สามีตีตราจอง
ชีวิตคู่คือการเริ่มต้นของคน2คนเป็นเหมือนละครฉากสำคัญไม่มีผู้กำกับไม่มีบทมีแต่เธอและเขาที่ต้องเรียนรู้การใช้ชีวิตคู่และเรียนรู้ที่จะเข้าใจกันและนั้นคือความหมายของคำว่า"มั่นคง"
Tags: ความรัก ชีวิตคู่
ตอน: บทที่6:มั่นคง
ณ สวนริมทะเล
"เกมส์ต่อไปนะครับเราจะจับใบได้ชื่อใครคนนั้นก็ต้องคู่กับอีกคนนะครับ" พิธีกรพูดก่อนจะประกาศรายชื่อไปเรื่อยๆ
"และคู่ที่4ของเรานะครับคุณธีรกรกับคุณวาณีครับ"พิธีกรประกาศวาณีจึงเดินออกมาหาธีรกร
"เราได้คู่กันด้วยนะคะวาโชคดีจริงๆที่ได้คู่กับคนเก่งๆอย่างคุณธี" วาณีพูด
"เธอมาที่นี่ได้ไงเหรอวา" นิตาเอ่ยถาม
"ก็ถามทางเขามาน่ะ..เราไปเตรียมตัวกันเถอะค่ะคุณธี" วาณีคล้องแขนธีรกรไปตรงจุดแข่งขันพลันพัลลภเดินเข้ามา
"เราได้คู่กันนะครับคุณนิด..คุณนิดเป็นอะไรหรือเปล่าครับ" พัลลภมองนิตา
"เปล่าค่ะเราไปเตรียมตัวกันดีกว่า" นิตายิ้มให้พัลลภก่อนจะเดินไปหยิบเชือก
"เอาละครับเลิกงามยามดีมาถึงแล้วเกมส์ต่อไปนี้นะครับคุณผู้ชายจะผูกขาติดกับคุณผู้หญิงจากนั้นคุณผู้ชายก็คาบหลอดโดยมีหนังยางอยู่ตรงกลางโดยคุณผู้หญิงจะต้องคาบหลอดอีกด้านและวิ่งเอายางไปใส่ไว้ในจานโดยห้ามใช้มือนะครับภายในเวลา5นาทีคู่ใครได้จำนวนยางมากที่สุดถือว่าชนะนะครับ"พิธีกรยิ้มธีรกรเหล่มองนิตาบอกได้ทันทีว่าถ้าไม่ติดว่าต้องร่วมสนุกแล้วล่ะก็เขาไม่เอาให้ภรรยาไปเล่นเกมส์นีกับคนอื่นแน่ๆ
"พร้อมนะครับ...3....2....1GO!!!!" สิ้นเสียงทุกคู่ต่างจัดแจงหนังยางเกาะกันแล้ววิ่งเอาหนังยางไปใส่จานวาณีเหล่มองคู่นิตากับพัลลภ
"ต้องทำอะไรสักอย่างหน่อยและ"วาณีคิดจนผ่านมา2ตาวาณีเอาหนังยางใส่ปรกติพอวิ่งไปได้ครึ่งทางวาณีแกล้งทำเป็นว่าสะดุดหล่อนเอนตัวไปชนธีรกรก่อนจะยื่นหน้าไปจูบชายหนุ่ม
"ฮิ้ว!!!!!!!" เหล่ากองเชียร์ต่างโห่ร้องนิตาหยุดวิ่งในทันที
"อุ๋ย!!ขอโทษนะคะพอดีวาสะดุดส้นสูง" วาณีพูดธีรกรมองไปทางนิตาที่มีสีหน้าตกใจ
"เราวิ่งกันต่อเถอะนะคะ" วาณีกอดแขนธีรกรก่อนจะวิ่งต่อ
"คุณนิด..."พัลลภมองนิตา
"ไม่เป็นไรค่ะวิ่งต่อเถอะเวลาจะหมดแล้ว" นิตาจับแขนพัลลภวิ่งต่อจนเสียงนกหวีดดัง
"และผู้ชนะนะครับ....คุณ...โรเบิร์ตกับมาดามครับ"พิธีการประกาศทุกคนต่างตบมือมีเพียงนิตาที่ยืนน้ำตาคลอเบ้าวาณีหันมามองนิตา
"งั้นวาขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะคะ" วาณีเดินออกไปนิตามองตามก่อนจะตัดสินใจเดินตามวาณีไปธีรกรมองหน้าพัลลภอย่างไม่สบายใจ
"วา....นิดเอายามาให้ทาซะจะได้หายเจ็บเท้า"นิตายื่นยาให้วาณี
"อุ๋ย!!ลืมไปเลยว่าเจ็บเท้า" วาณีรับยามาก่อนจะล้างมือ
"นิดนี่ใจดีจังเลยนะให้วาทุกอย่างเลย"วาณีมองนิตาอย่างเย้ยหยัน
"ไม่เป็นไรหรอก...นิดเชื่อนะว่าตบมือข้างเดียวมันไม่ทีทางดัง"
"ใช่!!ตบข้างเดียวไม่มีทางดังยกเว้นจะตบทั้งสองข้าง" วาณีมองนิตาก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำแต่นิตาคว้าแขนวาณีไว้
"เธอลืมยา" นิตาพูดพลางยื่นยาให้
"ขอบคุณนะนิตา"วาณีรับมา
"ไม่เป็นไรหรอก....ของบางอย่างนิดให้ได้เพราะมันไร้ค่าแต่ถ้าของชิ้นนั้นเป็นของที่นิดรักต่อให้มันไร้ค่านิดก็ไม่ให้" วาณีมองนิตาอย่างจิกกัดซึ่งนิตาไม่กลัวเลยแม้แต่น้อยนิตาเดินชนไหล่วาณีออกไป
"ฉันประเมินแกต่ำไปจริงๆนิตา" วาณีกำมือก่อนจะโยนหลอดยาทิ้ง
/////////////////
นิตาเดินกลับห้องพักพอเปิดประเข้ามาก็เจอธีรกรนั่งรออยู่
"นิดไปไหนมา" เขาเอ่ยถาม
"นิดไปเข้าห้องน้ำ"นิตาตอบ
"นิดโกรธธีหรือเปล่าเรื่อง..."
"ชั่งมันเถอะ..นิดเข้าใจว่ามันเป็นอุบัติเหตุ"สิ้นคำพูดของนิตาธีรกรก็จับมือเธอขึ้นมา
"ธีดีใจที่นิดเข้าใจ...และสิ่งที่ผู้ชายทุกคนดีใจที่สุดคือการที่คนรักมีความเชื่อใจในตัวเขา"ธีรกรโอบกอดนิตาเธอโอบเขาตอบก่อนจะพูดอย่างแผ่วเบา
"นิดเองก็ไม่รู้ว่าจะนิดจะทนได้นานแค่ไหน"
////////////
อารียาเดินเข้ามาที่รีสอร์ตเธอมัวแต่ก้มดูโทรศัพท์จนชนเข้าอย่างจังกับวาณี
"ขอโทษนะคะ" อารียาก้มเก็บของโดยไม่ทันดูหน้าคนที่ชน
"เดินยังไงไม่ดูทางตาบอดหรือไง" วาณีตะคอกใส่
"อ่าวคุณก็ฉัน....วาณี" อารียาลุกขึ้นมองวาณี
"เธอมาทำอะไรที่นี่"
"เรื่องของฉัน" วาณีตอบอารียาเบ้ปาก
"หวังว่าไม่มาปฏิบัติการแย่งผัวเอ้ย!!สามีชาวบ้านนะ"
"แกพูดอะไรของแก" วาณีมองอารียาอย่างเอาเรื่อง
"อ้าว!!ก็มันเป็นสันดานเอ้ย!!นิสัยเธอไม่ใช่เหรอแล้วฉันเป็นไปนะพูดผิดอยู่เรื่อย"
"แกพูดให้มันดีๆนะเอ้ฉันไม่เคยแย่งของใครมีแต่ผู้ชายที่เลือกฉันเอง..ส่วนแกก็ดูตัวเองเถอะใครที่ไหนจะมาเอา"
"ไม่มีใครเอาก็ดีกว่าไปแย่งสามีคนอื่นมาละกันฉันว่าเธอรีบทำตัวให้ด้านไว้เถอะเผื่อปีนต้นงิ้วจะได้ชินเอ๊ะ!หรือว่าด้านอยู่แล้ว" อารียายิ้มเยาะวาณีง้างมือจะตบแต่อารียาชิ่งไปซะก่อน
"คอยดูแล้วกันฉันจะทำให้เพื่อนแกกระอักเลือดเลย" วาณีพูดก่อนจะสะบัดหน้ากลับห้องไม่นานอารียาก็มาถึงห้องนิตา
"อ้าวเอ้เธอมาได้ไง"นิตาทักเพื่อน
"พอดีฉันมารับเอกสารที่นี่อะแล้วนี่ฉันมาขัดจังหวะแกหรือเปล่า" อารียาพลางเหล่มองธีรกร
"ตามสบายครับ...นิดงั้นผมไปเตรียมงานปาร์ตี้ด้านนอกก่อนนะเดี๋ยวเจอกัน"
"ค่ะ" ธีรกรเดินออกไปอารียารีบดึงมือนิดมานั่ง
"เมื่อกี้นี้ฉันเจอยัยวายร้ายนั้นด้วยหล่อนมาทำอะไรที่นี่" อารียาถามนิตาพลันนั่งลงข้างๆ
"เขาจัดเอกสารให้ธีขาดน่ะเลยเอามาให้"
"แผนยัยนั้นน่ะสิเธอก็หน้าจะรู้จักนิสัยยัยนั้นดี"อารียาเบ้ปากอย่างหมั่นไส้
"นิดเชื่อใจธีเขาคงไม่มีอะไรหรอก"
"ถ้าได้อย่างนั้นก็ดีงั้นอีก1วันที่เหลือฉันอยู่เป็นเพื่อนแกเองเผื่อยัยนั้นมีแผนร้ายจะได้รับมือทัน"
"แล้วเจ้านายจะไม่ว่าเหรอ"
"ไม่ว่าหรอกเจ้านายน่ะ...แฟนฉันเอง" อารียายิ้มนิตาส่ายหัวก่อนจะนั่งคุยเรื่องอื่นต่อ
/////////////
"เกมส์ต่อไปนะครับเราจะจับใบได้ชื่อใครคนนั้นก็ต้องคู่กับอีกคนนะครับ" พิธีกรพูดก่อนจะประกาศรายชื่อไปเรื่อยๆ
"และคู่ที่4ของเรานะครับคุณธีรกรกับคุณวาณีครับ"พิธีกรประกาศวาณีจึงเดินออกมาหาธีรกร
"เราได้คู่กันด้วยนะคะวาโชคดีจริงๆที่ได้คู่กับคนเก่งๆอย่างคุณธี" วาณีพูด
"เธอมาที่นี่ได้ไงเหรอวา" นิตาเอ่ยถาม
"ก็ถามทางเขามาน่ะ..เราไปเตรียมตัวกันเถอะค่ะคุณธี" วาณีคล้องแขนธีรกรไปตรงจุดแข่งขันพลันพัลลภเดินเข้ามา
"เราได้คู่กันนะครับคุณนิด..คุณนิดเป็นอะไรหรือเปล่าครับ" พัลลภมองนิตา
"เปล่าค่ะเราไปเตรียมตัวกันดีกว่า" นิตายิ้มให้พัลลภก่อนจะเดินไปหยิบเชือก
"เอาละครับเลิกงามยามดีมาถึงแล้วเกมส์ต่อไปนี้นะครับคุณผู้ชายจะผูกขาติดกับคุณผู้หญิงจากนั้นคุณผู้ชายก็คาบหลอดโดยมีหนังยางอยู่ตรงกลางโดยคุณผู้หญิงจะต้องคาบหลอดอีกด้านและวิ่งเอายางไปใส่ไว้ในจานโดยห้ามใช้มือนะครับภายในเวลา5นาทีคู่ใครได้จำนวนยางมากที่สุดถือว่าชนะนะครับ"พิธีกรยิ้มธีรกรเหล่มองนิตาบอกได้ทันทีว่าถ้าไม่ติดว่าต้องร่วมสนุกแล้วล่ะก็เขาไม่เอาให้ภรรยาไปเล่นเกมส์นีกับคนอื่นแน่ๆ
"พร้อมนะครับ...3....2....1GO!!!!" สิ้นเสียงทุกคู่ต่างจัดแจงหนังยางเกาะกันแล้ววิ่งเอาหนังยางไปใส่จานวาณีเหล่มองคู่นิตากับพัลลภ
"ต้องทำอะไรสักอย่างหน่อยและ"วาณีคิดจนผ่านมา2ตาวาณีเอาหนังยางใส่ปรกติพอวิ่งไปได้ครึ่งทางวาณีแกล้งทำเป็นว่าสะดุดหล่อนเอนตัวไปชนธีรกรก่อนจะยื่นหน้าไปจูบชายหนุ่ม
"ฮิ้ว!!!!!!!" เหล่ากองเชียร์ต่างโห่ร้องนิตาหยุดวิ่งในทันที
"อุ๋ย!!ขอโทษนะคะพอดีวาสะดุดส้นสูง" วาณีพูดธีรกรมองไปทางนิตาที่มีสีหน้าตกใจ
"เราวิ่งกันต่อเถอะนะคะ" วาณีกอดแขนธีรกรก่อนจะวิ่งต่อ
"คุณนิด..."พัลลภมองนิตา
"ไม่เป็นไรค่ะวิ่งต่อเถอะเวลาจะหมดแล้ว" นิตาจับแขนพัลลภวิ่งต่อจนเสียงนกหวีดดัง
"และผู้ชนะนะครับ....คุณ...โรเบิร์ตกับมาดามครับ"พิธีการประกาศทุกคนต่างตบมือมีเพียงนิตาที่ยืนน้ำตาคลอเบ้าวาณีหันมามองนิตา
"งั้นวาขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะคะ" วาณีเดินออกไปนิตามองตามก่อนจะตัดสินใจเดินตามวาณีไปธีรกรมองหน้าพัลลภอย่างไม่สบายใจ
"วา....นิดเอายามาให้ทาซะจะได้หายเจ็บเท้า"นิตายื่นยาให้วาณี
"อุ๋ย!!ลืมไปเลยว่าเจ็บเท้า" วาณีรับยามาก่อนจะล้างมือ
"นิดนี่ใจดีจังเลยนะให้วาทุกอย่างเลย"วาณีมองนิตาอย่างเย้ยหยัน
"ไม่เป็นไรหรอก...นิดเชื่อนะว่าตบมือข้างเดียวมันไม่ทีทางดัง"
"ใช่!!ตบข้างเดียวไม่มีทางดังยกเว้นจะตบทั้งสองข้าง" วาณีมองนิตาก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำแต่นิตาคว้าแขนวาณีไว้
"เธอลืมยา" นิตาพูดพลางยื่นยาให้
"ขอบคุณนะนิตา"วาณีรับมา
"ไม่เป็นไรหรอก....ของบางอย่างนิดให้ได้เพราะมันไร้ค่าแต่ถ้าของชิ้นนั้นเป็นของที่นิดรักต่อให้มันไร้ค่านิดก็ไม่ให้" วาณีมองนิตาอย่างจิกกัดซึ่งนิตาไม่กลัวเลยแม้แต่น้อยนิตาเดินชนไหล่วาณีออกไป
"ฉันประเมินแกต่ำไปจริงๆนิตา" วาณีกำมือก่อนจะโยนหลอดยาทิ้ง
/////////////////
นิตาเดินกลับห้องพักพอเปิดประเข้ามาก็เจอธีรกรนั่งรออยู่
"นิดไปไหนมา" เขาเอ่ยถาม
"นิดไปเข้าห้องน้ำ"นิตาตอบ
"นิดโกรธธีหรือเปล่าเรื่อง..."
"ชั่งมันเถอะ..นิดเข้าใจว่ามันเป็นอุบัติเหตุ"สิ้นคำพูดของนิตาธีรกรก็จับมือเธอขึ้นมา
"ธีดีใจที่นิดเข้าใจ...และสิ่งที่ผู้ชายทุกคนดีใจที่สุดคือการที่คนรักมีความเชื่อใจในตัวเขา"ธีรกรโอบกอดนิตาเธอโอบเขาตอบก่อนจะพูดอย่างแผ่วเบา
"นิดเองก็ไม่รู้ว่าจะนิดจะทนได้นานแค่ไหน"
////////////
อารียาเดินเข้ามาที่รีสอร์ตเธอมัวแต่ก้มดูโทรศัพท์จนชนเข้าอย่างจังกับวาณี
"ขอโทษนะคะ" อารียาก้มเก็บของโดยไม่ทันดูหน้าคนที่ชน
"เดินยังไงไม่ดูทางตาบอดหรือไง" วาณีตะคอกใส่
"อ่าวคุณก็ฉัน....วาณี" อารียาลุกขึ้นมองวาณี
"เธอมาทำอะไรที่นี่"
"เรื่องของฉัน" วาณีตอบอารียาเบ้ปาก
"หวังว่าไม่มาปฏิบัติการแย่งผัวเอ้ย!!สามีชาวบ้านนะ"
"แกพูดอะไรของแก" วาณีมองอารียาอย่างเอาเรื่อง
"อ้าว!!ก็มันเป็นสันดานเอ้ย!!นิสัยเธอไม่ใช่เหรอแล้วฉันเป็นไปนะพูดผิดอยู่เรื่อย"
"แกพูดให้มันดีๆนะเอ้ฉันไม่เคยแย่งของใครมีแต่ผู้ชายที่เลือกฉันเอง..ส่วนแกก็ดูตัวเองเถอะใครที่ไหนจะมาเอา"
"ไม่มีใครเอาก็ดีกว่าไปแย่งสามีคนอื่นมาละกันฉันว่าเธอรีบทำตัวให้ด้านไว้เถอะเผื่อปีนต้นงิ้วจะได้ชินเอ๊ะ!หรือว่าด้านอยู่แล้ว" อารียายิ้มเยาะวาณีง้างมือจะตบแต่อารียาชิ่งไปซะก่อน
"คอยดูแล้วกันฉันจะทำให้เพื่อนแกกระอักเลือดเลย" วาณีพูดก่อนจะสะบัดหน้ากลับห้องไม่นานอารียาก็มาถึงห้องนิตา
"อ้าวเอ้เธอมาได้ไง"นิตาทักเพื่อน
"พอดีฉันมารับเอกสารที่นี่อะแล้วนี่ฉันมาขัดจังหวะแกหรือเปล่า" อารียาพลางเหล่มองธีรกร
"ตามสบายครับ...นิดงั้นผมไปเตรียมงานปาร์ตี้ด้านนอกก่อนนะเดี๋ยวเจอกัน"
"ค่ะ" ธีรกรเดินออกไปอารียารีบดึงมือนิดมานั่ง
"เมื่อกี้นี้ฉันเจอยัยวายร้ายนั้นด้วยหล่อนมาทำอะไรที่นี่" อารียาถามนิตาพลันนั่งลงข้างๆ
"เขาจัดเอกสารให้ธีขาดน่ะเลยเอามาให้"
"แผนยัยนั้นน่ะสิเธอก็หน้าจะรู้จักนิสัยยัยนั้นดี"อารียาเบ้ปากอย่างหมั่นไส้
"นิดเชื่อใจธีเขาคงไม่มีอะไรหรอก"
"ถ้าได้อย่างนั้นก็ดีงั้นอีก1วันที่เหลือฉันอยู่เป็นเพื่อนแกเองเผื่อยัยนั้นมีแผนร้ายจะได้รับมือทัน"
"แล้วเจ้านายจะไม่ว่าเหรอ"
"ไม่ว่าหรอกเจ้านายน่ะ...แฟนฉันเอง" อารียายิ้มนิตาส่ายหัวก่อนจะนั่งคุยเรื่องอื่นต่อ
/////////////
สายลมและเวลา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 6 เม.ย. 2558, 15:47:57 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 6 เม.ย. 2558, 15:52:49 น.
จำนวนการเข้าชม : 1284
| << บทที่5:ความหวั่นไหว | บทที่7:สิ่งที่ไม่มีวันได้ >> |
coonX3 6 เม.ย. 2558, 16:23:26 น.
ยัยวาร้ายจริง ส่วนคุณธีไม่รู้จักมารยาหญิงซะแล้ว
ยัยวาร้ายจริง ส่วนคุณธีไม่รู้จักมารยาหญิงซะแล้ว
