ความลับ(รัก)ของหัวใจ
เมื่อสาวสวยนามว่าอันนา ได้บังเอิญซุ่มซ่ามชนเข้ากับหนุ่มหล่อดีกรีเดือนมหาวิทยาลัย จนทำให้เสื้อราคาเฉียดหมื่นของเขาต้องเปื้อน มีทางเดียวที่จะชดใช้ได้นั่นก็คือ ยอมมาเป็นแฟนปลอมๆของเขา เรื่องราวจะเป็นยังไงต้องติดตามค่ะ ^^
Tags: #ไอ้ตัวเล็ก#
ตอน: จูบแรก
“ป้าคะ / ป้าครับ น้ำขวดนึงค่ะ/ครับ”
เอ๋!! ทำไมเสียงฉันหมีควายจัง
O_o / o_O
“เธอ”
“นะ..นาย ”
“วันนี้วันซวยอะไรหนักหนาเนี่ย หนีคนบ้าดันมาเจอคนบ้ากว่าอีก เวรกรรมของฉันจริงๆเลย ให้ตายเถอะ”
ชายร่างสูงบ่นออกมาเสียงดัง ชิ!! ฉันซวยกว่าอีกที่ดันมาเจอนายที่นี่ แต่หมอนี่มองใกล้ๆแล้วหล่อจังแฮะ รูปร่างสูงโปร่ง ผิวที่ขาวราวกับสำลี ดวงตาที่คมกริบบวกผมสีน้ำตาลเข้มที่ดูยุ่งเหยิง มันช่างรับกับใบหน้าของเขาเป็นอย่างมาก เห็นแล้วต่อมหื่นของฉันก็พองโตอย่างฉับพลัน อ๊ายยย แต่เสียอย่างเดียวหมอนี่เลี้ยงสุนัขไว้ในปากเยอะไปหน่อย
“ปากหรอนั่นนะที่พูดออกมา หยาบคายที่สุดมองผู้หญิงสวยๆ เป็นคนบ้าได้ยังไงฮะ”
“หนวกหูน่ะ ฉันยังไม่ได้จัดการเธอเรื่องทำเสื้อฉันเปื้อน......”
กรี๊ดดด
เขายังไม่ทันได้พูดจบประโยค เสียงฝูงชะนี หมีป่า กระทิง กระซู่ ก็ดังมาแต่ไกล (สงสัยหมอนี่ทำกรรมไว้เลยชอบพูดไม่จบประโยค) โอ๊ย หมีควายออกลูกเป็นไดโนเสาร์หรือไงยะ เกรงใจกันมั่งซิ
“เฮ้ย!”
เขาทำท่าตกใจ ลุกลี้ลุกลน พร้อมกับกระชากแขนฉันให้ไปหลบหลังถังขยะกับเขา ยี๊ๆๆ เหม็นก็เหม็นลากฉันมาทำไมด้วยเนี่ย ว่าแต่..หมอนี่หลบอะไรอ่ะ หรือว่าเขาจะเป็นพวกโรคจิตขโมยกางเกงในผู้หญิง ไม่นะ! ฉันยังไม่อยากมีสามีเป็นคนโรคจิตชอบดมกางเกงในน้า แง๊ๆๆ
“นี่เธอ ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ”
“นะ...นายเป็นโรคจิต ลากฉันมาที่นี้เพราะจะขมขื่นฉันใช่มั้ย”
‐ ‐”
“นี่เธอ ที่บ้านไม่มีกระจกส่องหรือไง หรือทุบแตกไปแล้ว อย่างเธอเนี่ยนะ ไม่ใช่สเปกฉันแน่นอน และหล่อๆอย่างฉันก็ไม่ได้เป็นโรคจิตด้วย”
หนอยย!! หน้าอย่างนายก็ไม่ใช่สเปกฉันเหมือนกันย่ะ
“แล้วนายลากฉันมาที่นี่ทำไม”
“ก็หนีพวกผู้หญิงพวกนั้นอ่ะดิ น่ารำคาญชะมัด ตามกรี๊ดฉันได้ทั้งวัน”
“ชู่ๆๆๆ”
เขาทำท่าทางให้ฉันหยุดพูด เพราะผู้หญิงพวกนั้นเข้ามาใกล้เราเรื่อยๆแล้ว
“นี่พวกเธอ เห็นคาโลบ้างมั้ย ฉันคิดว่าเขาวิ่งมาทางนี้นะ”
ยัยชะนีน้อยคนหนึ่งตะโกนถามเพื่อนในฝูง เอ้ยในกลุ่ม
“ฉันก็เห็นคาโลวิ่งมาทางนี้เหมือนกัน”
ฟุดฟิดๆๆ
“ใช่ ฉันก็ได้กลิ่นเขาอยู่แถวๆนี้นะ ฉันจำกลิ่นของเขาได้”
พวกแฟนคลับนี่ถึงกับจำกลิ่นเลยเหรอ แฟนคลับหรือหมาตำรวจกันแน่
“ฉันว่าเราไปหาคาโลที่อื่นกันเถอะ เขาคงไม่อยู่แถวนี้หรอก”
“ไม่ ฉันว่าเขาต้องอยู่แถวๆนี้แน่ ฉันจำกลิ่นเขาได้”
ฉันสังเกตเห็นสีหน้าของชายที่นั่งข้างๆฉัน ใบหน้าของเขาหน้าถอดสีอย่างเห็นได้ชัดเจน แหงล่ะ เป็นฉันๆก็ซีด แฟนคลับอะไรน่ากลัวขนาดนี้ แต่เอ๊ะ หมอนี่ชื่อคาโลเหรอเนี่ย
ตุบๆๆๆ
เสียงฝีเท้ายัยชะนีน้อยเข้ามาใกล้มาทีละนิด ทีละนิด
“นี่เธอ ต้องช่วยฉันนะ ฉันยังไม่อยากโดนฝูงชะนีทับตายอ่า”
เขากระซิบข้างหูฉันเบาๆ เพราะกลัวว่าพวกสาวๆจะได้ยิน ฉันได้แต่เบือนหน้าหนีเพราะจมูกของเขาใกล้จะชนกับแก้มของฉันเต็มที
“ฮ้า เกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ ไม่ใช่เรื่องของฉันสักหน่อย”
ฉันตอบเสียงสั่นเครือเพราะความอาย -////-
“เกี่ยวซิ ก็เธอทำเสื้อของฉันเปื้อนอ่ะ เธอต้องช่วยฉัน”
“นี่นาย แค่เสื้อเปื้อน ซักก็ออกละ”
“ได้ไงล่ะ เธอรู้ไหม ว่าเสื้อฉันมันราคากี่บาท เกือบหมื่นเลยนะ ตัวนี้เนี่ย”
O_O
“เกือบหมื่น”
เสื้ออะไรราคาเกือบหมื่น หมอนี่ซื้อเสื้อหรือเครื่องซักผ้ากันแน่ และบ้านนายผลิตธนบัตรหรือไงกันยะ ถึงได้กล้าซื้อเสื้อผ้าแพงขนาดนี่ใส่เดินรอยไปรอยมาเนี่ย
“ว่าไงล่ะยัยเพี้ยน จะชดใช้เงิน หรือตอบแทนฉัน เล็กๆน้อยๆ”
แล้วฉันมีทางเลือกที่ไหนกันเล่า ช่วงนี้ฉันจนนะ ฉันครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่
“กะ..ก็ได้ ฉันจะช่วยนาย ”
“ดี งั้นก็เริ่มกันเลย”
“เฮ้ เดี๋ยวซิ”
เขาไม่ได้สนใจคำพูดของฉันแม้แต่หน่อย และกลับลากฉันออกไปยืนต่อหน้าฝูงชะนีน้อย อะไรกัน!!! หวังว่านายคงไม่จับฉันโยนไปในฝูงชะนีให้พวกหล่อนเหยียบฉันเล่นหรอกนะ
“ทุกๆ คน ช่วยหันมาทางนี้หน่อยนะครับ”
O_O เฮ้ย นี่นายคิดจะโยนฉันไปให้ชะนีพวกนั้นเหยียบฉันจริงๆหรอเนี่ย ไอ้ผู้ชายป่าเถื่อน ไอ้ผู้ชายใจร้าย
“ผมอยู่ทางนี้ครับทุกคน”
คาโลตะโกนเสียงดังกว่าเก่าหวังให้พวกสาวๆได้ยิน และก็ได้ผลดีซะด้วย พวกเธอวิ่งเข้ามาหาคาโลอย่างรวดเร็ว เหมือนหมาเห็นก้อนอึ+++
“คาโลจริงๆด้วย ไปแอบอยู่ตรงไหนมาค่ะเนี่ย พวกเราหาตั้งนาน”
ยัยชะนีแอ๊บแบ๊วหมายเลข 1 เอ่ยขึ้น คนอะไรนมตู้ม เท่าหัวเด็ก ไม่หนักมั่งหรือไงย่ะ
“ช่างเถอะครับ ที่ผมเรียกมาเนี่ย ผมมีเรื่องประกาศให้ทุกๆคนทราบนะครับ”
“เรื่องอะไรหรอค่ะ หรือว่า คาโลอยากเดตกับส้มโอเหรอค่ะ”
ยัยชะนีหมายเลข 2 ที่นมตู้มไม่แพ้คนแรกได้เอ่ยขึ้น และพวกชะนีน้อยที่เหลือก็โห่ร้องโวยวายเสียงดังกันยกใหญ่
“เอาละครับๆ ไม่ใช่แบบนั้นหรอกครับ แต่ก็ใกล้เคียง คือผมจะบอกว่า... ผมมีแฟนแล้วครับ เธอชื่อ...”
และเขาก็โน้มตัวมากระซิบข้างๆหูฉัน
“เธอชื่อว่าอะไรยัยเพี้ยน”
“อันนา ฉันชื่ออันนา”
ฉันไม่ได้สนใจประโยคที่เขาพูดก่อนหน้านี่ ได้แต่ตกใจรังสีพิฆาตของพวกแฟนคลับนมโตที่ส่งสายตาอันเกรี๊ยวกราดมาทางฉันอย่างไม่ละสายตา
“ครับ แฟนผมคนนี้เธอชื่อ อันนา”
ฉันถึงกับอ้าปากค้าง ไม่คิดว่าอีตานี่จะคิดวิธีแผลงๆ ให้ตายเถอะนายจับฉันโยนให้พวกชะนีน้อยนั้นเหยียบฉันเลยซะยังจะดีกว่า ไม่คิดจะถามฉันเลยหรือไงย่ะ แล้วฉันจะทำยังไงละทีนี้
“และผมก็รักเธอมาก เอาตรงๆคือผมรู้สึกอึดอัดเวลามีคนคอยตาม ผมสวีทกับอันนาไม่สะดวก ฉะนั้นผมขอให้ทุกคนหยุดตามผม ผมขอร้องละครับ”
สิ้นเสียงของคาโล ทุกคนก็โห่ร้องกันอีกครั้ง มันไม่ใช่เสียงโห่ร้องด้วยความยินดีแต่อย่างใด แต่มันกลับคือเสียงโห่ร้องแห่งความอาฆาตพยาบาท ฉันอ้าปากจะต่อว่านายนายคาโล แต่เขาก็หยิกแขนฉันไว้
“นายทำบ้าอะไรของนายเนี่ย”
“เฉยไว้เถอะน่า ทำตามที่ฉันบอกก็พอ”
เขาดุฉันเบาๆ
“พวกเราไม่เชื่อหรอกค่ะ พวกเราไปสืบประวัติของคาโลมาหมดแล้ว คาโลของส้มโอยังว่างอยู่”
“ใช่ๆ”
ชะนีทั้งหลายต่างหยักหน้า เห็นด้วยกับจ่าฝูงของตน
คาโลหน้าเริ่มถอดสีอีกครั้ง ส่วนตัวฉันเองก็ซีดจนจะเป็นผีจูออนอยู่แล้ว ทั้งคำพูดของคาโลและยังจะสายตาเกรี๊ยวกราดของสาวๆที่มองมา ตายแน่ฉันพ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยอันนาด้วย +++
“เราเป็นแฟนกันจริงๆครับ”
(- - ) ( - - )
สาวๆทุกคนต่างส่ายหน้าไม่เชื่อเรื่องที่คาโลบอกแก่พวกเธอ
“งั้นผมจะพิสูจน์ให้ดู”
คาโลพูดจบเขาก็เข้ามากระชากตัวฉัน ฉันเซไปเล็กน้อยและปากของฉันก็สัมผัสถึงความเร้าร้อน และนุ่มนวลในเวลาเดียวกัน ตัวของฉันเบาหวิวเหมือนลอยอยู่ในอากาศ หัวใจเต้นรัว ไม่เป็นจังหวะ หูฉันอื้อไปหมดรู้ตัวอีกที คาโลก็ผลักฉันออกและแฟนคลับของเขาก็แยกย้ายกันไปหมดแล้ว
O///_///O
“เอ๋”
“เอ๋ อะไรของเธอ”
“มะ...เมื้อกี้…”
ฉันทำท่าคิดอย่างหนัก
“เมื้อกี้.... ก็จูบไง”
O///O
จูบ จูบเหรอ ฉันจูบกับไอ้บ้านี่เหรอ กรี๊ดดด จูบแรกของช้านนน
“กรี๊ดดด นายทำบ้าอะไรของนายเนี่ย นั่นมันจูบแรกของฉันเลยนะ”
“ฮ่าๆๆ ความรู้สึกช้าจังนะยัยเพี้ยน หรือว่าติดใจจูบของฉันฮะ ถึงไม่ได้ขัดขืน”
“ยี๊ สกปรก จูบกับไอ้ด่างแถวนี้ยังดีกว่าจูบกับนายอีก อีตาบ้า”
“อ่ะๆ ฉันให้เธอจูบฉันคืน 1 ที จะได้หายกันไง”
เขายื่นหน้าและปากมา เพื่อให้ฉันจูบคืน หมอนี่มันกวนTeenจริงๆ
“กรี๊ดดดดด ตายซะเถอะ จะหนีไปไหน มานี้เลยนะ มาให้ฉันฆ่าซะดีๆ”
โปรดติดตามตอนต่อไป
คอมเม้นติชมเป็นกำลังให้ด้วยนะคะ
เอ๋!! ทำไมเสียงฉันหมีควายจัง
O_o / o_O
“เธอ”
“นะ..นาย ”
“วันนี้วันซวยอะไรหนักหนาเนี่ย หนีคนบ้าดันมาเจอคนบ้ากว่าอีก เวรกรรมของฉันจริงๆเลย ให้ตายเถอะ”
ชายร่างสูงบ่นออกมาเสียงดัง ชิ!! ฉันซวยกว่าอีกที่ดันมาเจอนายที่นี่ แต่หมอนี่มองใกล้ๆแล้วหล่อจังแฮะ รูปร่างสูงโปร่ง ผิวที่ขาวราวกับสำลี ดวงตาที่คมกริบบวกผมสีน้ำตาลเข้มที่ดูยุ่งเหยิง มันช่างรับกับใบหน้าของเขาเป็นอย่างมาก เห็นแล้วต่อมหื่นของฉันก็พองโตอย่างฉับพลัน อ๊ายยย แต่เสียอย่างเดียวหมอนี่เลี้ยงสุนัขไว้ในปากเยอะไปหน่อย
“ปากหรอนั่นนะที่พูดออกมา หยาบคายที่สุดมองผู้หญิงสวยๆ เป็นคนบ้าได้ยังไงฮะ”
“หนวกหูน่ะ ฉันยังไม่ได้จัดการเธอเรื่องทำเสื้อฉันเปื้อน......”
กรี๊ดดด
เขายังไม่ทันได้พูดจบประโยค เสียงฝูงชะนี หมีป่า กระทิง กระซู่ ก็ดังมาแต่ไกล (สงสัยหมอนี่ทำกรรมไว้เลยชอบพูดไม่จบประโยค) โอ๊ย หมีควายออกลูกเป็นไดโนเสาร์หรือไงยะ เกรงใจกันมั่งซิ
“เฮ้ย!”
เขาทำท่าตกใจ ลุกลี้ลุกลน พร้อมกับกระชากแขนฉันให้ไปหลบหลังถังขยะกับเขา ยี๊ๆๆ เหม็นก็เหม็นลากฉันมาทำไมด้วยเนี่ย ว่าแต่..หมอนี่หลบอะไรอ่ะ หรือว่าเขาจะเป็นพวกโรคจิตขโมยกางเกงในผู้หญิง ไม่นะ! ฉันยังไม่อยากมีสามีเป็นคนโรคจิตชอบดมกางเกงในน้า แง๊ๆๆ
“นี่เธอ ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ”
“นะ...นายเป็นโรคจิต ลากฉันมาที่นี้เพราะจะขมขื่นฉันใช่มั้ย”
‐ ‐”
“นี่เธอ ที่บ้านไม่มีกระจกส่องหรือไง หรือทุบแตกไปแล้ว อย่างเธอเนี่ยนะ ไม่ใช่สเปกฉันแน่นอน และหล่อๆอย่างฉันก็ไม่ได้เป็นโรคจิตด้วย”
หนอยย!! หน้าอย่างนายก็ไม่ใช่สเปกฉันเหมือนกันย่ะ
“แล้วนายลากฉันมาที่นี่ทำไม”
“ก็หนีพวกผู้หญิงพวกนั้นอ่ะดิ น่ารำคาญชะมัด ตามกรี๊ดฉันได้ทั้งวัน”
“ชู่ๆๆๆ”
เขาทำท่าทางให้ฉันหยุดพูด เพราะผู้หญิงพวกนั้นเข้ามาใกล้เราเรื่อยๆแล้ว
“นี่พวกเธอ เห็นคาโลบ้างมั้ย ฉันคิดว่าเขาวิ่งมาทางนี้นะ”
ยัยชะนีน้อยคนหนึ่งตะโกนถามเพื่อนในฝูง เอ้ยในกลุ่ม
“ฉันก็เห็นคาโลวิ่งมาทางนี้เหมือนกัน”
ฟุดฟิดๆๆ
“ใช่ ฉันก็ได้กลิ่นเขาอยู่แถวๆนี้นะ ฉันจำกลิ่นของเขาได้”
พวกแฟนคลับนี่ถึงกับจำกลิ่นเลยเหรอ แฟนคลับหรือหมาตำรวจกันแน่
“ฉันว่าเราไปหาคาโลที่อื่นกันเถอะ เขาคงไม่อยู่แถวนี้หรอก”
“ไม่ ฉันว่าเขาต้องอยู่แถวๆนี้แน่ ฉันจำกลิ่นเขาได้”
ฉันสังเกตเห็นสีหน้าของชายที่นั่งข้างๆฉัน ใบหน้าของเขาหน้าถอดสีอย่างเห็นได้ชัดเจน แหงล่ะ เป็นฉันๆก็ซีด แฟนคลับอะไรน่ากลัวขนาดนี้ แต่เอ๊ะ หมอนี่ชื่อคาโลเหรอเนี่ย
ตุบๆๆๆ
เสียงฝีเท้ายัยชะนีน้อยเข้ามาใกล้มาทีละนิด ทีละนิด
“นี่เธอ ต้องช่วยฉันนะ ฉันยังไม่อยากโดนฝูงชะนีทับตายอ่า”
เขากระซิบข้างหูฉันเบาๆ เพราะกลัวว่าพวกสาวๆจะได้ยิน ฉันได้แต่เบือนหน้าหนีเพราะจมูกของเขาใกล้จะชนกับแก้มของฉันเต็มที
“ฮ้า เกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ ไม่ใช่เรื่องของฉันสักหน่อย”
ฉันตอบเสียงสั่นเครือเพราะความอาย -////-
“เกี่ยวซิ ก็เธอทำเสื้อของฉันเปื้อนอ่ะ เธอต้องช่วยฉัน”
“นี่นาย แค่เสื้อเปื้อน ซักก็ออกละ”
“ได้ไงล่ะ เธอรู้ไหม ว่าเสื้อฉันมันราคากี่บาท เกือบหมื่นเลยนะ ตัวนี้เนี่ย”
O_O
“เกือบหมื่น”
เสื้ออะไรราคาเกือบหมื่น หมอนี่ซื้อเสื้อหรือเครื่องซักผ้ากันแน่ และบ้านนายผลิตธนบัตรหรือไงกันยะ ถึงได้กล้าซื้อเสื้อผ้าแพงขนาดนี่ใส่เดินรอยไปรอยมาเนี่ย
“ว่าไงล่ะยัยเพี้ยน จะชดใช้เงิน หรือตอบแทนฉัน เล็กๆน้อยๆ”
แล้วฉันมีทางเลือกที่ไหนกันเล่า ช่วงนี้ฉันจนนะ ฉันครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่
“กะ..ก็ได้ ฉันจะช่วยนาย ”
“ดี งั้นก็เริ่มกันเลย”
“เฮ้ เดี๋ยวซิ”
เขาไม่ได้สนใจคำพูดของฉันแม้แต่หน่อย และกลับลากฉันออกไปยืนต่อหน้าฝูงชะนีน้อย อะไรกัน!!! หวังว่านายคงไม่จับฉันโยนไปในฝูงชะนีให้พวกหล่อนเหยียบฉันเล่นหรอกนะ
“ทุกๆ คน ช่วยหันมาทางนี้หน่อยนะครับ”
O_O เฮ้ย นี่นายคิดจะโยนฉันไปให้ชะนีพวกนั้นเหยียบฉันจริงๆหรอเนี่ย ไอ้ผู้ชายป่าเถื่อน ไอ้ผู้ชายใจร้าย
“ผมอยู่ทางนี้ครับทุกคน”
คาโลตะโกนเสียงดังกว่าเก่าหวังให้พวกสาวๆได้ยิน และก็ได้ผลดีซะด้วย พวกเธอวิ่งเข้ามาหาคาโลอย่างรวดเร็ว เหมือนหมาเห็นก้อนอึ+++
“คาโลจริงๆด้วย ไปแอบอยู่ตรงไหนมาค่ะเนี่ย พวกเราหาตั้งนาน”
ยัยชะนีแอ๊บแบ๊วหมายเลข 1 เอ่ยขึ้น คนอะไรนมตู้ม เท่าหัวเด็ก ไม่หนักมั่งหรือไงย่ะ
“ช่างเถอะครับ ที่ผมเรียกมาเนี่ย ผมมีเรื่องประกาศให้ทุกๆคนทราบนะครับ”
“เรื่องอะไรหรอค่ะ หรือว่า คาโลอยากเดตกับส้มโอเหรอค่ะ”
ยัยชะนีหมายเลข 2 ที่นมตู้มไม่แพ้คนแรกได้เอ่ยขึ้น และพวกชะนีน้อยที่เหลือก็โห่ร้องโวยวายเสียงดังกันยกใหญ่
“เอาละครับๆ ไม่ใช่แบบนั้นหรอกครับ แต่ก็ใกล้เคียง คือผมจะบอกว่า... ผมมีแฟนแล้วครับ เธอชื่อ...”
และเขาก็โน้มตัวมากระซิบข้างๆหูฉัน
“เธอชื่อว่าอะไรยัยเพี้ยน”
“อันนา ฉันชื่ออันนา”
ฉันไม่ได้สนใจประโยคที่เขาพูดก่อนหน้านี่ ได้แต่ตกใจรังสีพิฆาตของพวกแฟนคลับนมโตที่ส่งสายตาอันเกรี๊ยวกราดมาทางฉันอย่างไม่ละสายตา
“ครับ แฟนผมคนนี้เธอชื่อ อันนา”
ฉันถึงกับอ้าปากค้าง ไม่คิดว่าอีตานี่จะคิดวิธีแผลงๆ ให้ตายเถอะนายจับฉันโยนให้พวกชะนีน้อยนั้นเหยียบฉันเลยซะยังจะดีกว่า ไม่คิดจะถามฉันเลยหรือไงย่ะ แล้วฉันจะทำยังไงละทีนี้
“และผมก็รักเธอมาก เอาตรงๆคือผมรู้สึกอึดอัดเวลามีคนคอยตาม ผมสวีทกับอันนาไม่สะดวก ฉะนั้นผมขอให้ทุกคนหยุดตามผม ผมขอร้องละครับ”
สิ้นเสียงของคาโล ทุกคนก็โห่ร้องกันอีกครั้ง มันไม่ใช่เสียงโห่ร้องด้วยความยินดีแต่อย่างใด แต่มันกลับคือเสียงโห่ร้องแห่งความอาฆาตพยาบาท ฉันอ้าปากจะต่อว่านายนายคาโล แต่เขาก็หยิกแขนฉันไว้
“นายทำบ้าอะไรของนายเนี่ย”
“เฉยไว้เถอะน่า ทำตามที่ฉันบอกก็พอ”
เขาดุฉันเบาๆ
“พวกเราไม่เชื่อหรอกค่ะ พวกเราไปสืบประวัติของคาโลมาหมดแล้ว คาโลของส้มโอยังว่างอยู่”
“ใช่ๆ”
ชะนีทั้งหลายต่างหยักหน้า เห็นด้วยกับจ่าฝูงของตน
คาโลหน้าเริ่มถอดสีอีกครั้ง ส่วนตัวฉันเองก็ซีดจนจะเป็นผีจูออนอยู่แล้ว ทั้งคำพูดของคาโลและยังจะสายตาเกรี๊ยวกราดของสาวๆที่มองมา ตายแน่ฉันพ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยอันนาด้วย +++
“เราเป็นแฟนกันจริงๆครับ”
(- - ) ( - - )
สาวๆทุกคนต่างส่ายหน้าไม่เชื่อเรื่องที่คาโลบอกแก่พวกเธอ
“งั้นผมจะพิสูจน์ให้ดู”
คาโลพูดจบเขาก็เข้ามากระชากตัวฉัน ฉันเซไปเล็กน้อยและปากของฉันก็สัมผัสถึงความเร้าร้อน และนุ่มนวลในเวลาเดียวกัน ตัวของฉันเบาหวิวเหมือนลอยอยู่ในอากาศ หัวใจเต้นรัว ไม่เป็นจังหวะ หูฉันอื้อไปหมดรู้ตัวอีกที คาโลก็ผลักฉันออกและแฟนคลับของเขาก็แยกย้ายกันไปหมดแล้ว
O///_///O
“เอ๋”
“เอ๋ อะไรของเธอ”
“มะ...เมื้อกี้…”
ฉันทำท่าคิดอย่างหนัก
“เมื้อกี้.... ก็จูบไง”
O///O
จูบ จูบเหรอ ฉันจูบกับไอ้บ้านี่เหรอ กรี๊ดดด จูบแรกของช้านนน
“กรี๊ดดด นายทำบ้าอะไรของนายเนี่ย นั่นมันจูบแรกของฉันเลยนะ”
“ฮ่าๆๆ ความรู้สึกช้าจังนะยัยเพี้ยน หรือว่าติดใจจูบของฉันฮะ ถึงไม่ได้ขัดขืน”
“ยี๊ สกปรก จูบกับไอ้ด่างแถวนี้ยังดีกว่าจูบกับนายอีก อีตาบ้า”
“อ่ะๆ ฉันให้เธอจูบฉันคืน 1 ที จะได้หายกันไง”
เขายื่นหน้าและปากมา เพื่อให้ฉันจูบคืน หมอนี่มันกวนTeenจริงๆ
“กรี๊ดดดดด ตายซะเถอะ จะหนีไปไหน มานี้เลยนะ มาให้ฉันฆ่าซะดีๆ”
โปรดติดตามตอนต่อไป
คอมเม้นติชมเป็นกำลังให้ด้วยนะคะ
ไอ้ตัวเล็ก เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 31 พ.ค. 2558, 09:17:51 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 31 พ.ค. 2558, 19:41:03 น.
จำนวนการเข้าชม : 809
| << จุดเริ่มต้นของความรัก | ไอ้สารเลว >> |