สามีตีตราจอง
ชีวิตคู่คือการเริ่มต้นของคน2คนเป็นเหมือนละครฉากสำคัญไม่มีผู้กำกับไม่มีบทมีแต่เธอและเขาที่ต้องเรียนรู้การใช้ชีวิตคู่และเรียนรู้ที่จะเข้าใจกันและนั้นคือความหมายของคำว่า"มั่นคง"
Tags: ความรัก ชีวิตคู่
ตอน: บทที่10:รอยร้าว
"สะใจจริงๆป่านนี้คงจะสติแตกไปแล้วมั้ง" วาณียิ้มอย่างมีความสุข
ปลิ๊น!!!!!!!
เสียงแตรรถดังสนั่นวาณีหันไปดูก็เห็นนิตาลงมาจากรถก่อนจะเดินมาหาเธอ
เพี๊ยะ!!!!
นิตาตบหน้าวาณีอย่างแรงวาณีทรุดตัวลง
"เธอตบฉันทำไมนิดฉันไปทำอะไรให้เธอ" วาณีจับแก้มท่ามกลางสายตาพนักงานบริษัทนิตากำมือแน่น
"เลิกเล่นบทนางเอกที่แสนดีได้แล้ววาณีเธอทำอะไรไว้เธอย่อมรู้ดี"
"ฉันทำอะไร"วาณีบีบน้ำตานิตากระชากวาณีขึ้นมา
"เธอฆ่าหมาของฉันใช่ไหม" นิตากัดฟันพูด
"ใช่..และฉันก็จะแย่งผัวแกต่อไง" วาณีพูดอย่างแผ่วเบานิตากำมือแน่น
"อย่าทำฉันเลยนิดฉันกับคุณธีไม่มีอะไรกัน"วาณีแกล้งอ่อนตัวลงเจ๊ส้มเห็นว่าไม่ได้การจึงไปตามธีรกร
"ทำเหรอ..ถ้าฉันทำมันต้องแบบนี้"นิตาจิกหัววาณีและใช้มืออีกข้างตบวาณีก่อนจะขึ้นคร่อมตบวาณีธีรกรลงมาพอดีรีบเข้ามาห้ามเขาดึงนิตาออก
"ปล่อยนิดนะธี..นิดจะฆ่ามัน"นิตาตะโกน
"พอนิดมีอะไรก็ค่อยๆพูดกันนิดเป็นอะไร"ธีรกรจับนิตา
"นั้นสินิดเราเป็นเพื่อนกันนะ" วาณีมองนิตาอย่างเศร้าๆนิตาสะบัดออกจากแขนธีรกรก่อนจะตรงเข้ามาหาวาณี
"แกไม่ใช่เพื่อนฉัน!!!" นิตาตบวาณีก่อนจะกระชากวาณีอย่างแรง
"นิดพอ...ธีบอกให้พอ" ธีรกรเข้าขว้างจนโดนนิตาตบหน้า
"ธีจะมาขวางทำไมมันสร้างภาพขนาดไหนมันฆ่าเจ้าวัยทีนแล้วมันก็กำลังจะแย่งธี..ธีดูไม่ออกหรือไง"
"นิดกำลังขาดสติฟังธีสิเดี๋ยวค่อยไปคุยกันที่บ้าน" ธีรกรเสียงแข็งใส่นิตานิตามองวาณีหล่อนยิ้มให้นิตาก่อนจะแกล้งตีหน้าเศร้า
"ถ้าแกยังไม่เลิกยุ่งกับชีวิตฉัน..เราได้เห็นดีกันแน่วาณี!!"นิตาประกาศกร้าวก่อนจะเดินออกไปธีรกรหันมองวาณีที่โดนตบจนแก้มแดง
"ผมขอโทษแทนนิดด้วย" ธีรกรพูด
"ไม่เป็นไรค่ะนิดเขาคงเข้าใจผิดวาไม่ถือสาหรอก"วาณียิ้มธีรกรก้มหน้าก่อนจะเดินออกไปท่ามกลางเสียงซุบซิบนินทาของพนักงาน
////////////
"นิดเป็นไงบ้าง" อารียาตรงเข้ามาจับมือนิตาหลังจากเธอลงจากรถนิตาไม่ตอบพลันธีรกรขับรถมาถึงนิตาเดินเข้าบ้านธีรกรรีบตามเข้าไป
"สถานการณ์ไม่ดีเลยเนอะอ้อย" อารียาพูดกับอ้อย
"เดี๋ยวนิด!!นิด"ธีรกรตรงมาดักหน้านิตา
"นี่มันเกิดอะไรขึ้น"
"ถ้านิดพูดธีจะเชื่อไหมล่ะ"นิตามองธีรกร
"ถ้านิดพูดด้วยสติธีจะรับฟัง"
"วาณีวางยาเจ้าวัยทีนแล้วตอนที่นิดตบเขา..เขาบอกว่าจะแย่งธีไปจากนิด"
"ไม่มีใครแย่งธีไปได้หรอกนะส่วนเรื่องเจ้าวัยทีนนิดไม่มีหลักฐานว่าเขาทำไม่ใช่เหรอ"
"ธีดูไม่ออกเหรอมันสร้างภาพโกหกขนาดไหนมันจงใจแย่งธีไปจากนิด"
"ธีไม่ใช่สิ่งของนะนิดที่ใครจะมาแย่งได้"
"ธีพูดแบบนี้ธีเข้าข้างมันใช่ไหม"
"นิดฟังธีสิธีไม่ได้เข้าข้างธีเชื่อในสิ่งที่เห็นเท่านั้น"
"ธีอย่ามาโกหก..นิดเชื่อแล้วว่าตบมือข้างเดียวไม่ดังธีพูดมาสิธีจะเลือกใครมันหรือนิด"
"นิดใช้เหตุผลหน่อยสิมันไม่ได้มีอะไรอย่างที่นิดคิด"
"ธีปกป้องมันธีบอกมาสิธีรักมันใช่ไหมธีนอกใจนิดใช่ไหม!!" นิตาตีธีรกรเขาจับไหล่เธอ
"ตั้งสติสินิด!!!!" ธีรกรเสียงแข็งใส่นิตา
"ได้..นิดจะตั้งสติ..ธีถอดวาออกจากตำแหน่งเลขาได้ไหม"นิตามองชายหนุ่มธีรกรมองเธอตอบ
"ธี.......ธีทำไม่ได้จะให้เขาออกเรื่องอะไรเรื่องที่นิดไม่ชอบหน้าเหรอ...เรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวมันคนละเรื่องเลยนะนิด"
"ก็ไม่ใช่เพราะงานเหรอเราถึงมายืนทะเลาะกันแบบนี้...นิดเข้าใจแล้วผู้ชายมันก็เหมือนกันหมด"นิตาจะเดินหนีแต่ธีรกรรั้งมือไว้
"ปล่อยนะนิดบอกให้ปล่อย!!!!!"นิตาสะบัดจนมือไปโดนรูปแต่งงานบนโต๊ะหล่นลงมาแตกธีรกรมองนิตาอย่างผิดหวัง
"ธีว่าเราคุยกันไม่รู้เรื่องแล้ว" ธีรกรเดินออกไปนิตาตามออกมา
"ถ้าธีก้าวออกไป..เราหย่ากัน"นิตาพูดธีรกรหันมามองเธอ
"ไว้รอเราทั้งคู่ใจเย็นก่อนดีกว่า" ธีรกรเดินออกไปนิตากำมือแน่นอารียาตรงเข้ามากอดนิตา
"นิดเธอ....,."
"มันเกิดขึ้นแล้วเอ้...มันเกิดขึ้นแล้ว"นิตากอดอารียาก่อนจะร้องไห้ออกมา
//////////////
ที่บ้านของวาณี
วาณีเข้าบ้านมาอย่างอารมณ์ดีจนแม่สงสัย
"มีความสุขอะไรน่ะวายิ้มเข้ามาเชียวแล้วนั้นหน้าไปโดนอะไรมา" แม่ของวาณีลุกมาจับแก้มลูกสาว
"ไม่มีอะไรหรอกแม่ก็แค่คนบ้า...แม่ฝันวาจะเป็นจริงแล้วนะตำแหน่งสะใภ้บริษัทใหญ่กำลังใกล้เข้ามาแล้ว" วาณีพูด
"วาพูดอะไรน่ะลูก"
"เดี๋ยวแม่คอยดูแล้วกัน"วาณีเดินขึ้นห้องไปอย่างอารมณ์ดี
"อะไรของเขา" แม่ของวาณีส่ายหัว
//////////////
ธีรกรขับรถมายังบ้านของตนสกุณาเห็นดังนั้นก็เข้ามาทักลูกชาย
"ธี..วันนี้ลมอะไรหอบมาล่ะลูก" สกุณายิ้ม
"เปล่าหรอกครับแม่..วันนี้ผมขอนอนที่นี่สักคืนนะครับ" ธีรกรเดินเข้าบ้านสกุณามองอย่างแปลกใจ
"มีเรื่องอะไรกันหรือเปล่านะ"สกุณาพูดก่อนจะหยิบโทรศัพท์โทรหานิตาแล้วฟังเรื่องราวทั้งหมด
"แม่ว่านิดใจเย็นๆก่อนนะตาธีนะหัวดื้อแต่ไหนแต่ไรแล้วแถมยังเชื่อเฉพาะในสิ่งที่เห็นอีกไว้เดี๋ยวแม่จะพูดให้นะ"สกุณาบอกนิตาก่อนจะวางสายแล้วเดินเข้าบ้านมาหาธีรกร
"แม่ว่าแล้วว่าสักวันต้องมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น"ธีรกรมองผู้เป็นแม่อย่างสงสัย
"นิดบอกแม่หรือครับ"
"เปล่าแม่ถามเขาเอง..ธีรู้ใช่ไหมว่านิดรักเจ้าวัยทีนมาก"
"ผมรู้ครับ"
"นั้นไง!!แล้วพอเจ้าวัยทีนตายนิดก็จะต้องเสียใจมากใช่ไหม"
"ครับ" ธีรกรตอบ
"แล้วธีก็ทิ้งนิตามา"
"แต่นิดไม่ฟังผมเลยผมคิดว่าการที่ผมแยกออกมาเพื่อให้เราทั้งคู่ใจเย็นจะได้คุยกันด้วยเหตุผล"
"แล้วไม่คิดบ้างหรือว่านิดจะเสียใจ"
"ผมรู้แต่ตอนนั้นคิดแค่ว่าผมควรจะให้นิดใจเย็นก่อน"
"เท่าที่แม่ฟังผู้หญิงคนที่ชื่อวาณีน่ะตั้งแต่เขาเข้ามาธีกับนิดก็มีปัญหาใช่ไหม"
"แม่คิดว่าเขาจะแย่งผมไปจากนิดเหรอ"
"อันนี้แม่ก็ไม่รู้หรอกนะแต่ที่แน่ๆแม่ไม่เชื่อว่าธีดูเขาไม่ออกก่อนแต่งงานกับนิตาธีเองก็มีผู้หญิงมามากมาย...ธีดูเขาออกใช่ไหม"
"ผมไม่แน่ใจ"
"งั้นปัญหาก็อยู่ที่ธีคนเป็นสามี..จะต้องทำให้ภรรยาเชื่อมั่นในตัวเขาใช่ไหม" สกุณามองลูกชาย
"ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง"
ปลิ๊น!!!!!!!
เสียงแตรรถดังสนั่นวาณีหันไปดูก็เห็นนิตาลงมาจากรถก่อนจะเดินมาหาเธอ
เพี๊ยะ!!!!
นิตาตบหน้าวาณีอย่างแรงวาณีทรุดตัวลง
"เธอตบฉันทำไมนิดฉันไปทำอะไรให้เธอ" วาณีจับแก้มท่ามกลางสายตาพนักงานบริษัทนิตากำมือแน่น
"เลิกเล่นบทนางเอกที่แสนดีได้แล้ววาณีเธอทำอะไรไว้เธอย่อมรู้ดี"
"ฉันทำอะไร"วาณีบีบน้ำตานิตากระชากวาณีขึ้นมา
"เธอฆ่าหมาของฉันใช่ไหม" นิตากัดฟันพูด
"ใช่..และฉันก็จะแย่งผัวแกต่อไง" วาณีพูดอย่างแผ่วเบานิตากำมือแน่น
"อย่าทำฉันเลยนิดฉันกับคุณธีไม่มีอะไรกัน"วาณีแกล้งอ่อนตัวลงเจ๊ส้มเห็นว่าไม่ได้การจึงไปตามธีรกร
"ทำเหรอ..ถ้าฉันทำมันต้องแบบนี้"นิตาจิกหัววาณีและใช้มืออีกข้างตบวาณีก่อนจะขึ้นคร่อมตบวาณีธีรกรลงมาพอดีรีบเข้ามาห้ามเขาดึงนิตาออก
"ปล่อยนิดนะธี..นิดจะฆ่ามัน"นิตาตะโกน
"พอนิดมีอะไรก็ค่อยๆพูดกันนิดเป็นอะไร"ธีรกรจับนิตา
"นั้นสินิดเราเป็นเพื่อนกันนะ" วาณีมองนิตาอย่างเศร้าๆนิตาสะบัดออกจากแขนธีรกรก่อนจะตรงเข้ามาหาวาณี
"แกไม่ใช่เพื่อนฉัน!!!" นิตาตบวาณีก่อนจะกระชากวาณีอย่างแรง
"นิดพอ...ธีบอกให้พอ" ธีรกรเข้าขว้างจนโดนนิตาตบหน้า
"ธีจะมาขวางทำไมมันสร้างภาพขนาดไหนมันฆ่าเจ้าวัยทีนแล้วมันก็กำลังจะแย่งธี..ธีดูไม่ออกหรือไง"
"นิดกำลังขาดสติฟังธีสิเดี๋ยวค่อยไปคุยกันที่บ้าน" ธีรกรเสียงแข็งใส่นิตานิตามองวาณีหล่อนยิ้มให้นิตาก่อนจะแกล้งตีหน้าเศร้า
"ถ้าแกยังไม่เลิกยุ่งกับชีวิตฉัน..เราได้เห็นดีกันแน่วาณี!!"นิตาประกาศกร้าวก่อนจะเดินออกไปธีรกรหันมองวาณีที่โดนตบจนแก้มแดง
"ผมขอโทษแทนนิดด้วย" ธีรกรพูด
"ไม่เป็นไรค่ะนิดเขาคงเข้าใจผิดวาไม่ถือสาหรอก"วาณียิ้มธีรกรก้มหน้าก่อนจะเดินออกไปท่ามกลางเสียงซุบซิบนินทาของพนักงาน
////////////
"นิดเป็นไงบ้าง" อารียาตรงเข้ามาจับมือนิตาหลังจากเธอลงจากรถนิตาไม่ตอบพลันธีรกรขับรถมาถึงนิตาเดินเข้าบ้านธีรกรรีบตามเข้าไป
"สถานการณ์ไม่ดีเลยเนอะอ้อย" อารียาพูดกับอ้อย
"เดี๋ยวนิด!!นิด"ธีรกรตรงมาดักหน้านิตา
"นี่มันเกิดอะไรขึ้น"
"ถ้านิดพูดธีจะเชื่อไหมล่ะ"นิตามองธีรกร
"ถ้านิดพูดด้วยสติธีจะรับฟัง"
"วาณีวางยาเจ้าวัยทีนแล้วตอนที่นิดตบเขา..เขาบอกว่าจะแย่งธีไปจากนิด"
"ไม่มีใครแย่งธีไปได้หรอกนะส่วนเรื่องเจ้าวัยทีนนิดไม่มีหลักฐานว่าเขาทำไม่ใช่เหรอ"
"ธีดูไม่ออกเหรอมันสร้างภาพโกหกขนาดไหนมันจงใจแย่งธีไปจากนิด"
"ธีไม่ใช่สิ่งของนะนิดที่ใครจะมาแย่งได้"
"ธีพูดแบบนี้ธีเข้าข้างมันใช่ไหม"
"นิดฟังธีสิธีไม่ได้เข้าข้างธีเชื่อในสิ่งที่เห็นเท่านั้น"
"ธีอย่ามาโกหก..นิดเชื่อแล้วว่าตบมือข้างเดียวไม่ดังธีพูดมาสิธีจะเลือกใครมันหรือนิด"
"นิดใช้เหตุผลหน่อยสิมันไม่ได้มีอะไรอย่างที่นิดคิด"
"ธีปกป้องมันธีบอกมาสิธีรักมันใช่ไหมธีนอกใจนิดใช่ไหม!!" นิตาตีธีรกรเขาจับไหล่เธอ
"ตั้งสติสินิด!!!!" ธีรกรเสียงแข็งใส่นิตา
"ได้..นิดจะตั้งสติ..ธีถอดวาออกจากตำแหน่งเลขาได้ไหม"นิตามองชายหนุ่มธีรกรมองเธอตอบ
"ธี.......ธีทำไม่ได้จะให้เขาออกเรื่องอะไรเรื่องที่นิดไม่ชอบหน้าเหรอ...เรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวมันคนละเรื่องเลยนะนิด"
"ก็ไม่ใช่เพราะงานเหรอเราถึงมายืนทะเลาะกันแบบนี้...นิดเข้าใจแล้วผู้ชายมันก็เหมือนกันหมด"นิตาจะเดินหนีแต่ธีรกรรั้งมือไว้
"ปล่อยนะนิดบอกให้ปล่อย!!!!!"นิตาสะบัดจนมือไปโดนรูปแต่งงานบนโต๊ะหล่นลงมาแตกธีรกรมองนิตาอย่างผิดหวัง
"ธีว่าเราคุยกันไม่รู้เรื่องแล้ว" ธีรกรเดินออกไปนิตาตามออกมา
"ถ้าธีก้าวออกไป..เราหย่ากัน"นิตาพูดธีรกรหันมามองเธอ
"ไว้รอเราทั้งคู่ใจเย็นก่อนดีกว่า" ธีรกรเดินออกไปนิตากำมือแน่นอารียาตรงเข้ามากอดนิตา
"นิดเธอ....,."
"มันเกิดขึ้นแล้วเอ้...มันเกิดขึ้นแล้ว"นิตากอดอารียาก่อนจะร้องไห้ออกมา
//////////////
ที่บ้านของวาณี
วาณีเข้าบ้านมาอย่างอารมณ์ดีจนแม่สงสัย
"มีความสุขอะไรน่ะวายิ้มเข้ามาเชียวแล้วนั้นหน้าไปโดนอะไรมา" แม่ของวาณีลุกมาจับแก้มลูกสาว
"ไม่มีอะไรหรอกแม่ก็แค่คนบ้า...แม่ฝันวาจะเป็นจริงแล้วนะตำแหน่งสะใภ้บริษัทใหญ่กำลังใกล้เข้ามาแล้ว" วาณีพูด
"วาพูดอะไรน่ะลูก"
"เดี๋ยวแม่คอยดูแล้วกัน"วาณีเดินขึ้นห้องไปอย่างอารมณ์ดี
"อะไรของเขา" แม่ของวาณีส่ายหัว
//////////////
ธีรกรขับรถมายังบ้านของตนสกุณาเห็นดังนั้นก็เข้ามาทักลูกชาย
"ธี..วันนี้ลมอะไรหอบมาล่ะลูก" สกุณายิ้ม
"เปล่าหรอกครับแม่..วันนี้ผมขอนอนที่นี่สักคืนนะครับ" ธีรกรเดินเข้าบ้านสกุณามองอย่างแปลกใจ
"มีเรื่องอะไรกันหรือเปล่านะ"สกุณาพูดก่อนจะหยิบโทรศัพท์โทรหานิตาแล้วฟังเรื่องราวทั้งหมด
"แม่ว่านิดใจเย็นๆก่อนนะตาธีนะหัวดื้อแต่ไหนแต่ไรแล้วแถมยังเชื่อเฉพาะในสิ่งที่เห็นอีกไว้เดี๋ยวแม่จะพูดให้นะ"สกุณาบอกนิตาก่อนจะวางสายแล้วเดินเข้าบ้านมาหาธีรกร
"แม่ว่าแล้วว่าสักวันต้องมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น"ธีรกรมองผู้เป็นแม่อย่างสงสัย
"นิดบอกแม่หรือครับ"
"เปล่าแม่ถามเขาเอง..ธีรู้ใช่ไหมว่านิดรักเจ้าวัยทีนมาก"
"ผมรู้ครับ"
"นั้นไง!!แล้วพอเจ้าวัยทีนตายนิดก็จะต้องเสียใจมากใช่ไหม"
"ครับ" ธีรกรตอบ
"แล้วธีก็ทิ้งนิตามา"
"แต่นิดไม่ฟังผมเลยผมคิดว่าการที่ผมแยกออกมาเพื่อให้เราทั้งคู่ใจเย็นจะได้คุยกันด้วยเหตุผล"
"แล้วไม่คิดบ้างหรือว่านิดจะเสียใจ"
"ผมรู้แต่ตอนนั้นคิดแค่ว่าผมควรจะให้นิดใจเย็นก่อน"
"เท่าที่แม่ฟังผู้หญิงคนที่ชื่อวาณีน่ะตั้งแต่เขาเข้ามาธีกับนิดก็มีปัญหาใช่ไหม"
"แม่คิดว่าเขาจะแย่งผมไปจากนิดเหรอ"
"อันนี้แม่ก็ไม่รู้หรอกนะแต่ที่แน่ๆแม่ไม่เชื่อว่าธีดูเขาไม่ออกก่อนแต่งงานกับนิตาธีเองก็มีผู้หญิงมามากมาย...ธีดูเขาออกใช่ไหม"
"ผมไม่แน่ใจ"
"งั้นปัญหาก็อยู่ที่ธีคนเป็นสามี..จะต้องทำให้ภรรยาเชื่อมั่นในตัวเขาใช่ไหม" สกุณามองลูกชาย
"ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง"
สายลมและเวลา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 10 เม.ย. 2558, 16:25:17 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 10 เม.ย. 2558, 16:34:38 น.
จำนวนการเข้าชม : 1329
| << บทที่9:ความอดทนที่มีขีดจำกัด | บทที่11:ร้ายมาร้ายกลับ >> |
coonX3 11 เม.ย. 2558, 01:10:59 น.
ถ้ายังตาบอด ได้หย่าแน่ๆๆ
ถ้ายังตาบอด ได้หย่าแน่ๆๆ
Zephyr 16 เม.ย. 2558, 21:56:19 น.
ทำตัวหูตากว้างสว่างกว่านี้ได้มั้ยนายธี
ทำตัวหูตากว้างสว่างกว่านี้ได้มั้ยนายธี