สามีตีตราจอง
ชีวิตคู่คือการเริ่มต้นของคน2คนเป็นเหมือนละครฉากสำคัญไม่มีผู้กำกับไม่มีบทมีแต่เธอและเขาที่ต้องเรียนรู้การใช้ชีวิตคู่และเรียนรู้ที่จะเข้าใจกันและนั้นคือความหมายของคำว่า"มั่นคง"
Tags: ความรัก ชีวิตคู่
ตอน: บทที่17:ธาตุแท้
"คุณธีคะ"วาณีตรงเข้ามาหาธีรกร
"คุณมีอะไร"ธีรกรมองวาณี
"คุณเปลี่ยนเลขาเปลี่ยนห้องทำงานคุณรังเกียจวามากหรือคะ"
"คุณออกไปได้แล้วผมจะทำงาน"ธีรกรไล่วาณี
"ไม่วาไม่ออก"วาณียืนกราน
"ก็ได้"ธีรกรลุกขึ้นยืนจะเดินออกไปแทนวาณีตรงไปดักหน้า
"ถ้าคุณอยากไปก็ได้ค่ะแต่วาจะป่าวประกาศว่าวาเป็นอะไ่รกับคุณรวมถึงเรื่องเมื่อคืนก่อน"
"คุณอยากทำอะไรก็ทำไปเถอะแต่คุณควรคิดถึงศักดิ์ศรีของคุณบ้าง"
"วาไม่สนและวาก็รู้ว่านิตาอยู่ที่ไหนวาจะไม่ยอมปล่อยมันไปแน่"
"อย่ายุ่งกับนิด!!!"ธีรกรเสียงแข็งวาณีทั้งตกใจและเสียใจที่เขายังไม่เลิกรักนิตา
"ยิ่งคุณรักมันมากเท่าไหร่วายิ่งอยากจะให้มันตายมากขึ้นเท่านั้น!!"
"ผมผิดเองผิดที่เข้าไปช่วยคุณผิดที่ปล่อยให้ผู้หญิงอย่างคุณเข้ามาทำร้ายชีวิตคู่ของผมกับนิตาผมขอบอกอีกครั้งอย่ายุ่งกับนิตาเป็นอันขาด!!!"
"คุณจะทำอะไรวา"วาณีท้าทายเขา
"ผมขอไล่คุณออก!!!!"ธีรกรพูดวาณีตกใจแต่ก็คุมสติ
"แล้วคุณจะรู้ว่าคุณคิดผิด!!"วาณีเดินออกไปธีรกรมองตามพลันหยิบโทรศัพท์
"พัลลภคุณช่วยผมหน่อย"
/////////////////
"มาแล้ว!!!'อารียาตรงมาหานิตา
"มาสายจริงๆหักเงินดีไหม"นิตาแซวอารียาสองสาวหัวเราะอย่างสนุกสนานโดยมีวิทิตแอบซุ้มอยู่
"เธอจะเอายังไง"วิทิตพูดกับวาณีทางโทรศัพท์
"จัดการมันแต่ยังไม่ต้องถึงตายนะฉันอยากให้มันได้รับบทเรียนก่อน"วาณีพูดวิทิตพยักหน้า
ตกเย็น
"เสร็จซะที!!"นิตาปาดเหงื่อ
"เธอดูโทรมๆนะนิดพักก่อนไหม"อารียาจับไหล่เพื่อน
"ไม่เป็นไรฉันยังไหว"นิตาตอบ
"แต่ฉันว่าเธอไปพักก่อนดีกว่า"อารียามมองนิตาอย่างห่วงๆ
"แต่ว่า...."นิตาลังเลเพราะห่วงงาน
"เดี๋ยวฉันจัดการเองนะนิด"อารียาบอก
"งั้นฝากด้วยนะ"นิตายิ้มพลันหยิบกระเป๋าแล้วเดินมาหลังร้านวิทิตค่อยๆย่องมานิตารู้สึกแปลกๆจึงหันไป
"แกเป็นใคร!!"นิตาอุทานวิทิตรีบเอาผ้าโปะยาสลบปิดปากนิตาจนเธอสลบไปในที่สุด
////////////////
ขณะเดียวกันธีรกรก็ได้ที่เปิดร้านใหม่ของนิตาเขารีบขับรถเพื่อมาเตือนนิตาไม่นานเขาก็มาถึง
"คุณธี!!"อารียามองธีรกร
"นิตาล่ะครับ"
"กลับไปแล้วค่ะ"อารียาตอบ
"คุณบอกผมได้ไหมว่านิตาอยู่ที่ไหน"ธีรกรมองอารียาอย่างขอร้องอารียาลังเล
"เดี๋ยวฉันโทรไปที่พักของนิดละกันค่ะกลับไปนานแล้วป่านนี้คงถึง"อารียาบอกพลันเดินไปหยิบโทรศัพท์
////////////////
วาณีมาหาวิทิตตามจุดนัดหมายซึ่งไม่ไกลจากร้านนิตา
"โชคดีนะที่เพื่อนฉันเป็นคนขับรถบรรทุกน้ำแข็ง"วิทิตพูด
"เอามันไปไว้ในนั้น"วาณีสั่งวิทิตจึงอุ้มนิตาไปวางบนรถบรรทุกน้ำแข็งก่อนจะล็อคกุญแจ
"งานนี้มีหนาวตายแน่ๆ"วิทิตพูดวาณียิ้มส่ะใจ
"ไหนละค่าจ้าง"วิทิตแบมือวาณีหยิบเงินส่งให้เขา
"หวังว่าเราจะได้ทำธุรกิจกันอีกนะเมียจ๋า"วิทิตพูด
"หุบปาก!!แกอย่าพูดแบบนี้อีก"วาณีพูดเสียงแข็งพลันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปส่งให้ธีรกร
////////////////
ติ๊ดๆเสียงโทรศัพท์ธีรกรดังขึ้นก่อนจะมีรูปนิตาสลบอยู่ในรถบรรทุกน้ำแข็งเข้ามาพร้อมข้อความ
(ขับรถมาที่สวนสาธารณะใกล้ๆหมู่บ้านมาคนเดียวนะไม่งั้นนังนี่ตาย)ธีรกรอ่านข้อความเขาไม่ลังเลที่จะวิ่งเพื่อมาขับรถไปในระหว่างนั้นนิตาได้สติเธอสัมผัสได้ถึงความเย็นเธอลืมตาขึ้น
"นี่มัน!!"นิตาอุทานเธอตกใจเคาะประตู
"ใครก็ได้ช่วยด้วย!!!ได้โปรด!!!ช่วยฉันด้วยขอร้อง!!"นิตาทุบประตูเธอตัวสั่นเทาในขณะที่ความเย็นเริ่มซึมเข้ามาให้ตัวเธอเธอทุบประตูอยู่นานแต่ก็ไม่มีวี่แววว่ามันจะเปิดออก
////////////
ธีรกรขับรถอย่างรวดเร็วไม่นานก็มาถึงเขาเห็นรถบรรทุกน้ำแข็งจอดอยู่ธีรกรลงจากรถมุ่งไปทุบประตู
"นิด!!!!"ธีรกรทุบประตูนิตาซึ่งอยู่ข้างในได้ยินเสียงธีรกรแต่เธอไม่มีเสียงจะตอบเขาแล้วธีรกรตรงไปที่หลังรถก่อนจะหยิบปืนขึ้นมา
"นิดฟังธีนะ..นิดขยับตัวให้อยู่ใกล้กำแพงเข้าไว้ธีจะยิงประตู"ธีรกรบอกนิตาพยายามขยับตัวจนมาชิดด้านข้างประตู
"1 2 3"
"คุณมีอะไร"ธีรกรมองวาณี
"คุณเปลี่ยนเลขาเปลี่ยนห้องทำงานคุณรังเกียจวามากหรือคะ"
"คุณออกไปได้แล้วผมจะทำงาน"ธีรกรไล่วาณี
"ไม่วาไม่ออก"วาณียืนกราน
"ก็ได้"ธีรกรลุกขึ้นยืนจะเดินออกไปแทนวาณีตรงไปดักหน้า
"ถ้าคุณอยากไปก็ได้ค่ะแต่วาจะป่าวประกาศว่าวาเป็นอะไ่รกับคุณรวมถึงเรื่องเมื่อคืนก่อน"
"คุณอยากทำอะไรก็ทำไปเถอะแต่คุณควรคิดถึงศักดิ์ศรีของคุณบ้าง"
"วาไม่สนและวาก็รู้ว่านิตาอยู่ที่ไหนวาจะไม่ยอมปล่อยมันไปแน่"
"อย่ายุ่งกับนิด!!!"ธีรกรเสียงแข็งวาณีทั้งตกใจและเสียใจที่เขายังไม่เลิกรักนิตา
"ยิ่งคุณรักมันมากเท่าไหร่วายิ่งอยากจะให้มันตายมากขึ้นเท่านั้น!!"
"ผมผิดเองผิดที่เข้าไปช่วยคุณผิดที่ปล่อยให้ผู้หญิงอย่างคุณเข้ามาทำร้ายชีวิตคู่ของผมกับนิตาผมขอบอกอีกครั้งอย่ายุ่งกับนิตาเป็นอันขาด!!!"
"คุณจะทำอะไรวา"วาณีท้าทายเขา
"ผมขอไล่คุณออก!!!!"ธีรกรพูดวาณีตกใจแต่ก็คุมสติ
"แล้วคุณจะรู้ว่าคุณคิดผิด!!"วาณีเดินออกไปธีรกรมองตามพลันหยิบโทรศัพท์
"พัลลภคุณช่วยผมหน่อย"
/////////////////
"มาแล้ว!!!'อารียาตรงมาหานิตา
"มาสายจริงๆหักเงินดีไหม"นิตาแซวอารียาสองสาวหัวเราะอย่างสนุกสนานโดยมีวิทิตแอบซุ้มอยู่
"เธอจะเอายังไง"วิทิตพูดกับวาณีทางโทรศัพท์
"จัดการมันแต่ยังไม่ต้องถึงตายนะฉันอยากให้มันได้รับบทเรียนก่อน"วาณีพูดวิทิตพยักหน้า
ตกเย็น
"เสร็จซะที!!"นิตาปาดเหงื่อ
"เธอดูโทรมๆนะนิดพักก่อนไหม"อารียาจับไหล่เพื่อน
"ไม่เป็นไรฉันยังไหว"นิตาตอบ
"แต่ฉันว่าเธอไปพักก่อนดีกว่า"อารียามมองนิตาอย่างห่วงๆ
"แต่ว่า...."นิตาลังเลเพราะห่วงงาน
"เดี๋ยวฉันจัดการเองนะนิด"อารียาบอก
"งั้นฝากด้วยนะ"นิตายิ้มพลันหยิบกระเป๋าแล้วเดินมาหลังร้านวิทิตค่อยๆย่องมานิตารู้สึกแปลกๆจึงหันไป
"แกเป็นใคร!!"นิตาอุทานวิทิตรีบเอาผ้าโปะยาสลบปิดปากนิตาจนเธอสลบไปในที่สุด
////////////////
ขณะเดียวกันธีรกรก็ได้ที่เปิดร้านใหม่ของนิตาเขารีบขับรถเพื่อมาเตือนนิตาไม่นานเขาก็มาถึง
"คุณธี!!"อารียามองธีรกร
"นิตาล่ะครับ"
"กลับไปแล้วค่ะ"อารียาตอบ
"คุณบอกผมได้ไหมว่านิตาอยู่ที่ไหน"ธีรกรมองอารียาอย่างขอร้องอารียาลังเล
"เดี๋ยวฉันโทรไปที่พักของนิดละกันค่ะกลับไปนานแล้วป่านนี้คงถึง"อารียาบอกพลันเดินไปหยิบโทรศัพท์
////////////////
วาณีมาหาวิทิตตามจุดนัดหมายซึ่งไม่ไกลจากร้านนิตา
"โชคดีนะที่เพื่อนฉันเป็นคนขับรถบรรทุกน้ำแข็ง"วิทิตพูด
"เอามันไปไว้ในนั้น"วาณีสั่งวิทิตจึงอุ้มนิตาไปวางบนรถบรรทุกน้ำแข็งก่อนจะล็อคกุญแจ
"งานนี้มีหนาวตายแน่ๆ"วิทิตพูดวาณียิ้มส่ะใจ
"ไหนละค่าจ้าง"วิทิตแบมือวาณีหยิบเงินส่งให้เขา
"หวังว่าเราจะได้ทำธุรกิจกันอีกนะเมียจ๋า"วิทิตพูด
"หุบปาก!!แกอย่าพูดแบบนี้อีก"วาณีพูดเสียงแข็งพลันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปส่งให้ธีรกร
////////////////
ติ๊ดๆเสียงโทรศัพท์ธีรกรดังขึ้นก่อนจะมีรูปนิตาสลบอยู่ในรถบรรทุกน้ำแข็งเข้ามาพร้อมข้อความ
(ขับรถมาที่สวนสาธารณะใกล้ๆหมู่บ้านมาคนเดียวนะไม่งั้นนังนี่ตาย)ธีรกรอ่านข้อความเขาไม่ลังเลที่จะวิ่งเพื่อมาขับรถไปในระหว่างนั้นนิตาได้สติเธอสัมผัสได้ถึงความเย็นเธอลืมตาขึ้น
"นี่มัน!!"นิตาอุทานเธอตกใจเคาะประตู
"ใครก็ได้ช่วยด้วย!!!ได้โปรด!!!ช่วยฉันด้วยขอร้อง!!"นิตาทุบประตูเธอตัวสั่นเทาในขณะที่ความเย็นเริ่มซึมเข้ามาให้ตัวเธอเธอทุบประตูอยู่นานแต่ก็ไม่มีวี่แววว่ามันจะเปิดออก
////////////
ธีรกรขับรถอย่างรวดเร็วไม่นานก็มาถึงเขาเห็นรถบรรทุกน้ำแข็งจอดอยู่ธีรกรลงจากรถมุ่งไปทุบประตู
"นิด!!!!"ธีรกรทุบประตูนิตาซึ่งอยู่ข้างในได้ยินเสียงธีรกรแต่เธอไม่มีเสียงจะตอบเขาแล้วธีรกรตรงไปที่หลังรถก่อนจะหยิบปืนขึ้นมา
"นิดฟังธีนะ..นิดขยับตัวให้อยู่ใกล้กำแพงเข้าไว้ธีจะยิงประตู"ธีรกรบอกนิตาพยายามขยับตัวจนมาชิดด้านข้างประตู
"1 2 3"
สายลมและเวลา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 6 พ.ค. 2558, 18:10:20 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 6 พ.ค. 2558, 18:10:20 น.
จำนวนการเข้าชม : 1480
| << บทที่16:รังควาน | บทที่18:รู้ความจริง >> |
Zephyr 6 พ.ค. 2558, 20:38:14 น.
นางบ้ามากเลย จบเรื่องแล้วส่ง รพ บ้า นะคะ
แล้วเอาออกมาใช้กรรมนะคะ
อย่าบอกว่าทำเพราะบ้าเลยพ้นผิดนะ ไม่ยอม!!
นางบ้ามากเลย จบเรื่องแล้วส่ง รพ บ้า นะคะ
แล้วเอาออกมาใช้กรรมนะคะ
อย่าบอกว่าทำเพราะบ้าเลยพ้นผิดนะ ไม่ยอม!!
