สามีตีตราจอง
ชีวิตคู่คือการเริ่มต้นของคน2คนเป็นเหมือนละครฉากสำคัญไม่มีผู้กำกับไม่มีบทมีแต่เธอและเขาที่ต้องเรียนรู้การใช้ชีวิตคู่และเรียนรู้ที่จะเข้าใจกันและนั้นคือความหมายของคำว่า"มั่นคง"
Tags: ความรัก ชีวิตคู่

ตอน: บทที่15:หย่า

"ว่าไงจำฉันได้ไหม"วิทิตเดินมาหาวาณี

"จำได้อะไรของแกกลับไปซะ!!"วาณีตะคอกวิทิตตรงมากระชากแขนวาณี

"ไม่เอาน่า...อย่าลืมกันง่ายๆสิ"

"คนอย่างแกฉันไม่มีวันจำหรอก"วาณีสะบัดมือออก

"ใครน่ะวา"แม่ของวาณีตะโกนถามลูกสาว

"เปล่าแม่วาคุยโทรศัพท์"วาณีตะโกนตอบก่อนจะดึงวิทิตมาที่หลังบ้าน

"แกต้องการอะไร"วาณีเสียงแข็ง

"ฉันจะต้องการอะไรนอกจากเงิน"วิทิตตอบ

"เท่าไหร่!!"

"ห้าแสน"

"แกจะบ้าเหรอเงินตั้งห้าแสนฉันไม่มี"

"ก็ได้งั้นฉันจะอยู่ที่นี่ในฐานะ....."

"หุบปากแกซะ!!!ฉันขอเวลาหนึ่งอาทิตย์"

"ก็ได้แล้วฉันจะรอ"วิทิตยิ้มมุมปากก่อนจะเดินออกไปวาณีถอนหายใจอย่างโล่งอก
//////////////
เช้าวันต่อมา
นิตากับพ่อแม่ของเธอขับรถมาถึงอำเภอพอเดินเข้ามาก็เจอธีรกรยืนอยู่

"สวัสดีครับ"ธีรกรยกมือไหว้พ่อแม่นิตา

"สวัสดีจ๊ะ"นิรมลรับไหว้นิตากับธีรกรสบตากันตอนนี้ทั้งคู่รู้แล้วว่าความรู้สึกตอนมาจดทะเบียนสมรสกับมาหย่ามันชั่งแตกต่างกันเหลือเกิน

"ไปเถอะค่ะนิดมีธุระ"นิตาเดินเข้าไปธีรกรก้มหน้าก่อนจะเดินตามเข้าไป

"คุณสองคนแน่ใจหรือครับ"นายทะเบียนถาม

"แน่ใจค่ะ"นิตาตอบนายทะเบียนยื่นใบหย่ามาให้

"เซ็นตรงนี้นะครับ"นายทะเบียนชี้แจงนิตาลังเลธีรกรมองนิตาไม่นานนิตาก็หยิบปากกาเซ็นชื่อลงไป

"ถึงตาคุณแล้วครับ"นายทะเบียนเลื่อนมาให้ธีรกรเขามองนิตาซึ่งเธอเบือนหน้าหนีธีรกรถอนหายใจเซ็นชื่อลงในใบหย่า

"คุณสองคนหมดสถานะการเป็นสามีภรรยาแล้วครับ"นายทะเบียนกล่าวนิตาลุกเดินออกมาหาพ่อแม่ของเธอ

"เรากลับกันเถอะค่ะ"นิตาพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาธีรกรเดินออกมามองเธอเขาจับมือนิตาก่อนจะเอาแหวนใส่ที่มือเธอ

"มันเป็นของนิด"ธีรกรพูดก่อนจะปล่อยมือออกนิตาหมุนตัวจะเดินกลับไปที่รถเช่นเดียวกับธีรกรที่เดินคนละทาง

"นิด"แม่ของนิตามองลูกสาวที่น้ำตาไหลออกมา

"นิด...นิด..ไม่เป็นไรค่ะแม่"นิตาพูดทั้งน้ำตาก่อนจะร้องไห้ออกมาประสิทธิ์มองลูกสาวที่ร้องไห้หัวอกคนเป็นพ่อก็เจ็บไม่แพ้ลูก

"หยุดร้องลูก!!ลูกสาวพ่อเก่งลูกสาวพ่อเข้มแข็ง...พ่อเชื่อว่านิดรักธีรกรกลับไปลูกกลับไปหาธีรกรกลับไปถามว่าเขาจะเลือกใคร!!"ประสิทธิ์จับมือลูกนิตารั้งมือไว้

"ไม่ค่ะพ่อ...นิด...นิดไม่ไป"นิตาพูดทั้งน้ำตาก่อนจะเดินขึ้นรถ

"นิด.."ประสิทธิ์ส่ายหัวที่ลูกสาวใจแข็งก่อนจะตามขึ้นรถ
////////////////
สักพักพวกเขาก็มาถึงร้านกาแฟเพื่อมาเก็บของ

"ดีใจด้วยนะหย่ากับผัวเอ้ย!!สามีแล้วเนี่ย"วาณีตบมือเข้ามาก่อนจะยิ้ม

"ดีใจเหรอ"นิตาถาม

"มากอะ..ขอบคุณนะนิตาที่มีอะไรเธอก็ให้ฉันตลอด"

"ไม่เป็นไรฉันถือว่าช่วยผู้ตกทุกข์ได้ยากเป็นเรื่องเล็ก"

"คงเล็กมากสินะขนาดผัวยังบริจาค"

"หุบปากเน่าๆของเธอแล้วก็ออกไปได้แล้ว"นิตาไล่วาณี

"ใจเย็นๆฉันแค่จะมาบอกว่าให้เธอเตรียมตัดชุดเพื่อนเจ้าสาว"วาณียิ้มหยันนิตา

"เธอเก็บไว้เถอะฉันไม่อยากไปให้โชคร้าย"

"ก็ได้...รู้ไว้นะแกไม่มีวันชนะฉัน"วาณีมองนิตาอย่างจิกกัด

"แล้วสักวันเธอจะรู้..ว่าใครกันแน่ที่แพ้"นิตาพูดวาณีเลิกคิ้วก่อนจะเดินออกไป

"ผู้หญิงคนนี้เหรอลูก"นิรมลตรงมาหาลูกสาว

"ค่ะแม่"นิตาตอบ



สายลมและเวลา
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 1 พ.ค. 2558, 22:36:29 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 1 พ.ค. 2558, 22:38:10 น.

จำนวนการเข้าชม : 1428





<< บทที่14:ปล่อย   บทที่16:รังควาน >>
สายลมที่พัดวน 1 พ.ค. 2558, 22:44:30 น.
โธ่!!หย่ากันจริงๆเหรอยัยวานี่น่าเอากาแฟสาดเจงๆแย่งสามีคนอื่นยังมาสะตออีกนายวิทิตเป็นใครลุ้นๆ


ร้อยวจี 1 พ.ค. 2558, 22:46:08 น.
สงสารอะ


Zephyr 1 พ.ค. 2558, 22:57:39 น.
ถ้าจะโง่คนนึง อีกคนทิฐิมากก้อจบกันไปเหอะ


ปิ่นนลิน 2 พ.ค. 2558, 00:04:53 น.
คนแบบวาณีนี่น่าเอาทุเรียนฟาดสักทีสองที !!


coonX3 2 พ.ค. 2558, 03:24:52 น.
คุณธีรักจริงปะเนี่ย ไม่ง้อ ไม่เคลียร์ ไม่ชัดเจนซักอย่าง สมควรแล้สที่เกิดแบบนี้


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account