ฝนพรำกลางทะเลทราย
ยังไม่มี
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ ๒
เมื่อ รถจอดเทียบตึกหลังงามประตูรถก็ถูกเปิดออก เจ้าหญิงฟาติยะเชิญทุกคนให้เข้าไปด้านในตึกนั้นเป็นประตูซุ้มเกือกม้าขนาดใหญ่ตกแตกด้วยลวดลายปูนปั้นวิจิตรงดงาม ส่วนเจ้าหญิงองค์น้อยแล่นหายลับตั้งแต่รถจอดสนิท
ภายในตัวตึกทรงสูง ประดับด้วยโคมไฟระย้าขนาดใหญ่จากเพดานรอบด้านติดโมเสกลวดลายงดงาม
นริศไม่มีเวลาสำรวจมากนักเพราะดูเหมือนว่าเจ้าของบ้านนำตรงดิ่งไปยังห้องรับแขกกว้างสีขาวที่ตกแต่งไว้อย่างลงตัว ด้วยโซฟาขนาดใหญ่หรูหราลวดลายดอกไม้สีทองสไตย์โมร็อคโค และผู้ที่คอยต้อนรับคือเจ้าหญิงโซเฟียพระชายาองค์ที่หนึ่งพระองค์ของกษัตริย์มูฮัมมัด อาร์ บิน ที่หก พระองค์เป็นหญิงวัยกลางคนพระฉวีผ่องใสงดงามและเจ้าหญิงฟาริดาพี่สาวซึ่งกำลังทรงพระครรถ์ของเจ้าหญิงฟาติยะ
หลังจากกล่าวทักทายท่านก็ได้เชื้อเชิญให้สาวๆเข้าพักในตำหนัก ถึงแม้จะมีมากมายหลายห้องแต่ก็มีเหล่าญาติๆของเจ้าหญิงมาช่วยงานมากมายจนห้องไม่เพียงพอ สาวๆจากยุโรปจึงได้พักร่วมกันในห้องนอนขนาดใหญ่เตียงกว้าง มีโซฟาขนาดใหญ่ใช้สำหรับเป็นที่นอนก็ยังได้ พอมาถึงทุกคนแถบจะล้มตัวลงนอนอย่างเหนื่อยอ่อน
" สิ้นสุดกันเสียที การเดินทางที่แสนยาวไกล "คนพูดคือเซร่าสาวสวยเซ็กซี่ตาสีน้ำทะเลเข้ม นอนแผ่หลาบนเตียง
" ยัง พรุ่งนี้เราต้องไปล่องเรือยอร์ชจำได้ไหม " พอลลีนกล่าวมีสีหน้าครุ่นคิด " เจ้าชายบอกฉันว่าที่จริงๆแล้วท่านต้องการอินเตอร์เทนเฉพาะผู้ชายที่มาร่วมงานแต่ง แต่พอพวกเราขอไปบ้าง ท่านก็เลยอนุญาตในฐานะแขกพิเศษ "
" ฉันไม่ชอบเลยที่แบ่งแยกผู้หญิงผู้ชายแบบนี้ ผู้ชายทำได้ทุกอย่าง จะมีเมียกี่คนก็ยังได้ ดูอย่างพ่อเจ้าหญิงสิ มีพระชายาตั้งสี่คน สนมอีกตั้งมากมาย เป็นฉันขาดใจตายพอดี"เฮเลน่าพูดขึ้นบ้าง แล้วหันมาทางนริศที่นั่งรื้อของจากกระเป๋าบนโซฟากว้าง" ระวังให้ดีเถอะนริศเจ้าชายของเธอน่ะ "
" ระวังเรื่องอะไร เขาไม่ใช่เจ้าชายของฉันซะหน่อย"นริศปฎิเสธเสียงใส
" นี่เธอไม่ใจอ่อนเลยบ้างเลยเหรอนริศ ท่านแสดงออกอย่างชัดเจนว่าชอบเธอ อีกอย่างท่านหล่อออกปานนั้น"
" ฉันยังไม่ได้คิดเรื่องนี้เลยเฮเลน่า ตอนนี้ฉันมีงานต้องทำเยอะแยะ"
หญิงสาวบอกเพื่อนไปเช่นนั้น แต่ในใจนริศบอกตัวเองว่า
' ไม่มีทาง ' เธอไม่มีวันใจอ่อนกับหน้าตาหล่อเหลาราวเทพบุตรของใครเป็นอันขาด ดูอย่างพ่อกับแม่สิ พ่อของเธอเจ็ค โรนอฟกี้ มาเวล ลูกครึ่งรัสเชีย อังกฤษ นักการทูตหนุ่มอนาคตไกลผู้มีหน้าตาหล่อเหลางดงามราวกับเทพบุตร กับแม่ นิสรา วัฒนศักดิ์ นักเรียนไทยที่ได้รับทุนมาเรียนต่อต่างประเทศที่พบรักกันเพียงไม่นานก็ตกลงใช้ชีวิตร่วมกัน ทั้งคู่ต่างหลงใหลในรูปลักษณ์ของอีกฝ่าย โดยไม่ได้ศึกษานิสัยใจคอกันอย่างท่องแท้ ไม่รู้ว่าความงดงามที่ฉาบหน้า แท้จริงเป็นแค่ ' เปลือกนอก ' ห่อหุ่ม พอนานเข้าเปลือกเริ่มหลุดลอก เหลือเพียงธาตุแท้ของความเป็นมนุษย์ กว่าจะรู้ว่าทุกสิ่งไม่ได้เป็นดังฝัน ก็ต้องทนติดตรึงอยู่กับบ่วงที่อีกหลายคนเรียกว่า 'โซ่ทองคล้องใจ'อย่างหล่อนเสียแล้ว แม่ยอมทนกับพฤติกรรมของพ่อทุกอย่างเพียงเพราะหวังลมๆแล้งๆว่าพ่อจะกลับตัวได้ แต่ยิ่งทนยิ่งแย่ จนกระทั่งลมหายใจสุดท้ายของแม่สิ้นด้วยทานยากล่อมประสาทเกินขนาด พ่อได้แต่โทษตัวเองเมื่อทุกอย่างมันสายไปเสียแล้ว แต่ท่านก็ยังไม่พร้อมที่จะดูแลเด็กหญิงด้วยตัวของท่านเอง นริศในวัยสิบขวบจึงได้ถูกส่งไปให้ยายกับป้าเลี้ยงดูที่เมืองไทย
" ฉันเข้าใจ แต่อดสงสารเจ้าชายไม่ได้ "
เฮเลน่าเป็นอย่างนี้เสมอ หล่อนไม่ใช่ผู้หญิงที่สะสวยอะไรมากนัก แต่สิ่งที่ทำให้นริศรักเพื่อนคนนี้คือน้ำใจที่งดงามของเจ้าหล่อน
"สงสารนริศดีกว่ามั่งเฮเลน่า ถ้าต้องแต่งงานกับเจ้าชายจริงๆน่ะ เธอก็รู้ว่าเจ้าชายมีเมียได้ตั้งหลายคน เพื่อนเราอาจจะช้ำใจตายก็ได้ ว่าแล้วก็สงสารเจ้าหญิงของเราด้วย"พอลลีนถอนใจ " นี่ต้องแต่งงานกับใครก็ไม่รู้ ไม่ได้ทำความรู้จักกันด้วยซ้ำ"
" ท่านชื่อเชค รามิล อาเหม็ด อาบาซา ใช่ไหม "
"ใช่ๆ เจ้าหญิงบอกฉันว่าต้องแต่งกันเพราะความเหมาะสม ท่านเชคครองแคว้นอยู่ทางตอนใต้ เป็นจุดเดียวของประเทศที่มีทางออกทางทะเล แถมแผ่นดินแถบนั้นยังอุดมไปด้วยน้ำมันดิบอีกตะหาก ท่านร่ำรวยมากเลย แต่ " พอลลีนถอนใจยาว " เจ้าหญิงไม่ได้รักท่านนี่สิ "
" พวกเธอพูดราวกับว่าเจ้าหญิงมีคนรักอยู่แล้วอย่างงั้นแหละ " นริศสอดขึ้น หญิงสาวสามคนหันมองหน้ากันลอกแลกไม่มีใครกล้าตอบ แต่นั้นคือคำตอบสำหรับเรื่องนี้แล้ว ถึงแม้นริศจะสนิทกับเจ้าหญิงมากพอควรแต่ท่านก็ไม่เคย เอ่ยถึงหรือปรึกษาเรื่องรักๆใคร่ๆของท่านให้ฟังเลย
" เอาเถอะ เมื่อท่านตัดสินใจแล้ว เราก็ควรเคารพการตัดสินใจของท่านเถิด" นริศถอนใจก่อนตัดบทว่า"ส่วนพวกเราตอนนี้ก็ลงไปทานอาหารเช้าเถอะเดี๋ยวพระชายาจะคอยนาน "
หลังจากทานอาหารเช้า เจ้าหญิงมารีอานำทุกคนชมความงดงามยิ่งใหญ่ของราชวังอาคาเซียซึ่งเป็นอาคารขนาดใหญ่ทันสมัยโออ่าของฝ่ายหญิงที่แยกกับฝ่ายชายอย่างชัดเจน จากนั้นเจ้าหญิงองค์น้อยนำทุกคนมาที่อุทยานกว้างใหญ่ ที่เต็มไปด้วยแมกไม้นานาพรรณ รวมทั้งน้ำตกจำลองที่ถูกจัดแต่งไว้อย่างสวยงาม สร้างความฮือฮาให้สาวๆชาวยุโรปไม่น้อย โดยเฉพาะนริศหญิงสาวคิดว่าคงต้องใช้เงินมหาศาลทีเดียวในการทำนุบำรุงอุทยานให้สวยงามอยู่อย่างนี้ จากอุทยานทุกคนขอตัวไปพักผ่อนบนห้องเพราะแต่ละคนเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางเหลือประมาณ นริศทิ้งตัวลงบนโซฟาจากนั้นก็หลับเป็นตาย นานเท่าไหร่ไม่รู้ก็มีเสียงปลุกอย่างร้อนรนข้างตัว
" พี่นริศๆ" เจ้าหญิงมารีอานั่นเอง" ช่วยด้วยเถิดค่ะ พี่ฟาริดาเจ็บท้อง"
จากอาการงุนงงด้วยความง่วง กลายเป็นตาสว่างทันทีตามวิสัยแพทย์ ใช้เวลาค้นของจากกระเป๋าเพียงชั่วครู่ก็พยักหน้าให้กับเจ้าหญิงองค์น้อยนำไป
.................
ภายในตัวตึกทรงสูง ประดับด้วยโคมไฟระย้าขนาดใหญ่จากเพดานรอบด้านติดโมเสกลวดลายงดงาม
นริศไม่มีเวลาสำรวจมากนักเพราะดูเหมือนว่าเจ้าของบ้านนำตรงดิ่งไปยังห้องรับแขกกว้างสีขาวที่ตกแต่งไว้อย่างลงตัว ด้วยโซฟาขนาดใหญ่หรูหราลวดลายดอกไม้สีทองสไตย์โมร็อคโค และผู้ที่คอยต้อนรับคือเจ้าหญิงโซเฟียพระชายาองค์ที่หนึ่งพระองค์ของกษัตริย์มูฮัมมัด อาร์ บิน ที่หก พระองค์เป็นหญิงวัยกลางคนพระฉวีผ่องใสงดงามและเจ้าหญิงฟาริดาพี่สาวซึ่งกำลังทรงพระครรถ์ของเจ้าหญิงฟาติยะ
หลังจากกล่าวทักทายท่านก็ได้เชื้อเชิญให้สาวๆเข้าพักในตำหนัก ถึงแม้จะมีมากมายหลายห้องแต่ก็มีเหล่าญาติๆของเจ้าหญิงมาช่วยงานมากมายจนห้องไม่เพียงพอ สาวๆจากยุโรปจึงได้พักร่วมกันในห้องนอนขนาดใหญ่เตียงกว้าง มีโซฟาขนาดใหญ่ใช้สำหรับเป็นที่นอนก็ยังได้ พอมาถึงทุกคนแถบจะล้มตัวลงนอนอย่างเหนื่อยอ่อน
" สิ้นสุดกันเสียที การเดินทางที่แสนยาวไกล "คนพูดคือเซร่าสาวสวยเซ็กซี่ตาสีน้ำทะเลเข้ม นอนแผ่หลาบนเตียง
" ยัง พรุ่งนี้เราต้องไปล่องเรือยอร์ชจำได้ไหม " พอลลีนกล่าวมีสีหน้าครุ่นคิด " เจ้าชายบอกฉันว่าที่จริงๆแล้วท่านต้องการอินเตอร์เทนเฉพาะผู้ชายที่มาร่วมงานแต่ง แต่พอพวกเราขอไปบ้าง ท่านก็เลยอนุญาตในฐานะแขกพิเศษ "
" ฉันไม่ชอบเลยที่แบ่งแยกผู้หญิงผู้ชายแบบนี้ ผู้ชายทำได้ทุกอย่าง จะมีเมียกี่คนก็ยังได้ ดูอย่างพ่อเจ้าหญิงสิ มีพระชายาตั้งสี่คน สนมอีกตั้งมากมาย เป็นฉันขาดใจตายพอดี"เฮเลน่าพูดขึ้นบ้าง แล้วหันมาทางนริศที่นั่งรื้อของจากกระเป๋าบนโซฟากว้าง" ระวังให้ดีเถอะนริศเจ้าชายของเธอน่ะ "
" ระวังเรื่องอะไร เขาไม่ใช่เจ้าชายของฉันซะหน่อย"นริศปฎิเสธเสียงใส
" นี่เธอไม่ใจอ่อนเลยบ้างเลยเหรอนริศ ท่านแสดงออกอย่างชัดเจนว่าชอบเธอ อีกอย่างท่านหล่อออกปานนั้น"
" ฉันยังไม่ได้คิดเรื่องนี้เลยเฮเลน่า ตอนนี้ฉันมีงานต้องทำเยอะแยะ"
หญิงสาวบอกเพื่อนไปเช่นนั้น แต่ในใจนริศบอกตัวเองว่า
' ไม่มีทาง ' เธอไม่มีวันใจอ่อนกับหน้าตาหล่อเหลาราวเทพบุตรของใครเป็นอันขาด ดูอย่างพ่อกับแม่สิ พ่อของเธอเจ็ค โรนอฟกี้ มาเวล ลูกครึ่งรัสเชีย อังกฤษ นักการทูตหนุ่มอนาคตไกลผู้มีหน้าตาหล่อเหลางดงามราวกับเทพบุตร กับแม่ นิสรา วัฒนศักดิ์ นักเรียนไทยที่ได้รับทุนมาเรียนต่อต่างประเทศที่พบรักกันเพียงไม่นานก็ตกลงใช้ชีวิตร่วมกัน ทั้งคู่ต่างหลงใหลในรูปลักษณ์ของอีกฝ่าย โดยไม่ได้ศึกษานิสัยใจคอกันอย่างท่องแท้ ไม่รู้ว่าความงดงามที่ฉาบหน้า แท้จริงเป็นแค่ ' เปลือกนอก ' ห่อหุ่ม พอนานเข้าเปลือกเริ่มหลุดลอก เหลือเพียงธาตุแท้ของความเป็นมนุษย์ กว่าจะรู้ว่าทุกสิ่งไม่ได้เป็นดังฝัน ก็ต้องทนติดตรึงอยู่กับบ่วงที่อีกหลายคนเรียกว่า 'โซ่ทองคล้องใจ'อย่างหล่อนเสียแล้ว แม่ยอมทนกับพฤติกรรมของพ่อทุกอย่างเพียงเพราะหวังลมๆแล้งๆว่าพ่อจะกลับตัวได้ แต่ยิ่งทนยิ่งแย่ จนกระทั่งลมหายใจสุดท้ายของแม่สิ้นด้วยทานยากล่อมประสาทเกินขนาด พ่อได้แต่โทษตัวเองเมื่อทุกอย่างมันสายไปเสียแล้ว แต่ท่านก็ยังไม่พร้อมที่จะดูแลเด็กหญิงด้วยตัวของท่านเอง นริศในวัยสิบขวบจึงได้ถูกส่งไปให้ยายกับป้าเลี้ยงดูที่เมืองไทย
" ฉันเข้าใจ แต่อดสงสารเจ้าชายไม่ได้ "
เฮเลน่าเป็นอย่างนี้เสมอ หล่อนไม่ใช่ผู้หญิงที่สะสวยอะไรมากนัก แต่สิ่งที่ทำให้นริศรักเพื่อนคนนี้คือน้ำใจที่งดงามของเจ้าหล่อน
"สงสารนริศดีกว่ามั่งเฮเลน่า ถ้าต้องแต่งงานกับเจ้าชายจริงๆน่ะ เธอก็รู้ว่าเจ้าชายมีเมียได้ตั้งหลายคน เพื่อนเราอาจจะช้ำใจตายก็ได้ ว่าแล้วก็สงสารเจ้าหญิงของเราด้วย"พอลลีนถอนใจ " นี่ต้องแต่งงานกับใครก็ไม่รู้ ไม่ได้ทำความรู้จักกันด้วยซ้ำ"
" ท่านชื่อเชค รามิล อาเหม็ด อาบาซา ใช่ไหม "
"ใช่ๆ เจ้าหญิงบอกฉันว่าต้องแต่งกันเพราะความเหมาะสม ท่านเชคครองแคว้นอยู่ทางตอนใต้ เป็นจุดเดียวของประเทศที่มีทางออกทางทะเล แถมแผ่นดินแถบนั้นยังอุดมไปด้วยน้ำมันดิบอีกตะหาก ท่านร่ำรวยมากเลย แต่ " พอลลีนถอนใจยาว " เจ้าหญิงไม่ได้รักท่านนี่สิ "
" พวกเธอพูดราวกับว่าเจ้าหญิงมีคนรักอยู่แล้วอย่างงั้นแหละ " นริศสอดขึ้น หญิงสาวสามคนหันมองหน้ากันลอกแลกไม่มีใครกล้าตอบ แต่นั้นคือคำตอบสำหรับเรื่องนี้แล้ว ถึงแม้นริศจะสนิทกับเจ้าหญิงมากพอควรแต่ท่านก็ไม่เคย เอ่ยถึงหรือปรึกษาเรื่องรักๆใคร่ๆของท่านให้ฟังเลย
" เอาเถอะ เมื่อท่านตัดสินใจแล้ว เราก็ควรเคารพการตัดสินใจของท่านเถิด" นริศถอนใจก่อนตัดบทว่า"ส่วนพวกเราตอนนี้ก็ลงไปทานอาหารเช้าเถอะเดี๋ยวพระชายาจะคอยนาน "
หลังจากทานอาหารเช้า เจ้าหญิงมารีอานำทุกคนชมความงดงามยิ่งใหญ่ของราชวังอาคาเซียซึ่งเป็นอาคารขนาดใหญ่ทันสมัยโออ่าของฝ่ายหญิงที่แยกกับฝ่ายชายอย่างชัดเจน จากนั้นเจ้าหญิงองค์น้อยนำทุกคนมาที่อุทยานกว้างใหญ่ ที่เต็มไปด้วยแมกไม้นานาพรรณ รวมทั้งน้ำตกจำลองที่ถูกจัดแต่งไว้อย่างสวยงาม สร้างความฮือฮาให้สาวๆชาวยุโรปไม่น้อย โดยเฉพาะนริศหญิงสาวคิดว่าคงต้องใช้เงินมหาศาลทีเดียวในการทำนุบำรุงอุทยานให้สวยงามอยู่อย่างนี้ จากอุทยานทุกคนขอตัวไปพักผ่อนบนห้องเพราะแต่ละคนเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางเหลือประมาณ นริศทิ้งตัวลงบนโซฟาจากนั้นก็หลับเป็นตาย นานเท่าไหร่ไม่รู้ก็มีเสียงปลุกอย่างร้อนรนข้างตัว
" พี่นริศๆ" เจ้าหญิงมารีอานั่นเอง" ช่วยด้วยเถิดค่ะ พี่ฟาริดาเจ็บท้อง"
จากอาการงุนงงด้วยความง่วง กลายเป็นตาสว่างทันทีตามวิสัยแพทย์ ใช้เวลาค้นของจากกระเป๋าเพียงชั่วครู่ก็พยักหน้าให้กับเจ้าหญิงองค์น้อยนำไป
.................
เดือนมีนา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 3 ก.พ. 2558, 16:07:55 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 3 ก.พ. 2558, 16:07:55 น.
จำนวนการเข้าชม : 1337
| << ตอนที่ ๑ | ตอนที่ ๓ >> |
