เกมร้ายทาสหัวใจซาตาน
ลินิน กำลังจะแต่งงานกับ วิทวัส ชายหนุ่มคนรักของเธอขณะที่ความฝันเธอกำลังจะเป็นจริงผู้ชายที่ชื่อ วาริช ก็โผล่มาจากไหนไม่รู้พร้อมค้อนที่ทำให้หัวใจแตกสลายเรื่องราวจะเป็นยังไงโปรดติดตาม
Tags: ความรัก ความแค้น
ตอน: มารยานางร้าย
3ทุ่มกว่าแล้วแต่วาริชก็ยังไม่มาลินินผุดลุกผุดนั่งอยู่ในห้องจนได้ยินเสียงรถแล่นเข้ามา
"ขอบคุณนะคะที่พี่ริชเลี้ยงข้าวปิ่นแถมยังซื้อของให้อีก" ปิ่นพูดขณะเดินลงจากรถ
"ไม่เป็นไรพี่ว่าปิ่นรีบไปนอนเถอะแล้วถ้ามีอะไรก็ขาดเหลือก็บอกพี่ได้เลยนะ" วาริชพูดก่อนจะเดินเข้าบ้านปิ่นมองตามด้วยรอยยิ้ม
"พี่รู้นะว่าปิ่นชอบนาย" เสริมเดินเข้ามา
"ถ้าใช่แล้วจะทำไม" ปิ่นตอบห้วนๆ
"อย่าลืมสิว่านายมีภรรยาแล้ว"
"ปิ่นไม่สน!!พี่คอยดูแล้วกันว่าปิ่นจะทำให้พี่ริชเกียจคุณลินินได้ไหม" ปิ่นยิ้มพลางเดินกลับที่พักเสริมส่ายหน้าก่อนจะขับรถไปเก็บวาริชปลดกระดุมเสื้อที่แขนก่อนจะบิดลูกบิดแต่มันดันล็อควาริชจะเคาะประตูแต่ก็เปลี่ยนใจ
"เธอตั้งหากที่ต้องง้อฉันลินิน" วาริชเดินไปยังห้องนอนห้องข้างๆก่อนจะปิดประตูลินินเปิดประตูออกมา
"ทะนงตนชะมัดเอาเถอะ!!ไม่ง้อก็ตามใจ" ลินินปิดประตูก่อนจะนอนลงบนเตียงนอนพลิกไปพลิกมาก็ไม่หลับเช่นเดียวกับวาริชเขานอนคิดเรื่องลินินก่อนจะลุกขึ้นเดินออกมาที่ระเบียงเช่นเดียวกับลินินทั้งสองมองหน้ากันลินินเม้มปากเดินเข้าห้องก่อนจะปิดประตูอย่างแรง
"อวดดีจริงๆไม่ง้อฉันก็ตามใจ" วาริชเดินเข้าห้องทั้งสองนอนลงบนเตียงคนละห้องแต่สิ่งที่เหมือนกันคือต่างคนต่างไม่หลับ
★☆★☆★☆★☆
เช้าวันใหม่
"คุณนินทำอะไรคะหอมจัง" แจ๋วเดินเข้ามาที่ห้องครัวก็เห็นลินินยืนหั่นผักอยู่
"ต้มยำทะเลน้ำข้นจ๊ะ...ถ้าแจ๋วว่าหอมนินจะแบ่งให้กินนะ"ลินินยิ้มพลางยืนฮัมเพลง
"ไม่เอาหรอกค่ะเดี๋ยวนายจะว่าแจ๋ว"
"ลองมาว่าสิ" ลินินพูดพลางหน้าบึ้งลง
"นังแจ๋ว!!นี่แกปล่อยให้คนนอกเข้ามายุ่งในครัวได้ยังไง" ป้าจวงที่โผล่ออกมามองแจ๋ว
"แจ๋วเขาไม่รู้เรื่องหรอกฉันอยากทำก็ทำ" ลินินเถียงแทนแจ๋ว
"แล้วนี่มาใช้กุ้งหอยปูปลาที่บ้านเนี่ยจ่ายเงินด้วยนะยะของมันแพง"
"แหม่!!ป้าจวงไอ้ของแค่นี้ขนหน้าแข้งนายวาริชเอ้ย!!สามีฉันไม่ร่วงหรอกจ๊ะ" ลินินยิ้มป้าจวงมองเธออย่างหมั่นไส้ก่อนจะเดินออกไปพลันปิ่นก็เดินสวนเข้ามาพร้อมถุงเนื้อไก่และเครื่องเทศ
"อ้าว!!ปิ่นจะมาทำอาหารเหรอรอเดี๋ยวนะเดี๋ยวฉันก็เสร็จแล้ว" ลินินยิ้มก่อนจะยกเขียงเก็บ
"พอดีปิ่นนัดพี่ริชไว้เมื่อวานน่ะค่ะว่าจะมาทำอาหารเช้าให้พี่ริชทาน" ปิ่นมองลินินก่อนจะวาง(กระแทก)ของลงแจ๋วเห็นท่าไม่ดีจึงขอตัวไปเช็ดรถในครัวจึงเหลือเพียงลินินกับปิ่น
"ก็ทำสิพี่ไม่ได้ว่าอะไรเลย"
"แล้วคุณนินไม่อยากรู้เหรอคะว่าเมื่อวานพี่ริชกันปิ่นไปทำอะไรมาถึงกลับบ้านดึก"
"ทำไมพี่จะต้องอยากรู้ล่ะอะไรที่เขาอยากทำก็ทำไปเถอะถ้าเขายังให้พี่อยู่ในฐานะภรรยา"
"แล้วถ้าเกิดวันหนึ่งพี่วาริชไม่อยากให้พี่อยู่ในฐานะภรรยาล่ะคะ"ปิ่นมองลินินอย่างกวนๆลินินไม่ตอบก่อนจะตักแกงใส่ถ้วยตั้งไว้ปิ่นยิ้มก่อนจะปัดถ้วยต้มยำตกทำให้น้ำต้มยำร้อนๆกระเด็นใส่ขาลินิน
"นี่ปิ่นทำอะไร!!"ลินินเสียงดุปิ่นยิ้มก่อนจะก้มลงเอาน้ำในถ้วยที่เหลือรดเสื้อตัวเอง
"กริ๊ด!!!"ปิ่นกริ๊ดทำให้ทุกคนต่างวิ่งมาดูรวมถึงวาริชด้วย
"คุณนินปิ่นไม่ได้ตั้งใจปิ่นแค่จะช่วยไม่เห็นคุณนินต้องทำแบบนี้เลย" ปิ่น(แกล้ง)ร้องไห้กระซิกๆวาริชมองลินินอย่างผิดหวังรวมถึงญารินทร์ด้วย
"คุณนิน" ญารินทร์เรียกลินินวาริชประคองปิ่นขึ้นมา
"ป้าจวงเตรียมยาทาแก้น้ำร้อนลวกให้ปิ่นที" วาริชประคองปิ่นออกไปปิ่นหันมายิ้มให้ลินิน
"ร้ายจริงๆ" ลินินพูดก่อนจะเดินไปนั่งในสวนแล้วเอาว่านหางจระเข้มาทา
"โธ่!!คุณนินเอายาทาดีกว่าไหมคะ" ปิ่นเดินมาพร้อมยื่นหลอดยาก่อนจะโยนเศษผ้าใส่ลินินพร้อมกรรไกร
"นี่มันอะไร" ลินินมองปิ่น
"ปิ่นตั้งหากที่ต้องพูดคำนี้" ปิ่นยิ้มก่อนที่วาริชจะเดินออกมา
"ปิ่นมาทำอะไร" วาริชถาม
"ปิ่นแค่จะไปเปลี่ยนเสื้อน่ะค่ะแต่ตอนนี้คงไม่ได้เปลี่ยนแล้ว" สิ้นคำวาริชมองที่เสื้อที่เขาซื้อให้ปิ่น
"ฉัน..." ลินินจะพูดแต่วาริชยกมือ
"ไปคุยกับฉันที่ห้องทำงานลินิน!!!" วาริชตะคอกก่อนเดินเข้าบ้านปิ่นยิ้มเยาะลินิน
"ไม่นึกนะคะว่าการจะทำให้พี่ริชเกลียดคุณนินจะได้ผลดีขนาดนี้"ปิ่นยิ้มลินินกำมือมองปิ่นด้วยสายตาที่ดุแต่ก็ระงับอารมณ์ไว้
"ขอบคุณนะคะที่พี่ริชเลี้ยงข้าวปิ่นแถมยังซื้อของให้อีก" ปิ่นพูดขณะเดินลงจากรถ
"ไม่เป็นไรพี่ว่าปิ่นรีบไปนอนเถอะแล้วถ้ามีอะไรก็ขาดเหลือก็บอกพี่ได้เลยนะ" วาริชพูดก่อนจะเดินเข้าบ้านปิ่นมองตามด้วยรอยยิ้ม
"พี่รู้นะว่าปิ่นชอบนาย" เสริมเดินเข้ามา
"ถ้าใช่แล้วจะทำไม" ปิ่นตอบห้วนๆ
"อย่าลืมสิว่านายมีภรรยาแล้ว"
"ปิ่นไม่สน!!พี่คอยดูแล้วกันว่าปิ่นจะทำให้พี่ริชเกียจคุณลินินได้ไหม" ปิ่นยิ้มพลางเดินกลับที่พักเสริมส่ายหน้าก่อนจะขับรถไปเก็บวาริชปลดกระดุมเสื้อที่แขนก่อนจะบิดลูกบิดแต่มันดันล็อควาริชจะเคาะประตูแต่ก็เปลี่ยนใจ
"เธอตั้งหากที่ต้องง้อฉันลินิน" วาริชเดินไปยังห้องนอนห้องข้างๆก่อนจะปิดประตูลินินเปิดประตูออกมา
"ทะนงตนชะมัดเอาเถอะ!!ไม่ง้อก็ตามใจ" ลินินปิดประตูก่อนจะนอนลงบนเตียงนอนพลิกไปพลิกมาก็ไม่หลับเช่นเดียวกับวาริชเขานอนคิดเรื่องลินินก่อนจะลุกขึ้นเดินออกมาที่ระเบียงเช่นเดียวกับลินินทั้งสองมองหน้ากันลินินเม้มปากเดินเข้าห้องก่อนจะปิดประตูอย่างแรง
"อวดดีจริงๆไม่ง้อฉันก็ตามใจ" วาริชเดินเข้าห้องทั้งสองนอนลงบนเตียงคนละห้องแต่สิ่งที่เหมือนกันคือต่างคนต่างไม่หลับ
★☆★☆★☆★☆
เช้าวันใหม่
"คุณนินทำอะไรคะหอมจัง" แจ๋วเดินเข้ามาที่ห้องครัวก็เห็นลินินยืนหั่นผักอยู่
"ต้มยำทะเลน้ำข้นจ๊ะ...ถ้าแจ๋วว่าหอมนินจะแบ่งให้กินนะ"ลินินยิ้มพลางยืนฮัมเพลง
"ไม่เอาหรอกค่ะเดี๋ยวนายจะว่าแจ๋ว"
"ลองมาว่าสิ" ลินินพูดพลางหน้าบึ้งลง
"นังแจ๋ว!!นี่แกปล่อยให้คนนอกเข้ามายุ่งในครัวได้ยังไง" ป้าจวงที่โผล่ออกมามองแจ๋ว
"แจ๋วเขาไม่รู้เรื่องหรอกฉันอยากทำก็ทำ" ลินินเถียงแทนแจ๋ว
"แล้วนี่มาใช้กุ้งหอยปูปลาที่บ้านเนี่ยจ่ายเงินด้วยนะยะของมันแพง"
"แหม่!!ป้าจวงไอ้ของแค่นี้ขนหน้าแข้งนายวาริชเอ้ย!!สามีฉันไม่ร่วงหรอกจ๊ะ" ลินินยิ้มป้าจวงมองเธออย่างหมั่นไส้ก่อนจะเดินออกไปพลันปิ่นก็เดินสวนเข้ามาพร้อมถุงเนื้อไก่และเครื่องเทศ
"อ้าว!!ปิ่นจะมาทำอาหารเหรอรอเดี๋ยวนะเดี๋ยวฉันก็เสร็จแล้ว" ลินินยิ้มก่อนจะยกเขียงเก็บ
"พอดีปิ่นนัดพี่ริชไว้เมื่อวานน่ะค่ะว่าจะมาทำอาหารเช้าให้พี่ริชทาน" ปิ่นมองลินินก่อนจะวาง(กระแทก)ของลงแจ๋วเห็นท่าไม่ดีจึงขอตัวไปเช็ดรถในครัวจึงเหลือเพียงลินินกับปิ่น
"ก็ทำสิพี่ไม่ได้ว่าอะไรเลย"
"แล้วคุณนินไม่อยากรู้เหรอคะว่าเมื่อวานพี่ริชกันปิ่นไปทำอะไรมาถึงกลับบ้านดึก"
"ทำไมพี่จะต้องอยากรู้ล่ะอะไรที่เขาอยากทำก็ทำไปเถอะถ้าเขายังให้พี่อยู่ในฐานะภรรยา"
"แล้วถ้าเกิดวันหนึ่งพี่วาริชไม่อยากให้พี่อยู่ในฐานะภรรยาล่ะคะ"ปิ่นมองลินินอย่างกวนๆลินินไม่ตอบก่อนจะตักแกงใส่ถ้วยตั้งไว้ปิ่นยิ้มก่อนจะปัดถ้วยต้มยำตกทำให้น้ำต้มยำร้อนๆกระเด็นใส่ขาลินิน
"นี่ปิ่นทำอะไร!!"ลินินเสียงดุปิ่นยิ้มก่อนจะก้มลงเอาน้ำในถ้วยที่เหลือรดเสื้อตัวเอง
"กริ๊ด!!!"ปิ่นกริ๊ดทำให้ทุกคนต่างวิ่งมาดูรวมถึงวาริชด้วย
"คุณนินปิ่นไม่ได้ตั้งใจปิ่นแค่จะช่วยไม่เห็นคุณนินต้องทำแบบนี้เลย" ปิ่น(แกล้ง)ร้องไห้กระซิกๆวาริชมองลินินอย่างผิดหวังรวมถึงญารินทร์ด้วย
"คุณนิน" ญารินทร์เรียกลินินวาริชประคองปิ่นขึ้นมา
"ป้าจวงเตรียมยาทาแก้น้ำร้อนลวกให้ปิ่นที" วาริชประคองปิ่นออกไปปิ่นหันมายิ้มให้ลินิน
"ร้ายจริงๆ" ลินินพูดก่อนจะเดินไปนั่งในสวนแล้วเอาว่านหางจระเข้มาทา
"โธ่!!คุณนินเอายาทาดีกว่าไหมคะ" ปิ่นเดินมาพร้อมยื่นหลอดยาก่อนจะโยนเศษผ้าใส่ลินินพร้อมกรรไกร
"นี่มันอะไร" ลินินมองปิ่น
"ปิ่นตั้งหากที่ต้องพูดคำนี้" ปิ่นยิ้มก่อนที่วาริชจะเดินออกมา
"ปิ่นมาทำอะไร" วาริชถาม
"ปิ่นแค่จะไปเปลี่ยนเสื้อน่ะค่ะแต่ตอนนี้คงไม่ได้เปลี่ยนแล้ว" สิ้นคำวาริชมองที่เสื้อที่เขาซื้อให้ปิ่น
"ฉัน..." ลินินจะพูดแต่วาริชยกมือ
"ไปคุยกับฉันที่ห้องทำงานลินิน!!!" วาริชตะคอกก่อนเดินเข้าบ้านปิ่นยิ้มเยาะลินิน
"ไม่นึกนะคะว่าการจะทำให้พี่ริชเกลียดคุณนินจะได้ผลดีขนาดนี้"ปิ่นยิ้มลินินกำมือมองปิ่นด้วยสายตาที่ดุแต่ก็ระงับอารมณ์ไว้
เวลาที่ผ่านเลยไป เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 26 ก.พ. 2558, 11:27:40 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 26 ก.พ. 2558, 11:27:40 น.
จำนวนการเข้าชม : 841
| << เกมซ้อนเกม | นางเอกขอร้ายบ้างเถอะ >> |