เกมร้ายทาสหัวใจซาตาน
ลินิน กำลังจะแต่งงานกับ วิทวัส ชายหนุ่มคนรักของเธอขณะที่ความฝันเธอกำลังจะเป็นจริงผู้ชายที่ชื่อ วาริช ก็โผล่มาจากไหนไม่รู้พร้อมค้อนที่ทำให้หัวใจแตกสลายเรื่องราวจะเป็นยังไงโปรดติดตาม
Tags: ความรัก ความแค้น
ตอน: รักนี้ของเธอ
รถสีดำแล่นเข้ามาจอดในบ้านวาริชก้าวลงมาจากรถก่อนจะพบกับแพนที่ยืนหน้าบึ้งอยู่
"พี่ริชคะ...ทำไมแพนโทรไปแล้วไม่รับสายละคะ" แพนกอดแขนวาริชก่อนจะทำเสียงออดอ้อนวาริช
"ผมปิดเสียงน่ะ..แล้วนี่แพนมานานหรือยัง" วาริชถามตามมารยาท
"มานานแล้วค่ะ....พี่ริชคะมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาไล่แพนด้วยค่ะพี่ริชต้องไล่มันออกจากบ้านด้วยนะคะ" แพนทำเสียงอ้อนวาริชรู้ทันทีว่าเป็นลินิน
"เอิ่ม...พี่ว่าแพนกลับไปบ้านเถอะพี่เหนื่อยน่ะ" วาริชแกะมือแพนออกก่อนจะเดินเข้าบ้าน
"พี่ริช!!!" แพนเดินตามวาริชก่อนจะเจอลินินนั่งกินมาม่าอยู่ตรงบันได
"ลินิน!!!" วาริชตรงมาดึงมาม่าออกจากมือลินิน
"นี่นายทำอะไรน่ะเอาคืนมา" ลินินจะแย่งแต่วาริชปาทิ้ง
"ใครใช้เธอกินมาม่าละกับข้าวก็มีเยอะแยะ" วาริชมองลินิน
"ก็คุณนั้นแหละสั่งไม่ให้ฉันกินอะไรระหว่างที่คุณไม่อยู่" ลินินพูดวาริชขมวดคิ้ว
"พี่ริช...พี่ริชยังไม่บอกแพนเลยนะคะว่ายัยนี่เป็นใคร" แพนที่ยืน(เอ๋อ)อยู่นานพูดก่อนจะกอดแขนวาริชลินินมองแพนกับวาริชเธออึ้งเล็กน้อยจู่ๆเธอก็ไม่พอใจยัยแพนพงนี่อะไรขึ้นมาเฉยๆ
"ป้าจวง!!!!" วาริชตะโกนเรียกหัวหน้าแม่บ้าน
"ทำไมให้คุณผู้หญิงมากินมาม่าแบบนี้" วาริชเสียงดุป้าจวงมองลินินแบบหมั่นไส้
"ก็เขาไม่ไปกินในครัวเองนี่คะ" ป้าจวงตอบ
"อ้าวป้าก็หนูไปแล้วแต่ป้าบอกว่าคุณผู้ชายสั่งไม่ให้หนูทานอะไรนี่คะ" ลินินโต้กลับ
"พอ!!!ถึงยังไงป้าก็ควรหาอาหารดีๆให้เธอกิน...ไม่ใช่ให้มากินอะไรแบบนี้" วาริชมองลินินเขาแกะมือแพนออกก่อนจะจับมือลินิน
"พี่ริช!!!" แพนจะรั้งแต่วาริชหันมามองเธอหน้าดุ
"พี่บอกให้เธอกลับไปก่อนไง" วาริชดุแพนสกุณกับญารินทร์เดินเข้ามาพอดี
"นี่มันอะไรกันวาริช" สกุณมองวาริช
"ลินินเป็นผู้หญิงของผม..ผมคนเดียวเท่านั้นที่จะออกคำสั่งคนอื่นต้องปฎิบัติกับเธอเหมือนที่ปฎิบัติกับผมเข้าใจนะครับ" วาริชพูดสกุณหน้าเจื่อนวาริชจับมือลินินก่อนจะพาขึ้นรถออกไปข้างนอก
"แพนงงไปหมดแล้วนะคะอากุณพี่ริชเป็นอะไรไป" แพนมองสกุณญารินทร์ส่ายหัวเดินขึ้นห้องอย่างหน่ายๆ
☆★☆★☆★☆
วาริชนั่งรถมากับลินินโดยมีสาธิตกับเสริมบอดี้การ์ดขับรถพามาที่ร้านอาหารริมทะเลแห่งหนึ่ง
"ห้ามคิดหนีนะ"วาริชพูดลินินมองเขา
"ถ้าจะหนีนายจะทำอะไร" ลินินมองเขา
"ก็อย่างนี้ไง" วาริชหยิบกุญแจมือขึ้นมาล็อคมือเขากับลินินไว้ด้วยกัน
"นี่นาย!!!เอากุญแจมาไขเดี๋ยวนี้เลยนะ" ลินินเสียงดุใส่วาริช
"ฝันไปเถอะ!!" วาริชยิ้มก่อนจะโอบลินินเดินลงมานั่งข้างๆกัน"
"กินอะไร" วาริชถามลินินเธอไม่ตอบเขาจึงสั่งอาหารที่เขาชอบมาหมด
"กินสิ!!!" วาริชบอกเธอ
"ฉัน....."ลินินจะเถียงแต่ท้องดันร้องขึ้นมา
"กินก่อนเลย" วาริชปล่อยให้ลินินกินก่อนเธอนั่งหันหลังให้เขา
"หอมจัง" ลินินยิ้มพลางหันมามองวาริชเธอก็ทำหน้ามุ้ยเหมือนเดิมวาริชยิ้มกับท่าทีของลินินสักพักลินินกินเสร็จเธอก็มองวาริช
"ถึงคิวคุณแล้วกินสิ" ลินินพูดวาริชยิ้มจะตักข้าวเข้าปาก
"สายไหม" ลินินลืมตัวจะกวักมือเรียกคนขายสายไหมทำให้ข้าวในช้อนวาริชหก
"ฉันขอโทษ!!" ลินินพูดวาริชมองเธอ
"อยากกินสายไหมหรอ"
"อื้ม" ลินินตอบ
"งั้นสัญญาว่าจะเอามือข้างนี้อยู่เฉยๆให้ฉันกินข้าวแล้วเธอก็เอามือข้างนั้นกินสายไหมตกลงไหม" วาริชมองลินิน
"จะซื้อให้เหรอ" ลินินถามวาริช
"ใช่!!" วาริชพูด
"2อันนะ" ลินินต่อรอง
"กี่อันก็ได้" วาริชพยักหน้า
"ขอบคุณนะคะ" ลินินพนมมือไหว้ตรงหน้าอกวาริชเขาเอามือลูบผมเธอลินินลืมตัวผละออกยิ้มเขินๆ
★☆★☆★☆★☆
หลังจากกินอาหารเสร็จวาริชก็พาลินินขึ้นรถกลับบ้านทั้งคู่นั่งมาเรื่อยก่อนจะรถจะเบรกกระทันหัน
"มีอะไรสาธิต" วาริชถามสาธิต
"ข้างหน้ามีคนกำลังฉุดกระชากเด็กครับ" สาธิตบอกวาริชหยิบปืนพร้อมกับสาธิตและเสริม
"รออยู่ในรถนะ" วาริชพูดพลางไขกุญแจมือ
"ระวังตัวนะ"ลินินสบตาเขาวาริชออกมาจากรถโดยเอาปืนซ่อนไว้ด้านหลัง
"พี่ชาย...มีอะไรเหรอ"วาริชถามชายหน้าดุคนหนึ่ง
"ไม่เกี่ยวกับแกอย่ามายุ่ง" ชายคนนั้นตะคอกกลับมา
"ปล่อยเธอไปซะคนเขามีพ่อมีแม่"สาธิตพูด
"เก็บมันเลยพี่ยุ่งนัก"ชายอีกคนตะโกนวาริชยกมือเป็นสัญญาณว่าเขาจะจัดการเองชายหน้าโจรเดินเข้ามาหาวาริชประมาณ5คนวาริชตั้งท่าก่อนที่ชายทางขวาจะเตะวาริชเขาหลบก่อนจะเตะท่าจระเข้ฟาดหางและเข้าจัดการกับอีก4คนที่เหลือภายในพริบตาชายทั้งสี่ก็ล้มลงชายหัวหน้าแก็งค์ควักมีดวาริชใช้เท้าปัดจนมีดหล่นแล้วควักปีนออกมา
"อย่าทำผมเลยพี่ผมทำตามหน้าที่แม่ของเด็กคนนี้ติดเงินเจ้านายผม3หมื่นผมก็ต้องมาทวงสิพี่" ชายหัวหน้าคุกเข่าต่อหน้าวาริช
"งั้นฉันจะใช้ให้เอานามบัตรฉันไปให้เจ้านายแกโทรมาเอง" วาริชโยนนามบัตรลงชายหัวหน้ากลุ่มหยิบมาก่อนจะเบิกตาโต
"ชิบหายแล้ว!!!นายวาริชมาเฟียใหญ่นี่หว่า" ชายคนนั้นอุทาน
"รู้จักนายด้วยหรอ" เสริมถามชายคนนั้นอ้ำอึ้ง
"ชั่งเถอะพรุ่งนี้โทรมาแล้วกัน" วาริชเก็บปีนเด็กสาวคนนั้นตรงมาจับมือวาริช
"พี่ช่วยหนูด้วยนะคะแม่หนูหนีไปแล้วช่วยหนูด้วยนะคะ" เด็กสาวคนนั้นกอดวาริชเขาดันตัวเธอออก
"โอเคร...พี่จะช่วยงั้นไปพักบ้านพี่ก่อน"วาริชยิ้ม
"แย่แล้วนาย!!!คุณลินินหายไป" สาธิตตะโกนบอกวาริช
"ฉันว่าแล้วไง..ยัยตัวแสบ!!" วาริชพูดด้วยอารมณ์โกรธก่อนจะวิ่งไปทางที่ขับรถผ่านมา
"คุณลินินนี่ใครหรอคะ" เด็กสาวถาม
"ภรรยาคุณวาริชน่ะ"เสริมตอบเด็กสาวอึ้งพลางยืนทำหน้าบึ้ง
"พี่ริชคะ...ทำไมแพนโทรไปแล้วไม่รับสายละคะ" แพนกอดแขนวาริชก่อนจะทำเสียงออดอ้อนวาริช
"ผมปิดเสียงน่ะ..แล้วนี่แพนมานานหรือยัง" วาริชถามตามมารยาท
"มานานแล้วค่ะ....พี่ริชคะมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาไล่แพนด้วยค่ะพี่ริชต้องไล่มันออกจากบ้านด้วยนะคะ" แพนทำเสียงอ้อนวาริชรู้ทันทีว่าเป็นลินิน
"เอิ่ม...พี่ว่าแพนกลับไปบ้านเถอะพี่เหนื่อยน่ะ" วาริชแกะมือแพนออกก่อนจะเดินเข้าบ้าน
"พี่ริช!!!" แพนเดินตามวาริชก่อนจะเจอลินินนั่งกินมาม่าอยู่ตรงบันได
"ลินิน!!!" วาริชตรงมาดึงมาม่าออกจากมือลินิน
"นี่นายทำอะไรน่ะเอาคืนมา" ลินินจะแย่งแต่วาริชปาทิ้ง
"ใครใช้เธอกินมาม่าละกับข้าวก็มีเยอะแยะ" วาริชมองลินิน
"ก็คุณนั้นแหละสั่งไม่ให้ฉันกินอะไรระหว่างที่คุณไม่อยู่" ลินินพูดวาริชขมวดคิ้ว
"พี่ริช...พี่ริชยังไม่บอกแพนเลยนะคะว่ายัยนี่เป็นใคร" แพนที่ยืน(เอ๋อ)อยู่นานพูดก่อนจะกอดแขนวาริชลินินมองแพนกับวาริชเธออึ้งเล็กน้อยจู่ๆเธอก็ไม่พอใจยัยแพนพงนี่อะไรขึ้นมาเฉยๆ
"ป้าจวง!!!!" วาริชตะโกนเรียกหัวหน้าแม่บ้าน
"ทำไมให้คุณผู้หญิงมากินมาม่าแบบนี้" วาริชเสียงดุป้าจวงมองลินินแบบหมั่นไส้
"ก็เขาไม่ไปกินในครัวเองนี่คะ" ป้าจวงตอบ
"อ้าวป้าก็หนูไปแล้วแต่ป้าบอกว่าคุณผู้ชายสั่งไม่ให้หนูทานอะไรนี่คะ" ลินินโต้กลับ
"พอ!!!ถึงยังไงป้าก็ควรหาอาหารดีๆให้เธอกิน...ไม่ใช่ให้มากินอะไรแบบนี้" วาริชมองลินินเขาแกะมือแพนออกก่อนจะจับมือลินิน
"พี่ริช!!!" แพนจะรั้งแต่วาริชหันมามองเธอหน้าดุ
"พี่บอกให้เธอกลับไปก่อนไง" วาริชดุแพนสกุณกับญารินทร์เดินเข้ามาพอดี
"นี่มันอะไรกันวาริช" สกุณมองวาริช
"ลินินเป็นผู้หญิงของผม..ผมคนเดียวเท่านั้นที่จะออกคำสั่งคนอื่นต้องปฎิบัติกับเธอเหมือนที่ปฎิบัติกับผมเข้าใจนะครับ" วาริชพูดสกุณหน้าเจื่อนวาริชจับมือลินินก่อนจะพาขึ้นรถออกไปข้างนอก
"แพนงงไปหมดแล้วนะคะอากุณพี่ริชเป็นอะไรไป" แพนมองสกุณญารินทร์ส่ายหัวเดินขึ้นห้องอย่างหน่ายๆ
☆★☆★☆★☆
วาริชนั่งรถมากับลินินโดยมีสาธิตกับเสริมบอดี้การ์ดขับรถพามาที่ร้านอาหารริมทะเลแห่งหนึ่ง
"ห้ามคิดหนีนะ"วาริชพูดลินินมองเขา
"ถ้าจะหนีนายจะทำอะไร" ลินินมองเขา
"ก็อย่างนี้ไง" วาริชหยิบกุญแจมือขึ้นมาล็อคมือเขากับลินินไว้ด้วยกัน
"นี่นาย!!!เอากุญแจมาไขเดี๋ยวนี้เลยนะ" ลินินเสียงดุใส่วาริช
"ฝันไปเถอะ!!" วาริชยิ้มก่อนจะโอบลินินเดินลงมานั่งข้างๆกัน"
"กินอะไร" วาริชถามลินินเธอไม่ตอบเขาจึงสั่งอาหารที่เขาชอบมาหมด
"กินสิ!!!" วาริชบอกเธอ
"ฉัน....."ลินินจะเถียงแต่ท้องดันร้องขึ้นมา
"กินก่อนเลย" วาริชปล่อยให้ลินินกินก่อนเธอนั่งหันหลังให้เขา
"หอมจัง" ลินินยิ้มพลางหันมามองวาริชเธอก็ทำหน้ามุ้ยเหมือนเดิมวาริชยิ้มกับท่าทีของลินินสักพักลินินกินเสร็จเธอก็มองวาริช
"ถึงคิวคุณแล้วกินสิ" ลินินพูดวาริชยิ้มจะตักข้าวเข้าปาก
"สายไหม" ลินินลืมตัวจะกวักมือเรียกคนขายสายไหมทำให้ข้าวในช้อนวาริชหก
"ฉันขอโทษ!!" ลินินพูดวาริชมองเธอ
"อยากกินสายไหมหรอ"
"อื้ม" ลินินตอบ
"งั้นสัญญาว่าจะเอามือข้างนี้อยู่เฉยๆให้ฉันกินข้าวแล้วเธอก็เอามือข้างนั้นกินสายไหมตกลงไหม" วาริชมองลินิน
"จะซื้อให้เหรอ" ลินินถามวาริช
"ใช่!!" วาริชพูด
"2อันนะ" ลินินต่อรอง
"กี่อันก็ได้" วาริชพยักหน้า
"ขอบคุณนะคะ" ลินินพนมมือไหว้ตรงหน้าอกวาริชเขาเอามือลูบผมเธอลินินลืมตัวผละออกยิ้มเขินๆ
★☆★☆★☆★☆
หลังจากกินอาหารเสร็จวาริชก็พาลินินขึ้นรถกลับบ้านทั้งคู่นั่งมาเรื่อยก่อนจะรถจะเบรกกระทันหัน
"มีอะไรสาธิต" วาริชถามสาธิต
"ข้างหน้ามีคนกำลังฉุดกระชากเด็กครับ" สาธิตบอกวาริชหยิบปืนพร้อมกับสาธิตและเสริม
"รออยู่ในรถนะ" วาริชพูดพลางไขกุญแจมือ
"ระวังตัวนะ"ลินินสบตาเขาวาริชออกมาจากรถโดยเอาปืนซ่อนไว้ด้านหลัง
"พี่ชาย...มีอะไรเหรอ"วาริชถามชายหน้าดุคนหนึ่ง
"ไม่เกี่ยวกับแกอย่ามายุ่ง" ชายคนนั้นตะคอกกลับมา
"ปล่อยเธอไปซะคนเขามีพ่อมีแม่"สาธิตพูด
"เก็บมันเลยพี่ยุ่งนัก"ชายอีกคนตะโกนวาริชยกมือเป็นสัญญาณว่าเขาจะจัดการเองชายหน้าโจรเดินเข้ามาหาวาริชประมาณ5คนวาริชตั้งท่าก่อนที่ชายทางขวาจะเตะวาริชเขาหลบก่อนจะเตะท่าจระเข้ฟาดหางและเข้าจัดการกับอีก4คนที่เหลือภายในพริบตาชายทั้งสี่ก็ล้มลงชายหัวหน้าแก็งค์ควักมีดวาริชใช้เท้าปัดจนมีดหล่นแล้วควักปีนออกมา
"อย่าทำผมเลยพี่ผมทำตามหน้าที่แม่ของเด็กคนนี้ติดเงินเจ้านายผม3หมื่นผมก็ต้องมาทวงสิพี่" ชายหัวหน้าคุกเข่าต่อหน้าวาริช
"งั้นฉันจะใช้ให้เอานามบัตรฉันไปให้เจ้านายแกโทรมาเอง" วาริชโยนนามบัตรลงชายหัวหน้ากลุ่มหยิบมาก่อนจะเบิกตาโต
"ชิบหายแล้ว!!!นายวาริชมาเฟียใหญ่นี่หว่า" ชายคนนั้นอุทาน
"รู้จักนายด้วยหรอ" เสริมถามชายคนนั้นอ้ำอึ้ง
"ชั่งเถอะพรุ่งนี้โทรมาแล้วกัน" วาริชเก็บปีนเด็กสาวคนนั้นตรงมาจับมือวาริช
"พี่ช่วยหนูด้วยนะคะแม่หนูหนีไปแล้วช่วยหนูด้วยนะคะ" เด็กสาวคนนั้นกอดวาริชเขาดันตัวเธอออก
"โอเคร...พี่จะช่วยงั้นไปพักบ้านพี่ก่อน"วาริชยิ้ม
"แย่แล้วนาย!!!คุณลินินหายไป" สาธิตตะโกนบอกวาริช
"ฉันว่าแล้วไง..ยัยตัวแสบ!!" วาริชพูดด้วยอารมณ์โกรธก่อนจะวิ่งไปทางที่ขับรถผ่านมา
"คุณลินินนี่ใครหรอคะ" เด็กสาวถาม
"ภรรยาคุณวาริชน่ะ"เสริมตอบเด็กสาวอึ้งพลางยืนทำหน้าบึ้ง
เวลาที่ผ่านเลยไป เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 21 ก.พ. 2558, 17:09:35 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 21 ก.พ. 2558, 17:16:14 น.
จำนวนการเข้าชม : 830
| << เพลิงแค้น | ชำระโทษซะดีไหมยัยตัวแสบ >> |