เกมร้ายทาสหัวใจซาตาน
ลินิน กำลังจะแต่งงานกับ วิทวัส ชายหนุ่มคนรักของเธอขณะที่ความฝันเธอกำลังจะเป็นจริงผู้ชายที่ชื่อ วาริช ก็โผล่มาจากไหนไม่รู้พร้อมค้อนที่ทำให้หัวใจแตกสลายเรื่องราวจะเป็นยังไงโปรดติดตาม
Tags: ความรัก ความแค้น
ตอน: เศษส่วนของซาตาน
"พี่ริชคะ" ริญเดินมาขวางวาริช
"ฝนตกแล้วถ้าคุณนินตากฝนเดี๋ยวจะไม่สบายนะคะ" ริญพูด
"ปล่อยไว้อย่างนั้นก็ดีแล้วอย่ามาใจอ่อนนะยัยริญ" สกุณพูดแทรกขึ้น
"พี่เหนื่อยริญ" วาริชเดินขึ้นห้องโดยไม่สนคำพูดของญาริญทร์
☆★☆★☆★☆
วิทวัสเล่าเรื่องที่วาริชมาหาตนให้อนงค์ฟังอนงค์พอรู้ก็แทบจะเป็นลม
"โธ่!!..ยัยนินลูกแม่" อนงค์ร้องไห้
"ใจเย็นๆครับคุณน้าผมจะพาน้องกลับมาให้ได้" วิทวัสพูด
"น้ารู้ว่าวิททำได้แต่ป่านนี้น้องคง...." อนงค์หยุดพูดเพราะได้ยินเสียงฟ้าร้อง
"ยัยนินกลัวเสียงฟ้าร้องมากป่านนี้คงกลัวจนร้องไห้ไปแล้ว"อนงค์พูดซึ่งก็จริงลินินกอดตัวเองอยู่ในสระว่ายน้ำตัวสั่นเป็นลูกนกขาลินินเริ่มชาแทบจะหมดแรงญารินทร์เดินกางร่มออกมาถูกบอดี้การ์ดกันไว้
"หลบไปนะ" ญาริญทร์กล่าวน้ำเสียงดุ
"ไม่ได้ครับต้องเป็นคุณวาริชสั่งเท่านั้น" บอดี้การ์ดกล่าว
"จะต้องตายก่อนหรือไงหลบไป" ญารินทร์ดุก่อนเดินผ่าฝน
"คุณนิน!!" ญารินทร์อุทานเมื่อเห็นลินินหน้าจมลงไปในน้ำ
"ไปตามพี่ริชมา!!!" ญารินทร์สั่งลูกน้องพลันวาริชก็เดินมา
"พี่ริชช่วยคุณนินเถอะนะคะ" ญารินทร์พูดวาริชกระโดดลงน้ำก่อนจะอุ้มลินินขึ้นมา
★☆★☆★☆
หมออเนกถูกเรียกมาดูอาการลินินอย่างเร่งด่วนวาริชยืนมองการรักษาหน้าตาเฉย
"คงอ่อนเพลีนน่ะครับตอนนี้ไข้สูงมากต้องดูแลอย่างใกล้ชิดนะครับเดี๋ยวหมอจะจัดยาให้" หมออเนกพูดก่อนจะเดินออกไป
"เกือบทำคนตายแล้วนะคะพี่ริช" ญารินทร์ตำหนิพี่ชาย
"แค่นี้ยังน้อยไป" วาริชพูด
"พี่ริชคะ...คุณลินินเขาไม่ได้รู้เรื่องลูกของริญเลยนะคะพี่ริชทำแบบนี้มันผิด" ญารินทร์พูด
"แต่แม่ของเขาหลอกอานพทั้งๆที่รู้ว่าอานพมีอากุณอยู่แล้วนะ" วาริชเถียง
"แล้วพี่เคยถามคนอื่นหรือยังคะ" ญารินทร์มองพี่ชาย
"ริญไม่ได้มีอะไรกับพี่วัทหรอกนะคะ" ญารินทร์พูดวาริชมองน้องสาว
"แล้วจู่ๆริญจะท้องได้ยังไง" วาริชพูดญารินทร์ก้มหน้า
"ถ้าถึงเวลาริญจะบอกนะคะ" ญารินทร์พูดก่อนเดินหนี
"อย่าปกป้องคนอื่นเลยริญ" วาริชพูดก่อนจะนั่งมองลินินพลางนึกถึงคำพูดน้อง
"หรือว่า...ฉันจะทำกับเธอเกินไปจริงๆ...ลินิน" วาริชกอดอกเอนหลังบนเตียงข้างลินินเขามองเธอด้วยสายตาที่สับสน
☆★☆★☆★☆
วันรุ่งขึ้น~~~
ลินินเริ่มรู้สึกตัวเธอขยับเล็กน้อยก่อนจะรวบรวมแรงลุกขึ้น
"โอ๊ย!!...ปวดหัว" ลินินเอามือกุมหัวพลันได้ยินเสียงน้ำไหลในห้องน้ำ
"ใครน่ะ" ลินินลุกขึ้นเดินไปยังหน้าห้องน้ำเอื้อมมือจะเคาะประตูอยู่ๆก็วูบเป็นจังหวะที่วาริชออกมาพอดีเขาคว้าเธอไว้
"ลุกขึ้นมาทำไม" วาริชมองลินินเธอไม่ตอบแต่ผลักเขา
"สมน้ำหน้า!!สงสัยจะมาแอบดูฉันอาบน้ำเจ้าที่เจ้าทางเลยลงโทษ....ของแบบเนี่ยขอกันดีๆก็ได้" วาริชยิ้ม
"ความคิดอุบาทว์ไม่มีใครเกินนายจริงๆ" ลินินพูดพร้อมมองค้อนวาริชเขาเลิกคิ้วเขาตรงเข้ามาอุ้มเธอเข้ามาในห้องน้ำ
"อาบน้ำดีกว่า" วาริชพูดพลางปล่อยลินินลง
"อาบคนเดียวเถอะยะ" ลินินจะเดินออกนอกห้องวาริชคว้ามือ
"ฉันไม่แอบดูหรอกน่า...เธอต้องอาบน้ำในอ่างนี้ส่วนฉันจะอาบในตู้อาบน้ำด้านนู่น!!"
"ฉันจะแน่ใจได้ยังไง"
"ฉันไม่ดูหรอกเห็นหมดแล้ว" วาริชพูดก่อนจะเดินถือผ้าขนหนูไปลินินยืนเฉยไม่ทำตาม
"ถ้าไม่อาบฉันจะเปลี่ยนใจไปอาบน้ำละนะ" วาริชมองเธอลินินยังยืนนิ่ง
"หนึ่ง!!!!" วาริชตะโกนลินินรีบวิ่งก่อนจะปิดตู้กั้น
"ไอ้บ้า!!!ฉันจะอาบแล้ว..อย่าแอบดูละ"
"บอกตัวเองดีกว่าสาวน้อย" วาริชพูดก่อนจะเดินเข้าตู้อาบน้ำลินินเบ้ปากพอหันมาที่อ่างอาบน้ำก็พบว่าน้ำในอ่างอุ่นพอดีแล้วอย่างกับว่ามีคนเตรียมไว้
"ขอบคุณ!!!!" ลินินตะโกนวาริชยิ้มก่อนจะอาบน้ำ
★☆★☆★☆★
ลินินอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะนอนวาริชเดินติดกระดุมที่ข้อมือเดินออกมา
"ไม่กินข้าวหรือไง" วาริชถาม
"ฉันไม่หิว" ลินินตอบ
"ต้องกิน...ลุกขึ้น!!!หรือจะให้อุ้ม" วาริชทำท่าจะเข้ามาลินินลุกขึ้นมองค้อนเขา
"เมียฉันต้องให้ได้อย่างนี้สิ" วาริชพูดลินินเม้มปากลุกขึ้นยืนวาริชเดินมาจับมือเธอ
"ป่ะ!!หิวแล้ว" วาริชเดินจับมือลินินลงมาสร้างความแปลกใจให้กับสกุณ
"วาริชนี่มันอะไรกัน" สกุณมองวาริช
"ผมก็ต้องพาเมียผมลงมากินข้าวสิ" วาริชพูดก่อนดึงลินินนั่ง
"วันนี้ริญลงมือทำเองเลยนะคะถ้าคุณนินไม่ชอบก็บอกมาได้เลยนะคะ" ญารินทร์ยิ้ม
"หิวขนาดนี้กินได้ทุกอย่างแหละค่ะ" ลินินพูดตอบวาริชมองเธอ
"วาริชวันนี้หนูแพนกลับมาแล้วนะ...เห็นว่าจะมาหาเราที่บ้านด้วย" สกุณพูด
"ผมมีงานครับอาไว้ให้เขามาทำความรู้จักลินินสิครับ" วาริชพูดพลางหยิบผ้าเช็ดมือ
"งานอะไรเหรอวาริช" สกุณมองหลาน
"งานเปิดบ่อนกาสิโนที่เกาะน่ะครับ"
"ดีสิ!!!งั้นอาขอไปด้วย" สกุณมองหลาน
"ได้ครับ!!งานนี้แม่เมียผมก็ไป" วาริชพูดลินินมองเขาวาริชยิ้มเจ้าเล่ห์
"ฝนตกแล้วถ้าคุณนินตากฝนเดี๋ยวจะไม่สบายนะคะ" ริญพูด
"ปล่อยไว้อย่างนั้นก็ดีแล้วอย่ามาใจอ่อนนะยัยริญ" สกุณพูดแทรกขึ้น
"พี่เหนื่อยริญ" วาริชเดินขึ้นห้องโดยไม่สนคำพูดของญาริญทร์
☆★☆★☆★☆
วิทวัสเล่าเรื่องที่วาริชมาหาตนให้อนงค์ฟังอนงค์พอรู้ก็แทบจะเป็นลม
"โธ่!!..ยัยนินลูกแม่" อนงค์ร้องไห้
"ใจเย็นๆครับคุณน้าผมจะพาน้องกลับมาให้ได้" วิทวัสพูด
"น้ารู้ว่าวิททำได้แต่ป่านนี้น้องคง...." อนงค์หยุดพูดเพราะได้ยินเสียงฟ้าร้อง
"ยัยนินกลัวเสียงฟ้าร้องมากป่านนี้คงกลัวจนร้องไห้ไปแล้ว"อนงค์พูดซึ่งก็จริงลินินกอดตัวเองอยู่ในสระว่ายน้ำตัวสั่นเป็นลูกนกขาลินินเริ่มชาแทบจะหมดแรงญารินทร์เดินกางร่มออกมาถูกบอดี้การ์ดกันไว้
"หลบไปนะ" ญาริญทร์กล่าวน้ำเสียงดุ
"ไม่ได้ครับต้องเป็นคุณวาริชสั่งเท่านั้น" บอดี้การ์ดกล่าว
"จะต้องตายก่อนหรือไงหลบไป" ญารินทร์ดุก่อนเดินผ่าฝน
"คุณนิน!!" ญารินทร์อุทานเมื่อเห็นลินินหน้าจมลงไปในน้ำ
"ไปตามพี่ริชมา!!!" ญารินทร์สั่งลูกน้องพลันวาริชก็เดินมา
"พี่ริชช่วยคุณนินเถอะนะคะ" ญารินทร์พูดวาริชกระโดดลงน้ำก่อนจะอุ้มลินินขึ้นมา
★☆★☆★☆
หมออเนกถูกเรียกมาดูอาการลินินอย่างเร่งด่วนวาริชยืนมองการรักษาหน้าตาเฉย
"คงอ่อนเพลีนน่ะครับตอนนี้ไข้สูงมากต้องดูแลอย่างใกล้ชิดนะครับเดี๋ยวหมอจะจัดยาให้" หมออเนกพูดก่อนจะเดินออกไป
"เกือบทำคนตายแล้วนะคะพี่ริช" ญารินทร์ตำหนิพี่ชาย
"แค่นี้ยังน้อยไป" วาริชพูด
"พี่ริชคะ...คุณลินินเขาไม่ได้รู้เรื่องลูกของริญเลยนะคะพี่ริชทำแบบนี้มันผิด" ญารินทร์พูด
"แต่แม่ของเขาหลอกอานพทั้งๆที่รู้ว่าอานพมีอากุณอยู่แล้วนะ" วาริชเถียง
"แล้วพี่เคยถามคนอื่นหรือยังคะ" ญารินทร์มองพี่ชาย
"ริญไม่ได้มีอะไรกับพี่วัทหรอกนะคะ" ญารินทร์พูดวาริชมองน้องสาว
"แล้วจู่ๆริญจะท้องได้ยังไง" วาริชพูดญารินทร์ก้มหน้า
"ถ้าถึงเวลาริญจะบอกนะคะ" ญารินทร์พูดก่อนเดินหนี
"อย่าปกป้องคนอื่นเลยริญ" วาริชพูดก่อนจะนั่งมองลินินพลางนึกถึงคำพูดน้อง
"หรือว่า...ฉันจะทำกับเธอเกินไปจริงๆ...ลินิน" วาริชกอดอกเอนหลังบนเตียงข้างลินินเขามองเธอด้วยสายตาที่สับสน
☆★☆★☆★☆
วันรุ่งขึ้น~~~
ลินินเริ่มรู้สึกตัวเธอขยับเล็กน้อยก่อนจะรวบรวมแรงลุกขึ้น
"โอ๊ย!!...ปวดหัว" ลินินเอามือกุมหัวพลันได้ยินเสียงน้ำไหลในห้องน้ำ
"ใครน่ะ" ลินินลุกขึ้นเดินไปยังหน้าห้องน้ำเอื้อมมือจะเคาะประตูอยู่ๆก็วูบเป็นจังหวะที่วาริชออกมาพอดีเขาคว้าเธอไว้
"ลุกขึ้นมาทำไม" วาริชมองลินินเธอไม่ตอบแต่ผลักเขา
"สมน้ำหน้า!!สงสัยจะมาแอบดูฉันอาบน้ำเจ้าที่เจ้าทางเลยลงโทษ....ของแบบเนี่ยขอกันดีๆก็ได้" วาริชยิ้ม
"ความคิดอุบาทว์ไม่มีใครเกินนายจริงๆ" ลินินพูดพร้อมมองค้อนวาริชเขาเลิกคิ้วเขาตรงเข้ามาอุ้มเธอเข้ามาในห้องน้ำ
"อาบน้ำดีกว่า" วาริชพูดพลางปล่อยลินินลง
"อาบคนเดียวเถอะยะ" ลินินจะเดินออกนอกห้องวาริชคว้ามือ
"ฉันไม่แอบดูหรอกน่า...เธอต้องอาบน้ำในอ่างนี้ส่วนฉันจะอาบในตู้อาบน้ำด้านนู่น!!"
"ฉันจะแน่ใจได้ยังไง"
"ฉันไม่ดูหรอกเห็นหมดแล้ว" วาริชพูดก่อนจะเดินถือผ้าขนหนูไปลินินยืนเฉยไม่ทำตาม
"ถ้าไม่อาบฉันจะเปลี่ยนใจไปอาบน้ำละนะ" วาริชมองเธอลินินยังยืนนิ่ง
"หนึ่ง!!!!" วาริชตะโกนลินินรีบวิ่งก่อนจะปิดตู้กั้น
"ไอ้บ้า!!!ฉันจะอาบแล้ว..อย่าแอบดูละ"
"บอกตัวเองดีกว่าสาวน้อย" วาริชพูดก่อนจะเดินเข้าตู้อาบน้ำลินินเบ้ปากพอหันมาที่อ่างอาบน้ำก็พบว่าน้ำในอ่างอุ่นพอดีแล้วอย่างกับว่ามีคนเตรียมไว้
"ขอบคุณ!!!!" ลินินตะโกนวาริชยิ้มก่อนจะอาบน้ำ
★☆★☆★☆★
ลินินอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะนอนวาริชเดินติดกระดุมที่ข้อมือเดินออกมา
"ไม่กินข้าวหรือไง" วาริชถาม
"ฉันไม่หิว" ลินินตอบ
"ต้องกิน...ลุกขึ้น!!!หรือจะให้อุ้ม" วาริชทำท่าจะเข้ามาลินินลุกขึ้นมองค้อนเขา
"เมียฉันต้องให้ได้อย่างนี้สิ" วาริชพูดลินินเม้มปากลุกขึ้นยืนวาริชเดินมาจับมือเธอ
"ป่ะ!!หิวแล้ว" วาริชเดินจับมือลินินลงมาสร้างความแปลกใจให้กับสกุณ
"วาริชนี่มันอะไรกัน" สกุณมองวาริช
"ผมก็ต้องพาเมียผมลงมากินข้าวสิ" วาริชพูดก่อนดึงลินินนั่ง
"วันนี้ริญลงมือทำเองเลยนะคะถ้าคุณนินไม่ชอบก็บอกมาได้เลยนะคะ" ญารินทร์ยิ้ม
"หิวขนาดนี้กินได้ทุกอย่างแหละค่ะ" ลินินพูดตอบวาริชมองเธอ
"วาริชวันนี้หนูแพนกลับมาแล้วนะ...เห็นว่าจะมาหาเราที่บ้านด้วย" สกุณพูด
"ผมมีงานครับอาไว้ให้เขามาทำความรู้จักลินินสิครับ" วาริชพูดพลางหยิบผ้าเช็ดมือ
"งานอะไรเหรอวาริช" สกุณมองหลาน
"งานเปิดบ่อนกาสิโนที่เกาะน่ะครับ"
"ดีสิ!!!งั้นอาขอไปด้วย" สกุณมองหลาน
"ได้ครับ!!งานนี้แม่เมียผมก็ไป" วาริชพูดลินินมองเขาวาริชยิ้มเจ้าเล่ห์
เวลาที่ผ่านเลยไป เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 18 ก.พ. 2558, 10:35:54 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 18 ก.พ. 2558, 10:35:54 น.
จำนวนการเข้าชม : 833
| << แค้นเสน่ห์หา | เพลิงแค้น >> |