ดวงจิตสื่อรัก
Tags: ไม่ใช่แนวตบจูบเป็นเรื่องที่แต่งจากประสบการณ์เรื่องจิตวิญญาณ
ตอน: ตอนที่ 7
ตอนที่ 7
ระหว่างทางกลับกรุงเทพฯ อมรินทร์กับปฏิภาณเงียบผิดปกติด้วยทั้งคู่ต่างกำลังขบคิดเรื่องที่ชายชราบอก
ขณะที่สตรีหนึ่งเดียวบนรถก็สงสัยในพฤติกรรมของชายหนุ่มทั้งสอง
‘เครียดอะไรกันนักหนาไม่ดีใจเหรอที่เราเป็นคนได้อีกครั้ง’ เมื่อทนไม่ได้หนักๆเข้าก็ขยับปากจะถามหาก
เสียงโทรศัพท์มือถือของปฏิภานไม่ดังชึ้นขัดก่อน
“คุณวิว เกิดอะไรขึ้น” ปฏิภาณถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน
“คือ..เอ่อ...วิวลาออกจากงานแล้วค่ะ คืนนี้ต้องไปทำหน้าที่ภรรยาที่ดีช่วยนายก้องเกียรติกับน้องชาย
เลี้ยงต้อนรับคู่ค้าคนสำคัญ มิสเตอร์ปีเตอร์จากฮ่องกง คุณต้นพอจะมาพบวิวที่ร้านอาหารได้ไหม วิวไม่ไว้ใจ
คนพวกนี้” นิศาชลถามอย่างเกรงใจ เรื่องลาออกจากงานเขาพอจะทราบว่าเพราะอะไร แต่เรื่องไปเลี้ยงรับรอง
คู่ค้าของสามีตามกฎหมายนี่สิมันแปลก
“ไม่ไว้ใจ ทำไมถึงยอมไป ผมไม่เข้าใจจริงๆคุณวิว คุณทำผมสับสนนะ” ปฏิภาณพยายามคุมน้ำเสียงให้
เป็นปกติเพราะไม่ได้อยู่ตามลำพัง รู้สึกหงุดหงิดไม่น้อยกับเรื่องที่เธอบอก
“อย่าเพิ่งถามเลยค่ะ ไว้วิวจะบอกเองคืนนี้ คุณต้นตามวิวไปที่ร้านอาหารก็แล้วกัน วิวจะไลน์ไปบอก
แค่นี้ก่อนนะคะวิวขอไปเตรียมตัวก่อน” นิศาชลตัดขาดการติดต่อทันทีปล่อยให้คนปลายสายหาเหตุผลเอาเอง
กีรกันตากับอมรินทร์มองหน้ากัน เธออยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พลันเสียงตอบก็ดังขึ้นในใจเธอ
‘เห็นทีวันนี้เราได้ไปเที่ยวงานลอยกระทงแน่’ เธอถลึงตาใส่เขา ‘แอบอ่านใจคนอื่นอีกแล้ว ไม่ได้ถามสัก
หน่อย’ ทว่าอมรินทร์ไม่สนใจคนหน้างอแต่กลับหันมาพูดกับปฏิภาณแทน
“คุณต้น อยากให้ผมช่วยมั้ยท่าทางคุณวิวคงต้องการความช่วยเหลือ ถ้าคุณไปคนเดียวอาจไม่เหมาะ
สู้ให้ผมกับน้องสาวคุณเป็นคนออกหน้าดีกว่า แต่ต้องไปส่งผมที่คอนโดก่อน ผมขอขับรถไปเอง”
ปฏิภาณมองหน้าจิตแพทย์หนุ่มอย่างสงสัย รู้ได้อย่างไรว่าเขาคิดอะไรอยู่ สักพักก็เข้าใจ จริงสิหมออาม
อ่านจิตคนได้นี่
“ถ้าหมอเต็มใจ ผมก็ยินดี ว่าแต่หมอรู้จักคุณวิวด้วยหรือ” ปฏิภาณสงสัย
\ “ยิ่งกว่ารู้อีกค่ะพี่ต้น อาพี่วิวเป็นคนไข้ของพี่อามค่ะ” กีรกันตาตอบแทน
“โลกกลมจริงๆ ไปๆมาๆก็วนเวียนอยู่ในแวดวงคนกันเอง คืนนี้คงสนุก รอคุณวิวติดต่อมาก่อนค่อยว่ากัน”
ปฏิภาณเร่งความเร็วรถให้มากขึ้นกลัวไม่ทัน
กีรกันตาเข้าใจดี ว่าพี่ชายห่วงนิศาชลแค่ไหน คิดแล้วน่ากลุ้มแทนเหมือนกัน ทำไมรักของพี่ชายต้องมีอูป
สรรคมากมายนักนะ ทั้งเรื่องกฏหมายกับข้อครหาของผู้คนในสังคม จริงๆแล้วผู้ชายพวกนั้นต่างหากที่น่าถูกประ
ณาม เฮ่อ! กลุ้ม
==================
ภายในร้านอาหารไทยย่านสุขุมวิทนิศาชลจำใจมาร่วมรับประทานอาหารค่ำกับคู่ค้าคนสำคัญของสามี
ตามกฎหมายและน้องชาย สองคนนี้ต่างเอื้ออาทรต่อกันดีเหลือเกิน ไม่เคยห่างกันเลย ขณะที่เธอรู้สึกอึดอัดกับ
ปีเตอร์นักธุรกิจหนุ่มใหญ่ชาวจีนฮ่องกง รูปร่างสูงท้วมหน้าตาดูดีกว่าชาวจีนทั่วไปซึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามและขยัน
ตักอาหารให้เธอพร้อมส่งสายตาหวานให้อย่างไม่เกรงใจสามีตามกฎหมายสักนิด หรือว่า...ทั้งหมดรู้กัน
ความจริงเธอไม่อยากมาหรอกหากมารดาไม่บังคับและเธอก็อดใจอ่อนไม่ได้ตามเคย
“คุณก้องเกียรติบอกว่าคุณชอบทานปลา นี่ครับเนื้อปลา” ปีเตอร์พูดไทยได้ชัดมากเพราะมีธุรกิจที่
เมืองไทยด้วย
นิศาชลจำใจยิ้ม ยื่นจานไปรับอย่างเสียไม่ได้ “ขอบคุณค่ะ คุณปีเตอร์น่าจะทานบ้างนะคะนี่ค่ะน้ำพริก
ลงเรือ อร่อยนะ ลองชิมดูซิคะ” เธอตักน้ำพริกลงเรือให้อย่างเอาใจเพราะรู้ว่าเขาทานเผ็ดไม่ได้และเธอเจาะจง
สั่งแถมบอกให้ทำรสชาติแบบไทยแท้อีก ปีเตอร์ก็รู้แต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากจำใจรับ แต่พอจะตักเข้าปากก็มี
เสียงห้ามก่อน
“คุณปีเตอร์ลองต้มยำกุ้งมะพร้าวอ่อนดีกว่า ไม่เผ็ด น้ำพริกนี่เผ็ดเกินไป อย่าดีกว่า ภรรยาผมคงเห็น
คุณชิมมาหมดทุกอย่างแล้วยกเว้นน้ำพริกเลยอยากให้ลอง เธออยากเอาใจคุณ คุณวิวคุณปีเตอร์ทานเผ็ดไม่
ได้ทำไมลืมเสียล่ะ” ก้องเกียรติตำหนินิศาชลโดยไม่ไว้หน้า
“คุณก้องพี่วิวก็แบบนี้แหละ ตัวเองชอบอะไรก็อยากให้คนที่ตัวเองรักชอบด้วย” คำพูดของกุมภาทำให้
ปีเตอร์ยิ้มหน้าบาน แต่กลับทำให้พี่สาวไม่พอใจ หากจำใจรักษามารยาท
“คงใช่มั้ง แต่ก็ดีไม่ใช่เหรอถ้าให้ชาวต่างชาติได้รู้จักรสชาติแบบไทยแท้บ้าง คุณปีเตอร์คะ วิวต้องขอโทษ
ด้วยนะคะที่ลืมนึกไป ความจริงน้ำพริกนี่เป็นอาหารขึ้นชื่อของที่นี่ น่าเสียดายนะคะที่คุณไม่ทานเผ็ด เลยไม่ได้
ลองของอร่อยต้นตำรับ” นิศาชลพูดเสียงอ่อนเสียงหวาน ก้องเกียรติกับกุมภามองหน้ากัน ทั้งคู่รู้ว่านิศาชลอยาก
เอาชนะ
“ถ้าอย่างนั้นผมขอลอง คุณวิวอุตส่าห์ให้เกียรติทั้งที จะปฏิเสธได้ยังไง แต่ถ้าชิมแล้วผมเกิดติดใจขึ้นมา
คุณต้องพาผมไปเที่ยวต่อนะ คืนนี้เป็นคืนลอยกระทง ผมอยากเที่ยวงานลอยกระทงกับสาวไทยสวยๆน่ารักๆ
อย่างคุณครับ” ปีเตอร์ส่งสายตากรุ้มกริ่มให้นิศาชลแล้วหันไปพูดกับสามีตามกฎหมายของเธอ “คุณก้องเกียรติ
คืนนี้ผมขอควงภรรยาคุณเที่ยวงานลอยกระทง หวังว่าคุณคงไม่หวงนะ”
นิศาชลนึกไม่ถึงปีเตอร์จะเจ้าเล่ห์และร้ายกาจเหนือคำบรรยาย ลองพูดแบบนี้เธอจะหนีพ้นได้อย่างไร
และจะหวังให้ก้องเกียรติกับกุมภาช่วยคงต้องรอชาติหน้าเพราะทั้งคู่ต่างรู้เห็นเป็นใจกับปีเตอร์
“ภรรยาผมยินดีอยู่แล้วครับ จริงมั้ยคุณวิว” เป็นดังคาดก้องเกียรติทำตามที่ปีเตอร์ร้องขอโดยไม่ลังเล
นิศาชลนิ่งเพราะเธอยังหาทางออกไม่ได้ พลันสายตาเธอก็เหลือบไปเห็นชายหนุ่มสองคนกับหญิงสาวหนึ่ง
คนเดินเข้ามาในร้าน แล้วลอบยิ้มเมื่อเห็นปฏิภาณหันมาสบตาเธออย่างมีความหมาย
“ได้ค่ะแต่อย่าดึกนักนะคะ พรุ่งนี้วิวต้องไปทำธุระแต่เช้าด้วยค่ะ” พอเธอตอบตกลง คนร่วมโต๊ะทั้งสาม
ก็มองหน้ากันอย่างมีความหมาย ที่สุดเหยื่อก็ตกหลุม
“ไม่ดึกหรอก แค่คุณวิวยอมสละเวลาพาผมเที่ยวก็รู้สึกเป็นเกียรติแล้วครับ ผมอิจฉาคุณก้องเกียรติจริงๆ
ที่มีเมียทั้งสวยทั้งน่ารัก” ปีเตอร์ยิ้มหน้าบานอย่างมีความสุข
“คุณวิวน่ารักเสมอครับ คุณปีเตอร์ เธอทำร้ายจิตใจใครไม่ค่อยเป็น” ก้องเกียรติแกล้งเออออ
“ก็อย่างว่าค่ะ คนไทยใจดี เวลามีแขกบ้านแขกเมืองมาเราต้องต้อนรับอย่างดี แม้จะไม่มีส่วนได้ส่วน
เสียกับใครก็ตาม ถือว่าช่วยชาติทำให้คนต่างชาติประทับใจ แต่วิวไม่เคยทำให้คุณก้องเกียรติเสียสละเพื่อชาติ
ได้เลยค่ะคุณปีเตอร์ เขาหายใจเข้าออกเงินทองไปหมด” นิศาชลแขวะอีกฝ่ายได้แนบเนียนมาก
ก้องเกียรติกับกุมภาจ้องหน้าเธอราวกับจะกินเลือดกินเนื้อแต่ต้องเก็บอาการไว้เพราะอยู่ต่อหน้าคู่ค้า
คนสำคัญจะเผลอแสดงอะไรออกมาไม่ได้นอกจากสร้างความพึงพอใจให้เท่านั้น
“จริงเหรอ คุณก้องเกียรติคุณต้องปรับปรุงตัวแล้วมั้ง เอาเป็นว่าผมเป็นคนหนึ่งที่เห็นว่าคนไทยน่ารักมี
น้ำใจ โดยเฉพาะผู้หญิงไทยครับ คุณวิว” ปีเตอร์มองเธอด้วยแววหื่นกระหายชอบกล
นิศาชลอยากควักลูกตาหื่นๆออกนักแต่ทำอะไรมากไม่ได้ แววตาแบบนี้ไม่ต่างอะไรกับนายวรพจน์สักนิด
“ขอบคุณค่ะที่ชม วิวขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะคะ” บอกเสร็จเธอก็ลุกและแกล้งเดินผ่านโต๊ะของปฏิภาณ
กับกีรกันตาและอมรินทร์ สักพักกีรกันตาก็เดินตามไป
“คุณต้น อย่าห่วงเลย คุณวิวไม่เป็นไรแน่ มีพวกเรามาช่วย” อมรินทร์ปลอบใจเมื่เห็นสีหน้ากังวล
ของปฏิภาณ
“แต่ผมอดห่วงไม่ได้ สังหรณ์ใจชอบกล รู้สึกว่าสามคนนั้นกำลังวางแผนชั่วอะไรอยู่ ผมออกหน้ามาก
ก็ไม่ได้ต้องอาศัยหมอกับน้องสาว แต่ข้าวเป็นผู้หญิงจะเสี่ยงเกินไป เลยต้องให้หมอไปด้วย เดี๋ยวข้าวคงมาเล่า
ให้เราฟังว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณวิวแล้วเราค่อยวางแผนต่อ ตอนนี้คอยเฝ้าดูคนโต๊ะนั้นให้ดี” ปฏิภาณพูดจบ
อมรินทร์ก็เห็นก้องเกียรติหยิบอะไรออกมาจากกระเป๋าและหยอดลงไปในแก้วเครื่องดื่มของนิศาชล จิตแพทย์
หนุ่มนิ่งสักพักก็รู้ว่าเป็นอะไร เลวสิ้นดี ขณะที่ปฏิภาณนิ่งเฉยอย่างใจเย็นเพราะคนที่จะออกหน้าแทน
คือ อมรินทร์นั่นเอง
“คุณต้น ผมขอแลกเปลี่ยน ถ้าผมช่วยคุณกับคุณวิวคุณต้องเปิดทางสะดวกให้ผมจีบน้องสาวคุณได้
ห้ามขัดขวาง ผมรับรองไม่ทำร้ายน้องสาวคุณเป็นอันขาด ผมชอบน้องสาวคุณ” ปฏิภาณตั้งรับไม่ทันเมื่ออยู่
ดีๆคุณหมอผู้สุขุมก็เล่นจู่โจมแบบสายฟ้าแลบ เขารู้ อมรินทร์ชอบน้องสาวเขา แต่เขายังไม่อยากให้น้องสาวกับ
ใครนี่ ‘ฉลาดมากเล่นบังคับกันทางอ้อมเลยนะหมออาม’
“ผมไม่ว่าหรอกแต่คุณต้องช่วยออกหน้าแทนผมเรื่องคุณวิวง ตอนนี้ผมทำอะไรไม่ค่อยสะดวกเพราะมีคน
โจมตีผมอยู่ ถ้าคุณวิวติดต่อกับผมผ่านคุณคงไม่มีปัญหาเพราะคุณเป็นหมอที่รักษาอาการป่วยให้กับคุณอาของ
เธอ คนอื่นไม่สงสัยแน่” คราวนี้เป็นอมรินทร์ที่นิ่ง เขารู้แล้วว่าท่านที่ปรึกษาหนุ่มร้ายกาจแค่ไหน ยิงทีเดียวได้นก
สองตัว ทางหนึ่งก็กันน้องสาวไม่ให้อยู่ตามลำพังกับเขา อีกทางก็ช่วยแก้ข่าวให้ตัวเองว่าเป็นกิ๊กกับภรรยาคนอื่น
และกันนิศาชลออกจากการถูกผู้คนนินทาว่าร้ายด้วยเพราะเธอไปหาเขาที่โรงพยาบาลบ่อยๆ ไม่มีใครสงสัยอยู่แล้ว
“แล้วคุณไม่กลัวผมจีบคุณวิวแทนเหรอ เธอน่ารักออก หนุ่มๆที่ได้ใกล้ชิด หลงรักทุกคน” อมรินทร์แกล้ง
ยั่วทว่าปฏิภาณยิ้มอย่างรู้ทัน
“ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ผมจะยินดีด้วย แต่ผมว่าคุณคงไม่มีเวลาคิดหรอกแค่ยุ่งกับเรื่องของน้องสาวผม
ก็ปวดหัวพอแล้ว ที่สำคัญคุณยังจีบน้องสาวผมไม่สำเร็จ ข้าวเป็นคนน่ารักมีหนุ่มจีบเยอะ ส่วนคุณวิว ผมแน่ใจ
ต่อให้คุณพยายามแค่ไหนก็ไม่สำเร็จ”
“คุณนี่ร้ายจริงๆ ผมไม่แปลกใจ ทำไมท่านรัฐมนตรีถึงได้แต่งตั้งคุณเป็นที่ปรึกษา ผมขอตัวไปบอก
คุณวิวให้รู้ตัวก่อน“ ว่าจบร่างสูงใหญ่ของอมรินทร์ก็ลุกจากโต๊ะไป
“พี่วิวคะ พี่ต้นให้ตามมาค่ะ อยากรู้ว่าผู้ชายอีกคนเป็นใครค่ะ” กีรกันตาบอกนิศาชลในห้องน้ำ
“นายปีเตอร์ คู่ค้าคนสำคัญของนายก้องเกียรติ บังคับให้พี่เทคแคร์คืนนี้ อยากให้พาไปเที่ยวงาน
ลอยกระทง พี่ดีใจมากที่เจอคุณต้นกับข้าวและหมออาม ยังแปลกใจเลย ว่าข้าวกับหมออามมากับคุณต้น
ได้อย่างไร รู้จักกันตั้งแต่เมื่อไหร่” นิศาชลบอกโดยไม่ปิดบัง
“เรื่องมันยาวค่ะ ไว้จะเล่าให้ฟังทีหลัง ว่าแต่พี่วิวอยากให้ข้าวกับพี่ต้นช่วยมั้ยคะ”
“อยากสิ พี่กำลังหาทางเลี่ยงอยู่พอดี แต่ยังคิดไม่ออก ยิ่งตอนนี้มีข่าวซุบซิบเรื่องคุณต้นกับพี่ คุณต้น
คงทำอะไรไม่สะดวกนัก พี่เองก็ไม่อยากให้คุณต้นออกหน้ามากเกินไปด้วย” เป็นตามคาด นิศาชลห่วงปฏิภาณ
มากกว่าตัวเอง
กีรกันตายิ้ม “แต่ถ้าเป็นข้าวกับคนอื่นอย่างเช่นหมออาม ช่วยแทน พี่วิวคงสบายใจ พี่ต้นเป็นห่วงพี่วิว
มาก แต่ทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้ ข้าวกลัวอย่างเดียว พี่ต้นไม่ใช่คนที่มีความอดทนสูงนักหรอก สักวันพี่ต้นก็ต้อง
เบรคแตกแน่แล้วเรื่องจะยิ่งแย่ไปใหญ่ค่ะ”
นิศาชลอยากบอกว่า เบรคแตกไปแล้ว และเธอไม่อยากให้เกิดขึ้นอีก
“ไว้พี่จะพยายามห่างๆคุณต้นไว้ เอาเป็นว่าคืนนี้ข้าวโทรเข้ามือถือพี่แล้วค่อยนัดเจอกัน ทำเป็นว่าข้าว
อยากเจอพี่มากมีธุระสำคัญ แล้วค่อยหาเรื่องทิ้งนายปีเตอร์ขี้หลีให้หลงงานลอยกระทงที่สวนลุมเล่น” นิศาชล
ร้ายไม่ใช่เล่นคิดแกล้งปีเตอร์ไว้เสร็จสรรพ
“พี่วิวนี่ ร้ายจริงๆ เราออกไปกันเถอะค่ะ มานานแล้วเดี๋ยวคนที่โต๊ะสงสัย คิดว่าพี่วิวหนีกลับ”
แต่พอสองสาวออกจากห้องน้ำ ทั้งคู่ก็พบอมรินทร์ยืนดักรออยู่
“พี่อาม มายืนเฝ้าหน้าห้องน้ำกลัวสาวๆหนีเหรอคะ” กีรกันตาอดแหย่ไม่ได้
“กลัวสาวสวยถูกฉุดมากกว่า คุณวิวครับกลับไปที่โต๊ะอย่าพยายามกินอาหารกับน้ำบนโต๊ะแต่ให้สั่ง
ใหม่หมด แล้วเจอกันที่สวนลุมนะครับ ผมขอพาน้องข้าวของพี่อามไปเที่ยวงานลอยกระทงก่อน” ใบหน้ากีรกัน
ตาเปลี่ยนสีก็ว่าได้เมื่อเจอเข้ากับมุกนี้ของคุณหมอร้ายกาจ
“ขอบคุณค่ะหมออามแล้วพบกันค่ะ” นิศาชลไม่อยากอยู่เป็นก้างขวางคอหรอก เธอมั่นใจ กีรกันตากับ
อมรินทร์ต้องมีความรู้สึกพิเศษต่อกัน
‘แปลก ทำไมคุณต้นยอมให้น้องสาวไปกับหมออามตามลำพัง ปกติหวงน้องสาวมาก’
“พี่อาม ทีหลังห้ามพูดว่าข้าวเป็นของพี่อามนะ คนอะไรมั่วนิ่มอยู่เรื่อย สติฟั่นเฟือนแน่ สงสัยต้องรักษา
ตัวเองก่อนรักษาคนอื่นมั้ง” กีรกันตาต่อว่าทันทีที่เห็นนิศาชลเดินจากไป
“ไม่พูดก็ได้ ว่าแต่คุณข้าวครับ คืนนี้จะไปลอยกระทงเสี่ยงทายกับผมที่ริมน้ำเจ้าพระยาไหมเอ่ย
ไปโรงแรมริมแม่น้ำก็ได้ เลือกเอาสักโรงแรมหนึ่ง” เขายกเรื่องเที่ยวมาทำให้เธอหายงอน
“น่าสนใจเหมือนกัน แต่ต้องไปขออนุญาตผู้ปกครองก่อนนะคะคุณหมอ” กีรกันตาทำทีเป็นแบ่งรับแบ่งสู้
ทั้งที่ใจอยากไปเหมือนกันแต่ไม่ใช่ครั้งนี้เพราะเรื่องของนิศาชลนั่นเอง อมรินทร์ยิ้มอย่างรู้ทัน
“ตกลงพี่จะไปขออนุญาตคุณต้นเดี๋ยวนี้” พอเขาบอกกีรกันตาถึงกับอึ้งกิมกี่ไปเลย ไม่นึกว่าเขาจะกล้า
ทั้งที่เพิ่งรู้จักพี่ชายได้ไม่ถึงอาทิตย์
“พี่อามอย่าบอกนะว่าเอาจริง อย่าเลยเพราะถ้าไปข้าวจะเที่ยวจนถึงเช้า” เธอสร้างเงื่อนไข อยากรู้
เขาจะยอมแพ้ไหมเพราะถ้าอยู่เที่ยวงานจนสว่างเขาคงไม่มีแรงไปทำงานแน่
“ก็ไม่เป็นไรนี่ หลังลอยเสร็จ ถ้าข้าวอยากอยู่ก็อยู่ไป พี่คงต้องกลับไปนอนเอาแรง” เขาพูดอย่างไม่
ใยดี คนสวยสวยน่ารักเลยแก้มป่องให้เห็นเมื่อแกล้งเขาไม่สำเร็จ
“งั้นข้าวไม่ไปดีกว่า ยังไม่ทันไปคิดทิ้งแล้ว ถ้าพี่ต้นรู้คงไม่อนุญาตแน่” เธอพูดจบเสียงปฏิภาน
ก็ดังแทรกขึ้น ทำเอาเธอยิ่งงงไปใหญ่
“พี่อนุญาต หมออามผมยินดีให้ยืมตัวน้องสาวไปเที่ยวงานลอยกระทงคืนนี้ แต่ต้องช่วยเรื่องคุณวิว
ก่อน ฝากดูแลน้องสาวจอมจุ้นของผมด้วย ข้าวอย่าเกเรจนหมออามทนไม่ไหวล่ะ พี่ไปก่อนนะ” จากนั้นร่าง
สูงใหญ่ก็เดินไปขึ้นรถแล้วขับออกไป
กีรกันตาอ้าปากค้างกับสิ่งที่พี่ชายบอก ปกติพี่ชายหวงเธอจะตายไป หรือว่า..เธอหันไปมองหน้า
อมรินทร์อย่างเอาเรื่อง
“พี่อามบอกมานะ แอบไปเจรจาอะไรกับพี่ต้น” เธอเล่นงานเขาทันที
“พี่ต้นของข้าวคงอยากเที่ยวกับแฟนมั้ง เลยหาทางกันน้องสาวจอมจุ้นไปให้พ้นทาง” เขาตอบทีเล่นทีจริง
“พี่อามจะว่าข้าวก็บอกมาตรงๆเถอะไม่ต้องมาอ้างพี่ต้น อีกอย่างพี่ต้นไม่มีวันเที่ยวงานลอยกระทงกับพี่
วิวเด็ดขาด เพราะไม่อยากให้เป็นข่าว”
“คิดอย่างนั้นเหรอ ก็อาจเป็นไปได้ อย่าไปสนใจเรื่องพี่ต้นของข้าวเลย เราไปกันได้แล้ว” เขาขยับเท้า
จะเดินนำเธอไปที่รถ แต่เธอกลับตั้งแง่ยืนนิ่งเฉย
“ถ้าอยากให้ข้าวรับปากไปเที่ยวงานด้วย ต้องชวนให้มันโดนๆหน่อย อย่างเช่น พูดจาเพราะๆหวานๆ
ไม่อย่างนั้นต่อให้พี่ต้นอนุญาตก็ไม่ไป เชิญไปชวนคนอื่นลอยแทนได้เลย” ร่างสูงหันมามองคนท่ามากแสน
งอนจนน่าหมั่นไส้ แถมยังทำท่าสวยเชิดเริดหยิ่งให้เห็นอีก ที่ร้ายกว่านั้นคือดวงตาคู่สวยคอยแอบชำเลืองมอง
ว่าเขาจะยอมตามเงื่อนไขหรือไม่
‘ให้มันได้อย่างนี้สิน่า สาวอื่นทำไมไม่รู้จักชอบ เจาะจงมาชอบสาวเรื่องมากด้วย รู้อยู่แล้วว่าอยากไป
ยังทำเป็นท่ามากเรื่องเยอะไปได้ ยอมก็ได้ จะได้ไม่มีปัญหาเดี๋ยวช่วยคุณวิวไม่ทัน’
“ข้าวแน่ใจนะ อยากได้แบบโดนๆ ให้เวลาคิดอีกที แล้วอย่ามาโทษพี่ที่หลังนา” เขายังใจดีถามย้ำหาก
แววตากลับตรงข้าม กีรกันตาไม่ทันสังเกตจึงพยักหน้าแทนคำตอบ ต่อมาก็ร้องเสียงหลงเมื่อเห็นร่างสูงใหญ่คุก
เข่าลงทำท่าขอความรักยื่นมือไปจับมือเรียวเล็กนุ่มนิ่มมากุมไว้พลางส่งสายตาวิงวอน ผู้คนที่เดินผ่านไปมา
หยุดมองอย่างสนใจและอมยิ้ม คิดว่า ชายหนุ่มกำลังขอความรักจากหญิงสาว
“พี่อามบ้า ไม่เล่นแล้ว” เธอรีบเดินหนีขณะที่ใบหน้าแดงก่ำพลางหูก็ได้ยินเสียงหัวเราะขำจากร่างสูงใหญ่
ที่เดินตามหลังมา
“พี่บอกแล้ว ให้คิดให้ดี ไม่เชื่อ เป็นไงคนท่ามาก”
“ก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่ ทำอะไรบ้าๆแบบนี้คิดหรือว่าผู้หญิงจะปลื้ม”
“ข้าวนี่เป็นผู้หญิงที่แปลกที่สุด ไม่โรแมนติกเอาเสียเลย เป็นคนอื่นคงประทับใจไม่รู้ลืม ไม่เป็นไรยังไงเสีย
คืนนี้พี่จะทำให้ข้าวปลื้มพี่ให้ได้”
“พูดมากจัง รีบไปดีกว่าเดี๋ยวช่วยพี่วิวไม่ทันหรอก” เธอตัดบทและเดินไปที่รถของเขาทันที
===============
ด้านนิศาชลพอกลับมาถึงโต๊ะ ทุกคนพยายามชักชวนให้เธอทานอาหารต่อ
“พี่วิวทานให้อิ่มก่อนค่อยพาคุณปีเตอร์ไปเที่ยวงานลอยกระทง ไม่อย่างนั้นจะหิวกลัวไม่มีแรงพาเที่ยว”
กุมภาพูดเหมือนหวังดีกับพี่สาวทว่าในใจกลับลุ้นให้เธอตักอาหารขึ้นมาทานหรือดื่มน้ำ
นิศาชลหยิบแก้วทำท่าจะดื่มน้ำแต่พอคิดอะไรได้ก็วางลง
“ตายจริง วิวเกือบลืม เราต้องรีบไปแล้วคุณปีเตอร์ ไม่อย่างนั้นจะไม่มีที่ให้ลอย เราไปกันเลยดีกว่า
วิวไม่หิวเท่าไหร่” ก้องเกียรติกับปีเตอร์รู้สึกผิดหวังที่เหยื่อไม่ติดเบ็ต
“จริงเหรอ งั้นไปกันเลย แหมผมตื่นเต้นจริงๆ” ปีเตอร์ทำทีเป็นคล้อยตามทั้งที่เสียดายโอกาสงามๆ
เพราะเหยื่อสาวกำลังจะติดเบ็ตแล้วเชียว
“ถ้างั้นเชิญค่ะ เราไปแท๊กซี่ดีกว่าจะได้สะดวกไม่ต้องหาที่จอด ว่าแต่คุณปีเตอร์รังเกียจไหมคะที่ต้อง
ไปแท๊กซี่กับวิว“ ทุกคนแปลกใจกับการกระทำของเธอที่ดูออดอ้อนเอาใจปีเตอร์จนผิดปกติทั้งที่ก่อนหน้านี้ต้อง
บังคับแทบตายถึงยอมมาด้วย
“ยินดีมากกว่าครับ ที่คุณวิวให้เกียรติ “ ไม่ว่าอย่างไรปีเตอร์ก็พอใจ
“งั้นเรารีบไปกันดีกว่า“ เธอลุกเดินนำปีเตอร์ไปยังแท๊กซี่ที่จอดรออยู่ปล่อยให้ก้องเกียรติกับกุมภามอง
หน้ากันอย่างงงๆ
“อั้มว่าเธอจะทำตามที่พูดหรือเปล่า ผมสังหรณ์ใจยังไงชอบกล พี่สาวคุณนับวันจะร้ายขึ้นทุกที ผมคิด
ว่าเธอจงใจเลี่ยงอาหารบนโต๊ะมากกว่า“ ก้องเกียรติตั้งข้อสังเกต
“คงไม่หรอก อย่าคิดมากสิคุณก้อง พี่วิวไม่กล้าทำอะไรให้แม่ไม่พอใจหรอก แถมยังมีข่าวซุบซิบเรื่องที่
ปรึกษารัฐมนตรีนั่น ยิ่งต้องทำตัวให้สังคมคิดว่าเป็นข่าวลือมากกว่า เลิกคิดเรื่องคนอื่นนะฮะ เราไปลอยกระทงที่
สระน้ำในบ้านกันดีไหมฮะคุณก้อง” กุมภาชวน ใช่ว่าพี่สาวที่ต้องระวังตัว เขากับก้องเกียรติก็ต้องระวังตัวเหมือนกัน
“ดีเหมือนกัน ไม่แน่นะพอพ้นคืนนี้ไปคุณปีเตอร์อาจยอมเซ็นสัญญากับเราก็ได้เพราะได้ของขวัญถูกใจ
ในวันลอยกระทง ถึงอย่างไรพี่สาวอั้มก็หนีไม่พ้นเสือผู้หญิงอย่างปีเตอร์อยู่แล้ว” ก้องเกียรติมั่นใจ หากทั้งคู่รู้ว่า
ทุกอย่างไม่เป็นอย่างที่คิดคงแทบกระอัก
============
นิศาชลพาปีเตอร์มาเที่ยวงานลอยกระทงที่สวนลุมพีนี เธอเจาะจงพามาสถานที่ๆผู้คนพลุกพล่านมากที่
สุด คืนนี้คึกคักมาก เต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวทั้งไทยและต่างชาติ เธอพยายามเดินห่างหนุ่มใหญ่ชาวจีนที่ขยันพา
ตัวเข้ามาใกล้คอยหาโอกาสสัมผัสต้องตัวเธอตลอดเวลา
“คุณปีเตอร์คะ เราไปซื้อกระทงกันก่อนดีกว่า แล้วค่อยไปลอยกันในสระนั่น” เธอเดินนำไปยังร้านขาย
กระทงซึ่งมีหลายแบบให้เลือกทั้งทำจากขนมปังและใบตอง
“คืนนี้ผมมีความสุขมาก เพราะอะไรรู้ไหมครับ” ปีเตอร์ส่งสายตาหวานเป็นประกายให้เธอ ก็สามีเธอ
อนุญาตแล้วนี่ เขาก็ไม่ผิด
นิศาชลแสร้งทำเป็นมองกระทงแทนแล้วเลือกมาใบหนึ่งก่อนยื่นให้
“นี่ค่ะ ใบนี้คงเหมาะกับคุณปีเตอร์ คนไทยถือว่าการลอยกระทงเป็นการขอขมาที่เราทำไม่ดีกับแม่น้ำ
อีกทั้งยังเป็นการลอยเอาสิ่งไม่ดีให้ไปกับกระทงและสายน้ำค่ะ” นิศาชลอธิบายให้รู้แต่พอมือใหญ่ของอีกฝ่ายยื่น
มารับ มือเรียวเล็กนุ่มนิ่มก็ถูกสัมผัสลูบเบาๆ ดวงตาคู่สวยวาววับทันทีแล้วรีบดึงกลับ ในชีวิตเธอเต็มใจให้ผู้ชาย
คนเดียวที่ไม่ใช่บิดาถูกเนื้อต้องตัวคือปฏิภาณ คนอื่นอย่าหวัง หนุ่มใหญ่ยิ้มพลางยักไหล่อย่างไม่สะทกสะท้าน
“มือคุณวิวนุ่มๆ ผมเริ่มชอบกระทงใบนี้แล้วสิ” ที่สุดลายก็ออก
“ถ้าชอบก็เชิญไปลอยได้ ดิฉันขอเลือกให้ตัวเองก่อน” นิศาชลเปลี่ยนสรรพนามแทนตัวเองและเสียง
เกือบกระด้างเพื่อแสดงให้ปีเตอร์รู้ว่าไม่พอใจ ขณะเดียวกันก็อดคิดถึงอมรินทร์กับกีรกันตาไม่ได้ ทั้งคู่รับปาก
จะมาช่วยเธอแล้วทำไมไม่โทรมาสักทีนะ พลันเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น เธอรีบรับและแกล้งคุยสองสาม
ประโยคก่อนหันมาพูดกับแขกของเธอ
“คุณปีเตอร์รอวิวอยู่ตรงนี้ก่อนนะคะ วิวขอหลบเสียงรบกวนไปหาที่มุมสงบคุยโทรศัพท์กับเพื่อน เสร็จแล้ว
จะมาหาค่ะ อย่าไปไหนนะคะเดี๋ยวหลง ขอเวลาไม่นานเคลียร์เรื่องสำคัญกับเพื่อนก่อนค่ะ” เธอแสร้งทำเป็นห่วง
ปีเตอร์แถมพูดจาหวานเอาใจเขาอีกจึงทำให้หนุ่มใหญ่พอใจและหลงเชื่อ
‘คิดว่าจะแน่สุดท้ายก็ต้องเอาใจคนอย่างปีเตอร์อยู่ดี คงกลัวจะชวดโปรเจคยักษ์ที่ฮ่องกง เกิดเป็นคนรวย
นี่มันดีจริงๆ นายก้องเกียรติช่างใจกว้างแท้ ยอมเอาเมียเข้าแลก อย่างว่านายคนนั้นคงไม่ได้สนใจผู้หญิง คงสน
แต่ผู้ชายด้วยกันมั้ง มีสามีใช้การไม่ได้คงจะเหงาแต่แกล้งทำเป็นหยิ่งท่ามากเพื่อให้ตัวเองดูดีมีค่า เข้าใจเล่นจริง
แม่คุณ คืนนี้จะทำให้หายเหงา’ เขาคิดอย่างคลิ้มอกคลิ้มใจ
“ได้ครับ ผมจะไม่ไปไหน แต่อย่านานนักนะครับคนสวย” ว่าพลางส่งสายตาเจ้าชู้เข้าใส่
นิศาชลยิ้มแล้วทำทีเป็นเดินคุยโทรศัพท์ไปเรื่อยๆเพื่อแสดงให้ปีเตอร์เชื่อในสิ่งที่เธออ้างไม่อย่างนั้นเขา
อาจแอบตามมาได้ ในที่สุดเธอก็มายืนอยู่หน้าสวนลุมพีนีเพื่อรออมรินทร์มารับขณะที่สายตาคอยสอดส่องไป
รอบๆตัวด้วยเกรงว่าปีเตอร์จะตามมา เธอเริ่มกระวนกระวายอยู่ไม่เป็นสุขเมื่อไม่เห็นรถของอมรินทร์มาสักที
สุดท้ายทนไม่ไหวจึงคิดกดโทรศัพท์หากีรกันตาพลันก็มีรถเก๋งสีดำยี่ห้อหรูคันหนึ่งขับมาจอดตรงหน้าเธอจังหวะ
เดียวกันที่เสียงโทรศัพท์ในมือเธอดังขึ้น
“คุณวิวมาขึ้นรถได้แล้วครับ เราไปลอยกระทงกันดีกว่า” ปฏิภาณนั่นเองที่โทรหา เธอจึงรีบขึ้นรถแล้ว
ส่งยิ้มหวานให้คนขับ
“คุณต้น ทำไมเป็นคุณไปได้ คิดว่าเป็นหมออามกับข้าวเสียอีกที่มารับ” เธอถามอย่างแปลกใจ
“ผมอยากลอยกระทงอธิษฐานร่วมกับคนที่ผมรักบ้าง เรื่องอะไรต้องให้คนอื่นมาทำหน้าที่แทน” เขา
พูดอย่างอารมณ์ดี นิศาชลหน้าแดงรื่อเล็กน้อย ดีที่เป็นเวลากลางคืนเขาจึงไม่เห็น
“วิวไม่ได้บอกว่าอยากลอยร่วมกับคุณต้นเลยนะคะ เจ้าเล่ห์นัก ทำทีเป็นซีเรียจ ที่แท้ก็หลอกเรา”
เธอแกล้งต่อว่า เขายิ้มให้กับวิธีแก้เขินของเธอ
“แต่ผมอยากลอยร่วมกับคุณวิวนี่ รับรองที่ๆผมพาไปจะมีเพียงเราสองคนเท่านั้น ไม่ต้องคอยระแวง
ว่าจะมีคนรู้จักผมหรือคุณ” เขาทำเสียงออดอ้อนนิดๆ ผิดจากบุคลิกปกติ
“ที่ไหนคะ” เธอนึกไม่ออกเพราะเกือบทุกที่ในกรุงเทพฯมีงานลอยกระทงทั้งนั้น
“บ้านผมเอง รับรองไม่มีใครกล้าบุกเข้าบ้านผมแน่”
“จะลอยในสระน้ำเหรอคะ คุณต้น”
“ดีกว่านั้นอีก ในตุ่ม” เธอส่งค้อนสวยๆให้อย่างหมั่นไส้ ก่อนหัวเราะเบาๆอย่างมีความสุขโดยไม่รู้ว่า
ปีเตอร์เกิดเอะใจรีบเดินตามนิศาชลมาแต่ช้าไปก้าวหนึ่งเพราะเธอขึ้นรถหนีเขาไปแล้ว
88888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888
คคคคคค ดีที่มีคนตามอ่านค่ะ แม้จะน้อยนิดก็ดีกว่าไม่มีเลยค่ะ ไม่เสียแรงที่ศึกษาหาข้อมูลมา ตั้งใจว่าจะลงให้อ่านเป็นองค์ความรู้แก่ผู้อ่านบ้าน
เรื่องของบุญกรรม ที่อาจมีการสมมุตกันบ้างเพื่อจะได้เข้าใจหลักกรรมบ้าง ชาติภพบ้างค่ะ คนเราไม่ได้เกิดชาติเดียว ตายแล้วศูนย์ไม่มี ที่เราได้
อัตภาพ ชีวิตอันสุขสบายหรือทุกข์ก็เพราะการกระทำของตัวเองในอดีตทั้งนั้น แรงกรรมส่งผลให้ชาตินี้เราต้องเป็นเช่นนี้ อย่าประมาทเป็นดีที่สุด
คนเราทำอะไรก็ได้รับผลอย่างนั้น แต่เรื่องกรรมนั้นเป็นเรื่องอจินไตย นอกจากผู้รับวิบากถึงจะรู้เอง ทุกอย่างรู้ได้เฉพาะตน คคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค
ระหว่างทางกลับกรุงเทพฯ อมรินทร์กับปฏิภาณเงียบผิดปกติด้วยทั้งคู่ต่างกำลังขบคิดเรื่องที่ชายชราบอก
ขณะที่สตรีหนึ่งเดียวบนรถก็สงสัยในพฤติกรรมของชายหนุ่มทั้งสอง
‘เครียดอะไรกันนักหนาไม่ดีใจเหรอที่เราเป็นคนได้อีกครั้ง’ เมื่อทนไม่ได้หนักๆเข้าก็ขยับปากจะถามหาก
เสียงโทรศัพท์มือถือของปฏิภานไม่ดังชึ้นขัดก่อน
“คุณวิว เกิดอะไรขึ้น” ปฏิภาณถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน
“คือ..เอ่อ...วิวลาออกจากงานแล้วค่ะ คืนนี้ต้องไปทำหน้าที่ภรรยาที่ดีช่วยนายก้องเกียรติกับน้องชาย
เลี้ยงต้อนรับคู่ค้าคนสำคัญ มิสเตอร์ปีเตอร์จากฮ่องกง คุณต้นพอจะมาพบวิวที่ร้านอาหารได้ไหม วิวไม่ไว้ใจ
คนพวกนี้” นิศาชลถามอย่างเกรงใจ เรื่องลาออกจากงานเขาพอจะทราบว่าเพราะอะไร แต่เรื่องไปเลี้ยงรับรอง
คู่ค้าของสามีตามกฎหมายนี่สิมันแปลก
“ไม่ไว้ใจ ทำไมถึงยอมไป ผมไม่เข้าใจจริงๆคุณวิว คุณทำผมสับสนนะ” ปฏิภาณพยายามคุมน้ำเสียงให้
เป็นปกติเพราะไม่ได้อยู่ตามลำพัง รู้สึกหงุดหงิดไม่น้อยกับเรื่องที่เธอบอก
“อย่าเพิ่งถามเลยค่ะ ไว้วิวจะบอกเองคืนนี้ คุณต้นตามวิวไปที่ร้านอาหารก็แล้วกัน วิวจะไลน์ไปบอก
แค่นี้ก่อนนะคะวิวขอไปเตรียมตัวก่อน” นิศาชลตัดขาดการติดต่อทันทีปล่อยให้คนปลายสายหาเหตุผลเอาเอง
กีรกันตากับอมรินทร์มองหน้ากัน เธออยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พลันเสียงตอบก็ดังขึ้นในใจเธอ
‘เห็นทีวันนี้เราได้ไปเที่ยวงานลอยกระทงแน่’ เธอถลึงตาใส่เขา ‘แอบอ่านใจคนอื่นอีกแล้ว ไม่ได้ถามสัก
หน่อย’ ทว่าอมรินทร์ไม่สนใจคนหน้างอแต่กลับหันมาพูดกับปฏิภาณแทน
“คุณต้น อยากให้ผมช่วยมั้ยท่าทางคุณวิวคงต้องการความช่วยเหลือ ถ้าคุณไปคนเดียวอาจไม่เหมาะ
สู้ให้ผมกับน้องสาวคุณเป็นคนออกหน้าดีกว่า แต่ต้องไปส่งผมที่คอนโดก่อน ผมขอขับรถไปเอง”
ปฏิภาณมองหน้าจิตแพทย์หนุ่มอย่างสงสัย รู้ได้อย่างไรว่าเขาคิดอะไรอยู่ สักพักก็เข้าใจ จริงสิหมออาม
อ่านจิตคนได้นี่
“ถ้าหมอเต็มใจ ผมก็ยินดี ว่าแต่หมอรู้จักคุณวิวด้วยหรือ” ปฏิภาณสงสัย
\ “ยิ่งกว่ารู้อีกค่ะพี่ต้น อาพี่วิวเป็นคนไข้ของพี่อามค่ะ” กีรกันตาตอบแทน
“โลกกลมจริงๆ ไปๆมาๆก็วนเวียนอยู่ในแวดวงคนกันเอง คืนนี้คงสนุก รอคุณวิวติดต่อมาก่อนค่อยว่ากัน”
ปฏิภาณเร่งความเร็วรถให้มากขึ้นกลัวไม่ทัน
กีรกันตาเข้าใจดี ว่าพี่ชายห่วงนิศาชลแค่ไหน คิดแล้วน่ากลุ้มแทนเหมือนกัน ทำไมรักของพี่ชายต้องมีอูป
สรรคมากมายนักนะ ทั้งเรื่องกฏหมายกับข้อครหาของผู้คนในสังคม จริงๆแล้วผู้ชายพวกนั้นต่างหากที่น่าถูกประ
ณาม เฮ่อ! กลุ้ม
==================
ภายในร้านอาหารไทยย่านสุขุมวิทนิศาชลจำใจมาร่วมรับประทานอาหารค่ำกับคู่ค้าคนสำคัญของสามี
ตามกฎหมายและน้องชาย สองคนนี้ต่างเอื้ออาทรต่อกันดีเหลือเกิน ไม่เคยห่างกันเลย ขณะที่เธอรู้สึกอึดอัดกับ
ปีเตอร์นักธุรกิจหนุ่มใหญ่ชาวจีนฮ่องกง รูปร่างสูงท้วมหน้าตาดูดีกว่าชาวจีนทั่วไปซึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามและขยัน
ตักอาหารให้เธอพร้อมส่งสายตาหวานให้อย่างไม่เกรงใจสามีตามกฎหมายสักนิด หรือว่า...ทั้งหมดรู้กัน
ความจริงเธอไม่อยากมาหรอกหากมารดาไม่บังคับและเธอก็อดใจอ่อนไม่ได้ตามเคย
“คุณก้องเกียรติบอกว่าคุณชอบทานปลา นี่ครับเนื้อปลา” ปีเตอร์พูดไทยได้ชัดมากเพราะมีธุรกิจที่
เมืองไทยด้วย
นิศาชลจำใจยิ้ม ยื่นจานไปรับอย่างเสียไม่ได้ “ขอบคุณค่ะ คุณปีเตอร์น่าจะทานบ้างนะคะนี่ค่ะน้ำพริก
ลงเรือ อร่อยนะ ลองชิมดูซิคะ” เธอตักน้ำพริกลงเรือให้อย่างเอาใจเพราะรู้ว่าเขาทานเผ็ดไม่ได้และเธอเจาะจง
สั่งแถมบอกให้ทำรสชาติแบบไทยแท้อีก ปีเตอร์ก็รู้แต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากจำใจรับ แต่พอจะตักเข้าปากก็มี
เสียงห้ามก่อน
“คุณปีเตอร์ลองต้มยำกุ้งมะพร้าวอ่อนดีกว่า ไม่เผ็ด น้ำพริกนี่เผ็ดเกินไป อย่าดีกว่า ภรรยาผมคงเห็น
คุณชิมมาหมดทุกอย่างแล้วยกเว้นน้ำพริกเลยอยากให้ลอง เธออยากเอาใจคุณ คุณวิวคุณปีเตอร์ทานเผ็ดไม่
ได้ทำไมลืมเสียล่ะ” ก้องเกียรติตำหนินิศาชลโดยไม่ไว้หน้า
“คุณก้องพี่วิวก็แบบนี้แหละ ตัวเองชอบอะไรก็อยากให้คนที่ตัวเองรักชอบด้วย” คำพูดของกุมภาทำให้
ปีเตอร์ยิ้มหน้าบาน แต่กลับทำให้พี่สาวไม่พอใจ หากจำใจรักษามารยาท
“คงใช่มั้ง แต่ก็ดีไม่ใช่เหรอถ้าให้ชาวต่างชาติได้รู้จักรสชาติแบบไทยแท้บ้าง คุณปีเตอร์คะ วิวต้องขอโทษ
ด้วยนะคะที่ลืมนึกไป ความจริงน้ำพริกนี่เป็นอาหารขึ้นชื่อของที่นี่ น่าเสียดายนะคะที่คุณไม่ทานเผ็ด เลยไม่ได้
ลองของอร่อยต้นตำรับ” นิศาชลพูดเสียงอ่อนเสียงหวาน ก้องเกียรติกับกุมภามองหน้ากัน ทั้งคู่รู้ว่านิศาชลอยาก
เอาชนะ
“ถ้าอย่างนั้นผมขอลอง คุณวิวอุตส่าห์ให้เกียรติทั้งที จะปฏิเสธได้ยังไง แต่ถ้าชิมแล้วผมเกิดติดใจขึ้นมา
คุณต้องพาผมไปเที่ยวต่อนะ คืนนี้เป็นคืนลอยกระทง ผมอยากเที่ยวงานลอยกระทงกับสาวไทยสวยๆน่ารักๆ
อย่างคุณครับ” ปีเตอร์ส่งสายตากรุ้มกริ่มให้นิศาชลแล้วหันไปพูดกับสามีตามกฎหมายของเธอ “คุณก้องเกียรติ
คืนนี้ผมขอควงภรรยาคุณเที่ยวงานลอยกระทง หวังว่าคุณคงไม่หวงนะ”
นิศาชลนึกไม่ถึงปีเตอร์จะเจ้าเล่ห์และร้ายกาจเหนือคำบรรยาย ลองพูดแบบนี้เธอจะหนีพ้นได้อย่างไร
และจะหวังให้ก้องเกียรติกับกุมภาช่วยคงต้องรอชาติหน้าเพราะทั้งคู่ต่างรู้เห็นเป็นใจกับปีเตอร์
“ภรรยาผมยินดีอยู่แล้วครับ จริงมั้ยคุณวิว” เป็นดังคาดก้องเกียรติทำตามที่ปีเตอร์ร้องขอโดยไม่ลังเล
นิศาชลนิ่งเพราะเธอยังหาทางออกไม่ได้ พลันสายตาเธอก็เหลือบไปเห็นชายหนุ่มสองคนกับหญิงสาวหนึ่ง
คนเดินเข้ามาในร้าน แล้วลอบยิ้มเมื่อเห็นปฏิภาณหันมาสบตาเธออย่างมีความหมาย
“ได้ค่ะแต่อย่าดึกนักนะคะ พรุ่งนี้วิวต้องไปทำธุระแต่เช้าด้วยค่ะ” พอเธอตอบตกลง คนร่วมโต๊ะทั้งสาม
ก็มองหน้ากันอย่างมีความหมาย ที่สุดเหยื่อก็ตกหลุม
“ไม่ดึกหรอก แค่คุณวิวยอมสละเวลาพาผมเที่ยวก็รู้สึกเป็นเกียรติแล้วครับ ผมอิจฉาคุณก้องเกียรติจริงๆ
ที่มีเมียทั้งสวยทั้งน่ารัก” ปีเตอร์ยิ้มหน้าบานอย่างมีความสุข
“คุณวิวน่ารักเสมอครับ คุณปีเตอร์ เธอทำร้ายจิตใจใครไม่ค่อยเป็น” ก้องเกียรติแกล้งเออออ
“ก็อย่างว่าค่ะ คนไทยใจดี เวลามีแขกบ้านแขกเมืองมาเราต้องต้อนรับอย่างดี แม้จะไม่มีส่วนได้ส่วน
เสียกับใครก็ตาม ถือว่าช่วยชาติทำให้คนต่างชาติประทับใจ แต่วิวไม่เคยทำให้คุณก้องเกียรติเสียสละเพื่อชาติ
ได้เลยค่ะคุณปีเตอร์ เขาหายใจเข้าออกเงินทองไปหมด” นิศาชลแขวะอีกฝ่ายได้แนบเนียนมาก
ก้องเกียรติกับกุมภาจ้องหน้าเธอราวกับจะกินเลือดกินเนื้อแต่ต้องเก็บอาการไว้เพราะอยู่ต่อหน้าคู่ค้า
คนสำคัญจะเผลอแสดงอะไรออกมาไม่ได้นอกจากสร้างความพึงพอใจให้เท่านั้น
“จริงเหรอ คุณก้องเกียรติคุณต้องปรับปรุงตัวแล้วมั้ง เอาเป็นว่าผมเป็นคนหนึ่งที่เห็นว่าคนไทยน่ารักมี
น้ำใจ โดยเฉพาะผู้หญิงไทยครับ คุณวิว” ปีเตอร์มองเธอด้วยแววหื่นกระหายชอบกล
นิศาชลอยากควักลูกตาหื่นๆออกนักแต่ทำอะไรมากไม่ได้ แววตาแบบนี้ไม่ต่างอะไรกับนายวรพจน์สักนิด
“ขอบคุณค่ะที่ชม วิวขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะคะ” บอกเสร็จเธอก็ลุกและแกล้งเดินผ่านโต๊ะของปฏิภาณ
กับกีรกันตาและอมรินทร์ สักพักกีรกันตาก็เดินตามไป
“คุณต้น อย่าห่วงเลย คุณวิวไม่เป็นไรแน่ มีพวกเรามาช่วย” อมรินทร์ปลอบใจเมื่เห็นสีหน้ากังวล
ของปฏิภาณ
“แต่ผมอดห่วงไม่ได้ สังหรณ์ใจชอบกล รู้สึกว่าสามคนนั้นกำลังวางแผนชั่วอะไรอยู่ ผมออกหน้ามาก
ก็ไม่ได้ต้องอาศัยหมอกับน้องสาว แต่ข้าวเป็นผู้หญิงจะเสี่ยงเกินไป เลยต้องให้หมอไปด้วย เดี๋ยวข้าวคงมาเล่า
ให้เราฟังว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณวิวแล้วเราค่อยวางแผนต่อ ตอนนี้คอยเฝ้าดูคนโต๊ะนั้นให้ดี” ปฏิภาณพูดจบ
อมรินทร์ก็เห็นก้องเกียรติหยิบอะไรออกมาจากกระเป๋าและหยอดลงไปในแก้วเครื่องดื่มของนิศาชล จิตแพทย์
หนุ่มนิ่งสักพักก็รู้ว่าเป็นอะไร เลวสิ้นดี ขณะที่ปฏิภาณนิ่งเฉยอย่างใจเย็นเพราะคนที่จะออกหน้าแทน
คือ อมรินทร์นั่นเอง
“คุณต้น ผมขอแลกเปลี่ยน ถ้าผมช่วยคุณกับคุณวิวคุณต้องเปิดทางสะดวกให้ผมจีบน้องสาวคุณได้
ห้ามขัดขวาง ผมรับรองไม่ทำร้ายน้องสาวคุณเป็นอันขาด ผมชอบน้องสาวคุณ” ปฏิภาณตั้งรับไม่ทันเมื่ออยู่
ดีๆคุณหมอผู้สุขุมก็เล่นจู่โจมแบบสายฟ้าแลบ เขารู้ อมรินทร์ชอบน้องสาวเขา แต่เขายังไม่อยากให้น้องสาวกับ
ใครนี่ ‘ฉลาดมากเล่นบังคับกันทางอ้อมเลยนะหมออาม’
“ผมไม่ว่าหรอกแต่คุณต้องช่วยออกหน้าแทนผมเรื่องคุณวิวง ตอนนี้ผมทำอะไรไม่ค่อยสะดวกเพราะมีคน
โจมตีผมอยู่ ถ้าคุณวิวติดต่อกับผมผ่านคุณคงไม่มีปัญหาเพราะคุณเป็นหมอที่รักษาอาการป่วยให้กับคุณอาของ
เธอ คนอื่นไม่สงสัยแน่” คราวนี้เป็นอมรินทร์ที่นิ่ง เขารู้แล้วว่าท่านที่ปรึกษาหนุ่มร้ายกาจแค่ไหน ยิงทีเดียวได้นก
สองตัว ทางหนึ่งก็กันน้องสาวไม่ให้อยู่ตามลำพังกับเขา อีกทางก็ช่วยแก้ข่าวให้ตัวเองว่าเป็นกิ๊กกับภรรยาคนอื่น
และกันนิศาชลออกจากการถูกผู้คนนินทาว่าร้ายด้วยเพราะเธอไปหาเขาที่โรงพยาบาลบ่อยๆ ไม่มีใครสงสัยอยู่แล้ว
“แล้วคุณไม่กลัวผมจีบคุณวิวแทนเหรอ เธอน่ารักออก หนุ่มๆที่ได้ใกล้ชิด หลงรักทุกคน” อมรินทร์แกล้ง
ยั่วทว่าปฏิภาณยิ้มอย่างรู้ทัน
“ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ผมจะยินดีด้วย แต่ผมว่าคุณคงไม่มีเวลาคิดหรอกแค่ยุ่งกับเรื่องของน้องสาวผม
ก็ปวดหัวพอแล้ว ที่สำคัญคุณยังจีบน้องสาวผมไม่สำเร็จ ข้าวเป็นคนน่ารักมีหนุ่มจีบเยอะ ส่วนคุณวิว ผมแน่ใจ
ต่อให้คุณพยายามแค่ไหนก็ไม่สำเร็จ”
“คุณนี่ร้ายจริงๆ ผมไม่แปลกใจ ทำไมท่านรัฐมนตรีถึงได้แต่งตั้งคุณเป็นที่ปรึกษา ผมขอตัวไปบอก
คุณวิวให้รู้ตัวก่อน“ ว่าจบร่างสูงใหญ่ของอมรินทร์ก็ลุกจากโต๊ะไป
“พี่วิวคะ พี่ต้นให้ตามมาค่ะ อยากรู้ว่าผู้ชายอีกคนเป็นใครค่ะ” กีรกันตาบอกนิศาชลในห้องน้ำ
“นายปีเตอร์ คู่ค้าคนสำคัญของนายก้องเกียรติ บังคับให้พี่เทคแคร์คืนนี้ อยากให้พาไปเที่ยวงาน
ลอยกระทง พี่ดีใจมากที่เจอคุณต้นกับข้าวและหมออาม ยังแปลกใจเลย ว่าข้าวกับหมออามมากับคุณต้น
ได้อย่างไร รู้จักกันตั้งแต่เมื่อไหร่” นิศาชลบอกโดยไม่ปิดบัง
“เรื่องมันยาวค่ะ ไว้จะเล่าให้ฟังทีหลัง ว่าแต่พี่วิวอยากให้ข้าวกับพี่ต้นช่วยมั้ยคะ”
“อยากสิ พี่กำลังหาทางเลี่ยงอยู่พอดี แต่ยังคิดไม่ออก ยิ่งตอนนี้มีข่าวซุบซิบเรื่องคุณต้นกับพี่ คุณต้น
คงทำอะไรไม่สะดวกนัก พี่เองก็ไม่อยากให้คุณต้นออกหน้ามากเกินไปด้วย” เป็นตามคาด นิศาชลห่วงปฏิภาณ
มากกว่าตัวเอง
กีรกันตายิ้ม “แต่ถ้าเป็นข้าวกับคนอื่นอย่างเช่นหมออาม ช่วยแทน พี่วิวคงสบายใจ พี่ต้นเป็นห่วงพี่วิว
มาก แต่ทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้ ข้าวกลัวอย่างเดียว พี่ต้นไม่ใช่คนที่มีความอดทนสูงนักหรอก สักวันพี่ต้นก็ต้อง
เบรคแตกแน่แล้วเรื่องจะยิ่งแย่ไปใหญ่ค่ะ”
นิศาชลอยากบอกว่า เบรคแตกไปแล้ว และเธอไม่อยากให้เกิดขึ้นอีก
“ไว้พี่จะพยายามห่างๆคุณต้นไว้ เอาเป็นว่าคืนนี้ข้าวโทรเข้ามือถือพี่แล้วค่อยนัดเจอกัน ทำเป็นว่าข้าว
อยากเจอพี่มากมีธุระสำคัญ แล้วค่อยหาเรื่องทิ้งนายปีเตอร์ขี้หลีให้หลงงานลอยกระทงที่สวนลุมเล่น” นิศาชล
ร้ายไม่ใช่เล่นคิดแกล้งปีเตอร์ไว้เสร็จสรรพ
“พี่วิวนี่ ร้ายจริงๆ เราออกไปกันเถอะค่ะ มานานแล้วเดี๋ยวคนที่โต๊ะสงสัย คิดว่าพี่วิวหนีกลับ”
แต่พอสองสาวออกจากห้องน้ำ ทั้งคู่ก็พบอมรินทร์ยืนดักรออยู่
“พี่อาม มายืนเฝ้าหน้าห้องน้ำกลัวสาวๆหนีเหรอคะ” กีรกันตาอดแหย่ไม่ได้
“กลัวสาวสวยถูกฉุดมากกว่า คุณวิวครับกลับไปที่โต๊ะอย่าพยายามกินอาหารกับน้ำบนโต๊ะแต่ให้สั่ง
ใหม่หมด แล้วเจอกันที่สวนลุมนะครับ ผมขอพาน้องข้าวของพี่อามไปเที่ยวงานลอยกระทงก่อน” ใบหน้ากีรกัน
ตาเปลี่ยนสีก็ว่าได้เมื่อเจอเข้ากับมุกนี้ของคุณหมอร้ายกาจ
“ขอบคุณค่ะหมออามแล้วพบกันค่ะ” นิศาชลไม่อยากอยู่เป็นก้างขวางคอหรอก เธอมั่นใจ กีรกันตากับ
อมรินทร์ต้องมีความรู้สึกพิเศษต่อกัน
‘แปลก ทำไมคุณต้นยอมให้น้องสาวไปกับหมออามตามลำพัง ปกติหวงน้องสาวมาก’
“พี่อาม ทีหลังห้ามพูดว่าข้าวเป็นของพี่อามนะ คนอะไรมั่วนิ่มอยู่เรื่อย สติฟั่นเฟือนแน่ สงสัยต้องรักษา
ตัวเองก่อนรักษาคนอื่นมั้ง” กีรกันตาต่อว่าทันทีที่เห็นนิศาชลเดินจากไป
“ไม่พูดก็ได้ ว่าแต่คุณข้าวครับ คืนนี้จะไปลอยกระทงเสี่ยงทายกับผมที่ริมน้ำเจ้าพระยาไหมเอ่ย
ไปโรงแรมริมแม่น้ำก็ได้ เลือกเอาสักโรงแรมหนึ่ง” เขายกเรื่องเที่ยวมาทำให้เธอหายงอน
“น่าสนใจเหมือนกัน แต่ต้องไปขออนุญาตผู้ปกครองก่อนนะคะคุณหมอ” กีรกันตาทำทีเป็นแบ่งรับแบ่งสู้
ทั้งที่ใจอยากไปเหมือนกันแต่ไม่ใช่ครั้งนี้เพราะเรื่องของนิศาชลนั่นเอง อมรินทร์ยิ้มอย่างรู้ทัน
“ตกลงพี่จะไปขออนุญาตคุณต้นเดี๋ยวนี้” พอเขาบอกกีรกันตาถึงกับอึ้งกิมกี่ไปเลย ไม่นึกว่าเขาจะกล้า
ทั้งที่เพิ่งรู้จักพี่ชายได้ไม่ถึงอาทิตย์
“พี่อามอย่าบอกนะว่าเอาจริง อย่าเลยเพราะถ้าไปข้าวจะเที่ยวจนถึงเช้า” เธอสร้างเงื่อนไข อยากรู้
เขาจะยอมแพ้ไหมเพราะถ้าอยู่เที่ยวงานจนสว่างเขาคงไม่มีแรงไปทำงานแน่
“ก็ไม่เป็นไรนี่ หลังลอยเสร็จ ถ้าข้าวอยากอยู่ก็อยู่ไป พี่คงต้องกลับไปนอนเอาแรง” เขาพูดอย่างไม่
ใยดี คนสวยสวยน่ารักเลยแก้มป่องให้เห็นเมื่อแกล้งเขาไม่สำเร็จ
“งั้นข้าวไม่ไปดีกว่า ยังไม่ทันไปคิดทิ้งแล้ว ถ้าพี่ต้นรู้คงไม่อนุญาตแน่” เธอพูดจบเสียงปฏิภาน
ก็ดังแทรกขึ้น ทำเอาเธอยิ่งงงไปใหญ่
“พี่อนุญาต หมออามผมยินดีให้ยืมตัวน้องสาวไปเที่ยวงานลอยกระทงคืนนี้ แต่ต้องช่วยเรื่องคุณวิว
ก่อน ฝากดูแลน้องสาวจอมจุ้นของผมด้วย ข้าวอย่าเกเรจนหมออามทนไม่ไหวล่ะ พี่ไปก่อนนะ” จากนั้นร่าง
สูงใหญ่ก็เดินไปขึ้นรถแล้วขับออกไป
กีรกันตาอ้าปากค้างกับสิ่งที่พี่ชายบอก ปกติพี่ชายหวงเธอจะตายไป หรือว่า..เธอหันไปมองหน้า
อมรินทร์อย่างเอาเรื่อง
“พี่อามบอกมานะ แอบไปเจรจาอะไรกับพี่ต้น” เธอเล่นงานเขาทันที
“พี่ต้นของข้าวคงอยากเที่ยวกับแฟนมั้ง เลยหาทางกันน้องสาวจอมจุ้นไปให้พ้นทาง” เขาตอบทีเล่นทีจริง
“พี่อามจะว่าข้าวก็บอกมาตรงๆเถอะไม่ต้องมาอ้างพี่ต้น อีกอย่างพี่ต้นไม่มีวันเที่ยวงานลอยกระทงกับพี่
วิวเด็ดขาด เพราะไม่อยากให้เป็นข่าว”
“คิดอย่างนั้นเหรอ ก็อาจเป็นไปได้ อย่าไปสนใจเรื่องพี่ต้นของข้าวเลย เราไปกันได้แล้ว” เขาขยับเท้า
จะเดินนำเธอไปที่รถ แต่เธอกลับตั้งแง่ยืนนิ่งเฉย
“ถ้าอยากให้ข้าวรับปากไปเที่ยวงานด้วย ต้องชวนให้มันโดนๆหน่อย อย่างเช่น พูดจาเพราะๆหวานๆ
ไม่อย่างนั้นต่อให้พี่ต้นอนุญาตก็ไม่ไป เชิญไปชวนคนอื่นลอยแทนได้เลย” ร่างสูงหันมามองคนท่ามากแสน
งอนจนน่าหมั่นไส้ แถมยังทำท่าสวยเชิดเริดหยิ่งให้เห็นอีก ที่ร้ายกว่านั้นคือดวงตาคู่สวยคอยแอบชำเลืองมอง
ว่าเขาจะยอมตามเงื่อนไขหรือไม่
‘ให้มันได้อย่างนี้สิน่า สาวอื่นทำไมไม่รู้จักชอบ เจาะจงมาชอบสาวเรื่องมากด้วย รู้อยู่แล้วว่าอยากไป
ยังทำเป็นท่ามากเรื่องเยอะไปได้ ยอมก็ได้ จะได้ไม่มีปัญหาเดี๋ยวช่วยคุณวิวไม่ทัน’
“ข้าวแน่ใจนะ อยากได้แบบโดนๆ ให้เวลาคิดอีกที แล้วอย่ามาโทษพี่ที่หลังนา” เขายังใจดีถามย้ำหาก
แววตากลับตรงข้าม กีรกันตาไม่ทันสังเกตจึงพยักหน้าแทนคำตอบ ต่อมาก็ร้องเสียงหลงเมื่อเห็นร่างสูงใหญ่คุก
เข่าลงทำท่าขอความรักยื่นมือไปจับมือเรียวเล็กนุ่มนิ่มมากุมไว้พลางส่งสายตาวิงวอน ผู้คนที่เดินผ่านไปมา
หยุดมองอย่างสนใจและอมยิ้ม คิดว่า ชายหนุ่มกำลังขอความรักจากหญิงสาว
“พี่อามบ้า ไม่เล่นแล้ว” เธอรีบเดินหนีขณะที่ใบหน้าแดงก่ำพลางหูก็ได้ยินเสียงหัวเราะขำจากร่างสูงใหญ่
ที่เดินตามหลังมา
“พี่บอกแล้ว ให้คิดให้ดี ไม่เชื่อ เป็นไงคนท่ามาก”
“ก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่ ทำอะไรบ้าๆแบบนี้คิดหรือว่าผู้หญิงจะปลื้ม”
“ข้าวนี่เป็นผู้หญิงที่แปลกที่สุด ไม่โรแมนติกเอาเสียเลย เป็นคนอื่นคงประทับใจไม่รู้ลืม ไม่เป็นไรยังไงเสีย
คืนนี้พี่จะทำให้ข้าวปลื้มพี่ให้ได้”
“พูดมากจัง รีบไปดีกว่าเดี๋ยวช่วยพี่วิวไม่ทันหรอก” เธอตัดบทและเดินไปที่รถของเขาทันที
===============
ด้านนิศาชลพอกลับมาถึงโต๊ะ ทุกคนพยายามชักชวนให้เธอทานอาหารต่อ
“พี่วิวทานให้อิ่มก่อนค่อยพาคุณปีเตอร์ไปเที่ยวงานลอยกระทง ไม่อย่างนั้นจะหิวกลัวไม่มีแรงพาเที่ยว”
กุมภาพูดเหมือนหวังดีกับพี่สาวทว่าในใจกลับลุ้นให้เธอตักอาหารขึ้นมาทานหรือดื่มน้ำ
นิศาชลหยิบแก้วทำท่าจะดื่มน้ำแต่พอคิดอะไรได้ก็วางลง
“ตายจริง วิวเกือบลืม เราต้องรีบไปแล้วคุณปีเตอร์ ไม่อย่างนั้นจะไม่มีที่ให้ลอย เราไปกันเลยดีกว่า
วิวไม่หิวเท่าไหร่” ก้องเกียรติกับปีเตอร์รู้สึกผิดหวังที่เหยื่อไม่ติดเบ็ต
“จริงเหรอ งั้นไปกันเลย แหมผมตื่นเต้นจริงๆ” ปีเตอร์ทำทีเป็นคล้อยตามทั้งที่เสียดายโอกาสงามๆ
เพราะเหยื่อสาวกำลังจะติดเบ็ตแล้วเชียว
“ถ้างั้นเชิญค่ะ เราไปแท๊กซี่ดีกว่าจะได้สะดวกไม่ต้องหาที่จอด ว่าแต่คุณปีเตอร์รังเกียจไหมคะที่ต้อง
ไปแท๊กซี่กับวิว“ ทุกคนแปลกใจกับการกระทำของเธอที่ดูออดอ้อนเอาใจปีเตอร์จนผิดปกติทั้งที่ก่อนหน้านี้ต้อง
บังคับแทบตายถึงยอมมาด้วย
“ยินดีมากกว่าครับ ที่คุณวิวให้เกียรติ “ ไม่ว่าอย่างไรปีเตอร์ก็พอใจ
“งั้นเรารีบไปกันดีกว่า“ เธอลุกเดินนำปีเตอร์ไปยังแท๊กซี่ที่จอดรออยู่ปล่อยให้ก้องเกียรติกับกุมภามอง
หน้ากันอย่างงงๆ
“อั้มว่าเธอจะทำตามที่พูดหรือเปล่า ผมสังหรณ์ใจยังไงชอบกล พี่สาวคุณนับวันจะร้ายขึ้นทุกที ผมคิด
ว่าเธอจงใจเลี่ยงอาหารบนโต๊ะมากกว่า“ ก้องเกียรติตั้งข้อสังเกต
“คงไม่หรอก อย่าคิดมากสิคุณก้อง พี่วิวไม่กล้าทำอะไรให้แม่ไม่พอใจหรอก แถมยังมีข่าวซุบซิบเรื่องที่
ปรึกษารัฐมนตรีนั่น ยิ่งต้องทำตัวให้สังคมคิดว่าเป็นข่าวลือมากกว่า เลิกคิดเรื่องคนอื่นนะฮะ เราไปลอยกระทงที่
สระน้ำในบ้านกันดีไหมฮะคุณก้อง” กุมภาชวน ใช่ว่าพี่สาวที่ต้องระวังตัว เขากับก้องเกียรติก็ต้องระวังตัวเหมือนกัน
“ดีเหมือนกัน ไม่แน่นะพอพ้นคืนนี้ไปคุณปีเตอร์อาจยอมเซ็นสัญญากับเราก็ได้เพราะได้ของขวัญถูกใจ
ในวันลอยกระทง ถึงอย่างไรพี่สาวอั้มก็หนีไม่พ้นเสือผู้หญิงอย่างปีเตอร์อยู่แล้ว” ก้องเกียรติมั่นใจ หากทั้งคู่รู้ว่า
ทุกอย่างไม่เป็นอย่างที่คิดคงแทบกระอัก
============
นิศาชลพาปีเตอร์มาเที่ยวงานลอยกระทงที่สวนลุมพีนี เธอเจาะจงพามาสถานที่ๆผู้คนพลุกพล่านมากที่
สุด คืนนี้คึกคักมาก เต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวทั้งไทยและต่างชาติ เธอพยายามเดินห่างหนุ่มใหญ่ชาวจีนที่ขยันพา
ตัวเข้ามาใกล้คอยหาโอกาสสัมผัสต้องตัวเธอตลอดเวลา
“คุณปีเตอร์คะ เราไปซื้อกระทงกันก่อนดีกว่า แล้วค่อยไปลอยกันในสระนั่น” เธอเดินนำไปยังร้านขาย
กระทงซึ่งมีหลายแบบให้เลือกทั้งทำจากขนมปังและใบตอง
“คืนนี้ผมมีความสุขมาก เพราะอะไรรู้ไหมครับ” ปีเตอร์ส่งสายตาหวานเป็นประกายให้เธอ ก็สามีเธอ
อนุญาตแล้วนี่ เขาก็ไม่ผิด
นิศาชลแสร้งทำเป็นมองกระทงแทนแล้วเลือกมาใบหนึ่งก่อนยื่นให้
“นี่ค่ะ ใบนี้คงเหมาะกับคุณปีเตอร์ คนไทยถือว่าการลอยกระทงเป็นการขอขมาที่เราทำไม่ดีกับแม่น้ำ
อีกทั้งยังเป็นการลอยเอาสิ่งไม่ดีให้ไปกับกระทงและสายน้ำค่ะ” นิศาชลอธิบายให้รู้แต่พอมือใหญ่ของอีกฝ่ายยื่น
มารับ มือเรียวเล็กนุ่มนิ่มก็ถูกสัมผัสลูบเบาๆ ดวงตาคู่สวยวาววับทันทีแล้วรีบดึงกลับ ในชีวิตเธอเต็มใจให้ผู้ชาย
คนเดียวที่ไม่ใช่บิดาถูกเนื้อต้องตัวคือปฏิภาณ คนอื่นอย่าหวัง หนุ่มใหญ่ยิ้มพลางยักไหล่อย่างไม่สะทกสะท้าน
“มือคุณวิวนุ่มๆ ผมเริ่มชอบกระทงใบนี้แล้วสิ” ที่สุดลายก็ออก
“ถ้าชอบก็เชิญไปลอยได้ ดิฉันขอเลือกให้ตัวเองก่อน” นิศาชลเปลี่ยนสรรพนามแทนตัวเองและเสียง
เกือบกระด้างเพื่อแสดงให้ปีเตอร์รู้ว่าไม่พอใจ ขณะเดียวกันก็อดคิดถึงอมรินทร์กับกีรกันตาไม่ได้ ทั้งคู่รับปาก
จะมาช่วยเธอแล้วทำไมไม่โทรมาสักทีนะ พลันเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น เธอรีบรับและแกล้งคุยสองสาม
ประโยคก่อนหันมาพูดกับแขกของเธอ
“คุณปีเตอร์รอวิวอยู่ตรงนี้ก่อนนะคะ วิวขอหลบเสียงรบกวนไปหาที่มุมสงบคุยโทรศัพท์กับเพื่อน เสร็จแล้ว
จะมาหาค่ะ อย่าไปไหนนะคะเดี๋ยวหลง ขอเวลาไม่นานเคลียร์เรื่องสำคัญกับเพื่อนก่อนค่ะ” เธอแสร้งทำเป็นห่วง
ปีเตอร์แถมพูดจาหวานเอาใจเขาอีกจึงทำให้หนุ่มใหญ่พอใจและหลงเชื่อ
‘คิดว่าจะแน่สุดท้ายก็ต้องเอาใจคนอย่างปีเตอร์อยู่ดี คงกลัวจะชวดโปรเจคยักษ์ที่ฮ่องกง เกิดเป็นคนรวย
นี่มันดีจริงๆ นายก้องเกียรติช่างใจกว้างแท้ ยอมเอาเมียเข้าแลก อย่างว่านายคนนั้นคงไม่ได้สนใจผู้หญิง คงสน
แต่ผู้ชายด้วยกันมั้ง มีสามีใช้การไม่ได้คงจะเหงาแต่แกล้งทำเป็นหยิ่งท่ามากเพื่อให้ตัวเองดูดีมีค่า เข้าใจเล่นจริง
แม่คุณ คืนนี้จะทำให้หายเหงา’ เขาคิดอย่างคลิ้มอกคลิ้มใจ
“ได้ครับ ผมจะไม่ไปไหน แต่อย่านานนักนะครับคนสวย” ว่าพลางส่งสายตาเจ้าชู้เข้าใส่
นิศาชลยิ้มแล้วทำทีเป็นเดินคุยโทรศัพท์ไปเรื่อยๆเพื่อแสดงให้ปีเตอร์เชื่อในสิ่งที่เธออ้างไม่อย่างนั้นเขา
อาจแอบตามมาได้ ในที่สุดเธอก็มายืนอยู่หน้าสวนลุมพีนีเพื่อรออมรินทร์มารับขณะที่สายตาคอยสอดส่องไป
รอบๆตัวด้วยเกรงว่าปีเตอร์จะตามมา เธอเริ่มกระวนกระวายอยู่ไม่เป็นสุขเมื่อไม่เห็นรถของอมรินทร์มาสักที
สุดท้ายทนไม่ไหวจึงคิดกดโทรศัพท์หากีรกันตาพลันก็มีรถเก๋งสีดำยี่ห้อหรูคันหนึ่งขับมาจอดตรงหน้าเธอจังหวะ
เดียวกันที่เสียงโทรศัพท์ในมือเธอดังขึ้น
“คุณวิวมาขึ้นรถได้แล้วครับ เราไปลอยกระทงกันดีกว่า” ปฏิภาณนั่นเองที่โทรหา เธอจึงรีบขึ้นรถแล้ว
ส่งยิ้มหวานให้คนขับ
“คุณต้น ทำไมเป็นคุณไปได้ คิดว่าเป็นหมออามกับข้าวเสียอีกที่มารับ” เธอถามอย่างแปลกใจ
“ผมอยากลอยกระทงอธิษฐานร่วมกับคนที่ผมรักบ้าง เรื่องอะไรต้องให้คนอื่นมาทำหน้าที่แทน” เขา
พูดอย่างอารมณ์ดี นิศาชลหน้าแดงรื่อเล็กน้อย ดีที่เป็นเวลากลางคืนเขาจึงไม่เห็น
“วิวไม่ได้บอกว่าอยากลอยร่วมกับคุณต้นเลยนะคะ เจ้าเล่ห์นัก ทำทีเป็นซีเรียจ ที่แท้ก็หลอกเรา”
เธอแกล้งต่อว่า เขายิ้มให้กับวิธีแก้เขินของเธอ
“แต่ผมอยากลอยร่วมกับคุณวิวนี่ รับรองที่ๆผมพาไปจะมีเพียงเราสองคนเท่านั้น ไม่ต้องคอยระแวง
ว่าจะมีคนรู้จักผมหรือคุณ” เขาทำเสียงออดอ้อนนิดๆ ผิดจากบุคลิกปกติ
“ที่ไหนคะ” เธอนึกไม่ออกเพราะเกือบทุกที่ในกรุงเทพฯมีงานลอยกระทงทั้งนั้น
“บ้านผมเอง รับรองไม่มีใครกล้าบุกเข้าบ้านผมแน่”
“จะลอยในสระน้ำเหรอคะ คุณต้น”
“ดีกว่านั้นอีก ในตุ่ม” เธอส่งค้อนสวยๆให้อย่างหมั่นไส้ ก่อนหัวเราะเบาๆอย่างมีความสุขโดยไม่รู้ว่า
ปีเตอร์เกิดเอะใจรีบเดินตามนิศาชลมาแต่ช้าไปก้าวหนึ่งเพราะเธอขึ้นรถหนีเขาไปแล้ว
88888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888
คคคคคค ดีที่มีคนตามอ่านค่ะ แม้จะน้อยนิดก็ดีกว่าไม่มีเลยค่ะ ไม่เสียแรงที่ศึกษาหาข้อมูลมา ตั้งใจว่าจะลงให้อ่านเป็นองค์ความรู้แก่ผู้อ่านบ้าน
เรื่องของบุญกรรม ที่อาจมีการสมมุตกันบ้างเพื่อจะได้เข้าใจหลักกรรมบ้าง ชาติภพบ้างค่ะ คนเราไม่ได้เกิดชาติเดียว ตายแล้วศูนย์ไม่มี ที่เราได้
อัตภาพ ชีวิตอันสุขสบายหรือทุกข์ก็เพราะการกระทำของตัวเองในอดีตทั้งนั้น แรงกรรมส่งผลให้ชาตินี้เราต้องเป็นเช่นนี้ อย่าประมาทเป็นดีที่สุด
คนเราทำอะไรก็ได้รับผลอย่างนั้น แต่เรื่องกรรมนั้นเป็นเรื่องอจินไตย นอกจากผู้รับวิบากถึงจะรู้เอง ทุกอย่างรู้ได้เฉพาะตน คคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค
เพลงใบไม้ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 1 ก.ค. 2558, 21:29:53 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 1 ก.ค. 2558, 21:29:53 น.
จำนวนการเข้าชม : 1295
| << ตอนที่ 6 | ตอนที่ 10 >> |