~ สายใย .. ไฟรัก ~


เส้นสายใย .. ใครกันหนอ .. ที่ทอถัก
เส้นสายรัก .. ใครจักสาน.. ขานคำขอ
เส้นทางเดิน .. ใครเหินห่าง .. ต่างเฝ้ารอ
ไฟรักพอ .. ต่อหัวใจ .. ให้อุ่นอิง




เธอ .. คือ เพื่อนสนิทของน้องสาวเพื่อนรัก

เขา .. คือ ผู้บริหารโรงแรมจอมเผด็จการ แต่กลับเป็นเพื่อนรักพี่ชายของเพื่อนสนิท

ทว่า ..

เธอ .. ในสายตาของเขา .. คือ คนอวดดี ยโส ที่ใช้เพื่อนเป็นทางผ่านไปสู่ความสำเร็จของตัวเอง

เขา .. ในสายตาของเธอ .. คือ ผู้ชายไร้เหตุผล เอาแต่ตนเองเป็นใหญ่

ที่สำคัญเหนืออื่นใด .. ทั้งเธอและเขา .. กำลังตกหลุมรักคนที่ไม่ควรจะรัก!




***************************

มัสลินปิดทริปพัทยา - เกาะเสม็ด และแหล่งท่องเที่ยวฝั่งอ่าวไทย หลังจากที่ต้องดูแลลูกทัวร์มาตลอดระยะเวลาร่วมสองเดือน เพราะเธอสลับเส้นทางหมุนเวียนกันกับพายพัด ที่ล่องใต้นำเที่ยวทะเลและเกาะทางฝั่งอันดามัน เมื่อกลับมาจากเวียงจันทน์หนนั้น

เสียดายก็แต่เมื่อเดือนก่อนที่พาคณะทัวร์เข้าพักโรงแรมมณเฑียร สวีท โฮเทล หญิงสาวไม่ได้พบกับรุ่นพี่ที่เป็นผู้จัดการฝ่ายต้อนรับส่วนหน้าของที่นั่น จากการสอบถามผู้ช่วยผู้จัดการทำให้ทราบว่า ศิรา ฟร้อนท์ ออฟฟิศ แมเนเจอร์ ที่เธอต้องการพบอยู่ระหว่างการทำงานนอกสถานที่

แฟ้มข้อมูลการจองทัวร์ของลูกค้ายังคงเปิดคา แต่ดวงตาสวยคมกลับเหม่อลอยเพราะคำบอกเล่าของผู้ช่วยฯว่า .. รุ่นพี่ของเธอไปกระบี่ และจุดหมายปลายทางอยู่ที่เกาะลาลัล

มัสลินหลับตาพลางขยับปากกาในมือเคาะเป็นจังหวะ ความคิดย้อนกลับไปเมื่อหลายปีก่อนที่เธอเพิ่งทำงานกับวิริยา ไทยทัวร์ ครั้งยังเป็นนักศึกษาโปรแกรมท่องเที่ยว และได้มาทำงานพิเศษกับบริษัททัวร์แห่งนี้ ก่อนที่จะทราบในภายหลังว่า เจ้าของบริษัทคือป้าแท้ๆของพายพัดเพื่อนรัก

หญิงสาวจำได้ว่ามีอยู่วันหนึ่งช่วงที่พวกเธอกำลังวุ่นวาย กับการหาสถานที่จัดงานเลี้ยงให้รุ่นพี่ที่กำลังจะจบการศึกษา ซึ่งพายพัดต้องการให้เธอไปดูสถานที่ด้วยกัน แต่เนื่องจากติดงานพิเศษจึงจำต้องปฏิเสธไป

สิ่งที่บังเอิญได้พบ และจดจำได้ดีระหว่างการทำงานคือ วันนั้นที่มณเฑียร สวีท เธอได้เห็นนายทหารเรือมาดเท่ ยืนเด่นเป็นสง่าเหมือนกำลังรอใครบางคน และเพียงไม่กี่วินาทีรุ่นพี่ที่เธอคุ้นเคยก็ก้าวเข้ามา

มัสลินเปิดเปลือกตาดึงตนเองกลับมาสู่ปัจจุบัน หากความคิดยังคงโลดแล่นต่อไป

หญิงสาวไม่ได้แปลกใจเท่าใดนัก เรื่องความสัมพันธ์ของหนุ่มนายทหารเรือ ที่เธอรู้ดีว่าเขาคือใคร กับศิรา นักศึกษาฝึกงานการโรงแรมรุ่นพี่ ที่กำลังจะสำเร็จการศึกษาในไม่ช้า ของห้วงเวลาเมื่อ ๔ ปีก่อน

แต่กลับประหลาดใจมากกว่าหลายเท่า เมื่อพายพัดเป็นคนมาระบายความอึดอัดให้เธอฟังเองว่า ไม่เข้าใจทั้งพี่ชายและสาวรุ่นพี่เลย ในเมื่อตกลงคบหากัน ท่ามกลางการยอมรับและต้อนรับอย่างดี

หากฝ่ายหญิงกลับขอร้องราวต้องการประวิงเวลาออกไปก่อน อ้างว่าด้วยเหตุผลทางครอบครัวของชายคนรัก ซึ่งเป็นทายาทนายพลเรือแห่งราชนาวีไทย พ่วงการเป็นเจ้าของโรงแรมใหญ่ชื่อดังกลางกรุง มันทำให้เธอเกิดความกังวลอย่างเห็นได้ชัด

แน่นอนว่า เพื่อความสบายใจของฝ่ายหญิงจึงไม่มีใครขัดข้อง เพราะเพื่อนรักของมัสลินยืนยันหนักแน่นว่า พี่กรีของเธอรักจริงหวังแต่ง

แล้วสุดท้ายยิ่งกว่าฐานะหน้าตาทางสังคม หน้าที่การงานก็ยังเข้ามามีบทบาทเป็นบททดสอบความรักของทั้งคู่ ด้วยระยะทางที่ห่างไกลกันกว่าเดิม

มัสลินสลัดศีรษะไปมาขับไล่บางสิ่งที่รบกวนจิตใจมาหลายเดือน .. มันคล้ายกับเป็นลางสังหรณ์ถึงความวุ่นวาย ในเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องของเธอสักนิด แต่กลัวว่า เมื่อถึงเวลานั้นจะหนีมันไปไม่พ้น

"ฟุ้งซ่านน่า .. เรื่องของคนอื่น ไม่เกี่ยวกับเราสักหน่อย"




มัสลินผ่อนลมหายใจคล้ายเหนื่อยหน่ายตัวเอง แล้วกลับมานึกถึงเรื่องการทำงานในแวดวงธุรกิจท่องเที่ยว ที่ซึ่งทำให้เธอได้พบปะผู้คน เพื่อนพ้องรุ่นพี่รุ่นน้องที่เรียนจบมาในสายวิชาเดียวกัน รวมถึงศิราที่ตำแหน่งหน้าที่ก้าวไกลในวัยล่วงเบญจเพสไปแค่เพียงปีสองปี

จะว่าไปแล้วแวดวงนี้ก็ไม่ได้กว้างใหญ่เลยจริงๆ ไม่เช่นนั้นคนจากฟากฝั่งทะเลคงไม่มีทางติดต่อปฏิสัมพันธ์กันได้

"ทำอะไรอยู่ลูก .. ลินิน"

เสียงเรียกชื่อนุ่มนวลบอกถึงความเอ็นดู ทำให้มัสลินต้องหันไปยังที่มาของเสียง แล้วก็พบว่าเจ้าของบริษัทวิริยา ไทยทัวร์ ยืนยิ้มอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนี่เอง หญิงสาวจึงยิ้มตอบสาวใหญ่ที่เธอให้ความเคารพและนับถือ เสมอด้วยญาติผู้ใหญ่คนสำคัญ

"คุณป้า .."

"ว่าไงจ๊ะ .. ป้าเห็นหนูนั่งเหม่อ ใจลอยไปไหนกัน หรือเบื่อทำงานกับป้าแล้ว"

"คุณป้าอย่าพูดแบบนี้สิคะ .. แต่ถ้าไม่โกหกตัวเอง หนูก็เบื่อจริงๆล่ะค่ะ ปิดทริปมาหลายวันแล้ว ยิ่งช่วงนี้ก็หมดโปรโมชั่น หมดโปรแกรมทางตะวันออก แพ็คเกจจองกว่าจะได้ไปก็อีกสองสามเดือน มีแต่งานอีกฝั่งแถมยัยพายก็เก็บไปหมด หนูเลยว่างจนไม่รู้จะทำอะไรค่ะ"

วิริยาอมยิ้มกับคำบ่นของหญิงสาว ที่ยังเป็นสาวน้อยในสายตา .. เวลา ๔ ปี ช่างรวดเร็วราวติดปีก เด็กสาวนักศึกษาคนหนึ่งที่มาขอทำงานพิเศษ ทำงานด้วยใจรัก อดทนและทุ่มเท จนสามารถช่วยงานในบริษัทของเธอได้ทุกอย่าง

ที่สำคัญ มัสลินยังเป็นเพื่อนสนิทของพายพัด หลานสาวสุดที่รักของเธออีกด้วย

บางครั้งวิริยาก็อดคิดไม่ได้ว่า ถ้าเธอมีลูกชายหลานชายอีกสักคน ก็อยากจะได้แนะนำให้รู้จักกับผู้หญิงดีๆ ที่มีทั้งความสวย ความสามารถ และอีกบางสิ่งที่ไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่าใครเลย

"ป้าเชื่อแล้ว ว่าหนูเบื่อจริงๆ งานเอกสารอะไรก็จัดเก็บจัดทำเรียบร้อย จนป้าไม่ต้องเหนื่อยเลย ป้าตัดสินใจไม่ผิดจริงๆที่ให้ลินินดูแลที่นี่ ส่วนยัยพายก็ขึ้นล่องแล้วแต่เจ้าตัวเขา"

"คุณป้าคะ .."

มัสลินเอ่ยขึ้นราวกับมีคำถาม จนวิริยาที่ยืนอยู่ไม่ห่างเลิกคิ้วอย่างสนใจว่า เพื่อนของหลานสาวจะพูดอะไรต่อ

ทว่า เจ้าตัวกลับกลืนความสงสัยลงคอ มันไม่เหมาะสมเลยที่เธอจะอยากรู้เรื่องส่วนตัวของคนอื่น แล้วเก็บมาถามด้วยความใคร่รู้ แต่เมื่อตระหนักได้ว่าไม่ควร หญิงสาวจึงเปลี่ยนประเด็นทันควัน

"อีกสองสามวันพายก็กลับมาแล้ว ให้หนูไปช่วยพายได้ไหมคะ เรามีทริปใหญ่ก่อนที่เขาจะปิดเกาะช่วงกลางปี .. ถ้าคุณป้าไม่ว่าอะไรนะคะ"

"ได้สิจ๊ะ คนเคยทำงานเอาท์ดอร์ จะให้มาอุดอู้แต่ในออฟฟิศได้ยังไง ไม่ต้องห่วงหรอกจ้ะ ว่าป้าจะไม่มีคนช่วยทำงาน"

"ขอบคุณค่ะคุณป้า .. ถ้าคุณป้ามีอะไรจะให้หนูทำ หนูยินดีและเต็มที่เสมอค่ะ"

วิริยาพิศดวงหน้าอ่อนเยาว์ที่แทบจะไร้การปรุงแต่ง หากประดับด้วยนันย์ตาแจ่มใสเจิดจ้าระยิบระยับ

ยามมัสลินยิ้มแย้มอ่อนหวานก็ดูน่ารักน่าเอ็นดู .. ยามเคร่งขรึมจริงจังเธอก็น่าเกรงขามอยู่ไม่น้อย

แล้วก็อดนึกถึงว่าที่ลูกสะใภ้ของเธอไม่ได้ รายนั้นสงบเสงี่ยมอ่อนน้อมถ่อมตัว จนแทบจะเรียกได้ว่าเจียมตน แต่ถ้ามองให้ลึกๆลงไป หญิงสาวที่ลูกชายของเธอปักใจนั้น สุดแสนจะเปราะบางและต้องการการปกป้องคุ้มครอง ซึ่งฉัททันต์ก็เฝ้าทะนุถนอมความรักอย่างดีเรื่อยมา

วิริยาเห็นด้วยกับความคิดของศิราส่วนหนึ่ง ที่ว่าชายหนุ่มและหญิงสาวควรจะมีเวลาศึกษาซึ่งกันและกัน เพราะอดีตของตน .. ที่ผิดพลาดไป จึงเข้าใจที่ศิราต้องการรอเวลา รอวันที่เหมาะสมเมื่อทั้งคู่มีความพร้อมทั้งกายและหัวใจ

ส่วนที่ไม่เคยเห็นด้วยกับคนรักของบุตรชายเลย คือ การคิดในเรื่องความแตกต่างทางฐานะมากเกินไป .. หากรักและมั่นคงต่อกัน ไฉนจึงไม่หนักแน่นและยอมรับตัวตนของกันและกัน .. ให้มากกว่านี้

สองหญิงต่างวัยมีเรื่องที่ต้องครุ่นคิดไม่ต่างกัน หากใครจะรู้ว่า มันอาจจะบังเอิญมาทับซ้อนกันเข้า ในวันหนึ่งก็เป็นได้





หลังจากเพลิงกัลป์เรียกประชุมผู้จัดการทุกฝ่าย ตั้งแต่ฝ่ายต้อนรับ แม่บ้าน บัญชี จัดเลี้ยงซึ่งดูแลห้องอาหารควบคู่ไปด้วย รวมไปถึงฝ่ายรักษาความปลอดภัย เพื่อรับทราบผลการดำเนินงานของแต่ละแผนก ตลอดจนรับฟังแนวคิดและปัญหาที่จะนำมาปรับปรุงโรงแรมรู้ค รีสอร์ท แอนด์ สปา ให้เติบโตในธุรกิจโรงแรมได้ไม่แพ้ใคร

ทว่า ประธานแห่งรู้คก็ต้องยอมรับ พวกเขายังมีศักยภาพไม่พอที่จะไปต่อกรกับโรงแรมใหญ่ อย่าง คิง เซอร์เพนท์ ออฟ เดอะ เซาท์ ซี ที่ถึงพร้อมในทุกๆด้าน

สิ่งที่ทำได้คือ ไมตรีที่หยิบยื่นให้แก่กันในฐานะพันธมิตรทางธุรกิจ

แต่นั่นไม่ได้ทำให้เพลิงกัลป์ระเริงยินดีมากนัก เพราะการเติบโตแบบก้าวกระโดดของโรงแรมยักษ์ใหญ่ มันหมายถึงต้องใช้เงินตรามหาศาล

ด้วยภาพลักษณ์ที่หรูหรามีระดับเช่นนั้น มันไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มแปลกใจเลย เมื่อมีข่าวเล็ดลอดออกว่า บุคคลที่จะเข้าพักคิง เซอร์เพนท์ ล้วนแล้วแต่อยู่ในแวดวงสังคมชั้นสูง ทั้งภายในและต่างประเทศ

เพลิงกัลป์เข้าใจธรรมชาติของธุรกิจเป็นอย่างดี โดยเฉพาะแวดวงการโรงแรมและท่องเที่ยว ว่ามันมีทั้งขาขึ้นและขาลง

ข้อสังเกตเด่นชัดอย่างหนึ่ง ในการทำธุรกิจกับธรรมชาติคือ ห้วงเวลาที่จะแสวงหาผลประโยชน์จากมัน และที่เกาะลาลัลแห่งนี้ก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น

ฤดูกาลที่เกาะจะเปิดรับนักท่องเที่ยว เพื่อชมความงามตามเกาะแก่ง ความงามแห่งโลกใต้ทะเล จะอยู่ในช่วงปลายปีจนถึงกลางปีของปีถัดไป แล้วมรสุมก็เข้ามาเยือนแทนนักท่องเที่ยว

เมื่อถึงหน้ามรสุมทุกกิจกรรมทางทะเลต้องถูกระงับ ไม่มีใครอยากเอาธุรกิจไปเสี่ยงกับความรับผิดชอบต่อชีวิตและทรัพย์สิน ซึ่งทุกคนที่นี่ต่างรู้ดี

และเมื่อการท่องเที่ยวชะลอตัว หนทางที่จะทำให้อยู่รอดได้คือ การปรับตัวให้เหมาะสม เพื่อรอให้ถึงฤดูกาลท่องเที่ยว ที่จะเวียนมาอีกครั้ง

โรงแรมอื่นมีระบบการจัดการอย่างไร ที่รู้คเองก็ไม่ต่างกัน ทั้งนี้เพื่อให้ผ่านพ้นช่วงซบเซาของหน้าโลว์ซีซั่นไปให้ได้

การรับนักท่องเที่ยวลองเทอม หรือ หยุดยาวแรมเดือน คือทางออกและมันก๋ได้ผลเป็นอย่างดี

แต่ที่เพลิงกัลป์รู้มา คิง เซอร์เพนท์ อยู่นอกกรอบในทุกๆเรื่อง เหมือนกับว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยที่จะไม่มีลูกค้าเข้าพัก ในช่วงฤดูมรสุมเช่นนี้

การประชุมสิ้นสุดลงในห้องเหลือเพียงเพลิงกัลป์กับเวหา ที่ยังมีเรื่องค้างคาต่อเนื่อง .. เรื่องส่วนตัว

"มีอะไรจะบอกพี่มั้ย .. ฟ้า"

"เรื่องอะไรคะ .. ประชุมจบแล้ว ฟ้าต้องไปเตรียมเรื่องเยี่ยมเอเจนซี่ของเราก่อนปิดซีซั่น .."

เพลิงกัลป์หรี่ตามองน้องสาว ที่ดูท่าว่าคงจะไม่ยอมพูด 'ความจริง' แน่ๆ

ความจริงที่ว่า เวหารู้จักและสนิทสนมกับศิรา ก่อนหน้าที่เขาจะได้พบหญิงสาวที่โรงแรมมณเฑียร สวีท โฮเทล .. ซึ่งทั้งคู่อาจจะรู้จักคบหากันมานานกว่านั้นอีก

"แล้ว เดี๋ยวนี้ไม่ได้คุยกับเพื่อนคนที่มีปัญหากับแฟนบ่อยๆแล้วเหรอ"

"คะ .. พี่ไฟพูดอะไร ฟ้างงไปหมดแล้ว .. ฟ้าว่า ฟ้าไปทำงานดีกว่า"

เวหาเริ่มรู้ตัวแล้วว่า พี่ชายของเธอต้องการอะไร งานจึงเป็นทางเลี่ยงทางเลือกเดียว ที่จะพาเธอไปให้พ้นสถานการณ์ล่อแหลมตรงหน้า

"พี่สงสัย .. อะไรบางอย่าง .."

เพลิงกัลป์เกริ่มนำ เว้นระยะเพื่อจับสังเกตสีหน้า แววตาที่ฉายความผิดปกติของน้องสาว .. ออกมาชัดเจน

"ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ ฟ้ามักจะมีเรื่องเพื่อนมาเล่าให้พี่ฟัง .. ยอมรับเลยก็ได้ พี่รำคาญเพื่อนคนนี้ของฟ้ามาก .. แต่ก็นะ จากที่ฟังๆ ดูท่าว่า เพื่อนฟ้าคนนี้จะมีเรื่องให้คิดมากจนเป็นทุกข์ แล้วต้องมาระบายให้ฟ้าฟัง .. แล้วพอฟ้าทำอะไรไม่ได้ ก็เลยต้องมาระบายต่อกับพี่อีกที .."

"เอ่อ .. ฟ้าขอโทษค่ะ ทำไมพี่ไฟไม่บอกแต่แรกคะ ฟ้าจะได้ไม่เล่า .. ไม่สร้างความรำคาญใจให้"

ชายหนุ่มเอนพนักเก้าอี้มองน้องสาวทุกอิริยาบถ ทีแรกเขาก็ไม่ได้สงสัยเอะใจอะไร กระทั่งเมื่อเดือนก่อนที่ศิรามาที่นี่ ในช่วงที่เวหาล้มป่วยกะทันหันพอดี ความเป็นห่วงเป็นใยที่แขกคนสำคัญของเขามีต่อผู้ประสานงาน ซึ่งอยู่ในตำแหน่งเดียวกันมีมากเกินกว่าธรรมดาในสายตาเขา



เมื่อเวหาฟื้นไข้และศิรายังคงพักอยู่ที่รู้คเป็นเวลาสองสัปดาห์ หลังจากเซ็นสัญญาธุรกิจในนามตัวแทนร่วมกันเรียบร้อยแล้ว เพลิงกัลป์จึงค่อยสังเกตเห็นความสัมพันธ์ของหญิงสาวทั้งสองชัดเจนทีละน้อย

"จริงๆมันก็ไม่ใช่เรื่องสลักสำคัญอะไร ถ้าเพื่อนของฟ้าคนนั้นจะอับจนหนทาง แก้ปัญหาของตัวเองไม่ได้ จนต้องหาที่พึ่งพิงหรือปรึกษาปัญหาส่วนตัว .. มันก็เลยทำให้พี่มองเขาติดลบมาตลอด ..

แต่ว่า .. นานวันเข้า พี่ก็รู้สึกสงสารนะ อีกอย่างเท่าที่จำได้ ฟ้าเล่าว่าเพื่อนมีปัญหา แต่ไม่เคยเล่าเลยนี่ ว่าเขาขอความช่วยเหลือ หรืออาศัยไหว้วานให้เราหาทางช่วยยังไง เหมือนกับแค่ขอมีคนรับฟัง แล้วก็ปลอบใจกันเท่านั้น"

"พี่ไฟ .. จำได้ขนาดนั้นเลยเหรอคะ ฟ้าก็แค่หงุดหงิด เพราะช่วยเพื่อนไม่ได้ ถึงมาบ่นให้พี่ไฟช่วยฟัง .. นะ .. เอ่อ เพื่อนฟ้าเขาใจแข็งค่ะ ถ้าฟ้าไม่โอนอ่อนฟังเขาระบาย เขาคงเก็บเงียบทุกข์อยู่คนเดียว .. ฟ้าสงสารเพื่อน แต่ปัญหาของเขา เขาก็ไม่ได้เล่าให้กระจ่าง อมพะนำจนฟ้าอึดอัด รู้แต่ว่าไม่เข้าใจกันกับแฟน .. แค่นั้นล่ะค่ะ"

เวหาหลวมตัวจนได้ เมื่อเห็นเพลิงกัลป์เอ่ยถึงเรื่องเก่าที่เธอเล่าอยู่บ่อยครั้ง ยามเธอหงุดหงิดไปถึงผู้ชายคนนั้นจนโมโห แล้วเพราะคิดว่า การเล่าให้พี่ชายฟังคงไม่มีอะไรมากไปกว่าเป็นการระบาย สิ่งที่คับข้องใจเพียงแต่เธอไม่ได้ระบุตัวตนบุคคลที่กล่าวถึงให้เป็นที่เสียหาย

"แล้วฟ้าจะบอกพี่ได้หรือยัง .. หรือต้องให้พี่รู้เอง .. การปิดบังกับการโกหก เส้นแบ่งของมันแทบจะไม่ต่างกันเท่าไรหรอกนะ"

เพลิงกัลป์ให้โอกาสเวหาสารภาพ 'ความจริง' ต่อความสัมพันธ์ของศิรา พอๆกับลุ้นในใจด้วยว่า จะใช่อย่างที่เขาคิดหรือเปล่า .. คนมีเจ้าของที่เขาควรตัดใจ

หรือ จะก้าวเข้าไปช่วยแก้ปัญหา .. ในชีวิตของเธอดี

"เรื่อง .. เรื่องเพื่อนของฟ้าน่ะหรือคะ .. เอ่อ ฟ้าก็เล่าไปหมดแล้ว .. มี .. เอ่อ มีแค่นั้นล่ะค่ะ"

"แต่จะไม่ยอมบอกพี่ว่า เพื่อนคนนั้น กับคุณศิรา เป็นคนๆเดียวกัน .. งั้นสินะ"

เวหาเบิกตาโพลงกับคำพูดตรงไปตรงมาของพี่ชาย .. เขารู้แล้ว .. รู้ได้ยังไงกัน!

ปฏิกิริยาของน้องสาว ทำให้เขาผุดรอยยิ้มดุดันที่ทำให้อีกฝ่ายถึงกับหน้าซีดสลดลงวูบหนึ่ง สีหน้าของชายหนุ่มที่เวหาเคยบอกว่าใจดียามอยู่กับครอบครัว แปรเปลี่ยนเป็นจริงจังขรึมเข้ม

"ทำไมต้องโกหกพี่ .. พี่ให้โอกาสก็ยังไม่ยอมบอกอีก"

"เปล่านะคะ .. ไม่ใช่อย่างนั้น .. เรามีเหตุผล .. ฟ้ากับน้ำมีเหตุผลค่ะ .. พี่ไฟ"

"ยอมรับได้เสียที ว่าพวกเธอรู้จักกัน ไม่สิ ต้องเรียกว่า เพื่อนรักกันจริงๆ .. แล้วเหตุผลอะไรนักหนา ถึงกับบอกไม่ได้ นี่ถ้าพี่ไม่สงสัยไม่สังเกต .. คงต้องเป็นตัวตลกโง่ดักดานไปอีกนานเลย .. ใช่มั้ย"

ยิ่งพูดเพลิงกัลป์ก็ยิ่งรู้สึกถึงแรงโทสะของตน ชายหนุ่มไม่เข้าใจเลยว่า เหตุใดเวหาจึงทำกับคนในครอบครัว .. ทำกับพี่ชายคนเดียวของเธอแบบนี้ มือของเขากำแน่นอย่างควบคุมอารมณ์ เขาจะรอฟังเหตุผลของเวหาอีกสักหน่อย ว่ามันสามารถทำให้ยอมรับได้หรือไม่

"ฟ้าขอโทษค่ะ .. ฟ้าผิดเองที่ไม่บอกพี่ไฟ พวกเรารู้จักกันมาตั้งแต่สมัยเรียน พี่ไฟไปอยู่เมืองนอกไม่สนใจที่บ้านนี่คะ ว่าใครจะเป็นยังไงกันบ้าง ฟ้าก็มีสังคมของฟ้า มีเพื่อนของฟ้า .. น้ำเป็นเพื่อนรัก เป็นคนเดียวที่รับฟังเวลาฟ้าไม่สบายใจ เหมือนกับที่ฟ้ารับฟังน้ำ ..

จนถึงตอนนี้ก็เถอะ พวกเรายังเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือ หน้าที่การงาน น้ำเขาเจียมตัวว่าเขาไม่มีอะไรเหมือนฟ้า เขาพยายามมาตลอด .. ก็ชีวิตน้ำเน่าเคล้าน้ำตาของ 'เพื่อนคนนั้น' ที่พี่ไฟบอกว่า 'น่ารำคาญ' นั่นล่ะค่ะ .. เพื่อนคนนั้น คือ ศิรา .. คือน้ำ เพื่อนรักของฟ้า ที่ตอนนี้กำลังลัคกี้ อิน เกม แต่ อันลัคกี้ อิน เลิฟ"

ความกดดันจากเพลิงกัลป์ ที่กำลังจะตราหน้าเวหาว่า เธอโกหกพี่ชายตัวเองได้ลงคอ ทำให้เธอพรั่งพรูคำพูดมากมาย จนคนฟังที่ตั้งใจฟังอยู่แล้ว งันไปชั่วอึดใจ ไม่คิดว่าปัญหาของตนเองตั้งแต่สมัยจบมัธยมปลาย แล้วไปเรียนต่อการโรงแรมที่ต่างประเทศ จะมีผลกระทบมาถึงน้องสาวไม่น้อยเลยทีเดียว

อีกทั้งยังได้ข้อมูลสำคัญของคนที่เพลิงกัลป์ให้ความสนใจในขณะนี้ ว่าเธอกำลัง 'อันลัคกี้ อิน เลิฟ'

"เอาล่ะๆ .. พี่เข้าใจแล้ว .. แล้วทำไมต้องทำเรื่องง่ายให้เป็นเรื่องยากด้วย พี่ไม่ใช่คนแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวไม่ออกหรอกนะ"

..แต่ถ้าหากเรื่องงาน จะส่งเสริมหรือเป็นตัวช่วยเรื่องส่วนตัวได้ .. นั่นมันก็อีกเรื่องหนึ่ง ..

เพลิงกัลป์คลายโทสะที่พลุ่งพล่านได้อย่างรวดเร็วจนเหลือเชื่อ เพราะเห็นจริงว่าตนก็มีส่วนผิดในเรื่องที่ดื้อรั้นหันหลังให้ครอบครัวไปเสียนาน ก่อนจะนิ่งฟังอย่างตั้งใจเมื่อเวหาเริ่มปรับน้ำเสียงตระหนกจนต้องละล่ำละลักพูดในคราวแรก ให้สุขุมเยือกเย็นขึ้นได้ในไม่กี่นาที

"น้ำเขาหยิ่งในศักดิ์ศรีค่ะ .. ฟ้าเคยบอกแล้ว งานคืองาน ไม่เกี่ยวกับที่พวกเราเป็นเพื่อนกันสักหน่อย .. แต่น้ำเขาอยากให้ทางมณเฑียร สวีท ยอมรับความสามารถมากกว่าจะให้ใครมาพูดได้ว่า ใช้เส้นสายหรือความสัมพันธ์ส่วนตัว"

"เรื่องแบบนี้ มันหนีไม่พ้นหรอกฟ้า .. เราจะต้องไปสนใจทำไม"

ชายหนุ่มรู้สึกว่า ยิ่งได้รู้จัก รู้ความคิดของศิรา ก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกทึ่งในความเป็นตัวของตัวเองของหญิงสาวเหลือจะกล่าว แต่มันกลับย้อนแย้งกับเรื่องราวส่วนตัวไม่น้อย .. ผู้หญิงเก่งแต่มีจุดอ่อนที่ความอ่อนไหวและเปราะบาง

เขาอยากรู้นักว่า ผู้ชายคนไหนกันที่กล้าทำร้ายจิตใจ .. ผู้หญิงคนนี้ได้ลงคอ





เพลิงกัลป์ออกมาเดินเล่นลัดเลาะฟองคลื่นริมหาดอย่างเคย ตะวันฉายฉาบท้องฟ้าทอดแสงก่อนลาลับอาบร่างสูงเกิดเงาทาบบนพื้นทราย

การเปิดอกพูดคุยกับเวหาทำให้ชายหนุ่มต้องคิดทบทวนตัวเองในหลายๆเรื่อง จากที่เคยนึกไปเองว่า ไม่มีเขาสักคน มันก็ไม่ได้มีผลกระทบต่อครอบครัวเขามากมายนัก ซึ่งนั่น เป็นความคิดที่ผิดพลาดพอดู

กี่ครั้งแล้วกับการคิดเองเออเอง .. จนทำให้คนในครอบครัวเสียใจ

เรื่องใหญ่ที่สุดเห็นจะเป็น การคิดว่าคุณเวหนนอกใจคุณกัลปา มารดาของตัวเอง และคุณกัณหา มารดาเลี้ยงที่มีศักดิ์เป็นน้าสาว ซึ่งคอยเลี้ยงดูเขาหลังจากแม่แท้ๆเสียชีวิตในวันที่เขามีวัยเพียง ๘ ขวบ

หลักฐานบางอย่างที่ได้พบเมื่อเข้าสู่วัยรุ่น ชี้นำให้ชวนสงสัยว่า บิดาแอบไปมีความสัมพันธ์ลับๆกับผู้หญิงคนหนึ่ง แถมลูกชายของผู้หญิงคนนี้ยังมาเรียนโรงเรียนเดียวกับเขาอีก

แต่ความอารมณ์ร้อนของเขา อาจเป็นข้อดีในบางสถานการณ์ก็ได้ เมื่อไม่เข้าใจก็คิดจะ ‘เคลียร์’ กันไปให้จบๆไป ที่ไหนได้มันกลับกลายเป็นว่า ทำให้เขาได้เพื่อนรักเพื่อนสนิทเพิ่มอีกคน แล้วคลี่คลายไปในทางที่ดีในเวลาต่อมา

“เฮ้อ ..”

“เป็นอะไรคะพี่ไฟ .. ถอนหายใจซะยาว .. สงสัยพายคงจะเตี้ยจนพี่ไฟมองไม่เห็น”

พายพัดทักทายเพื่อนสนิทของฉัททันต์พี่ชายคนเดียวของเธอ เมื่อเห็นว่า คงจะกำลังคิดอะไรเพลินๆจึงเดินไม่มองทาง จนเธอต้องส่งเสียงออกไป

“อ้าว น้องพาย .. มาเดินอะไรแถวนี้ จะมืดแล้ว .. เดี๋ยวก็ได้ ..”

เพลิงกัลป์ได้สติคืนมาก่อนจะมองรอบกายว่า เขาเดินเรื่อยมาจนเกือบจะถึงแนวเวิ้งโขดหิน ด้วยความเป็นห่วงน้องสาวของเพื่อนจึงเอ่ยเตือน ดีว่ายั้งคำบางคำไว้ได้ทัน .. เกิดอุบัติเหตุเหมือนยัยคนอวดดีนั่นหรอก

“คะ .. แถวนี้มีอะไรหรือคะพี่ไฟ .. พายเพิ่งเดินมาก่อนหน้าไม่นาน ขี้เกียจไปต่อ กำลังจะกลับก็เห็นพี่ไฟพอดี”

“มี .. เอ่อ ไม่มีอะไร แต่มันอันตรายไง เกิดล้มเลิ้มไปใครจะเห็น”

“อ๋อ .. พายเข้าใจแล้วค่ะ .. ว่าพี่ไฟเป็นห่วงอะไร”

ประกายตาสดใสสะท้อนยิบๆของพายพัด เหมือนจะบอกเป็นนัยว่า รู้เท่าทันความคิดของเพลิงกัลป์ จนเขาต้องปฏิเสธพัลวัน แล้วเปลี่ยนหัวข้อสนทนาทันทีขณะหันหลัง ก่อนก้าวเดินเคียงข้างสาวน้อยกลับไปที่รู้คพร้อมกัน

“เปล่านี่ .. ไมได้ห่วงอะไรเลย .. แล้วน้องพายจะกลับพรุ่งนี้ใช่มั้ย”

“ค่ะ .. กรุ๊ปนี้มีลูกค้าพอๆกับรอบที่ลินินมา .. แต่รอบหน้าจะเยอะกว่านี้ .. ยังคิดอยู่ว่าจะไหวหรือเปล่า”

“ไม่ไหว? .. ก็แล้วทำไมไม่ให้เพื่อนมาช่วย ..”

พายพัดตีความคำพูด-ดันของเพลิงกัลป์ เป็นการเสนอความคิดที่เข้าท่าที่สุด .. เธอลืมไปได้อย่างไร

“จริงสิคะ .. ถ้าจำไม่ผิด ทริปอ่าวไทยหมดโปรโมชั่นแล้ว ก็เลยนิ่งๆ ชวนลินินมาลาลัลดีกว่า .. ไม่รู้จะเบื่อหรือยัง”

“คงไม่เบื่อหรอก .. น่าจะชอบด้วยซ้ำ” .. ที่ได้มาเจอใครบางคน .. ที่นี่

น้ำเสียงราบเรียบของเขาไม่ได้ทำให้หญิงสาวข้างกาย คิดไกลไปว่านี่คือคำกระทบกระเทียบ แต่น่าจะเป็นเพราะว่า เพื่อนสนิทของเธอ ชอบที่นี่จริงๆ

“ดีเลยค่ะ .. ทริปหน้าคงสนุกแน่ๆ พายจะได้ไม่เหงาด้วย .. ขอบคุณพี่ไฟนะคะ สำหรับคำแนะนำ”

เพลิงกัลป์ถึงกับทำหน้าพูดไม่ออกบอกไม่ถูกเลยทีเดียว เมื่อเจตนาที่แท้จริงของเขา กลับถูกกลบลบเลือนไปเพราะความคิดติดบวกของพายพัด จนเขาได้แต่หัวเราะเบาๆงึมงำในลำคอไม่ต้องการให้ใครได้ยิน

“นั่นสิ .. สนุกแน่”














************************************************************







โปรดติดตามตอนต่อไป ...


ขอขอบคุณทุกท่านที่ติดตามฮะ

แรมรติ

จำนวนการเข้าชม : 1291

เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account

Copyright (c) 2012 love-stories.net. All Rights Reserved. Designed by @windygallery