เกมร้ายทาสหัวใจซาตาน
ลินิน กำลังจะแต่งงานกับ วิทวัส ชายหนุ่มคนรักของเธอขณะที่ความฝันเธอกำลังจะเป็นจริงผู้ชายที่ชื่อ วาริช ก็โผล่มาจากไหนไม่รู้พร้อมค้อนที่ทำให้หัวใจแตกสลายเรื่องราวจะเป็นยังไงโปรดติดตาม
Tags: ความรัก ความแค้น
ตอน: เกมซ้อนเกม
"เราไปดูกันเถอะค่ะ" ญารินทร์ลุกขึ้นลินินเดินตามออกมาก็เห็นปิ่นยืนประจันหน้ากับแพน
"อิเด็กบ้า!!แก" แพนตรงเข้าไปตบปิ่นจนล้มแพนจะตบอีกแต่ญารินทร์เข้ามาขวาง
"พอเถอะพี่แพนปิ่นเขายังเด็กนะ" ญารินทร์มองแพนแบบตำหนิ
"น้องแพนอย่าไปเชื่อนังเด็กนี่มันมารยา" แพนชี้หน้าด่าปิ่น
"พี่ริญอย่าไปเชื่อคุณแพนนะคะปิ่นแค่บอกว่าถ้าวันนี้จะมาชวนพี่ริชไปไหนก็คงไม่ได้เพราะพี่ริชนัดปิ่นแล้วคุณแพนก็หาว่าปิ่นอ่อยพี่ริชแล้วก็ตบปิ่นค่ะ" ปิ่นกอดญารินทร์พลันวาริชก็เข้ามา
"นี่มันอะไรกัน" วาริชมองแพนสลับกับปิ่น
"พี่แพนตบปิ่นค่ะพี่ริช" ญารินทร์บอกพี่ชาย
"จริงหรือแพน" วาริชเสียงดุ
"คือแพน..." แพนอ้ำอึ้ง
"พี่ไม่นึกเลยนะว่าเธอจะเป็นคนแบบนี้...เสริมพาปิ่นขึ้นรถ" วาริชเรียกเสริม
"ไม่ได้นะคะพี่ริชอย่าไปหลงกลมันนะ" แพนชี้หน้าปิ่นวาริชจับแขนแพน
"พี่ไม่เคยทำผู้หญิงนะแพนแต่นิสัยของมาเฟียคือจะยอมให้คนในบ้านเป็นอะไรไม่ได้และปิ่นก็เป็นคนในบ้านพี่อย่าให้พี่ต้องใจร้ายกับเธอ" วาริชปล่อยแขนแพนพลันโอบปิ่นขึ้นรถปิ่นหันมายิ้มเยาะแพนก่อนจะขึ้นรถไปญารินทร์มองแพนอย่างระอาก่อนจะเดินเข้าบ้านลินินแอบยืนดูเหตุการณ์อยู่ในบ้านก็สงสัยพอรถออกไปแพนก็นั่งลงลินินจึงเดินมาหาแพน
"คุณ......" ลินินจับไหล่แพน
"จะมาสมน้ำหน้าฉันหรือไง" แพนร้องไห้ลินินจึงจับแขนเธอก็เห็นรอยเขียวช้ำ
"คุณไปโดนอะไรมา" ลินินถาม
"ถ้าบอกจะเชื่อไหมล่ะ...นังเด็กปิ่นน่ะบีบแขนฉันแล้วก็บอกว่าพี่ริชเป็นของมันไม่ให้ฉันมายุ่งฉันก็เลย"
"ใช้กำลังแก้ปัญหา"
"แล้วจะให้ฉันทำยังไง...เธอเองก็เป็นเมียพี่ริชไม่ใช่เหรอจะปล่อยให้นังเด็กนั้นมาแย่งหรือไง"
"คุณเองก็จะมาแย่งไม่ใช่เหรอ"
"ฉันก็คิดแบบนั้นแหละแต่ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจแล้วฉันก็แค่จะมาบอกอากุณว่าฉันจะไม่จับพี่ริชแล้วก็เท่านั้นเอง" แพนลุกขึ้นมองลินิน
"เธอสบายใจเถอะเพราะฉันไม่คิดแย่งพี่ริชแล้วแต่ระวังนังเด็กปิ่นเถอะ" แพนพูดพลันเดินไปที่รถ
"ว่าแต่เกิดเรื่องแบบนี้แล้วคุณสกุณไปไหน"ลินินเดินกลับเข้าบ้านก่อนจะหยุดแล้วหันไปมองแพนที่นั่งในรถ
"ถ้าฉันจะหนีตอนนี้ก็ดีที่สุดคุณแพนมีรถถ้าจะฝ่าออกไปก็ไม่ใช่เรื่องยากนี่เป็นโอกาสของเธอแล้วนะลินิน" ลินินหมุนตัวจะเดินไปหาแพนแต่ก็หยุด
"ไม่สิ!!ในเมื่อฉันเสียตัวให้นายวาริชนั้นแล้วมันก็ไม่มีอะไรจะเสียฉันจะอยู่ที่นี่สืบให้ได้ว่าพี่วิทเป็นพ่อของลูกคุณริญจริงไหมแต่ก็ต้องหาหลักฐานว่าแม่ฉันไม่ได้ทำให้อาของนายวาริชตาย" ลินินพูดจบแพนก็ขับรถออกไปบอดี้การ์ดก็ปิดประตูและยืนเฝ้าทันที
"ฉันขอทิ้งโอกาสเพื่อพิสูจน์ความจริงให้แม่และพี่วิท!!"ลินินมีแววตามุ่งมั่นเธอเดินกลับเข้าบ้านราวกับว่าเป็นคนใหม่ที่เต็มใจอยู่ที่นี่
★☆★☆★☆★☆
ที่บริษัท
"ว่าไงพ่อวิทได้เบาะแสยัยนินบ้างไหม"อนงค์นั่งมองวิทวัสอย่างมีความหวัง
"ผมได้ที่อยู่บ้านลับของวาริชแล้วครับ...แต่การจะเข้าไปได้เนี่ยมันยากมากเพราะวาริชเป็นมาเฟียใหญ่และเราก็ไม่มั่นใจว่าลินินอยู่บ้านหลังนั้นของวาริชหรือเปล่า" วิทวัสพูดอนงค์มองเขา
"น้าฝากพ่อวิทด้วยนะช่วยน้องด้วย" อนงค์กุมมือวิทวัส
"ไม่ต้องห่วงครับ" วิทวัสยิ้มตอบ
"ความจริงถ้าน้าไม่ไปยุ่งกับคุณนพยัยนินคงไม่เป็นแบบนี้" อนงค์พูดพลางก้มหน้า
"ผมเชื่อคุณน้าว่าคุณน้ากับคุณมานพอาของวาริชไม่ได้มีอะไรกัน"
"ขอบใจนะจ๊ะ...แต่เรื่องน้องสาววาริชที่ท้องล่ะ"
"ผมสาบานครับว่าผมไม่เคยแตะต้องญาริญทร์และผู้หญิงคนไหนเลยจริงอยู่ที่ผมกับญารินทร์เคยคบกันแต่มันก็ไม่ได้เกินเลย"
"น้าเชื่อนะแต่ยัยนินอยู่กับวาริชแบบนั้นน้ากลัวว่าเขาจะ....."
"ไม่ต้องห่วงครับต่อให้น้องนินจะเป็นยังไงไปแล้วผมก็ยืนยันว่าผมจะพาน้องนินกลับมาและแต่งงานกับเธอครับ" วิทวัสพูดอย่างมุ่งมั่นอนงค์ยิ้มเป็นการขอบคุณที่วิทวัสเข้าใจและไม่รังเกียจลินิน
"อิเด็กบ้า!!แก" แพนตรงเข้าไปตบปิ่นจนล้มแพนจะตบอีกแต่ญารินทร์เข้ามาขวาง
"พอเถอะพี่แพนปิ่นเขายังเด็กนะ" ญารินทร์มองแพนแบบตำหนิ
"น้องแพนอย่าไปเชื่อนังเด็กนี่มันมารยา" แพนชี้หน้าด่าปิ่น
"พี่ริญอย่าไปเชื่อคุณแพนนะคะปิ่นแค่บอกว่าถ้าวันนี้จะมาชวนพี่ริชไปไหนก็คงไม่ได้เพราะพี่ริชนัดปิ่นแล้วคุณแพนก็หาว่าปิ่นอ่อยพี่ริชแล้วก็ตบปิ่นค่ะ" ปิ่นกอดญารินทร์พลันวาริชก็เข้ามา
"นี่มันอะไรกัน" วาริชมองแพนสลับกับปิ่น
"พี่แพนตบปิ่นค่ะพี่ริช" ญารินทร์บอกพี่ชาย
"จริงหรือแพน" วาริชเสียงดุ
"คือแพน..." แพนอ้ำอึ้ง
"พี่ไม่นึกเลยนะว่าเธอจะเป็นคนแบบนี้...เสริมพาปิ่นขึ้นรถ" วาริชเรียกเสริม
"ไม่ได้นะคะพี่ริชอย่าไปหลงกลมันนะ" แพนชี้หน้าปิ่นวาริชจับแขนแพน
"พี่ไม่เคยทำผู้หญิงนะแพนแต่นิสัยของมาเฟียคือจะยอมให้คนในบ้านเป็นอะไรไม่ได้และปิ่นก็เป็นคนในบ้านพี่อย่าให้พี่ต้องใจร้ายกับเธอ" วาริชปล่อยแขนแพนพลันโอบปิ่นขึ้นรถปิ่นหันมายิ้มเยาะแพนก่อนจะขึ้นรถไปญารินทร์มองแพนอย่างระอาก่อนจะเดินเข้าบ้านลินินแอบยืนดูเหตุการณ์อยู่ในบ้านก็สงสัยพอรถออกไปแพนก็นั่งลงลินินจึงเดินมาหาแพน
"คุณ......" ลินินจับไหล่แพน
"จะมาสมน้ำหน้าฉันหรือไง" แพนร้องไห้ลินินจึงจับแขนเธอก็เห็นรอยเขียวช้ำ
"คุณไปโดนอะไรมา" ลินินถาม
"ถ้าบอกจะเชื่อไหมล่ะ...นังเด็กปิ่นน่ะบีบแขนฉันแล้วก็บอกว่าพี่ริชเป็นของมันไม่ให้ฉันมายุ่งฉันก็เลย"
"ใช้กำลังแก้ปัญหา"
"แล้วจะให้ฉันทำยังไง...เธอเองก็เป็นเมียพี่ริชไม่ใช่เหรอจะปล่อยให้นังเด็กนั้นมาแย่งหรือไง"
"คุณเองก็จะมาแย่งไม่ใช่เหรอ"
"ฉันก็คิดแบบนั้นแหละแต่ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจแล้วฉันก็แค่จะมาบอกอากุณว่าฉันจะไม่จับพี่ริชแล้วก็เท่านั้นเอง" แพนลุกขึ้นมองลินิน
"เธอสบายใจเถอะเพราะฉันไม่คิดแย่งพี่ริชแล้วแต่ระวังนังเด็กปิ่นเถอะ" แพนพูดพลันเดินไปที่รถ
"ว่าแต่เกิดเรื่องแบบนี้แล้วคุณสกุณไปไหน"ลินินเดินกลับเข้าบ้านก่อนจะหยุดแล้วหันไปมองแพนที่นั่งในรถ
"ถ้าฉันจะหนีตอนนี้ก็ดีที่สุดคุณแพนมีรถถ้าจะฝ่าออกไปก็ไม่ใช่เรื่องยากนี่เป็นโอกาสของเธอแล้วนะลินิน" ลินินหมุนตัวจะเดินไปหาแพนแต่ก็หยุด
"ไม่สิ!!ในเมื่อฉันเสียตัวให้นายวาริชนั้นแล้วมันก็ไม่มีอะไรจะเสียฉันจะอยู่ที่นี่สืบให้ได้ว่าพี่วิทเป็นพ่อของลูกคุณริญจริงไหมแต่ก็ต้องหาหลักฐานว่าแม่ฉันไม่ได้ทำให้อาของนายวาริชตาย" ลินินพูดจบแพนก็ขับรถออกไปบอดี้การ์ดก็ปิดประตูและยืนเฝ้าทันที
"ฉันขอทิ้งโอกาสเพื่อพิสูจน์ความจริงให้แม่และพี่วิท!!"ลินินมีแววตามุ่งมั่นเธอเดินกลับเข้าบ้านราวกับว่าเป็นคนใหม่ที่เต็มใจอยู่ที่นี่
★☆★☆★☆★☆
ที่บริษัท
"ว่าไงพ่อวิทได้เบาะแสยัยนินบ้างไหม"อนงค์นั่งมองวิทวัสอย่างมีความหวัง
"ผมได้ที่อยู่บ้านลับของวาริชแล้วครับ...แต่การจะเข้าไปได้เนี่ยมันยากมากเพราะวาริชเป็นมาเฟียใหญ่และเราก็ไม่มั่นใจว่าลินินอยู่บ้านหลังนั้นของวาริชหรือเปล่า" วิทวัสพูดอนงค์มองเขา
"น้าฝากพ่อวิทด้วยนะช่วยน้องด้วย" อนงค์กุมมือวิทวัส
"ไม่ต้องห่วงครับ" วิทวัสยิ้มตอบ
"ความจริงถ้าน้าไม่ไปยุ่งกับคุณนพยัยนินคงไม่เป็นแบบนี้" อนงค์พูดพลางก้มหน้า
"ผมเชื่อคุณน้าว่าคุณน้ากับคุณมานพอาของวาริชไม่ได้มีอะไรกัน"
"ขอบใจนะจ๊ะ...แต่เรื่องน้องสาววาริชที่ท้องล่ะ"
"ผมสาบานครับว่าผมไม่เคยแตะต้องญาริญทร์และผู้หญิงคนไหนเลยจริงอยู่ที่ผมกับญารินทร์เคยคบกันแต่มันก็ไม่ได้เกินเลย"
"น้าเชื่อนะแต่ยัยนินอยู่กับวาริชแบบนั้นน้ากลัวว่าเขาจะ....."
"ไม่ต้องห่วงครับต่อให้น้องนินจะเป็นยังไงไปแล้วผมก็ยืนยันว่าผมจะพาน้องนินกลับมาและแต่งงานกับเธอครับ" วิทวัสพูดอย่างมุ่งมั่นอนงค์ยิ้มเป็นการขอบคุณที่วิทวัสเข้าใจและไม่รังเกียจลินิน
เวลาที่ผ่านเลยไป เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 25 ก.พ. 2558, 10:58:36 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 25 ก.พ. 2558, 10:58:36 น.
จำนวนการเข้าชม : 786
| << บททดสอบรัก | มารยานางร้าย >> |