^วันอยากเขียน^
รวมเรื่องสั้น ฉบับลิขิตราค่ะ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว จับเรื่องสั้นมารวมกันไปเลยดีกว่า
Tags: เรื่องสั้น ลิขิตรา
ตอน: -ปลาไหลฮัสกี้(1)-
เพราะมันเป็นความรัก
กล่าวกันว่า เดือนกุมภาพันธ์เป็นเดือนแห่งความรัก
แต่สำหรับคนไร้คู่...จะวันไหน เดือนอะไร ก็ไม่ต่างกัน
“14 นี้ว่างไหม” ผู้ชายตรงหน้าฉันถามด้วยรอยยิ้มกว้าง ดวงตาพราวราวมีแสงดาวนับล้านซ่อนอยู่ในนั้น
ฉันฉีกยิ้มร้ายกาจอย่างที่ชอบทำ “ไม่...” ตอบชัดเจน
“เฮ่ย...ไปไหน”
“เข้าวัด สวดมนต์ กลับบ้าน นอน” ฉันลอยหน้าลอยตาบอก “ภารกิจสำคัญทั้งนั้น”
“ตลกละ” คนตัวโตเบะปาก “อย่างอแงน่า แลกเวรกันนะ ๆ”
ถ้าคุณเคยเห็นไซบีเรีย ฮัสกี้หน้าตาเกเรมากระโดดทำหน้าซื่อตาใสออดอ้อนหาอาหาร คุณจะเข้าใจความรู้สึกของฉันในตอนนี้ ผู้ชายตรงหน้าฉันคือน้องไซจอมเกเรที่ทั้งน่าฟัดและน่าหยิกไปพร้อม ๆ กัน
“ใครงอแงกันแน่ ถ้าไม่ว่างแล้วไปซื้อเวรมาทำไม”
“ก็ตอนแรกไม่นึกว่าจะไม่ว่าง” เขาถอนใจ
ฉันพยักหน้าราวเข้าอกเข้าใจเสียเต็มประดา แต่เปล่าหรอกนะ คนคุ้นเคยอย่างหมอนี่ควรรู้ว่ามันเป็นการเสแสร้งแกล้งทำ
“อ้อ...ดีกันแล้วสิ”
“เปล่า” คนตัวโตพ่นลมหายใจแรง ๆ ทางจมูก เขาเหมือนน้องไซเวลาไม่ได้ดั่งใจจริง ๆ นะ
“อ้อ...งั้นก็...เจอทาเก็ตใหม่” คิดเหรอว่าฉันจะไม่รู้นิสัยเพื่อนตัวเอง ตบหัวเรียนด้วยกันมาเป็นสิบปีแล้วนะ
หมอนั่นกลอกตาไปมา ทำท่าเหมือนจะค้อนก็ไม่ใช่ เหมือนจะรำคาญก็ไม่เชิง ก่อนตอบอย่างเสียไม่ได้ “ก็...คงงั้นมั้ง”
“เหอะ รอบนี้จะควงได้กี่วันล่ะ”
“เฮ่ย ช่วยนับเป็นหน่วยเดือนได้ไหมครับ คุณเพื่อนที่เคารพ”
“ไว้แกทำสถิติเป็นปีได้แล้วค่อยคุยละกัน” ฉันไหวไหล่บอกอย่างไม่รู้สึกรู้สา อดไม่ได้ที่จะถอนใจเบา ๆ เมื่อมองหน้าน้องไซตัวโตที่เริ่มทำตาขวาง
ฉันเกลียดผู้ชายเจ้าชู้ แต่รอบตัวฉันเต็มไปด้วยพ่อปลาไหลมือไวนิสัยเสีย
คนพวกนี้เป็นเพื่อนที่ดี คอยดูแล เข้าใจ อยู่ข้าง ๆ กันทุกเวลาที่ฉันต้องการ แต่เป็นคนรักที่ห่วยแตก ฉันจึงจับปลาไหลทำเพื่อน ทำพี่ชายมันทั้งบ่อนั่นล่ะ
แล้วฉันก็ใจอ่อนอีกจนได้
“ก็ได้...แอดออนสองพัน ห้ามบ่น” ฉันต่อรองราคาทันทีเมื่อตกลงใจรับเข้าเวรแทนเพื่อน
“เฮ้ย...โหดไปไหม”
“ยังไม่ได้ค่ากุหลาบที่แกจะซื้อไปให้สาวเลย” ฉันบอกหน้าตาเฉย “ไม่เอาใช่ไหม ไม่เอาก็อยู่เอง”
ปลาไหลฮัสกี้ทำหน้าหมาหงอย หูลู่หางตก กลอกตาอย่างงอแงสองรอบ ก่อนบอกเบา ๆ “ก็ได้ ๆ อย่าให้แกเป็นคนขายบ้างนะเว่ย”
“ไม่ต้องห่วง...ระดับเราแล้ว ไม่รับเวรประชดงี่เง่าโดยไร้การวางแผนหรอกนะ” ฉันอดจะเหยียดยิ้มหยันไม่ได้จริง ๆ
เมื่อเขียนบันทึกอาการผู้ป่วยเรียบร้อยแล้ว ฉันก็รีบลุกขึ้นเตรียมจะเดินไปดูวอร์ดต่อไป ปลาไหลฮัสกี้ยังไม่ยอมหยุดง่าย ๆ เขาเดินตามมาคว้าไหล่ฉันไว้
“เย็นนี้ว่างเปล่า”
“ไม่...ต้องนอนตุนเตรียมเข้าเวรแทนพวกงี่เง่าพรุ่งนี้” ฉันยังรักษาคอนเซปท์ ประชดประชันอย่างร้ายกาจตามเดิม
“ไปซื้อของเป็นเพื่อนหน่อย”
“บอกว่าไม่ว่างไง”
“นอนดึกนิดเดียว ไม่ตายหรอก”
ฉันกดลิฟต์ แล้วหันไปขึงตาดุมองหน้าคุณเพื่อนตัวแสบ “ไม่ว่างโว้ย...หนึ่งทุ่มเป็นเวลานอนของเด็กดี นอนไม่พอ เราอาจแปลงร่างเป็นรอตไวเลอร์แล้วเผลอกระโดดงับหัวคนตายได้ เข้าใจไหม”
ปลาไหลฮัสกี้กลอกตามองหน้าฉัน พอดีกับที่ลิฟต์เลื่อนมาเปิดยังชั้นที่ต้องการ ฉันก้าวออกมา หันไปโบกมือแกล้งคนตัวโตอย่างอารมณ์ดี เมื่อประตูลิฟต์ค่อย ๆ เลื่อนปิดลงก็ได้ยินเสียงห้าวตะโกนบอกมา พร้อมกับภาพกระเป๋าสตางค์ใบเล็กที่ถูกชูขึ้นให้เห็นผ่านช่องประตูลิฟต์ที่ยังพอเหลือ “หกโมงเย็นที่คอมมอนรูม...ไม่ไปก็ไม่คืน”
ฉันสูดลมหายใจยาว ตาเบิกขึ้นด้วยความโกรธจัด ก่อนจะขยี้เท้าลงกับพื้นด้วยความเคยชิน
…ไอ้ปลาไหลฮัสกี้ ไอ้หน้าเต้าหู้ยี้ ไอ้เพื่อนเฮงซวย กล้าดียังไงเอากระเป๋าสตางค์ฉันไปแบบนี้!!!
“นรกเอ๊ย...” ฉันสบถเบา ๆ เรียกสติและปรับอารมณ์ตัวเอง ก่อนจะเดินเข้าไปในเคาท์เตอร์พยาบาล
คอยดูนะ...แค้นนี้ถ้าไม่ชำระ ฉันก็ไม่ควรกับฉายานางมารร้ายแล้ว!!!
ปลาไหลฮัสกี้หน้าเต้าหู้ยี้นั่งเก๊กหล่อรอฉันอยู่ที่โซฟากลางห้อง บอกตามตรงว่าจนถึงวันนี้ ฉันก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมผู้หญิงหลายคนถึงตกหลุมรักไอ้หน้าตาเห่ย ๆ กับคารมห่วย ๆ ของมันนัก ก็แค่ตาเหมือนเจมส์จิ รูปหน้าคล้ายเรน ปากเหมือนบอยปกรณ์ มันจะอะไรกันนักหนาวะคะ บอกเลย...อวิ๋นซื่อเทียนของฉันงามกว่าห้าล้านเท่า(ใครไม่รู้จัก แนะนำให้ไปอ่านชายาสะท้านแผ่นดินนะ แล้วคุณจะตกหลุมรักเหมือนฉัน)
“เอากระเป๋าเราคืนมา”
“ไปด้วยกันก่อน ได้ของแล้วจะคืนให้”
“ไม่คืนไม่ไป” ฉันขึงตาบอก ยื่นคำขาดอย่างชัดเจน
คนตัวโตจ้องหน้าฉันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหยิบกระเป๋าสตางค์ของฉันออกมาจากกระเป๋ากางเกง อี๋...ลูกสาวสุดรักของฉันต้องไปอยู่ในกางเกงของหมอนี่ ตายละ กลับไปฉันคงต้องหาน้ำหอมมาพรมปลอบขวัญลูกรัก
ฉันยื่นมือไปรับ กระเป๋าใบเล็กร่วงลงสู่มือฉันพร้อมซองสีเหลี่ยมสีเข้ม ฉันพลิกข้อมือดึงซองนั้นมาดูก่อนจะต้องกระพริบตาปริบ ๆ เมื่อคนตัวโตตาไวเห็นแล้วรีบดึงกลับคืนไป
ปลาไหลตัวโตหน้าขึ้นสีจัด ขณะที่ฉันยังนึกหาคำด่าที่เหมาะสมไม่ออก
สุดท้ายฉันจึงได้แต่ไหวไหล่ แค่นหัวเราะ “ยังดีที่รู้จักป้องกัน อย่าให้เราต้องจ่ายเออาร์วีแกละกัน”
ก็จะให้ฉันพูดอะไรกับปลาไหลตัวเท่าควายที่พบถุงยางอนามัยไว้ในกระเป๋ากางเกงล่ะ สัญชาตญาณมนุษย์กับเซ็กส์เป็นเรื่องพื้นฐานและธรรมชาติที่ควบคุมได้ สุดแต่ใครจะควบคุมตัวเองหรือไม่เท่านั้นเอง และหากปลาไหลเส็งเคร็งตรงหน้าฉันไม่คิดควบคุม แต่รู้จักป้องกันตามวิสัยแพทย์ที่อุตส่าห์ร่ำเรียนมา ฉันยังจะเอาอะไรไปด่ามันได้อีกล่ะ
อยากจะไปสำส่อนที่ไหนก็เชิญ แต่อย่าหาโรคให้ฉันต้องมาจ่ายยาต้านไวรัสให้ก็แล้วกัน
ไอ้เพื่อนเฮงซวย!!!
ที่ลานกว้างหน้าห้างสรรพสินค้าเต็มไปด้วยซุ้มขายเสื้อผ้าและเครื่องประดับมากมาย ฮัสกี้นิสัยเสียลากฉันเดินวนไปมาจนทั่วก็ยังไม่ได้ของที่ถูกใจ
รอบที่สองฉันเริ่มกวาดสายตามองอย่างตั้งอกตั้งใจมากขึ้น ก่อนจะรีบตรงไปหยุดที่ซุ้มไม้หลังหนึ่ง แล้วยืนมองอย่างสะดุดใจ เหมือนว่าทั้งลานจะมีแค่ซุ้มนี้ล่ะที่ดีพอให้ฉันแวะมอง
รายการไอศครีมโฮมเมดที่ติดอยู่ด้านบนช่างน่าสนใจยิ่งกว่าเสื้อผ้า กระเป๋า เครื่องประดับพิลึกนั่นตั้งเยอะ ฉันกวาดตามองไปทั่ว สุดท้ายทำใจกล้าหน้าด้านขอเจ้าของร้านชิมดูอยู่สามสี่รส
“เฮ่ย...บอกให้มาช่วยดูของ ไม่ได้ให้มาอู้”
“กวนตีน ไปไกล ๆ เลยไป” ฉันตวัดสายตาดุ โบกมือไล่ คนกำลังอารมณ์ดีอย่ามาทำให้หงุดหงิดได้ไหม
“กินไร”
“ไอติม”
“รู้แล้ว...เอารสไรอ่ะ” เขาจ้องหน้าฉัน อย่างหงุดหงิดไม่แพ้กัน
“เลี้ยงเหรอ”
“เออ...ค่าที่มาเดินด้วยกันไง”
ฉันฉีกยิ้มกว้างจนตาหยี ไม่บอกหรอกว่าฉันเก็บค่าจ้างเดินพร้อมแก้แค้นเรียบร้อยแล้วที่บังอาจชิงเอาลูกสาวสุดรักของฉันไป ได้ไอศครีมฟรีเพิ่มอีกถ้วยนับว่ากำไรแล้ว
“ขอบคุณนะ ขอเป็น...ช็อกโกแลตมินท์ กับสตรอเบอรี่โยเกิร์ตแล้วกันค่ะ”
ได้ไอศครีมแล้ว ฉันก็อารมณ์ดีขึ้นโข ยอมเดินตามฮัสกี้ตัวโตเงียบ ๆ มองดูเขาแวะเลือกกระเป๋าบ้าง เสื้อผ้าบ้าง พยักหน้าเออออไปอย่างไม่ใส่ใจนัก
ขณะที่ฉันอารมณ์ดีขึ้นเรื่อย ๆ เพราะไอศครีม คนตัวโตกับทำหน้าเหม็นเบื่อเหมือนกินรังแตนมาทั้งดง เขาเหลือบมองหน้าฉันเป็นช่วง ๆ ก่อนถามด้วยความหงุดหงิด
“อร่อยนักเหรอ”
“เออ...ชิมไหม” ฉันเพิ่งนึกได้ คนซื้อยังไม่ได้กิน
ฉันยื่นถ้วยไอศครีมไปตรงหน้าเขา คนตัวโตส่ายหน้าเบา ๆ “ไม่เอาอ่ะ แกกินเถอะ”
“แล้วเป็นไร...หงุดหงิดทำไม” ฉันอุตส่าห์อารมณ์ดีแล้ว เขาหงุดหงิดทำไม
“คิดไม่ออก...ซื้อไรดี”
“ตุ๊กตาไหม เหมือนลานในห้างจัดโปรโมชั่นอยู่น่ะ” เขาอุตส่าห์ลงทุนไอศครีม ฉันก็ต้องทำงานให้คุ้มค่าไอศครีมบ้าง
“เหรอ...งั้นไปดูกัน” เขายิ้มกว้างจนฉันเผลอตาพร่าไปชั่วขณะ ต้องเข้าใจนะ ถึงปลาไหลฮัสกี้หน้าเต้าหู้ยี้จะหน้าตาดีสู้อวิ๋นซื่อเทียนของฉันไม่ได้ แต่รอยยิ้มของหมอนี่สะกดผู้หญิงมาเป็นร้อยแล้ว ถ้าฉันจะเคลิ้มบ้างอะไรบ้างก็คงไม่แปลกใช่ไหม
ภาพผู้ชายตัวโตเดินอยู่ในดงตุ๊กตาหมีทำให้ฉันอดหัวเราะไม่ได้ หมอนี่หน้าเหมือนน้องไซจอมเกเร ดูอย่างไรก็ไม่เข้ากับตุ๊กตาหมีเลยสักนิด
ฉันวิ่งไปคว้าตุ๊กตาไซบีเรียฮัสกี้ตัวโตมากอด แล้วเอาไปชูเทียบข้าง ๆ คนตัวโต
“เฮ้ย...โคตรเหมือนแกเลยว่ะ” ฉันหัวเราะชอบอกชอบใจ ก่อนจะส่ายหน้า “เอ...ไม่สิ ดูดี ๆ น้องไซน่ารักกว่าแกเยอะเลยอ่ะ”
ปลาไหลฮัสกี้ทำหน้างอ เขกหัวฉันเบา ๆ “พูดมาก เราน่ะทั้งหล่อทั้งน่ารัก ดีกว่าไอ้หมาหน้าเห่ย ๆ นั่นตั้งเยอะ” คนเกลียดสุนัขทำหน้าเหมือนกลืนยาขม
“หืม...พูดมาได้ หลงตัวเองนะแก”
“อย่ามาหลงบ้างแล้วกันวะ”
ฉันหัวเราะ “ระดับนี้แล้ว...เราไม่หลงหรอก อย่ามากก็แค่พูดความจริง”
แล้วฉันก็เชิดหน้าไหวไหล่บอกหน้าตาเฉย ตามสไตล์สาวมั่น “เราสวย เราเจ๋ง เราเก่งและ...รวยมาก เนี่ย ความจริงล้วน ๆ”
คนตัวโตแกล้งเลิกคิ้ว แล้วก้มมาดีดนิ้วใส่หน้าผากฉัน “แต่ถึงอย่างนั้น...ก็โสด”
ไอ้เพื่อนตัวแสบหมุนตัวกลับไปเลือกตุ๊กตาต่อแล้ว ขณะที่ฉันกระพริบตาปริบ ๆ อ้าปากค้างกับวาจายอกย้อนของผู้ชายนิสัยเสีย ก่อนจะสบถเบา ๆ ขยี้เท้าลงกับพื้น
“เออ...โสดแล้วหนักหัวใครวะ ไม่ใช่ไม่มีนะ แต่คนดี ๆ อย่างเราต้องเลือกดี ๆ ไม่ใช่คว้าปลาไหลมาควงไปวัน ๆ นะเว่ย”
เสียงห้าวหัวเราะหึหึ ในคอ ก่อนคุณเพื่อนจะหันมาทำหน้าดูแคลน “อินเทรนด์นะ เคยได้ยินป่ะ ‘โสดแล้วพาล’น่ะ”
แล้วมันก็ยกนิ้วชี้ที่ปาก “ดูปากณัชชานะคะ...โสด แล้ว พาล!!!”
ฉันเบิกตาโต เตรียมจะอ้าปากด่า แต่มั่นใจได้ว่าถ้าด่าไปฉันต้องโดนข้อหาโสดแล้วพาลจริง ๆ อย่างไม่ต้องสงสัย
ฉันสูดลมหายใจยาว พุธเข้า...โธออก...
‘ไม่ได้นะคะ คนสวยไม่วีน คนสวยไม่เหวี่ยงนะคะ...ฉันเป็นนางฟ้า เหวี่ยงไม่เป็นนะคะ!’
‘ไม่ ๆ ๆ ฉันจะวีนให้เสียแผนไม่ได้ เดี๋ยวกลับไปค่อยสอนคุณเพื่อนให้รู้...นางมารร้ายอย่างฉันไม่เคยปรานีใคร’
แล้วฉันก็คลี่ยิ้มหวาน หันไปหยิบตุ๊กตาหมีตัวหนึ่งที่กอดหมอนสีแดงส่งให้เพื่อน “ตัวนี้ไหม...น่ารักดี ขนนุ่มดูไม่อมฝุ่น ขนาดกำลังเหมาะกอดได้พอดิบพอดี”
ผู้ชายตัวโตหมุนตุ๊กตาหมีไซส์พอดีมือไปมาอยู่ครู่หนึ่ง ก็ตัดสินใจเดินไปส่งมันให้พนักงานขาย “ตัวนี้แล้วกันครับ”
ฉันเดินตามเขาไปที่เคาท์เตอร์จ่ายเงิน หัวเราะหึหึในคอ จบสิ้นกันเสียที ภารกิจเพื่อนในพรีวาเลนไทน์
แต่...เพื่อความเป็นเพื่อนที่ดี ฉันตัดสินใจให้คำแนะนำข้อสุดท้าย
“จะบอกอะไรให้นะแก...ถึงตุ๊กตาหมีมันจะน่ารัก แต่สำหรับสาว ๆ แล้ว เราบอกได้เลย” ฉันทำหน้าจริงจัง ให้เพื่อนรักก้มมาฟังอย่างตั้งใจ
“จะหมีตัวไหนก็ไม่น่ารักหรอก ถ้ามันไม่มีเฟอร์นิเจอร์” ฉันหัวเราะคิกอย่างชอบใจ แล้วไอ้ปลาไหลตัวร้ายก็เขกหัวฉันอีกรอบ
“เฉพาะแกคนเดียวน่ะสิ ไอ้งก”
ฉันยกมือคลำหัวตัวเอง “เขกอะไรนักหนาวะ เดี๋ยวก็โง่หรอก คนอุตส่าห์บอกดี ๆ”
“อย่าเอาแกมาตัดสินผู้หญิงทั้งโลกสิวะ”
ฉันเบะปาก “เหอะ...น้อยไปสิ ไม่เคยได้ยินเหรอ Diamond is the girl’s best friend!”
“But Golden and precious stocks are my best friends!” ปลาไหลตัวแสบต่อคติพจน์ประจำใจฉันได้ทันที
ฉันคลี่ยิ้มหวาน ลอยหน้าลอยตาบอก “แน่นอน...กุหลาบกินไม่ได้ ช็อกโกแลตกินก็อ้วน หมีตั้งไว้ก็อมฝุ่น”
เพื่อนรักทำหน้าเบื่อโลก ขณะที่ฉันเริ่มเข้าโหมดนางมารหน้าเงิน “ความรักมันมายา...เพชร ทอง หุ้นสิจ๊ะของจริง”
แล้วฉันก็ไหวไหล่ “หมดภารกิจแล้ว กลับบ้านดีกว่า บ๊ายยย”
ฉันรีบหมุนตัวสาวเท้าไปอีกทางโดยไม่สนใจเสียงตะโกนท้วงว่าจะไปส่งของคุณเพื่อน แหม่...เรื่องอะไรฉันจะอยู่ให้มันไปส่งล่ะ เดี๋ยวฮัสกี้แปลงร่างเป็นรอตไวเลอร์ฉันก็แย่น่ะสิ
จุดนี้...เผ่นก่อนดีกว่า หึหึ!
----
เบื่อพรายเพ็งกับผู้ชายสีเขียวแล้ว และแวะมาปล่อยปลาไหลวันวาเลนไทน์ค่ะ
สารภาพบาปว่าเขียนไม่ทัน เลยแปะอยู่แค่พรีวาเลนไทน์ พล็อตเพิ่งคิดได้เมื่อเช้า 555 เดี๋ยวจะรีบเอาวันวาเลนไทน์มาส่งนะคะ
คุณใบบัวน่ารัก : สารภาพว่าอ่านคอมเมนท์คุณทีไร ไอซ์ก็เผลอยิ้มทุกครั้ง อย่างที่คุณว่าล่ะค่ะ...รักกันสักชาติก็พอแล้ว
คุณคิมหันตุ์ : มีคนบอกว่ามันไม่ยุติธรรม แต่ความจริงคือเรานิยามความยุติธรรมอย่างไรนั่นล่ะค่ะ
คุณ goldensun : ไอซ์ว่ามันเหมือนเกมส์...ใครทนไม่ได้ก่อนก็ต้องไปค่ะ
คิดถึงทุกท่านค่ะ Happy Valentine's day นะคะ
ขอให้ทุกความรัก...งดงามดังใจปรารถนา
กล่าวกันว่า เดือนกุมภาพันธ์เป็นเดือนแห่งความรัก
แต่สำหรับคนไร้คู่...จะวันไหน เดือนอะไร ก็ไม่ต่างกัน
“14 นี้ว่างไหม” ผู้ชายตรงหน้าฉันถามด้วยรอยยิ้มกว้าง ดวงตาพราวราวมีแสงดาวนับล้านซ่อนอยู่ในนั้น
ฉันฉีกยิ้มร้ายกาจอย่างที่ชอบทำ “ไม่...” ตอบชัดเจน
“เฮ่ย...ไปไหน”
“เข้าวัด สวดมนต์ กลับบ้าน นอน” ฉันลอยหน้าลอยตาบอก “ภารกิจสำคัญทั้งนั้น”
“ตลกละ” คนตัวโตเบะปาก “อย่างอแงน่า แลกเวรกันนะ ๆ”
ถ้าคุณเคยเห็นไซบีเรีย ฮัสกี้หน้าตาเกเรมากระโดดทำหน้าซื่อตาใสออดอ้อนหาอาหาร คุณจะเข้าใจความรู้สึกของฉันในตอนนี้ ผู้ชายตรงหน้าฉันคือน้องไซจอมเกเรที่ทั้งน่าฟัดและน่าหยิกไปพร้อม ๆ กัน
“ใครงอแงกันแน่ ถ้าไม่ว่างแล้วไปซื้อเวรมาทำไม”
“ก็ตอนแรกไม่นึกว่าจะไม่ว่าง” เขาถอนใจ
ฉันพยักหน้าราวเข้าอกเข้าใจเสียเต็มประดา แต่เปล่าหรอกนะ คนคุ้นเคยอย่างหมอนี่ควรรู้ว่ามันเป็นการเสแสร้งแกล้งทำ
“อ้อ...ดีกันแล้วสิ”
“เปล่า” คนตัวโตพ่นลมหายใจแรง ๆ ทางจมูก เขาเหมือนน้องไซเวลาไม่ได้ดั่งใจจริง ๆ นะ
“อ้อ...งั้นก็...เจอทาเก็ตใหม่” คิดเหรอว่าฉันจะไม่รู้นิสัยเพื่อนตัวเอง ตบหัวเรียนด้วยกันมาเป็นสิบปีแล้วนะ
หมอนั่นกลอกตาไปมา ทำท่าเหมือนจะค้อนก็ไม่ใช่ เหมือนจะรำคาญก็ไม่เชิง ก่อนตอบอย่างเสียไม่ได้ “ก็...คงงั้นมั้ง”
“เหอะ รอบนี้จะควงได้กี่วันล่ะ”
“เฮ่ย ช่วยนับเป็นหน่วยเดือนได้ไหมครับ คุณเพื่อนที่เคารพ”
“ไว้แกทำสถิติเป็นปีได้แล้วค่อยคุยละกัน” ฉันไหวไหล่บอกอย่างไม่รู้สึกรู้สา อดไม่ได้ที่จะถอนใจเบา ๆ เมื่อมองหน้าน้องไซตัวโตที่เริ่มทำตาขวาง
ฉันเกลียดผู้ชายเจ้าชู้ แต่รอบตัวฉันเต็มไปด้วยพ่อปลาไหลมือไวนิสัยเสีย
คนพวกนี้เป็นเพื่อนที่ดี คอยดูแล เข้าใจ อยู่ข้าง ๆ กันทุกเวลาที่ฉันต้องการ แต่เป็นคนรักที่ห่วยแตก ฉันจึงจับปลาไหลทำเพื่อน ทำพี่ชายมันทั้งบ่อนั่นล่ะ
แล้วฉันก็ใจอ่อนอีกจนได้
“ก็ได้...แอดออนสองพัน ห้ามบ่น” ฉันต่อรองราคาทันทีเมื่อตกลงใจรับเข้าเวรแทนเพื่อน
“เฮ้ย...โหดไปไหม”
“ยังไม่ได้ค่ากุหลาบที่แกจะซื้อไปให้สาวเลย” ฉันบอกหน้าตาเฉย “ไม่เอาใช่ไหม ไม่เอาก็อยู่เอง”
ปลาไหลฮัสกี้ทำหน้าหมาหงอย หูลู่หางตก กลอกตาอย่างงอแงสองรอบ ก่อนบอกเบา ๆ “ก็ได้ ๆ อย่าให้แกเป็นคนขายบ้างนะเว่ย”
“ไม่ต้องห่วง...ระดับเราแล้ว ไม่รับเวรประชดงี่เง่าโดยไร้การวางแผนหรอกนะ” ฉันอดจะเหยียดยิ้มหยันไม่ได้จริง ๆ
เมื่อเขียนบันทึกอาการผู้ป่วยเรียบร้อยแล้ว ฉันก็รีบลุกขึ้นเตรียมจะเดินไปดูวอร์ดต่อไป ปลาไหลฮัสกี้ยังไม่ยอมหยุดง่าย ๆ เขาเดินตามมาคว้าไหล่ฉันไว้
“เย็นนี้ว่างเปล่า”
“ไม่...ต้องนอนตุนเตรียมเข้าเวรแทนพวกงี่เง่าพรุ่งนี้” ฉันยังรักษาคอนเซปท์ ประชดประชันอย่างร้ายกาจตามเดิม
“ไปซื้อของเป็นเพื่อนหน่อย”
“บอกว่าไม่ว่างไง”
“นอนดึกนิดเดียว ไม่ตายหรอก”
ฉันกดลิฟต์ แล้วหันไปขึงตาดุมองหน้าคุณเพื่อนตัวแสบ “ไม่ว่างโว้ย...หนึ่งทุ่มเป็นเวลานอนของเด็กดี นอนไม่พอ เราอาจแปลงร่างเป็นรอตไวเลอร์แล้วเผลอกระโดดงับหัวคนตายได้ เข้าใจไหม”
ปลาไหลฮัสกี้กลอกตามองหน้าฉัน พอดีกับที่ลิฟต์เลื่อนมาเปิดยังชั้นที่ต้องการ ฉันก้าวออกมา หันไปโบกมือแกล้งคนตัวโตอย่างอารมณ์ดี เมื่อประตูลิฟต์ค่อย ๆ เลื่อนปิดลงก็ได้ยินเสียงห้าวตะโกนบอกมา พร้อมกับภาพกระเป๋าสตางค์ใบเล็กที่ถูกชูขึ้นให้เห็นผ่านช่องประตูลิฟต์ที่ยังพอเหลือ “หกโมงเย็นที่คอมมอนรูม...ไม่ไปก็ไม่คืน”
ฉันสูดลมหายใจยาว ตาเบิกขึ้นด้วยความโกรธจัด ก่อนจะขยี้เท้าลงกับพื้นด้วยความเคยชิน
…ไอ้ปลาไหลฮัสกี้ ไอ้หน้าเต้าหู้ยี้ ไอ้เพื่อนเฮงซวย กล้าดียังไงเอากระเป๋าสตางค์ฉันไปแบบนี้!!!
“นรกเอ๊ย...” ฉันสบถเบา ๆ เรียกสติและปรับอารมณ์ตัวเอง ก่อนจะเดินเข้าไปในเคาท์เตอร์พยาบาล
คอยดูนะ...แค้นนี้ถ้าไม่ชำระ ฉันก็ไม่ควรกับฉายานางมารร้ายแล้ว!!!
ปลาไหลฮัสกี้หน้าเต้าหู้ยี้นั่งเก๊กหล่อรอฉันอยู่ที่โซฟากลางห้อง บอกตามตรงว่าจนถึงวันนี้ ฉันก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมผู้หญิงหลายคนถึงตกหลุมรักไอ้หน้าตาเห่ย ๆ กับคารมห่วย ๆ ของมันนัก ก็แค่ตาเหมือนเจมส์จิ รูปหน้าคล้ายเรน ปากเหมือนบอยปกรณ์ มันจะอะไรกันนักหนาวะคะ บอกเลย...อวิ๋นซื่อเทียนของฉันงามกว่าห้าล้านเท่า(ใครไม่รู้จัก แนะนำให้ไปอ่านชายาสะท้านแผ่นดินนะ แล้วคุณจะตกหลุมรักเหมือนฉัน)
“เอากระเป๋าเราคืนมา”
“ไปด้วยกันก่อน ได้ของแล้วจะคืนให้”
“ไม่คืนไม่ไป” ฉันขึงตาบอก ยื่นคำขาดอย่างชัดเจน
คนตัวโตจ้องหน้าฉันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหยิบกระเป๋าสตางค์ของฉันออกมาจากกระเป๋ากางเกง อี๋...ลูกสาวสุดรักของฉันต้องไปอยู่ในกางเกงของหมอนี่ ตายละ กลับไปฉันคงต้องหาน้ำหอมมาพรมปลอบขวัญลูกรัก
ฉันยื่นมือไปรับ กระเป๋าใบเล็กร่วงลงสู่มือฉันพร้อมซองสีเหลี่ยมสีเข้ม ฉันพลิกข้อมือดึงซองนั้นมาดูก่อนจะต้องกระพริบตาปริบ ๆ เมื่อคนตัวโตตาไวเห็นแล้วรีบดึงกลับคืนไป
ปลาไหลตัวโตหน้าขึ้นสีจัด ขณะที่ฉันยังนึกหาคำด่าที่เหมาะสมไม่ออก
สุดท้ายฉันจึงได้แต่ไหวไหล่ แค่นหัวเราะ “ยังดีที่รู้จักป้องกัน อย่าให้เราต้องจ่ายเออาร์วีแกละกัน”
ก็จะให้ฉันพูดอะไรกับปลาไหลตัวเท่าควายที่พบถุงยางอนามัยไว้ในกระเป๋ากางเกงล่ะ สัญชาตญาณมนุษย์กับเซ็กส์เป็นเรื่องพื้นฐานและธรรมชาติที่ควบคุมได้ สุดแต่ใครจะควบคุมตัวเองหรือไม่เท่านั้นเอง และหากปลาไหลเส็งเคร็งตรงหน้าฉันไม่คิดควบคุม แต่รู้จักป้องกันตามวิสัยแพทย์ที่อุตส่าห์ร่ำเรียนมา ฉันยังจะเอาอะไรไปด่ามันได้อีกล่ะ
อยากจะไปสำส่อนที่ไหนก็เชิญ แต่อย่าหาโรคให้ฉันต้องมาจ่ายยาต้านไวรัสให้ก็แล้วกัน
ไอ้เพื่อนเฮงซวย!!!
ที่ลานกว้างหน้าห้างสรรพสินค้าเต็มไปด้วยซุ้มขายเสื้อผ้าและเครื่องประดับมากมาย ฮัสกี้นิสัยเสียลากฉันเดินวนไปมาจนทั่วก็ยังไม่ได้ของที่ถูกใจ
รอบที่สองฉันเริ่มกวาดสายตามองอย่างตั้งอกตั้งใจมากขึ้น ก่อนจะรีบตรงไปหยุดที่ซุ้มไม้หลังหนึ่ง แล้วยืนมองอย่างสะดุดใจ เหมือนว่าทั้งลานจะมีแค่ซุ้มนี้ล่ะที่ดีพอให้ฉันแวะมอง
รายการไอศครีมโฮมเมดที่ติดอยู่ด้านบนช่างน่าสนใจยิ่งกว่าเสื้อผ้า กระเป๋า เครื่องประดับพิลึกนั่นตั้งเยอะ ฉันกวาดตามองไปทั่ว สุดท้ายทำใจกล้าหน้าด้านขอเจ้าของร้านชิมดูอยู่สามสี่รส
“เฮ่ย...บอกให้มาช่วยดูของ ไม่ได้ให้มาอู้”
“กวนตีน ไปไกล ๆ เลยไป” ฉันตวัดสายตาดุ โบกมือไล่ คนกำลังอารมณ์ดีอย่ามาทำให้หงุดหงิดได้ไหม
“กินไร”
“ไอติม”
“รู้แล้ว...เอารสไรอ่ะ” เขาจ้องหน้าฉัน อย่างหงุดหงิดไม่แพ้กัน
“เลี้ยงเหรอ”
“เออ...ค่าที่มาเดินด้วยกันไง”
ฉันฉีกยิ้มกว้างจนตาหยี ไม่บอกหรอกว่าฉันเก็บค่าจ้างเดินพร้อมแก้แค้นเรียบร้อยแล้วที่บังอาจชิงเอาลูกสาวสุดรักของฉันไป ได้ไอศครีมฟรีเพิ่มอีกถ้วยนับว่ากำไรแล้ว
“ขอบคุณนะ ขอเป็น...ช็อกโกแลตมินท์ กับสตรอเบอรี่โยเกิร์ตแล้วกันค่ะ”
ได้ไอศครีมแล้ว ฉันก็อารมณ์ดีขึ้นโข ยอมเดินตามฮัสกี้ตัวโตเงียบ ๆ มองดูเขาแวะเลือกกระเป๋าบ้าง เสื้อผ้าบ้าง พยักหน้าเออออไปอย่างไม่ใส่ใจนัก
ขณะที่ฉันอารมณ์ดีขึ้นเรื่อย ๆ เพราะไอศครีม คนตัวโตกับทำหน้าเหม็นเบื่อเหมือนกินรังแตนมาทั้งดง เขาเหลือบมองหน้าฉันเป็นช่วง ๆ ก่อนถามด้วยความหงุดหงิด
“อร่อยนักเหรอ”
“เออ...ชิมไหม” ฉันเพิ่งนึกได้ คนซื้อยังไม่ได้กิน
ฉันยื่นถ้วยไอศครีมไปตรงหน้าเขา คนตัวโตส่ายหน้าเบา ๆ “ไม่เอาอ่ะ แกกินเถอะ”
“แล้วเป็นไร...หงุดหงิดทำไม” ฉันอุตส่าห์อารมณ์ดีแล้ว เขาหงุดหงิดทำไม
“คิดไม่ออก...ซื้อไรดี”
“ตุ๊กตาไหม เหมือนลานในห้างจัดโปรโมชั่นอยู่น่ะ” เขาอุตส่าห์ลงทุนไอศครีม ฉันก็ต้องทำงานให้คุ้มค่าไอศครีมบ้าง
“เหรอ...งั้นไปดูกัน” เขายิ้มกว้างจนฉันเผลอตาพร่าไปชั่วขณะ ต้องเข้าใจนะ ถึงปลาไหลฮัสกี้หน้าเต้าหู้ยี้จะหน้าตาดีสู้อวิ๋นซื่อเทียนของฉันไม่ได้ แต่รอยยิ้มของหมอนี่สะกดผู้หญิงมาเป็นร้อยแล้ว ถ้าฉันจะเคลิ้มบ้างอะไรบ้างก็คงไม่แปลกใช่ไหม
ภาพผู้ชายตัวโตเดินอยู่ในดงตุ๊กตาหมีทำให้ฉันอดหัวเราะไม่ได้ หมอนี่หน้าเหมือนน้องไซจอมเกเร ดูอย่างไรก็ไม่เข้ากับตุ๊กตาหมีเลยสักนิด
ฉันวิ่งไปคว้าตุ๊กตาไซบีเรียฮัสกี้ตัวโตมากอด แล้วเอาไปชูเทียบข้าง ๆ คนตัวโต
“เฮ้ย...โคตรเหมือนแกเลยว่ะ” ฉันหัวเราะชอบอกชอบใจ ก่อนจะส่ายหน้า “เอ...ไม่สิ ดูดี ๆ น้องไซน่ารักกว่าแกเยอะเลยอ่ะ”
ปลาไหลฮัสกี้ทำหน้างอ เขกหัวฉันเบา ๆ “พูดมาก เราน่ะทั้งหล่อทั้งน่ารัก ดีกว่าไอ้หมาหน้าเห่ย ๆ นั่นตั้งเยอะ” คนเกลียดสุนัขทำหน้าเหมือนกลืนยาขม
“หืม...พูดมาได้ หลงตัวเองนะแก”
“อย่ามาหลงบ้างแล้วกันวะ”
ฉันหัวเราะ “ระดับนี้แล้ว...เราไม่หลงหรอก อย่ามากก็แค่พูดความจริง”
แล้วฉันก็เชิดหน้าไหวไหล่บอกหน้าตาเฉย ตามสไตล์สาวมั่น “เราสวย เราเจ๋ง เราเก่งและ...รวยมาก เนี่ย ความจริงล้วน ๆ”
คนตัวโตแกล้งเลิกคิ้ว แล้วก้มมาดีดนิ้วใส่หน้าผากฉัน “แต่ถึงอย่างนั้น...ก็โสด”
ไอ้เพื่อนตัวแสบหมุนตัวกลับไปเลือกตุ๊กตาต่อแล้ว ขณะที่ฉันกระพริบตาปริบ ๆ อ้าปากค้างกับวาจายอกย้อนของผู้ชายนิสัยเสีย ก่อนจะสบถเบา ๆ ขยี้เท้าลงกับพื้น
“เออ...โสดแล้วหนักหัวใครวะ ไม่ใช่ไม่มีนะ แต่คนดี ๆ อย่างเราต้องเลือกดี ๆ ไม่ใช่คว้าปลาไหลมาควงไปวัน ๆ นะเว่ย”
เสียงห้าวหัวเราะหึหึ ในคอ ก่อนคุณเพื่อนจะหันมาทำหน้าดูแคลน “อินเทรนด์นะ เคยได้ยินป่ะ ‘โสดแล้วพาล’น่ะ”
แล้วมันก็ยกนิ้วชี้ที่ปาก “ดูปากณัชชานะคะ...โสด แล้ว พาล!!!”
ฉันเบิกตาโต เตรียมจะอ้าปากด่า แต่มั่นใจได้ว่าถ้าด่าไปฉันต้องโดนข้อหาโสดแล้วพาลจริง ๆ อย่างไม่ต้องสงสัย
ฉันสูดลมหายใจยาว พุธเข้า...โธออก...
‘ไม่ได้นะคะ คนสวยไม่วีน คนสวยไม่เหวี่ยงนะคะ...ฉันเป็นนางฟ้า เหวี่ยงไม่เป็นนะคะ!’
‘ไม่ ๆ ๆ ฉันจะวีนให้เสียแผนไม่ได้ เดี๋ยวกลับไปค่อยสอนคุณเพื่อนให้รู้...นางมารร้ายอย่างฉันไม่เคยปรานีใคร’
แล้วฉันก็คลี่ยิ้มหวาน หันไปหยิบตุ๊กตาหมีตัวหนึ่งที่กอดหมอนสีแดงส่งให้เพื่อน “ตัวนี้ไหม...น่ารักดี ขนนุ่มดูไม่อมฝุ่น ขนาดกำลังเหมาะกอดได้พอดิบพอดี”
ผู้ชายตัวโตหมุนตุ๊กตาหมีไซส์พอดีมือไปมาอยู่ครู่หนึ่ง ก็ตัดสินใจเดินไปส่งมันให้พนักงานขาย “ตัวนี้แล้วกันครับ”
ฉันเดินตามเขาไปที่เคาท์เตอร์จ่ายเงิน หัวเราะหึหึในคอ จบสิ้นกันเสียที ภารกิจเพื่อนในพรีวาเลนไทน์
แต่...เพื่อความเป็นเพื่อนที่ดี ฉันตัดสินใจให้คำแนะนำข้อสุดท้าย
“จะบอกอะไรให้นะแก...ถึงตุ๊กตาหมีมันจะน่ารัก แต่สำหรับสาว ๆ แล้ว เราบอกได้เลย” ฉันทำหน้าจริงจัง ให้เพื่อนรักก้มมาฟังอย่างตั้งใจ
“จะหมีตัวไหนก็ไม่น่ารักหรอก ถ้ามันไม่มีเฟอร์นิเจอร์” ฉันหัวเราะคิกอย่างชอบใจ แล้วไอ้ปลาไหลตัวร้ายก็เขกหัวฉันอีกรอบ
“เฉพาะแกคนเดียวน่ะสิ ไอ้งก”
ฉันยกมือคลำหัวตัวเอง “เขกอะไรนักหนาวะ เดี๋ยวก็โง่หรอก คนอุตส่าห์บอกดี ๆ”
“อย่าเอาแกมาตัดสินผู้หญิงทั้งโลกสิวะ”
ฉันเบะปาก “เหอะ...น้อยไปสิ ไม่เคยได้ยินเหรอ Diamond is the girl’s best friend!”
“But Golden and precious stocks are my best friends!” ปลาไหลตัวแสบต่อคติพจน์ประจำใจฉันได้ทันที
ฉันคลี่ยิ้มหวาน ลอยหน้าลอยตาบอก “แน่นอน...กุหลาบกินไม่ได้ ช็อกโกแลตกินก็อ้วน หมีตั้งไว้ก็อมฝุ่น”
เพื่อนรักทำหน้าเบื่อโลก ขณะที่ฉันเริ่มเข้าโหมดนางมารหน้าเงิน “ความรักมันมายา...เพชร ทอง หุ้นสิจ๊ะของจริง”
แล้วฉันก็ไหวไหล่ “หมดภารกิจแล้ว กลับบ้านดีกว่า บ๊ายยย”
ฉันรีบหมุนตัวสาวเท้าไปอีกทางโดยไม่สนใจเสียงตะโกนท้วงว่าจะไปส่งของคุณเพื่อน แหม่...เรื่องอะไรฉันจะอยู่ให้มันไปส่งล่ะ เดี๋ยวฮัสกี้แปลงร่างเป็นรอตไวเลอร์ฉันก็แย่น่ะสิ
จุดนี้...เผ่นก่อนดีกว่า หึหึ!
----
เบื่อพรายเพ็งกับผู้ชายสีเขียวแล้ว และแวะมาปล่อยปลาไหลวันวาเลนไทน์ค่ะ
สารภาพบาปว่าเขียนไม่ทัน เลยแปะอยู่แค่พรีวาเลนไทน์ พล็อตเพิ่งคิดได้เมื่อเช้า 555 เดี๋ยวจะรีบเอาวันวาเลนไทน์มาส่งนะคะ
คุณใบบัวน่ารัก : สารภาพว่าอ่านคอมเมนท์คุณทีไร ไอซ์ก็เผลอยิ้มทุกครั้ง อย่างที่คุณว่าล่ะค่ะ...รักกันสักชาติก็พอแล้ว
คุณคิมหันตุ์ : มีคนบอกว่ามันไม่ยุติธรรม แต่ความจริงคือเรานิยามความยุติธรรมอย่างไรนั่นล่ะค่ะ
คุณ goldensun : ไอซ์ว่ามันเหมือนเกมส์...ใครทนไม่ได้ก่อนก็ต้องไปค่ะ
คิดถึงทุกท่านค่ะ Happy Valentine's day นะคะ
ขอให้ทุกความรัก...งดงามดังใจปรารถนา
ลิขิตรา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 ก.พ. 2558, 14:38:18 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 ก.พ. 2558, 14:45:54 น.
จำนวนการเข้าชม : 1404
| << -เพลงรักในสายลม(6)- | ในความสัมพันธ์ 1 >> |
kraten 14 ก.พ. 2558, 16:46:23 น.
อยากได้ตุ๊กตาปลาไหลกอดหมอนหัวใจสีแดง ^_^
อยากได้ตุ๊กตาปลาไหลกอดหมอนหัวใจสีแดง ^_^
sai 14 ก.พ. 2558, 19:56:32 น.
อ่านแล้วเหมือนยังไม่จบป่ะคะ
อ่านแล้วเหมือนยังไม่จบป่ะคะ
นักอ่านเหนียวหนึบ 15 ก.พ. 2558, 21:58:23 น.
นั่นจิ เหมือนจะต้องมีไรต่ออีกนะ
นั่นจิ เหมือนจะต้องมีไรต่ออีกนะ
ปอรินทร์ 2 เม.ย. 2558, 22:15:56 น.
น่ารักเหมือนเดิมค่ะ แฝงความอัดอั้นแบบแปลกๆ ไว้เช่นคิด >///<
น่ารักเหมือนเดิมค่ะ แฝงความอัดอั้นแบบแปลกๆ ไว้เช่นคิด >///<
pandepam 14 ธ.ค. 2558, 00:17:28 น.
รอตอนต่อไปนะคะ ^^
รอตอนต่อไปนะคะ ^^