{ เจ้าบ่าวจอมเถื่อน }
เจ้าบ่าวจอมเถื่อน
Tags: เจ้าบ่าวจอมเถื่อน, เขม, ขวัญกมล, เกษม, ขจีพรรณ, บุลินทร, นักเลง, สาวแว่น, หื่น, เถื่อน, ตบจูบ, คอมเมดี้

ตอน: บทที่ 6 ชมไร่เกษม (จบตอน)

“แล้วนี่เราจะไปไหนกันต่อคะ”

ดวงตาคมของเขาเป็นประกายมีเลศนัย ขวัญกมลเลิกคิ้วขึ้นรอฟังคำตอบ ก่อนจะอ้าปากค้างเมื่ออีกฝ่ายบอก

“ไปเรือนส่วนตัวของผม” เขมขยิบตาใส่และยิ้มอย่างไม่น่าไว้ใจ

“ว่าไงนะคะ ไปเรือนส่วนตัว?” หญิงสาวถามอย่างตกใจ นั่นเธอไม่ได้หูฝาดใช่ไหม คนอะไรทะลึ่งที่สุด จู่ๆมาชวนเธอไปบ้านได้ยังไง

“เอ๊ย! พูดผิด ผมหมายถึงโรงเรือนเลี้ยงไก่” เขารีบแก้ตัวเมื่อเห็นอีกฝ่ายกำลังจะขยับปากด่า

“เรือนส่วนตัวกับโรงเรือนเลี้ยงไก่นี่มันไม่ได้ใกล้เคียงกันเลยนะคะ แต่เอาเถอะ คุณบอกว่าพูดผิดก็พูดผิด” เธอไม่อยากถือสาหาความคนพาล

“ว้า นึกว่าจะเถียงต่อ” เขมเอ่ยเบาๆอย่างผิดหวังเล็กน้อย ก่อนพยักพเยิดชวน “งั้นไปกันเลยไหม”

“รออะไรอยู่ล่ะคะ”

เขมยักไหล่ “โอเค” ชายหนุ่มก้าวขาขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซค์คันโตอย่างคล่องแคล่ว

ถ้าเป็นเมื่อก่อน ขวัญกมลคงร้องไห้ขี้มูกโป่งไปนานแล้วที่โดนแกล้งโดนแหย่ขนาดนี้ แต่เท่าที่เห็นตอนนี้ เธอไม่ใช่เด็กน้อยขี้แยอีกต่อไป การไปใช้ชีวิตคนเดียวในต่างประเทศคงทำให้เธอเข้มแข็งและเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก เขาเสียอีกที่นิสัยไม่ค่อยต่างจากตอนเด็กเลย

เมื่อหญิงสาวขึ้นนั่งซ้อนท้ายเรียบร้อย เขมก็หันไปเตือน “เกาะเอวได้เลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ”

ขวัญกมลเอื้อมมือมาเกาะอย่างว่าง่าย คราวนี้เขมไม่อยากแกล้งเลยไม่ดึงมือเธอมาโอบเอวเหมือนรอบแรก

ใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีก็มาถึงโรงเรือนขนาด ๑๐๐ ตารางเมตรซึ่งมีไก่ไข่ประมาณสองร้อยกว่าตัว สร้างอยู่เหนือสระขุดซึ่งมีปลานิลดำผุดดำว่าย กระโดดน้ำเสียงดังจ๋อมๆตลอดเวลา รอบๆโรงเรือนมีแปลงผักสวนครัวหลายชนิดซึ่งใช้มูลไก่มาทำเป็นปุ๋ยคอกบำรุงดิน โดยปลูกแบบไร้สารพิษไม่ต่างจากชาในไร่

“ผมเป็นคนออกไอเดียให้ทำโรงเรือนเลี้ยงไก่ บ่อปลานิล แล้วก็แปลงผักสวนครัวเองแหละ เพราะจะได้ลดรายจ่ายเรื่องวัตถุดิบสำหรับทำอาหารที่ร้านของไร่ลงบางส่วน” เขมยกมือขึ้นกอดอกและบอกด้วยท่าทีโอ่เล็กๆ ขณะนั้นก็หวนนึกถึงภาพตอนเด็กอีกครั้ง






ในสายตาของเด็กหญิงขวัญกมล เขาเป็นพี่ชายที่สามารถทำได้ทุกอย่างราวกับยอดมนุษย์ผู้มีพลังวิเศษ ความชื่นชมที่คนตัวเล็กมีต่อเขาทำให้เขมภาคภูมิใจในตัวเองมาก

ยกตัวอย่างเช่นเหตุการณ์ไหนบ้างน่ะเหรอ?

เท่าที่จำได้ก็มีตอนที่เล่นเสร็จตอนเย็นและขวัญกมลจะปั่นจักรยานกลับบ้านตามปกติ แต่วันนั้นโซ่จักรยานของเจ้าตัวจ้อยหลุด เขาเลยต้องช่วยใส่กลับคืนให้เหมือนเดิม แม้จะเป็นเรื่องง่ายๆสำหรับเขม แต่ขวัญกมลเอ่ยชมและขอบคุณใหญ่

‘ขอบคุณค่า พี่เขมเก่งมากๆ ไม่ถึงหนึ่งนาทีเลย’ เด็กหญิงวัยห้าขวบยิ้มแป้นแล้น ดวงตาใสแจ๋วเป็นประกาย

‘ก็ไม่เห็นจะยากตรงไหน’ เด็กชายเขมไม่รับคำชมตรงๆ แม้จะกำลังปลื้มแค่ไหนก็ตาม

‘ยากซีคะ น้องขวัญเคยลองทำเองแล้วตั้งนานกว่าจะได้ มือเลอะหมดเลย’ พร้อมกับพูด ดวงตากลมโตเลื่อนไปมองมือของคนตัวสูงกว่า ก่อนจะชี้ ‘เอ๊ะ นั่นมือพี่เขมก็เลอะนี่นา’

‘จับโซ่เต็มๆขนาดนี้ มือใครจะไม่เลอะบ้างล่ะ พูดแปลกๆนะเธอนี่ ไป กลับบ้านได้แล้ว เดี๋ยวมืดจะอันตราย หรือจะให้ฉันไปส่งไหมล่ะ’ เด็กชายไล่ ก่อนตบท้ายด้วยการเสนอตัว แต่ก็ยังทำฟอร์มเหมือนไม่ได้อยากไป เรื่องอะไรจะแสดงออกว่าเป็นห่วงยายเด็กหน้าดำขี้มูกแห้งนั่นล่ะ

‘ใกล้มืดแล้วจริงๆด้วย’ คนตัวเล็กแหงนหน้ามองฟ้า วันนี้เธอ เขม พีชญา และอธิบดีเล่นตำรวจจับโจรและซ่อนหาเพลินไปหน่อย รู้ตัวอีกทีก็เย็นมากกว่าทุกวันแล้ว พีชญากลับคนแรก เพราะกลัวแม่ดุ ส่วนอธิบดีนั้นพ่อมาตามถึงที่ เลยเหลือแต่เธอกับเขม โชคดีที่อีกฝ่ายไม่กลับไร่ก่อน ไม่งั้นเธอคงต้องพยายามเอาโซ่จักรยานขึ้นอยู่คนเดียวและน่าจะใช้เวลานานแน่

‘จะให้ไปส่งหรือเปล่ารีบบอกมา ฉันจะรีบกลับบ้านเหมือนกัน ไม่มีเวลามากนักหรอกนะ’ เขาทำเสียงดุและหน้าบึ้งตึงใส่

‘งั้นน้องขวัญกลับเองก็ได้ค่ะ’ เด็กหญิงขวัญกมลเสียงอ่อยเมื่อเห็นท่าทีแบบนั้น

‘จะกลับเองได้ไง เย็นมากแล้วนะ’ เป็นเขมเสียเองที่ไม่ยอม

‘ก็…พี่เขมบอกว่า…’

‘เร็วเข้า! จะไปส่ง ขืนให้เธอกลับคนเดียวพ่อฉันดุตาย ขี้เกียจโดนลากไปบ้านเธออีก ยายขวัญขี้มูกแห้งเอ๊ย’ คนตัวสูงเก้งก้างบ่นใหญ่ แต่ก็เดินไปคว้าจักรยานของตัวเองและเตรียมพร้อมปั่นตามหลังน้องเพื่ออารักขา

อีกเหตุการณ์ที่ไม่เคยลืมก็คือตอนขวัญกมลเจอแมวอยู่บนต้นไม้ข้างบ้านและมันหาทางลงไม่ได้ ก็เป็นเขานี่ละที่ปีนขึ้นไปเอาเจ้าแมวอ้วนสีน้ำตาลลงมาอย่างปลอดภัย

‘พี่เขมเก่งจังเลย ขอบคุณมากนะคะ ถ้าไม่ได้พี่เขม เจ้าเหมียวต้องอยู่บนต้นไม้อีกนานแน่เลย ขอบคุณพี่เขมเร็วเจ้าเหมียว’ เจ้าตัวพยายามจับสองขาหน้าของแมวอ้วนให้ไหว้เขา

เขมหัวเราะก๊ากทันที ‘แมวมันไม่รู้เรื่องยังจะบังคับให้ทำอีก มันคงจะรู้หรอกนะว่าฉันมีบุญคุณกับมัน’

‘รู้ซีคะ ถึงจะเป็นสัตว์แต่ก็รู้นะคะว่าใครดีหรือไม่ดีกับมัน’ ขวัญกมลบอกเสียงจริงจัง

‘คนคิดไปเองทั้งน้าน-นนน’ เขามองคนพูดอย่างขำๆ ท่าทางโตขึ้นยายเด็กนี่จะเป็นหมอหมาหมอแมวหรือไม่ก็มีแฟนเป็นหมอสัตว์

‘พี่เขมไม่เคยเลี้ยงสัตว์นี่คะ จะรู้ได้ยังไง’ คนตัวเล็กยังแย้ง

‘เลี้ยงทำไม ไม่เห็นน่ารักเลย ไอ้แมวอ้วนเอ๊ย วันหลังอย่าโง่ขึ้นต้นไม้อีกล่ะ ถ้าหาทางลงเองไม่ได้ ฉันขี้เกียจปีนเอาแกลงมา เข้าใจไหม’ เขมยื่นหน้าเข้าไปบอกมัน

‘ถ้าพี่เขมคิดว่าเจ้าเหมียวฟังไม่รู้เรื่อง แล้วพูดกับมันทำไมล่ะคะ’ เด็กหญิงถามอย่างพาซื่อ แต่ทำเอาคนฟังสะอึก

‘เอ่อ…’ ยายเด็กนี่มันกวนเขาหรือถามเพราะไม่รู้จริงๆกันเนี่ย เขมอยากจะจับอีกฝ่ายมาเขย่าแรงๆ

‘ว่าไงล่ะคะ’

‘ฉันก็คุยกับมันไปอย่างนั้นแหละ ไม่ได้คิดว่ามันเข้าใจสักหน่อย วู้ ไปดีกว่า’ เขมพูดจบก็เดินหนีไปทางอื่น






“คุณเป็นคนออกไอเดียทั้งหมด แต่ปล่อยให้คนอื่นดูแลใช่ไหมคะ” ขวัญกมลเอ่ยอย่างรู้ทันขณะเดินตามหลังลูกชายเจ้าของไร่

เขมหันกลับมามองคนพูดทันควัน ทำไมเธอไม่ชมเขาว่าเก่งอย่างนั้นเก่งอย่างนี้ล่ะ นี่ใช่ยายขวัญกมลตัวจริงหรือเปล่านะ

แต่อย่างว่า นั่นมันเมื่อก่อน ตอนนี้ยายเด็กหน้ามอมโตเป็นสาวเต็มตัว คงไม่ได้มองเขาเป็นฮีโร่เหมือนตอนสมัยเด็กๆแล้ว แถมยังกล้าต่อปากต่อคำกับเขาด้วย

“ฉันพูดผิดเหรอคะ?” หญิงสาวถามกลับเสียงเรียบ ทว่าแอบอมยิ้มขำหน้าเขมที่ดูผิดหวัง เพราะไม่ได้รับคำชม

“รู้ได้ไงว่าผมไม่ได้มาดูแล”

“ก็เมื่อวานตอนคุยกับลุงเกษม ท่านเล่าให้ฉันฟังหมดแล้วว่าคุณเป็นยังไงบ้าง ฉันเลยไม่คิดว่าคุณจะมาดูแลทั้งโรงเรือนเลี้ยงไก่ บ่อปลา แล้วก็แปลงผักสวนครัวด้วยตัวเอง มันเป็นการรับผิดชอบที่มากเกินไป”

โห พูดแบบนี้เอามีดมาแทงกันเลยดีกว่า เขมเข่นเขี้ยวในใจ แถมยังนึกเคืองพ่อที่เผาเขาให้ขวัญกมลฟังจนไม่เหลือชิ้นดี

“แต่อย่างน้อยผมก็เป็นคนริเริ่ม ไม่งั้นไม่มีทุกอย่างที่คุณเห็นตอนนี้หรอก”

“ค่ะ เก่งมาก” ขวัญกมลยิ้มบางๆ

แม้เธอจะยอมเอ่ยปากชมแล้ว แต่เขมรู้สึกเหมือนมีแววประชดประชันในน้ำเสียงอย่างไรชอบกล ตกลงนี่ชมหรือเสียดสีกันแน่นะ

“พาฉันเข้าไปดูในโรงเรือนได้ไหมคะ” หญิงสาวบอกอย่างกระตือรือร้น บางทีเธออาจจะได้เห็นไก่ออกไข่สดๆต่อหน้าก็ได้ เกิดมากินไข่มาหลายฟอง แต่ไม่เห็นเคยไก่ออกไข่ให้ดูเลยสักครั้ง

“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ เชิญครับ” เขมผายมือ

ขวัญกมลเดินนำไปก่อน เมื่อมาถึงสะพานยาวประมาณห้าเมตรซึ่งเป็นทางเดินไปยังตัวโรงเรือนกลางสระขุด เขมก็เอ่ยขึ้นพร้อมยื่นมือออกมา

“จับมือผมสิ เดี๋ยวตก”

“แค่นี้ไม่ตกหรอกค่ะ” ทั้งชุดและรองเท้าผ้าใบของเธอทะมัดทะแมงพร้อมตะลุยชมไร่อยู่แล้ว ดังนั้นแม้จะเป็นสะพานแบบตีไม้กระดานเรียงต่อๆกันก็ไม่ต้องกลัวว่าส้นสูงจะติดช่องว่างระหว่างแผ่นไม้เลย

“สะพานยาวอยู่นะ ตั้งห้าเมตรแน่ะ ถ้าเกิดอุบัติเหตุขึ้นมา ผมไม่รับผิดชอบนะจะบอกให้” ชายหนุ่มใช้คำขู่แบบเดิมๆอีกครา

“ฉันโตแล้วนะคะ ถึงสะพานจะยาว แต่ก็กว้าง ถ้าไม่เมาคงไม่เดินตกง่ายๆหรอก” หญิงสาวยืนกราน รู้ว่าเขาหวังดี แต่ไม่อยากรบกวน

“ถ้าตกลงไปนี่สภาพดูไม่จืดแน่ นี่บ่อขี้ไก่ตั้งสองร้อยกว่าตัวนะคุณ ไม่ใช่น้ำใสๆในคลอง” เขมพูดให้อีกฝ่ายจินตนาการตาม

“ขอบคุณมาก แต่ฉันดูแลตัวเองได้ค่ะ” ตอนซ้อนมอเตอร์ไซค์ที่เธอยอมเกาะเอวเขาก็เพราะเสี่ยงกว่าเยอะ แต่สำหรับที่นี่ ขวัญกมลคิดว่าสบายมาก

“งั้นก็ตามใจ ถือว่าผมเตือนแล้ว” เขายอมแพ้ในที่สุด แต่อดคิดในใจไม่ได้ ยายขวัญกมลนี่หวงเนื้อหวงตัวจริง แค่จับมือผู้ชายนิดเดียวจะเป็นไรไป เขายังไม่เห็นจะถือสาที่จะโดนเธอจับเลยสักนิด!



บุลินทร
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 21 พ.ค. 2558, 00:54:19 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 21 พ.ค. 2558, 00:54:19 น.

จำนวนการเข้าชม : 1746





<< บทที่ 6 ชมไร่เกษม (ครึ่งแรก)   บทที่ 7 ค่ะ คุณหมอ >>
บุลินทร 21 พ.ค. 2558, 01:13:44 น.
คุณ ดังปัณณ์
ฉายานี่ทำเอาเสียลุคนักเลงหนุ่มหล่อเลือกได้เลย ฮ่าๆๆ ส่วนหมอรามตอนหน้ามาแน่ ตอนนี้ให้ตาเขมกับหนูขวัญออกเต็มๆก่อน

คุณ Zephyr
มีแซวนะเฟอร์จัง ฮ่าๆๆๆ แต่คิดตามแล้วไม่เข้ากับใบหน้าไอ้เขมมันจริงๆ แต่มันจะเล่นมุกนะ เลยพูดเรือนส่วนตัว ส่วนรามิลรอไปก่อน ตอนหน้าๆๆ

คุณ พันธุ์แตงกวา
เขมบอกว่าขอค่าตั๋วจะไปให้หยิกถึงที่เลยครับ หนูขวัญก็เหลือใจจริงๆ (ได้อารมณ์มาก เหลือใจ ฮ่าๆๆๆๆๆ) ตอนนี้คงยิ่งเหลือใจมากกว่าเดิม

คุณ lovemuay
นี่ไงครับ ไม่ใช่สเป็ค แต่ดูไอ้เขมมันทำ ฮ่าๆๆๆ


พันธุ์แตงกวา 21 พ.ค. 2558, 04:49:35 น.
หนูขวัญคงเหลือใจตาเขมมาตั้งแต่เด็กแล้วสินะ อืม ไปด่าแมวว่าโง่ซะงั้นพ่อฮีโร่ คิดอะไรแต่ละอย่างนี่ ขอร้องเถอะพ่อ พ่อจะหล่อไปไหน พ่อคู้นนนนนน
ลุ้นหนูขวัญอย่าตกบ่อขี้ไก่โชว์เขานะลูก ไม่นะ ถ้าจะตกต้องคว้าคนข้างๆลงไปด้วย มันถึงจะสมน้ำสมเนื้อ ก๊ากกกกกก


ดังปัณณ์ 21 พ.ค. 2558, 09:08:48 น.
พาดพุงหน่อย ขำเจ่เจ้ ถ้าตอนหน้าสรุปตกบ่อขี้ไก่ทั้งคู่นี่ฮาแตกเลย

ดีค่ะหนูขวัญ หวงเหนื้อหวงตัวไว้ลู้กกกกกกกก หวงไว้ให้หมอหมานะลูกนะ แบร่! คะแนนแกตกอีกแล้วอ่ะ นุ่งเขม 555+


lovemuay 21 พ.ค. 2558, 19:23:55 น.
555 เสียใจด้วยนะพี่เขม อดจับมือสาวเลย


Zephyr 21 พ.ค. 2558, 23:28:31 น.
สมน้ำหน้า มุกไม่เนียน
ไปฝึกใหม่ไป๊


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account