ร้อยเล่ห์ซาตาน
ดารินประสบอุบัติเหตุจนอาการเข้าขั้นโคม่าดาวิกาน้องสาวฝาแฝดของเธอจึงแฝงตัวเข้ามาสืบหาคนที่ลอบทำร้ายพี่สาวและเธอก็เจอกับวาริชคู่หมั่นของดารินซึ่งตกเป็นผู้ต้องสงสัยของดาวิกาเป็นคนแรกเขาและดาวิกาดูจะไม่ค่อยลงรอยกันเท่าไหร่แต่ดันถูกพ่อของวาริชจับแต่งงานพวกเขาจะรักกันได้หรือไม่ดาวิกาจะหาคนที่ทำร้ายพี่สาวได้หรือเปล่า
โปรดติดตาม
โปรดติดตาม
Tags: ความแค้น ความรัก ฝาแฝด
ตอน: คืนเข้าหอและฝันร้ายของวาริช
"คุณจะทำอะไรน่ะ"ดาวิกาถามออกมาก่อนจะถอยหลังไปตรงแจกันนี่ถ้าเขาทำอะไรเธอล่ะก็อย่างน้อยเธอก็มีอาวุธ
"ที่รักจ๋า..ทำไมต้องกลัวขนาดนั้น"วาริชขมวดคิ้วก่อนจะอ้อมเธอไปที่ลิ้นชักและเอาปืนเก็บไป
"เฮ้อ!!"ดาวิกาถอนหายใจชายหนุ่มมองเธอก่อนจะยิ้ม
"คิดว่าผมจะฆ่าคุณเหรอ"
"ปะ..ปะ..เปล่า"หญิงสาวปฏิเสธพลันชายหนุ่มค่อยๆเดินมาหาเธอ
"ทำไมต้องทำเสียงอย่างนั้น"
"ก็เปล่าจะเดินเข้ามาทำไม"ดาวิกาเสียงแข็ง
"555555ยัยโหด!!คิดว่าฉันจะฆ่าเธอเหรอ..หึ..อย่างเธอฆ่าไปเสียดายแย่สู้จับข่มขืนก่อนไม่ดีหรือ"วาริชส่งสายตากรุ่มกริ่มมาที่หญิงสาว
"ไอ้บ้า!โลกจิตวิตถาร!!"ดาวิกาพูดพลันรีบวิ่งหนีเข้าห้องน้ำแล้วล็อคประตูวาริชหัวเราะในท่าทีของเธอก่อนจะเดินมาที่หน้าประตู
"นี่!!ถ้าคิดว่าฉันจะเป็นสุภาพบุรุษแบบในนิยายล่ะก็ขอให้คิดใหม่ซะนะเธอออกมาเมื่อไหร่เสร็จฉันแน่!!!"สิ้นเสียงของชายหนุ่มเขาก็ได้ยินเสียงตึงตังราวกับมีคนปาของมาที่ประตูจากด้านใน
"ไอ้บ้า...โอ๊ย!!เครียดจะทำยังไงดีล่ะฉัน"ดาวิกาสบถก่อนจะนึกอะไรดีๆขึ้นมาได้ไม่นานเธอก็เปิดประตูห้องน้ำออกมา
"เสร็จแล้วหรือจ๊ะที่รัก"วาริชทำเสียงเข้มดาวิกาหันไปทางเขาก่อนจะยิ้ม
"เสร็จแล้วคะที่รักว่าแต่ที่รักล่ะคะไม่ไปอาบน้ำเหรอ"
"จะอาบทำไมตัวผมไม่ได้เหม็นซะหน่อย"
"ไหนคะ..เนี่ยเหม็นจะตายไปอาบน้ำเถอะนะคะ"ดาวิกาทำเสียงเซ็กซี่ก่อนจะเดินใกล้ชายหนุ่ม
"จะได้มานอนกัน"ดาวิกากระซิบเสียงแหบพร่าเล่นเอาวาริชถึงกับอึ้ง
"ก็ได้"วาริชยักไหล่ก่อนจะถือผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปและผ่านไป15นาทีวาริชก็เปิดประตูออกมาโดยที่ตอนนี้รอบห้องนอนเขามีไฟสลัวจากโคมไฟเท่านั้น
"สร้างบรรยากาศเหรอที่รัก"วาริชวางผ้าเช็ดตัวลงก่อนจะกระโดดขึ้นเตียงแล้วตรงเข้ามากอดหญิงสาว
"บรรยากาศแบบนี้ก็โรแมนติกนี่เนอะผมว่าเรามา....."วาริชค่อยๆเอื้อมมือมาด้านหน้า
"ซิกแซ็ก"วาริชกระพริบตาปริบๆเขาชักจะรู้สึกไม่ดีซะแล้วสิ
"ดาริน"ชายหนุ่มพูดเบาๆลงเรื่อยๆก่อนที่จะ
"เฮ้ย!!!!!!"วาริชกระโดดลงจากเตียงหลังจากที่เปิดไฟ
"กะ..กะ..แกเข้ามาได้ยังไง"วาริชชี้ไปที่ผู้ชายที่สวมวิกผมอยู่
"ฉันไม่มีวันให้แกแอ้มเธอหรอกเว้ย!!"อติรุจพูดขึ้น
ก่อนหน้านี้15นาที
"นะๆๆรุจช่วยดาวนะ"ดาวิกาที่แอบเปิดประตูห้องออกมาอ้อนวอนอติรุจ
"จะบ้าเหรอดาวฟ้าได้ผ่ารุจน่ะสิไม่เอาอะดาวก็ออกไปกับรุจสิตอนนี้เลย"อติรุจจับมือดาวิกาแต่เธอรั้งไว้
"กว่าเราจะเตรียมรถคุณวาริชต้องสงสัยแน่ๆนะรุจช่วยดาวนะ"อติรุจนิ่งคิดกับคำพูดของหญิงสาวทีแรกเขาแทบจะตายเมื่อรู้ว่าเธอแต่งงานแต่พอเธอโทรมาเล่าทุกอย่างเขาก็เริ่มใจเย็นลงและมาหาเธอที่นี่
"ดาว..รุจขอเถอะเลิกเล่นได้แล้วดาวเป็นห่วงรุจนะ"อติรุจจับมือดาวิกาขึ้นมา
"ดาวรู้..ถ้าดาวตามหาคนที่ทำร้ายพี่ดาได้เมื่อไหร่ดาวสัญญาว่าจะเลิกทำแบบนี้แต่ตอนนี้รุจช่วยดาวนะ"ดาวิกาจับมืออติรุจแน่นขึ้นเขามองเธออย่างหนักใจก่อนจะตกลง
"แล้วที่แกแต๊ะอั๋งฉันเมื่อกี้อย่าไปเล่าให้ใครฟังนะเว้ย!!ฉันอาย"อติรุจพูด
"โธ่เอ้ย!!ฉันไม่ก็ทุเรศตัวเองเหมือนกันแหละอย่างแกน่าแต๊ะอั๋งตายแหละ"วาริชเบ้ปากก่อนจะนึกถึงตัวต้นเหตุและก็ได้ยินเสียงบึ้นมอเตอร์ไซด์จากด้านล่างเขารีบลุกตรงมาที่หน้าต่างทันที
"ไงเค๊ามอนค่ะสวีทฮาร์ต"ดาวิกายักคิ้วล้อเลียนเขาวาริชเม้มปากก่อนจะหันมาก็ไม่เจออติรุจแล้ว
"โธ่เว้ย!!ไอ้บื้อ"วาริชนั่งลงที่เตียงตัวเองก่อนจะฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้
"ดา....ดาขับมอเตอร์ไซด์ไม่เป็น"วาริชทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะพรวดลุกออกไปดาวิกาขับมาได้สักพักก็จอดตรงบริเวณสะพาน
"ดาวขอบใจรุจนะ"ดาวิกาพูด
"รุจทำได้ทุกอย่างเพื่อดาวเสมอ"อติรุจยิ้มตอบก่อนจะหยิบกระดาษขึ้นมาเช็ดหน้า
"มาดาวช่วย"หญิงสาวหยิบกระดาษทิชชูขึ้นมาก่อนจะเช็ดหน้าให้อติรุจ
"ดาวรู้ไหมเวลาดาวยิ้มดาวน่ารักมากเลยนะ"
"นึกไงมาชมดาวล่ะเนี่ย"
"จริงๆนะรุจขอแค่ได้อยู่ใกล้ดาวทุกวินาทีแบบนี้ก่อนที่รุจจะไม่โอกาส"
"รุจพูดอะไรดาวไม่ชอบเลย"
"ก็ได้ๆรุจจะไม่พูดโอเค๊"อติรุจยิ้ม
"พรุ่งนี้วันเกิดรุจแล้วสินะ..อยากได้อะไร"
"อืม....ขอให้ดาวมาอยู่กับรุจ"
"โหย...ก็ได้ๆที่ไหน"
"ที่สวนตรงข้างๆบ้านรุจน่ะโอเคไหม"
"ได้สิ"ดาวิการับปากก่อนจะยิ้มให้อติรุจถ้าไม่มีรถยนต์ใครขับเข้ามาเสียก่อน
"วาริช"ดาวิกามองชายหนุ่มเขามองเธออย่างเคืองๆ
"ที่แท้ก็มาอี้อ๋อกันอยู่ที่นี่นี่เอง..ดาคืนนี้มันคืนแต่งงานเรานะ"วาริชเสียงแข็งใส่หญิงสาว
"แต่แกแต่งกับดาแค่ในนาม"อติรุจลุกขึ้นโวยวาย
"แล้วแกมายุ่งอะไรด้วย!!ดากลับบ้านเดี๋ยวนี้"วาริชกระชากแขนดาวิกาก่อนจะผลักขึ้นรถไป
"ปล่อยดานะ!!!"อติรุจตรงเข้ามาต่อยวาริชเขาเซเล็กน้อยก่อนจะหยิบปืนขึ้นมา
"อย่านะวาริช!!!"ดาวิกาตรงมาขวาง
"รักกันมากจริงๆนะถ้าดาไม่ขึ้นรถผมจะฆ่ามัน"วาริชพูดอย่างเอาจริง
"คิดว่าฉันแกเหรอ"อติรุจพูดอย่างท้าทายก่อนที่ดาวิกาจะหันมาหาเขา
"ไม่เอาน่ารุจ..รุจกลับไปก่อนนะดาวสัญญาว่าพรุ่งนี้ดาวจะไปหานะ"ดาวิกามองอติรุจซึ่งเขาทำหน้าไม่พอใจแล้วมองไปที่วาริช
"กลับได้แล้ว!!"วาริชกระชากดาวิกาขึ้นรถอติรุจจะตรงเข้ามาช่วยแต่ถูกหญิงสาวห้ามไว้จนวาริชขับรถออกไป
"โธ่เว้ย!!!!"อติรุจโมโหก่อนจะต่อยเข้าที่พื้นอย่างแรง
"นี่คุณจะพาฉันไปไหน!!"ดาวิกาเสียงแข็งเมื่อมองทางและก็รู้ว่านี่ไม่ใช่ทางกลับบ้านของเธอ
"ในเมื่อฉันดีกับเธอแต่เธอทำแบบนี้ฉันก็ต้องลงโทษเธอ"วาริชตอบสายตายังมุ่งอยู่กับการขับรถดาวิกานิ่งอึ้งก่อนจะอ่านป้าย
"สัตหีบ"ดาวิกาพึมพำอ่านป้ายบอกทางและไม่นานพวกเขาก็มาถึงบ้านหลังหนึ่งที่มีทะเลอยู่ใกล้ๆ
"คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม"
"ลงมา"วาริชเปิดประตูรถแต่ดาวิกากลับไม่ยอมลงวาริชจึงอุ้มเธอขึ้นมา
"ปล่อยนะ!!!!"ดาวิกาดิ้นวาริชรีบอุ้มเธอเข้าไปในบ้านจนมาถึงห้องนอน
"นี่คุณ!!"ดาวิกาทำเสียงดุวาริชจึงกระตุกแขนจนหน้าของเธอมาอยู่ใกล้หน้าของเขา
"อยู่เฉยๆ"วาริชพูดก่อนจะวางหญิงสาวลงกับที่นอน
"เราจะนอนที่นี่"ชายหนุ่มพูดพลางเดินไปล็อคประตู
"เราหรือ??ไม่มีทาง!!"ดาวิกาลุกขึ้นวาริชจับเธอลงกับที่นอนก่อนจะขึ้นคร่อมเธอ
"นี่คุณจะทำอะไร!!"ดาวิกามองหน้าเขาชายหนุ่มกระตุกยิ้มก่อนจะเอื้อมมือไปปิดไฟแล้วยื่นหน้าเข้ามาหาเธอดาวิกาหลับตาปี๋วาริชยิ้มก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆเธอและโอบกอดเธอไว้
"วันนี้ฉันเหนื่อยมากนอนเถอะ"วาริชพูดดาวิกามองเขาที่ตอนนี้หลับตาพริ้มนั้นสินะวันนี้เขาคงเหนื่อยมากจู่หัวใจของดาวิกาก็รู้สึกแน่นๆขึ้นมาเธอพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะหลับตาลงในอ้อมกอดของวาริช
//////////////////
"ดา"วาริชเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นหญิงสาวยืนมองไปออกไปข้างนอกเขาตรงเข้ามากอดเธอและหอมแก้มก่อนที่จะมีเสียงเปิดประตู
"ดา"ชายหนุ่มขมวดคิ้วก่อนจะมองหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดซึ่งเธอมีหน้าตาเหมือนคนที่พึ่งเปิดประตูเข้ามาหญิงสาวในอ้อมกอดเขายิ้มอย่างอ่อนหวานผิดกับหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงประตูเธอมองเขาและผู้หญิงในอ้อมกอดเขาน้ำตาคลอเบ้า
"ดา!!!!"วาริชลุกขึ้นเหงื่อผุดตามกายนี่เขาฝันหรือนี่วาริชสะบัดหัวก่อนจะมองหญิงสาวที่นอนอยู่ข้างๆเขาซึ่งเธอยังคงนอนหลับอยู่วาริชค่อยๆก้มลงจูบหน้าผากเธอก่อนจะล้มตัวลงนอนแล้วกอดเธอเข้ามา
"ในฝันเมื่อกี้...อะไรกัน"
"ที่รักจ๋า..ทำไมต้องกลัวขนาดนั้น"วาริชขมวดคิ้วก่อนจะอ้อมเธอไปที่ลิ้นชักและเอาปืนเก็บไป
"เฮ้อ!!"ดาวิกาถอนหายใจชายหนุ่มมองเธอก่อนจะยิ้ม
"คิดว่าผมจะฆ่าคุณเหรอ"
"ปะ..ปะ..เปล่า"หญิงสาวปฏิเสธพลันชายหนุ่มค่อยๆเดินมาหาเธอ
"ทำไมต้องทำเสียงอย่างนั้น"
"ก็เปล่าจะเดินเข้ามาทำไม"ดาวิกาเสียงแข็ง
"555555ยัยโหด!!คิดว่าฉันจะฆ่าเธอเหรอ..หึ..อย่างเธอฆ่าไปเสียดายแย่สู้จับข่มขืนก่อนไม่ดีหรือ"วาริชส่งสายตากรุ่มกริ่มมาที่หญิงสาว
"ไอ้บ้า!โลกจิตวิตถาร!!"ดาวิกาพูดพลันรีบวิ่งหนีเข้าห้องน้ำแล้วล็อคประตูวาริชหัวเราะในท่าทีของเธอก่อนจะเดินมาที่หน้าประตู
"นี่!!ถ้าคิดว่าฉันจะเป็นสุภาพบุรุษแบบในนิยายล่ะก็ขอให้คิดใหม่ซะนะเธอออกมาเมื่อไหร่เสร็จฉันแน่!!!"สิ้นเสียงของชายหนุ่มเขาก็ได้ยินเสียงตึงตังราวกับมีคนปาของมาที่ประตูจากด้านใน
"ไอ้บ้า...โอ๊ย!!เครียดจะทำยังไงดีล่ะฉัน"ดาวิกาสบถก่อนจะนึกอะไรดีๆขึ้นมาได้ไม่นานเธอก็เปิดประตูห้องน้ำออกมา
"เสร็จแล้วหรือจ๊ะที่รัก"วาริชทำเสียงเข้มดาวิกาหันไปทางเขาก่อนจะยิ้ม
"เสร็จแล้วคะที่รักว่าแต่ที่รักล่ะคะไม่ไปอาบน้ำเหรอ"
"จะอาบทำไมตัวผมไม่ได้เหม็นซะหน่อย"
"ไหนคะ..เนี่ยเหม็นจะตายไปอาบน้ำเถอะนะคะ"ดาวิกาทำเสียงเซ็กซี่ก่อนจะเดินใกล้ชายหนุ่ม
"จะได้มานอนกัน"ดาวิกากระซิบเสียงแหบพร่าเล่นเอาวาริชถึงกับอึ้ง
"ก็ได้"วาริชยักไหล่ก่อนจะถือผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปและผ่านไป15นาทีวาริชก็เปิดประตูออกมาโดยที่ตอนนี้รอบห้องนอนเขามีไฟสลัวจากโคมไฟเท่านั้น
"สร้างบรรยากาศเหรอที่รัก"วาริชวางผ้าเช็ดตัวลงก่อนจะกระโดดขึ้นเตียงแล้วตรงเข้ามากอดหญิงสาว
"บรรยากาศแบบนี้ก็โรแมนติกนี่เนอะผมว่าเรามา....."วาริชค่อยๆเอื้อมมือมาด้านหน้า
"ซิกแซ็ก"วาริชกระพริบตาปริบๆเขาชักจะรู้สึกไม่ดีซะแล้วสิ
"ดาริน"ชายหนุ่มพูดเบาๆลงเรื่อยๆก่อนที่จะ
"เฮ้ย!!!!!!"วาริชกระโดดลงจากเตียงหลังจากที่เปิดไฟ
"กะ..กะ..แกเข้ามาได้ยังไง"วาริชชี้ไปที่ผู้ชายที่สวมวิกผมอยู่
"ฉันไม่มีวันให้แกแอ้มเธอหรอกเว้ย!!"อติรุจพูดขึ้น
ก่อนหน้านี้15นาที
"นะๆๆรุจช่วยดาวนะ"ดาวิกาที่แอบเปิดประตูห้องออกมาอ้อนวอนอติรุจ
"จะบ้าเหรอดาวฟ้าได้ผ่ารุจน่ะสิไม่เอาอะดาวก็ออกไปกับรุจสิตอนนี้เลย"อติรุจจับมือดาวิกาแต่เธอรั้งไว้
"กว่าเราจะเตรียมรถคุณวาริชต้องสงสัยแน่ๆนะรุจช่วยดาวนะ"อติรุจนิ่งคิดกับคำพูดของหญิงสาวทีแรกเขาแทบจะตายเมื่อรู้ว่าเธอแต่งงานแต่พอเธอโทรมาเล่าทุกอย่างเขาก็เริ่มใจเย็นลงและมาหาเธอที่นี่
"ดาว..รุจขอเถอะเลิกเล่นได้แล้วดาวเป็นห่วงรุจนะ"อติรุจจับมือดาวิกาขึ้นมา
"ดาวรู้..ถ้าดาวตามหาคนที่ทำร้ายพี่ดาได้เมื่อไหร่ดาวสัญญาว่าจะเลิกทำแบบนี้แต่ตอนนี้รุจช่วยดาวนะ"ดาวิกาจับมืออติรุจแน่นขึ้นเขามองเธออย่างหนักใจก่อนจะตกลง
"แล้วที่แกแต๊ะอั๋งฉันเมื่อกี้อย่าไปเล่าให้ใครฟังนะเว้ย!!ฉันอาย"อติรุจพูด
"โธ่เอ้ย!!ฉันไม่ก็ทุเรศตัวเองเหมือนกันแหละอย่างแกน่าแต๊ะอั๋งตายแหละ"วาริชเบ้ปากก่อนจะนึกถึงตัวต้นเหตุและก็ได้ยินเสียงบึ้นมอเตอร์ไซด์จากด้านล่างเขารีบลุกตรงมาที่หน้าต่างทันที
"ไงเค๊ามอนค่ะสวีทฮาร์ต"ดาวิกายักคิ้วล้อเลียนเขาวาริชเม้มปากก่อนจะหันมาก็ไม่เจออติรุจแล้ว
"โธ่เว้ย!!ไอ้บื้อ"วาริชนั่งลงที่เตียงตัวเองก่อนจะฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้
"ดา....ดาขับมอเตอร์ไซด์ไม่เป็น"วาริชทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะพรวดลุกออกไปดาวิกาขับมาได้สักพักก็จอดตรงบริเวณสะพาน
"ดาวขอบใจรุจนะ"ดาวิกาพูด
"รุจทำได้ทุกอย่างเพื่อดาวเสมอ"อติรุจยิ้มตอบก่อนจะหยิบกระดาษขึ้นมาเช็ดหน้า
"มาดาวช่วย"หญิงสาวหยิบกระดาษทิชชูขึ้นมาก่อนจะเช็ดหน้าให้อติรุจ
"ดาวรู้ไหมเวลาดาวยิ้มดาวน่ารักมากเลยนะ"
"นึกไงมาชมดาวล่ะเนี่ย"
"จริงๆนะรุจขอแค่ได้อยู่ใกล้ดาวทุกวินาทีแบบนี้ก่อนที่รุจจะไม่โอกาส"
"รุจพูดอะไรดาวไม่ชอบเลย"
"ก็ได้ๆรุจจะไม่พูดโอเค๊"อติรุจยิ้ม
"พรุ่งนี้วันเกิดรุจแล้วสินะ..อยากได้อะไร"
"อืม....ขอให้ดาวมาอยู่กับรุจ"
"โหย...ก็ได้ๆที่ไหน"
"ที่สวนตรงข้างๆบ้านรุจน่ะโอเคไหม"
"ได้สิ"ดาวิการับปากก่อนจะยิ้มให้อติรุจถ้าไม่มีรถยนต์ใครขับเข้ามาเสียก่อน
"วาริช"ดาวิกามองชายหนุ่มเขามองเธออย่างเคืองๆ
"ที่แท้ก็มาอี้อ๋อกันอยู่ที่นี่นี่เอง..ดาคืนนี้มันคืนแต่งงานเรานะ"วาริชเสียงแข็งใส่หญิงสาว
"แต่แกแต่งกับดาแค่ในนาม"อติรุจลุกขึ้นโวยวาย
"แล้วแกมายุ่งอะไรด้วย!!ดากลับบ้านเดี๋ยวนี้"วาริชกระชากแขนดาวิกาก่อนจะผลักขึ้นรถไป
"ปล่อยดานะ!!!"อติรุจตรงเข้ามาต่อยวาริชเขาเซเล็กน้อยก่อนจะหยิบปืนขึ้นมา
"อย่านะวาริช!!!"ดาวิกาตรงมาขวาง
"รักกันมากจริงๆนะถ้าดาไม่ขึ้นรถผมจะฆ่ามัน"วาริชพูดอย่างเอาจริง
"คิดว่าฉันแกเหรอ"อติรุจพูดอย่างท้าทายก่อนที่ดาวิกาจะหันมาหาเขา
"ไม่เอาน่ารุจ..รุจกลับไปก่อนนะดาวสัญญาว่าพรุ่งนี้ดาวจะไปหานะ"ดาวิกามองอติรุจซึ่งเขาทำหน้าไม่พอใจแล้วมองไปที่วาริช
"กลับได้แล้ว!!"วาริชกระชากดาวิกาขึ้นรถอติรุจจะตรงเข้ามาช่วยแต่ถูกหญิงสาวห้ามไว้จนวาริชขับรถออกไป
"โธ่เว้ย!!!!"อติรุจโมโหก่อนจะต่อยเข้าที่พื้นอย่างแรง
"นี่คุณจะพาฉันไปไหน!!"ดาวิกาเสียงแข็งเมื่อมองทางและก็รู้ว่านี่ไม่ใช่ทางกลับบ้านของเธอ
"ในเมื่อฉันดีกับเธอแต่เธอทำแบบนี้ฉันก็ต้องลงโทษเธอ"วาริชตอบสายตายังมุ่งอยู่กับการขับรถดาวิกานิ่งอึ้งก่อนจะอ่านป้าย
"สัตหีบ"ดาวิกาพึมพำอ่านป้ายบอกทางและไม่นานพวกเขาก็มาถึงบ้านหลังหนึ่งที่มีทะเลอยู่ใกล้ๆ
"คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม"
"ลงมา"วาริชเปิดประตูรถแต่ดาวิกากลับไม่ยอมลงวาริชจึงอุ้มเธอขึ้นมา
"ปล่อยนะ!!!!"ดาวิกาดิ้นวาริชรีบอุ้มเธอเข้าไปในบ้านจนมาถึงห้องนอน
"นี่คุณ!!"ดาวิกาทำเสียงดุวาริชจึงกระตุกแขนจนหน้าของเธอมาอยู่ใกล้หน้าของเขา
"อยู่เฉยๆ"วาริชพูดก่อนจะวางหญิงสาวลงกับที่นอน
"เราจะนอนที่นี่"ชายหนุ่มพูดพลางเดินไปล็อคประตู
"เราหรือ??ไม่มีทาง!!"ดาวิกาลุกขึ้นวาริชจับเธอลงกับที่นอนก่อนจะขึ้นคร่อมเธอ
"นี่คุณจะทำอะไร!!"ดาวิกามองหน้าเขาชายหนุ่มกระตุกยิ้มก่อนจะเอื้อมมือไปปิดไฟแล้วยื่นหน้าเข้ามาหาเธอดาวิกาหลับตาปี๋วาริชยิ้มก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆเธอและโอบกอดเธอไว้
"วันนี้ฉันเหนื่อยมากนอนเถอะ"วาริชพูดดาวิกามองเขาที่ตอนนี้หลับตาพริ้มนั้นสินะวันนี้เขาคงเหนื่อยมากจู่หัวใจของดาวิกาก็รู้สึกแน่นๆขึ้นมาเธอพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะหลับตาลงในอ้อมกอดของวาริช
//////////////////
"ดา"วาริชเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นหญิงสาวยืนมองไปออกไปข้างนอกเขาตรงเข้ามากอดเธอและหอมแก้มก่อนที่จะมีเสียงเปิดประตู
"ดา"ชายหนุ่มขมวดคิ้วก่อนจะมองหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดซึ่งเธอมีหน้าตาเหมือนคนที่พึ่งเปิดประตูเข้ามาหญิงสาวในอ้อมกอดเขายิ้มอย่างอ่อนหวานผิดกับหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงประตูเธอมองเขาและผู้หญิงในอ้อมกอดเขาน้ำตาคลอเบ้า
"ดา!!!!"วาริชลุกขึ้นเหงื่อผุดตามกายนี่เขาฝันหรือนี่วาริชสะบัดหัวก่อนจะมองหญิงสาวที่นอนอยู่ข้างๆเขาซึ่งเธอยังคงนอนหลับอยู่วาริชค่อยๆก้มลงจูบหน้าผากเธอก่อนจะล้มตัวลงนอนแล้วกอดเธอเข้ามา
"ในฝันเมื่อกี้...อะไรกัน"
สายลมและเวลา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 22 ก.ค. 2558, 21:32:50 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 22 ก.ค. 2558, 21:38:01 น.
จำนวนการเข้าชม : 974
| << แต่งงาน | การตายของอติรุจ >> |
Zephyr 3 ส.ค. 2558, 23:01:52 น.
เอ้า มีมาเข้าฝันด้วย
เอ้า มีมาเข้าฝันด้วย