เกมร้ายทาสหัวใจซาตาน
ลินิน กำลังจะแต่งงานกับ วิทวัส ชายหนุ่มคนรักของเธอขณะที่ความฝันเธอกำลังจะเป็นจริงผู้ชายที่ชื่อ วาริช ก็โผล่มาจากไหนไม่รู้พร้อมค้อนที่ทำให้หัวใจแตกสลายเรื่องราวจะเป็นยังไงโปรดติดตาม
Tags: ความรัก ความแค้น
ตอน: แค้นเสน่ห์หา
ลินินร้องไห้จนเผลอหลับไปพอตื่นขึ้นมาอีกทีก็บ่ายโมงแล้วลินินพยุงตัวลุกขึ้น
"สวัสดีค่ะ" หญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามา
"ไอ้.....นายวาริชละ" ลินินเอ่ยถาม
"พี่ริชไปทำงานค่ะ" หญิงสาวยิ้มตอบให้ตายเหอะย่ำยีฉันขนาดนี้ยังมีหน้าไปทำงานอีก
"เธอ....คุณเป็นใครเหรอ" ลินินเอ่ยถาม
"ฉันเป็น........" หญิงสาวอ้ำอึ้ง
"ก็บอกไปสิว่าหนูริญเป็นเมียของวาริช" หญิงวัย40เดินเข้ามา
"คุณอา" หญิงสาวหรือริญนั่งก้มหน้า
"อยู่ที่นี่ใช่ว่าจะมาอยู่เฉยๆนะงานบ้านต้องช่วยกันทำ" สกุณหรืออาของวาริชกล่าว
"รีบไปใส่เสื้อซะจะได้ลงไปกินข้าว" สกุณเหล่ลินินก่อนเดินออกไป
"อย่าถือสาอากุณเลยนะคะ" ริญหันมายิ้ม
"คุณเป็นภรรยานายวาริชหรอ" ลินินถาม
"ค่ะ!!!แต่งตัวเร็วๆนะคะ" ริญยิ้มก่อนเดินออกไป
"ให้ตายสิมีเมียแล้วยังจะมา....พวกมาเฟียนี่เลวจริงๆ" ลินินพูดก่อนจะลุกไปอาบน้ำ
☆★☆★☆★☆★
วิทวัสนั่งกุมขมับเครียดกับการหายตัวไปของลินินพลันเลขาสาวก็เดินมา
"มีคนมาพบค่ะคุณวิท" เลขาสาวบอกวิทวัส
"ใคร" วิทวัสถาม
"ไม่ทราบค่ะ"เลขาสาวส่ายหน้าวิทวัสลุกขึ้นเดินมาที่ห้องรับรอง
"คุณมาพบใคร" วิทวัสพูดชายคนนั้นหันมา
"สวัสดีวิทวัส" วาริชเอ่ยทักวิทวัสหน้าซีด
"วาริช!!!นายมาทำไม" วิทวัสมองวาริช
"มาแสดงความเสียใจที่เจ้าสาวนายหายตัวไป"วาริชพูดด้วยรอยยิ้ม
"นาย....นายเป็นคนจับตัวลินินไปใช่ไหม"วิทวัสตรงกระชากคอเสื้อวาริชถูกวาริชผลักออก
"อย่ามากล่าวหาฉันนะถ้านายไม่มีหลักฐาน" วาริชยักคิ้ว
"ต้องเป็นนายแน่ๆนายต้องการอะไร" วิทวัสชี้หน้าวาริช
"อย่าร้อนรนสิทีทำกับคนอื่นยังไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย....พอโดนเองก็อย่าโกรธสิ" วาริชหันหลัง
"อีกอย่าง...ถ้าเจ้าสาวนายอยู่กับฉันจริงๆละก็..จะบอกเลยว่านายไม่มีทางได้เจอเธออีกแน่ๆเพราะ...ฉันไม่ปล่อยให้เธอรอดแน่" วาริชหันมาจ้องวิทวัสเขากำมือแน่นวาริชยิ้มเยาะก่อนจะเดินออกมาก็เจอกับอนงค์แม่ของลินิน
"สวัสดีครับแม่เอ้ย!!!อดีตคุณอา" วาริชทักทายอนงค์
"มาทำอะไรที่นี่" อนงค์เสียงแข็ง
"มาพบน้องเขยน่ะครับ" วาริชตอบก่อนเดินหนีทิ้งให้อนงค์ยืนงงๆ
★☆★☆★☆★☆♠
ลินินอาบน้ำก่อนจะลงมาและอาศัยจังหวะย่องออกมาหน้าบ้านก็เจอชายชุดดำยืนเฝ้าประตูประมาณ20คนลินินหลบตรงพุ่มไม้ก่อนจะวิ่งมาที่รั้วหลังบ้าน
"เอาวะ!!ปีนก็ปีน" ลินินทำท่าจะปีนพอจับรั้วสัญญาณเตือนภัยก็ดังบอดี้การ์ดต่างวิ่งมาดูกันหมดลินินอาศัยจังหวะวิ่งออกมาหน้าบ้านประจวบเหมาะกับมีรถแท็กซี่ผ่านมาพอดี
"พี่คะไปสถานีตำรวจค่ะ" ลินินบอกโชเฟอร์เขามองลินินก่อนจะพยักหน้าลินินดีใจก้าวขึ้นรถ
"เย้!!!ในที่สุดฉันก็หนีนายมาได้ซะที" ลินินดีใจแต่ว่า.......
"ขอบคุณครับนาย" คนครับรถแท็กซี่ก้มหัวให้วาริชลินินยืนเม้มปากวาริชมองเธอ
"เธอหนีฉันไม่พ้นหรอกลินิน" วาริชพูด
"ดี!!!ฉันจะกัดลิ้นตายดูสิจะหนีได้ไหม" ลินินทำท่าวาริชลุกขึ้นกระชากแขนเธอ
"อยากตายนักใช่ไหมลินิน!!!" วาริชกระชากเธอมาหลังบ้านก่อนจะเหวี่ยงลงสระน้ำแล้วถอดเสื้อตัวเองตามลงมาลินินจะขึ้นแต่วาริชรั้งเธอเข้ามากอด
"ปล่อยฉันนะ!!!!" ลินินดิ้น
"ถ้าลงน้ำแล้วยังไม่เลิกบ้าฉันคงต้องพาไปขี้นเตียงใช่ไหม" วาริชพูดใส่ลินิน
"ไอ้บ้าทะลึ่งวิตถาร...ฉันเกลียดนาย!!ได้ยินไหมฉันเกลียดนาย!!!" ลินินตะคอกวาริชเขาโกรธดึงเธอเข้ามาจูบลินินดิ้นก่อนจะผลักเขาแล้วตบหน้าวาริชไปหนึ่งที
"ฉันเกลียดนาย!!!ถ้าฉันขอพรได้ฉันขอให้นายตายไปเลย" ลินินพูด
"มันคงจะยากนะ!!เพราะฉันจะอยู่ทรมาณเธอให้แม่กับคนรักของเธอมันเจ็บแบบที่ฉันเจ็บ" วาริชเสียงแข็ง
"แล้วฉันล่ะ....ฉันก็มีหัวใจฉันเจ็บเป็น...ฉันไปทำอะไรให้นายตอนไหนหรอนายถึงมาทำลาย
ความฝันฉันข่มขืนฉันแล้วยังมากักขังฉันอีก" ลินินพูดทั้งน้ำตา
" ฉันเสียใจด้วยแล้วกันนะ...แต่ฉันไม่ใช่พระเอกที่จะมาปลอบนางเอกหรอกนะ...ถ้าแค่นี้เธอทนไม่ได้เธอตายนั้นแหละถูกต้องแล้ว"
วาริชพูดลินินร้องไห้วาริชสูดลมหายใจก่อนจะขึ้นจากสระท้องฟ้ามืดครื้มราวกับฝนจะตก
"เฝ้าผู้หญิงคนนี้ไว้ให้ดีๆห้ามเธอขึ้นจากสระถ้าฉันไม่ได้สั่ง!!!" วาริชสั่งลูกน้องก่อนเดินเข้าบ้านลินินร้องไห้พลันฝนก็ตกลงมา
"สวัสดีค่ะ" หญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามา
"ไอ้.....นายวาริชละ" ลินินเอ่ยถาม
"พี่ริชไปทำงานค่ะ" หญิงสาวยิ้มตอบให้ตายเหอะย่ำยีฉันขนาดนี้ยังมีหน้าไปทำงานอีก
"เธอ....คุณเป็นใครเหรอ" ลินินเอ่ยถาม
"ฉันเป็น........" หญิงสาวอ้ำอึ้ง
"ก็บอกไปสิว่าหนูริญเป็นเมียของวาริช" หญิงวัย40เดินเข้ามา
"คุณอา" หญิงสาวหรือริญนั่งก้มหน้า
"อยู่ที่นี่ใช่ว่าจะมาอยู่เฉยๆนะงานบ้านต้องช่วยกันทำ" สกุณหรืออาของวาริชกล่าว
"รีบไปใส่เสื้อซะจะได้ลงไปกินข้าว" สกุณเหล่ลินินก่อนเดินออกไป
"อย่าถือสาอากุณเลยนะคะ" ริญหันมายิ้ม
"คุณเป็นภรรยานายวาริชหรอ" ลินินถาม
"ค่ะ!!!แต่งตัวเร็วๆนะคะ" ริญยิ้มก่อนเดินออกไป
"ให้ตายสิมีเมียแล้วยังจะมา....พวกมาเฟียนี่เลวจริงๆ" ลินินพูดก่อนจะลุกไปอาบน้ำ
☆★☆★☆★☆★
วิทวัสนั่งกุมขมับเครียดกับการหายตัวไปของลินินพลันเลขาสาวก็เดินมา
"มีคนมาพบค่ะคุณวิท" เลขาสาวบอกวิทวัส
"ใคร" วิทวัสถาม
"ไม่ทราบค่ะ"เลขาสาวส่ายหน้าวิทวัสลุกขึ้นเดินมาที่ห้องรับรอง
"คุณมาพบใคร" วิทวัสพูดชายคนนั้นหันมา
"สวัสดีวิทวัส" วาริชเอ่ยทักวิทวัสหน้าซีด
"วาริช!!!นายมาทำไม" วิทวัสมองวาริช
"มาแสดงความเสียใจที่เจ้าสาวนายหายตัวไป"วาริชพูดด้วยรอยยิ้ม
"นาย....นายเป็นคนจับตัวลินินไปใช่ไหม"วิทวัสตรงกระชากคอเสื้อวาริชถูกวาริชผลักออก
"อย่ามากล่าวหาฉันนะถ้านายไม่มีหลักฐาน" วาริชยักคิ้ว
"ต้องเป็นนายแน่ๆนายต้องการอะไร" วิทวัสชี้หน้าวาริช
"อย่าร้อนรนสิทีทำกับคนอื่นยังไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย....พอโดนเองก็อย่าโกรธสิ" วาริชหันหลัง
"อีกอย่าง...ถ้าเจ้าสาวนายอยู่กับฉันจริงๆละก็..จะบอกเลยว่านายไม่มีทางได้เจอเธออีกแน่ๆเพราะ...ฉันไม่ปล่อยให้เธอรอดแน่" วาริชหันมาจ้องวิทวัสเขากำมือแน่นวาริชยิ้มเยาะก่อนจะเดินออกมาก็เจอกับอนงค์แม่ของลินิน
"สวัสดีครับแม่เอ้ย!!!อดีตคุณอา" วาริชทักทายอนงค์
"มาทำอะไรที่นี่" อนงค์เสียงแข็ง
"มาพบน้องเขยน่ะครับ" วาริชตอบก่อนเดินหนีทิ้งให้อนงค์ยืนงงๆ
★☆★☆★☆★☆♠
ลินินอาบน้ำก่อนจะลงมาและอาศัยจังหวะย่องออกมาหน้าบ้านก็เจอชายชุดดำยืนเฝ้าประตูประมาณ20คนลินินหลบตรงพุ่มไม้ก่อนจะวิ่งมาที่รั้วหลังบ้าน
"เอาวะ!!ปีนก็ปีน" ลินินทำท่าจะปีนพอจับรั้วสัญญาณเตือนภัยก็ดังบอดี้การ์ดต่างวิ่งมาดูกันหมดลินินอาศัยจังหวะวิ่งออกมาหน้าบ้านประจวบเหมาะกับมีรถแท็กซี่ผ่านมาพอดี
"พี่คะไปสถานีตำรวจค่ะ" ลินินบอกโชเฟอร์เขามองลินินก่อนจะพยักหน้าลินินดีใจก้าวขึ้นรถ
"เย้!!!ในที่สุดฉันก็หนีนายมาได้ซะที" ลินินดีใจแต่ว่า.......
"ขอบคุณครับนาย" คนครับรถแท็กซี่ก้มหัวให้วาริชลินินยืนเม้มปากวาริชมองเธอ
"เธอหนีฉันไม่พ้นหรอกลินิน" วาริชพูด
"ดี!!!ฉันจะกัดลิ้นตายดูสิจะหนีได้ไหม" ลินินทำท่าวาริชลุกขึ้นกระชากแขนเธอ
"อยากตายนักใช่ไหมลินิน!!!" วาริชกระชากเธอมาหลังบ้านก่อนจะเหวี่ยงลงสระน้ำแล้วถอดเสื้อตัวเองตามลงมาลินินจะขึ้นแต่วาริชรั้งเธอเข้ามากอด
"ปล่อยฉันนะ!!!!" ลินินดิ้น
"ถ้าลงน้ำแล้วยังไม่เลิกบ้าฉันคงต้องพาไปขี้นเตียงใช่ไหม" วาริชพูดใส่ลินิน
"ไอ้บ้าทะลึ่งวิตถาร...ฉันเกลียดนาย!!ได้ยินไหมฉันเกลียดนาย!!!" ลินินตะคอกวาริชเขาโกรธดึงเธอเข้ามาจูบลินินดิ้นก่อนจะผลักเขาแล้วตบหน้าวาริชไปหนึ่งที
"ฉันเกลียดนาย!!!ถ้าฉันขอพรได้ฉันขอให้นายตายไปเลย" ลินินพูด
"มันคงจะยากนะ!!เพราะฉันจะอยู่ทรมาณเธอให้แม่กับคนรักของเธอมันเจ็บแบบที่ฉันเจ็บ" วาริชเสียงแข็ง
"แล้วฉันล่ะ....ฉันก็มีหัวใจฉันเจ็บเป็น...ฉันไปทำอะไรให้นายตอนไหนหรอนายถึงมาทำลาย
ความฝันฉันข่มขืนฉันแล้วยังมากักขังฉันอีก" ลินินพูดทั้งน้ำตา
" ฉันเสียใจด้วยแล้วกันนะ...แต่ฉันไม่ใช่พระเอกที่จะมาปลอบนางเอกหรอกนะ...ถ้าแค่นี้เธอทนไม่ได้เธอตายนั้นแหละถูกต้องแล้ว"
วาริชพูดลินินร้องไห้วาริชสูดลมหายใจก่อนจะขึ้นจากสระท้องฟ้ามืดครื้มราวกับฝนจะตก
"เฝ้าผู้หญิงคนนี้ไว้ให้ดีๆห้ามเธอขึ้นจากสระถ้าฉันไม่ได้สั่ง!!!" วาริชสั่งลูกน้องก่อนเดินเข้าบ้านลินินร้องไห้พลันฝนก็ตกลงมา
เวลาที่ผ่านเลยไป เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 17 ก.พ. 2558, 17:59:49 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 17 ก.พ. 2558, 17:59:49 น.
จำนวนการเข้าชม : 801
| << เธอคือทาสรัก | เศษส่วนของซาตาน >> |