เจ้าสาวหมาป่า 2 รักในรอยแค้น
วายุแชมป์มอเตอร์ไซด์5ปีซ้อนเขากลับมาแพ้ปีที่6ให้กลับปางไหมหมาป่าสาวคู่กัดเขาเมื่อตอนเด็กๆเหตุเพราะครอบครัวเขากับครอบครัวเธอไม่ถูกกันโดยเฉพาะพี่ชายปางไหมที่คอยอยากจะเอาชนะวายุทุกอย่างแต่ไม่สำเร็จทำให้ความสัมพันธ์ไม่มีวันกลับมาดีกันได้รวมถึงไร่องุ่นของทั้งสองที่อยู่ติดกันก็ไม่อาจล้มรั้วที่ขวางกั้นแผ่นดินทั้งสองไว้ได้ความรักของพวกเขาจะเกิดขึ้นได้อย่างไรและความรักจะลบความบาดหมางได้หรือไม่
โปรดติดตาม~~~~
โปรดติดตาม~~~~
Tags: หมาป่า ความรัก ความแค้น
ตอน: รักไม่รู้ตัว
วายุเดินออกมาจากห้องสมุดหลังจากไปเอางานที่ค้างมาทำต่อก่อนจะเห็นใครคนหนึ่งเดินอยู่ตรงทางเดิน
"อะแฮ่ม!!!"
"อ้าว!!วายุนายมาทำอะไร" ปางไหมหันมาหาเขา
"ฉันมาเอางานน่ะแล้ว....."
"ฉันนัดเพื่อนไว้ที่โรงอาหารน่ะฉันไปละนะ"ปางไหมขอตัวแต่วายุรั้งไว้
"เดี๋ยวสิ!!!"วายุวิ่งมาดักหน้า
"อะไร"
"ฉันยังไม่อยากเธอไปฉัน....คิดถึง"วายุสบตาปางไหมเธอยิ้มให้เขา
"โกหก!!!"
"จริงๆนะ.....เฮ้ย!!!ผึ้ง"
"ไหนๆ" ปางไหมมองหาแต่ก็ไม่เห็นมี
"ไม่เห็นมีเลยผึ้งไหน"
"ผึ้ง.....ผึ้งรู้ว่ารัก" ปางไหมหยุดกึกวายุยิ้มอย่างเขินๆ
"เขินละสิ"วายุทำหน้าทะเล้น
"ไอบ้า!!!"ปางไหมเดินหนีอย่างเขินอายวายุมองตามเธอก่อนจะยิ้ม
"เฮ้ย!!!พสุผึ้ง" ธาราชี้ไปทางต้นไม้
"ไหนละธาราผึ้งไหน"
"ผึ้ง....ผึ้งรู้ว่ารัก555555"พสุกับธาราหัวเราะวายุมองพวกเขา
"พวกนายแอบฟังหรอ" วายุมองพสุกับธารา
"เปล๊า!!!บังเอิญผ่านมาเฉยๆแล้วก็เห็น...." พสุแกล้งมองธาราก่อนจะหัวเราะ
"พวกแกนี่มัน...." วายุทำหน้ามุ้ย
"โหย!!!ไอ้วายุจีบสาวแล้วโว้ย!!!!"ธาราตะโกนวายุตรงมาปิดปากทั้งสามหนุ่มหัวเราะกันดังสนั่นจนคนทั่วไปจะมองว่า(บ้า)แล้ว
★☆★☆★☆★☆
"กลับมาแล้วค่ะ" ปางไหมถอดรองเท้าก่อนจะเข้าบ้าน
"มาแล้วหรอยัยไหม" นิสิตตรงมาหาปางไหม
"พ่อมีอะไรหรือเปล่าคะ"
"เอ่อ...คืองี้นะลูกจำพิภพลูกอาพินิจกับแม่พรได้ไหม"
"พี่ภพหรอคะ??"
"ใช่ลูกวันนี้เขาพึ่งกลับมาจากเมืองนอกพ่อเลยอยากให้แกไปรู้จักพี่เขา"
"ไหมไม่ว่างค่ะพ่อวันนี้ต้องไปเช็กบัญชีที่ไร่"
"ก็พาพี่เขาไปด้วยสิลูก...นี่เป็นคำสั่ง!!!" นิสิตเดินเข้าห้องรับแขกไปปางไหมเบ้ปากก่อนจะขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วย่องลงบันได
"ยัยไหม!!!" ปาหินตะโกนทักปางไหม
"มาพอดีเลยเข้ามาหาพี่ภพเขาสิยัยไหม" นิสิตเรียกปางไหมเธอเบ้ปากก่อนจะเดินเข้ามาเจอผู้ชายผมยาวมีหนวดนั่งอยู่
"สวัสดีครับน้องไหมไม่เจอกันนานเลยนะ" พิภพเอ่ยทัก
"ค่ะพี่ภพเปลี่ยนไปมากเลยนะ"
"นิดหน่อยจ๊ะ" พิภพยิ้มนิสิตได้ทีสั่งปางไหมให้พาพิภพไปชมไร่ปางไหมจึงต้องพามาที่ไร่อย่างไม่เต็มใจ
★☆★☆★☆
วายุเดินเสาะแสะตามรั้วก่อนจะเห็นปางไหมกับพิภพ
"ไอ้ผมยาวนั้นใครวะ" วายุพูดอย่างงๆ
"น้องไหมนี่ยิ่งโตยิ่งสวยนะครับ" พิภพมองปางไหมหื่นๆ
"หรอคะ" ปางไหมตอบอย่างไม่ใส่ใจ
"ครับสวยจริงๆ" พิภพจับมือปางไหมวายุคิ้วขมวดก่อนจะใช้พลังจับขวดพลาสติกปาใส่หัวพิภพ
"เฮ้ย!!!ใครวะ" พิภพมองหาปางไหมหันไปเห็นวายุเขายิ้มให้เธอ
"ไหมว่าเรากลับกันดีกว่าค่ะสงสัยเจ้าที่แรง" ปางไหมยิ้มก่อนจะเดินหนี
"น้องไหมรอพี่ด้วย" พิภพวิ่งตามปางไหม
"5555555ไอ้ยาวเอ้ย!!!" วายุที่หลบอยู่หลังต้นไม้ขำ
"ใช้พลังไร้สาระจริงๆเลยนายอะ" วายปราณเดินมาข้างหลัง
"เฮ้ย!!!นายมาเมื่อไหร่เนี่ย"
"เมื่อกี้น่ะสิแกใช้ฟ้าพราวไปซื้อของทำอาหารทำไมว่ะ" วายปราณมองวายุ
"เอาน่านายมากับฉัน" วายุกอดคอวายปราณเดินกลับบ้านอย่างอารมณ์ดี
★☆★☆★☆★☆
"คุณไหมคะมีคนฝากของมาให้ค่ะ" สาวใช้เดินมาที่โต๊ะอาหาร
"ใครหรือคะ" ปางไหมมองสาวใช้
"เห็นว่าเป็นเพื่อนคุณค่ะ"
"ผู้หญิงหรือผู้ชาย" นิสิตแทรกขึ้น
"ผู้หญิงค่ะ"
"ดีเลยงั้นเอามา" ปาหินลุกขึ้นมาแย่งกล่องจากสาวใช้ไป
"ใครฝากไข่พะโล้มาให้แกวะ" ปาหินวางกล่องที่โต๊ะอาหาร
"ไม่รู้สิ" ปางไหมยักไหล่ก่อนจะตักกิน
"เฮ้ย!!อร่อยวะกินสิพ่อ" ปาหินตักให้พ่อ
"เออเว้ย...เพื่อนคนไหนวะยัยไหมพ่อจะได้เอาผลไม้ไปฝาก" นิสิตยิ้ม
"ไว้ไหมจะถามแล้วกันนะ" ปางไหมตักอาหารหน้าตาเฉยก่อนจะ(แกล้ง)ปวดหัวเพราะไม่อยากไปส่งพิภพแล้วขึ้นมาอาบน้ำ
ติ๊ดๆๆๆๆ
"ใครโทรมา??" ปางไหมเช็ดหัวพลางหยิบโทรศัพท์
"ฮัลโหล"ปางไหมพูด
"ฮัลโหลฉันเองนะ" วายุยืนยิ้มอยู่ตรงเบียงห้องนอนเขา
"นายไปเอาเบอร์ฉันมาจากไหน"
"ไม่มีอะไรที่วายุทำไม่ได้หรอกนะ"
"แค่นี้ใช่ไหมฉันจะได้นอน"
"เดี๋ยวๆๆไข่พะโล้อร่อยไหมฉันให้ฟ้าพราวสอนทำเลยนะ"
"นี่!!นายเป็นคนส่งมาหรอ"
"ใช่สิอร่อยไหม"
"ก็.....งั้นๆ"
"โธ่คนอุตส่าห์ทำ....ปางไหมฉันถามอะไรหน่อยสิ"
"อะไร"
"ไข่พะโล้สีอะไร"ปางไหมขมวดคิ้วกับคำถามวายุ
"นายนี่ถามแปลกก็ต้องสีดำสิ"
"ถึงไข่พะโล้จะสีดำแต่หัวใจคนทำสีแดงนะ" ปางไหมยิ้มแต่ก็กลั้นไว้
"นายนี่มัน..."
"อ๊ะๆๆน่ารักใช่ไหมละ" วายุพูดไปยิ้มไป
"หลงตัวเอง"
"อย่าหลงเสน่ห์เค้าละกัน...เฮ้ย!!!ฉันวางสายก่อนนะโทรศัพท์จะระเบิด"
"ทำไมอะ" ปางไหมน้ำเสียงตกใจ
"ความคิดถึงมันอัดอั้นจนจะระเบิดน่ะสิ" วายุหัวเราะปางไหมยิ้มจนปากจะฉีกถึงรูหูแล้ว
"บ้า!!นี่อย่าบอกนะว่าจะจีบฉัน"
"ฉัน....."วายุพูดไม่ออก
"5555ไปไม่เป็นเลยละสิไปละฉันง่วง" ปางไหมตัดสายเพราะความเขินวายุมองโทรศัพท์อย่างเสียดาย
"ฉันชอบเธอนะ" วายุมองโทรศัพท์
"คนบ้าไรวะคุยกับโทรศัพท์" วายุส่ายหัวก่อนจะเดินอมยิ้มเข้านอน
★☆★☆★☆★☆
"อะแฮ่ม!!!"
"อ้าว!!วายุนายมาทำอะไร" ปางไหมหันมาหาเขา
"ฉันมาเอางานน่ะแล้ว....."
"ฉันนัดเพื่อนไว้ที่โรงอาหารน่ะฉันไปละนะ"ปางไหมขอตัวแต่วายุรั้งไว้
"เดี๋ยวสิ!!!"วายุวิ่งมาดักหน้า
"อะไร"
"ฉันยังไม่อยากเธอไปฉัน....คิดถึง"วายุสบตาปางไหมเธอยิ้มให้เขา
"โกหก!!!"
"จริงๆนะ.....เฮ้ย!!!ผึ้ง"
"ไหนๆ" ปางไหมมองหาแต่ก็ไม่เห็นมี
"ไม่เห็นมีเลยผึ้งไหน"
"ผึ้ง.....ผึ้งรู้ว่ารัก" ปางไหมหยุดกึกวายุยิ้มอย่างเขินๆ
"เขินละสิ"วายุทำหน้าทะเล้น
"ไอบ้า!!!"ปางไหมเดินหนีอย่างเขินอายวายุมองตามเธอก่อนจะยิ้ม
"เฮ้ย!!!พสุผึ้ง" ธาราชี้ไปทางต้นไม้
"ไหนละธาราผึ้งไหน"
"ผึ้ง....ผึ้งรู้ว่ารัก555555"พสุกับธาราหัวเราะวายุมองพวกเขา
"พวกนายแอบฟังหรอ" วายุมองพสุกับธารา
"เปล๊า!!!บังเอิญผ่านมาเฉยๆแล้วก็เห็น...." พสุแกล้งมองธาราก่อนจะหัวเราะ
"พวกแกนี่มัน...." วายุทำหน้ามุ้ย
"โหย!!!ไอ้วายุจีบสาวแล้วโว้ย!!!!"ธาราตะโกนวายุตรงมาปิดปากทั้งสามหนุ่มหัวเราะกันดังสนั่นจนคนทั่วไปจะมองว่า(บ้า)แล้ว
★☆★☆★☆★☆
"กลับมาแล้วค่ะ" ปางไหมถอดรองเท้าก่อนจะเข้าบ้าน
"มาแล้วหรอยัยไหม" นิสิตตรงมาหาปางไหม
"พ่อมีอะไรหรือเปล่าคะ"
"เอ่อ...คืองี้นะลูกจำพิภพลูกอาพินิจกับแม่พรได้ไหม"
"พี่ภพหรอคะ??"
"ใช่ลูกวันนี้เขาพึ่งกลับมาจากเมืองนอกพ่อเลยอยากให้แกไปรู้จักพี่เขา"
"ไหมไม่ว่างค่ะพ่อวันนี้ต้องไปเช็กบัญชีที่ไร่"
"ก็พาพี่เขาไปด้วยสิลูก...นี่เป็นคำสั่ง!!!" นิสิตเดินเข้าห้องรับแขกไปปางไหมเบ้ปากก่อนจะขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วย่องลงบันได
"ยัยไหม!!!" ปาหินตะโกนทักปางไหม
"มาพอดีเลยเข้ามาหาพี่ภพเขาสิยัยไหม" นิสิตเรียกปางไหมเธอเบ้ปากก่อนจะเดินเข้ามาเจอผู้ชายผมยาวมีหนวดนั่งอยู่
"สวัสดีครับน้องไหมไม่เจอกันนานเลยนะ" พิภพเอ่ยทัก
"ค่ะพี่ภพเปลี่ยนไปมากเลยนะ"
"นิดหน่อยจ๊ะ" พิภพยิ้มนิสิตได้ทีสั่งปางไหมให้พาพิภพไปชมไร่ปางไหมจึงต้องพามาที่ไร่อย่างไม่เต็มใจ
★☆★☆★☆
วายุเดินเสาะแสะตามรั้วก่อนจะเห็นปางไหมกับพิภพ
"ไอ้ผมยาวนั้นใครวะ" วายุพูดอย่างงๆ
"น้องไหมนี่ยิ่งโตยิ่งสวยนะครับ" พิภพมองปางไหมหื่นๆ
"หรอคะ" ปางไหมตอบอย่างไม่ใส่ใจ
"ครับสวยจริงๆ" พิภพจับมือปางไหมวายุคิ้วขมวดก่อนจะใช้พลังจับขวดพลาสติกปาใส่หัวพิภพ
"เฮ้ย!!!ใครวะ" พิภพมองหาปางไหมหันไปเห็นวายุเขายิ้มให้เธอ
"ไหมว่าเรากลับกันดีกว่าค่ะสงสัยเจ้าที่แรง" ปางไหมยิ้มก่อนจะเดินหนี
"น้องไหมรอพี่ด้วย" พิภพวิ่งตามปางไหม
"5555555ไอ้ยาวเอ้ย!!!" วายุที่หลบอยู่หลังต้นไม้ขำ
"ใช้พลังไร้สาระจริงๆเลยนายอะ" วายปราณเดินมาข้างหลัง
"เฮ้ย!!!นายมาเมื่อไหร่เนี่ย"
"เมื่อกี้น่ะสิแกใช้ฟ้าพราวไปซื้อของทำอาหารทำไมว่ะ" วายปราณมองวายุ
"เอาน่านายมากับฉัน" วายุกอดคอวายปราณเดินกลับบ้านอย่างอารมณ์ดี
★☆★☆★☆★☆
"คุณไหมคะมีคนฝากของมาให้ค่ะ" สาวใช้เดินมาที่โต๊ะอาหาร
"ใครหรือคะ" ปางไหมมองสาวใช้
"เห็นว่าเป็นเพื่อนคุณค่ะ"
"ผู้หญิงหรือผู้ชาย" นิสิตแทรกขึ้น
"ผู้หญิงค่ะ"
"ดีเลยงั้นเอามา" ปาหินลุกขึ้นมาแย่งกล่องจากสาวใช้ไป
"ใครฝากไข่พะโล้มาให้แกวะ" ปาหินวางกล่องที่โต๊ะอาหาร
"ไม่รู้สิ" ปางไหมยักไหล่ก่อนจะตักกิน
"เฮ้ย!!อร่อยวะกินสิพ่อ" ปาหินตักให้พ่อ
"เออเว้ย...เพื่อนคนไหนวะยัยไหมพ่อจะได้เอาผลไม้ไปฝาก" นิสิตยิ้ม
"ไว้ไหมจะถามแล้วกันนะ" ปางไหมตักอาหารหน้าตาเฉยก่อนจะ(แกล้ง)ปวดหัวเพราะไม่อยากไปส่งพิภพแล้วขึ้นมาอาบน้ำ
ติ๊ดๆๆๆๆ
"ใครโทรมา??" ปางไหมเช็ดหัวพลางหยิบโทรศัพท์
"ฮัลโหล"ปางไหมพูด
"ฮัลโหลฉันเองนะ" วายุยืนยิ้มอยู่ตรงเบียงห้องนอนเขา
"นายไปเอาเบอร์ฉันมาจากไหน"
"ไม่มีอะไรที่วายุทำไม่ได้หรอกนะ"
"แค่นี้ใช่ไหมฉันจะได้นอน"
"เดี๋ยวๆๆไข่พะโล้อร่อยไหมฉันให้ฟ้าพราวสอนทำเลยนะ"
"นี่!!นายเป็นคนส่งมาหรอ"
"ใช่สิอร่อยไหม"
"ก็.....งั้นๆ"
"โธ่คนอุตส่าห์ทำ....ปางไหมฉันถามอะไรหน่อยสิ"
"อะไร"
"ไข่พะโล้สีอะไร"ปางไหมขมวดคิ้วกับคำถามวายุ
"นายนี่ถามแปลกก็ต้องสีดำสิ"
"ถึงไข่พะโล้จะสีดำแต่หัวใจคนทำสีแดงนะ" ปางไหมยิ้มแต่ก็กลั้นไว้
"นายนี่มัน..."
"อ๊ะๆๆน่ารักใช่ไหมละ" วายุพูดไปยิ้มไป
"หลงตัวเอง"
"อย่าหลงเสน่ห์เค้าละกัน...เฮ้ย!!!ฉันวางสายก่อนนะโทรศัพท์จะระเบิด"
"ทำไมอะ" ปางไหมน้ำเสียงตกใจ
"ความคิดถึงมันอัดอั้นจนจะระเบิดน่ะสิ" วายุหัวเราะปางไหมยิ้มจนปากจะฉีกถึงรูหูแล้ว
"บ้า!!นี่อย่าบอกนะว่าจะจีบฉัน"
"ฉัน....."วายุพูดไม่ออก
"5555ไปไม่เป็นเลยละสิไปละฉันง่วง" ปางไหมตัดสายเพราะความเขินวายุมองโทรศัพท์อย่างเสียดาย
"ฉันชอบเธอนะ" วายุมองโทรศัพท์
"คนบ้าไรวะคุยกับโทรศัพท์" วายุส่ายหัวก่อนจะเดินอมยิ้มเข้านอน
★☆★☆★☆★☆
สายลมที่พัดวน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 16 ม.ค. 2558, 23:12:16 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 16 ม.ค. 2558, 23:26:34 น.
จำนวนการเข้าชม : 927
| << วันสุขที่แสนสั้น | แดนมนต์ >> |