เจ้าสาวหมาป่า 2 รักในรอยแค้น
วายุแชมป์มอเตอร์ไซด์5ปีซ้อนเขากลับมาแพ้ปีที่6ให้กลับปางไหมหมาป่าสาวคู่กัดเขาเมื่อตอนเด็กๆเหตุเพราะครอบครัวเขากับครอบครัวเธอไม่ถูกกันโดยเฉพาะพี่ชายปางไหมที่คอยอยากจะเอาชนะวายุทุกอย่างแต่ไม่สำเร็จทำให้ความสัมพันธ์ไม่มีวันกลับมาดีกันได้รวมถึงไร่องุ่นของทั้งสองที่อยู่ติดกันก็ไม่อาจล้มรั้วที่ขวางกั้นแผ่นดินทั้งสองไว้ได้ความรักของพวกเขาจะเกิดขึ้นได้อย่างไรและความรักจะลบความบาดหมางได้หรือไม่
โปรดติดตาม~~~~
โปรดติดตาม~~~~
Tags: หมาป่า ความรัก ความแค้น
ตอน: แดนมนต์
"อะไรนะคะย้ายห้อง!!" ปางไหมพูดกับอาจารย์ของตัวเอง
"ใช่จ๊ะไปอยู่ห้องอาจารย์ยศสินีนะ" อาจารย์สาวสะบัดก้นเดินไปทิ้งให้ปางไหมยืนงงๆ
"พี่หินทำไมถึงทำแบบนี้พี่ให้พ่อมาคุยกับอาจารย์ใช่ไหม" ปางไหมโมโหเดินมาโวยวายพี่ชาย
"แล้วไงแกโตแล้วนะควรรู้ได้แล้วว่าพ่อต้องการให้แกกับพิภพแต่งงานกันเผลอๆอาจจะแต่งก่อนเรียนจบด้วยซ้ำอีกอย่างแกไม่อึดอัดหรออยู่ห้องเดียวกับศัตรู" ปาหินพูดพลางกระดิกเท้าไปมาโดยมีโจ้กับโต้ยืนประกบ
"แต่นี่มันชีวิตของไหมนะ" ปางไหมทุบโต๊ะ
"แกต้องแต่ง!!!!" ปาหินตะคอก
"ลูกพี่สุดยอดเลยวะ"โต้ตบมือปางไหมมองโต้ด้วยดวงตาสีเทาขุ่น
"อุย..."โต้ก้มหน้า
"พี่หินขาไปเถอะค่ะ" ริรินกิ๊กปาหินเดินมา
"ไปไม่ได้ฉันยังคุยไม่จบ!!" ปางไหมดึงพี่ชาย
"เอ๊ะ!!ปล่อยนะ" ริรินผลักปางไหมเธอลุกขึ้นก่อนจะกระโจนตัวเป็นหมาป่าสีขาวพุ่งหาริรินก่อนจะคาบเสื้อเธอแล้วเหวี่ยงลงสระ
"แก!!!!อีบ้า!!!!" ริรินเปลี่ยนร่างจะเอาอุ้งมือตบปางไหมเธอหลบทันจึงใช้อุ้งมือตบกับชนิดทีเดียวหันริรินล้มลงก่อนจะตัวสั่นเพราะกลัวปางไหม
"พอแล้วยัยไหม!!!!" ปาหินเข้ามาขวางปางไหมหันหลังกลับ
"เจ๊โหดว่ะ" โจ้กับโต้มองกันอย่างอึ้งๆ
★☆★☆★☆★☆★
ปางไหมกลับร่างก่อนจะตรงไปที่ห้องพยาบาลถึงเธอจะหลบทันแต่ก็โดนเสี้ยวเล็บข่วนจนเลือดไหล
"ปางไหม!!!!"วายุที่เดินตามหาพสุผ่านมาเห็น
"ใครทำอะไรเธอ" วายุคิ้วขมวด
"เปล่า...ดูสิพี่ชายฉันไม่เคยมาดูฉันเลยเอาแต่ดูยัยสตอเบอรี่นั้น" ปางไหมเบ้ปากก่อนจะสูดลมหายใจ
"เธอนี่เองที่มีเรื่องถึงว่าน้ำจากสระกระเด็นออกนอกเปียกหมดเลย...มาฉันทำแผลให้"
"แค่เฉี่ยวๆน่าไม่ต้องหรอกเอายาทาก็พอ"
"ไม่ได้ต้องล้างน้ำเกลือ!!!"
"ไม่เอามันเจ็บ" ปางไหมจะลุกแต่วายุดึง
"ไม่ได้!!เอางี้จับมือฉัน" วายุยื่นมือออก
"แต่ว่า....."
"เถอะน่า!!"ปางไหมจับมือวายุเขาล้างแผลให้เธอน่าแปลกที่มันไม่เจ็บจะมีก็แต่ความอบอุ่นที่เธอสัมผัสได้ในตัวเขา
"อ๊ะ!!!เสร็จแล้ว" วายุยิ้ม
"ขอบคุณนะ"ปางไหมยิ้มทั้งสองสบตากันก่อนจะเบือนหน้าหนีเพราะความเขิน
☆★☆★☆★☆★
เลิกเรียน
ปางไหมรีบตรงดิ่งมาหาวายุเพื่อที่จะพาไปเลี้ยงไอติมแต่พอไปถึงก็เห็นเขาเดินไปทางหลังโรงเรียน
"ไปไหนนะ???" ปางไหมแอบเดินตามก่อนจะเห็นวายุกับผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่
"วายุคือ...คือเรา....." หญิงคนนั้นหน้าแดง
"มีอะไรพูดมาเลย" วายุพูดกลับ
"เราชอบนายน่ะเป็นแฟนกันไหม"ปางไหมมองเหตุการ์ณเบื้องหน้าอึ้งๆในใจเองก็รอลุ้นว่าวายุจะพูดอะไร
"คือฉัน........" วายุลังเล
"เราชอบเธอวายุ!!!" หญิงคนนั้นพุ่งเข้าจูบวายุปางไหมช๊อกกับภาพตรงหน้าน้ำใสๆเริ่มไหลออกมาจากตาของเธอปางไหมเดินออกจากตรงนั้นขาทั้งสองข้างอ่อนล้าเรี่ยวแรงของเธอหายไปหมดภาพเมื่อกี้มันชั่งกรีดหัวใจเธอเหลือเกินปางไหมเช็ดน้ำตาก่อนจะลุกขึ้น
"ปางไหม!!!!" วายุที่เดินออกมาเรียกปางไหมเธอไม่หันแต่เดินหนี
"เดี๋ยวสิ!!!เป็นอะไรวะ" วายุเดินตามปางไหมจนออกมานอกโรงเรียนและเดินตามเรื่อยๆ
"นี่!!!เป็นอะไรตอบฉันสิ" วายุเรียกเธอปางไหมไม่ตอบเดินขึ้นสะพานลอยวายุเม้มปากก่อนจะหันหน้าและ.......
ปรื้น!!!!!!!!เรียกแตรรถดั่งสนันปางไหมหันไปมองวายุที่เดินตัดหน้ารถอย่างไม่กลัวตายวายุเดินมาเรื่อยๆจนรถบรรทุกคันหนึ่งแล่นมาอย่างรวดเร็วปางไหมหันหนีไปทางอื่นเพราะความกลัวก่อนจะหลับตา......
"ไอ้หนุ่ม!!!นี่ไม่ใช่ทางม้าลายนะ" ชายคนขับรถบรรทุกตะโกนปางไหมลืมตาก็เห็นว่าเขาอยู่ตรงหน้าแล้ว
"ต้องให้ดักหน้าใช่ไหม" วายุมองเธอ
"เป็นอะไร" เขาถามเธอปางไหมไม่ตอบ
"อย่ามาทำแบบนี้สิ!!!มีอะไรพูดมาตรงๆไม่ไว้ใจฉันแล้วเหรอ!!!!!"วายุตะคอกด้วยความโกรธปางไหมน้ำตาคลอเบ้าหันหลังจะเดินหนีวายุคว้าข้อมือเธอแล้วดึงมาจูบก่อนจะใช้อีกมือหนึ่งโอบเธอไว้แน่นปางไหมนิ่งชะงักสักพักเธอก็รู้สึกหมดแรงก่อนจะเผลอเอามือโอบกอดหลังเขากลับ
☆★☆★☆★☆★
"ใช่จ๊ะไปอยู่ห้องอาจารย์ยศสินีนะ" อาจารย์สาวสะบัดก้นเดินไปทิ้งให้ปางไหมยืนงงๆ
"พี่หินทำไมถึงทำแบบนี้พี่ให้พ่อมาคุยกับอาจารย์ใช่ไหม" ปางไหมโมโหเดินมาโวยวายพี่ชาย
"แล้วไงแกโตแล้วนะควรรู้ได้แล้วว่าพ่อต้องการให้แกกับพิภพแต่งงานกันเผลอๆอาจจะแต่งก่อนเรียนจบด้วยซ้ำอีกอย่างแกไม่อึดอัดหรออยู่ห้องเดียวกับศัตรู" ปาหินพูดพลางกระดิกเท้าไปมาโดยมีโจ้กับโต้ยืนประกบ
"แต่นี่มันชีวิตของไหมนะ" ปางไหมทุบโต๊ะ
"แกต้องแต่ง!!!!" ปาหินตะคอก
"ลูกพี่สุดยอดเลยวะ"โต้ตบมือปางไหมมองโต้ด้วยดวงตาสีเทาขุ่น
"อุย..."โต้ก้มหน้า
"พี่หินขาไปเถอะค่ะ" ริรินกิ๊กปาหินเดินมา
"ไปไม่ได้ฉันยังคุยไม่จบ!!" ปางไหมดึงพี่ชาย
"เอ๊ะ!!ปล่อยนะ" ริรินผลักปางไหมเธอลุกขึ้นก่อนจะกระโจนตัวเป็นหมาป่าสีขาวพุ่งหาริรินก่อนจะคาบเสื้อเธอแล้วเหวี่ยงลงสระ
"แก!!!!อีบ้า!!!!" ริรินเปลี่ยนร่างจะเอาอุ้งมือตบปางไหมเธอหลบทันจึงใช้อุ้งมือตบกับชนิดทีเดียวหันริรินล้มลงก่อนจะตัวสั่นเพราะกลัวปางไหม
"พอแล้วยัยไหม!!!!" ปาหินเข้ามาขวางปางไหมหันหลังกลับ
"เจ๊โหดว่ะ" โจ้กับโต้มองกันอย่างอึ้งๆ
★☆★☆★☆★☆★
ปางไหมกลับร่างก่อนจะตรงไปที่ห้องพยาบาลถึงเธอจะหลบทันแต่ก็โดนเสี้ยวเล็บข่วนจนเลือดไหล
"ปางไหม!!!!"วายุที่เดินตามหาพสุผ่านมาเห็น
"ใครทำอะไรเธอ" วายุคิ้วขมวด
"เปล่า...ดูสิพี่ชายฉันไม่เคยมาดูฉันเลยเอาแต่ดูยัยสตอเบอรี่นั้น" ปางไหมเบ้ปากก่อนจะสูดลมหายใจ
"เธอนี่เองที่มีเรื่องถึงว่าน้ำจากสระกระเด็นออกนอกเปียกหมดเลย...มาฉันทำแผลให้"
"แค่เฉี่ยวๆน่าไม่ต้องหรอกเอายาทาก็พอ"
"ไม่ได้ต้องล้างน้ำเกลือ!!!"
"ไม่เอามันเจ็บ" ปางไหมจะลุกแต่วายุดึง
"ไม่ได้!!เอางี้จับมือฉัน" วายุยื่นมือออก
"แต่ว่า....."
"เถอะน่า!!"ปางไหมจับมือวายุเขาล้างแผลให้เธอน่าแปลกที่มันไม่เจ็บจะมีก็แต่ความอบอุ่นที่เธอสัมผัสได้ในตัวเขา
"อ๊ะ!!!เสร็จแล้ว" วายุยิ้ม
"ขอบคุณนะ"ปางไหมยิ้มทั้งสองสบตากันก่อนจะเบือนหน้าหนีเพราะความเขิน
☆★☆★☆★☆★
เลิกเรียน
ปางไหมรีบตรงดิ่งมาหาวายุเพื่อที่จะพาไปเลี้ยงไอติมแต่พอไปถึงก็เห็นเขาเดินไปทางหลังโรงเรียน
"ไปไหนนะ???" ปางไหมแอบเดินตามก่อนจะเห็นวายุกับผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่
"วายุคือ...คือเรา....." หญิงคนนั้นหน้าแดง
"มีอะไรพูดมาเลย" วายุพูดกลับ
"เราชอบนายน่ะเป็นแฟนกันไหม"ปางไหมมองเหตุการ์ณเบื้องหน้าอึ้งๆในใจเองก็รอลุ้นว่าวายุจะพูดอะไร
"คือฉัน........" วายุลังเล
"เราชอบเธอวายุ!!!" หญิงคนนั้นพุ่งเข้าจูบวายุปางไหมช๊อกกับภาพตรงหน้าน้ำใสๆเริ่มไหลออกมาจากตาของเธอปางไหมเดินออกจากตรงนั้นขาทั้งสองข้างอ่อนล้าเรี่ยวแรงของเธอหายไปหมดภาพเมื่อกี้มันชั่งกรีดหัวใจเธอเหลือเกินปางไหมเช็ดน้ำตาก่อนจะลุกขึ้น
"ปางไหม!!!!" วายุที่เดินออกมาเรียกปางไหมเธอไม่หันแต่เดินหนี
"เดี๋ยวสิ!!!เป็นอะไรวะ" วายุเดินตามปางไหมจนออกมานอกโรงเรียนและเดินตามเรื่อยๆ
"นี่!!!เป็นอะไรตอบฉันสิ" วายุเรียกเธอปางไหมไม่ตอบเดินขึ้นสะพานลอยวายุเม้มปากก่อนจะหันหน้าและ.......
ปรื้น!!!!!!!!เรียกแตรรถดั่งสนันปางไหมหันไปมองวายุที่เดินตัดหน้ารถอย่างไม่กลัวตายวายุเดินมาเรื่อยๆจนรถบรรทุกคันหนึ่งแล่นมาอย่างรวดเร็วปางไหมหันหนีไปทางอื่นเพราะความกลัวก่อนจะหลับตา......
"ไอ้หนุ่ม!!!นี่ไม่ใช่ทางม้าลายนะ" ชายคนขับรถบรรทุกตะโกนปางไหมลืมตาก็เห็นว่าเขาอยู่ตรงหน้าแล้ว
"ต้องให้ดักหน้าใช่ไหม" วายุมองเธอ
"เป็นอะไร" เขาถามเธอปางไหมไม่ตอบ
"อย่ามาทำแบบนี้สิ!!!มีอะไรพูดมาตรงๆไม่ไว้ใจฉันแล้วเหรอ!!!!!"วายุตะคอกด้วยความโกรธปางไหมน้ำตาคลอเบ้าหันหลังจะเดินหนีวายุคว้าข้อมือเธอแล้วดึงมาจูบก่อนจะใช้อีกมือหนึ่งโอบเธอไว้แน่นปางไหมนิ่งชะงักสักพักเธอก็รู้สึกหมดแรงก่อนจะเผลอเอามือโอบกอดหลังเขากลับ
☆★☆★☆★☆★
สายลมที่พัดวน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 17 ม.ค. 2558, 22:48:30 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 18 ม.ค. 2558, 14:35:34 น.
จำนวนการเข้าชม : 929
| << รักไม่รู้ตัว | รักๆๆลึก >> |