สามีตีตราจอง
ชีวิตคู่คือการเริ่มต้นของคน2คนเป็นเหมือนละครฉากสำคัญไม่มีผู้กำกับไม่มีบทมีแต่เธอและเขาที่ต้องเรียนรู้การใช้ชีวิตคู่และเรียนรู้ที่จะเข้าใจกันและนั้นคือความหมายของคำว่า"มั่นคง"
Tags: ความรัก ชีวิตคู่
ตอน: บทที่12:ใครจะยอม
เช้าวันต่อมา
วาณียืนรอธีรกรอยู่ที่ลานจอดรถจนรถเขาเข้ามา
"คุณธีคะทำไมเมื่อวานคุณไม่ไปตามนัดล่ะคะ"วาณีถาม
"ผมลืม"ธีรกรตอบ
"ทั้งๆที่เรานัดกันแล้วน่ะเหรอคะ"
"ผมขอโทษ"ธีรกรหันหลัง
"นิตาไม่ให้คุณมาใช่ไหม"
"มันไม่เกี่ยวกับนิดหรอกครับถ้าจะเอาจริงๆผมว่า..เราอย่าใกล้เกินงานดีกว่านะครับ"
"คุณรังเกียจฉันเหรอคะ"
"ผมไม่ได้รังเกียจคุณแต่ผมควรให้เกียรติผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาผมนั่นคือสิ่งที่สามีควรทำไม่ใช่หรือครับ"ธีรกรจะเดินเข้าบริษัทแต่วาณีตรงมารั้งแขนเขา
"แต่วารักคุณ" วาณีพูดออกมาธีรกรอึ้งกับคำพูดเธอ
"แต่ผมมีภรรยาแล้ว"ธีรกรแกะมือวาณีออก
"แต่วารักคุณรักตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกัน"
"แล้วคุณจะรับได้เหรอที่เป็นแบบนี้"
"ได้สิคะวารักคุณ"
"แต่ผมว่าเราจบกันแค่นี้เถอะเพราะคุณคงรู้ว่าผมเลือกนิด"ธีรกรเดินเข้าบริษัทไปวาณีล้มลงร้องไห้
"ทำไมฉันไม่ดีตรงไหนทำไม!!!"วาณีร้องไห้ก่อนจะกำมือแน่นพลันมีมือใครคนหนึ่งยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้วาณี
"นิตา!!!" วาณีลุกขึ้น
"เธอก็เห็นแล้วว่าธีเขาเลือกฉันเลิกยุ่งกับชีวิตเราสองคนได้แล้ว"นิตาพูด
"คุณธีเขาพูดเพราะเขาเกรงใจแกเขาไม่ได้ตั้งใจพูดแบบนั้น"
"งั้นเธอก็รู้ไว้นะ..ธีไม่รู้ว่าฉันมาที่นี่ซึ่งแปลว่าเขาซื่อสัตย์กับฉันทั้งต่อหน้าและลับหลัง"
"แล้วไง!!..นิตา..เธอมีทุกอย่างฉันขอได้ไหมฉันขอคุณธีได้ไหม"
"ฉันให้เธอไม่ได้ธีไม่ใช่ของๆใครแต่เขาเป็นสามีฉัน!!" นิตาเก็บผ้าเช็ดหน้าจะเดินเข้าบริษัทไปหาธีรกรแต้วาณีดึงมือไว้
"งั้นเธอก็รู้ไว้เลย..สามีภรรยามันก็แค่ในทะเบียนสมรส..ถ้าเธอไม่ยอมฉันก็ไม่ยอม"
"งั้นฉันบอกได้เลย..ฉันไม่ยอม!!"นิตาสะบัดมือออกก่อนจะเดินเข้าบริษัท
"ฉันจะยอมแพ้ง่ายๆไม่ได้"วาณีพูดกับตัวเอง
////////////////
นิตาเดินเข้ามาที่ห้องของธีรกรเขามองเธอ
"อ่าวนิดวันนี้ไม่เปิดร้านเหรอ"ธีรกรถาม
"นิดหยุดน่ะเลยจะมารอรับธีไปกินข้าวกลางวันด้วยกัน"
"งั้นนิดนั่งตรงนี้นะ" ธีรกรพานิตามานั่งตรงโซฟา
"นิดว่า...นิดไปเอากาแฟมาให้ธีดีกว่า" นิตายิ้มพลันเดินออกมาที่ห้องชงกาแฟก็เจอวาณียืนอยู่นิตาไม่สนใจชงกาแฟจนเสร็จวาณีที่พึ่งชงเสร็จยิ้มมุมปากก่อนจะเดินชนนิตาจนกาแฟหกแล้วหันมายิ้มเยาะเธอนิตามองตามหลังวาณี
"เธอนี่มัน" นิตาลุกขึ้นตรงไปกระชากแขนวาณี
"ปล่อยนะ" วาณีพยายามแกะมือนิตาออก
"เธอตั้งใจแกล้งฉันใช่ไหม"
"มันเป็นอุบัติเหตุ" วาณียิ้ม
"ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้!!" นิตามองวาณี
"ไม่!!!" วาณีสะบัดมือออกก่อนจะเดินหนีแต่นิตาตามไปกระชากแขนวาณีอย่างแรงจนหล่อนเสียหลักจากรองเท้าส้นสูงทำให้ตกบันไดที่อยู่ข้างๆ
"ว๊าย!!!!!!"เจ๊ส้มที่พึ่งเข้ามาอุทานนิตาตกใจมองวาณีที่ตกลงไป
"ช่วยด้วยค๊า!!!ยัยวาตกบันได" เจ๊ส้มตะโกนเป็นจังหวะที่ธีรกรเดินมาตามหานิตา
"นิด" ธีรกรเดินมาหานิตาที่ยืนตกใจเขามองลงไปข้างล่างก็เห็นวาณีหัวแตกเลือดซิบ
"คุณวา" ธีรกรจะลงไปนิตารั้งมือเขา
"ธี...อย่าไปนะ" นิตาพูดธีรกรดึงมือนิตาออก
"ผมต้องไปช่วยเขานิด" ธีรกรลงมาหาวาณีท่ามกลางสายตาพนักงาน
"คุณวาคุณเป็นอะไรมากหรือเปล่าครับ"ธีรกรพยุงหล่อนลุกขึ้นแต่วาณีเซล้ม
"วา....วาเจ็บเท้าค่ะ" วาณีพูด
"งั้นเดี๋ยวผมพาไปโรงพยาบาล"ธีรกรพูด
"วา...วาเดินไม่ไหวค่ะมันเจ็บ" วาณีซบไหล่ธีรกรชายหนุ่มจึงต้องอุ้มเธอท่ามกลางสายตาพนักงานและนิตาวาณีแอบหันมายิ้มให้นิตา
"ธี" นิตากำมือแน่นมองดูธีรกรอุ้มวาณีออกไป
/////////////////////
ขอโทษผู้อ่านทุกคนนะคะพอดีสายลมและเวลาป่วยเป็นไข้หวัดพึ่งหายค่ะเลยไม่ได้มาลงหลายวันยังไงก็อย่าพึ่งลืมกันนะคะขอบคุณผู้อ่านทุกคนที่ติดตามค่ะ
วาณียืนรอธีรกรอยู่ที่ลานจอดรถจนรถเขาเข้ามา
"คุณธีคะทำไมเมื่อวานคุณไม่ไปตามนัดล่ะคะ"วาณีถาม
"ผมลืม"ธีรกรตอบ
"ทั้งๆที่เรานัดกันแล้วน่ะเหรอคะ"
"ผมขอโทษ"ธีรกรหันหลัง
"นิตาไม่ให้คุณมาใช่ไหม"
"มันไม่เกี่ยวกับนิดหรอกครับถ้าจะเอาจริงๆผมว่า..เราอย่าใกล้เกินงานดีกว่านะครับ"
"คุณรังเกียจฉันเหรอคะ"
"ผมไม่ได้รังเกียจคุณแต่ผมควรให้เกียรติผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาผมนั่นคือสิ่งที่สามีควรทำไม่ใช่หรือครับ"ธีรกรจะเดินเข้าบริษัทแต่วาณีตรงมารั้งแขนเขา
"แต่วารักคุณ" วาณีพูดออกมาธีรกรอึ้งกับคำพูดเธอ
"แต่ผมมีภรรยาแล้ว"ธีรกรแกะมือวาณีออก
"แต่วารักคุณรักตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกัน"
"แล้วคุณจะรับได้เหรอที่เป็นแบบนี้"
"ได้สิคะวารักคุณ"
"แต่ผมว่าเราจบกันแค่นี้เถอะเพราะคุณคงรู้ว่าผมเลือกนิด"ธีรกรเดินเข้าบริษัทไปวาณีล้มลงร้องไห้
"ทำไมฉันไม่ดีตรงไหนทำไม!!!"วาณีร้องไห้ก่อนจะกำมือแน่นพลันมีมือใครคนหนึ่งยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้วาณี
"นิตา!!!" วาณีลุกขึ้น
"เธอก็เห็นแล้วว่าธีเขาเลือกฉันเลิกยุ่งกับชีวิตเราสองคนได้แล้ว"นิตาพูด
"คุณธีเขาพูดเพราะเขาเกรงใจแกเขาไม่ได้ตั้งใจพูดแบบนั้น"
"งั้นเธอก็รู้ไว้นะ..ธีไม่รู้ว่าฉันมาที่นี่ซึ่งแปลว่าเขาซื่อสัตย์กับฉันทั้งต่อหน้าและลับหลัง"
"แล้วไง!!..นิตา..เธอมีทุกอย่างฉันขอได้ไหมฉันขอคุณธีได้ไหม"
"ฉันให้เธอไม่ได้ธีไม่ใช่ของๆใครแต่เขาเป็นสามีฉัน!!" นิตาเก็บผ้าเช็ดหน้าจะเดินเข้าบริษัทไปหาธีรกรแต้วาณีดึงมือไว้
"งั้นเธอก็รู้ไว้เลย..สามีภรรยามันก็แค่ในทะเบียนสมรส..ถ้าเธอไม่ยอมฉันก็ไม่ยอม"
"งั้นฉันบอกได้เลย..ฉันไม่ยอม!!"นิตาสะบัดมือออกก่อนจะเดินเข้าบริษัท
"ฉันจะยอมแพ้ง่ายๆไม่ได้"วาณีพูดกับตัวเอง
////////////////
นิตาเดินเข้ามาที่ห้องของธีรกรเขามองเธอ
"อ่าวนิดวันนี้ไม่เปิดร้านเหรอ"ธีรกรถาม
"นิดหยุดน่ะเลยจะมารอรับธีไปกินข้าวกลางวันด้วยกัน"
"งั้นนิดนั่งตรงนี้นะ" ธีรกรพานิตามานั่งตรงโซฟา
"นิดว่า...นิดไปเอากาแฟมาให้ธีดีกว่า" นิตายิ้มพลันเดินออกมาที่ห้องชงกาแฟก็เจอวาณียืนอยู่นิตาไม่สนใจชงกาแฟจนเสร็จวาณีที่พึ่งชงเสร็จยิ้มมุมปากก่อนจะเดินชนนิตาจนกาแฟหกแล้วหันมายิ้มเยาะเธอนิตามองตามหลังวาณี
"เธอนี่มัน" นิตาลุกขึ้นตรงไปกระชากแขนวาณี
"ปล่อยนะ" วาณีพยายามแกะมือนิตาออก
"เธอตั้งใจแกล้งฉันใช่ไหม"
"มันเป็นอุบัติเหตุ" วาณียิ้ม
"ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้!!" นิตามองวาณี
"ไม่!!!" วาณีสะบัดมือออกก่อนจะเดินหนีแต่นิตาตามไปกระชากแขนวาณีอย่างแรงจนหล่อนเสียหลักจากรองเท้าส้นสูงทำให้ตกบันไดที่อยู่ข้างๆ
"ว๊าย!!!!!!"เจ๊ส้มที่พึ่งเข้ามาอุทานนิตาตกใจมองวาณีที่ตกลงไป
"ช่วยด้วยค๊า!!!ยัยวาตกบันได" เจ๊ส้มตะโกนเป็นจังหวะที่ธีรกรเดินมาตามหานิตา
"นิด" ธีรกรเดินมาหานิตาที่ยืนตกใจเขามองลงไปข้างล่างก็เห็นวาณีหัวแตกเลือดซิบ
"คุณวา" ธีรกรจะลงไปนิตารั้งมือเขา
"ธี...อย่าไปนะ" นิตาพูดธีรกรดึงมือนิตาออก
"ผมต้องไปช่วยเขานิด" ธีรกรลงมาหาวาณีท่ามกลางสายตาพนักงาน
"คุณวาคุณเป็นอะไรมากหรือเปล่าครับ"ธีรกรพยุงหล่อนลุกขึ้นแต่วาณีเซล้ม
"วา....วาเจ็บเท้าค่ะ" วาณีพูด
"งั้นเดี๋ยวผมพาไปโรงพยาบาล"ธีรกรพูด
"วา...วาเดินไม่ไหวค่ะมันเจ็บ" วาณีซบไหล่ธีรกรชายหนุ่มจึงต้องอุ้มเธอท่ามกลางสายตาพนักงานและนิตาวาณีแอบหันมายิ้มให้นิตา
"ธี" นิตากำมือแน่นมองดูธีรกรอุ้มวาณีออกไป
/////////////////////
ขอโทษผู้อ่านทุกคนนะคะพอดีสายลมและเวลาป่วยเป็นไข้หวัดพึ่งหายค่ะเลยไม่ได้มาลงหลายวันยังไงก็อย่าพึ่งลืมกันนะคะขอบคุณผู้อ่านทุกคนที่ติดตามค่ะ
สายลมและเวลา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 20 เม.ย. 2558, 23:24:11 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 20 เม.ย. 2558, 23:33:11 น.
จำนวนการเข้าชม : 1395
| << บทที่11:ร้ายมาร้ายกลับ | บทที่13:แตกหัก >> |
สายลมที่พัดวน 20 เม.ย. 2558, 23:36:44 น.
ไปช่วยหล่อนทำไมคุณธี!!!!!!!!
ปอลิง:นึกว่าหายไปไหนที่แท้เป็นหวัดนี่เองดูแลตัวเองดีๆนะค๊าจะได้มาอัพแผนก่อการร้ายนังวาต่อ
ไปช่วยหล่อนทำไมคุณธี!!!!!!!!
ปอลิง:นึกว่าหายไปไหนที่แท้เป็นหวัดนี่เองดูแลตัวเองดีๆนะค๊าจะได้มาอัพแผนก่อการร้ายนังวาต่อ
Zephyr 21 เม.ย. 2558, 00:04:25 น.
ธี ตอนก่อนเพิ่งชมนายไป
ตอนนี้ขอคืนนะ ผู้ชายโลเล
ไหนว่าฉลาด แต่ไม่เฉลียวเลย
ระวังเถอะ ทำเป็นรักความถูกต้อง
เสียหัวใจไปเมื่อไร
นายจะรู้ว่าความถูกต้อง รักยุติธรรม สู้ความรู้สึกไม่ได้หรอก ฮึ
จะรอสมน้ำหน้าธีรกร และกระทืบซ้ำยายกน้าซีเมนต์
ธี ตอนก่อนเพิ่งชมนายไป
ตอนนี้ขอคืนนะ ผู้ชายโลเล
ไหนว่าฉลาด แต่ไม่เฉลียวเลย
ระวังเถอะ ทำเป็นรักความถูกต้อง
เสียหัวใจไปเมื่อไร
นายจะรู้ว่าความถูกต้อง รักยุติธรรม สู้ความรู้สึกไม่ได้หรอก ฮึ
จะรอสมน้ำหน้าธีรกร และกระทืบซ้ำยายกน้าซีเมนต์