พันธกานต์สิเน่หา
งานเขียนนี้เคยตีพิมพ์ในนามปากกาทิตภากร ปัจจุบันต้นฉบับได้รับการปรับปรุงเปลี่ยนแปลงเพื่อความสมบูรณ์ของเนื้อเรื่องและวางจำหน่ายในรูปแบบ e-book เท่านั้น!!
(เปิดให้ทดลองอ่านบางส่วน)
(เปิดให้ทดลองอ่านบางส่วน)
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 9
“คุณเข้ามาทำอะไรในห้องนี้”
“ผมมาตามคุณไปทานอาหาร แต่ไม่คิดว่าคุณจะ...” อันโตนิโอไหวไหล่เล็กน้อย ราวกับจะบอกว่าเขาไม่ได้ตั้งใจทำให้หล่อนตกใจ แต่จำเป็นต้องนั่งรอเพื่อบอกเรื่องดังกล่าว เพราะตั้งแต่มาถึงหล่อนก็เก็บตัวอยู่แต่ในห้อง
“เราจะไม่ออกไปทานกันข้างนอกเหรอคะ”
“วันนี้ไม่หรอกที่รัก ผมอยากใช้เวลาอยู่กับคุณมากกว่า” อันโตนิโอลุกเดินมารั้งมือเจ้าสาวหมาดๆ พาไปนั่งด้วยกันที่เตียงแล้วหยิบผ้าขนหนูจากมือหล่อนมาเช็ดผมเปียกชื้นให้ เจ้าตัวเลยนั่งมองเขาตาปริบๆ
“สเต็กเนื้อหมักน่าจะเข้ากับไวน์เก่าเก็บ เราจะได้คุยกันไปทานกันไป”
“คุณทำอาหารเป็นด้วยเหรอคะ” เพนนีเอียงคอถามอย่างน่ารัก อดแปลกใจไม่ได้ หล่อนคิดว่าคนที่ใช้ชีวิตฟุ้งเฟ้อชอบความหรูหราสะดวกสบายอย่างเขาคงทำอะไรไม่เป็น นอกจากเที่ยวผับเที่ยวบาร์กับหลอกผู้หญิงไปวันๆ
“ก็พอทำอาหารง่ายๆ ได้บ้าง อย่างพวกสลัด สเต็ก และก็พาสต้า ถ้ายากนัก ผมก็ไปหาทานเอาตามร้าน” อันโตนิโอเดินไปหยิบหวีมาสางผมให้
“ใครสอนคุณเหรอคะ?”
“มันเป็นเรื่องจำเป็นน่ะ จะบอกว่ายังไงดีล่ะ คือตอนเรียนมหาวิทยาลัย ผมพักกับเพื่อนๆ พวกเราต้องช่วยกันทำอาหารทุกวัน ถ้าใครไม่ทำก็อด ผมก็เลย...” น้ำเสียงติดตลกกับท่าทางสบายๆ แลเป็นกันเองของอันโตนิโอ ช่วยลดอาการเกร็งของเพนนีลงไปได้กว่าครึ่ง ซึ่งก็ทำให้หล่อนกล้าพูดกล้าคุยมากขึ้น
“คุณก็เลยจำเป็นต้องทำใช่ไหมคะ”
“ใช่...แต่ไม่รู้จะถูกปากคุณหรือเปล่านะ”
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ฉันเป็นคนทานง่าย ไม่เรื่องมากหรอก”
“ถ้าอย่างนั้นก็ดีเลย ผมจะออกไปเตรียมอาหารมื้อแรกของเราก่อน คุณแต่งตัวเสร็จเมื่อไหร่ก็ตามมาแล้วกันนะที่รัก” อันโตนิโอวางหวีลงในอุ้งมือของเพนนีแล้วจุ๊บข้างแก้มเบาๆ ก่อนจะก้าวออกจากห้องไป ปล่อยให้เจ้าสาวหมาดๆ นั่งหน้าแดงอยู่เพียงลำพังภายในห้องพัก...
เพนนีก้าวออกจากห้องมาหยุดยืนหน้าโต๊ะอาหาร ประสาทสัมผัสทั้งห้าที่มีประสิทธิ์ภาพก็เริ่มทำงาน หล่อนรับรู้กลิ่นอาหาร เสียงดนตรีที่คลอเคล้า และแสงสลัวจากเปลวเทียนที่สาดให้เห็นดอกไม้ช่องาม ไวน์แดงและแก้วเจียระไนก้านสูงเนื้อดี รวมไปถึงเปปเปอร์สเต็กฝีมือของอันโตนิโอ
บรรยากาศสุดแสนโรแมนติกรอบตัว ไม่ได้ทำให้เพนนีรู้สึกปลาบปลื้มเลยแม้แต่น้อย เพราะความเคลือบแคลงแฝงเร้นในใจทำให้ต้องคิดหนัก สามีหมาดๆ ของหล่อนจะมาไม้ไหนกันแน่ นั่นเป็นคำถามที่ยังค้างคาใจและวนเวียนอยู่ในสมอง
การที่อันโตนิโอไม่เร่งรัด ไม่เรียกร้อง ไม่ทวงสิทธิ์อันชอบธรรม แต่ปฏิบัติกับหล่อนไม่ต่างไปจากคู่รักที่คบหาดูใจกันใหม่ๆ นั้นขัดกับข่าวฉาวโฉ่ของเขาก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง จนอดสงสัยไม่ได้ว่าเสือผู้หญิงอย่างเขาวางแผนอะไรไว้ในใจ
เวลานี้แผนการที่อันโตนิโอวางไว้ก็สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี เขาไม่จำเป็นต้องทำดีกับหล่อนอีกต่อไป เพราะมีอำนาจสิทธิ์ขาดในการบริหารบริษัทซอฟแวร์ของตระกูลแบรนเนตแต่เพียงผู้เดียวในฐานะผู้ถือหุ้นรายใหญ่ แต่สามีที่ถูกต้องตามกฎหมายของหล่อนก็ยังปฏิบัติตนอย่างเสมอต้นเสมอปลาย
แม้เพนนีจะไม่ทราบว่าอันโตนิโอมีจุดประสงค์อะไร แต่ความเคลือบแคลงก็ก่อให้เกิดความหวาดระแวง บางที...ภายใต้ท่าทางสุภาพอาจจะซ่อนความร้ายกาจไว้ ซึ่งในไม่ช้านี้ หล่อนอาจจะได้เห็นเขี้ยวเล็บของเขาโผล่ออกมาก็เป็นได้
“ขอโทษทีที่รัก ผมมัวแต่ไปจัดการกับเจ้ากลิ่นสเต็ก หวังว่าคุณคงไม่รอนานจนเกินไปใช่ไหม?”
เพนนีหลุดจากภวังค์ พลางหันมองเจ้าของน้ำเสียงที่เดินฉีกยิ้มกว้างเข้ามาหา ก็พบว่าอันโตนิโอไม่ได้สวมสูทเป็นทางการอย่างเช่นทุกครั้ง แต่อยู่ในชุดกางเกงสีเข้มกับเสื้อเชิ้ตแขนสั้นลายทาง ซึ่งก็ทำให้เพนนีโล่งใจ หล่อนตัดสินใจไม่ผิดจริงๆ ที่หยิบชุดลำลองมาสวมใส่แทนชุดราตรีหรูหรา เพราะเห็นว่าเป็นการทานมื้อค่ำกันสองต่อสองภายในบ้านพัก ไม่จำเป็นต้องมีพิธีรีตองอะไรมากนัก
“ไม่หรอกค่ะ ฉันก็เพิ่งมาถึงเหมือนกัน” เพนนีเผยยิ้ม ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่อันโตนิโอเดินมาหยุดหน้าโต๊ะอาหาร พลางหยิบกุหลาบช่องามยื่นให้หล่อน
“สำหรับเจ้าสาวแสนสวยของผม”
เพนนีมองช่อดอกไม้ในมืออันโตนิโอแล้วรับมาถือไว้ แม้กุหลาบช่อนี้จะงดงาม แต่ถ้อยคำที่ย้ำเตือนสถานะกลับเป็นเรื่องน่าเศร้า
เจ้าสาวแสนสวยอย่างนั้นหรือ?
ไม่ใช่เลย...หล่อนก็เป็นแค่ผู้หญิงโชคร้ายคนหนึ่ง
เพนนีแค่นยิ้มอย่างนึกสังเวชตัวเอง การแต่งงานคือโซ่ตรวนเส้นโตที่พันธนาการหล่อนไว้กับความทุกข์ทรมาน ถึงกระนั้นก็ยังรักษามารยาท ทั้งที่ภายในใจนั้นขมขื่น
“ขอบคุณค่ะ”
“ถ้าเปลี่ยนคำขอบคุณของคุณเป็นการแสดงออกคงจริงใจมากกว่านี้นะที่รัก” อันโตนิโอกระเซ้า พลางเลื่อนเก้าอี้ให้ ซึ่งคำพูดนั้นก็ทำให้คนที่ทรุดตัวลงนั่งอย่างว่าง่ายต้องหันมองเขา
“คุณต้องการให้ฉันทำอะไรเหรอคะ?”
“ก็อย่างนี้ไง” อันโตนิโอจบคำพูดลงบนแก้มนวลนุ่ม ฉวยโอกาสหากำไรกับคนขี้สงสัยที่มองเขาตาปริบๆ กว่าเจ้าตัวจะรู้ตัวว่าเสียที คนเจ้าเล่ห์ก็ขโมยหอมแก้มไปแล้วฟอดใหญ่
เพนนีเลื่อนมือขึ้นแตะแก้มร้อนผ่าวของตัวเองโดยอัตโนมัติ พลางตวัดสายตาค้อนอันโตนิโอที่เดินไปนั่งฝั่งตรงข้าม ไม่กล้าเอะอะโวยวาย ทั้งที่การกระทำของเขาเหมือนจงใจปั่นประสาทกันชัดๆ
ผู้ชายเจ้าเล่ห์นั่นคิดจะทำอะไรกันแน่!
หว่านเสน่ห์กับหล่อนอย่างนั้นหรือ?
“แล้วนี่ฉันต้องทำตามที่คุณบอกด้วยหรือเปล่าคะ” เพนนีประชดคำโต ทั้งหมั่นไส้และไม่ชอบใจสักนิดที่เขามาล้อหลอก
“ไม่ต้องหรอก ไว้คราวหน้าถ้าคุณนึกอยากขอบคุณผมเมื่อไหร่ ก็ช่วยแสดงออกด้วยการกระทำด้วยนะที่รัก” อันโตนิโอพูดหน้าตายแล้วหันไปคว้าขวดไวน์มาเปิด ไม่สนใจว่าเพนนีจะขมุบขมิบปากหรือทำตาประหลับประเหลือกใส่เขา
“ชาโต ลาฟีท ร็อธชีลด์ ปี’82”
“นี่คุณ! ฉันกำลังโกรธคุณอยู่นะ”
“เรื่อง...?” อันโตนิโอเลิกคิ้วข้างหนึ่งเป็นเชิงถาม พลางรินไวน์ใส่แก้วเจียระไนก้านสูงแล้วเลื่อนไปตรงหน้าหล่อน
“ก็เรื่องที่คุณปั่นประสาทฉัน แล้วก็พยายาม...”
“ผมเนี่ยนะปั่นประสาทคุณ เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า ผมจะทำอย่างนั้นทำไมกัน” อันโตนิโอหรี่ตามอง
แม้สีหน้าแววตาเขาจะเต็มไปด้วยความฉงน แต่ก็ยังแลกรุ้มกริ่มจนน่าหมั่นไส้ในสายตาของเพนนี ให้ตายสิ! นี่หล่อนต้องอธิบายทุกขั้นตอนเลยไหม อันโตนิโอถึงจะเข้าใจและยอมรับว่าการกระทำของเขารบกวนจิตใจหล่อน
เพนนีกลอกตา ทั้งที่อยากจะตอกกลับแรงๆ ให้หน้าหงาย แต่พอสบกับดวงตาคมเข้มคู่นั้น ใจของหล่อนก็สั่นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ จนต้องคว้าแก้วไวน์มาดื่มรวดเดียวหมด ทั้งที่ไม่เคยคิดจะแตะต้องเครื่องดื่มที่มีส่วนผสมของแอลกอฮอล์ แต่เวลานี้หล่อนต้องเรียกขวัญกำลังใจให้กับตัวเอง
“อย่ามาทำไขสือ ฉันรู้...คุณจงใจทำอย่างนั้น”
“ผมทำอะไร?” อันโตนิโอหรี่ตามอง พลางเติมไวน์ให้ เมื่อเห็นว่าแก้วของเพนนีว่างเปล่า ซึ่งหล่อนก็ยกดื่มอีกครั้งก่อนจะตัดสินใจพูดโพล่งออกมา
“คุณหอมแก้มฉันในห้องนี้และก็เมื่อกี้นี้ด้วย”
อันโตนิโอได้ยินคำตอบก็ลอบยิ้ม พลางยกแก้วไวน์ขึ้นจิบ เขารู้แล้วว่าอะไรคือสาเหตุที่ทำให้เพนนีว้าวุ่นใจ ที่แท้หล่อนก็หวั่นไหว ไม่ได้เย็นชาเหมือนภาพลักษณ์ภายนอก ซึ่งนั่นก็หมายความว่าหล่อนไม่ได้เฉยชากับเขา
“มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่ผมจะแตะต้องคุณในฐานะสามี”
พันธกานต์สิเน่หา By กันต์ระพี วางจำหน่ายในรูปแบบ e-book และจะโพสให้อ่านแค่ 15 ตอนเท่านั้นค่ะ นักอ่านท่านใดสนใจสามารถโหลดมาอ่านกันได้แล้วที่...
https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiNTE5MzI4IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiMjc5OTUiO30
กันต์ระพี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 5 ก.ค. 2558, 09:09:04 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 5 ก.ค. 2558, 09:09:04 น.
จำนวนการเข้าชม : 1278
| << ตอนที่ 8 | ตอนที่ 10 >> |