ร้อยเล่ห์ซาตาน
ดารินประสบอุบัติเหตุจนอาการเข้าขั้นโคม่าดาวิกาน้องสาวฝาแฝดของเธอจึงแฝงตัวเข้ามาสืบหาคนที่ลอบทำร้ายพี่สาวและเธอก็เจอกับวาริชคู่หมั่นของดารินซึ่งตกเป็นผู้ต้องสงสัยของดาวิกาเป็นคนแรกเขาและดาวิกาดูจะไม่ค่อยลงรอยกันเท่าไหร่แต่ดันถูกพ่อของวาริชจับแต่งงานพวกเขาจะรักกันได้หรือไม่ดาวิกาจะหาคนที่ทำร้ายพี่สาวได้หรือเปล่า
โปรดติดตาม
โปรดติดตาม
Tags: ความแค้น ความรัก ฝาแฝด
ตอน: เข้าบ้าน
รถยนต์แล่นเข้ามาภายในบ้านหลังหนึ่งหญิงสาวในรถมองเห็นคนประมาณ4คนกำลังยืนอยู่ตรงประตูบ้านราวกับตั้งใจมารอเธอ
"ถึงแล้วค่ะ"ป้าดวงพูดพลางเอื้อมมือมาแตะไหล่หญิงสาวด้านหน้าซึ่งตอนนี้เธอรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง
"ค่ะ"ดาวิกาตอบออกไปด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
"ประหม่าหรือคุณ"วาริชมองมาทางหญิงสาว
"เปล่า...นี่บ้านฉัน..ฉันจะประหม่าทำไม"ดาวิกาตอบออกไปด้วยน้ำเสียงที่ดีขึ้นเธอไม่เคยมาเหยียบที่นี่เลยด้วยซ้ำ
"สวัสดีจ๊ะหนูดา"หญิงสาววัยกลางคนที่อยู่ข้างๆเพ็ญพักตร์พูดถ้าให้เดาไม่ผิดคงเป็นสุณี
"สวัสดีค่ะคุณ...."
"อาชื่อสุณีจ๊ะนี่ดูดาพอจะจำอาได้ไหม"สุณีมองดาวิกา
(เอาวะ!!เล่นไปตามบท)ดาวิกาคิด
"มันลางๆค่ะ..แต่ป้าดวงเล่าเรื่องทุกคนให้ดาฟังแล้ว"ดาวิกายิ้มให้ลูกสาวทั้งสองที่อยู่ข้างหลังเพ็ญพักตร์กับสุณีก่อนจะกล่าวสวัสดี
"สวัสดีค่ะพี่แพรพี่นาง"
"มันมาแปลกนะ"แพรพรรณพูดด้วยน้ำเสียงที่เบา
"รถชนจนเพี้ยนล่ะสิแต่จะจริงหรือเปล่านังนี่มารยาเยอะ"ธินางกระซิบกับแพรพรรณดาวิกามองกิริยาของสองสาวก็รู้ทันทีว่าพวกหล่อนนินทาเธอ
"เอิ่ม...ผมว่าพาดาเข้าบ้านดีกว่ายืนรับลมนานๆเดี๋ยวจะไม่สบาย"วาริชชิงพูดเพื่อทำลายความเงียบ
"ก็ดีค่ะแต่ฉันว่าคุณกลับไปก่อนดีกว่าเรารบกวนคุณมาเยอะแล้ว"ดาวิกาหันมาพูดกับวาริช
"มันไม่รบกวนหรอกที่รักผมเต็ม..,"วาริชจะอาสาอยู่เฝ้าเธอแต่โทรศัพท์ดันดังขึ้นมาเสียก่อน
"สวัสดีครับ.....ครับผมจะรีบไป"วาริชวางหูก่อนจะมองมาทางดาวิกา
"คือผม..."
"ไปเถอะค่ะไม่ต้องห่วงฉันหรอกที่นี่บ้านฉันไม่เห็นต้องกลัวอะไร"ดาวิกาพูดพลันส่งสายตาราวกับว่าให้กลับไปได้แล้ว
"งั้นผมขอตัวนะครับ"วาริชยกมือไหว้เพ็ญพักตร์กับสุณีก่อนจะเดินขึ้นรถไป
"เข้าบ้านกันเถอะค่ะคุณหนู"ป้าดวงพูดพลันเดินมาโอบแขนดาวิกา
"ประคบประหงมกันจริงเลยนะ"เพ็ญพักตร์พูดแขวะดาวิกาซึ่งเธอไม่ได้สนใจ
"ไปกันเถอะค่ะป้าดวงดาว่าอากาศตรงนี้ไม่ค่อยจะบริสุทธิ์"ดาวิกายิ้มก่อนจะจูงป้าดวงเข้าบ้าน(รู้ทางไหมนั้นน่ะ)
"แม่ดูสิคะมันเชิดหน้าใส่คุณแม่หนอย..หายป่วยไม่ทันไรก็กลับมาวางอำนาจเหมือนเดิม"แพรพรรณพูดอย่างหมั้นไส้ธินางจึงเดินไปหาสุณีบ้าง
"นางอึดอัดค่ะคุณแม่ทำไมไม่ตายๆไปซะเลยก็ไม่รู้"ธินางจับแขนแม่
"อย่าพูดอย่างนั้นนะ!!พวกเรายังต้องอาศัยดารินอยู่"สุณีดุลูกเรา
"แค่เธอคนเดียวมั้งนังดามันไม่กล้าไล่ฉันหรอก"เพ็ญพักตร์พูดก่อนจะเดินเข้าบ้านไป
/////////////////////
ที่บริษัท
วาริชเปิดประตูเข้าห้องมาก่อนจะเจอหญิงสาวคนหนึ่งนั่งอยู่
"ริชคุณมาแล้วหรือคะ"จูเลียสาวลูกขึ้นเยอรมันผมทองดัดลอนวิ่งเข้ามากอดวาริช
"ปล่อยผมนะจูเลีย!!"วาริชดันจูเลียออกจากตัวเอง
"ทำไมล่ะคะก็จูเลียคิดถึงคุณ"
"แต่มันน่าเกียจและอีกอย่างผมกับคุณก็ไม่ได้เป็นอะไรกันคุณทำแบบนี้คุณควรจะคิดตัวเองบ้างถ้าเกิดใครเข้ามาเห็นตัวคุณเองจะเสียหาย"วาริชพูดเสียงแข็งก่อนจะเดินไปที่โต๊ะทำงาน
"คุณมาที่นี่มีธุระอะไร"วาริชเอ่ยถามพลางหยิบเอกสารมาตรวจ
"จูเลียคิดถึงคุณอยากกินข้าวกับคุณ"จูเลียพูด
"ผมไม่ว่าง"ชายหนุ่มตอบสั้นๆ
"จูเลียให้เลขาคุณเช็กหมดแล้ววันนี้คุณไม่มีประชุม"
"ก็ผมบอกว่าผมไม่ว่าง"วาริชพูดอย่างรำคาญจูเลียทำหน้าบึ้งก่อนจะนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม
"ไม่ได้คุณต้องไปกับจูเลีย!!"
"ผมไม่ไป!!"
"ที่คุณไม่ไปเพราะคุณนัดผู้หญิงคนอื่นไว้ใช่ไหมคะ..มันเป็นใครบอกมาจูเลียมาเลยนะคะ"จูเลียคาดคั้นจนวาริชเริ่มรำคาญ
"ผมไม่ได้นัดใครไว้..ก็ได้ถ้าคุณอยากไปกับผมก็ช่วยเงียบๆหน่อย"วาริชพูดเขาคิดว่ายังไงมีคนไปกินข้าวด้วยก็ยังดีกว่าไม่มี
///////////////////
ที่บ้าน
"นี่ห้องพี่ดาสินะคะ"ดาวิกาพูดขณะหยิบจับของต่างๆในห้องพี่สาว
"ใช่ค่ะคุณหนูพักห้องนี้นะคะ"ป้าดวงพูดก่อนจะขอตัวออกไปทำอาหารดาวิกาจึงเดินมาหยิบรูปที่วางอยู่ตรงหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง
"นี่คงจะเป็นพี่ดากับ...."ดาวิกาพูดแค่นั้นก่อนจะมองผู้ชายในรูปด้วยสายตาเศร้าๆ
"ดาวยังไม่มีโอกาสกราบคุณเลยนะคะคุณคงจะรักพี่ดามาก"ดาวิกายิ้มเธอไม่กล้าพูดคำว่าพ่อเพราะเธอไม่แน่ใจที่จะเรียกสักเท่าไหร่เธอมองดูหญิงสาวในรูปดารินอยู่ในชุดเดรสสีแดงผมเป็นลอนสวยถ้าเทียบกับดาวิกาช่างแตกต่างกันลิบลับเพราะดาวิกามีผมตรงและไม่ได้แต่งหน้าจัดอย่างพี่สาวของเธอ
"ดีนะที่สีผมเราเหมือนกันไม่งั้นคนอื่นต้องสงสัยแน่ๆ"ดาวิกาพูดก่อนเสียงจะมีเสียงเปิดประตูเข้ามา
"มาแล้วหรือคะป้าดวง"ดาวิกาพูดก่อนจะหันไปหาคนที่เปิดประตูเข้ามา
"ถึงแล้วค่ะ"ป้าดวงพูดพลางเอื้อมมือมาแตะไหล่หญิงสาวด้านหน้าซึ่งตอนนี้เธอรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง
"ค่ะ"ดาวิกาตอบออกไปด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
"ประหม่าหรือคุณ"วาริชมองมาทางหญิงสาว
"เปล่า...นี่บ้านฉัน..ฉันจะประหม่าทำไม"ดาวิกาตอบออกไปด้วยน้ำเสียงที่ดีขึ้นเธอไม่เคยมาเหยียบที่นี่เลยด้วยซ้ำ
"สวัสดีจ๊ะหนูดา"หญิงสาววัยกลางคนที่อยู่ข้างๆเพ็ญพักตร์พูดถ้าให้เดาไม่ผิดคงเป็นสุณี
"สวัสดีค่ะคุณ...."
"อาชื่อสุณีจ๊ะนี่ดูดาพอจะจำอาได้ไหม"สุณีมองดาวิกา
(เอาวะ!!เล่นไปตามบท)ดาวิกาคิด
"มันลางๆค่ะ..แต่ป้าดวงเล่าเรื่องทุกคนให้ดาฟังแล้ว"ดาวิกายิ้มให้ลูกสาวทั้งสองที่อยู่ข้างหลังเพ็ญพักตร์กับสุณีก่อนจะกล่าวสวัสดี
"สวัสดีค่ะพี่แพรพี่นาง"
"มันมาแปลกนะ"แพรพรรณพูดด้วยน้ำเสียงที่เบา
"รถชนจนเพี้ยนล่ะสิแต่จะจริงหรือเปล่านังนี่มารยาเยอะ"ธินางกระซิบกับแพรพรรณดาวิกามองกิริยาของสองสาวก็รู้ทันทีว่าพวกหล่อนนินทาเธอ
"เอิ่ม...ผมว่าพาดาเข้าบ้านดีกว่ายืนรับลมนานๆเดี๋ยวจะไม่สบาย"วาริชชิงพูดเพื่อทำลายความเงียบ
"ก็ดีค่ะแต่ฉันว่าคุณกลับไปก่อนดีกว่าเรารบกวนคุณมาเยอะแล้ว"ดาวิกาหันมาพูดกับวาริช
"มันไม่รบกวนหรอกที่รักผมเต็ม..,"วาริชจะอาสาอยู่เฝ้าเธอแต่โทรศัพท์ดันดังขึ้นมาเสียก่อน
"สวัสดีครับ.....ครับผมจะรีบไป"วาริชวางหูก่อนจะมองมาทางดาวิกา
"คือผม..."
"ไปเถอะค่ะไม่ต้องห่วงฉันหรอกที่นี่บ้านฉันไม่เห็นต้องกลัวอะไร"ดาวิกาพูดพลันส่งสายตาราวกับว่าให้กลับไปได้แล้ว
"งั้นผมขอตัวนะครับ"วาริชยกมือไหว้เพ็ญพักตร์กับสุณีก่อนจะเดินขึ้นรถไป
"เข้าบ้านกันเถอะค่ะคุณหนู"ป้าดวงพูดพลันเดินมาโอบแขนดาวิกา
"ประคบประหงมกันจริงเลยนะ"เพ็ญพักตร์พูดแขวะดาวิกาซึ่งเธอไม่ได้สนใจ
"ไปกันเถอะค่ะป้าดวงดาว่าอากาศตรงนี้ไม่ค่อยจะบริสุทธิ์"ดาวิกายิ้มก่อนจะจูงป้าดวงเข้าบ้าน(รู้ทางไหมนั้นน่ะ)
"แม่ดูสิคะมันเชิดหน้าใส่คุณแม่หนอย..หายป่วยไม่ทันไรก็กลับมาวางอำนาจเหมือนเดิม"แพรพรรณพูดอย่างหมั้นไส้ธินางจึงเดินไปหาสุณีบ้าง
"นางอึดอัดค่ะคุณแม่ทำไมไม่ตายๆไปซะเลยก็ไม่รู้"ธินางจับแขนแม่
"อย่าพูดอย่างนั้นนะ!!พวกเรายังต้องอาศัยดารินอยู่"สุณีดุลูกเรา
"แค่เธอคนเดียวมั้งนังดามันไม่กล้าไล่ฉันหรอก"เพ็ญพักตร์พูดก่อนจะเดินเข้าบ้านไป
/////////////////////
ที่บริษัท
วาริชเปิดประตูเข้าห้องมาก่อนจะเจอหญิงสาวคนหนึ่งนั่งอยู่
"ริชคุณมาแล้วหรือคะ"จูเลียสาวลูกขึ้นเยอรมันผมทองดัดลอนวิ่งเข้ามากอดวาริช
"ปล่อยผมนะจูเลีย!!"วาริชดันจูเลียออกจากตัวเอง
"ทำไมล่ะคะก็จูเลียคิดถึงคุณ"
"แต่มันน่าเกียจและอีกอย่างผมกับคุณก็ไม่ได้เป็นอะไรกันคุณทำแบบนี้คุณควรจะคิดตัวเองบ้างถ้าเกิดใครเข้ามาเห็นตัวคุณเองจะเสียหาย"วาริชพูดเสียงแข็งก่อนจะเดินไปที่โต๊ะทำงาน
"คุณมาที่นี่มีธุระอะไร"วาริชเอ่ยถามพลางหยิบเอกสารมาตรวจ
"จูเลียคิดถึงคุณอยากกินข้าวกับคุณ"จูเลียพูด
"ผมไม่ว่าง"ชายหนุ่มตอบสั้นๆ
"จูเลียให้เลขาคุณเช็กหมดแล้ววันนี้คุณไม่มีประชุม"
"ก็ผมบอกว่าผมไม่ว่าง"วาริชพูดอย่างรำคาญจูเลียทำหน้าบึ้งก่อนจะนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม
"ไม่ได้คุณต้องไปกับจูเลีย!!"
"ผมไม่ไป!!"
"ที่คุณไม่ไปเพราะคุณนัดผู้หญิงคนอื่นไว้ใช่ไหมคะ..มันเป็นใครบอกมาจูเลียมาเลยนะคะ"จูเลียคาดคั้นจนวาริชเริ่มรำคาญ
"ผมไม่ได้นัดใครไว้..ก็ได้ถ้าคุณอยากไปกับผมก็ช่วยเงียบๆหน่อย"วาริชพูดเขาคิดว่ายังไงมีคนไปกินข้าวด้วยก็ยังดีกว่าไม่มี
///////////////////
ที่บ้าน
"นี่ห้องพี่ดาสินะคะ"ดาวิกาพูดขณะหยิบจับของต่างๆในห้องพี่สาว
"ใช่ค่ะคุณหนูพักห้องนี้นะคะ"ป้าดวงพูดก่อนจะขอตัวออกไปทำอาหารดาวิกาจึงเดินมาหยิบรูปที่วางอยู่ตรงหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง
"นี่คงจะเป็นพี่ดากับ...."ดาวิกาพูดแค่นั้นก่อนจะมองผู้ชายในรูปด้วยสายตาเศร้าๆ
"ดาวยังไม่มีโอกาสกราบคุณเลยนะคะคุณคงจะรักพี่ดามาก"ดาวิกายิ้มเธอไม่กล้าพูดคำว่าพ่อเพราะเธอไม่แน่ใจที่จะเรียกสักเท่าไหร่เธอมองดูหญิงสาวในรูปดารินอยู่ในชุดเดรสสีแดงผมเป็นลอนสวยถ้าเทียบกับดาวิกาช่างแตกต่างกันลิบลับเพราะดาวิกามีผมตรงและไม่ได้แต่งหน้าจัดอย่างพี่สาวของเธอ
"ดีนะที่สีผมเราเหมือนกันไม่งั้นคนอื่นต้องสงสัยแน่ๆ"ดาวิกาพูดก่อนเสียงจะมีเสียงเปิดประตูเข้ามา
"มาแล้วหรือคะป้าดวง"ดาวิกาพูดก่อนจะหันไปหาคนที่เปิดประตูเข้ามา
สายลมและเวลา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 28 มิ.ย. 2558, 12:07:17 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 28 มิ.ย. 2558, 12:07:17 น.
จำนวนการเข้าชม : 1263
| << เรื่องราวในอดีต | ประสงค์ร้าย >> |
สายลมและเวลา 28 มิ.ย. 2558, 12:13:47 น.
คุณZephyr-รู้สึกทุกทางแล้วจร๊วาริชถึงจะปากร้ายแต่ก็(แอบ)รักดารินเรื่องราวจะเป็นยังไงติดตามกันเรื่อยๆนะคะอย่าพึ่งทิ้งกันนะ
คุณZephyr-รู้สึกทุกทางแล้วจร๊วาริชถึงจะปากร้ายแต่ก็(แอบ)รักดารินเรื่องราวจะเป็นยังไงติดตามกันเรื่อยๆนะคะอย่าพึ่งทิ้งกันนะ
สายลมที่พัดวน 28 มิ.ย. 2558, 12:16:38 น.
อึดอัดแทนดาวิกาอะแต่เอ๊ะใครเปิดประตูเข้ามาต้องไม่ใช่ป้าดวงแน่ๆเลยสงสัยๆ
อึดอัดแทนดาวิกาอะแต่เอ๊ะใครเปิดประตูเข้ามาต้องไม่ใช่ป้าดวงแน่ๆเลยสงสัยๆ
