สามีตีตราจอง
ชีวิตคู่คือการเริ่มต้นของคน2คนเป็นเหมือนละครฉากสำคัญไม่มีผู้กำกับไม่มีบทมีแต่เธอและเขาที่ต้องเรียนรู้การใช้ชีวิตคู่และเรียนรู้ที่จะเข้าใจกันและนั้นคือความหมายของคำว่า"มั่นคง"
Tags: ความรัก ชีวิตคู่
ตอน: บทที่4:เชื่อใจ
ธีรกรกับบ้านมาด้วยความเหนื่อยเขาเข้าห้องมาก็เจอนิตานั่งรออยู่
"กินข้าวมาสนุกไหม"นิตามองสามีของเธอ
"เฉยๆนะนิดเป็นอะไรหรือเปล่า" ธีรกรมองภรรยาของเขาอย่างสงสัย
"เปล่านิดแค่อยากรู้"นิตายิ้มธีรกรเดินมานั่งข้างๆเธอ
"โกหก!!..ธีเป็นสามีนิดนะนิดไม่สบายใจทำไมธีจะดูไม่ออก"
"นิดไม่ได้เป็นอะไรซะหน่อย"
"พจนานุกรมบรรทัดที่32ของผู้ชายบอกว่าไม่เป็นอะไรของผู้หญิงแปลว่าเป็น..ยัยผู้ร้ายปากแข็งไม่ต้องมาโกหกเลยธีมองตานิดธีก็รู้แล้ว"
"มองตานิดเหรอ" นิตาหลับตาลงราวกับท้าทายเขา
"หลับตาแบบนี้....ให้จูบใช่ไหมเนี่ย" ธีรกรยื่นหน้าเข้าไปนิตารีบเอามือปิดปากเขา
"ธี!!!...แกล้งนิดเหรอ"นิตาทำเสียงดุ
"ก็คนมันรัก" ธีรกรพูดพลางมองตาของหญิงสาวนิตาหน้าแดง
"ไม่เอาน่ะธีไปอาบน้ำได้แล้ว"นิตาพูดชายหนุ่มยิ้มก่อนจะเดินไปหยิบผ้าขนหนู
"ขอให้เจอผีนะ"นิตาหยอกธีรกรเขาหันมาทางเธอ
"ผีผ้าห่มหรือเปล่า" ธีรกรพูดพลางส่งสายตาหื่นใส่นิตา
"เดี๋ยวเหอะ!!" นิตาขู่เขาไม่นานธีรกรก็อาบน้ำเสร็จเขาหยิบหนังสือก่อนจะนอนลงบนเตียงเขามองดูหญิงสาวที่นอนหลับอยู่ใต้ผ้าห่ม
"รู้ไหมธีมีความสุขทุกครั้งที่เห็นนิดหลับเป็นคนสุดท้ายและเห็นตื่นเป็นคนแรก" ธีรกรยิ้มก่อนจะปิดไฟนอนตาม
//////////////
"ผมคิดว่าเราหน้าจะลองไปตรวจกิจการที่รีสอร์ตดูนะครับเพื่อจะได้ขอความคิดเห็นจากผู้มาพักและนำไปปรับปรุงกิจการของเราให้ดีขึ้น"โรเบิร์ตเสนอไอเดียให้ธีรกรขณะที่นั่งประชุม
"แล้วเราก็จัดกิจกรรมเพื่อให้แขกพอใจและมีความสนุกสนานนี่ก็ใกล้สงกรานต์แล้ว"พัลลภพูดธีรกรพยักหน้าพลางครุ่นคิด
"ตกลงครับงั้นเราจะไปพัก3วัน2คืนดีไหมครับ"ธีรกรออกความเห็น
"ดีครับงั้นผมขอพามาดามไปด้วยนะเขาอยากสัมผัสความเป็นไทยคุณธีรกรเองก็มีภรรยาแล้วนี่ครับน่าจะพาเธอไปสนุกด้วยกันอีกอย่างมาดามเองก็อยากเจอภรรยาคุณด้วย"โรเบิร์ตพูด
"ได้ครับผมกับนิตาจะไป" ธีรกรตอบรับก่อนปิดการประชุมขณะเดียวกันนิตาก็ขับรถมาถึงบริษัทพอดี
"สวัสดีครับคุณนาย" ร.ป.ภ กล่าวทักทายนิตา
"สวัสดีค่ะ" นิตาตอบรับพลันกดลิฟต์
"สวัสดีค่ะมาพบ...." วาณีหยุดพูดนิตาหันมามองทางวาณีอย่างอึ้งๆ
"วาณี" นิตาอุทาน
"แหม่วันนี้ลมอะไรหอบมาถึงที่นี่ล่ะ"วาณียิ้มให้นิตา
"ฉันเอาข้าวมาให้สามีน่ะแล้วเธอทำงานที่นี่เหรอ"
"ใช่!!ฉันเป็นเลขาผัวเอ้ย!!สามีเธอไง"วาณียิ้มหยันนิตา
"เหรอ" นิตาพูดสั้นๆก่อนจะเดินเข้าห้องไปวาณีกำมือแน่น
"ฉันรู้ว่าแกส่งสายตาเย้ยฉันนิตา" วาณีพูดอย่างอารมณ์เสีย
"อ้าวนิด" ธีรกรยิ้มเมื่อเห็นนิตามา
"นิดทำกับข้าวมาให้ธีน่ะแต่...จะมีคนอยากกินไหมนะ" นิตาแกล้งทำหน้าเศร้าธีรกรเดินมากอดนิตา
"มีสิอยากกินทั้งกับข้าวทั้ง....."ธีรกรมองเธอด้วยสายตาเจ้าเล่ห์นิตาตีเขา
"บ้าเหรอธีปล่อยได้แล้วเดี๋ยวใครมาเห็น"
"กลัวใครมาเห็นงั้นตรงนี้ไม่ได้แต่ในห้องน้ำได้ใช่ไหม"
"บ้า!!" นิตาหน้าแดงธีรกรยิ้มก่อนโอบเธอมานั่ง
"อืมนิด..ธีมีเรื่องจะบอกวันศุกร์ว่างไหม"
"ทำไมเหรอ?"
"พอดีธีมีโปรเจกต์ไปทัวร์รีสอร์ตแล้วก็สามารถพาภรรยาไปด้วยได้แถมมาดามคุณโรเบิร์ตอยากเจอนิดด้วยนิดไปกับธีนะ"
"ได้สินิดยังไม่เคยไปรีสอร์ตธีเลย" นิตายิ้มต่างจากวาณีที่แอบฟังอยู่
"ทัวร์รีสอร์ตเหรอน่าสนุกแหะ"วาณียิ้มก่อนจะคิดแผนหาทางไปด้วย
//////////////
"นี่นิดจะไปฮันนีมูนกับธีเหรอ"แพรวพรายพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
"เปล่าหรอกค่ะแค่ไปพักแล้วก็เที่ยวด้วย" นิตายิ้มให้พี่ของธีรกร
"แม่คะแพรวว่างานนี้ต้องมีนิดน้อยกับธีจูเนียร์ติดมาด้วยแน่เลย"แพรวพรายยิ้มจนสกุณาต้องปราม
"พอได้แล้วหนูนิดเค้าอายหมดแล้ว"สกุณาพูด
"ยังไงนิดก็ฝากพี่แพรวช่วยดูร้านด้วยนะคะ"
"ไม่ต้องห่วงเต็มที่เลยจ๊ะ"แพรวพรายรับคำ
//////////////
ที่บริษัท
"ผมฝากคุณวาเตรียมเอกสารให้ด้วยนะครับพรุ่งนี้จะใช้แล้ว" ธีรกรสั่งวาณีหล่อนรับคำก่อนจะออกมาเตรียมเอกสาร
"ทำไงดี"วาณีคิดพลางมองสิ่งที่อยู่ในมือ
"จริงสิ"วาณีดึงเอกสารสำคัญออกมา3แผ่นก่อนจะนำไปเก็บไว้อีกซอง
"แค่นี้ก็เรียบร้อย..เธอคงฝันหวานสินะนิตาแต่เสียใจด้วยที่ฉันดันถือค้อนไปทำลายความฝันเธอ" วาณียิ้มอย่างสาแก่ใจพลันธีรกรเดินออกมา
"โอ้ย!!"วาณีเอามือกุมหัวธีรกรหันมามองเธอ
"คุณเป็นอะไรหรือเปล่า"
"จู่ๆก็ปวดหัวน่ะค่ะ...ปวดมากเลยค่ะคุณธีช่วยเรียกแท็กซี่ให้หน่อยได้ไหมคะ"
"ไม่เป็นไรเดี๋ยวผมไปส่ง" ธีรกรเดินมาหยิบกระเป๋าของวาณีหล่อนจึงตรงไปกอดแขนธีรกรทันที
"ไปเถอะค่ะวาปวดมากเลย"วาณีอ้อนธีรกรเขาจึงพยุงเธอออกไป
"นั้นคุณธีพาวาณีไปไหนอะ" เสาวรถมองตามธีรกรกับวาณี
"ไม่รู้สิแก"เจ๊ส้มออกความเห็น
ไม่นานธีรกรและวาณีก็มาถึงโรงพยาบาลวาณีเดินออกมาหลังจากพบหมอ
"คุณหมอว่ายังไงบ้างครับ" ธีรกรถาม
"หมอบอกว่าวาคงพักผ่อนไม่เพียงพอน่ะค่ะแต่ไม่เป็นไรแล้ว"
"แล้ว...คุณกลับเองไหวไหม"
"ไหวค่ะ" วาณีรับกระเป๋ามาเธอเดินไป2ก้าวก็เซจะล้มธีรกรจึงคว้าไว้
"งั้นผมไปส่งคุณล่ะกัน" ธีรกรพูดวาณีพยักหน้าก่อนจะโอบแขนธีรกรเดินไปขึ้นรถ
"ขอบคุณนะคะวารบกวนคุณอีกแล้วกลับดึกแบบนี้ภรรยาคุณจะว่าหรือเปล่า"วาณีมองธีรกร
"นิดเขาเข้าใจครับเมื่อเราเห็นคนเดือดร้อนก็ต้องช่วย"ธีรกรพูด
"แม่พระจริงๆเลยนะคะ...งั้นวาไปก่อนนะคะ"วาณีลงจากรถพอรถธีรกรพ้ยสายตาวาณีก็ยิ้มก่อนจะเดินเข้าบ้านอย่างอารมณ์ดี
"อ่ะแม่"วาณียื่นถุงยาให้แม่เธอ
"ถุงยาเหรอนี่วาเป็นอะไรหรือเปล่าลูก"ผู้เป็นแม่ลุกขึ้นจับตัวลูกสาว
"เปล่าหรอกแม่เดี๋ยววาขอตัวก่อนนะจะไปจัดกระเป๋า"
"จัดกระเป๋า??วาจะไปไหน"
"ไปเที่ยวกับคุณธีไงแม่"วาณียิ้มก่อนจะเดินขึ้นห้องโดยไม่ฟังคำท้วงของแม่
////////////
นิตานั่งรอธีรกรจน3ทุ่มไม่นานธีรกรก็มาถึง
"อ้าวนิดยังไม่นอนเหรอ" ธีรกรทักนิตา
"นิดรอธีไงแล้วนี่ธีไปไหนมา"นิตาถาม
"พอดีมีธุระนิดหน่อยน่ะเดี๋ยวธีไปอาบน้ำก่อนนะ"ธีรกรพูดพลางถอดเน็คไท
"ช่วงนี้ธีกลับบ้านดึกจังมันอันตรายนะ" นิตาแสดงสีหน้ากังวลธีรกรตรงเข้ามากอดเธอ
"นิดไม่ต้องห่วงธีไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอก"
"ก็ดีแล้วไปอาบน้ำเถอะ" นิตายิ้มพอธีรกรปิดประตูห้องน้ำนิตาก็นั่งลงบนเตียงและอดนึกถึงวาณีไม่ได้
"นิดเชื่อใจธีนะ" นิตาพูดกับตัวเองแต่ไม่อาจเถียงได้ว่าเธอไม่หวั่นไหว
"กินข้าวมาสนุกไหม"นิตามองสามีของเธอ
"เฉยๆนะนิดเป็นอะไรหรือเปล่า" ธีรกรมองภรรยาของเขาอย่างสงสัย
"เปล่านิดแค่อยากรู้"นิตายิ้มธีรกรเดินมานั่งข้างๆเธอ
"โกหก!!..ธีเป็นสามีนิดนะนิดไม่สบายใจทำไมธีจะดูไม่ออก"
"นิดไม่ได้เป็นอะไรซะหน่อย"
"พจนานุกรมบรรทัดที่32ของผู้ชายบอกว่าไม่เป็นอะไรของผู้หญิงแปลว่าเป็น..ยัยผู้ร้ายปากแข็งไม่ต้องมาโกหกเลยธีมองตานิดธีก็รู้แล้ว"
"มองตานิดเหรอ" นิตาหลับตาลงราวกับท้าทายเขา
"หลับตาแบบนี้....ให้จูบใช่ไหมเนี่ย" ธีรกรยื่นหน้าเข้าไปนิตารีบเอามือปิดปากเขา
"ธี!!!...แกล้งนิดเหรอ"นิตาทำเสียงดุ
"ก็คนมันรัก" ธีรกรพูดพลางมองตาของหญิงสาวนิตาหน้าแดง
"ไม่เอาน่ะธีไปอาบน้ำได้แล้ว"นิตาพูดชายหนุ่มยิ้มก่อนจะเดินไปหยิบผ้าขนหนู
"ขอให้เจอผีนะ"นิตาหยอกธีรกรเขาหันมาทางเธอ
"ผีผ้าห่มหรือเปล่า" ธีรกรพูดพลางส่งสายตาหื่นใส่นิตา
"เดี๋ยวเหอะ!!" นิตาขู่เขาไม่นานธีรกรก็อาบน้ำเสร็จเขาหยิบหนังสือก่อนจะนอนลงบนเตียงเขามองดูหญิงสาวที่นอนหลับอยู่ใต้ผ้าห่ม
"รู้ไหมธีมีความสุขทุกครั้งที่เห็นนิดหลับเป็นคนสุดท้ายและเห็นตื่นเป็นคนแรก" ธีรกรยิ้มก่อนจะปิดไฟนอนตาม
//////////////
"ผมคิดว่าเราหน้าจะลองไปตรวจกิจการที่รีสอร์ตดูนะครับเพื่อจะได้ขอความคิดเห็นจากผู้มาพักและนำไปปรับปรุงกิจการของเราให้ดีขึ้น"โรเบิร์ตเสนอไอเดียให้ธีรกรขณะที่นั่งประชุม
"แล้วเราก็จัดกิจกรรมเพื่อให้แขกพอใจและมีความสนุกสนานนี่ก็ใกล้สงกรานต์แล้ว"พัลลภพูดธีรกรพยักหน้าพลางครุ่นคิด
"ตกลงครับงั้นเราจะไปพัก3วัน2คืนดีไหมครับ"ธีรกรออกความเห็น
"ดีครับงั้นผมขอพามาดามไปด้วยนะเขาอยากสัมผัสความเป็นไทยคุณธีรกรเองก็มีภรรยาแล้วนี่ครับน่าจะพาเธอไปสนุกด้วยกันอีกอย่างมาดามเองก็อยากเจอภรรยาคุณด้วย"โรเบิร์ตพูด
"ได้ครับผมกับนิตาจะไป" ธีรกรตอบรับก่อนปิดการประชุมขณะเดียวกันนิตาก็ขับรถมาถึงบริษัทพอดี
"สวัสดีครับคุณนาย" ร.ป.ภ กล่าวทักทายนิตา
"สวัสดีค่ะ" นิตาตอบรับพลันกดลิฟต์
"สวัสดีค่ะมาพบ...." วาณีหยุดพูดนิตาหันมามองทางวาณีอย่างอึ้งๆ
"วาณี" นิตาอุทาน
"แหม่วันนี้ลมอะไรหอบมาถึงที่นี่ล่ะ"วาณียิ้มให้นิตา
"ฉันเอาข้าวมาให้สามีน่ะแล้วเธอทำงานที่นี่เหรอ"
"ใช่!!ฉันเป็นเลขาผัวเอ้ย!!สามีเธอไง"วาณียิ้มหยันนิตา
"เหรอ" นิตาพูดสั้นๆก่อนจะเดินเข้าห้องไปวาณีกำมือแน่น
"ฉันรู้ว่าแกส่งสายตาเย้ยฉันนิตา" วาณีพูดอย่างอารมณ์เสีย
"อ้าวนิด" ธีรกรยิ้มเมื่อเห็นนิตามา
"นิดทำกับข้าวมาให้ธีน่ะแต่...จะมีคนอยากกินไหมนะ" นิตาแกล้งทำหน้าเศร้าธีรกรเดินมากอดนิตา
"มีสิอยากกินทั้งกับข้าวทั้ง....."ธีรกรมองเธอด้วยสายตาเจ้าเล่ห์นิตาตีเขา
"บ้าเหรอธีปล่อยได้แล้วเดี๋ยวใครมาเห็น"
"กลัวใครมาเห็นงั้นตรงนี้ไม่ได้แต่ในห้องน้ำได้ใช่ไหม"
"บ้า!!" นิตาหน้าแดงธีรกรยิ้มก่อนโอบเธอมานั่ง
"อืมนิด..ธีมีเรื่องจะบอกวันศุกร์ว่างไหม"
"ทำไมเหรอ?"
"พอดีธีมีโปรเจกต์ไปทัวร์รีสอร์ตแล้วก็สามารถพาภรรยาไปด้วยได้แถมมาดามคุณโรเบิร์ตอยากเจอนิดด้วยนิดไปกับธีนะ"
"ได้สินิดยังไม่เคยไปรีสอร์ตธีเลย" นิตายิ้มต่างจากวาณีที่แอบฟังอยู่
"ทัวร์รีสอร์ตเหรอน่าสนุกแหะ"วาณียิ้มก่อนจะคิดแผนหาทางไปด้วย
//////////////
"นี่นิดจะไปฮันนีมูนกับธีเหรอ"แพรวพรายพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
"เปล่าหรอกค่ะแค่ไปพักแล้วก็เที่ยวด้วย" นิตายิ้มให้พี่ของธีรกร
"แม่คะแพรวว่างานนี้ต้องมีนิดน้อยกับธีจูเนียร์ติดมาด้วยแน่เลย"แพรวพรายยิ้มจนสกุณาต้องปราม
"พอได้แล้วหนูนิดเค้าอายหมดแล้ว"สกุณาพูด
"ยังไงนิดก็ฝากพี่แพรวช่วยดูร้านด้วยนะคะ"
"ไม่ต้องห่วงเต็มที่เลยจ๊ะ"แพรวพรายรับคำ
//////////////
ที่บริษัท
"ผมฝากคุณวาเตรียมเอกสารให้ด้วยนะครับพรุ่งนี้จะใช้แล้ว" ธีรกรสั่งวาณีหล่อนรับคำก่อนจะออกมาเตรียมเอกสาร
"ทำไงดี"วาณีคิดพลางมองสิ่งที่อยู่ในมือ
"จริงสิ"วาณีดึงเอกสารสำคัญออกมา3แผ่นก่อนจะนำไปเก็บไว้อีกซอง
"แค่นี้ก็เรียบร้อย..เธอคงฝันหวานสินะนิตาแต่เสียใจด้วยที่ฉันดันถือค้อนไปทำลายความฝันเธอ" วาณียิ้มอย่างสาแก่ใจพลันธีรกรเดินออกมา
"โอ้ย!!"วาณีเอามือกุมหัวธีรกรหันมามองเธอ
"คุณเป็นอะไรหรือเปล่า"
"จู่ๆก็ปวดหัวน่ะค่ะ...ปวดมากเลยค่ะคุณธีช่วยเรียกแท็กซี่ให้หน่อยได้ไหมคะ"
"ไม่เป็นไรเดี๋ยวผมไปส่ง" ธีรกรเดินมาหยิบกระเป๋าของวาณีหล่อนจึงตรงไปกอดแขนธีรกรทันที
"ไปเถอะค่ะวาปวดมากเลย"วาณีอ้อนธีรกรเขาจึงพยุงเธอออกไป
"นั้นคุณธีพาวาณีไปไหนอะ" เสาวรถมองตามธีรกรกับวาณี
"ไม่รู้สิแก"เจ๊ส้มออกความเห็น
ไม่นานธีรกรและวาณีก็มาถึงโรงพยาบาลวาณีเดินออกมาหลังจากพบหมอ
"คุณหมอว่ายังไงบ้างครับ" ธีรกรถาม
"หมอบอกว่าวาคงพักผ่อนไม่เพียงพอน่ะค่ะแต่ไม่เป็นไรแล้ว"
"แล้ว...คุณกลับเองไหวไหม"
"ไหวค่ะ" วาณีรับกระเป๋ามาเธอเดินไป2ก้าวก็เซจะล้มธีรกรจึงคว้าไว้
"งั้นผมไปส่งคุณล่ะกัน" ธีรกรพูดวาณีพยักหน้าก่อนจะโอบแขนธีรกรเดินไปขึ้นรถ
"ขอบคุณนะคะวารบกวนคุณอีกแล้วกลับดึกแบบนี้ภรรยาคุณจะว่าหรือเปล่า"วาณีมองธีรกร
"นิดเขาเข้าใจครับเมื่อเราเห็นคนเดือดร้อนก็ต้องช่วย"ธีรกรพูด
"แม่พระจริงๆเลยนะคะ...งั้นวาไปก่อนนะคะ"วาณีลงจากรถพอรถธีรกรพ้ยสายตาวาณีก็ยิ้มก่อนจะเดินเข้าบ้านอย่างอารมณ์ดี
"อ่ะแม่"วาณียื่นถุงยาให้แม่เธอ
"ถุงยาเหรอนี่วาเป็นอะไรหรือเปล่าลูก"ผู้เป็นแม่ลุกขึ้นจับตัวลูกสาว
"เปล่าหรอกแม่เดี๋ยววาขอตัวก่อนนะจะไปจัดกระเป๋า"
"จัดกระเป๋า??วาจะไปไหน"
"ไปเที่ยวกับคุณธีไงแม่"วาณียิ้มก่อนจะเดินขึ้นห้องโดยไม่ฟังคำท้วงของแม่
////////////
นิตานั่งรอธีรกรจน3ทุ่มไม่นานธีรกรก็มาถึง
"อ้าวนิดยังไม่นอนเหรอ" ธีรกรทักนิตา
"นิดรอธีไงแล้วนี่ธีไปไหนมา"นิตาถาม
"พอดีมีธุระนิดหน่อยน่ะเดี๋ยวธีไปอาบน้ำก่อนนะ"ธีรกรพูดพลางถอดเน็คไท
"ช่วงนี้ธีกลับบ้านดึกจังมันอันตรายนะ" นิตาแสดงสีหน้ากังวลธีรกรตรงเข้ามากอดเธอ
"นิดไม่ต้องห่วงธีไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอก"
"ก็ดีแล้วไปอาบน้ำเถอะ" นิตายิ้มพอธีรกรปิดประตูห้องน้ำนิตาก็นั่งลงบนเตียงและอดนึกถึงวาณีไม่ได้
"นิดเชื่อใจธีนะ" นิตาพูดกับตัวเองแต่ไม่อาจเถียงได้ว่าเธอไม่หวั่นไหว
สายลมและเวลา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 2 เม.ย. 2558, 12:46:14 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 2 เม.ย. 2558, 12:52:40 น.
จำนวนการเข้าชม : 1288
| << บทที่3:เผชิญหน้า | บทที่5:ความหวั่นไหว >> |
Zephyr 2 เม.ย. 2558, 17:02:17 น.
วาณีนางด้านมากกกก
สร้างภาพเก่งอีกตะหาก
นางเอกจะนุ่มนิ่มมั้ย
อยากให้ไม่ยอมแล้วฉะคืนจัง
วาณีนางด้านมากกกก
สร้างภาพเก่งอีกตะหาก
นางเอกจะนุ่มนิ่มมั้ย
อยากให้ไม่ยอมแล้วฉะคืนจัง