สามีตีตราจอง
ชีวิตคู่คือการเริ่มต้นของคน2คนเป็นเหมือนละครฉากสำคัญไม่มีผู้กำกับไม่มีบทมีแต่เธอและเขาที่ต้องเรียนรู้การใช้ชีวิตคู่และเรียนรู้ที่จะเข้าใจกันและนั้นคือความหมายของคำว่า"มั่นคง"
Tags: ความรัก ชีวิตคู่
ตอน: บทที่15:หย่า
"ว่าไงจำฉันได้ไหม"วิทิตเดินมาหาวาณี
"จำได้อะไรของแกกลับไปซะ!!"วาณีตะคอกวิทิตตรงมากระชากแขนวาณี
"ไม่เอาน่า...อย่าลืมกันง่ายๆสิ"
"คนอย่างแกฉันไม่มีวันจำหรอก"วาณีสะบัดมือออก
"ใครน่ะวา"แม่ของวาณีตะโกนถามลูกสาว
"เปล่าแม่วาคุยโทรศัพท์"วาณีตะโกนตอบก่อนจะดึงวิทิตมาที่หลังบ้าน
"แกต้องการอะไร"วาณีเสียงแข็ง
"ฉันจะต้องการอะไรนอกจากเงิน"วิทิตตอบ
"เท่าไหร่!!"
"ห้าแสน"
"แกจะบ้าเหรอเงินตั้งห้าแสนฉันไม่มี"
"ก็ได้งั้นฉันจะอยู่ที่นี่ในฐานะ....."
"หุบปากแกซะ!!!ฉันขอเวลาหนึ่งอาทิตย์"
"ก็ได้แล้วฉันจะรอ"วิทิตยิ้มมุมปากก่อนจะเดินออกไปวาณีถอนหายใจอย่างโล่งอก
//////////////
เช้าวันต่อมา
นิตากับพ่อแม่ของเธอขับรถมาถึงอำเภอพอเดินเข้ามาก็เจอธีรกรยืนอยู่
"สวัสดีครับ"ธีรกรยกมือไหว้พ่อแม่นิตา
"สวัสดีจ๊ะ"นิรมลรับไหว้นิตากับธีรกรสบตากันตอนนี้ทั้งคู่รู้แล้วว่าความรู้สึกตอนมาจดทะเบียนสมรสกับมาหย่ามันชั่งแตกต่างกันเหลือเกิน
"ไปเถอะค่ะนิดมีธุระ"นิตาเดินเข้าไปธีรกรก้มหน้าก่อนจะเดินตามเข้าไป
"คุณสองคนแน่ใจหรือครับ"นายทะเบียนถาม
"แน่ใจค่ะ"นิตาตอบนายทะเบียนยื่นใบหย่ามาให้
"เซ็นตรงนี้นะครับ"นายทะเบียนชี้แจงนิตาลังเลธีรกรมองนิตาไม่นานนิตาก็หยิบปากกาเซ็นชื่อลงไป
"ถึงตาคุณแล้วครับ"นายทะเบียนเลื่อนมาให้ธีรกรเขามองนิตาซึ่งเธอเบือนหน้าหนีธีรกรถอนหายใจเซ็นชื่อลงในใบหย่า
"คุณสองคนหมดสถานะการเป็นสามีภรรยาแล้วครับ"นายทะเบียนกล่าวนิตาลุกเดินออกมาหาพ่อแม่ของเธอ
"เรากลับกันเถอะค่ะ"นิตาพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาธีรกรเดินออกมามองเธอเขาจับมือนิตาก่อนจะเอาแหวนใส่ที่มือเธอ
"มันเป็นของนิด"ธีรกรพูดก่อนจะปล่อยมือออกนิตาหมุนตัวจะเดินกลับไปที่รถเช่นเดียวกับธีรกรที่เดินคนละทาง
"นิด"แม่ของนิตามองลูกสาวที่น้ำตาไหลออกมา
"นิด...นิด..ไม่เป็นไรค่ะแม่"นิตาพูดทั้งน้ำตาก่อนจะร้องไห้ออกมาประสิทธิ์มองลูกสาวที่ร้องไห้หัวอกคนเป็นพ่อก็เจ็บไม่แพ้ลูก
"หยุดร้องลูก!!ลูกสาวพ่อเก่งลูกสาวพ่อเข้มแข็ง...พ่อเชื่อว่านิดรักธีรกรกลับไปลูกกลับไปหาธีรกรกลับไปถามว่าเขาจะเลือกใคร!!"ประสิทธิ์จับมือลูกนิตารั้งมือไว้
"ไม่ค่ะพ่อ...นิด...นิดไม่ไป"นิตาพูดทั้งน้ำตาก่อนจะเดินขึ้นรถ
"นิด.."ประสิทธิ์ส่ายหัวที่ลูกสาวใจแข็งก่อนจะตามขึ้นรถ
////////////////
สักพักพวกเขาก็มาถึงร้านกาแฟเพื่อมาเก็บของ
"ดีใจด้วยนะหย่ากับผัวเอ้ย!!สามีแล้วเนี่ย"วาณีตบมือเข้ามาก่อนจะยิ้ม
"ดีใจเหรอ"นิตาถาม
"มากอะ..ขอบคุณนะนิตาที่มีอะไรเธอก็ให้ฉันตลอด"
"ไม่เป็นไรฉันถือว่าช่วยผู้ตกทุกข์ได้ยากเป็นเรื่องเล็ก"
"คงเล็กมากสินะขนาดผัวยังบริจาค"
"หุบปากเน่าๆของเธอแล้วก็ออกไปได้แล้ว"นิตาไล่วาณี
"ใจเย็นๆฉันแค่จะมาบอกว่าให้เธอเตรียมตัดชุดเพื่อนเจ้าสาว"วาณียิ้มหยันนิตา
"เธอเก็บไว้เถอะฉันไม่อยากไปให้โชคร้าย"
"ก็ได้...รู้ไว้นะแกไม่มีวันชนะฉัน"วาณีมองนิตาอย่างจิกกัด
"แล้วสักวันเธอจะรู้..ว่าใครกันแน่ที่แพ้"นิตาพูดวาณีเลิกคิ้วก่อนจะเดินออกไป
"ผู้หญิงคนนี้เหรอลูก"นิรมลตรงมาหาลูกสาว
"ค่ะแม่"นิตาตอบ
"จำได้อะไรของแกกลับไปซะ!!"วาณีตะคอกวิทิตตรงมากระชากแขนวาณี
"ไม่เอาน่า...อย่าลืมกันง่ายๆสิ"
"คนอย่างแกฉันไม่มีวันจำหรอก"วาณีสะบัดมือออก
"ใครน่ะวา"แม่ของวาณีตะโกนถามลูกสาว
"เปล่าแม่วาคุยโทรศัพท์"วาณีตะโกนตอบก่อนจะดึงวิทิตมาที่หลังบ้าน
"แกต้องการอะไร"วาณีเสียงแข็ง
"ฉันจะต้องการอะไรนอกจากเงิน"วิทิตตอบ
"เท่าไหร่!!"
"ห้าแสน"
"แกจะบ้าเหรอเงินตั้งห้าแสนฉันไม่มี"
"ก็ได้งั้นฉันจะอยู่ที่นี่ในฐานะ....."
"หุบปากแกซะ!!!ฉันขอเวลาหนึ่งอาทิตย์"
"ก็ได้แล้วฉันจะรอ"วิทิตยิ้มมุมปากก่อนจะเดินออกไปวาณีถอนหายใจอย่างโล่งอก
//////////////
เช้าวันต่อมา
นิตากับพ่อแม่ของเธอขับรถมาถึงอำเภอพอเดินเข้ามาก็เจอธีรกรยืนอยู่
"สวัสดีครับ"ธีรกรยกมือไหว้พ่อแม่นิตา
"สวัสดีจ๊ะ"นิรมลรับไหว้นิตากับธีรกรสบตากันตอนนี้ทั้งคู่รู้แล้วว่าความรู้สึกตอนมาจดทะเบียนสมรสกับมาหย่ามันชั่งแตกต่างกันเหลือเกิน
"ไปเถอะค่ะนิดมีธุระ"นิตาเดินเข้าไปธีรกรก้มหน้าก่อนจะเดินตามเข้าไป
"คุณสองคนแน่ใจหรือครับ"นายทะเบียนถาม
"แน่ใจค่ะ"นิตาตอบนายทะเบียนยื่นใบหย่ามาให้
"เซ็นตรงนี้นะครับ"นายทะเบียนชี้แจงนิตาลังเลธีรกรมองนิตาไม่นานนิตาก็หยิบปากกาเซ็นชื่อลงไป
"ถึงตาคุณแล้วครับ"นายทะเบียนเลื่อนมาให้ธีรกรเขามองนิตาซึ่งเธอเบือนหน้าหนีธีรกรถอนหายใจเซ็นชื่อลงในใบหย่า
"คุณสองคนหมดสถานะการเป็นสามีภรรยาแล้วครับ"นายทะเบียนกล่าวนิตาลุกเดินออกมาหาพ่อแม่ของเธอ
"เรากลับกันเถอะค่ะ"นิตาพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาธีรกรเดินออกมามองเธอเขาจับมือนิตาก่อนจะเอาแหวนใส่ที่มือเธอ
"มันเป็นของนิด"ธีรกรพูดก่อนจะปล่อยมือออกนิตาหมุนตัวจะเดินกลับไปที่รถเช่นเดียวกับธีรกรที่เดินคนละทาง
"นิด"แม่ของนิตามองลูกสาวที่น้ำตาไหลออกมา
"นิด...นิด..ไม่เป็นไรค่ะแม่"นิตาพูดทั้งน้ำตาก่อนจะร้องไห้ออกมาประสิทธิ์มองลูกสาวที่ร้องไห้หัวอกคนเป็นพ่อก็เจ็บไม่แพ้ลูก
"หยุดร้องลูก!!ลูกสาวพ่อเก่งลูกสาวพ่อเข้มแข็ง...พ่อเชื่อว่านิดรักธีรกรกลับไปลูกกลับไปหาธีรกรกลับไปถามว่าเขาจะเลือกใคร!!"ประสิทธิ์จับมือลูกนิตารั้งมือไว้
"ไม่ค่ะพ่อ...นิด...นิดไม่ไป"นิตาพูดทั้งน้ำตาก่อนจะเดินขึ้นรถ
"นิด.."ประสิทธิ์ส่ายหัวที่ลูกสาวใจแข็งก่อนจะตามขึ้นรถ
////////////////
สักพักพวกเขาก็มาถึงร้านกาแฟเพื่อมาเก็บของ
"ดีใจด้วยนะหย่ากับผัวเอ้ย!!สามีแล้วเนี่ย"วาณีตบมือเข้ามาก่อนจะยิ้ม
"ดีใจเหรอ"นิตาถาม
"มากอะ..ขอบคุณนะนิตาที่มีอะไรเธอก็ให้ฉันตลอด"
"ไม่เป็นไรฉันถือว่าช่วยผู้ตกทุกข์ได้ยากเป็นเรื่องเล็ก"
"คงเล็กมากสินะขนาดผัวยังบริจาค"
"หุบปากเน่าๆของเธอแล้วก็ออกไปได้แล้ว"นิตาไล่วาณี
"ใจเย็นๆฉันแค่จะมาบอกว่าให้เธอเตรียมตัดชุดเพื่อนเจ้าสาว"วาณียิ้มหยันนิตา
"เธอเก็บไว้เถอะฉันไม่อยากไปให้โชคร้าย"
"ก็ได้...รู้ไว้นะแกไม่มีวันชนะฉัน"วาณีมองนิตาอย่างจิกกัด
"แล้วสักวันเธอจะรู้..ว่าใครกันแน่ที่แพ้"นิตาพูดวาณีเลิกคิ้วก่อนจะเดินออกไป
"ผู้หญิงคนนี้เหรอลูก"นิรมลตรงมาหาลูกสาว
"ค่ะแม่"นิตาตอบ
สายลมและเวลา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 1 พ.ค. 2558, 22:36:29 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 1 พ.ค. 2558, 22:38:10 น.
จำนวนการเข้าชม : 1490
| << บทที่14:ปล่อย | บทที่16:รังควาน >> |
สายลมที่พัดวน 1 พ.ค. 2558, 22:44:30 น.
โธ่!!หย่ากันจริงๆเหรอยัยวานี่น่าเอากาแฟสาดเจงๆแย่งสามีคนอื่นยังมาสะตออีกนายวิทิตเป็นใครลุ้นๆ
โธ่!!หย่ากันจริงๆเหรอยัยวานี่น่าเอากาแฟสาดเจงๆแย่งสามีคนอื่นยังมาสะตออีกนายวิทิตเป็นใครลุ้นๆ
ร้อยวจี 1 พ.ค. 2558, 22:46:08 น.
สงสารอะ
สงสารอะ
Zephyr 1 พ.ค. 2558, 22:57:39 น.
ถ้าจะโง่คนนึง อีกคนทิฐิมากก้อจบกันไปเหอะ
ถ้าจะโง่คนนึง อีกคนทิฐิมากก้อจบกันไปเหอะ
ปิ่นนลิน 2 พ.ค. 2558, 00:04:53 น.
คนแบบวาณีนี่น่าเอาทุเรียนฟาดสักทีสองที !!
คนแบบวาณีนี่น่าเอาทุเรียนฟาดสักทีสองที !!
coonX3 2 พ.ค. 2558, 03:24:52 น.
คุณธีรักจริงปะเนี่ย ไม่ง้อ ไม่เคลียร์ ไม่ชัดเจนซักอย่าง สมควรแล้สที่เกิดแบบนี้
คุณธีรักจริงปะเนี่ย ไม่ง้อ ไม่เคลียร์ ไม่ชัดเจนซักอย่าง สมควรแล้สที่เกิดแบบนี้