องพักตน เขารู้ดีว่าหากแม่เสือสาวได้เจอกัน มีหวังต้องเละเป็นโจ๊ก ดีไม่ดีกล่องดวงใจเขา อาจถูกเจ้าหล่อนเชือดให้เป็ดกินก็ได้ เพราะลินจันทร์ขึ้นชื่อในเรื่องแนวนี้อยู่ ใคร ๆ ก็รู้ หล่อนเป็นคนใจเด็ด รักจริง หวงแรง!
“ทำไมละพี่เชน รึว่าแอบเอาใครไว้ในห้องฮึ!” คำถามนั้นทำเอาวัวสันหลังหวะขยาดกลัว
นี่ลินจันทร์มีตาวิเศษหรืออย่างไร ถึงได้ล่วงรู้ได้ว่าภายในห้องของเขาซ่อนนางฟ้ายั่วสวาทเอาไว้
“ปะ เปล่า เดี๋ยวรอ พี่ขอเวลาสามนาที” เอ่ยจบเขาก็ตัดสายทิ้งไปเสียดื้อ ๆ พลอยให้ปลายสายฉุนขึ้น ลินจันทร์ระแคะระคายใจอยู่บ้าง เพราะถึงรหัทจะไม่ส่อแววเจ้าชู้ เหมือนคนอื่น แต่ขึ้นชื่อว่าผู้ชายเรื่องอย่างว่ามันย่อมไม่เข้าใครออกใคร ยิ่งเขาเป็นพ่อเนื้อหอม กรุ้มกริ่ม เห็นเงียบ ๆ ก็เถอะ แต่งู ยังไงก็ย่อมเป็นงู มันย่อมพ่นพิษได้ทุกตัว!
ประตูบานนั้นแง้มไว้เพียงเล็กน้อยพอให้รหัทเดินออกมา ทว่าลินจันทร์ที่รอด้วยอารมณ์กรุ่นไม่พอใจ ก็จ้องจับผิดเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า
“ ขอลูกจันทร์เอาของไปวางในห้องหน่อยซีคะ” หล่อนสืบเท้าชิดร่างที่ฟุ้งด้วยน้ำหอมฉุนจมูกกึก แต่เขากลับดึงดันแล้วปลดถุงหลายใบในมือหญิงสาว แล้วขันอาสาว่าจะจัดการทุกอย่างให้เอง
“ให้สุภาพบุรุษดูแลนะคะ คนสวยไปรอที่รถก่อนดีไหมครับ” เขายื่นกุญแจรถให้ลินจันทร์ คราวนี้ความสงสัยยิ่งทวีคูณหลายเท่า เขามีพิรุธ ทั้งท่าทาง และดวงตาสีดำสนิทคู่นั้น พลอยให้ลินจันทร์หวั่นใจ
“อะไรกัน พี่เชน ทำท่าหลุกหลิกเนี่ย!”
“เปล่าเลย ว่าง่าย ๆ สิจ๊ะ” เขาบังคับให้หญิงสาวหมุนตัว แล้วดันหลังให้เดินไปที่ลานจอดรถ
“ไม่! จันทร์อยากเข้าห้องน้ำ”
สิ้นเสียง หล่อนจึงผลักอกชายหนุ่ม สืบเท้าเข้าไปในห้องชุดสุดหรู ภาพแรกที่เห็นคือ ร่างหญิงสาวซึ่งนั่งแปรงผมหน้ากระจก สิ่งที่ทำให้อยากจะกรี๊ดใส่แฟนหนุ่มคือผ้าขนหนูผืนเล็กซึ่งแทบปิดหน้าอกหน้าใจขนาดบิ๊กไซส์ไว้ไม่มิด
ผู้หญิงคนนี้คือใคร !?
“อุ๊ย ใครมาคะเฮีย...” พริ้ตตี้สาวเบ้ปากเหยียด ๆ เธอไม่สะทกสะท้านอันใด นางแมวสาวชอบแอบดอดกินปลาย่างอยู่แล้ว โดยเฉพาะปลาย่างที่เนื้อหวาน ราคาสูงลิบ ใครปล่อยไว้ก็โง่เต็มทน
“ใครน่ะเหรอ ก็...” ลำคอลินจันทร์ตีบตันขึ้นมาเสียดื้อ ๆ อยากป่าวประกาศให้ผู้หญิงคนนี้รับรู้ว่าตนอยู่ในฐานะแฟนของรหัท ทว่าหากหล่อนคือแฟน แล้วคนที่นั่งพันผ้าเช็ดตัวผืนน้อยอยู่ในฐานะอะไร
นางบำเรออย่างนั้นหรือ คงใช่ เพราะลินจันทร์ไม่เคยถวายตัวให้ผู้ชายคนไหนอยู่แล้ว
“เอ้า ใบ้กินเหรอ ต้ายหน้าบางนะจ๊ะ สงสัยเป็นสาวนึกสนุก เฮียเชนชวนมาสวิงกิ้งรึไงน้า” เธอหัวเราะคิก ๆ จริตนั้นเหลือร้ายจนลินจันทร์อยากพุ่งเข้าไปตบให้หน้าหงายสักฉาด
“ขอโทษนะ ฉันไม่ต่ำพอจะไปเสวนากับเธอ” ลินจันทร์วางของทิ้งลงบนพื้นห้อง
หล่อนสูดหายใจลึก อยากกรี๊ดให้ลั่นห้องอาละวาดให้ถึงขีดสุด แต่กลั้นเอาไว้ลึกสุดใจ หล่อนย่ำเท้าเดินมาถึงร่างสูงเพรียวของรหัท
“ลูกจันทร์ไม่เคยคิดเลยนะว่าจะต้องมาเจอเรื่องอุบาทว์ ๆ ของพี่ เลวที่สุด”หล่อนทุบที่หน้าอกเขาเต็มรัก อารมณ์มันกรุ่น ๆ จนไม่อาจจะหาทางออกใดได้อีก อยากทำร้ายเขาให้หนักสาสมกับที่ทำให้หล่อนผิดหวัง หากสมองยังบังคับให้ตั้งสติ
“ลูกจันทร์!”เขารวบคว้าข้อมือหล่อนด้วยมือเดียว ถึงเคยกะล่อนหลอกล่อหญิงสาวหลายต่อหลายครั้ง แต่พอเจอเรื่องเจียนตัว เขาแทบไม่เห็นทางออก กระนั้นยังฝืนยิ้มได้ รหัทเข้าไปสวมกอดหวังปลอบให้อารมณ์เย็นลง
“ไม่เอานะคะ เรื่องแค่นี้เอง อย่าทะเลาะกันเลย”
“เรื่องแค่นี้! ขนาดว่ามีอะไรกันแล้ว พี่เชนยังมีหน้าบอกว่า เรื่องแค่นี้” หล่อนย้ำประโยคเขา หมดแล้วสิ่งที่ฝันร่วมกัน รหัททำให้หล่อนสิ้นความไว้เนื้อเชื่อใจ
“ทำไม พี่เชนไม่คิดถึงหัวอกลูกจันทร์บ้าง ลูกจันทร์ให้เกียรติพี่แค่ไหน แต่พี่ยังกล้าจะทำเรื่องบัดสีอีก ผู้ชายมันก็หาความซื่อสัตย์ไม่ได้ทั้งโลกจริง ๆ ” หล่อนขืนตัว แล้วเบี่ยงตัวออกจากอ้อมกอดชายหนุ่ม
ลินจันทร์รู้สึกขยะแขยงเขาเต็มทน เมื่อครู่คงสุขสมใจกับผู้หญิงคนนั้น ในสิ่งที่หล่อนพยายามปฏิเสธตลอดมา ใช่สิหญิงสาวไม่ได้ง่าย ยอมนอนเพื่อแลกกับความรักที่เขาพร่ำเพ้อ รหัทจึงต้องหาที่ระบายตัณหากับผู้หญิงไม่เลือกหน้า เกลือกกลั้วกับของคาว ๆ ชวนให้สมเพชยิ่งนัก ตัณหาของผู้ชายพอหน้ามืดเข้าหน่อยก็คว้ามาระบายได้ทุกอย่าง ขอแค่คลำดูแล้วไม่มีหางเป็นใช้ได้!
“เอาละ พี่ว่าอย่าทำให้คืนนี้ มันแย่ไปกว่านี้เลย พี่อยากฉลองปีใหม่ เราออกไปหาอะไรทำให้มันหายเครียดกันเถอะ”เขาฉวยข้อมือหล่อน สัมผัสนั้นทำให้ลินจันทร์ขนลุก นึกรังเกียจเนื้อตัวเขาเหลือเกิน
“เชิญพี่ไปกับยายคนนั้นเถอะ ลูกจันทร์ทำใจไม่ได้หรอกที่จะใช้ผู้ชายร่วมกันคนอื่น” หล่อนสะบัดหน้าหลบ จากนั้นก็ก้าวฉิวจากไป ด้วยกลัวจะเสียน้ำตาให้เขา คนที่หล่อนคิดไว้ว่าคือผู้ชายที่จะเป็นพ่อของลูก เป็นคนแรกที่จะมอบกายและใจให้เขาเพียงผู้เดียว
ทว่าในคืนนี้ทุกสิ่งที่วาดฝันไว้กลับพังทลายไม่เหลือชิ้นดีแล้ว
“ทำไมเหรอ พี่เลวมากรึไง เรื่องขี้ปะติ๋วแค่นี้ ที่เป็นอย่างนี้ก็เพราะลูกจันทร์นั่นแหละ พี่ทั้งรัก ทั้งหลงแค่ไหน แต่ก็ไม่เคยเชื่อใจพี่...ถามหน่อยเถอะลูกจันทร์กลัวอะไร ถึงพยายามหนีความรู้สึกตัวเอง เรื่องธรรมชาติ ใครเขาก็ทำกัน มันยุคไหนแล้วลูกจันทร์...” เขาประท้วงหล่อน
นานแค่ไหนแล้วต้องอดกลั้นความรู้สึกตัวเองในยามที่อยู่ด้วยกัน ชายหนุ่มถวิลหาความสุขจากเรือนกายหล่อน หากหญิงสาวกลับปฏิเสธเสียทุกครั้ง กระทั่งกลายเป็นความกดดันลึก ๆ ในชีวิตคู่ ถึงทั้งรัก ทั้งหลง เพียงใด แต่หล่อนก็ไม่เคยตอบสนองเขา ซ้ำร้ายยังแสดงอาการประหนึ่งเกลียดกลัว จนหลายต่อหลายครั้งเขา เหนื่อยใจเจียนจะหลุดปากขอเลิกหล่อน
หากเพราะความรัก ความสงสารนั่นหรอก รหัทจึงพยายามดูแลลินจันทร์เรื่อยมา ทั้งที่ความจริงแล้วผู้ชายอย่างเขามีดอกไม้ให้เชยชมไม่เคยขาดมือ
อาจจะดูเหมือนรหัทนั้นเห็นแก่ตัว ที่หวังให้หล่อนช่วยตอบสนองความรักเขาด้วยเรือนกายงดงามนั่น ทว่าหากเขาเป็นคนเห็นแก่ตัวจริง มันก็คงไม่ต่างจากหล่อนเช่นกัน ลึก ๆ แล้ว ลินจันทร์มองเห็นความร่ำรวยของเขาไม่ใช่หรอกหรือ หล่อนจึงยอมคบหาชายหนุ่ม ผู้เป็นลูกแหง่ไม่รู้จักโตแบบเขา
ชายหนุ่มรู้ดีว่าหญิงสาวอยากเป็นหนูตกถังข้าวสารจนตัวสั่น...
ลินจันทร์ ไม่ต่างหญิงสาวที่ฝันหวานอยากจะสุขสบาย เป็นคุณนายนอนอยู่บนกองเงินกองทอง รหัทถามใจตนเอง หล่อนมีค่ามากมายขนาดนั้นหรือ ?
“ถ้าการเชื่อใจ คือการที่ลูกจันทร์ต้องง่าย ยอมให้พี่ข่มเหง ลูกจันทร์ขอขึ้นคานไปจนตายดีกว่า ลูกจันทร์เจ็บมาก ตั้งแต่เรื่อง พ่อ พี่เขย และต้องมาเจ็บที่สุดก็คือพี่เชน!” ในที่สุดดวงหน้าสวยหวานก็อาบน้ำตา ลินจันทร์สะอื้นไห้ หล่อนรักเขามากจนยอมรับความจริงที่เกิดขึ้นตรงหน้าไม่ได้
ความฝันอันสวยงามจบสิ้นแล้ว สาแก่ใจหล่อนจริง ๆ หวังอยากได้ทรัพย์สมบัติเขา หวังลม ๆ แล้ง ๆ คิดว่าสักวันเจ้าชายจะฉุดหล่อนขึ้นจากโคลนตม ไปอยู่บนกองเงินกองทอง แต่สุดท้ายหนูนาก็ตกสวรรค์!
“หยุดร้องเถอะลูกจันทร์ เดี๋ยวพี่จะพาไปส่งบ้านนะ” เขายื่นมือจะขยี้ผมยาวสลวยบนศีรษะหญิงสาว ทว่าหล่อนกลับปัดมือเขาออก
“อย่าเลยพี่เชน ลูกจันทร์ไม่อยากได้ความสงสารจากพี่ ลูกจันทร์โง่เองที่คิดว่าพี่รักอยากช่วยเหลือ” หล่อนเชิดหน้าขึ้น ปาดน้ำตาด้วยสองมือซึ่งสั่นเท่า
“พูดอย่างนี้อีกแล้วนะคะ เอาล่ะพี่ขอโทษทุกอย่างเลย ทุกเรื่องเคลียร์ไหม เรามาดีกันเหมือนเดิมนะคะ”เขายื่นนิ้วก้อยให้ทำประหนึ่งแค่เกี่ยวก้อยแล้วทุกอย่างจะหาย แผลในใจที่ปวดปร่า มันรักษาได้ง่ายดายเพียงนั้นเชียวหรือ
“เห็นไหม พี่ไม่เคยเข้าใจลูกจันทร์จริง ๆ ” หล่อนแทบจะทรุดฮวบลงไปบนพื้น นานเท่าไหร่แล้วที่แกล้งโง่ ยอมให้ชีวิตผูกพันกับผู้ชายซึ่งมองโลกแง่ดี ไม่เคยมีเรื่องใดที่จะทำให้รหัทเป็นทุกข์ได้ เพราะโลกของเขาเนรมิตขึ้นจากเงิน เงินที่ซื้อได้ทุกอย่างแม้กระทั่งหัวใจของลินจันทร์
ทั้งคู่สบตากับอยู่ชั่ววินาที ลินจันทร์เจ็บจนไม่อาจจะเอ่ยคำใดออกมา ส่วนเขายังเป็นผู้ชายน่ารักคนเดิมที่พร้อมจะเข้าใจหล่อน แต่การเข้าใจของเขาอยู่บนพื้นฐานของความเห็นแก่ตัว
“ปล่อยมือลูกจันทร์เถอะ ปล่อย! ” หล่อนปลดมือใหญ่ของเขา ความรู้สึกนั้นเบาโหวง พอตัดสินใจทำแบบนี้ หนทางข้างหน้าต้องก้าวย่างตามลำพัง ไร้ผู้ชายที่ชื่อรหัทเคียงข้างอีกต่อไป
ถ้าไม่มีพี่เชน อนาคตของหล่อนคงมืดมนไม่ต่างจากอดีตที่ผ่านมา
“ใจเย็นนะลูกจันทร์ เดี๋ยวพี่โทร.บอกพุดตานมารับก็แล้วกันนะ” เขาล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง พลางกดเบอร์โทรหาพี่สาวหล่อน ทว่าในจังหวะเดียวกันนั้นเองลินจันทร์ก้าวจากไปแล้ว
หล่อนออกวิ่งอย่างเร็วที่สุดเพื่อหนีจากผู้ชายซึ่งเคยเป็นที่พึ่งของชีวิต คนที่จะช่วยฉุดซินเดอเรลล่า ให้ขึ้นไปอยู่บนปราสาทแสนสวย...
ลินจันทร์ออกมายืนสูดอากาศนอกอาคารสูง ช่วงเวลานั้นเสียงร้อง ไชโยฉลองศักราชไหมดังกึกก้องแสงสวยงามระยิบระยับบนท้องฟ้าพร่างพราวงดงามเหลือเกิน ผิดกับหัวใจลินจันทร์ที่กำลังมืดแปดด้าน
หล่อนทอดถอนใจปีเก่าที่กำลังจะก้าวผ่านไปนี้ ถึงเวลาต้องเบนเข็มชีวิตใหม่ สิ่งซึ่งเคยยึดเหนี่ยวไว้ทั้งหมดสูญสลายหมดสิ้น ครั้นเงยหน้ามองดวงจันทร์อีกครั้ง ลินจันทร์บอกกับตนเองว่าเมื่อดวงอาทิตย์โผล่พ้นขอบฟ้า หล่อนจะเปลี่ยนแปลงตัวเองไม่ฝากชีวิตไว้กับใคร ต้องหยัดยืนด้วยสองขาก้าวไปข้างหน้าด้วยความเข็มแข็ง ที่สำคัญหล่อนจะไม่ยอมเสียน้ำตาให้ผู้ชายหน้าไหนอีก!
เขมปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 ก.ค. 2554, 18:40:02 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 ก.ค. 2554, 18:40:02 น.
จำนวนการเข้าชม : 2256
| << บทที่ ๑ ลูกเสือ ลูกจระเข้ | บทที่ ๓ รักซ่อนร้าย >> |
anOO 9 ก.ค. 2554, 18:54:28 น.
มารอตอนที่ลูกจันทร์จะได้เจอพ่อทิกค่ะ
มารอตอนที่ลูกจันทร์จะได้เจอพ่อทิกค่ะ
เขมปัณณ์ 9 ก.ค. 2554, 18:57:53 น.
ผม จะ อัพ ให้ถึง ช่วง เวลานั้นเร็ว ๆ ครับ อ้าย ทิก กับ ลูกจันทร์ เจอกันเร็ว ๆ นี้ ครับ ต้องบอกว่า พอเจอกันคราวนี้ ทั้งคู่ ก็แทบจะไม่ได้แยก จากกันอีกเลย
ผม จะ อัพ ให้ถึง ช่วง เวลานั้นเร็ว ๆ ครับ อ้าย ทิก กับ ลูกจันทร์ เจอกันเร็ว ๆ นี้ ครับ ต้องบอกว่า พอเจอกันคราวนี้ ทั้งคู่ ก็แทบจะไม่ได้แยก จากกันอีกเลย
praneekpranee 13 ก.ค. 2554, 21:00:47 น.
นึกว่า หนูนาตกถังข้าวสาร
นึกว่า หนูนาตกถังข้าวสาร