Suddenly ... ฉับพลัน
' My suck life ...can it bargain with your piece of preious love?
ชีวิตเลวๆของผม...มันจะสามารถแลกเศษความรักจากเธอได้หรือไม่ '
ชีวิตเลวๆของผม...มันจะสามารถแลกเศษความรักจากเธอได้หรือไม่ '
Tags: ตบจูบ
ตอน:
" Bad Guys !! มาแล้ว !! อิลตาร์ ดูนั่น นั่นไงไวลล์ -////- "เสียงของฮิเดโกะ ดึงความคิดและสายตาของชั้นให้จับจ้องไปที่ผู้ชายร่างสูง ที่ยืนอยู่ในสภาพเปลือยท่อนบนพร้อมกีตาร์คู่ใจ ชั้นค่อยๆมองไล่ไปตามแผ่นหลังกว้างที่อัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อดูสวยงาม ผิวของเขาขาวเนียน และรอยสักนกฟินิกส์สีแดงเพลิง ดูเร่าร้อนและเซ็กซี่ โฮกกกกก ยิ่งเหมอนตกอยู่ในภวังค์เมื่อได้เห็นน่าของเขา ชั้นพิจารณาใบน่าของเขา ยิ่งมอง ... ใบน่าของใครอีกคนก็ยิ่งชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ ชั้นกวาดสายตามองใบน่าที่ดูดีราวเทพบุตรนั่น ดวงตาเรียวคม ดูเจ้าเล่ห์ นัยตาสีนิลดูลึกลับ น่าค้นหา จมูกได้รูป รับกับปากสีชมพูหยักสวย เรือนผมสีดำยิ่งขลับให้ใบน่าขาวๆของเขาดูโดดเด่นขึ้นไปอีก เวลา 4 ปี ที่ฉันพยายามหนีจากความทรงจแสนเลวร้ายนั่น ...แต่มันคงพังทลายลงนับแต่วินาทีนี้ ชั้นพยายามลืมเขา...ลบให้เขาหายไป แต่สุดท้ายกลับเป็นฉันเองที่เป็นฝ่ายกลับมาหาเขา ไวลล์ที่ชั้นพบเจอในตอนนี้คือคนเดียวกันกับคนที่ชั้นพยายามหนีตลอดมา.....
"เขาดูหล่อเท่ห์มากก ไม่น่าเคยเปนกระเทยมาก่อนเลยดีนะที่คิดได้ กลับตัวทัน " คำพูดของเจ้ๆเพื่อนนักเขียนพูดกรอกหูชั้น มันยิ่งยิ่งตอกย้ำสถานการณ์ตอนนี้ให้แย่ลงกว่าเดิมมากจนน้ำตาชั้นแทบจะไหล T-T
ตอนนี้ฉันไม่ต่างอะไรกับยัยบ้าที่เอาแต่ทึ่งหัวตัวเองให้ตื่นจากฝันร้ายนี่สักที ชั้นยกแก้วบลูขึ้นมาซดโฮกหวังให้ความร้อนจากมันทำให้หายฟุ้งซ่านบ้าง จนตอนนี้เริ่มรู้สึกมึนหัวนิดๆแล้ว
"เดี๋ยวก็ตายหรอก อิลตาร์ -.- + " เจ้ปารีสหันมาดุชั้นแล้วก้อกลับไปสนใจ Bad Guys ต่อ
"พี่ปารีสคะืนี่ก็ดึกมากแล้ว อิลขอกลับบ้านก่อนนะคะ ?"
"อ้าว ได้ไงล่ะ พี่จะไปส่งน่ะ "
"ไม่คะพี่ ไม่เปนไร อิลกลับเองได้ พี่ปาอยู่สนุกต่อเถอะนะ ^^"
"งั้นถึงบ้านแล้ว โทรหาพี่ทนทีนะ "
" ค่ะพี่ ^^ " ว่าแล้วชั้นก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง กวาดสายตาไปรอบๆเพื่อมองหาทางออก
"ไหวแน่นะ ?? " พี่ปารีสถามย้ำอีกรอบ
" ไหวค่ะ " แล้วชั้นก็ออกมาจากที่นั่นทันที หวังว่านายคงไม่เห็นชั้นนะ...
ตอนนี้ชั้นเดินมาตามทางเท้าอย่าเรื่อยเปื่อย ผู้คนสวนทางไปมาไม่ขาดช่วง แต่ก็เิ่มบางตาลงเพราะเป็นช่วงเวลาดึกมากแล้ว อะไรกัน ใครเล่นตลกอะไรกับชั้น นี่ชั้นต้องไปเขียนหนังสือให้ไวลล์อย่างนั้นเหรอ ชั้นน่าจะเอะใจตั้งแต่แรกๆที่ไ้ยินชื่อของเขาแล้ว ทุกคนคงสงสัยว่าชั้นกับไวลล์เรามีเรื่องอะไรกัน ชั้นเรียนอักษร ที่มอชื่อดังในกรุงเทพ ชั้นกับไวลล์เราเคยเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่สมัยม.ปลาย สำหรับไวลล์ทุกคนคงรู้ว่าเขาเคยเปนกะเทยมาก่อน ใช่แล้วล่ะ เขาเป็นเพื่อนที่ชั้นรักมาก และเราสองคนก็สนิทกันจนเรียกว่ามองตาก็รู้ใจ สำหรับชั้น ช้นกลับหลงรักไวลล์โดยไม่รู้ตัว...มันน่าขำนะที่ชั้นดันหลงรักเพื่อนที่เปนกะเทยลงไปได้ เขาถึงบอกไง ใจคนน่ากลัวนัก ความเลวร้ายกลับแย่มากขึ้น เมื่อสถานะความเป็นเพื่อนของเราถูกทำลายลงด้วยเวลา เพียงข้ามคืน เมื่อชั้นมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเพื่อนสนิทของตัวเอง เรื่องของเรามันเจ็บปวด น่าละอาย สับสน วุ่นวายไปหมด ในที่สุดชั้นก็ตัดสินใจออกมาจากชีวิตของไวลล์ เขายังเหมือนเดิมแต่ที่ปลี่ยนไป คงเปนความแมน รวมถึงนิสัยชกต่อย และคั่วผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า
ฉันหยุดฝีเท้าทันทีเพราะมีใครบางคนมายืนขวางไว้ ผู้ชายตัวสูงที่ชั้นสูงได้เท่าสกับระดับน่าอกของเขา เขาอยู่ในชุดเสื่อกล้ามสีดำ กางเกงยีนต์ขาดๆ และรองเท้าหนังสีดำ เครื่องประดับมากมายบ่งบอกความเปนร็อคเกอร์เต็มขั้นได้ดีสุดๆ ตอกย้ำด้วยรอยสักรูปนกฟินิกส์ที่โผล่พ้นสาบเสื้อ ที่หลังข้างขวา เรือนผมสีดำ ดูลึกลับ ดิบ เถื่อน เกินกว่าจะบรรยาย ถึงเขาจะยังหันหลังให้แบบนี้ ถึงจะยังไม่ไ้เห็นน่าชั้นก็พอจะรู้ว่าเขาเป็นใคร
>>>>>>ไวลล์<<<<<<
"เขาดูหล่อเท่ห์มากก ไม่น่าเคยเปนกระเทยมาก่อนเลยดีนะที่คิดได้ กลับตัวทัน " คำพูดของเจ้ๆเพื่อนนักเขียนพูดกรอกหูชั้น มันยิ่งยิ่งตอกย้ำสถานการณ์ตอนนี้ให้แย่ลงกว่าเดิมมากจนน้ำตาชั้นแทบจะไหล T-T
ตอนนี้ฉันไม่ต่างอะไรกับยัยบ้าที่เอาแต่ทึ่งหัวตัวเองให้ตื่นจากฝันร้ายนี่สักที ชั้นยกแก้วบลูขึ้นมาซดโฮกหวังให้ความร้อนจากมันทำให้หายฟุ้งซ่านบ้าง จนตอนนี้เริ่มรู้สึกมึนหัวนิดๆแล้ว
"เดี๋ยวก็ตายหรอก อิลตาร์ -.- + " เจ้ปารีสหันมาดุชั้นแล้วก้อกลับไปสนใจ Bad Guys ต่อ
"พี่ปารีสคะืนี่ก็ดึกมากแล้ว อิลขอกลับบ้านก่อนนะคะ ?"
"อ้าว ได้ไงล่ะ พี่จะไปส่งน่ะ "
"ไม่คะพี่ ไม่เปนไร อิลกลับเองได้ พี่ปาอยู่สนุกต่อเถอะนะ ^^"
"งั้นถึงบ้านแล้ว โทรหาพี่ทนทีนะ "
" ค่ะพี่ ^^ " ว่าแล้วชั้นก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง กวาดสายตาไปรอบๆเพื่อมองหาทางออก
"ไหวแน่นะ ?? " พี่ปารีสถามย้ำอีกรอบ
" ไหวค่ะ " แล้วชั้นก็ออกมาจากที่นั่นทันที หวังว่านายคงไม่เห็นชั้นนะ...
ตอนนี้ชั้นเดินมาตามทางเท้าอย่าเรื่อยเปื่อย ผู้คนสวนทางไปมาไม่ขาดช่วง แต่ก็เิ่มบางตาลงเพราะเป็นช่วงเวลาดึกมากแล้ว อะไรกัน ใครเล่นตลกอะไรกับชั้น นี่ชั้นต้องไปเขียนหนังสือให้ไวลล์อย่างนั้นเหรอ ชั้นน่าจะเอะใจตั้งแต่แรกๆที่ไ้ยินชื่อของเขาแล้ว ทุกคนคงสงสัยว่าชั้นกับไวลล์เรามีเรื่องอะไรกัน ชั้นเรียนอักษร ที่มอชื่อดังในกรุงเทพ ชั้นกับไวลล์เราเคยเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่สมัยม.ปลาย สำหรับไวลล์ทุกคนคงรู้ว่าเขาเคยเปนกะเทยมาก่อน ใช่แล้วล่ะ เขาเป็นเพื่อนที่ชั้นรักมาก และเราสองคนก็สนิทกันจนเรียกว่ามองตาก็รู้ใจ สำหรับชั้น ช้นกลับหลงรักไวลล์โดยไม่รู้ตัว...มันน่าขำนะที่ชั้นดันหลงรักเพื่อนที่เปนกะเทยลงไปได้ เขาถึงบอกไง ใจคนน่ากลัวนัก ความเลวร้ายกลับแย่มากขึ้น เมื่อสถานะความเป็นเพื่อนของเราถูกทำลายลงด้วยเวลา เพียงข้ามคืน เมื่อชั้นมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเพื่อนสนิทของตัวเอง เรื่องของเรามันเจ็บปวด น่าละอาย สับสน วุ่นวายไปหมด ในที่สุดชั้นก็ตัดสินใจออกมาจากชีวิตของไวลล์ เขายังเหมือนเดิมแต่ที่ปลี่ยนไป คงเปนความแมน รวมถึงนิสัยชกต่อย และคั่วผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า
ฉันหยุดฝีเท้าทันทีเพราะมีใครบางคนมายืนขวางไว้ ผู้ชายตัวสูงที่ชั้นสูงได้เท่าสกับระดับน่าอกของเขา เขาอยู่ในชุดเสื่อกล้ามสีดำ กางเกงยีนต์ขาดๆ และรองเท้าหนังสีดำ เครื่องประดับมากมายบ่งบอกความเปนร็อคเกอร์เต็มขั้นได้ดีสุดๆ ตอกย้ำด้วยรอยสักรูปนกฟินิกส์ที่โผล่พ้นสาบเสื้อ ที่หลังข้างขวา เรือนผมสีดำ ดูลึกลับ ดิบ เถื่อน เกินกว่าจะบรรยาย ถึงเขาจะยังหันหลังให้แบบนี้ ถึงจะยังไม่ไ้เห็นน่าชั้นก็พอจะรู้ว่าเขาเป็นใคร
>>>>>>ไวลล์<<<<<<
ฮาลาชมพู่ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 13 ก.พ. 2558, 00:03:44 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 13 ก.พ. 2558, 00:03:52 น.
จำนวนการเข้าชม : 606
| << | >> |