{ เจ้าบ่าวจอมเถื่อน }
เจ้าบ่าวจอมเถื่อน
Tags: เจ้าบ่าวจอมเถื่อน, เขม, ขวัญกมล, เกษม, ขจีพรรณ, บุลินทร, นักเลง, สาวแว่น, หื่น, เถื่อน, ตบจูบ, คอมเมดี้
ตอน: บทที่ 8 จูบพิสูจน์ความเป็นแฟน (ครึ่งแรก)
เขมหันไปมองขวัญกมลด้วยดวงตาหวานเชื่อม มือหนายกขึ้นประคองใบหน้าเธอก่อนโน้มตัวเข้าหาช้าๆ
ริมฝีปากหยักแตะลงบนเรียวปากอิ่มแผ่วเบา แล้วค่อยๆเพิ่มแรงบดเบียดอันเจือด้วยความนุ่มนวล ส่งผ่านกระแสความร้อนแรงไปยังร่างกายเธอ
“ว่าไงนะคะ!” เสียงของขวัญกมลดึงให้เขมหลุดจากจินตนาการ
ชายหนุ่มหันไปมองก็เห็นดวงตาเรียวหลังกรอบแว่นหนากำลังกะพริบปริบๆ
“นั่นสิครับ เมื่อกี้คุณพูดอะไร” เขมผสมโรงถามอีกคนพลางด่าตัวเองที่เมื่อกี้คิดลงไปได้ว่าจะจูบยายขวัญกมลขี้มูกแห้ง หล่อเลือกได้แบบเขาน่ะเหรอจะจูบผู้หญิงเชยๆแบบนี้ ไม่มีทาง!
“จูบไงคะ ถ้าเป็นแฟนกันจริงก็ต้องกล้าพิสูจน์ด้วยการจูบ จูบเลยค่ะ” อดีตดาวมหา’ลัยสาวเร่ง เขมทำเป็นถามนั่นถามนี่ ไม่หันไปจูบขวัญกมลสักที เพราะความจริงแค่ให้เจ้าหล่อนมาเล่นละครเป็นแฟนตบตาเธอล่ะซี้ อย่าคิดนะว่าเธอจะโง่เชื่อ!
ชายหนุ่มหันไปมองขวัญกมลที่อยู่ในอาการอึ้ง ก็รู้ว่าเธอไม่ยอมให้เขาทำอะไรอย่างนั้นแน่ จึงถามริสา “ไม่มีวิธีอื่นแล้วเหรอครับ”
“จูบนี่ละค่ะดีที่สุด ถ้าไม่กล้า แสดงว่าไม่ใช่แฟนกันจริงๆ”
“ผมว่า…” เขมพยายามคิดหาทางออก แต่ก็ถูกแทรก
“เราอยู่ในห้องวีไอพีนะคะ ไม่มีใครสนใจหรอก”
“ถึงจะเป็นห้องวีไอพี แต่มันเป็นกระจก ถ้าผมจูบขวัญ ไม่ใช่แค่คุณเท่านั้นที่เห็น แต่คนข้างนอกก็เห็นหมด”
“ไม่เห็นมีใครมองเข้ามาในห้องนี้เลย” ริสามองออกไปภายนอกซึ่งต่างคนต่างกินข้าวและพูดคุยเฮฮากับเพื่อนในโต๊ะของตน “ถ้าเขมมีแฟนแล้วจริงๆ ริสาจะเลิกยุ่ง แต่ถ้าไม่ ริสาก็มีสิทธิ์จะเอาชนะใจเขมอีกครั้ง” เธอประกาศกร้าวด้วยดวงตาหมายมั่น
“เอาไงดีขวัญ” เขมหันไปถามความเห็นหญิงสาว เพราะตัดสินใจเองไม่ได้
ขวัญกมลเห็นใจเขาครามครัน เพราะดูออกว่าชายหนุ่มไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับริสาจริงๆ แต่คำท้าของฝ่ายนั้นก็แรงไปหน่อย ที่นี่เมืองไทย ไม่ใช่ต่างประเทศ การจูบกันในที่สาธารณะคงไม่เหมาะ
“โอเค ริสาได้ข้อสรุปแล้ว” เจ้าหล่อนเห็นคนทั้งคู่ละล้าละลังจึงตัดบท “เขมกับคุณขวัญไม่ได้เป็นแฟนกัน!”
“ใครว่าล่ะคะ ถ้าคุณอยากให้จูบจริงๆ เราก็จะทำให้ดู” ขวัญกมลเอ่ยเสียงเรียบ
เขมหันขวับไปมองคนนั่งข้างอย่างไม่อยากเชื่อหู ยายป้าหมายความว่ายังไง ท่าทางหวงเนื้อหวงตัวแบบเธอน่ะเหรอจะกล้าให้เขาจูบ!
ขวัญกมลเอียงตัวเข้าไปหาเขาและกระซิบ “แค่เฉียดๆนะคะ” เธออยากช่วยเขามากกว่าคิดอื่นใด
เขมไม่มีเวลาถามมากกว่านั้น เพราะยิ่งนานริสาจะยิ่งสงสัย เมื่อแฟนกำมะลออนุญาต เขาจึงยกมือสองข้างขึ้นประคองใบหน้ารูปไข่ ก่อนโน้มตัวเข้าไปประทับจูบลงบนตำแหน่งด้านข้างริมฝีปากโดยใช้มือช่วยบังเพื่อให้ดูสมจริง ก่อนจะถอนจูบออกด้วยแววตาที่แสร้งทำว่าแสนเสียดาย
นุ่มว่ะ หอมด้วย เขมครางในใจด้วยความลืมตัว ทั้งที่ตอนแรกไม่อยากจะจูบ
ทว่ามันเป็นความรู้สึกแปลกใหม่สำหรับขวัญกมล แม้จะแค่เฉียดๆ แต่อกข้างซ้ายของเธอรัวกระหน่ำราวกับเสียงตีกลอง สมองว่างเปล่าและเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน หายใจติดขัดไม่ทั่วท้อง คลื่นความหวามหวิวปั่นป่วนแล่นไปทั่วทั้งร่างกาย แม้ไม่ใช่การ ‘จูบ’ ก็ใกล้เคียงคำว่าจูบมาก ริมฝีปากหยักอุ่นร้อนทาบลงตรงมุมปาก ห่างจากเรียวปากเธอแค่ไม่ถึงหนึ่งเซนติเมตร แต่เท่านั้นก็ทำเอาหัวใจจะวาย!
ริสาปรบมือแปะๆให้กับคู่รักที่กล้าจูบกันต่อหน้าเธอเพื่อพิสูจน์ความเป็นแฟน แต่ดวงตาเฉี่ยวซ่อนแววขันเอาไว้
ถึงทั้งคู่จะยอมทำตามคำท้า แต่เธอไม่โง่ขนาดจะดูไม่ออกว่าเขมกับหญิงสาวไม่ได้คบกันจริง เพราะงั้นอย่าหวังเลยว่าเธอจะรามือจากเขมง่ายๆ
“เอาละครับ เห็นแล้วใช่ไหมว่าผมกับขวัญรักกันมาก” เขมไม่แน่ใจนักว่าเธอจะเชื่อหรือเปล่า เพราะรู้ว่าสิ่งที่ทำเมื่อครู่ไม่เป็นธรรมชาติเอาเสียเลย เขาสัมผัสได้ว่าขวัญกมลเกร็งมาก ส่วนเขาเองก็เกรง
แม้อีกฝ่ายจะบอกให้เขาทำเอง แต่ท่าทางเฉิ่มๆ เจ้าระเบียบอย่างนั้นคงยังไม่เคยจูบกับใคร วินาทีที่ทาบริมฝีปากลงไป เขมหวั่นไม่น้อยว่าเธอจะตกใจจนผลักเขาออกและตบหน้าหัน ทว่าไม่เป็นอย่างนั้น ขวัญกมลตัวสั่นและพยายามควบคุมตัวเองให้นิ่ง อาจเป็นเพราะเธอต้องการช่วยเขา จึงอยากให้แนบเนียนมากที่สุด จนเขาอดซาบซึ้งน้ำใจเธอไม่ได้ หวังแต่ว่าริสาจะเชื่อจริงๆ
“ค่ะ ชัดเจนมาก” หญิงสาวในชุดสีแดงเพลิงยิ้มพราย
“ผมรักขวัญมาก และคงไม่คิดจะมีใครอีกแล้ว” น้ำเสียงของผู้พูดมั่นคงดั่งหินผา
ริสาหัวเราะอย่างมีจริตจะก้าน “ค่ะ คุณนี่หนักแน่นดีจริงๆ ริสาจะรอการ์ดแต่งงานแล้วกันนะคะ”
ระหว่างทานอาหาร เขมยังคงแสดงท่าทีรักใคร่ขวัญกมลให้ริสาดูต่อ ไม่ว่าจะเป็นการตักอาหารให้ ถามไถ่ว่าต้องการอะไรไหม ยกมือโอบไหล่ หยิกแก้ม และหยอกล้อเป็นระยะ ขณะขวัญกมลสงวนถ้อยคำ ทำเพียงยิ้มและพยักหน้า นานๆจะเอ่ยสักครั้ง
เธอนิ่งเหมือนท้องทะเลในวันที่พายุสงบ ทั้งที่จริงๆหัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ เพราะเขมเป็นต้นเหตุ!
ขจีพรรณปิดสมุดบัญชีธนาคารลงและถอนหายใจกับยอดเงินล่าสุด ซึ่งเหลือเพียงแปดสิบกว่าบาท ทั้งที่เคยมีเงินเก็บกว่าห้าแสนบาท
ตั้งแต่ ‘เขาคนนั้น’ หวนกลับมาอีกครั้งหลังหายไปจากชีวิตเธอหลายสิบปี เงินก้อนของเธอก็ค่อยๆร่อยหรอลง ที่เหลือประดับบัญชีไว้น้อยนิดเป็นส่วนที่ถอนผ่านตู้เอทีเอ็มไม่ได้ ไม่อย่างนั้นยอดเงินคงเหลือศูนย์บาทอย่างไม่ต้องสงสัย
ถึงจะโชว์สมุดบัญชีให้เขาดูแล้วว่าไม่มีจะให้อีก แต่ฝ่ายนั้นก็บังคับให้เอาบ้านไปจำนองและเอาเงินมาให้ภายในยี่สิบสี่ชั่วโมง ขจีพรรณไม่มีทางเลือก เพราะถ้าไม่ให้เงินตามเรียกร้อง เขาข่มขู่ว่าจะปล่อยภาพในอดีตออกมาแบล็กเมล์ จึงต้องเอาไปจำนองกับนายหน้าที่ให้เงินเร็ว
หญิงวัยกลางคนใช้เงินเก็บที่ไม่ได้เอาเข้าธนาคารซึ่งมีอยู่ประมาณห้าหมื่นบาท ทยอยส่งดอกเบี้ยทุกเดือน แต่ดอกก็โหดแสนโหดจนเงินเหลือน้อยลงทุกที และยังไม่รู้เลยว่าเมื่อครบกำหนดสัญญาจะหาเงินมาไถ่ถอนบ้านคืนได้ไหม ตอนนี้เธอเครียดมากและไม่รู้จะหันหน้าไปปรึกษาใคร เรื่องราวความผิดพลาดในอดีตที่ส่งผลกับปัจจุบันน่าอับอายเกินกว่าจะเล่าให้ใครฟัง แม้แต่หลานสาวยังไม่กล้า
ถ้าขวัญกมลรู้ เรื่องราวคงวุ่นวายไปกันใหญ่ เจ้าตัวคงไม่ยอมให้เธอโดนไถเงินและไปแจ้งความ ซึ่ง ‘เขาคนนั้น’ ขู่ไว้ว่าหากเรื่องถึงเจ้าหน้าที่ตำรวจ ภาพลับจะถูกเผยแพร่ทันที
เธอไม่น่าพลาดเลยจริงๆ
น้ำตาของขจีพรรณเอ่อคลอขึ้นด้วยความอัดอั้นตันใจ แม้จะมีเรื่องกลัดกลุ้มสุมในอก แต่ต่อหน้าหลานสาวก็ไม่เคยแสดงออกเลยสักครั้ง เธอพยายามจะจัดการทุกอย่างด้วยตัวเอง แม้ว่ายังมองไม่เห็นทางออก
“ขวัญกลับมาแล้วค่ะ” เสียงใสดังมาแต่ไกลทำให้หญิงวัยกลางคนรีบปาดน้ำตาทิ้ง เธอออกจากห้องนอนและลงบันไดมาด้านล่างพร้อมยิ้มรับขวัญกมลเช่นเคย
“เป็นไงบ้างจ๊ะ ชมไร่เพลินเลยใช่ไหม”
“ค่ะ ไร่สวยมาก” ผู้เป็นหลานตอบสั้นและหลบตา ท่าทางชวนให้สงสัย
“มีอะไรหรือเปล่า”
“คะ?” มือบางยกขึ้นขยับแว่นสายตาและเลิกคิ้วเรียวเชิงถาม
“น้าว่าขวัญแปลกๆ”
“จริงเหรอคะ ขวัญไม่เห็นรู้สึกเลย” หญิงสาวหัวเราะกลบเกลื่อน
“ใช่ ดูใจลอยชอบกลเหมือนคิดอะไรอยู่” ขจีพรรณมองอย่างคนที่ผ่านโลกมามากกว่า
“อ๋อ ขวัญกำลังคิดว่าเริ่มงานวันแรกจะเป็นยังไงบ้างน่ะค่ะ” ขวัญกมลหาข้ออ้างไปเรื่อย ทั้งที่ตลอดทางเธอคิดถึงอยู่อย่างเดียวเท่านั้นคือ ‘สัมผัสแปลกใหม่’ ซึ่งจนถึงป่านนี้ เธอยังรู้สึกร้อนผ่าวตรงมุมปากไม่หาย
“ที่แท้ก็เรื่องงานนี่เอง” แม้แววตาของหลานสาวจะบ่งบอกว่าไม่ใช่เรื่องงาน แต่เมื่อเจ้าตัวว่าอย่างนั้น เธอก็คร้านจะซักไซ้
“เดี๋ยวรามก็มาแล้ว ขวัญขอตัวไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ” หญิงสาวถือโอกาสเปลี่ยนเรื่อง
“โอเคจ้ะ” ขจีพรรณยิ้มละไม ทว่าเมื่อหลานสาวเข้าไปในบ้าน แววตาของเธอก็หม่นหมองลงทันที
สายน้ำเย็นฉ่ำจากฝักบัวไหลลงกระทบเรือนร่างแบบบางของหญิงสาวที่กำลังยืนหลับตาปล่อยความคิดล่องลอยไปเรื่อยเปื่อย
ใครจะคิดล่ะว่าการตามน้ำช่วยเล่นละครเป็นแฟนกำมะลอให้เขมจะเลยเถิดจนถึงขั้นต้องจูบเพื่อพิสูจน์ความเป็นแฟน แต่จะไม่ช่วยเขาก็อดเห็นใจไม่ได้ เพราะการยุ่งกับผู้หญิงมีสามีแล้ว มีแต่จะนำความยุ่งยากมาให้ เขมก็คงรู้ข้อนี้ดีจึงไม่ค่อยอยากกลับไปสานสัมพันธ์กับริสาอีก
แต่ถ้าไม่ใช่เขม เธอคงไม่ยอมช่วยมากขนาดนี้
มือเล็กยกขึ้นแตะเบาๆตรงมุมปากที่เขาฝากรอยจุมพิตเอาไว้ เมื่อคิดถึงสัมผัสนั้น ใบหน้าใสก็เห่อร้อนและเปลี่ยนเป็นสีแดงฉับพลัน
ตอนที่ริมฝีปากเขมสัมผัสลงมา หัวใจเธอสั่นระรัวอย่างประหม่า ความร้อนเย็นแล่นสลับไปทั้งร่างกาย สัมผัสของเขาทำให้เรี่ยวแรงหดหายไปหมด ดีที่มันเกิดขึ้นเพียงเสี้ยววินาที ไม่งั้นเธอคงเป็นลมไปแล้ว
ป่านนี้เขมคงสบายใจที่สลัดริสาออกจากชีวิตได้และลืมไปแล้วว่าทำอะไรไว้กับเธอ ตอนเจอกันเขาคงยียวนเหมือนเคยเป็นมาตลอดตั้งแต่รู้จักกัน
เรื่องที่เกิดขึ้นในร้านอาหารวันนี้มันก็แค่การแสดงละครฉากหนึ่ง เธอก็ควรลืมๆมันไปเหมือนกัน ไม่ใช่เก็บมาคิดวนไปวนมาแบบนี้!
ริมฝีปากหยักแตะลงบนเรียวปากอิ่มแผ่วเบา แล้วค่อยๆเพิ่มแรงบดเบียดอันเจือด้วยความนุ่มนวล ส่งผ่านกระแสความร้อนแรงไปยังร่างกายเธอ
“ว่าไงนะคะ!” เสียงของขวัญกมลดึงให้เขมหลุดจากจินตนาการ
ชายหนุ่มหันไปมองก็เห็นดวงตาเรียวหลังกรอบแว่นหนากำลังกะพริบปริบๆ
“นั่นสิครับ เมื่อกี้คุณพูดอะไร” เขมผสมโรงถามอีกคนพลางด่าตัวเองที่เมื่อกี้คิดลงไปได้ว่าจะจูบยายขวัญกมลขี้มูกแห้ง หล่อเลือกได้แบบเขาน่ะเหรอจะจูบผู้หญิงเชยๆแบบนี้ ไม่มีทาง!
“จูบไงคะ ถ้าเป็นแฟนกันจริงก็ต้องกล้าพิสูจน์ด้วยการจูบ จูบเลยค่ะ” อดีตดาวมหา’ลัยสาวเร่ง เขมทำเป็นถามนั่นถามนี่ ไม่หันไปจูบขวัญกมลสักที เพราะความจริงแค่ให้เจ้าหล่อนมาเล่นละครเป็นแฟนตบตาเธอล่ะซี้ อย่าคิดนะว่าเธอจะโง่เชื่อ!
ชายหนุ่มหันไปมองขวัญกมลที่อยู่ในอาการอึ้ง ก็รู้ว่าเธอไม่ยอมให้เขาทำอะไรอย่างนั้นแน่ จึงถามริสา “ไม่มีวิธีอื่นแล้วเหรอครับ”
“จูบนี่ละค่ะดีที่สุด ถ้าไม่กล้า แสดงว่าไม่ใช่แฟนกันจริงๆ”
“ผมว่า…” เขมพยายามคิดหาทางออก แต่ก็ถูกแทรก
“เราอยู่ในห้องวีไอพีนะคะ ไม่มีใครสนใจหรอก”
“ถึงจะเป็นห้องวีไอพี แต่มันเป็นกระจก ถ้าผมจูบขวัญ ไม่ใช่แค่คุณเท่านั้นที่เห็น แต่คนข้างนอกก็เห็นหมด”
“ไม่เห็นมีใครมองเข้ามาในห้องนี้เลย” ริสามองออกไปภายนอกซึ่งต่างคนต่างกินข้าวและพูดคุยเฮฮากับเพื่อนในโต๊ะของตน “ถ้าเขมมีแฟนแล้วจริงๆ ริสาจะเลิกยุ่ง แต่ถ้าไม่ ริสาก็มีสิทธิ์จะเอาชนะใจเขมอีกครั้ง” เธอประกาศกร้าวด้วยดวงตาหมายมั่น
“เอาไงดีขวัญ” เขมหันไปถามความเห็นหญิงสาว เพราะตัดสินใจเองไม่ได้
ขวัญกมลเห็นใจเขาครามครัน เพราะดูออกว่าชายหนุ่มไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับริสาจริงๆ แต่คำท้าของฝ่ายนั้นก็แรงไปหน่อย ที่นี่เมืองไทย ไม่ใช่ต่างประเทศ การจูบกันในที่สาธารณะคงไม่เหมาะ
“โอเค ริสาได้ข้อสรุปแล้ว” เจ้าหล่อนเห็นคนทั้งคู่ละล้าละลังจึงตัดบท “เขมกับคุณขวัญไม่ได้เป็นแฟนกัน!”
“ใครว่าล่ะคะ ถ้าคุณอยากให้จูบจริงๆ เราก็จะทำให้ดู” ขวัญกมลเอ่ยเสียงเรียบ
เขมหันขวับไปมองคนนั่งข้างอย่างไม่อยากเชื่อหู ยายป้าหมายความว่ายังไง ท่าทางหวงเนื้อหวงตัวแบบเธอน่ะเหรอจะกล้าให้เขาจูบ!
ขวัญกมลเอียงตัวเข้าไปหาเขาและกระซิบ “แค่เฉียดๆนะคะ” เธออยากช่วยเขามากกว่าคิดอื่นใด
เขมไม่มีเวลาถามมากกว่านั้น เพราะยิ่งนานริสาจะยิ่งสงสัย เมื่อแฟนกำมะลออนุญาต เขาจึงยกมือสองข้างขึ้นประคองใบหน้ารูปไข่ ก่อนโน้มตัวเข้าไปประทับจูบลงบนตำแหน่งด้านข้างริมฝีปากโดยใช้มือช่วยบังเพื่อให้ดูสมจริง ก่อนจะถอนจูบออกด้วยแววตาที่แสร้งทำว่าแสนเสียดาย
นุ่มว่ะ หอมด้วย เขมครางในใจด้วยความลืมตัว ทั้งที่ตอนแรกไม่อยากจะจูบ
ทว่ามันเป็นความรู้สึกแปลกใหม่สำหรับขวัญกมล แม้จะแค่เฉียดๆ แต่อกข้างซ้ายของเธอรัวกระหน่ำราวกับเสียงตีกลอง สมองว่างเปล่าและเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน หายใจติดขัดไม่ทั่วท้อง คลื่นความหวามหวิวปั่นป่วนแล่นไปทั่วทั้งร่างกาย แม้ไม่ใช่การ ‘จูบ’ ก็ใกล้เคียงคำว่าจูบมาก ริมฝีปากหยักอุ่นร้อนทาบลงตรงมุมปาก ห่างจากเรียวปากเธอแค่ไม่ถึงหนึ่งเซนติเมตร แต่เท่านั้นก็ทำเอาหัวใจจะวาย!
ริสาปรบมือแปะๆให้กับคู่รักที่กล้าจูบกันต่อหน้าเธอเพื่อพิสูจน์ความเป็นแฟน แต่ดวงตาเฉี่ยวซ่อนแววขันเอาไว้
ถึงทั้งคู่จะยอมทำตามคำท้า แต่เธอไม่โง่ขนาดจะดูไม่ออกว่าเขมกับหญิงสาวไม่ได้คบกันจริง เพราะงั้นอย่าหวังเลยว่าเธอจะรามือจากเขมง่ายๆ
“เอาละครับ เห็นแล้วใช่ไหมว่าผมกับขวัญรักกันมาก” เขมไม่แน่ใจนักว่าเธอจะเชื่อหรือเปล่า เพราะรู้ว่าสิ่งที่ทำเมื่อครู่ไม่เป็นธรรมชาติเอาเสียเลย เขาสัมผัสได้ว่าขวัญกมลเกร็งมาก ส่วนเขาเองก็เกรง
แม้อีกฝ่ายจะบอกให้เขาทำเอง แต่ท่าทางเฉิ่มๆ เจ้าระเบียบอย่างนั้นคงยังไม่เคยจูบกับใคร วินาทีที่ทาบริมฝีปากลงไป เขมหวั่นไม่น้อยว่าเธอจะตกใจจนผลักเขาออกและตบหน้าหัน ทว่าไม่เป็นอย่างนั้น ขวัญกมลตัวสั่นและพยายามควบคุมตัวเองให้นิ่ง อาจเป็นเพราะเธอต้องการช่วยเขา จึงอยากให้แนบเนียนมากที่สุด จนเขาอดซาบซึ้งน้ำใจเธอไม่ได้ หวังแต่ว่าริสาจะเชื่อจริงๆ
“ค่ะ ชัดเจนมาก” หญิงสาวในชุดสีแดงเพลิงยิ้มพราย
“ผมรักขวัญมาก และคงไม่คิดจะมีใครอีกแล้ว” น้ำเสียงของผู้พูดมั่นคงดั่งหินผา
ริสาหัวเราะอย่างมีจริตจะก้าน “ค่ะ คุณนี่หนักแน่นดีจริงๆ ริสาจะรอการ์ดแต่งงานแล้วกันนะคะ”
ระหว่างทานอาหาร เขมยังคงแสดงท่าทีรักใคร่ขวัญกมลให้ริสาดูต่อ ไม่ว่าจะเป็นการตักอาหารให้ ถามไถ่ว่าต้องการอะไรไหม ยกมือโอบไหล่ หยิกแก้ม และหยอกล้อเป็นระยะ ขณะขวัญกมลสงวนถ้อยคำ ทำเพียงยิ้มและพยักหน้า นานๆจะเอ่ยสักครั้ง
เธอนิ่งเหมือนท้องทะเลในวันที่พายุสงบ ทั้งที่จริงๆหัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ เพราะเขมเป็นต้นเหตุ!
ขจีพรรณปิดสมุดบัญชีธนาคารลงและถอนหายใจกับยอดเงินล่าสุด ซึ่งเหลือเพียงแปดสิบกว่าบาท ทั้งที่เคยมีเงินเก็บกว่าห้าแสนบาท
ตั้งแต่ ‘เขาคนนั้น’ หวนกลับมาอีกครั้งหลังหายไปจากชีวิตเธอหลายสิบปี เงินก้อนของเธอก็ค่อยๆร่อยหรอลง ที่เหลือประดับบัญชีไว้น้อยนิดเป็นส่วนที่ถอนผ่านตู้เอทีเอ็มไม่ได้ ไม่อย่างนั้นยอดเงินคงเหลือศูนย์บาทอย่างไม่ต้องสงสัย
ถึงจะโชว์สมุดบัญชีให้เขาดูแล้วว่าไม่มีจะให้อีก แต่ฝ่ายนั้นก็บังคับให้เอาบ้านไปจำนองและเอาเงินมาให้ภายในยี่สิบสี่ชั่วโมง ขจีพรรณไม่มีทางเลือก เพราะถ้าไม่ให้เงินตามเรียกร้อง เขาข่มขู่ว่าจะปล่อยภาพในอดีตออกมาแบล็กเมล์ จึงต้องเอาไปจำนองกับนายหน้าที่ให้เงินเร็ว
หญิงวัยกลางคนใช้เงินเก็บที่ไม่ได้เอาเข้าธนาคารซึ่งมีอยู่ประมาณห้าหมื่นบาท ทยอยส่งดอกเบี้ยทุกเดือน แต่ดอกก็โหดแสนโหดจนเงินเหลือน้อยลงทุกที และยังไม่รู้เลยว่าเมื่อครบกำหนดสัญญาจะหาเงินมาไถ่ถอนบ้านคืนได้ไหม ตอนนี้เธอเครียดมากและไม่รู้จะหันหน้าไปปรึกษาใคร เรื่องราวความผิดพลาดในอดีตที่ส่งผลกับปัจจุบันน่าอับอายเกินกว่าจะเล่าให้ใครฟัง แม้แต่หลานสาวยังไม่กล้า
ถ้าขวัญกมลรู้ เรื่องราวคงวุ่นวายไปกันใหญ่ เจ้าตัวคงไม่ยอมให้เธอโดนไถเงินและไปแจ้งความ ซึ่ง ‘เขาคนนั้น’ ขู่ไว้ว่าหากเรื่องถึงเจ้าหน้าที่ตำรวจ ภาพลับจะถูกเผยแพร่ทันที
เธอไม่น่าพลาดเลยจริงๆ
น้ำตาของขจีพรรณเอ่อคลอขึ้นด้วยความอัดอั้นตันใจ แม้จะมีเรื่องกลัดกลุ้มสุมในอก แต่ต่อหน้าหลานสาวก็ไม่เคยแสดงออกเลยสักครั้ง เธอพยายามจะจัดการทุกอย่างด้วยตัวเอง แม้ว่ายังมองไม่เห็นทางออก
“ขวัญกลับมาแล้วค่ะ” เสียงใสดังมาแต่ไกลทำให้หญิงวัยกลางคนรีบปาดน้ำตาทิ้ง เธอออกจากห้องนอนและลงบันไดมาด้านล่างพร้อมยิ้มรับขวัญกมลเช่นเคย
“เป็นไงบ้างจ๊ะ ชมไร่เพลินเลยใช่ไหม”
“ค่ะ ไร่สวยมาก” ผู้เป็นหลานตอบสั้นและหลบตา ท่าทางชวนให้สงสัย
“มีอะไรหรือเปล่า”
“คะ?” มือบางยกขึ้นขยับแว่นสายตาและเลิกคิ้วเรียวเชิงถาม
“น้าว่าขวัญแปลกๆ”
“จริงเหรอคะ ขวัญไม่เห็นรู้สึกเลย” หญิงสาวหัวเราะกลบเกลื่อน
“ใช่ ดูใจลอยชอบกลเหมือนคิดอะไรอยู่” ขจีพรรณมองอย่างคนที่ผ่านโลกมามากกว่า
“อ๋อ ขวัญกำลังคิดว่าเริ่มงานวันแรกจะเป็นยังไงบ้างน่ะค่ะ” ขวัญกมลหาข้ออ้างไปเรื่อย ทั้งที่ตลอดทางเธอคิดถึงอยู่อย่างเดียวเท่านั้นคือ ‘สัมผัสแปลกใหม่’ ซึ่งจนถึงป่านนี้ เธอยังรู้สึกร้อนผ่าวตรงมุมปากไม่หาย
“ที่แท้ก็เรื่องงานนี่เอง” แม้แววตาของหลานสาวจะบ่งบอกว่าไม่ใช่เรื่องงาน แต่เมื่อเจ้าตัวว่าอย่างนั้น เธอก็คร้านจะซักไซ้
“เดี๋ยวรามก็มาแล้ว ขวัญขอตัวไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ” หญิงสาวถือโอกาสเปลี่ยนเรื่อง
“โอเคจ้ะ” ขจีพรรณยิ้มละไม ทว่าเมื่อหลานสาวเข้าไปในบ้าน แววตาของเธอก็หม่นหมองลงทันที
สายน้ำเย็นฉ่ำจากฝักบัวไหลลงกระทบเรือนร่างแบบบางของหญิงสาวที่กำลังยืนหลับตาปล่อยความคิดล่องลอยไปเรื่อยเปื่อย
ใครจะคิดล่ะว่าการตามน้ำช่วยเล่นละครเป็นแฟนกำมะลอให้เขมจะเลยเถิดจนถึงขั้นต้องจูบเพื่อพิสูจน์ความเป็นแฟน แต่จะไม่ช่วยเขาก็อดเห็นใจไม่ได้ เพราะการยุ่งกับผู้หญิงมีสามีแล้ว มีแต่จะนำความยุ่งยากมาให้ เขมก็คงรู้ข้อนี้ดีจึงไม่ค่อยอยากกลับไปสานสัมพันธ์กับริสาอีก
แต่ถ้าไม่ใช่เขม เธอคงไม่ยอมช่วยมากขนาดนี้
มือเล็กยกขึ้นแตะเบาๆตรงมุมปากที่เขาฝากรอยจุมพิตเอาไว้ เมื่อคิดถึงสัมผัสนั้น ใบหน้าใสก็เห่อร้อนและเปลี่ยนเป็นสีแดงฉับพลัน
ตอนที่ริมฝีปากเขมสัมผัสลงมา หัวใจเธอสั่นระรัวอย่างประหม่า ความร้อนเย็นแล่นสลับไปทั้งร่างกาย สัมผัสของเขาทำให้เรี่ยวแรงหดหายไปหมด ดีที่มันเกิดขึ้นเพียงเสี้ยววินาที ไม่งั้นเธอคงเป็นลมไปแล้ว
ป่านนี้เขมคงสบายใจที่สลัดริสาออกจากชีวิตได้และลืมไปแล้วว่าทำอะไรไว้กับเธอ ตอนเจอกันเขาคงยียวนเหมือนเคยเป็นมาตลอดตั้งแต่รู้จักกัน
เรื่องที่เกิดขึ้นในร้านอาหารวันนี้มันก็แค่การแสดงละครฉากหนึ่ง เธอก็ควรลืมๆมันไปเหมือนกัน ไม่ใช่เก็บมาคิดวนไปวนมาแบบนี้!
บุลินทร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 พ.ค. 2558, 20:57:37 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 พ.ค. 2558, 20:57:37 น.
จำนวนการเข้าชม : 1957
| << บทที่ 7 ค่ะ คุณหมอ | บทที่ 8 จูบพิสูจน์ความเป็นแฟน (จบตอน) >> |
บุลินทร 24 พ.ค. 2558, 21:04:46 น.
คุณ ดังปัณณ์
มาตอนนี้ขวัญยิ่งพลาดไปกันใหญ่ (รึเปล่า?) ฮ่าๆๆ ท่าทางริสาจะไม่ยอมไปง่ายๆซะด้วยสิ
คุณ Zephyr
อะรายยยยายเฟอร์ ริสาจะดูท่าทางไงว่าสมจริงมั้ย แต่ตาเขมมันเล่นมุมกล้องเอา เนียนมากกก ส่วนคู่พีชกับหมอรามเดี๋ยวมาเป็นระยะนะ
คุณ lovemuay
จูบแล้ววว แต่จูบตบตาเฉยๆนะครับ ฮ่าๆๆ
คุณ พันธุ์แตงกวา
พีชจะเข้าหาสัตวแพทย์ เลยต้องลงทุนสักหน่อยครับ แต่ก็ตั้งใจจะเลี้ยงอย่างดีนา ขำตอนเปลี่ยนมาเมนต์ตาเขม น่าตบเหมือนเดิม ฮ่าๆๆๆ พระเอกเป็นที่รักของคนอ่านมาก
คุณ ดังปัณณ์
มาตอนนี้ขวัญยิ่งพลาดไปกันใหญ่ (รึเปล่า?) ฮ่าๆๆ ท่าทางริสาจะไม่ยอมไปง่ายๆซะด้วยสิ
คุณ Zephyr
อะรายยยยายเฟอร์ ริสาจะดูท่าทางไงว่าสมจริงมั้ย แต่ตาเขมมันเล่นมุมกล้องเอา เนียนมากกก ส่วนคู่พีชกับหมอรามเดี๋ยวมาเป็นระยะนะ
คุณ lovemuay
จูบแล้ววว แต่จูบตบตาเฉยๆนะครับ ฮ่าๆๆ
คุณ พันธุ์แตงกวา
พีชจะเข้าหาสัตวแพทย์ เลยต้องลงทุนสักหน่อยครับ แต่ก็ตั้งใจจะเลี้ยงอย่างดีนา ขำตอนเปลี่ยนมาเมนต์ตาเขม น่าตบเหมือนเดิม ฮ่าๆๆๆ พระเอกเป็นที่รักของคนอ่านมาก
lovemuay 24 พ.ค. 2558, 23:51:16 น.
ยิ่งคุณป้าไม่ยอมบอกขวัญ เก็บเรื่องไว้คนเดียว สังหรณ์ใจจังว่าจะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นมา
ยิ่งคุณป้าไม่ยอมบอกขวัญ เก็บเรื่องไว้คนเดียว สังหรณ์ใจจังว่าจะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นมา
พันธุ์แตงกวา 25 พ.ค. 2558, 05:25:53 น.
ขวัญแมนมากเลยลูก ดูไว้ตาเขม คนเค้ามีน้ำใจ ทีหลังอย่าไปแกล้งเค้าอีกละ ไม่งั้นจะให้ขวัญจูบคืน เอ้ย! ไม่ใช่
เขาคนนั้นมันเป็นใครวะ ใจร้ายชะมัด อย่าให้รู้นะว่าใคร เดี๋ยวฟ้องพ่อเลี้ยงให้. ฮึ่มมมมม
ขวัญแมนมากเลยลูก ดูไว้ตาเขม คนเค้ามีน้ำใจ ทีหลังอย่าไปแกล้งเค้าอีกละ ไม่งั้นจะให้ขวัญจูบคืน เอ้ย! ไม่ใช่
เขาคนนั้นมันเป็นใครวะ ใจร้ายชะมัด อย่าให้รู้นะว่าใคร เดี๋ยวฟ้องพ่อเลี้ยงให้. ฮึ่มมมมม
Zephyr 25 พ.ค. 2558, 19:16:34 น.
เมื่อไร จะถึงตอนนั้นซะทีอ่า
อยากรู้แล้วว่าลูกเกิดมาได้ไง 555
มี่อัพไม่ทันใจเลยยยยยย งึ่ยยยย
เมื่อไร จะถึงตอนนั้นซะทีอ่า
อยากรู้แล้วว่าลูกเกิดมาได้ไง 555
มี่อัพไม่ทันใจเลยยยยยย งึ่ยยยย
ดังปัณณ์ 25 พ.ค. 2558, 21:35:21 น.
ต๊ายนุ่งเขม หวั่นๆๆๆแล้วเซ้ โฮะๆๆๆ ใกล้จะถึงตอนที่ลอยคอล้าววววว จัดไปให้หนักนะขวัญนะ อย่าให้หือได้ 555+
ว่าแต่ หมอหมาขร่ะ ตอนหน้าหมอหมาจะมาแล้วใช่มะ แล้วคุณน้าอีกล่ะ คุณน้าโดนใครแบล็คเมลเนี่ย
ต๊ายนุ่งเขม หวั่นๆๆๆแล้วเซ้ โฮะๆๆๆ ใกล้จะถึงตอนที่ลอยคอล้าววววว จัดไปให้หนักนะขวัญนะ อย่าให้หือได้ 555+
ว่าแต่ หมอหมาขร่ะ ตอนหน้าหมอหมาจะมาแล้วใช่มะ แล้วคุณน้าอีกล่ะ คุณน้าโดนใครแบล็คเมลเนี่ย