{ เจ้าบ่าวจอมเถื่อน }
เจ้าบ่าวจอมเถื่อน
Tags: เจ้าบ่าวจอมเถื่อน, เขม, ขวัญกมล, เกษม, ขจีพรรณ, บุลินทร, นักเลง, สาวแว่น, หื่น, เถื่อน, ตบจูบ, คอมเมดี้

ตอน: บทที่ 1 ใจนักเลง (ครึ่งแรก)



ใจนักเลง






๖ เดือนที่แล้ว

“ไอ้เขม! ไปมีเรื่องมาอีกแล้วเหรอวะ!”

พ่อเลี้ยงเกษมส่ายหน้าเอือมระอาเมื่อเห็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนถูกลูกน้องหิ้วปีกกลับมาในสภาพคิ้วแตก เลือดกบปาก ผมหยักศกยาวระต้นคอที่กระเซอะกระเซิงอยู่แล้วยิ่งไม่เป็นทรงไปกันใหญ่

“พูดผิดพูดใหม่ได้นะพ่อ คนอย่างผมไม่เคยหาเรื่องใครก่อน” เขมขอความเป็นธรรม

“เออ ข้าขอโทษ คราวนี้ใครหาเรื่องเอ็งล่ะ”

“พวกไอ้รัฐเหมือนเดิม มันจ้องจะยั่วโมโหผมตลอด” เจ้าของร่างสูงใหญ่ผิวคร้ามแดด ใบหน้าหล่อเหลาคมคายที่บัดนี้ยับเยินด้วยรอยฟกช้ำบอกเสียงขุ่นจัดแล้วถุยน้ำลายปนเลือดเค็มคาวลงพื้น คิดแล้วยังแค้นไม่หาย!

เมื่อครู่ตอนไปกินข้าวเที่ยงที่ตลาด เขาเจอไอ้รัฐคู่อริ ลูกชายเจ้าของโรงสีใหญ่ของตำบลเขาชุมรัก มันหาว่าเขาใช้กำลังขืนใจดอกฟ้าผู้หญิงของมันให้มีอะไรด้วย ทั้งที่ฝ่ายนั้นมาหาเขาเอง เธอยืนยันว่าไม่เคยมีอะไรกับรัฐและไม่ใช่ผู้หญิงของมัน ถ้าดอกฟ้าไม่เต็มใจ เขาคงไม่ได้บรรเลงเพลงสวาทกับเธอหลายครั้งหลายหน คนอย่างเขาไม่เคยยุ่งกับผู้หญิงของใครอยู่แล้ว

เขาจะเลี่ยงไปทางอื่น เพราะไม่อยากใช้กำลังโดยไม่จำเป็น แต่พวกไอ้รัฐก็เดินมาขวางพร้อมมองหน้ากวนบาทา ท่าทางจะไม่ถอยร่นง่ายๆ เลยต้องสู้กับมันสักตั้ง แต่ที่หมดสภาพกลับมาแบบนี้ เพราะตอนไอ้รัฐเพลี่ยงพล้ำ มันรีบเรียกคนเข้ามารุมเขากับลูกน้องซึ่งมีแค่สามคน

จากตอนแรกตกลงดวลกันมือเปล่าสามต่อสามกลายเป็นหกต่อสาม ถึงอย่างนั้นเขาและพรรคพวกก็สู้ยิบตา แต่เพราะมีกำลังน้อยกว่าจึงโดนเล่นซะน่วม!

“ข้าบอกแล้วไงว่าให้อดทน นับหนึ่งถึงสิบเข้าไว้ เอ็งเป็นนักเลง ต้องนิ่งอย่างเสือ อย่าลดตัวไปชกต่อยกับอันธพาลพวกนั้นพร่ำเพรื่อ” ผู้เป็นพ่อสอนอย่างใจเย็น เขาเองก็เป็นนักเลงเก่า เข้าใจดีว่าลูกชายวัย ๒๖ ย่าง ๒๗ ย่อมเลือดร้อนตามประสาคนหนุ่ม แต่ก็อยากให้มีเรื่องน้อยที่สุด เพราะกลัวมันจะตายก่อนเวลาอันควร

มองย้อนกลับไปสมัยเขาอายุเท่าไอ้เขม ตอนนั้นก็ไม่รักตัวกลัวตายเหมือนกัน พ่อแม่กลุ้มใจไม่เว้นวัน กรรมคงตามสนองเขาเข้าแล้ว

“โธ่ พ่อคิดว่าผมไม่นับเหรอ ผมอดทนอดกลั้น นับหนึ่งถึงสิบวนไปวนมาเป็นร้อยรอบ แต่มันทนไม่ไหวจริงๆ” เขมนิ่วหน้าเมื่อยิ่งพูดมากยิ่งเจ็บปาก

“ไอ้ขันติ ไอ้สงบ ไม่ห้ามลูกพี่ของพวกเอ็งเลยเหรอวะ” พ่อเลี้ยงเกษมหันไปตำหนิลูกน้องของลูก

“วินาทีนั้นพี่เขมสั่งลุย พวกผมก็ลุยอย่างเดียว ไม่ได้สนใจอะไรเลยครับ” ขันติหนุ่มร่างใหญ่ผิวคล้ำตอบซื่อๆ

“ผมว่าถ้าเป็นพ่อเลี้ยงคงทนไม่ไหวเหมือนกัน พวกมันวอนโดนตีนจริงๆนะครับ” สงบที่ไม่สงบเหมือนชื่อเสริมต่อ

“ไม่ได้เรื่องเลย ข้าให้พวกเอ็งดูแลไอ้เขม คอยห้ามเวลามันจะทำอะไรไม่ดี ไม่ใช่คอยสนับสนุนแบบนี้” ชายวัยกลางคนถอนหายใจยาว

ลูกชายเขามักมีเรื่องชกต่อยกับนักเลงแถบนี้เป็นประจำโดยเฉพาะรัฐ เหตุเพราะไอ้เขมจอมเกรียนมันหน้าตาหล่อเหลาเหมือนเขาสมัยหนุ่ม แค่อยู่เฉยๆก็มีสาวๆมารุมล้อมติดพันมากมายจึงทำให้คนอื่นเห็นแล้วหมั่นไส้

พ่อเลี้ยงเกษมยังมองไม่ออกเลยว่าอนาคตคนไม่เอาการเอางานอย่างเขมจะขึ้นมาบริหารไร่ชาเกษมต่อจากเขาได้ยังไง แต่เขามีลูกชายคนเดียว เมียก็ตายไปกว่า ๒๐ ปีแล้ว อนาคตไร่นี้จะฝากฝังใครได้นอกจากเขม ยังไงก็ต้องเป็นมัน

เขาปล่อยให้เขมเหลวไหลมานานเกินไปแล้ว ต้องหาทางเปลี่ยนนิสัยมันให้กลายเป็นผู้เป็นคนกับเขาให้ได้ เพราะเขมอายุใกล้ขึ้นเลขสามเต็มที เขาอยากให้ลูกเอากำลังมาใช้ในการทำงานมากกว่าไปต่อยตี ถึงมันจะไม่เคยท้าทายหรือรังแกใครก่อน แต่เมื่อเกิดเรื่องชกต่อยแล้ว สุดท้ายก็ไม่เป็นผลดีกับทุกฝ่าย!

“พ่อมีอะไรอีกไหม ผมจะกลับบ้านทำแผล” เขมหมายถึงเรือนหลังเล็กของตน

“ไปเถอะ เบื่อหน้ามึงเต็มทีแล้วไอ้ลูกเวร” ชายวัยกลางคนทำหน้าเซ็งจัด

“งั้นเจอกันตอนเย็นนะพ่อ” เจ้าของร่างสูงใหญ่ว่า ก่อนจะให้ลูกน้องประคองกลับเรือนส่วนตัว

พ่อเลี้ยงเกษมมองตามหลังลูกชายพลางยิ้มกริ่มเมื่อนึกถึงวิธีแก้ปัญหาที่พ่อแม่ใช้กับตนในอดีต ถ้าเอามาใช้กับไอ้เขมจอมเกรียน มันจะได้ผลหรือเปล่านะ





รัฐหัวเราะอย่างสะใจเมื่อทำศัตรูหมดท่ากลับบ้านได้ หลังจากที่ผ่านมาดวลกันทีไร ไม่เสมอก็เป็นฝ่ายเขาแพ้ทุกที แต่ครั้งนี้ยังไงก็ยอมไม่ได้ เพราะมีเดิมพันสูงมาก ถึงจะชนะแบบไม่ใสสะอาด แต่เขาไม่สนเสียอย่าง ใครจะทำไม!

เจ้าของผมตัดสั้นเกรียนและลูกน้องอีกห้าคนบิดมอเตอร์ไซค์สามคันเรียงหน้ากระดานเสียงดังสนั่นไม่เกรงใจชาวบ้าน มุ่งหน้าตรงไปยังบ้านของดอกฟ้า สาวสวยประจำตำบล เพื่อทวงสัญญาที่เธอให้ไว้

“น้องดอกฟ้าจ๋า พี่ชกชนะไอ้เขมแล้วจ้ะ” ทันทีที่ถึงบ้านฝ่ายหญิงและเจอเธอ รัฐรีบโชว์ภาพในสมาร์ทโฟนที่ให้ลูกน้องถ่ายรูปเขมซึ่งถูกต่อยจนสะบักสะบอมเอาไว้

เจ้าของใบหน้าสวยเฉี่ยว หุ่นสุดสะบึมในชุดเสื้อสายเดี่ยวสีแดงและกางเกงยีนสั้นเสมอหูฉวยเอาโทรศัพท์มือถือไปเลื่อนดูภาพ ก่อนจะเบ้ปากรัวๆและส่งคืนให้หนุ่มหัวเกรียน

“ไปกันเลยไหมจ๊ะ” รัฐทำตาหวานเยิ้ม

“ไปไหน”

“อ้าว ก็น้องดอกฟ้าบอกว่า ถ้าพี่ชกชนะไอ้เขม จะให้พี่…” ชายหนุ่มยิ้มกรุ้มกริ่ม ไม่ต้องเอ่ยก็คิดว่าหญิงสาวรู้ดีว่าเขาหมายถึงอะไร “อย่าบอกนะว่าน้องดอกฟ้าลืมไปแล้ว”

“ไม่ลืม แต่ไม่ให้”

“อ้าว” รัฐอุทานอีกรอบ “ทำไมล่ะจ๊ะ หรือพี่ต้องอัดไอ้เขมให้เละกว่านี้”

“พี่ชนะพี่เขมเพราะโกงน่ะสิ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ อย่างพี่ถ้าสู้กันแฟร์ๆ ยังไงก็ไม่มีทางล้มพี่เขมได้หรอก ไม่งั้นฉันจะกล้าท้าเหรอ” น้ำเสียงหญิงสาวชื่นชมฝ่ายนั้นเต็มที่ แอบภูมิใจไม่น้อยที่เธอเป็นต้นเหตุทำให้ชายหนุ่มสองคนชกต่อยกันเพื่อแย่งชิง

“น้องดอกฟ้า” เขาทำเสียงระโหย “โธ่ พี่ไม่ได้โกงหรือเล่นแง่อะไรเลยนะจ๊ะ ที่ชนะเพราะฝีมือล้วนๆ”

“ฉันไม่เชื่อ! กลับไปเถอะพี่รัฐ แล้วอย่าหวังว่าจะได้นอนกับฉัน สำหรับฉันถ้าไม่ชอบยังไงก็ไม่ให้ จำเอาไว้!” ดอกฟ้าหันหลังจะเดินกลับเข้าบ้าน

“น้องดอกฟ้า เดี๋ยวก่อนสิจ๊ะ” รัฐรีบแล่นไปขวางทาง

“ถอยไปพี่รัฐ ฉันจะไปนอนต่อ คืนนี้ต้องทำงาน” เธอหมายถึงงานนักร้องประจำผับในเมือง

“น้องดอกฟ้าจะไม่ให้พี่…จริงๆเหรอ” เขาเว้นคำนั้นไว้พลางมองหญิงสาวอย่างมีหวัง

“จะบ้าหรือไง ใครจะนอนกับคนอื่นง่ายๆ บอกแล้วว่าไม่ชอบก็ไม่ให้ พูดภาษาคนให้รู้เรื่องหน่อยนะพี่รัฐ กลับไปได้แล้ว” ดอกฟ้าโบกมือไล่และเอ่ยเสียงดัง

“โธ่ เห็นใจลูกพี่ของพี่เถอะน้องดอกฟ้า กว่าจะต่อยชนะไอ้เขมไม่ใช่ง่ายๆเลยนะ แต่พี่รัฐก็ทุ่มสุดตัวเพื่อน้องดอกฟ้า” แจ๊คช่วยผู้เป็นนายอ้อนวอน

“กลับไปให้หมดทุกคนเลย! น่ารำคาญจริงๆ!” หญิงสาวตวาดพร้อมชักสีหน้าใส่ ผลักรัฐให้พ้นทาง ก่อนเดินเข้าบ้านและปิดประตูใส่โครมใหญ่

การปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใยของดอกฟ้าทำให้รัฐยิ่งแค้นคู่อริกว่าเดิม ชายหนุ่มขบกรามจนเป็นสันนูนพร้อมกำหมัดแน่น

ไอ้เขม กูจะหาโอกาสเล่นงานมึงให้หนักกว่านี้ คอยดู!



เวลาหกโมงเย็น เรือนหลังเล็กของเขมกำลังมีแขก ทว่าสถานที่ต้อนรับผู้มาเยือนกลับเป็นห้องนอนแทนห้องรับแขก เพราะรายนี้ไม่ใช่แขกทั่วไป

“พี่เขม เป็นยังไงบ้างจ๊ะ เนี่ย พอธารรู้เรื่องก็รีบมาหาพี่เขมเลย” ธารใสนั่งอยู่บนขอบเตียงพลางมองชายหนุ่มซึ่งเอนกายพิงหัวเตียงอย่างห่วงใยเหลือล้น

ตอนนี้เขมสวมเพียงกางเกงบ็อกเซอร์และเปลือยท่อนบน แม้ใบหน้าจะเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำดำเขียว แต่ก็ยังหล่อจนใจสั่น หุ่นกำยำด้วยซิกซ์แพก กล้ามแขนแน่นหนั่น และผิวคร้ามแดดทำให้เลือดในตัวเธอร้อนขึ้นเบาๆอย่างห้ามไม่ได้

“อย่างที่ธารเห็นนั่นละ” เขมทำหน้าเหยเกและยกมือขึ้นแตะริมฝีปากเบาๆ เพราะรู้สึกเจ็บแผลกว่าตอนกลางวันเสียอีก

“โถ พี่เขมของธาร ไอ้รัฐนะไอ้รัฐ มาทำพี่เขมได้ ให้ธารไปจัดการให้ไหมจ๊ะ” ธารใสอาสาอย่างเอาจริง บ้านหญิงสาวอยู่ข้างๆกับรัฐ แต่เธอไม่ชอบขี้หน้าฝ่ายนั้นเท่าไร เพราะรัฐคอยก่อกวนชาวบ้านให้เดือดร้อนตลอด

“ช่างเถอะ พี่อยากให้เรื่องมันจบๆไป” สำหรับเขาไร้สาระที่จะแก้แค้น

“ก็ได้จ้ะ พี่เขมนี่ก็ดี๊ดีนะ ถ้าพี่ชกไอ้รัฐจนอยู่ในสภาพแบบนี้ ธารว่ามันไม่ยอมรามือง่ายๆแน่” ธารใสรู้จักรัฐดีว่าเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้น แถมชายหนุ่มยังอิจฉาที่เขมหล่อกว่า ดีกว่า และเป็นที่ชื่นชอบของสาวๆมากกว่า ซึ่งข้อหลังเธอไม่ชอบใจเหมือนกัน เพราะการที่เขมหล่อเลือกได้ทำให้เขายังไม่ยอมตกลงปลงใจกับใครสักที

แต่ไม่ว่ายังไง เธอก็ต้องเป็นที่หนึ่งของเขมให้ได้!

“ขอบใจนะที่เป็นห่วงพี่” คนเจ็บยิ้มซาบซึ้ง

“ไม่ห่วงพี่แล้วจะให้ห่วงใครล่ะจ๊ะ ธารรักพี่เขมนะ มามะ เดี๋ยวธารจะกอดให้หายเจ็บ” พร้อมกับพูด หญิงสาวกระเถิบเข้าไปหาเขาและอ้าแขนรอ

เขมสวมกอดร่างบางและซุกหน้าลงบนอกอิ่ม พึมพำเบาๆพลางหลับตาพริ้ม “ตัวธารหอมจริงๆ”

“หอมก็กอดแน่นๆอีกสิจ๊ะ” ธารใสยิ้มด้วยหัวใจพองโต

ชายหนุ่มกระชับอ้อมแขนแน่นขึ้นอีก

“นอกจากคิ้วแตก ปากแตก กับรอยช้ำนิดๆหน่อยๆบนตัว ส่วนอื่นของพี่เขมมีอะไรสึกหรอไหมจ๊ะ” หญิงสาวกระซิบถามเสียงแผ่ว

น้ำเสียงอันเชิญชวนทำให้เขมไม่รีรอที่จะสานต่อ เขาเอ่ยเสียงนุ่มนวล “นั่นสิ พี่อยากทดสอบจังว่าช่วงล่างยังโอเคไหม”

ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้น เมื่อเห็นดวงตาเป็นประกายหยาดเยิ้มของอีกฝ่ายก็ไม่จำเป็นต้องรอเอาคำตอบอีกต่อไป

เสื้อผ้าของทั้งสองถูกถอดโยนไปยังปลายเตียงในเสี้ยววินาที ก่อนร่างไร้พันธนาการจะโผเข้าหากัน มือหนาลูบไล้เรือนร่างขาวนวลเนียนทุกส่วนสัด พร้อมระดมจูบแผ่วเบาสลับกับหนักหน่วง

ทว่าแม้ไฟปรารถนาจะโหมรุนแรงแค่ไหน เขมก็ไม่ลืมสวมเกราะป้องกัน เพราะไม่อยากให้เกิดปัญหาทั้งกับเขาและธารใสในภายหลัง จากนั้นจึงโรมรันบทเพลงสวาทแสนเร่าร้อน เวลานี้เขมไม่ต่างจากนักรบที่ควบม้าทะยานไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วแข็งขัน มุ่งสู่ปลายทางอันงดงามที่รออยู่…ครั้งแล้วครั้งเล่า

แม้อากาศตอนนี้จะค่อนข้างเย็น แต่ดูเหมือนอุณหภูมิในห้องจะร้อนแรงจนทะลุปรอท การเคลื่อนไหวรุนแรงต่อเนื่องทำให้เหงื่อไหลโซมกาย แต่ไม่มีทีท่าว่านักรบและม้าสาวตัวงามจะหมดเรี่ยวแรงง่ายๆ



บุลินทร
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 28 เม.ย. 2558, 17:28:19 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 29 เม.ย. 2558, 00:56:53 น.

จำนวนการเข้าชม : 2800





<< บทนำ   บทที่ 1 ใจนักเลง (จบตอน) >>
บุลินทร 28 เม.ย. 2558, 17:34:08 น.
คุณ RdoubleC
ตอนนี้มาเปิดตัวพระเอกแบบเต็มๆบ้างนะครับ :D

คุณ ปิ่นนลิน
มาลงต่อแล้วครับ จะโดนด่ามั้ยเนี่ย ย้อนมาหกเดือนที่แล้วก่อน ฮ่าๆ

คุณ lovemuay
แนวนี้เพิ่งเคยเขียนครั้งแรกเลยครับ ลองดูว่าจะเป็นยังไง

คุณ ดังปัณณ์
ใช่แล้ววว จะได้ครบรส แต่เน้นฮามากกว่านะ เรื่องหน้าดป.จะมาแนวไหน รีบมาลงเร็ว

คุณ พันธุ์แตงกวา (กานต์ญา) แอบโปรโมทนามใหม่ ฮ่าๆๆ
ตอนใหม่มาแล้วครับ แต่คราวนี้ตาเขมไม่ยอมโดนปล้ำนะ


Zia 28 เม.ย. 2558, 18:43:00 น.
รอค่ะ


Zephyr 28 เม.ย. 2558, 20:07:59 น.
หื่นไม่เลือกสเตตัสเลย หึ่ยยยย
แต่หื่นขนาดนี้โดนปล้ำมาแล้วนะ ชิ


lovemuay 28 เม.ย. 2558, 20:27:36 น.
พระเอกของเราเจ้าชู้ใช้ได้เลยนะเนี่ย 555


ดังปัณณ์ 28 เม.ย. 2558, 20:58:47 น.
ทำไม ดป. มีจุดต่อท้ายยะ! หึ้ยยยยยยย

บลท. ขุ่นพี่ว่า ทำไมนังเขมี่นี่น่าหมั่นไส้ฮะๆๆๆๆ งานนี้เจ้เชียร์น้องนางเอกนะ หมั่นไส้เขมี่ หมั่นๆๆๆๆๆๆๆ


พันธุ์แตงกวา 30 เม.ย. 2558, 02:10:25 น.
แม่ดอกฟ้าลาวัลย์ ท่าทางจะสวยหยาดฟ้ามาดิน แหม้...มันน่าอิจฉาเจงๆ
เขาชุมรัก ขุ่นพระ ท่าทางจะรักอลวลน่าดู ก๊ากๆๆๆๆๆ อยู่ใกล้ๆทุ่งระบือรักแหง๋ๆ


patok 7 ก.ค. 2558, 17:34:00 น.
ว้าย นิยายโป๊ 5555+ เปลี่ยนแนวหรอคะ


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account