เกมร้ายทาสหัวใจซาตาน
ลินิน กำลังจะแต่งงานกับ วิทวัส ชายหนุ่มคนรักของเธอขณะที่ความฝันเธอกำลังจะเป็นจริงผู้ชายที่ชื่อ วาริช ก็โผล่มาจากไหนไม่รู้พร้อมค้อนที่ทำให้หัวใจแตกสลายเรื่องราวจะเป็นยังไงโปรดติดตาม
Tags: ความรัก ความแค้น
ตอน: บททดสอบรัก
"วาริชหลานหายไปไหนมาแล้วพานังนั้นไปด้วยทำไม" สกุณตรงดิ่งมาหาวาริช
"ผมไปคุยธุรกิจที่ฮ่องกงมาน่ะครับ"
"แล้วทำไมไม่บอกอาเลยล่ะ"
"ผมเห็นว่าคุณอาเหนื่อยจากการไปงานเปิดบ่อนที่เกาะเลยไม่อยากกวน"
"ถ้างั้นก็แล้วไปแต่อย่าให้อารู้นะว่าพ่อริชใจอ่อนให้ลูกสาวนังอนงค์น่ะ"อนงค์มองวาริชอย่างจับผิดพลันปิ่นเดินเข้ามา
"พี่ริชคะปิ่นมีเรื่องจะคุยด้วยค่ะ" ปิ่นพูดพลางเหล่อนงค์
"กล้าดียังไงมาขัดคอผู้ใหญ่เขาคุยกันอยู่เสียมารยาท" อนงค์ดุปิ่น
"ปิ่นขอโทษค่ะ...ปิ่น..ปิ่นไม่กวนละกันนะคะ" ปิ่นวิ่งหนีวาริชมองอาอย่างตำหนิ
"คุณอาไม่ควรพูดแบบนั้นนะครับ" วาริชมองอาก่อนจะเดินตามปิ่นออกไป
"สงสัยฉันต้องระวังนังปิ่นนี่เพิ่มอีกคนแล้วล่ะมั้ง" อนงค์พูดก่อนมองตามทั้งคู่อย่างไม่สบอารมณ์
"ปิ่น!!" วาริชเรียกปิ่นหยุดวิ่งหันมามองวาริชตาละห้อย
"ปิ่นขอโทษค่ะ..นี่ถ้าปิ่นมีมารยาทกว่านี้ปิ่นคงไม่โดนคุณสกุณว่า"
"อากุณก็เป็นแบบนั้นแหละอย่าถือสาเลย..ว่าแต่ปิ่นมีอะไรจะคุยกับพี่"
"คือ...คือปิ่นได้เข้าเรียนแล้วนะคะพี่ริชดีใจไหม"
"ก็ดีแล้วนี่ปิ่นจะได้รู้หนังสือ" วาริชทำท่าจะเดินกลับปิ่นไม่อยากให้วาริชไปจึงแกล้งร้องไห้
"นี่ถ้าแม่รู้แม่คงดีใจนะคะ..ในเวลาแบบนี้ถ้าปิ่นมีใครสักคนที่ดีใจกับปิ่นมันก็คงดี"ปิ่นแกล้งบีบน้ำตาวาริชเดินเข้ามาหาปิ่น
"พี่เองก็เสียพ่อแม่ไปตั้งแต่เด็กแต่พี่โชคดีที่มีอานพคอยเลี้ยงดูพี่กับริญพี่เข้าใจนะว่าปิ่นรู้สึกยังไง"วาริชพูดปิ่นมองเขา
"พี่ริชดีจังเลยค่ะ..ปิ่นขอให้พี่ริชเป็นพี่ชายของปิ่นได้ไหมคะ"ปิ่นมองวาริชอย่างเด็กไร้เดียงสา(มารยาชัดๆอะหล่อน)
"ได้สิถ้าไม่รังเกียจที่มีพี่ชายเป็นมาเฟีย"
"ปิ่นดีใจจังเลยค่ะ" ปิ่นตรงเข้ามากอดวาริช
"พี่ริชไม่กอดปิ่นพี่ริชรังเกียจปิ่นเหรอคะ" ปิ่นพูดทั้งๆที่กอดวาริชอยู่
"เปล่า..พี่ไม่ได้รังเกียจปิ่น" วาริชค่อยๆเอามือลูบหัวปิ่นพลันลินินที่เดินออกมาจากสวนก็เห็นพอดีปิ่นเห็นลินินมองอยู่จึงแกล้งเลื่อนหน้าใกล้คอวาริชให้เหมือนว่าจะจูบลินินหันหน้าหนีก่อนจะเดินเข้าบ้านวาริชสัมผัสได้ถึงลมหายใจปิ่นจึงผละออก
"ปิ่น..คือพี่เข้าบ้านก่อนนะ" วาริชจะเดินเข้าบ้านปิ่นฉุดมือเขาไว้
"ถ้าพี่ริชไม่รังเกียจเลี้ยงข้าวปิ่นสักมื้อได้ไหมคะ...นะคะ" ปิ่นแกล้งทำหน้าอ้อน
"ได้งั้นอีก3ชั่วโมงละกันนะ"วาริชตอบส่งๆเพราะรู้สึกไม่ดีแล้วแกะมือปิ่นออกก่อนจะเดินเข้าบ้าน
"ปิ่นรอได้ค่ะ" ปิ่นยิ้มก่อนจะเดินกลับห้องคนใช้ด้านหลังวาริชเข้าบ้านมาเจอลินินซึ่งกำลังเทน้ำใส่แก้วอยู่ลินินเหล่มองวาริชเขาเองก็เหล่มองเธอแต่ก็ไม่มีใครเป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อนลินินวางแก้วน้ำอย่างแรงก่อนจะเดินขึ้นห้อง
"จองหองอวดดีชะมัด" วาริชสูดลมหายใจก่อนจะเดินเข้าห้องทำงานลินินเดินมาเคาะประตูห้องญารินทร์ไม่นานเจ้าของห้องก็เดินมาเปิด
"นินกวนคุณริญหรือเปล่าคะ"
"ไม่หรอกค่ะเข้ามาสิคะ" ลินินเดินเข้ามาในห้องญารินทร์ก่อนจะนั่งลงบนโซฟา
"ท้องแก่แล้วละคะอย่าทำอะไรหักโหมมากนะ"
"ขอบคุณนะคะคุณนินที่เป็นห่วง"
"เอิ่ม...อย่าหาว่านินยุ่งเลยนะคะแต่คุณริญพอจะบอกนินได้ไหมว่า่พ่อของลูกคุณนินคือใคร"ลินินมองญารินทร์อย่างคาดคั้นแต่ญารินทร์กับอ้ำอึ้ง
"งั้นนินขอแค่รู้ว่าพ่อของเด็กคนนี้ใช่คุณวิทวัสไหม" ญารินทร์มองลินินเธอพยักหน้า
"ได้ค่ะพ่อของเด็กคนนี้คือ"
"กริ๊ด!!!!!!!!!!" จู่เสียงปริศนาก็ดังขึ้นมา
"ผมไปคุยธุรกิจที่ฮ่องกงมาน่ะครับ"
"แล้วทำไมไม่บอกอาเลยล่ะ"
"ผมเห็นว่าคุณอาเหนื่อยจากการไปงานเปิดบ่อนที่เกาะเลยไม่อยากกวน"
"ถ้างั้นก็แล้วไปแต่อย่าให้อารู้นะว่าพ่อริชใจอ่อนให้ลูกสาวนังอนงค์น่ะ"อนงค์มองวาริชอย่างจับผิดพลันปิ่นเดินเข้ามา
"พี่ริชคะปิ่นมีเรื่องจะคุยด้วยค่ะ" ปิ่นพูดพลางเหล่อนงค์
"กล้าดียังไงมาขัดคอผู้ใหญ่เขาคุยกันอยู่เสียมารยาท" อนงค์ดุปิ่น
"ปิ่นขอโทษค่ะ...ปิ่น..ปิ่นไม่กวนละกันนะคะ" ปิ่นวิ่งหนีวาริชมองอาอย่างตำหนิ
"คุณอาไม่ควรพูดแบบนั้นนะครับ" วาริชมองอาก่อนจะเดินตามปิ่นออกไป
"สงสัยฉันต้องระวังนังปิ่นนี่เพิ่มอีกคนแล้วล่ะมั้ง" อนงค์พูดก่อนมองตามทั้งคู่อย่างไม่สบอารมณ์
"ปิ่น!!" วาริชเรียกปิ่นหยุดวิ่งหันมามองวาริชตาละห้อย
"ปิ่นขอโทษค่ะ..นี่ถ้าปิ่นมีมารยาทกว่านี้ปิ่นคงไม่โดนคุณสกุณว่า"
"อากุณก็เป็นแบบนั้นแหละอย่าถือสาเลย..ว่าแต่ปิ่นมีอะไรจะคุยกับพี่"
"คือ...คือปิ่นได้เข้าเรียนแล้วนะคะพี่ริชดีใจไหม"
"ก็ดีแล้วนี่ปิ่นจะได้รู้หนังสือ" วาริชทำท่าจะเดินกลับปิ่นไม่อยากให้วาริชไปจึงแกล้งร้องไห้
"นี่ถ้าแม่รู้แม่คงดีใจนะคะ..ในเวลาแบบนี้ถ้าปิ่นมีใครสักคนที่ดีใจกับปิ่นมันก็คงดี"ปิ่นแกล้งบีบน้ำตาวาริชเดินเข้ามาหาปิ่น
"พี่เองก็เสียพ่อแม่ไปตั้งแต่เด็กแต่พี่โชคดีที่มีอานพคอยเลี้ยงดูพี่กับริญพี่เข้าใจนะว่าปิ่นรู้สึกยังไง"วาริชพูดปิ่นมองเขา
"พี่ริชดีจังเลยค่ะ..ปิ่นขอให้พี่ริชเป็นพี่ชายของปิ่นได้ไหมคะ"ปิ่นมองวาริชอย่างเด็กไร้เดียงสา(มารยาชัดๆอะหล่อน)
"ได้สิถ้าไม่รังเกียจที่มีพี่ชายเป็นมาเฟีย"
"ปิ่นดีใจจังเลยค่ะ" ปิ่นตรงเข้ามากอดวาริช
"พี่ริชไม่กอดปิ่นพี่ริชรังเกียจปิ่นเหรอคะ" ปิ่นพูดทั้งๆที่กอดวาริชอยู่
"เปล่า..พี่ไม่ได้รังเกียจปิ่น" วาริชค่อยๆเอามือลูบหัวปิ่นพลันลินินที่เดินออกมาจากสวนก็เห็นพอดีปิ่นเห็นลินินมองอยู่จึงแกล้งเลื่อนหน้าใกล้คอวาริชให้เหมือนว่าจะจูบลินินหันหน้าหนีก่อนจะเดินเข้าบ้านวาริชสัมผัสได้ถึงลมหายใจปิ่นจึงผละออก
"ปิ่น..คือพี่เข้าบ้านก่อนนะ" วาริชจะเดินเข้าบ้านปิ่นฉุดมือเขาไว้
"ถ้าพี่ริชไม่รังเกียจเลี้ยงข้าวปิ่นสักมื้อได้ไหมคะ...นะคะ" ปิ่นแกล้งทำหน้าอ้อน
"ได้งั้นอีก3ชั่วโมงละกันนะ"วาริชตอบส่งๆเพราะรู้สึกไม่ดีแล้วแกะมือปิ่นออกก่อนจะเดินเข้าบ้าน
"ปิ่นรอได้ค่ะ" ปิ่นยิ้มก่อนจะเดินกลับห้องคนใช้ด้านหลังวาริชเข้าบ้านมาเจอลินินซึ่งกำลังเทน้ำใส่แก้วอยู่ลินินเหล่มองวาริชเขาเองก็เหล่มองเธอแต่ก็ไม่มีใครเป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อนลินินวางแก้วน้ำอย่างแรงก่อนจะเดินขึ้นห้อง
"จองหองอวดดีชะมัด" วาริชสูดลมหายใจก่อนจะเดินเข้าห้องทำงานลินินเดินมาเคาะประตูห้องญารินทร์ไม่นานเจ้าของห้องก็เดินมาเปิด
"นินกวนคุณริญหรือเปล่าคะ"
"ไม่หรอกค่ะเข้ามาสิคะ" ลินินเดินเข้ามาในห้องญารินทร์ก่อนจะนั่งลงบนโซฟา
"ท้องแก่แล้วละคะอย่าทำอะไรหักโหมมากนะ"
"ขอบคุณนะคะคุณนินที่เป็นห่วง"
"เอิ่ม...อย่าหาว่านินยุ่งเลยนะคะแต่คุณริญพอจะบอกนินได้ไหมว่า่พ่อของลูกคุณนินคือใคร"ลินินมองญารินทร์อย่างคาดคั้นแต่ญารินทร์กับอ้ำอึ้ง
"งั้นนินขอแค่รู้ว่าพ่อของเด็กคนนี้ใช่คุณวิทวัสไหม" ญารินทร์มองลินินเธอพยักหน้า
"ได้ค่ะพ่อของเด็กคนนี้คือ"
"กริ๊ด!!!!!!!!!!" จู่เสียงปริศนาก็ดังขึ้นมา
เวลาที่ผ่านเลยไป เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 ก.พ. 2558, 08:54:24 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 ก.พ. 2558, 08:59:36 น.
จำนวนการเข้าชม : 826
| << ชำระโทษซะดีไหมยัยตัวแสบ | เกมซ้อนเกม >> |