หัวใจอายุสั้น
รวมเรื่องสั้นที่อยู่ในภวังค์ค่ะ โดยกำหนดการต่างๆเราอาจศึกษาและคาดการณ์ได้ แต่เรื่องความรัก เรื่องของหัวใจ นั้นคล้ายกับความไม่แน่นอนของชีวิต ถ้าเกิดมาอายุสั้นจุดดับของชีวิตขาดลงเหมือนเทียนที่ไส้หมดไฟก็ดับลงสิ้นเช่นนั้น แต่ถ้าหัวใจอายุสั้นก็เปรียบไฟที่ไหม้อยู่ในใจตลอดเวลา รีแสงวูบวาบแทบจะดับกลับมาติดไหม้ต่อให้วายวอนยังสะท้านต่อไปไม่จบไม่สิ้น
Tags: หัวใจ ความรัก กินใจ

ตอน: ดินแดนแห่งการรอคอย

การวางแผนงานของนวนิยายเรื่องหนึ่งพึงเกิดเมื่อเราตั้งใจและพยายามทำมันให้สำเร็จ มิช้านานฉันจะได้รับรู้เรื่องราวที่อยากเล่าผ่านตัวอักษรไป เรื่องนี้อยากได้ตัวละครสองแบบ ไม่ใช่ร้ายกับดี แต่เป็นคนที่มีความสุขกับคนที่มีความทุกข์

บนสนามรบของสุขและทุกข์ไม่มีใครเลือกได้เลย เพราะสิ่งที่ทำให้รู้ให้ดีใจและเจ็บช้ำเป็นสิ่งเดียวกัน.....อืม (ง่วงจังเลย)

ณ ตะวันรอน อากาศร้อนแดดแผดเผา ได้ยินฝีเท้าม้าควบใกล้เข้ามา ปะทะด้วยฝุ่นแดงควันมัวไปทั่ว ม้าสีหมองแทรกตัวเข้ามาจากหมอกนั้น ชายหนุ่มอหังการดูทนงบนหลังสัตว์ที่ควบตัวอย่างอดทน เขาใส่หมวกสีน้ำตาลแก่เผยเห็นเพียงเคราดกดำกับสันจมูกโด่ง ฝูงม้าไล่หลังมาในทันควัน ยังวิ่งผ่านสายธารตื้นเขินอย่างว่องไว แม้จะดูล้าแล้วแต่จุดหมายของชายหนุ่มยังอีกไกล เขาจึงต้องแข็งขันเช่นกัน

กระดิ่งดังแว่วเสียงลมเปลี่ยนทิศ ภายในใจของหญิงสาวคือการรอคอยใครบางคนที่ได้จากไปแสนนาน ชายหนึ่งในใจที่ไม่เคยเลื่อนลางหายไป หญิงชุดขาวบางพลิ้วลมรักปาดน้ำตาอาลัย ในมือคู่งามถือกุญแจทองไว้ เธอลูบมันแล้วลูบอีก บ้างก็กำจนมือเป็นลอยกุญแจนั้น ดวงใจที่มั่นคงไม่อาจมีอีกต่อไป ผมสยายเงางามไปด้านหลังและด้วยลมแรงพัดเอาริบบิ้นสีขาวล่องลอยไปถึงมือใครบางคน

มือของเขาไม่จำเป็นต้องรับใยรักริบบิ้นบางเบาไร้น้ำหนักนั้น แต่เขาก็พร้อมรับ แม้มันจะลอยตามลมมามิได้มาจากความปรารถนาของหญิงสาว คงไม่แคล้วกับหัวใจไร้รักที่เขารับมานั้นเอง บุรุษชุดดำปอยตามองหญิงสาวที่จิตใจล่องไปไกลแล้วด้วยความรู้สึกรันขาดใจแก่ตน แต่ยังฝืนยิ้มนัยตาเศร้าและเอ่ยปาก

"หญิงงามในหัวใจผม คุณเลิกเศร้าโศกเสียใจเสียเถิด แม้มันจะไม่เป็นอย่างเช่นใจคุณแต่คุณยังมีทุกสิ่ง แม้มันจะไม่สำคัญกับคุณแต่มันคงมีค่าพอที่คุณจะเหลียวมองมาสักครั้ง ได้โปรดปรายตามองผม คนไร้หัวใจมายาวนานเพราะมันหายไปแล้วตั้งแต่พบเจอกันครั้งแรก" เศร้าสลดเช่นไรตามประโยคที่เปรยไป แต่แววตาคมยังมั่นคงในความหวัง ในรอยยิ้มเล็กๆ กับความคิดที่จะต่อรองกับเธอหญิงอันเป็นที่รัก

"ฉันจะแต่งงานกับคุณค่ะ" เธอไม่แม้นจะหันมองและรอยน้ำตาก็ยังไม่จางหาย น้ำตาหยดใหม่ก็ปริ่มจนจะล้นออกมา แต่เธอก็ตอบเขาแล้ว ตอบอย่างคนหมดหัวใจ ตอบอย่างไร้วิญญาณ ซึ่งชายชุดดำก็รับรู้ด้วยโสตเปลืองใบหน้ามิพอใจจากใจจริง แต่ก็เพียงพอแล้วไม่ใช่หรือกับคำคำนี้ เมื่อเธอจะแต่งงานกับเขา

ดินแดนแห่งการรอคอยมันช่างเปี่ยวเหงาโดดเดียวเสียยิ่งกว่าอยู่คนเดียว เพราะเขตแดนมันกว้างใหญ่มองไม่เห็นซึ่งปลายทาง ยิ่งวิ่งตามยิ่งไกลออกไป ทุกสิ่งสดับเงียบจนได้ยินเสียงความคิดของตัวเอง บางครั้งก็สงบลงหากคิดว่าไม่มีเธอ ฉันต้องอยู่ให้ได้ แต่บางครั้งก็คลั่งบ้าร้อนรนด้วยความหวังว่าถ้ารอแล้วในที่สุดจะสมหวัง อารมณ์นั้นขึ้นลงตามหัวใจ เสียงสวดภาวนาในใจกลับมาหาฉัน ปะปนกับเสียงด่าทอในใจว่าเธอใจร้ายและไม่คู่ควรกับความรักของฉัน สลับใจว่าต้องทำอย่างไรเธอจะรักและคิดถึงกัน หรือรักของเราจะสิ้นสุดลงแล้วจริงๆ

ดินแดนแห่งการรอคอยมันไม่มีสิ้นสุด จนกว่าเราจะพบกันอีกครั้ง ฉันคงต้องวนเวียนอยู่อย่างนี้ตลอดไปแม้จะหมดลมหายใจฉันคงยังรอ

เสียงหอบหายใจสะอึกสะอื้นหลับทั้งน้ำตา เพราะไม่รู้จะเห็นใจใครไม่รู้อะไร เขากำลังรีบกลับมาหา หรือว่าไม่เคยมีเธอเป็นจุดหมาย หญิงสาวทำไมต้องรอเมื่อไหร่ความสุขจะมาเยือน และชายรอเธอแม้ไม่มีวีแววในแววตาเขาคงไม่มีทางสมหวังเพราะการรอคอยไม่อาจต่อกลอนกับความไม่รักได้ ...........ฉันตื่นทั้งยังร้องไห้กับนวนิยายที่เพิ่งเริ่มเขียน ทำไมโลกใบนี้ถึงสร้างให้คนมีหัวใจและความรู้สึก มันรังจะทำให้เจ็บปวดมากเกินไป




พิศชมพู
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 2 เม.ย. 2558, 17:10:04 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 เม.ย. 2558, 16:41:35 น.

จำนวนการเข้าชม : 851





<< ตราชั่งหัวใจ   แฟนดารา >>
เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account