กว่าหัวใจจะเจอรัก
คำโปรย กว่าหัวใจจะเจอรัก
หนึ่งคน...ยโสเอาแต่ใจ เคยชินต่อการที่ใครต่อใครยอมศิโรราบ จนไม่ยอมแม้แต่จะฟังเสียงหัวใจของตัวเอง
หนึ่งคน...อวดดื้อถือดี พยายามต่อต้านทุกวิถีทางทั้งที่หัวใจร่ำร้องว่าไม่ต้องการ
หนึ่งคน...ภายนอกสุภาพอ่อนโยน แต่ข้างในซุกซ่อนความเอาแต่ใจกระทั่งยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้สิ่งที่ตัวเองต้องการ
หนึ่งคน...หัวอ่อนว่าง่าย หากในใจกลับเข้มแข็งและไม่ยอมแพ้ ถึงแม้หัวใจจะถูกใครบางคนฉกฉวยยึดเอาไปแล้วก็ตาม
...ในเมื่อไม่ยอมฟังเสียงหัวใจ ไม่ยอมทำในสิ่งที่หัวใจร่ำร้อง แล้วอย่างนี้เมื่อไรหัวใจทุกดวงจึงจะค้นพบรักแท้ที่จริง ๆ แล้วอยู่ใกล้แค่มือเอื้อม...
หนึ่งคน...ยโสเอาแต่ใจ เคยชินต่อการที่ใครต่อใครยอมศิโรราบ จนไม่ยอมแม้แต่จะฟังเสียงหัวใจของตัวเอง
หนึ่งคน...อวดดื้อถือดี พยายามต่อต้านทุกวิถีทางทั้งที่หัวใจร่ำร้องว่าไม่ต้องการ
หนึ่งคน...ภายนอกสุภาพอ่อนโยน แต่ข้างในซุกซ่อนความเอาแต่ใจกระทั่งยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้สิ่งที่ตัวเองต้องการ
หนึ่งคน...หัวอ่อนว่าง่าย หากในใจกลับเข้มแข็งและไม่ยอมแพ้ ถึงแม้หัวใจจะถูกใครบางคนฉกฉวยยึดเอาไปแล้วก็ตาม
...ในเมื่อไม่ยอมฟังเสียงหัวใจ ไม่ยอมทำในสิ่งที่หัวใจร่ำร้อง แล้วอย่างนี้เมื่อไรหัวใจทุกดวงจึงจะค้นพบรักแท้ที่จริง ๆ แล้วอยู่ใกล้แค่มือเอื้อม...
Tags: พี่จิน พี่ธันว์ น้องส้ม น้องแก้ม ปากแข็ง ทิฐิ
ตอน: ตอนที่ 9
บทที่ 9
เมื่อวันเวลาหมุนเวียนเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ ในที่สุดสองหนุ่มก็สำเร็จการศึกษา โดยธันวาถูกทาบทามจากบริษัทรับเหมาก่อสร้างอันดับต้น ๆ ของประเทศให้เข้าทำงานทันที ในขณะที่จินตเมธถูกผู้เป็นพ่อขอร้องให้เข้าไปรับช่วงงานต่อในบริษัท โดยให้เริ่มต้นจากการเป็นผู้ช่วยของท่านไปก่อนเพื่อเรียนรู้งานก่อนรับตำแหน่งผู้บริหารอย่างเต็มตัว ช่วงเวลาหกเดือนทำให้จินตเมธแทบไม่มีเวลาให้กับสิ่งใดนอกจากงานที่กำลังเรียนรู้
เช้าวันนี้เป็นวันแรกที่ชายหนุ่มต้องขับรถไปทำงานตามลำพังโดยปราศจากบิดาเพราะหกเดือนที่ผ่านมาคุณสุเมธจะนั่งรถไปกับลูกชายเพื่อออกไปทำงานด้วยกันแทบทุกเช้า แต่เพราะวันนี้คุณสุเมธมีนัดกับเพื่อนจึงขับรถออกไปจากบ้านตั้งแต่เช้าพร้อมกับภรรยาคู่ชีวิต
ร่างบอบบางในชุดนักศึกษาที่กำลังเดินผ่านป้อมยามหน้าหมู่บ้าน ทำให้หัวใจชายหนุ่มกระตุกขึ้นมาในทีแรกก่อนกลับมาเป็นปกติเมื่อขับรถเข้าไปชะลอใกล้ ๆ แล้วกดปุ่มเลื่อนกระจกด้านข้างคนขับลง
“จะไปเรียนใช่ไหม ขึ้นรถสิจะไปส่ง”
ณัฐวรามองคนที่เธอไม่ได้เจอมาหลายเดือนอยู่อึดใจหนึ่ง ก่อนบอก
“ไม่เป็นไรค่ะ ส้มไปเองได้”
พูดจบเจ้าตัวก็สาวเท้าต่อไปโดยมีจุดหมายคือป้ายรถประจำทางที่อยู่เลยปากทางหมู่บ้านไปราวห้าร้อยเมตร ทว่าเพียงเดินไปได้ไม่กี่ก้าว รถยนต์คันงามก็แล่นมาขวางหน้าก่อนตามด้วยคนขับที่ก้าวลงมาหา
“พี่บอกว่าจะไปส่ง ไม่เข้าใจเหรอ”
คนถูกว่าไม่เข้าใจ เม้มปากแน่นอย่างไม่พอใจก่อนตวัดเสียงใส่
“เข้าใจค่ะ แต่ส้มไม่อยากไปกับพี่จิน”
“ทำไม! ไปกับพี่มันเป็นยังไง!”
“ไม่เป็นยังไงหรอกค่ะ แต่ส้มไม่อยากถูกหาเรื่องไปตลอดทาง มันทำให้ไม่มีสมาธิตอนเข้าเรียน”
“ในสายตาส้ม พี่เป็นคนชอบหาเรื่องงั้นเหรอ”
แม้ไม่ได้ยินคำตอบจากปากแต่ดูจากสายตาที่เด็กสาวกำลังมองเขา จินตเมธก็ฮึ่มฮั่มในอกอย่างหัวเสีย
เขาคงไม่มีอะไรดีในสายตาของเธอเลยสินะ
ความโมโหและอยากเอาชนะทำให้ชายหนุ่มไม่พูดอะไรเมื่อคว้าหมับที่ข้อมือของคนตัวเล็กกว่าแล้วออกแรงกระชากจนร่างเล็กเซถลาเพราะยังไม่ทันตั้งตัว
จินตเมธตัวแข็งกับเรือนร่างนุ่มนิ่มที่ซวนลงมาซบบนอกกว้าง วูบนั้นภาพจากความทรงจำเมื่อครั้งเขาปล้นชิงจูบแรกของเธอพลันผุดขึ้น
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความประทับใจที่ได้จูบแรกของณัฐวราหรือเป็นเพราะความหวั่นไหวรุนแรงที่กำลังรู้สึก ทำให้จินตเมธโน้มหน้าเข้าไปหาราวกับคนไม่มีสติ ในขณะที่เด็กสาวเบิกตากว้างขึ้นอย่างตกใจและไม่อยากเชื่อ
หัวใจของสาวน้อยแทบหยุดเต้นในวินาทีที่เห็นจินตเมธทำท่าจะก้มหน้าลงมาหา หากในจังหวะที่ริมฝีปากหยักได้รูปจะพบกับกลีบปากของเธอ น้องส้มก็หันหน้าหนีแล้วออกปากห้ามเสียงสั่น
“อย่านะ...”
จินตเมธชะงัก ท่าทางและคำพูดของเด็กสาวให้ความรู้สึกเหมือนมีใครเอาน้ำเย็นจัดสาดโครมเข้ามาที่หน้า แต่ความรู้สึกร้อนเร่ากับสัมผัสที่ได้จากเรือนร่างนุ่มนิ่มก็ส่งผลให้ไม่อาจทนไหวจนต้องผลักร่างเล็กออกไปโดยไม่ทันนึกถึงความรู้สึกของใครอีกคน
น้องส้มเจ็บหนึบในหัวใจกับการผลักไสราวกับคนไร้หัวใจของพี่จิน ก่อนที่ความเจ็บจะแปรเปลี่ยนเป็นความโกรธและแค้นเคืองจากความคิดที่ว่าเขาทำราวกับเธอไม่มีค่า นิสัยตรงไปตรงมาและค่อนข้างโผงผางในวัยเด็กหวนกลับมาในวินาทีนั้นจนผลักดันให้หลุดคำพูดที่ทำให้คนฟังตาลุกวาบ
“ถ้าอยากได้ผู้หญิงสักคน ทีหลังไปหาผู้หญิงของตัวเอง อย่ามาแตะต้องส้มอีก!”
วินาทีนั้นจินตเมธโกรธจัดจนรู้สึกเหมือนมีลมกำลังออกหูกับคำพูดขวานผ่าซากของสาวน้อย ภาพจากวันวานยามอีกฝ่ายยังเป็นเด็กหญิงแก่นแก้วที่ชอบต่อปากต่อคำกับเขาพลันผุดขึ้นมาจากความทรงจำ ความดื้อรั้นอวดดีและชอบเอาชนะของเธอทำให้ชายหนุ่มนึกอยากลงโทษให้สาสม
เด็กสาวทำได้แค่ร้องอุทานอย่างตกใจยามถูกจินตเมธกระชากตัวแล้วจับยัดเข้าไปในรถยนต์อย่างรวดเร็ว หากเมื่อตั้งตัวได้แล้วทำท่าจะเปิดประตูรถลงไปก็ช้ากว่าคนที่เข้าประจำที่นั่งคนขับแล้วเรียบร้อย แรงกระชากบนบ่าจากทางด้านหลังทำให้ต้องนิ่วหน้าด้วยความเจ็บก่อนสะบัดตัวแล้วหันกลับไปเผชิญหน้า ทว่าหัวใจดวงเล็กเหมือนดิ่งวูบยามสบเข้ากับดวงตาสีนิลที่ยามนี้ลุกเรืองด้วยความโกรธเกรี้ยวแต่นั่นยังไม่ทำให้เหน็บหนาวเท่ากับประกายอีกอย่างที่เธอไม่เคยเห็น
เป็นครั้งแรกที่น้องส้มนึกกลัวพี่จินขึ้นมาจับใจ ท่าทางของเขาอีกทั้งแววตาที่มองมาดูราวกับไม่ใช่จินตเมธคนเดิม
“พี่จิน...”
“หุบปาก!”
สาวน้อยหุบปากฉับตามคำสั่งของคนที่เธอกำลังกลัวจับขั้วหัวใจ
จินตเมธนิ่งมองคนข้างตัวด้วยหัวใจร้อนระอุราวกับมีกองไฟสุม ความร้อนเร่าแผดเผาหัวใจเขามากขึ้นในแต่ละวินาทีที่จับจ้องดวงหน้าอ่อนเยาว์ วูบนั้นชายหนุ่มรู้สึกว่าผู้หญิงตรงหน้าไม่ใช่คนที่เขาเคยเห็นมาตั้งแต่ยังเป็นเด็กหญิงตัวเล็กแต่เป็นใครสักคนที่เขาอยากทำอะไรลงไปสักอย่าง...อะไรก็ได้ที่ทำให้หัวใจของเขาลดความทุรนทุรายและขณะเดียวกันก็ทำให้เธอเป็นฝ่ายทรมานเหมือนที่เขาเป็นมาเสมอ
อาจด้วยความรู้สึกเช่นนั้นทำให้ไม่เพียงน้ำเสียงที่พูดออกไปครั้งนี้เย็นชาและว่างเปล่า หากสรรพนามที่ใช้ก็แปรเปลี่ยนเป็นห่างเหินเหมือนต้องการย้ำเตือนว่าเขาไม่ได้เห็นเด็กสาวตรงหน้าเป็นเด็กตัวร้ายอย่างในวันวานอีกแล้ว
“จริง ๆ ไม่ได้อยากแตะเธอนักหรอก แต่ทำยังไงได้ในเมื่อตอนนี้ฉันกำลังนึกอยากได้ผู้หญิงสักคน...”
เงียบไปนิดเมื่อชายหนุ่มจุดยิ้มหยันตรงมุมปากหากทำให้คนมองหนาวเยือกไปทั้งใจกับคำพูดต่อมา
“และโชคร้าย...ที่ตอนนี้มีแค่เธอเท่านั้นที่อยู่ใกล้ที่สุด!”
โดยไม่ทันให้เด็กสาวได้สำนึกถึงสรรพนามที่เปลี่ยนไประหว่างกัน จินตเมธก็หันไปสตาร์ทเครื่องยนต์ก่อนขับเคลื่อนรถออกไปอย่างเร็วและแรงไม่ต่างจากพายุร้ายที่กำลังพัดโหมอยู่ภายในใจ หากไม่วายทิ้งท้ายคำพูดที่ทำให้คนฟังหวาดผวา
“เพราะฉะนั้นถ้าเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ก็ถือซะว่า...ช่วยเหลือกันในฐานะคนบ้านใกล้เรือนเคียงก็แล้วกัน!”
บ้านหลังใหญ่ของจินตเมธคือสถานที่ที่ชายหนุ่มฉุดกระชากเด็กสาวลงมา โชคร้ายที่ขณะนั้นแม่บ้านใหญ่ไม่อยู่ ส่วนคนรับใช้คนอื่นต่างก็หลบไปพักผ่อนในบ้านพักหลังจากเสร็จสิ้นจากการทำงาน
ตลอดทางที่ถูกกระชากลากถูจนใกล้จะถึงบันไดที่ทอดสู่ชั้นบน ณัฐวราก็พยายามขัดขืนทุกวิถีทางแต่ไม่อาจสู้แรงโกรธบวกกับความมุ่งมั่นของจินตเมธได้ ครั้นพยายามดิ้นรนไม่ยอมเดินตามแรงดึงกึ่งลากของชายหนุ่ม อีกฝ่ายก็ตอบโต้ด้วยการอุ้มเธอแล้วพาเดินขึ้นบันไดไปอย่างไม่สะทกสะท้าน
ทั้งที่มีเธอในอ้อมแขนแต่ไม่มีผลสักนิดกับชายหนุ่มเมื่อยังสามารถเปิดประตูห้องนอนเข้าไปได้ น้ำตาณัฐวราแทบหยดเมื่อจินตเมธโยนเธอลงไปบนเตียงกว้างอย่างไม่คิดทะนุถนอมกันเลยสักนิด
ความโกรธในตอนแรกเริ่มเจือจางลงไปบ้างเมื่อได้ระบายออกไปกับการใช้กำลังแรงกายเพื่อหยุดยั้งการดิ้นรนขัดขืนของเด็กสาว กระนั้นความโมโหและอยากสั่งสอนคนช่างพยศและชอบอวดดีก็ยังมีและมากพอจนจินตเมธยังไม่อ่อนข้อให้ถึงแม้เห็นเต็มตาว่าตอนนี้คนอวดเก่งกำลังมีน้ำตาเอ่อกบเต็มเบ้าตา
จินตเมธไม่พูดหรือไม่ส่งสัญญาณเตือนใด ๆ ยามกระชากเด็กสาวเข้ามาแล้วตรึงท้ายทอยอีกฝ่ายไว้ขณะก้มหน้าลงไปสั่งสอนคนอวดดีให้รู้สำนึก
ทั้งที่เคยตั้งใจว่าจะไม่ร้องไห้เพราะผู้ชายคนนี้ แต่เมื่อถูกพี่จินบังคับให้เธอต้องรองรับการลงทัณฑ์จากเขาด้วยการบดเบียดริมฝีปากอย่างกระแทกกระทั้น ความเจ็บที่ได้รับทำให้เด็กสาวไม่อาจฝืนทนได้อีกและเม็ดน้ำตาจากความปวดร้าวและเสียใจที่ไหลรินลงมาจนซึมผ่านกลีบปากนั้นก็ทำให้คนที่กำลังมุ่งมั่นลงโทษต้องชะงักงันเมื่อรับรู้ถึงรสเค็มปะแล่ม
จินตเมธยุติการลงทัณฑ์เพราะส่วนหนึ่งของหัวใจที่เริ่มไขว้เขวจากตอนแรกที่ต้องการแค่สั่งสอน หากกลีบปากเล็ก ๆ ที่ให้ความรู้สึกสะอาดและบริสุทธิ์ก็ยั่วใจให้เขาร่ำ ๆ ออกนอกลู่นอกทาง แต่เมื่อรู้ว่าการลงโทษของเขาทำให้เด็กสาวถึงกับเสียน้ำตา ชายหนุ่มก็อดคิดไม่ได้ว่าเขาทำกับเธอมากเกินไป
แต่ถึงคิดแบบนั้นชายหนุ่มก็ไม่คิดขอโทษ เพราะส่วนหนึ่งยังคงคิดว่าเด็กสาวควรถูกกำราบเสียบ้างก่อนพลั้งเผลอพูดไม่คิดกับผู้ชายคนไหน ซึ่งนั่นอาจเกิดผลร้ายที่น่าเสียใจตามมาในภายหลัง
เพียงแค่คิด...ถ้าคนที่กำลังอยู่ตรงนี้ไม่ใช่เขาแต่เป็นผู้ชายคนอื่น จินตเมธก็ปวดร้าวไปทั้งอกยามนึกภาพที่อาจเกิดขึ้นกับเด็กสาวตรงหน้า
เขาไม่มีวันยอมให้เกิดเรื่องแบบนั้นกับเธอเด็ดขาด!
“คิดออกหรือเปล่า ถ้าคนที่อยู่ต่อหน้าเธอและทำกับเธอแบบเมื่อกี้ไม่ใช่ฉัน อะไรจะเกิดขึ้นบ้าง”
แม้ค่อนข้างมั่นใจว่าเด็กสาวจะจดจำเรื่องครั้งนี้ไว้เป็นบทเรียน กระนั้นจินตเมธก็ไม่วายสำทับราวกับต้องการสลักลงไปในหัวใจของอีกฝ่าย
“จำใว้! ถ้าไม่อยากเจอเรื่องแบบวันนี้อีก ทีหลังอย่าทำอวดเก่งพูดไม่คิดกับผู้ชายคนไหนเด็ดขาด!”
วินาทีนั้นน้องส้มเข้าใจโดยไม่ต้องให้ใครบอก การกระทำป่าเถื่อนในวันนี้ของพี่จินทั้งหมดนั่นเพื่อต้องการสั่งสอนให้เธอรู้สำนึก
เด็กสาวสะอื้นในอกยามนึกถึงอ้อมกอดและจูบรุนแรงที่เหมือนมีแต่คนชิงชังกันเท่านั้นจึงทำได้ ก่อนสำนึกต่อมาถึงการเรียกขานระหว่างกันที่ทำให้รู้สึกเหน็บหนาวเข้าไปถึงขั้วหัวใจ
แวบหนึ่งเด็กสาวไม่แน่ใจว่าระหว่างการลงทัณฑ์กับคำสรรพนามที่ห่างเหินเย็นชา แบบไหนกันแน่ที่กำลังทำให้เธอน้ำตาตก
“ส้ม...”
เด็กสาวพูดได้แค่นั้นก็ต้องหยุดเมื่อก้อนสะอื้นแล่นขึ้นมาขัดกลางลำคอ ความขมขื่นจากความรู้สึกยิ่งถูกผลักไสจากน้ำคำและการกระทำของพี่จิน ทำให้น้องส้มกลายเป็นคนเจ้าน้ำตาอย่างที่ไม่เคยเป็น
พี่จินใจหายวูบเมื่อเด็กอวดดีในความคิดกลับกลายเป็นเด็กขี้แยอย่างที่เขานึกไม่ถึง ชายหนุ่มยืนอึ้งไปพักใหญ่เพราะทำอะไรไม่ถูกและตั้งรับไม่ทันกับความเปลี่ยนแปลงของคู่อริในวัยเด็ก หากเมื่อกำลังคิดจะลงไปนั่งบนเตียงแล้วดึงร่างเล็กเข้ามากอดปลอบประโลม คนที่กำลังสะอึกสะอื้นก็เงยหน้าขึ้นมามองด้วยแววตาวาววับจากหยาดน้ำปะปนกับประกายอวดดื้อถือดีอย่างที่เขาชินตา
“ส้มเกลียดพี่จิน!”
วูบหนึ่งของความชังตัวเองที่แสดงความอ่อนแอออกมาต่อหน้าคู่ปรับในวัยเด็กทำให้เด็กสาวปล่อยให้ความเคืองแค้นเข้ามาบดบังทุกอย่าง บวกกับที่ผ่านมาเธอไม่เคยสัมผัสได้ถึงความปรารถนาดีและมีน้ำใจของอีกฝ่ายทำให้น้องส้มไม่แม้แต่ฉุกคิดว่าภายใต้การแสดงออกอย่างป่าเถื่อนและคำพูดเย็นชาโหดร้ายมีความห่วงใยและแยแสซุกซ่อนตัวเอาไว้อย่างมิดชิด
จินตเมธตัวชายามเด็กสาวประกาศออกมาพร้อมกับการกำมือแน่นราวกับเกรงว่าจะเผลอเข้ามาทำร้ายเขา คำพูดที่ได้ยินและท่าทีของเด็กสาวที่เขาเห็นก่อให้เกิดทิฐิในหัวใจบวกกับที่ผ่านมามีแต่คนยอมศิโรราบให้ตลอด ทำให้ชายหนุ่มโต้กลับด้วยน้ำเสียงดุดันไม่ผิดจากแววตาที่จ้องมอง ทั้งที่ลึกลงไปในหัวใจกำลังเจ็บปวดเหลือเกิน
“พี่ก็เกลียดเธอเหมือนกัน และไม่เคยเกลียดใครเท่าเธอเลยด้วย จำเอาไว้!”
แม้คำเรียกขานกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่กระนั้นกลับทำให้คนฟังเจ็บปวดหัวใจยิ่งกว่า ใครเล่าจะดีใจที่รู้ว่ามีคนเกลียดตัวเองแถมยังเกลียดมากกว่าที่เคยเกลียดใคร ดังนั้นเด็กสาวจึงทำในสิ่งที่คิดออกในตอนนั้นคือวิ่งหนีจากไปเพราะอยากไปให้ไกลจากคนที่เธอบอกกับตัวเองว่าเกลียด
เธอเกลียดเขาเหมือนที่เขาเองก็เกลียดเธอเหมือนกัน
นั่นคือสิ่งที่อยู่ในความนึกคิดของสาวน้อยณัฐวรา ระหว่างที่วิ่งออกไปพร้อมกับน้ำตาที่นองเต็มใบหน้า
เมื่อถูกทิ้งให้อยู่เพียงลำพัง จินตเมธก็ทรุดตัวลงนั่งบนเตียงด้วยความรู้สึกอ่อนล้าอ่อนแรงทั้งร่างกายและหัวใจ
“ส้มเกลียดพี่จิน!”
ก็รู้มาตลอดและใช่ว่าไม่เคยยินคำประกาศทำนองนี้ แต่ที่ผ่านไม่เคยมีครั้งไหนที่ทำให้เขาเจ็บปวดรวดร้าวในหัวใจมากมายเหมือนอย่างในตอนนี้
ทำไมเขาต้องสนใจ ทำไมเขาต้องแยแส ทำไมเขาต้องปวดใจเวลาถูกเด็กบ้านั่นตะโกนใส่หน้าว่าเกลียด ทำไม!
สารพัดคำถามดังก้องในหัวใจที่กำลังทุรนทุรายและสับสน ใช่ว่าเขาไม่เคยตั้งคำถามกับตัวเองเพียงแต่คำตอบที่เคยผุดขึ้นมาทำให้เขายากทำใจให้เชื่อและยากยิ่งกว่าที่จะทำใจให้ยอมรับ
คนอย่างเขาน่ะเหรอจะไปบ้ารักคนงี่เง่า อวดดื้อถือดีแถมยังชอบบอกปาว ๆ ว่าเกลียดเขาจนแทบจะร้อยครั้งแล้วไม่มีทาง! เขาไม่มีวันเสียสติแบบนั้นแน่ ๆ
นั่นคือสิ่งที่ชายหนุ่มบอกกับตัวเองอย่างหัวเสีย
บนโลกนี้ยังมีผู้หญิงดี ๆ อีกตั้งเยอะ เรื่องอะไรที่เขาจะคิดสั้นไปรักคนเก่งแต่สร้างเรื่องให้ตัวเองแบบนั้น ไม่มีวัน!
--------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีค่ะ มาอัพนิยายตอนใหม่อีกตอน ^^
อาจเห็นว่ามาอัพถี่ แต่จริง ๆ แล้วโชคดีที่ปั่นออกค่ะ แต่ไม่รู้ว่าจะได้ขนาดไหนเพราะสต๊อกที่มีก็หมดแล้ว (ฮือ ๆๆๆๆ)
แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่วายหาเรื่องให้ตัวเองด้วยการปั่นเรื่องใหม่อีกเรื่อง ฮ่า ๆๆๆ แล้วตอนนี้ก็ไปแปะไว้แล้วที่เวบเด็กดี เรื่อง 'หนี้รักหนี้หัวใจ' ค่ะ หากเพื่อน ๆ สนใจจะอ่านก็เชิญนะคะ เอาไว้วันหลังพันวลีอาจเอามาอัพที่นี่สลับกับเรื่องนี้
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์และ LIKE ที่มอบเป็นกำลังใจให้กันค่ะ
Zephyr : อ่านคอมเม้นท์แล้วสะดุดตามากกกกกก กะคำคำเดียวว่า หื่น!!! เอ่อ..จะว่าอะไรไหมคะถ้าขอถามว่าหื่นยังไงคร้าาาาาาาาาา พันวลีไม่เข้าใจ (ทำหน้าบ๊องแบ๊วสุดฤทธิ์) ฮ่า ๆๆๆๆ
ส่วนคำขอสำหรับ 1 หนุ่มกับทางเลือกให้เลือดออกทางจมูก คงต้องขอคิด (หนัก) ค่ะ เพราะนึกภาพทั้งสองหนุ่มในแบบนั้นไม่ออก
ส่วนทางเลือกสำหรับ 1 สาวเนี่ยน่าสนใจมั่ก ๆ ค่ะ เหมือน ๆ จะเป็นแบบที่พันวลีชอบด้วยสิ (อ๊ายยยย..พูดอะไรออกไป) แต่ดูจากช่วงอายุสาว ๆ ตอนนี้คาดว่าคงยังไม่เหมาะนักหากจะให้ปากแตกในตอนนี้ ขอเวลาให้โตกว่านี้หน่อยก็แล้วกันเน๊อะ แล้วค่อยคิดกันอีกทีว่าจะจัดเต็มแค่ไหนดี (ยังยืนยันว่าไม่เข้าใจคำว่าหื่น???)+(สรุปว่าจะเป็นนิยายบู๊???)
ปิ่นนลิน : จะพยายามไม่ให้สองหนุ่มใจร้ายกับสองสาวนะคะ แต่ไม่รู้ว่าจะพวกหนุ่ม ๆ จอมดื้อจะยอมเชื่อฟังรึเปล่า ฮ่า ๆๆ
เมื่อวันเวลาหมุนเวียนเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ ในที่สุดสองหนุ่มก็สำเร็จการศึกษา โดยธันวาถูกทาบทามจากบริษัทรับเหมาก่อสร้างอันดับต้น ๆ ของประเทศให้เข้าทำงานทันที ในขณะที่จินตเมธถูกผู้เป็นพ่อขอร้องให้เข้าไปรับช่วงงานต่อในบริษัท โดยให้เริ่มต้นจากการเป็นผู้ช่วยของท่านไปก่อนเพื่อเรียนรู้งานก่อนรับตำแหน่งผู้บริหารอย่างเต็มตัว ช่วงเวลาหกเดือนทำให้จินตเมธแทบไม่มีเวลาให้กับสิ่งใดนอกจากงานที่กำลังเรียนรู้
เช้าวันนี้เป็นวันแรกที่ชายหนุ่มต้องขับรถไปทำงานตามลำพังโดยปราศจากบิดาเพราะหกเดือนที่ผ่านมาคุณสุเมธจะนั่งรถไปกับลูกชายเพื่อออกไปทำงานด้วยกันแทบทุกเช้า แต่เพราะวันนี้คุณสุเมธมีนัดกับเพื่อนจึงขับรถออกไปจากบ้านตั้งแต่เช้าพร้อมกับภรรยาคู่ชีวิต
ร่างบอบบางในชุดนักศึกษาที่กำลังเดินผ่านป้อมยามหน้าหมู่บ้าน ทำให้หัวใจชายหนุ่มกระตุกขึ้นมาในทีแรกก่อนกลับมาเป็นปกติเมื่อขับรถเข้าไปชะลอใกล้ ๆ แล้วกดปุ่มเลื่อนกระจกด้านข้างคนขับลง
“จะไปเรียนใช่ไหม ขึ้นรถสิจะไปส่ง”
ณัฐวรามองคนที่เธอไม่ได้เจอมาหลายเดือนอยู่อึดใจหนึ่ง ก่อนบอก
“ไม่เป็นไรค่ะ ส้มไปเองได้”
พูดจบเจ้าตัวก็สาวเท้าต่อไปโดยมีจุดหมายคือป้ายรถประจำทางที่อยู่เลยปากทางหมู่บ้านไปราวห้าร้อยเมตร ทว่าเพียงเดินไปได้ไม่กี่ก้าว รถยนต์คันงามก็แล่นมาขวางหน้าก่อนตามด้วยคนขับที่ก้าวลงมาหา
“พี่บอกว่าจะไปส่ง ไม่เข้าใจเหรอ”
คนถูกว่าไม่เข้าใจ เม้มปากแน่นอย่างไม่พอใจก่อนตวัดเสียงใส่
“เข้าใจค่ะ แต่ส้มไม่อยากไปกับพี่จิน”
“ทำไม! ไปกับพี่มันเป็นยังไง!”
“ไม่เป็นยังไงหรอกค่ะ แต่ส้มไม่อยากถูกหาเรื่องไปตลอดทาง มันทำให้ไม่มีสมาธิตอนเข้าเรียน”
“ในสายตาส้ม พี่เป็นคนชอบหาเรื่องงั้นเหรอ”
แม้ไม่ได้ยินคำตอบจากปากแต่ดูจากสายตาที่เด็กสาวกำลังมองเขา จินตเมธก็ฮึ่มฮั่มในอกอย่างหัวเสีย
เขาคงไม่มีอะไรดีในสายตาของเธอเลยสินะ
ความโมโหและอยากเอาชนะทำให้ชายหนุ่มไม่พูดอะไรเมื่อคว้าหมับที่ข้อมือของคนตัวเล็กกว่าแล้วออกแรงกระชากจนร่างเล็กเซถลาเพราะยังไม่ทันตั้งตัว
จินตเมธตัวแข็งกับเรือนร่างนุ่มนิ่มที่ซวนลงมาซบบนอกกว้าง วูบนั้นภาพจากความทรงจำเมื่อครั้งเขาปล้นชิงจูบแรกของเธอพลันผุดขึ้น
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความประทับใจที่ได้จูบแรกของณัฐวราหรือเป็นเพราะความหวั่นไหวรุนแรงที่กำลังรู้สึก ทำให้จินตเมธโน้มหน้าเข้าไปหาราวกับคนไม่มีสติ ในขณะที่เด็กสาวเบิกตากว้างขึ้นอย่างตกใจและไม่อยากเชื่อ
หัวใจของสาวน้อยแทบหยุดเต้นในวินาทีที่เห็นจินตเมธทำท่าจะก้มหน้าลงมาหา หากในจังหวะที่ริมฝีปากหยักได้รูปจะพบกับกลีบปากของเธอ น้องส้มก็หันหน้าหนีแล้วออกปากห้ามเสียงสั่น
“อย่านะ...”
จินตเมธชะงัก ท่าทางและคำพูดของเด็กสาวให้ความรู้สึกเหมือนมีใครเอาน้ำเย็นจัดสาดโครมเข้ามาที่หน้า แต่ความรู้สึกร้อนเร่ากับสัมผัสที่ได้จากเรือนร่างนุ่มนิ่มก็ส่งผลให้ไม่อาจทนไหวจนต้องผลักร่างเล็กออกไปโดยไม่ทันนึกถึงความรู้สึกของใครอีกคน
น้องส้มเจ็บหนึบในหัวใจกับการผลักไสราวกับคนไร้หัวใจของพี่จิน ก่อนที่ความเจ็บจะแปรเปลี่ยนเป็นความโกรธและแค้นเคืองจากความคิดที่ว่าเขาทำราวกับเธอไม่มีค่า นิสัยตรงไปตรงมาและค่อนข้างโผงผางในวัยเด็กหวนกลับมาในวินาทีนั้นจนผลักดันให้หลุดคำพูดที่ทำให้คนฟังตาลุกวาบ
“ถ้าอยากได้ผู้หญิงสักคน ทีหลังไปหาผู้หญิงของตัวเอง อย่ามาแตะต้องส้มอีก!”
วินาทีนั้นจินตเมธโกรธจัดจนรู้สึกเหมือนมีลมกำลังออกหูกับคำพูดขวานผ่าซากของสาวน้อย ภาพจากวันวานยามอีกฝ่ายยังเป็นเด็กหญิงแก่นแก้วที่ชอบต่อปากต่อคำกับเขาพลันผุดขึ้นมาจากความทรงจำ ความดื้อรั้นอวดดีและชอบเอาชนะของเธอทำให้ชายหนุ่มนึกอยากลงโทษให้สาสม
เด็กสาวทำได้แค่ร้องอุทานอย่างตกใจยามถูกจินตเมธกระชากตัวแล้วจับยัดเข้าไปในรถยนต์อย่างรวดเร็ว หากเมื่อตั้งตัวได้แล้วทำท่าจะเปิดประตูรถลงไปก็ช้ากว่าคนที่เข้าประจำที่นั่งคนขับแล้วเรียบร้อย แรงกระชากบนบ่าจากทางด้านหลังทำให้ต้องนิ่วหน้าด้วยความเจ็บก่อนสะบัดตัวแล้วหันกลับไปเผชิญหน้า ทว่าหัวใจดวงเล็กเหมือนดิ่งวูบยามสบเข้ากับดวงตาสีนิลที่ยามนี้ลุกเรืองด้วยความโกรธเกรี้ยวแต่นั่นยังไม่ทำให้เหน็บหนาวเท่ากับประกายอีกอย่างที่เธอไม่เคยเห็น
เป็นครั้งแรกที่น้องส้มนึกกลัวพี่จินขึ้นมาจับใจ ท่าทางของเขาอีกทั้งแววตาที่มองมาดูราวกับไม่ใช่จินตเมธคนเดิม
“พี่จิน...”
“หุบปาก!”
สาวน้อยหุบปากฉับตามคำสั่งของคนที่เธอกำลังกลัวจับขั้วหัวใจ
จินตเมธนิ่งมองคนข้างตัวด้วยหัวใจร้อนระอุราวกับมีกองไฟสุม ความร้อนเร่าแผดเผาหัวใจเขามากขึ้นในแต่ละวินาทีที่จับจ้องดวงหน้าอ่อนเยาว์ วูบนั้นชายหนุ่มรู้สึกว่าผู้หญิงตรงหน้าไม่ใช่คนที่เขาเคยเห็นมาตั้งแต่ยังเป็นเด็กหญิงตัวเล็กแต่เป็นใครสักคนที่เขาอยากทำอะไรลงไปสักอย่าง...อะไรก็ได้ที่ทำให้หัวใจของเขาลดความทุรนทุรายและขณะเดียวกันก็ทำให้เธอเป็นฝ่ายทรมานเหมือนที่เขาเป็นมาเสมอ
อาจด้วยความรู้สึกเช่นนั้นทำให้ไม่เพียงน้ำเสียงที่พูดออกไปครั้งนี้เย็นชาและว่างเปล่า หากสรรพนามที่ใช้ก็แปรเปลี่ยนเป็นห่างเหินเหมือนต้องการย้ำเตือนว่าเขาไม่ได้เห็นเด็กสาวตรงหน้าเป็นเด็กตัวร้ายอย่างในวันวานอีกแล้ว
“จริง ๆ ไม่ได้อยากแตะเธอนักหรอก แต่ทำยังไงได้ในเมื่อตอนนี้ฉันกำลังนึกอยากได้ผู้หญิงสักคน...”
เงียบไปนิดเมื่อชายหนุ่มจุดยิ้มหยันตรงมุมปากหากทำให้คนมองหนาวเยือกไปทั้งใจกับคำพูดต่อมา
“และโชคร้าย...ที่ตอนนี้มีแค่เธอเท่านั้นที่อยู่ใกล้ที่สุด!”
โดยไม่ทันให้เด็กสาวได้สำนึกถึงสรรพนามที่เปลี่ยนไประหว่างกัน จินตเมธก็หันไปสตาร์ทเครื่องยนต์ก่อนขับเคลื่อนรถออกไปอย่างเร็วและแรงไม่ต่างจากพายุร้ายที่กำลังพัดโหมอยู่ภายในใจ หากไม่วายทิ้งท้ายคำพูดที่ทำให้คนฟังหวาดผวา
“เพราะฉะนั้นถ้าเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ก็ถือซะว่า...ช่วยเหลือกันในฐานะคนบ้านใกล้เรือนเคียงก็แล้วกัน!”
บ้านหลังใหญ่ของจินตเมธคือสถานที่ที่ชายหนุ่มฉุดกระชากเด็กสาวลงมา โชคร้ายที่ขณะนั้นแม่บ้านใหญ่ไม่อยู่ ส่วนคนรับใช้คนอื่นต่างก็หลบไปพักผ่อนในบ้านพักหลังจากเสร็จสิ้นจากการทำงาน
ตลอดทางที่ถูกกระชากลากถูจนใกล้จะถึงบันไดที่ทอดสู่ชั้นบน ณัฐวราก็พยายามขัดขืนทุกวิถีทางแต่ไม่อาจสู้แรงโกรธบวกกับความมุ่งมั่นของจินตเมธได้ ครั้นพยายามดิ้นรนไม่ยอมเดินตามแรงดึงกึ่งลากของชายหนุ่ม อีกฝ่ายก็ตอบโต้ด้วยการอุ้มเธอแล้วพาเดินขึ้นบันไดไปอย่างไม่สะทกสะท้าน
ทั้งที่มีเธอในอ้อมแขนแต่ไม่มีผลสักนิดกับชายหนุ่มเมื่อยังสามารถเปิดประตูห้องนอนเข้าไปได้ น้ำตาณัฐวราแทบหยดเมื่อจินตเมธโยนเธอลงไปบนเตียงกว้างอย่างไม่คิดทะนุถนอมกันเลยสักนิด
ความโกรธในตอนแรกเริ่มเจือจางลงไปบ้างเมื่อได้ระบายออกไปกับการใช้กำลังแรงกายเพื่อหยุดยั้งการดิ้นรนขัดขืนของเด็กสาว กระนั้นความโมโหและอยากสั่งสอนคนช่างพยศและชอบอวดดีก็ยังมีและมากพอจนจินตเมธยังไม่อ่อนข้อให้ถึงแม้เห็นเต็มตาว่าตอนนี้คนอวดเก่งกำลังมีน้ำตาเอ่อกบเต็มเบ้าตา
จินตเมธไม่พูดหรือไม่ส่งสัญญาณเตือนใด ๆ ยามกระชากเด็กสาวเข้ามาแล้วตรึงท้ายทอยอีกฝ่ายไว้ขณะก้มหน้าลงไปสั่งสอนคนอวดดีให้รู้สำนึก
ทั้งที่เคยตั้งใจว่าจะไม่ร้องไห้เพราะผู้ชายคนนี้ แต่เมื่อถูกพี่จินบังคับให้เธอต้องรองรับการลงทัณฑ์จากเขาด้วยการบดเบียดริมฝีปากอย่างกระแทกกระทั้น ความเจ็บที่ได้รับทำให้เด็กสาวไม่อาจฝืนทนได้อีกและเม็ดน้ำตาจากความปวดร้าวและเสียใจที่ไหลรินลงมาจนซึมผ่านกลีบปากนั้นก็ทำให้คนที่กำลังมุ่งมั่นลงโทษต้องชะงักงันเมื่อรับรู้ถึงรสเค็มปะแล่ม
จินตเมธยุติการลงทัณฑ์เพราะส่วนหนึ่งของหัวใจที่เริ่มไขว้เขวจากตอนแรกที่ต้องการแค่สั่งสอน หากกลีบปากเล็ก ๆ ที่ให้ความรู้สึกสะอาดและบริสุทธิ์ก็ยั่วใจให้เขาร่ำ ๆ ออกนอกลู่นอกทาง แต่เมื่อรู้ว่าการลงโทษของเขาทำให้เด็กสาวถึงกับเสียน้ำตา ชายหนุ่มก็อดคิดไม่ได้ว่าเขาทำกับเธอมากเกินไป
แต่ถึงคิดแบบนั้นชายหนุ่มก็ไม่คิดขอโทษ เพราะส่วนหนึ่งยังคงคิดว่าเด็กสาวควรถูกกำราบเสียบ้างก่อนพลั้งเผลอพูดไม่คิดกับผู้ชายคนไหน ซึ่งนั่นอาจเกิดผลร้ายที่น่าเสียใจตามมาในภายหลัง
เพียงแค่คิด...ถ้าคนที่กำลังอยู่ตรงนี้ไม่ใช่เขาแต่เป็นผู้ชายคนอื่น จินตเมธก็ปวดร้าวไปทั้งอกยามนึกภาพที่อาจเกิดขึ้นกับเด็กสาวตรงหน้า
เขาไม่มีวันยอมให้เกิดเรื่องแบบนั้นกับเธอเด็ดขาด!
“คิดออกหรือเปล่า ถ้าคนที่อยู่ต่อหน้าเธอและทำกับเธอแบบเมื่อกี้ไม่ใช่ฉัน อะไรจะเกิดขึ้นบ้าง”
แม้ค่อนข้างมั่นใจว่าเด็กสาวจะจดจำเรื่องครั้งนี้ไว้เป็นบทเรียน กระนั้นจินตเมธก็ไม่วายสำทับราวกับต้องการสลักลงไปในหัวใจของอีกฝ่าย
“จำใว้! ถ้าไม่อยากเจอเรื่องแบบวันนี้อีก ทีหลังอย่าทำอวดเก่งพูดไม่คิดกับผู้ชายคนไหนเด็ดขาด!”
วินาทีนั้นน้องส้มเข้าใจโดยไม่ต้องให้ใครบอก การกระทำป่าเถื่อนในวันนี้ของพี่จินทั้งหมดนั่นเพื่อต้องการสั่งสอนให้เธอรู้สำนึก
เด็กสาวสะอื้นในอกยามนึกถึงอ้อมกอดและจูบรุนแรงที่เหมือนมีแต่คนชิงชังกันเท่านั้นจึงทำได้ ก่อนสำนึกต่อมาถึงการเรียกขานระหว่างกันที่ทำให้รู้สึกเหน็บหนาวเข้าไปถึงขั้วหัวใจ
แวบหนึ่งเด็กสาวไม่แน่ใจว่าระหว่างการลงทัณฑ์กับคำสรรพนามที่ห่างเหินเย็นชา แบบไหนกันแน่ที่กำลังทำให้เธอน้ำตาตก
“ส้ม...”
เด็กสาวพูดได้แค่นั้นก็ต้องหยุดเมื่อก้อนสะอื้นแล่นขึ้นมาขัดกลางลำคอ ความขมขื่นจากความรู้สึกยิ่งถูกผลักไสจากน้ำคำและการกระทำของพี่จิน ทำให้น้องส้มกลายเป็นคนเจ้าน้ำตาอย่างที่ไม่เคยเป็น
พี่จินใจหายวูบเมื่อเด็กอวดดีในความคิดกลับกลายเป็นเด็กขี้แยอย่างที่เขานึกไม่ถึง ชายหนุ่มยืนอึ้งไปพักใหญ่เพราะทำอะไรไม่ถูกและตั้งรับไม่ทันกับความเปลี่ยนแปลงของคู่อริในวัยเด็ก หากเมื่อกำลังคิดจะลงไปนั่งบนเตียงแล้วดึงร่างเล็กเข้ามากอดปลอบประโลม คนที่กำลังสะอึกสะอื้นก็เงยหน้าขึ้นมามองด้วยแววตาวาววับจากหยาดน้ำปะปนกับประกายอวดดื้อถือดีอย่างที่เขาชินตา
“ส้มเกลียดพี่จิน!”
วูบหนึ่งของความชังตัวเองที่แสดงความอ่อนแอออกมาต่อหน้าคู่ปรับในวัยเด็กทำให้เด็กสาวปล่อยให้ความเคืองแค้นเข้ามาบดบังทุกอย่าง บวกกับที่ผ่านมาเธอไม่เคยสัมผัสได้ถึงความปรารถนาดีและมีน้ำใจของอีกฝ่ายทำให้น้องส้มไม่แม้แต่ฉุกคิดว่าภายใต้การแสดงออกอย่างป่าเถื่อนและคำพูดเย็นชาโหดร้ายมีความห่วงใยและแยแสซุกซ่อนตัวเอาไว้อย่างมิดชิด
จินตเมธตัวชายามเด็กสาวประกาศออกมาพร้อมกับการกำมือแน่นราวกับเกรงว่าจะเผลอเข้ามาทำร้ายเขา คำพูดที่ได้ยินและท่าทีของเด็กสาวที่เขาเห็นก่อให้เกิดทิฐิในหัวใจบวกกับที่ผ่านมามีแต่คนยอมศิโรราบให้ตลอด ทำให้ชายหนุ่มโต้กลับด้วยน้ำเสียงดุดันไม่ผิดจากแววตาที่จ้องมอง ทั้งที่ลึกลงไปในหัวใจกำลังเจ็บปวดเหลือเกิน
“พี่ก็เกลียดเธอเหมือนกัน และไม่เคยเกลียดใครเท่าเธอเลยด้วย จำเอาไว้!”
แม้คำเรียกขานกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่กระนั้นกลับทำให้คนฟังเจ็บปวดหัวใจยิ่งกว่า ใครเล่าจะดีใจที่รู้ว่ามีคนเกลียดตัวเองแถมยังเกลียดมากกว่าที่เคยเกลียดใคร ดังนั้นเด็กสาวจึงทำในสิ่งที่คิดออกในตอนนั้นคือวิ่งหนีจากไปเพราะอยากไปให้ไกลจากคนที่เธอบอกกับตัวเองว่าเกลียด
เธอเกลียดเขาเหมือนที่เขาเองก็เกลียดเธอเหมือนกัน
นั่นคือสิ่งที่อยู่ในความนึกคิดของสาวน้อยณัฐวรา ระหว่างที่วิ่งออกไปพร้อมกับน้ำตาที่นองเต็มใบหน้า
เมื่อถูกทิ้งให้อยู่เพียงลำพัง จินตเมธก็ทรุดตัวลงนั่งบนเตียงด้วยความรู้สึกอ่อนล้าอ่อนแรงทั้งร่างกายและหัวใจ
“ส้มเกลียดพี่จิน!”
ก็รู้มาตลอดและใช่ว่าไม่เคยยินคำประกาศทำนองนี้ แต่ที่ผ่านไม่เคยมีครั้งไหนที่ทำให้เขาเจ็บปวดรวดร้าวในหัวใจมากมายเหมือนอย่างในตอนนี้
ทำไมเขาต้องสนใจ ทำไมเขาต้องแยแส ทำไมเขาต้องปวดใจเวลาถูกเด็กบ้านั่นตะโกนใส่หน้าว่าเกลียด ทำไม!
สารพัดคำถามดังก้องในหัวใจที่กำลังทุรนทุรายและสับสน ใช่ว่าเขาไม่เคยตั้งคำถามกับตัวเองเพียงแต่คำตอบที่เคยผุดขึ้นมาทำให้เขายากทำใจให้เชื่อและยากยิ่งกว่าที่จะทำใจให้ยอมรับ
คนอย่างเขาน่ะเหรอจะไปบ้ารักคนงี่เง่า อวดดื้อถือดีแถมยังชอบบอกปาว ๆ ว่าเกลียดเขาจนแทบจะร้อยครั้งแล้วไม่มีทาง! เขาไม่มีวันเสียสติแบบนั้นแน่ ๆ
นั่นคือสิ่งที่ชายหนุ่มบอกกับตัวเองอย่างหัวเสีย
บนโลกนี้ยังมีผู้หญิงดี ๆ อีกตั้งเยอะ เรื่องอะไรที่เขาจะคิดสั้นไปรักคนเก่งแต่สร้างเรื่องให้ตัวเองแบบนั้น ไม่มีวัน!
--------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีค่ะ มาอัพนิยายตอนใหม่อีกตอน ^^
อาจเห็นว่ามาอัพถี่ แต่จริง ๆ แล้วโชคดีที่ปั่นออกค่ะ แต่ไม่รู้ว่าจะได้ขนาดไหนเพราะสต๊อกที่มีก็หมดแล้ว (ฮือ ๆๆๆๆ)
แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่วายหาเรื่องให้ตัวเองด้วยการปั่นเรื่องใหม่อีกเรื่อง ฮ่า ๆๆๆ แล้วตอนนี้ก็ไปแปะไว้แล้วที่เวบเด็กดี เรื่อง 'หนี้รักหนี้หัวใจ' ค่ะ หากเพื่อน ๆ สนใจจะอ่านก็เชิญนะคะ เอาไว้วันหลังพันวลีอาจเอามาอัพที่นี่สลับกับเรื่องนี้
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์และ LIKE ที่มอบเป็นกำลังใจให้กันค่ะ
Zephyr : อ่านคอมเม้นท์แล้วสะดุดตามากกกกกก กะคำคำเดียวว่า หื่น!!! เอ่อ..จะว่าอะไรไหมคะถ้าขอถามว่าหื่นยังไงคร้าาาาาาาาาา พันวลีไม่เข้าใจ (ทำหน้าบ๊องแบ๊วสุดฤทธิ์) ฮ่า ๆๆๆๆ
ส่วนคำขอสำหรับ 1 หนุ่มกับทางเลือกให้เลือดออกทางจมูก คงต้องขอคิด (หนัก) ค่ะ เพราะนึกภาพทั้งสองหนุ่มในแบบนั้นไม่ออก
ส่วนทางเลือกสำหรับ 1 สาวเนี่ยน่าสนใจมั่ก ๆ ค่ะ เหมือน ๆ จะเป็นแบบที่พันวลีชอบด้วยสิ (อ๊ายยยย..พูดอะไรออกไป) แต่ดูจากช่วงอายุสาว ๆ ตอนนี้คาดว่าคงยังไม่เหมาะนักหากจะให้ปากแตกในตอนนี้ ขอเวลาให้โตกว่านี้หน่อยก็แล้วกันเน๊อะ แล้วค่อยคิดกันอีกทีว่าจะจัดเต็มแค่ไหนดี (ยังยืนยันว่าไม่เข้าใจคำว่าหื่น???)+(สรุปว่าจะเป็นนิยายบู๊???)
ปิ่นนลิน : จะพยายามไม่ให้สองหนุ่มใจร้ายกับสองสาวนะคะ แต่ไม่รู้ว่าจะพวกหนุ่ม ๆ จอมดื้อจะยอมเชื่อฟังรึเปล่า ฮ่า ๆๆ
พันวลี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 17 พ.ค. 2558, 08:10:41 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 17 พ.ค. 2558, 08:47:42 น.
จำนวนการเข้าชม : 1844
| << ตอนที่ 1 - 5 | ตอนที่ 11 >> |
Zephyr 17 พ.ค. 2558, 15:28:13 น.
555 แต่ก็รักคนบ้าคนนั้นไปแล้วหนิ พี่จิน
เอ๋ ก็หื่นแล้วนะคะ แต่ไม่เห็นได้เลือด เลยอ้ะ
คุณพันวลีก็เข้าใจนี่นา รึ ไม่เข้าใจน้าาาาา
ทีนี้คู่นี้จะเป็นไงละเนี่ย
คงไม่ต้องมีมารความรัก
แค่ตัวของตัวเองสี่คนก็เป็นมารกันเองได้อยู่ละ
เฮ่อออออ คงได้วิ่งง้อเป็นบ้าเป็นหลังแบบหนุ่งฤดูบ้านนู้น...มั้งนะ
ใครจะง้อใครก่อนละเนี่ย
555 แต่ก็รักคนบ้าคนนั้นไปแล้วหนิ พี่จิน
เอ๋ ก็หื่นแล้วนะคะ แต่ไม่เห็นได้เลือด เลยอ้ะ
คุณพันวลีก็เข้าใจนี่นา รึ ไม่เข้าใจน้าาาาา
ทีนี้คู่นี้จะเป็นไงละเนี่ย
คงไม่ต้องมีมารความรัก
แค่ตัวของตัวเองสี่คนก็เป็นมารกันเองได้อยู่ละ
เฮ่อออออ คงได้วิ่งง้อเป็นบ้าเป็นหลังแบบหนุ่งฤดูบ้านนู้น...มั้งนะ
ใครจะง้อใครก่อนละเนี่ย
ปิ่นนลิน 17 พ.ค. 2558, 19:41:43 น.
นิยายตบจูบของแท้ (เอ๊ะ น้องส้มยังไม่ตบตอนนี้)
ต่างฝ่ายต่างแรง ทั้งที่ใจตรงกัน
พี่จินก็ทำตัวให้โดนเกลียด
จริงอยู่ทะเลาะกันแต่เด็ก โตๆแล้วก็คุยกันดีๆก็ด้ายยย
แล้วจะเป็นไงต่อไปล่ะเนี่ยยย ...
รีบไปง้อน้องส้มเร็ววววว พี่จินนน
พี่จีนก็ใจร้ายยยยย
นิยายตบจูบของแท้ (เอ๊ะ น้องส้มยังไม่ตบตอนนี้)
ต่างฝ่ายต่างแรง ทั้งที่ใจตรงกัน
พี่จินก็ทำตัวให้โดนเกลียด
จริงอยู่ทะเลาะกันแต่เด็ก โตๆแล้วก็คุยกันดีๆก็ด้ายยย
แล้วจะเป็นไงต่อไปล่ะเนี่ยยย ...
รีบไปง้อน้องส้มเร็ววววว พี่จินนน
พี่จีนก็ใจร้ายยยยย
นักอ่านเหนียวหนึบ 17 พ.ค. 2558, 23:08:34 น.
น้องส้มยังเรียนไม่จบนะ!!!!
น้องส้มยังเรียนไม่จบนะ!!!!