{ เจ้าบ่าวจอมเถื่อน }
เจ้าบ่าวจอมเถื่อน
Tags: เจ้าบ่าวจอมเถื่อน, เขม, ขวัญกมล, เกษม, ขจีพรรณ, บุลินทร, นักเลง, สาวแว่น, หื่น, เถื่อน, ตบจูบ, คอมเมดี้
ตอน: บทที่ 5 ถามทำไม (จบตอน)
แม้จะเป็นคู่แข่งหัวใจโดยตรง แต่เมื่อเจอปัญหา ธารใสก็ไม่พ้นต้องมาระบายกับดอกฟ้าซึ่งบ้านอยู่ห่างกันไปไม่กี่หลัง
เธอและนักร้องสาวเป็นเพื่อนที่ค่อนข้างสนิทกัน ตอนแรกดอกฟ้าไม่มีท่าทีสนใจเขม แต่ไม่รู้เพราะบังเอิญหรืออะไร ทุกครั้งที่เขมมาหาเธอที่บ้าน ดอกฟ้าต้องอยู่ด้วยเสมอ ทำให้ทั้งสองคนมีโอกาสทักทายกันเล็กๆน้อยๆตลอด นานไปเจ้าหล่อนจึงเริ่มหลงเสน่ห์ชายหนุ่ม และลงสนามแย่งชิงหัวใจเขาร่วมกับสาวๆอีกหลายคนที่อยู่ในลู่วิ่งมาก่อน
“จะโวยวายทำไม ข้อตกลงของพี่เขมก็ชัดเจนแต่แรกว่าแค่สนุกกัน เพราะงั้นแกไม่มีสิทธิ์ไปเรียกร้องให้เขาสนใจแกคนเดียว” แม้ธารใสจะมองเธอเป็นคู่แข่ง แต่ดอกฟ้าไม่เคยคิดอย่างนั้น เธอรู้ว่าเขมไม่ต้องการผูกมัดกับผู้หญิงคนไหนในเร็วๆนี้ และเข้าใจเงื่อนไขความสัมพันธ์ดี เขาอยากสนุก เธอก็อยากสนุก ฉะนั้นวิน-วินทั้งสองฝ่าย
“ฉันรู้ แต่ฉันไม่อยากให้พี่เขมรักใครมากกว่าฉันนี่นา” หญิงสาวหน้าบูดบึ้ง ดวงตาเต็มไปด้วยรอยชิงชัง นังพีชญา ฉันเกลียดแก!
“แล้วเห็นแค่นั้นรู้ได้ไงว่าพี่เขมกับยายพีชมีอะไรเกินเลย เท่าที่รู้สองคนนี้เป็นเพื่อนกันมานานมาก ฉันว่าเขาไม่น่าจะเปลี่ยนมาคบกันเป็นแฟนนะ” ดอกฟ้ามั่นใจว่าเขมและพีชญาคบกันด้วยน้ำใสใจจริง ไม่ใช่ในเชิงชู้สาว
“ก็หยอกล้อกันกระหนุงกระหนิงขนาดนั้น”
นักร้องสาวส่ายหน้าพลางถอนใจ “ยังไงก็เถอะ แกไม่มีสิทธิ์ไปวุ่นวายกับชีวิตพี่เขมอยู่ดี เงื่อนไขของเขาชัดเจนมาก และเราก็ยอมรับที่จะอยู่ในสถานะนั้นเอง ไม่มีใครบังคับ” ดอกฟ้ารู้ว่าเมื่อใครได้อยู่ใกล้เขมแล้ว ไม่ยากเลยที่จะตกหลุมรักเขา แต่สำหรับเธอ ความรักไม่ใช่ส่วนสำคัญของชีวิต จึงไม่มีปัญหาแบบเพื่อน
ไม่ใช่เธอไม่เคยรักใคร
เคย…เธอรัก ‘ผู้ชายคนนั้น’ มากและเขาก็รักเธอเช่นกัน เขากับเธอวางแผนอนาคตอย่างสวยงามว่าจะแต่งงานและมีลูกชายลูกสาวอย่างละคน อยู่ในบ้านหลังเล็ก ใช้ชีวิตเรียบง่ายสมถะ แต่แล้วจู่ๆวันหนึ่งชายหนุ่มก็เสียชีวิตกะทันหัน มันทำให้เธอเสียศูนย์ไปพักใหญ่และดื่มเหล้าปล่อยเนื้อปล่อยตัวประชดชีวิตจนไม่อาจกลับไปเดินบนเส้นทางสายเดิมได้จนถึงปัจจุบัน
ทุกวันนี้เธอแค่สนุกกับผู้ชายที่พอใจไปวันๆ ไม่มีจุดหมายปลายทาง และไม่รู้สึกว่าอยากสร้างครอบครัวกับใครอีก บางทีหัวใจของเธออาจจะตายด้านไปแล้วก็ได้
“แล้วจะให้ทำยังไงล่ะ ฉันรักพี่เขมไปแล้วนี่นา” แววตาธารใสหม่นเศร้า เรื่องความรักไม่เข้าใครออกใครจริงๆ เธอเคยคิดว่าจะไม่รู้สึกกับเขมเกินคำว่าคู่นอน แต่สุดท้ายก็เผลอใจโดยไม่รู้ตัว เพราะความเร้าใจและเสน่ห์อันรุนแรงของเขาที่เกินต้านทานไหว
เขมเป็นผู้ชายที่ภายนอกดูห่าม ดิบ เถื่อน แต่เมื่อเริ่มบรรเลงบทรัก ชายหนุ่มกลับนุ่มนวล อ่อนหวาน ทะนุถนอมเหมือนเธอเป็นลูกนกตัวน้อยๆ แต่เมื่อได้ที่เขาก็เร่าร้อน คึกคัก เต็มไปด้วยพลังมหาศาลอย่างม้าหนุ่มกลัดมัน จนเธอหวิวหวามและอบอุ่นใจไปพร้อมๆกัน
“เลิกไปหาเขา” ดอกฟ้าแนะนำง่ายๆ
คนฟังจุกเจ็บในอก คำแนะนำของอีกฝ่ายเหมือนกับเขมไม่มีผิด นี่คือวิธีตัดใจแบบหักดิบที่ไม่ใช่จะทำได้ง่ายๆ แต่ถ้าทำได้ แน่นอนว่าจะหายคร่ำครวญเป็นปลิดทิ้ง
“เอาอย่างงั้นเหรอ”
“เออสิ หรืออยากจะเจ็บมากกว่านี้”
“เดี๋ยวจะลองคิดดูแล้วกัน” ธารใสตอบไม่เต็มเสียงนัก มันไม่ยากเลยที่จะเลิกรักใครสักคน
รามิลกลับเข้ามายังห้องพักส่วนตัวใน Pet Smile Clinic หลังเข้าเฝือกให้สุนัขบางแก้วซึ่งถูกคนข้างบ้านตีจนขาหัก เพราะรำคาญเสียงเห่า
สัตวแพทย์หนุ่มนั่งลงบนเก้าอี้ออฟฟิศตัวใหญ่และหลับตา เอนหลังพักผ่อนในท่วงท่าผ่อนคลาย แต่คิ้วหนาขมวดเข้าหากันอย่างครุ่นคิด แม้จะเจอกรณีแบบนี้บ่อยๆ แต่ก็ยังทำใจให้มองเป็นเรื่องปกติไม่ได้
ทำไมคนเราถึงต้องทำร้ายสัตว์อย่างโหดเหี้ยมขนาดนี้ด้วย ทั้งที่มีทางออกมากมาย ที่ผ่านมามีหมาแมวมารักษาที่คลินิกเขาในสภาพขาหักบ้าง มีบาดแผลเหวอะหวะบ้าง ถูกน้ำร้อนลวกบ้าง บางตัวรุนแรงถึงขั้นโดนถลกหนังและอีกหลายแบบ บางตัวถึงกับตายเพราะทนพิษบาดแผลไม่ไหว
รามิลถอนหายใจยาว ได้แต่ภาวนาขอให้มนุษย์ใช้สติแก้ปัญหามากกว่าใช้กำลัง เพราะแม้พวกมันจะเป็นแค่สัตว์ แต่ก็ถือเป็นเพื่อนร่วมโลกของคนและมีชีวิตจิตใจเหมือนกัน
ชายหนุ่มหลับตาอยู่อย่างนั้นและจมในความเงียบพักใหญ่ จึงลืมตาและเอื้อมมือไปหยิบสมาร์ทโฟนบนโต๊ะมากดโทร.หาขวัญกมล เพราะอยากได้ยินเสียงเธอเพื่อเติมกำลังใจในการทำงาน
เสียงสัญญาณดังอยู่สี่ห้าครั้ง หญิงสาวจึงรับสาย “ว่าไงราม”
“ขวัญทำไรอยู่ คุยได้ไหม” รามิลถามตามมารยาท
“ได้จ้ะ”
“สัมภาษณ์งานเป็นไงบ้าง” หมอหนุ่มถามด้วยความสนใจ เพราะเมื่อคืนแชทคุยกันทางเฟซบุ๊กและเธอบอกว่ามีนัดสัมภาษณ์เช้านี้ซึ่งเร็วกว่าแผนที่เจ้าตัววางไว้
“ราบรื่นดีจ้ะ ตอนนี้ขวัญกำลังรอคุณเขม ลูกชายเจ้าของไร่พาไปทัวร์รอบๆไร่” น้ำเสียงขวัญกมลกระตือรือร้น
“แบบนี้แสดงว่าทางไร่รับขวัญเข้าทำงานแล้วสิ ยินดีด้วยนะ” แม้ปากจะพูดเช่นนั้น แต่อดเสียดายไม่ได้ เพราะถ้าหญิงสาวมาทำงานกับ Pet Smile Clinic เขาก็จะมีเวลาใกล้ชิดเธอมากขึ้น แต่เอาเถอะ ถึงไม่ได้ทำงานด้วยกัน เขาก็ไปหาเธอที่บ้านได้ทุกวัน หากไม่มีงานด่วนจริงๆ
“ขอบใจมากราม”
“แล้วโดนถามว่าอะไรบ้าง” เขามีความสุขอย่างประหลาดเมื่อได้ยินเสียงใสๆจากปลายสาย
“อืม…ก็…” จู่ๆขวัญกมลก็อึกอัก
“อะไรกันขวัญ โดนถามพิสดารมากจนเล่าให้เราฟังไม่ได้เหรอ” รามิลแซวพลางหัวเราะเบาๆ ที่จริงเขารู้อยู่แล้วละว่าคำถามสัมภาษณ์งานโดยทั่วไปมีอะไรบ้าง แต่หาเรื่องชวนคุยไปอย่างนั้น
“เปล่า” หญิงสาวหัวเราะแห้งๆ “แค่ถามว่าตอนเราเรียนที่ญี่ปุ่นเป็นไงบ้าง ที่นั่นต่างกับประเทศไทยเยอะไหม ผู้คนเป็นยังไง ประมาณนี้แหละ”
“นึกว่าถามอะไร” หมอหนุ่มส่ายหน้าพลางยิ้มละไม
“แล้วที่คลินิกล่ะลูกค้าเยอะไหม” ขวัญกมลเปลี่ยนเรื่อง
“มีมาเรื่อยๆ เมื่อกี้มีหมาบางแก้วถูกตีขาหักมาเข้าเฝือก แล้วก็ฉีดวัคซีนพิษสุนัขบ้าให้หมาไปสามตัว แต่ตอนนี้ว่างเลยโทร.มาคุยกับขวัญ” ใบหน้าได้รูประบายยิ้มอิ่มเอม
“เราก็นั่งรอเบื่อๆพอดี รามโทร.มาคุยก็ดีเหมือนกัน”
คำพูดของเธอทำให้เขาหน้าบานกว่าเดิม ขวัญกมลถามเรื่องหมาบางแก้วด้วยความสนใจพร้อมทั้งประณามคนที่ตีมันอย่างทารุณ รามิลไม่รู้สึกว่าเวลาเดินช้าเลยสักครั้งเมื่อคุยกับขวัญกมล พอจบจากเรื่องหนึ่งก็คุยอีกเรื่องหนึ่งต่ออย่างถูกคอ
“เย็นนี้ขวัญว่างไหม เราจะแวะไปกินข้าวที่บ้าน เดี๋ยวซื้ออาหารจากในเมืองไปเลย จะได้ไม่รบกวนน้าขจี แล้วก็จะแวะซื้อโดนัทร้านที่ขวัญชอบไปฝากด้วย” เขาบอกเสียงนุ่มนวล ยังจำได้เสมอว่าหญิงสาวชอบหรือไม่ชอบอะไร
“รบกวนรามหรือเปล่าเนี่ย” ขวัญกมลถามอย่างเกรงใจ
“ไม่เลย เราจะไปจากในเมืองอยู่แล้ว แวะแป๊บเดียวเอง” สำหรับเธอ เขาเต็มใจทำทุกอย่างเสมอ แม้จะยากเย็นแค่ไหนก็ตาม
“ขอบคุณรามมากเลยนะ จะหาเพื่อนดีๆแบบนี้ได้ที่ไหนอีกเนี่ย” หญิงสาวยอ
ทว่าหัวใจคนฟังห่อเหี่ยวลงทันใดเมื่อโดนตอกย้ำสถานะความเป็นเพื่อน
“ราม ฟังอยู่หรือเปล่า” ขวัญกมลถามเมื่อเห็นเขาเงียบผิดปกติ
“ฟังอยู่” รามิลฝืนเอ่ยเสียงร่าเริง
“นึกว่าสายหลุดไปแล้ว เห็นเงียบๆ”
“เปล่า สงสัยเมื่อกี้สัญญาณหาย”
“รามๆ คุณเขมมาพอดีเลย เดี๋ยวไว้เจอกันตอนเย็นนะจ๊ะ” เสียงมอเตอร์ไซค์ดังแว่วมาจากปลายสาย
“โอเค ชมไร่ให้สนุกนะขวัญ” รามิลอวยพรก่อนจะวางสาย
ชายหนุ่มลอบถอนหายใจเบาๆ ไม่ว่ายังไงเธอก็คิดว่าเขาเป็นเพื่อนอยู่เสมอ บางทีการรู้จักกันมานานอาจทำให้เธอไม่เห็นความเปลี่ยนแปลงของเขา คงต้องหาโอกาสบอกออกไปตรงๆสักที
ก๊อกๆๆ
เสียงเคาะประตูห้องทำให้รามิลหลุดจากความคิด ประตูห้องเปิดออกหลังชายหนุ่มเอ่ยอนุญาต
“หมอรามคะ มีลูกค้าวอล์คอินค่ะ” ผู้ช่วยของเรารายงานชัดถ้อยชัดคำ
“ได้ครับ รอสักครู่นะครับ” เจ้าของคลินิกยิ้มกว้าง ปกติแล้วจะมีทั้งลูกค้าที่นัดไว้และนอกตาราง แต่รามิลก็พร้อมต้อนรับทุกคนเสมอด้วยความยินดี
เธอและนักร้องสาวเป็นเพื่อนที่ค่อนข้างสนิทกัน ตอนแรกดอกฟ้าไม่มีท่าทีสนใจเขม แต่ไม่รู้เพราะบังเอิญหรืออะไร ทุกครั้งที่เขมมาหาเธอที่บ้าน ดอกฟ้าต้องอยู่ด้วยเสมอ ทำให้ทั้งสองคนมีโอกาสทักทายกันเล็กๆน้อยๆตลอด นานไปเจ้าหล่อนจึงเริ่มหลงเสน่ห์ชายหนุ่ม และลงสนามแย่งชิงหัวใจเขาร่วมกับสาวๆอีกหลายคนที่อยู่ในลู่วิ่งมาก่อน
“จะโวยวายทำไม ข้อตกลงของพี่เขมก็ชัดเจนแต่แรกว่าแค่สนุกกัน เพราะงั้นแกไม่มีสิทธิ์ไปเรียกร้องให้เขาสนใจแกคนเดียว” แม้ธารใสจะมองเธอเป็นคู่แข่ง แต่ดอกฟ้าไม่เคยคิดอย่างนั้น เธอรู้ว่าเขมไม่ต้องการผูกมัดกับผู้หญิงคนไหนในเร็วๆนี้ และเข้าใจเงื่อนไขความสัมพันธ์ดี เขาอยากสนุก เธอก็อยากสนุก ฉะนั้นวิน-วินทั้งสองฝ่าย
“ฉันรู้ แต่ฉันไม่อยากให้พี่เขมรักใครมากกว่าฉันนี่นา” หญิงสาวหน้าบูดบึ้ง ดวงตาเต็มไปด้วยรอยชิงชัง นังพีชญา ฉันเกลียดแก!
“แล้วเห็นแค่นั้นรู้ได้ไงว่าพี่เขมกับยายพีชมีอะไรเกินเลย เท่าที่รู้สองคนนี้เป็นเพื่อนกันมานานมาก ฉันว่าเขาไม่น่าจะเปลี่ยนมาคบกันเป็นแฟนนะ” ดอกฟ้ามั่นใจว่าเขมและพีชญาคบกันด้วยน้ำใสใจจริง ไม่ใช่ในเชิงชู้สาว
“ก็หยอกล้อกันกระหนุงกระหนิงขนาดนั้น”
นักร้องสาวส่ายหน้าพลางถอนใจ “ยังไงก็เถอะ แกไม่มีสิทธิ์ไปวุ่นวายกับชีวิตพี่เขมอยู่ดี เงื่อนไขของเขาชัดเจนมาก และเราก็ยอมรับที่จะอยู่ในสถานะนั้นเอง ไม่มีใครบังคับ” ดอกฟ้ารู้ว่าเมื่อใครได้อยู่ใกล้เขมแล้ว ไม่ยากเลยที่จะตกหลุมรักเขา แต่สำหรับเธอ ความรักไม่ใช่ส่วนสำคัญของชีวิต จึงไม่มีปัญหาแบบเพื่อน
ไม่ใช่เธอไม่เคยรักใคร
เคย…เธอรัก ‘ผู้ชายคนนั้น’ มากและเขาก็รักเธอเช่นกัน เขากับเธอวางแผนอนาคตอย่างสวยงามว่าจะแต่งงานและมีลูกชายลูกสาวอย่างละคน อยู่ในบ้านหลังเล็ก ใช้ชีวิตเรียบง่ายสมถะ แต่แล้วจู่ๆวันหนึ่งชายหนุ่มก็เสียชีวิตกะทันหัน มันทำให้เธอเสียศูนย์ไปพักใหญ่และดื่มเหล้าปล่อยเนื้อปล่อยตัวประชดชีวิตจนไม่อาจกลับไปเดินบนเส้นทางสายเดิมได้จนถึงปัจจุบัน
ทุกวันนี้เธอแค่สนุกกับผู้ชายที่พอใจไปวันๆ ไม่มีจุดหมายปลายทาง และไม่รู้สึกว่าอยากสร้างครอบครัวกับใครอีก บางทีหัวใจของเธออาจจะตายด้านไปแล้วก็ได้
“แล้วจะให้ทำยังไงล่ะ ฉันรักพี่เขมไปแล้วนี่นา” แววตาธารใสหม่นเศร้า เรื่องความรักไม่เข้าใครออกใครจริงๆ เธอเคยคิดว่าจะไม่รู้สึกกับเขมเกินคำว่าคู่นอน แต่สุดท้ายก็เผลอใจโดยไม่รู้ตัว เพราะความเร้าใจและเสน่ห์อันรุนแรงของเขาที่เกินต้านทานไหว
เขมเป็นผู้ชายที่ภายนอกดูห่าม ดิบ เถื่อน แต่เมื่อเริ่มบรรเลงบทรัก ชายหนุ่มกลับนุ่มนวล อ่อนหวาน ทะนุถนอมเหมือนเธอเป็นลูกนกตัวน้อยๆ แต่เมื่อได้ที่เขาก็เร่าร้อน คึกคัก เต็มไปด้วยพลังมหาศาลอย่างม้าหนุ่มกลัดมัน จนเธอหวิวหวามและอบอุ่นใจไปพร้อมๆกัน
“เลิกไปหาเขา” ดอกฟ้าแนะนำง่ายๆ
คนฟังจุกเจ็บในอก คำแนะนำของอีกฝ่ายเหมือนกับเขมไม่มีผิด นี่คือวิธีตัดใจแบบหักดิบที่ไม่ใช่จะทำได้ง่ายๆ แต่ถ้าทำได้ แน่นอนว่าจะหายคร่ำครวญเป็นปลิดทิ้ง
“เอาอย่างงั้นเหรอ”
“เออสิ หรืออยากจะเจ็บมากกว่านี้”
“เดี๋ยวจะลองคิดดูแล้วกัน” ธารใสตอบไม่เต็มเสียงนัก มันไม่ยากเลยที่จะเลิกรักใครสักคน
รามิลกลับเข้ามายังห้องพักส่วนตัวใน Pet Smile Clinic หลังเข้าเฝือกให้สุนัขบางแก้วซึ่งถูกคนข้างบ้านตีจนขาหัก เพราะรำคาญเสียงเห่า
สัตวแพทย์หนุ่มนั่งลงบนเก้าอี้ออฟฟิศตัวใหญ่และหลับตา เอนหลังพักผ่อนในท่วงท่าผ่อนคลาย แต่คิ้วหนาขมวดเข้าหากันอย่างครุ่นคิด แม้จะเจอกรณีแบบนี้บ่อยๆ แต่ก็ยังทำใจให้มองเป็นเรื่องปกติไม่ได้
ทำไมคนเราถึงต้องทำร้ายสัตว์อย่างโหดเหี้ยมขนาดนี้ด้วย ทั้งที่มีทางออกมากมาย ที่ผ่านมามีหมาแมวมารักษาที่คลินิกเขาในสภาพขาหักบ้าง มีบาดแผลเหวอะหวะบ้าง ถูกน้ำร้อนลวกบ้าง บางตัวรุนแรงถึงขั้นโดนถลกหนังและอีกหลายแบบ บางตัวถึงกับตายเพราะทนพิษบาดแผลไม่ไหว
รามิลถอนหายใจยาว ได้แต่ภาวนาขอให้มนุษย์ใช้สติแก้ปัญหามากกว่าใช้กำลัง เพราะแม้พวกมันจะเป็นแค่สัตว์ แต่ก็ถือเป็นเพื่อนร่วมโลกของคนและมีชีวิตจิตใจเหมือนกัน
ชายหนุ่มหลับตาอยู่อย่างนั้นและจมในความเงียบพักใหญ่ จึงลืมตาและเอื้อมมือไปหยิบสมาร์ทโฟนบนโต๊ะมากดโทร.หาขวัญกมล เพราะอยากได้ยินเสียงเธอเพื่อเติมกำลังใจในการทำงาน
เสียงสัญญาณดังอยู่สี่ห้าครั้ง หญิงสาวจึงรับสาย “ว่าไงราม”
“ขวัญทำไรอยู่ คุยได้ไหม” รามิลถามตามมารยาท
“ได้จ้ะ”
“สัมภาษณ์งานเป็นไงบ้าง” หมอหนุ่มถามด้วยความสนใจ เพราะเมื่อคืนแชทคุยกันทางเฟซบุ๊กและเธอบอกว่ามีนัดสัมภาษณ์เช้านี้ซึ่งเร็วกว่าแผนที่เจ้าตัววางไว้
“ราบรื่นดีจ้ะ ตอนนี้ขวัญกำลังรอคุณเขม ลูกชายเจ้าของไร่พาไปทัวร์รอบๆไร่” น้ำเสียงขวัญกมลกระตือรือร้น
“แบบนี้แสดงว่าทางไร่รับขวัญเข้าทำงานแล้วสิ ยินดีด้วยนะ” แม้ปากจะพูดเช่นนั้น แต่อดเสียดายไม่ได้ เพราะถ้าหญิงสาวมาทำงานกับ Pet Smile Clinic เขาก็จะมีเวลาใกล้ชิดเธอมากขึ้น แต่เอาเถอะ ถึงไม่ได้ทำงานด้วยกัน เขาก็ไปหาเธอที่บ้านได้ทุกวัน หากไม่มีงานด่วนจริงๆ
“ขอบใจมากราม”
“แล้วโดนถามว่าอะไรบ้าง” เขามีความสุขอย่างประหลาดเมื่อได้ยินเสียงใสๆจากปลายสาย
“อืม…ก็…” จู่ๆขวัญกมลก็อึกอัก
“อะไรกันขวัญ โดนถามพิสดารมากจนเล่าให้เราฟังไม่ได้เหรอ” รามิลแซวพลางหัวเราะเบาๆ ที่จริงเขารู้อยู่แล้วละว่าคำถามสัมภาษณ์งานโดยทั่วไปมีอะไรบ้าง แต่หาเรื่องชวนคุยไปอย่างนั้น
“เปล่า” หญิงสาวหัวเราะแห้งๆ “แค่ถามว่าตอนเราเรียนที่ญี่ปุ่นเป็นไงบ้าง ที่นั่นต่างกับประเทศไทยเยอะไหม ผู้คนเป็นยังไง ประมาณนี้แหละ”
“นึกว่าถามอะไร” หมอหนุ่มส่ายหน้าพลางยิ้มละไม
“แล้วที่คลินิกล่ะลูกค้าเยอะไหม” ขวัญกมลเปลี่ยนเรื่อง
“มีมาเรื่อยๆ เมื่อกี้มีหมาบางแก้วถูกตีขาหักมาเข้าเฝือก แล้วก็ฉีดวัคซีนพิษสุนัขบ้าให้หมาไปสามตัว แต่ตอนนี้ว่างเลยโทร.มาคุยกับขวัญ” ใบหน้าได้รูประบายยิ้มอิ่มเอม
“เราก็นั่งรอเบื่อๆพอดี รามโทร.มาคุยก็ดีเหมือนกัน”
คำพูดของเธอทำให้เขาหน้าบานกว่าเดิม ขวัญกมลถามเรื่องหมาบางแก้วด้วยความสนใจพร้อมทั้งประณามคนที่ตีมันอย่างทารุณ รามิลไม่รู้สึกว่าเวลาเดินช้าเลยสักครั้งเมื่อคุยกับขวัญกมล พอจบจากเรื่องหนึ่งก็คุยอีกเรื่องหนึ่งต่ออย่างถูกคอ
“เย็นนี้ขวัญว่างไหม เราจะแวะไปกินข้าวที่บ้าน เดี๋ยวซื้ออาหารจากในเมืองไปเลย จะได้ไม่รบกวนน้าขจี แล้วก็จะแวะซื้อโดนัทร้านที่ขวัญชอบไปฝากด้วย” เขาบอกเสียงนุ่มนวล ยังจำได้เสมอว่าหญิงสาวชอบหรือไม่ชอบอะไร
“รบกวนรามหรือเปล่าเนี่ย” ขวัญกมลถามอย่างเกรงใจ
“ไม่เลย เราจะไปจากในเมืองอยู่แล้ว แวะแป๊บเดียวเอง” สำหรับเธอ เขาเต็มใจทำทุกอย่างเสมอ แม้จะยากเย็นแค่ไหนก็ตาม
“ขอบคุณรามมากเลยนะ จะหาเพื่อนดีๆแบบนี้ได้ที่ไหนอีกเนี่ย” หญิงสาวยอ
ทว่าหัวใจคนฟังห่อเหี่ยวลงทันใดเมื่อโดนตอกย้ำสถานะความเป็นเพื่อน
“ราม ฟังอยู่หรือเปล่า” ขวัญกมลถามเมื่อเห็นเขาเงียบผิดปกติ
“ฟังอยู่” รามิลฝืนเอ่ยเสียงร่าเริง
“นึกว่าสายหลุดไปแล้ว เห็นเงียบๆ”
“เปล่า สงสัยเมื่อกี้สัญญาณหาย”
“รามๆ คุณเขมมาพอดีเลย เดี๋ยวไว้เจอกันตอนเย็นนะจ๊ะ” เสียงมอเตอร์ไซค์ดังแว่วมาจากปลายสาย
“โอเค ชมไร่ให้สนุกนะขวัญ” รามิลอวยพรก่อนจะวางสาย
ชายหนุ่มลอบถอนหายใจเบาๆ ไม่ว่ายังไงเธอก็คิดว่าเขาเป็นเพื่อนอยู่เสมอ บางทีการรู้จักกันมานานอาจทำให้เธอไม่เห็นความเปลี่ยนแปลงของเขา คงต้องหาโอกาสบอกออกไปตรงๆสักที
ก๊อกๆๆ
เสียงเคาะประตูห้องทำให้รามิลหลุดจากความคิด ประตูห้องเปิดออกหลังชายหนุ่มเอ่ยอนุญาต
“หมอรามคะ มีลูกค้าวอล์คอินค่ะ” ผู้ช่วยของเรารายงานชัดถ้อยชัดคำ
“ได้ครับ รอสักครู่นะครับ” เจ้าของคลินิกยิ้มกว้าง ปกติแล้วจะมีทั้งลูกค้าที่นัดไว้และนอกตาราง แต่รามิลก็พร้อมต้อนรับทุกคนเสมอด้วยความยินดี
บุลินทร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 16 พ.ค. 2558, 08:52:13 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 16 พ.ค. 2558, 08:52:13 น.
จำนวนการเข้าชม : 1843
| << บทที่ 5 ถามทำไม (ครึ่งแรก) | บทที่ 6 ชมไร่เกษม (ครึ่งแรก) >> |
บุลินทร 16 พ.ค. 2558, 09:04:59 น.
คุณ แว่นใส
ตั้งสมาคมคนหมั่นไส้นายเขมได้เลยนะครับ หลายคนแบบนี้ ฮ่าๆๆๆ
คุณ ดังปัณณ์
ก๊าก มีภาษาท้องถิ่นหลุดมาด้วยอะ พอดีคิดอยากเขียนพระเอกแนวๆนักเลงเกรียนๆดูบ้าง เลยลองปั้นตาเขมออกมานี่ละ ว่าแต่ตอนดราม่าอย่ามาสงสารพระเอกนะ ฮ่าๆๆ ส่วนหมอหมากลับมาแล้ว ยังคงช้ำรักเช่นเคย
คุณ lovemuay
ตอนหน้ามาชมไร่กันครับ ส่วนขวัญจะได้เป็นไม้กันหมามั้ย อันนี้รู้กัน ฮ่าๆๆ
คุณ Zephyr
มีการเชียร์ไม่ให้นางเอกตกหลุมด้วย เดี๋ยวขวัญไม่มีคู่นะ
คุณ พันธุ์แตงกวา
ฮ่าๆๆๆ ยายกรรณนี่น่าจะลีลาการกินเส้นแอดวานซ์กว่าขวัญเยอะเลย ส่วนพระเอกมีแต่คนอวยพร ตาเขมคงดีใจ
คุณ แว่นใส
ตั้งสมาคมคนหมั่นไส้นายเขมได้เลยนะครับ หลายคนแบบนี้ ฮ่าๆๆๆ
คุณ ดังปัณณ์
ก๊าก มีภาษาท้องถิ่นหลุดมาด้วยอะ พอดีคิดอยากเขียนพระเอกแนวๆนักเลงเกรียนๆดูบ้าง เลยลองปั้นตาเขมออกมานี่ละ ว่าแต่ตอนดราม่าอย่ามาสงสารพระเอกนะ ฮ่าๆๆ ส่วนหมอหมากลับมาแล้ว ยังคงช้ำรักเช่นเคย
คุณ lovemuay
ตอนหน้ามาชมไร่กันครับ ส่วนขวัญจะได้เป็นไม้กันหมามั้ย อันนี้รู้กัน ฮ่าๆๆ
คุณ Zephyr
มีการเชียร์ไม่ให้นางเอกตกหลุมด้วย เดี๋ยวขวัญไม่มีคู่นะ
คุณ พันธุ์แตงกวา
ฮ่าๆๆๆ ยายกรรณนี่น่าจะลีลาการกินเส้นแอดวานซ์กว่าขวัญเยอะเลย ส่วนพระเอกมีแต่คนอวยพร ตาเขมคงดีใจ
ดังปัณณ์ 16 พ.ค. 2558, 11:55:37 น.
อิเขมนี่มันเหมือนแกจริงๆว่ะ = = ดู๊!
555+ ว่าแต่หมอหมา โอ๋ๆๆๆๆ ไม่เอาไม่ร้อง หนูขวัญไม่รักมาทางนี้มะๆๆๆๆ เดี๋ยวหนอนปลอบเอง โฮะๆๆๆๆๆ เปลี่ยนพระเอกเถอะ ยังทัน กร๊ากกกกกกกกก
อิเขมนี่มันเหมือนแกจริงๆว่ะ = = ดู๊!
555+ ว่าแต่หมอหมา โอ๋ๆๆๆๆ ไม่เอาไม่ร้อง หนูขวัญไม่รักมาทางนี้มะๆๆๆๆ เดี๋ยวหนอนปลอบเอง โฮะๆๆๆๆๆ เปลี่ยนพระเอกเถอะ ยังทัน กร๊ากกกกกกกกก
lovemuay 16 พ.ค. 2558, 18:56:32 น.
พี่ธารใสจะเริ่มบุกแล้วแน่เลย อิอิ
พี่ธารใสจะเริ่มบุกแล้วแน่เลย อิอิ
พันธุ์แตงกวา 17 พ.ค. 2558, 19:43:24 น.
ลูกค้าวอร์คอินนี่อย่าบอกนะว่าเป็นยายพีช. พีชบุก!!!
บอกเค้าไปสิหนูขวัญว่าโดนสัมภาษณ์ว่าไง. นายเขมจะได้โด่งดังเพิ่มขึ้นอีก เอิ้กๆๆๆ. แกล้งมัน
ลูกค้าวอร์คอินนี่อย่าบอกนะว่าเป็นยายพีช. พีชบุก!!!
บอกเค้าไปสิหนูขวัญว่าโดนสัมภาษณ์ว่าไง. นายเขมจะได้โด่งดังเพิ่มขึ้นอีก เอิ้กๆๆๆ. แกล้งมัน
patok 8 ก.ค. 2558, 15:41:39 น.
หมอรามต้องเกิดมาเป็นคู่เราแน่ๆเลย เราก็รักหมา 555+
หมอรามต้องเกิดมาเป็นคู่เราแน่ๆเลย เราก็รักหมา 555+