เกมร้ายทาสหัวใจซาตาน
ลินิน กำลังจะแต่งงานกับ วิทวัส ชายหนุ่มคนรักของเธอขณะที่ความฝันเธอกำลังจะเป็นจริงผู้ชายที่ชื่อ วาริช ก็โผล่มาจากไหนไม่รู้พร้อมค้อนที่ทำให้หัวใจแตกสลายเรื่องราวจะเป็นยังไงโปรดติดตาม
Tags: ความรัก ความแค้น
ตอน: เพลิงแค้น
วาริชญารินทร์และสกุณออกไปงานเปิดบ่อนธุรกิจกาสิโนกันหมดเหลือเพียงลินินเท่านั้นที่อยู่บ้านพร้อมบอดี้การ์ดกว่า100คนที่ยืนเฝ้าตั้งแต่หน้ายันหลังบ้าน
"กลัวฉันหนีหรือไง" ลินินบ่นก่อนจะนั่งลงบนโซฟาด้านนอกรถเฟอร์รารี่คันสีแดงสดแล่นเข้าบ้านมาด้วยความเร็วก่อนที่หญิงสาวผมทองจะก้าวลงมาและจะก้าวเข้าบ้านแต่ถูกบอดี้การ์ดคุมไว้
"หลีกไปฉันมาหาดาร์ลิ่งฉัน" แพนพูดเชิดๆ
"ไม่ได้ครับเจ้านายสั่งไว้ว่าไม่ให้ใครเข้า" บอดี้การ์ดมีหนวดพูด
"ถือดียังไงมากีดกันฉันหลบไป!!!" แพนตะโกนลินินสงสัยจึงเดินออกมาดู
"คุณเป็นใครน่ะ" ลินินพูดขึ้นแพนมองหน้าเธอ
"แล้วเธอล่ะใคร....เข้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง"แพนย้อนเธอลินินนึกถึงคำพูดของสถุณที่โต๊ะกินข้าว
"ฉันไม่จำเป็นต้องบอกคุณ"
"กล้าดียังไงมาพูดกับฉันแบบนี้"แพนปริ๊ดแตกลินินส่ายหัวเดินเข้าบ้านแพนสูดลมหายใจก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
☆★☆★☆★☆
ณ งานเปิดบ่อนกาสิโน
นักธุรกิจต่างเดินทางมาร่วมงานกันหนาแน่นโดยมีวาริชเป็นหุ้นส่วนใหญ่ญารินทร์ขี้เกียจต้อนรับแขกจึงมาเดินเล่นโดยไม่ได้ดูว่ามีเรือแล่นมาด้านหลัง
"คุณระวัง!!!" ชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามาดึงญารินทร์ออกไป
"ขอบคุณนะคะ" ญารินทร์กล่าวขอบคุณก่อนจะมองหน้าคนที่ช่วยชีวิต
"พี่วิท!!" ญารินท์อุทาน
"ริญ...." วิทวัสมองญารินทร์ญารินทร์ได้สติรีบเดินหนี
"ริญ!!!เดี๋ยวก่อน" วิทวัสจะตามแต่ถูกอนงค์เรียกพอดีเลยต้องปล่อยไปญารินทร์กลับมานั่งที่ห้องพักก่อนจะนึกถึงเรื่องราวตอนที่เจอวิทวัสครั้งแรกตอนนั้นเธอเรียนอยู่ปี1ส่วนวิทวัสอยู่ปี2
"คุณครับระวัง!!!" วิทวัสตรงมาดึงญารินทร์เพราะเธอเอาแต่ก้มหน้าอ่านหนังสือจนไม่ทันดูรถที่แล่นเข้ามาญารินทร์และวิทวัสมองหน้ากัน
"ขอบคุณค่ะ"ญารินทร์ก้มหน้า
"ระวังหน่อยนะครับ" วิทวัสยิ้มก่อนจะเดินไปหาเพื่อนญารินทร์ก้มหน้าลูบท้องตัวเอง
"ริญจะมีหน้าเจอพี่วิทได้ยังไง" ญารินทร์นั่งพูดคนเดียวอยู่ในห้อง
☆★☆★☆★☆
อนงค์กับวิทวัสเดินเข้ามาในงานก็ต้องตะลึงเมื่อพบกับสกุณและวาริช
"ไม่นึกเลยว่าคนอย่างเธอจะมาที่นี่ใช่สิหลอกเงินคุณนพไปเท่าไหร่แล้วล่ะ" สกุณพูดแขวะอนงค์
"คุณอย่ามาดูถูกฉันนะ!!ฉันกับคุณนพเราไม่ได้มีอะไรกัน" อนงค์ตอบ
"เหอะ!!ที่นี่ก็พูดได้สิก็คุณนพตายไปแล้วนี่"
"พอเถอะครับเรามาร่วมงานในฐานะหุ้นส่วนไม่ได้มาทะเลาะ" วิทวัสพูดใส่สกุณก่อนจะเหล่วาริช
"คิดได้อย่างนั้นก็ดีแล้ว"วาริชยิ้มอนงค์ตรงมาจับแขนวาริช
"ฉันรู้ว่าคุณจับลูกสาวฉันไปปล่อยลินินมาเถอะนะถือว่าฉันขอร้อง" อนงค์มองวาริชเขาแกะมือเธอออก
"คุณมีหลักฐานอะไรมาปรักปรำผม...ผมว่าที่ลูกสาวคุณหนีไปคงเพราะทนนิสัยเลวๆของใครบางคนไม่ไหวมากกว่า" วาริชเหล่มองวิทวัสเขาตรงมาต่อยวาริช
"แกเอาอะไรมาตัดสิน!!ฉันไม่รู้หรอกนะว่านายเอาลินินไปซ่อนไว้ที่ไหนแต่ฉันจะตามหาเธอให้พบเพื่อให้รอดเงื้อมมือคนชั่วๆแบบนาย" วิทวัสชี้หน้าวาริชเขากำมัดต่อยวิทวัสกลับ
"ถ้ามันไม่ใช่ของๆฉันนายก็เอาคืนไปแต่ถ้ามันเป็นของๆฉันแล้วนายอย่าหวังจะได้แตะแม้แต่ปลาย้เล็บเลย" วาริชกระตุกเสื้อ
"เรากลับกันเถอะครับอากุณ" วาริชเดินนำสกุณยิ้มเยาะอนงค์
"ของๆเขา...เขาหมายถึงอะไร" อนงค์พูดก่อนจะกุมหน้าอกวิทวัสประคองอนงค์
"กลัวฉันหนีหรือไง" ลินินบ่นก่อนจะนั่งลงบนโซฟาด้านนอกรถเฟอร์รารี่คันสีแดงสดแล่นเข้าบ้านมาด้วยความเร็วก่อนที่หญิงสาวผมทองจะก้าวลงมาและจะก้าวเข้าบ้านแต่ถูกบอดี้การ์ดคุมไว้
"หลีกไปฉันมาหาดาร์ลิ่งฉัน" แพนพูดเชิดๆ
"ไม่ได้ครับเจ้านายสั่งไว้ว่าไม่ให้ใครเข้า" บอดี้การ์ดมีหนวดพูด
"ถือดียังไงมากีดกันฉันหลบไป!!!" แพนตะโกนลินินสงสัยจึงเดินออกมาดู
"คุณเป็นใครน่ะ" ลินินพูดขึ้นแพนมองหน้าเธอ
"แล้วเธอล่ะใคร....เข้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง"แพนย้อนเธอลินินนึกถึงคำพูดของสถุณที่โต๊ะกินข้าว
"ฉันไม่จำเป็นต้องบอกคุณ"
"กล้าดียังไงมาพูดกับฉันแบบนี้"แพนปริ๊ดแตกลินินส่ายหัวเดินเข้าบ้านแพนสูดลมหายใจก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
☆★☆★☆★☆
ณ งานเปิดบ่อนกาสิโน
นักธุรกิจต่างเดินทางมาร่วมงานกันหนาแน่นโดยมีวาริชเป็นหุ้นส่วนใหญ่ญารินทร์ขี้เกียจต้อนรับแขกจึงมาเดินเล่นโดยไม่ได้ดูว่ามีเรือแล่นมาด้านหลัง
"คุณระวัง!!!" ชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามาดึงญารินทร์ออกไป
"ขอบคุณนะคะ" ญารินทร์กล่าวขอบคุณก่อนจะมองหน้าคนที่ช่วยชีวิต
"พี่วิท!!" ญารินท์อุทาน
"ริญ...." วิทวัสมองญารินทร์ญารินทร์ได้สติรีบเดินหนี
"ริญ!!!เดี๋ยวก่อน" วิทวัสจะตามแต่ถูกอนงค์เรียกพอดีเลยต้องปล่อยไปญารินทร์กลับมานั่งที่ห้องพักก่อนจะนึกถึงเรื่องราวตอนที่เจอวิทวัสครั้งแรกตอนนั้นเธอเรียนอยู่ปี1ส่วนวิทวัสอยู่ปี2
"คุณครับระวัง!!!" วิทวัสตรงมาดึงญารินทร์เพราะเธอเอาแต่ก้มหน้าอ่านหนังสือจนไม่ทันดูรถที่แล่นเข้ามาญารินทร์และวิทวัสมองหน้ากัน
"ขอบคุณค่ะ"ญารินทร์ก้มหน้า
"ระวังหน่อยนะครับ" วิทวัสยิ้มก่อนจะเดินไปหาเพื่อนญารินทร์ก้มหน้าลูบท้องตัวเอง
"ริญจะมีหน้าเจอพี่วิทได้ยังไง" ญารินทร์นั่งพูดคนเดียวอยู่ในห้อง
☆★☆★☆★☆
อนงค์กับวิทวัสเดินเข้ามาในงานก็ต้องตะลึงเมื่อพบกับสกุณและวาริช
"ไม่นึกเลยว่าคนอย่างเธอจะมาที่นี่ใช่สิหลอกเงินคุณนพไปเท่าไหร่แล้วล่ะ" สกุณพูดแขวะอนงค์
"คุณอย่ามาดูถูกฉันนะ!!ฉันกับคุณนพเราไม่ได้มีอะไรกัน" อนงค์ตอบ
"เหอะ!!ที่นี่ก็พูดได้สิก็คุณนพตายไปแล้วนี่"
"พอเถอะครับเรามาร่วมงานในฐานะหุ้นส่วนไม่ได้มาทะเลาะ" วิทวัสพูดใส่สกุณก่อนจะเหล่วาริช
"คิดได้อย่างนั้นก็ดีแล้ว"วาริชยิ้มอนงค์ตรงมาจับแขนวาริช
"ฉันรู้ว่าคุณจับลูกสาวฉันไปปล่อยลินินมาเถอะนะถือว่าฉันขอร้อง" อนงค์มองวาริชเขาแกะมือเธอออก
"คุณมีหลักฐานอะไรมาปรักปรำผม...ผมว่าที่ลูกสาวคุณหนีไปคงเพราะทนนิสัยเลวๆของใครบางคนไม่ไหวมากกว่า" วาริชเหล่มองวิทวัสเขาตรงมาต่อยวาริช
"แกเอาอะไรมาตัดสิน!!ฉันไม่รู้หรอกนะว่านายเอาลินินไปซ่อนไว้ที่ไหนแต่ฉันจะตามหาเธอให้พบเพื่อให้รอดเงื้อมมือคนชั่วๆแบบนาย" วิทวัสชี้หน้าวาริชเขากำมัดต่อยวิทวัสกลับ
"ถ้ามันไม่ใช่ของๆฉันนายก็เอาคืนไปแต่ถ้ามันเป็นของๆฉันแล้วนายอย่าหวังจะได้แตะแม้แต่ปลาย้เล็บเลย" วาริชกระตุกเสื้อ
"เรากลับกันเถอะครับอากุณ" วาริชเดินนำสกุณยิ้มเยาะอนงค์
"ของๆเขา...เขาหมายถึงอะไร" อนงค์พูดก่อนจะกุมหน้าอกวิทวัสประคองอนงค์
เวลาที่ผ่านเลยไป เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 20 ก.พ. 2558, 17:16:31 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 20 ก.พ. 2558, 17:16:31 น.
จำนวนการเข้าชม : 825
| << เศษส่วนของซาตาน | รักนี้ของเธอ >> |