ยกเลิก
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: 4
หลังจากเหตุการณ์ที่ทำให้ฉันได้รู้ใจตัวเองในครั้งนั้น ฉันกับแอนดี้ก็ยังคงมีชีวิตเหมือนเดิม คือ เรายังคงทำหน้าที่ของเราตามปกติ ในขณะที่ตัวฉันเองรู้แก่ใจตัวเองดีว่า ‘รัก’ผู้ชายคนนี้ตั้งแต่ยังไม่รู้ว่าความรักคืออะไรเสียด้วยซ้ำ แอนดี้กลับบอกว่าเขาก็ไม่รู้หรอกว่า ‘ชอบฉันหรือเปล่า’ รู้แต่ว่าเขาปล่อยให้ฉันเป็นอะไรไปไม่ได้ ฉันรู้หัวใจตัวเองแต่กลับปล่อยให้มันหลงทางส่วนเขายังไม่รู้ใจตัวเองแต่เลือกที่จะเดินตามทางที่หัวใจเรียกร้อง ดังนั้นต่อแต่นี้ไปฉันจะไม่ปล่อยให้ตัวเองหลงทางอีก และฉันก็ควรจะให้โอกาสแอนดี้ด้วย หากการให้โอกาสของฉันจะทำให้คนที่ยืนเคียงข้างเขาไม่ใช่ฉัน ฉันก็ไม่เสียใจเพราะอย่างน้อยฉันก็ได้เลือกทำในสิ่งที่ถูกต้องแล้ว! ความรักไม่ใช่แค่การครอบครอง หากเรารักใครแล้วไม่สมหวัง มันก็เป็นเพียงความรู้สึก ที่เราสร้างมันขึ้นมาเพื่อหลอกตัวเองว่าอกหัก ทั้งที่ความจริงแล้วเรารักตัวเองมากเกินไปจนไม่สามารถทนความเจ็บปวดในหัวใจของตัวเองได้ต่างหาก ไม่ใช่เป็นเพราะว่าเรารักเขาหรอก!
ฉันยังคงไปเรียนและพักอยู่ในหอพักของมหาวิทยาลัย ส่วนแอนดี้เขาก็ยังไปถ่ายหนังถ่ายละครของเขาและเรียนมหาวิทยาลัยเปิดของรัฐควบคู่กัน มีบางวันในช่วงเสาร์อาทิตย์ที่เราเจอกันที่บ้านบ้าง เราหากิจกรรมเล็กๆเพลินๆทำกัน แอนดี้เขาเป็นแนวอารมณ์ศิลปินเยอะ สิ่งต่างๆที่เขาทำมักจะมาจากความรู้สึกล้วนๆ เช่น ปลูกต้นไม้ก็มักจะตั้งชื่อให้ต้นไม้ด้วยและเฝ้ารอวันที่พวกมันเติบโต เลี้ยงแมวเลี้ยงหมาก็พูดคุยกับพวกมันเหมือนกับมันเป็นคนและฟังเขารู้เรื่องอย่างนั้นล่ะ เขาจะดีใจเมื่อพวกมันยังอยู่และจะเสียใจมากเมื่อพวกมันต้องจากไป คุณเคยเห็นใครที่จัดงานศพให้สัตว์เลี้ยงมั้ยฉันหมายถึงการฝังศพพวกมันอย่างสมศักดิ์ศรีและยืนไว้อาลัยให้พวกมันราวกับการยืนไว้อาลัยให้กับบุคคลสำคัญน่ะ ฉันคนหนึ่งล่ะ ที่เคยเห็น...ไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะเป็นพวกอารมณ์อ่อนไหวมากมายขนาดนี้ ฉันเข้าใจแล้วล่ะว่าที่เขาเคยพูดว่าการถ่ายละครเรื่องหนึ่งมันจะทำให้เขาเครียดมาก เป็นเพราะเขาถอดตัวละครนั้นๆไม่ออกนั่นเอง การที่เราต้องแสดงเป็นใครสักคนเป็นระยะเวลาหลายเดือนบางทีมันก็ทำให้เราสับสนได้เหมือนกันว่าจริงๆแล้วเราเป็นใครกันแน่...จึงไม่แปลกที่เขาจะทิ้งช่วงการรับละครเป็นปีๆ ก็เพื่อจะกลับไปค้นหาตัวตนของตัวเองที่หายไป
“วันนี้นายจะให้ฉันช่วยต่อบทเรื่องอะไร” เวลาอยู่บ้านยังมีอีกกิจกรรมที่เราทำร่วมกันบ่อยๆคือ การซ้อมต่อบท ฉันมักจะได้เล่นเป็นตัวละครทุกตัวที่เขาต้องเข้าฉากด้วย โดยเฉพาะบทนางเอก หลังจากหยุดรับงานไปประมาณปีกว่า เขาก็กลับมารับงานอีกครั้ง ด้วยความที่เขาใส่ใจกับคาแรกเตอร์ตัวละครที่เขาเล่นทำให้เขาอดที่จะแสดงความคิดเห็นกับบทโทรทัศน์ที่เขียนขึ้นมาอย่างไม่สมเหตุสมผลเสมอ จะด้วยเขียนเพื่อเอาใจแฟนละครหรืออะไรก็ตาม ทำให้ผู้จัดหลายคนไม่พอใจ ดังนั้นช่วงหลังเขาจึงเลือกรับงานเฉพาะของผู้จัดที่รับเขาได้เท่านั้น อย่างเช่นเรื่องนี้ เขายื่นบทละครเรื่องหนึ่งมาตรงหน้าปื้งหนึ่ง เล่มหนามาก! ฉันรับมาเปิดอ่านเคร่าๆ
“เป็นแนวตบจูบนี่ ไม่น่าเชื่อเลยว่านายจะรับเรื่องนี้ แล้วเล่นคู่กับใครอ่ะ” ฉันทำเสียงตื่นเต้น ก็ใครจะไปคิดว่าพระเอกเรื่องมากที่ปฏิเสธบทจูบจริงทุกบท จะมารับละครที่จูบจริงทั้งเรื่อง พอเขาบอกชื่อนางเอกที่เล่นคู่กันยิ่งทำให้ฉันตื่นเต้นหนัก
“นั่นมันนางเอกเบอร์หนึ่งของช่องเลยนะ” ปกติแล้วพระนางมีสังกัดทั้งหลายยิ่งเป็นระดับเบอร์หนึ่งของช่องด้วยแล้วมักจะมีอภิสิทธิ์ที่จะเลือกคนที่จะเล่นคู่ได้ มีหลายเรื่องที่ผู้จัดวางตัวพระเอกคือแอนดี้ไว้แต่เพราะอยู่นอกสังกัดทำให้บทเหล่านั้นตกไปอยู่ในมือของพระเอกคนอื่นทั้งๆที่ความจริงแอนดี้ดูจะเหมาะและน่าจะเล่นได้ถึง!มากกว่า เรื่องนี้ทำไมเขาถึงเลือกแอนดี้มากกว่าจะเลือกเด็กของตัวเองนะ? หนึ่งล่ะผู้จัดที่สนิทกับเขา สองนางเอกที่เลือกพระเอกเอง! “นับว่านางตาถึงนะที่เลือกนายอ่ะ” คราวนี้เหล่าแฟนคลับได้ฟินกันกระจายแน่ อิอิ...ถึงจะต้องเสียจูบของเขาให้กับชะนีอื่นก็ตาม
ละครเรื่องนี้เป็นเรื่องของความรักผิดฝาผิดตัว พระเอกแค้นพี่นางเอกแต่เข้าใจผิดทำให้ไปฉุดนางเอกมาเพื่อแก้แค้น แล้วก็ตกหลุมรักกัน...เอ..มันคุ้นๆนะ ..แนวจำเลยรักชัดๆ
“ฉากที่นายต้องเล่นพรุ่งนี้คือ โห! ฉากปล้ำนางเอกเลยเหรอ! เข้าฉากครั้งแรกก็เอาซะแล้ว”
“ฉันต้องเล่นให้เหมือนใช่มั้ย” ฉันอ่านสิ่งที่ต้องทำหรือก็คือบทที่ฉันต้องเล่นนั่นเอง เป็นฉากที่พระนางทะเลาะกันเพราะความหึงหวงและเข้าใจผิด พระเอกกระชากแขนนางเอกเข้าไปในห้องนอน พร้อมกับผลักนางเอกล้มไปบนเตียงนอน...
“...ฉันมันคงเหมือนไอ้งั่งในสายตาของเธอใช่มั้ย..ฉันจะไม่ยอมขาดทุนแน่...ในเมื่อเธอยอมผู้ชายคนอื่นเพื่อแลกกับเงินได้..ฉันก็ควรจะได้ใช้สิทธินั้นเหมือนกัน!..”
...คือ! แอนดี้จริงจังมากไปป่าวอ่ะ นี่มันซ้อมนะ ..แล้วฉันก็...เล่นไปตามบทบาท!! นางเอกในนิยายไทย คือ
..ฉาด!..ตบหน้าพระเอก.. เพื่อให้เขากระชากไปจูบ.ไม่ใช่ เพื่อตอบแทนนํ้าใจวาจาที่กล่าวหากัน “คุณจะดูถูกฉันเกินไปแล้วนะ” ฉันมองเขาด้วยสายตาท้าทายที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อให้เขากระทำความป่าเถื่อนแบบนั้นกับฉัน!...เฮ่ย..ไม่ใช่..ผิดหวังระคนอ้อนวอนให้เขาใจเย็นลงและยอมฟังคำอธิบายจากฉันบ้าง แต่ไม่เป็นผล น้ำหนักที่ทาบทับมาบนร่างของฉันพร้อมกับสองมือที่ตะปบมาบนหัวไหล่ทั้งสองข้างอย่างไม่เบามือมันแทนคำตอบจากเขาว่า ฉันไม่มีสิทธิได้รับความเชื่อใจจากเขาอีกต่อไปแล้ว..เสื้อตัวบางขาดแควก! หลุดออกจากตัวเปิดเปลือยร่างกายท่อนบนต่อหน้าเขา..
..ตึ๊กตัก..ตึ๊กตัก..
สายตาของเขายามนี้ไม่ต่างจากราชสีห์ได้เหยื่อ.และเหยื่ออย่างฉันคงไม่มีทางรอด!.เขาตั้งใจกดร่างลงมาให้ฉันรู้สึก.แรงเสียดสีจากร่างหนาสร้างความปั่นป่วน.. หัวใจของฉันมันเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมานอกอก นึกถึงคำพูดที่เคยถามเขาว่า เราจะจูบกันได้มั้ย แล้วเขาก็ตอบว่าไม่เพราะกลัวจะยั้งใจไม่อยู่ ทำให้จากวันนั้นถึงวันนี้ ปากของฉันก็ยังบริสุทธิ์อยู่ แต่ตอนนี้..ฉันไม่แน่ใจ
แววตาเคียดแค้นจริงจังแต่แฝงไว้ด้วยความรักความหึงสะท้อนจากดวงตาเขา จมูกโด่งเป็นสันและริมฝีปากรูปกระจับที่ลอยอยู่เหนือใบหน้าเพียงไม่กี่นิ้ว ฉกวูบลงมาจนฉันตั้งตัวไม่ติด..เขากำลังจูบฉัน..จริงๆ!! เสื้อผ้าของฉันไม่เหลือปกปิดร่างตั้งนานแล้วเพราะถูกกระชากด้วยมือของเขา!อย่างไม่ปราณี..แล้วการกระทำของเขาต่อจากนี้จะมีความปราณีให้กันบ้างหรือเปล่านะ...ฉันหลับตายอมรับสิ่งที่จะเกิดเมื่อรู้แก่ใจว่าปากจะแข็งแค่ไหนแต่ใจไม่เคยแข็งกับคนๆนี้ได้เลย...
“นี่ๆ” แรงตบเบาๆที่แก้มทำให้ฉันสะดุ้ง.ง ตื่นจากภวังค์
“เธอเป็นอะไรของเธอ..ซ้อมบทอยู่ดีๆก็เหม่อไปเฉยๆ”
“เอ๊ะ!!???” ฉันนึกทบทวนทุกอย่างด้วยความรู้สึกเบลอๆ...เมื่อรู้ว่าอะไรเป็นอะไรก็รู้สึกอายจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนี สตรีไทยหื่นไม่แพ้ชาติใดในโลกจริงๆ
“นี่เธอคิดว่าเธอเป็นนางเอกจริงๆเหรอ...หึหึ..คิดไปได้ยังไง” เขาส่ายหัวและขำฉัน
ฉันโบกมือปฏิเสธพัลวัน “เปล่านะ”
“สีหน้าฟ้องขนาดนี้ยังจะเปล่าอีก” เขาว่าอย่างได้ที
“ฉันบอกว่าเปล่าก็เปล่าสิ” ก้มมองตัวเองที่ยังอยู่ใต้ร่างของเขา โล่งใจที่เสื้อผ้ายังอยู่ครบ พลางออกแรงผลักร่างที่หนักอึ้งของเขาออกไปจากร่าง แต่เขากลับไม่ลุกออกไปง่ายๆแถมยังมองฉันด้วยแววตาที่แปลกไปอีก เขาก้มลงมากระซิบที่ข้างหู เสียงที่ทำให้ฉันสะท้านหวามไหวไปถึงตับไตไส้พุง
“ถ้าวันนี้ฉันจะจูบเธอ..เธอจะว่ายังไง”
ฉันจะว่ายังไง..ยอมนายตั้งแต่หน้าประตูแล้ว! “แต่ฉันว่ามันไม่เหมาะนะ..มันอาจจะทำให้เลยเถิดไปถึงไหนๆ..” ...ตอบออกไปอย่างไม่ตรงกับใจตัวเองสักนิด
เขาหัวเราะหึๆ อย่างรู้ทัน “เหรอออออ..อ” แล้วปากของเขาก็ฉกวูบลงมา...มันคือความจริงไม่ใช่ความฝันอีกแล้ว...
"..ถึงเวลาถ่ายทำจริงๆนายจะจูบนางเอกคนนั้นแบบนี้หรือเปล่า..??"
“ถ้าอะไรๆก็จูบจริงแล้วจะมีแอ๊คติ้งไว้ทำไม” คือสิ่งที่เขาบอกฉัน..ในวันนั้นก่อนเราจะแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง...ตามปกติ!!
ฉันยังคงไปเรียนและพักอยู่ในหอพักของมหาวิทยาลัย ส่วนแอนดี้เขาก็ยังไปถ่ายหนังถ่ายละครของเขาและเรียนมหาวิทยาลัยเปิดของรัฐควบคู่กัน มีบางวันในช่วงเสาร์อาทิตย์ที่เราเจอกันที่บ้านบ้าง เราหากิจกรรมเล็กๆเพลินๆทำกัน แอนดี้เขาเป็นแนวอารมณ์ศิลปินเยอะ สิ่งต่างๆที่เขาทำมักจะมาจากความรู้สึกล้วนๆ เช่น ปลูกต้นไม้ก็มักจะตั้งชื่อให้ต้นไม้ด้วยและเฝ้ารอวันที่พวกมันเติบโต เลี้ยงแมวเลี้ยงหมาก็พูดคุยกับพวกมันเหมือนกับมันเป็นคนและฟังเขารู้เรื่องอย่างนั้นล่ะ เขาจะดีใจเมื่อพวกมันยังอยู่และจะเสียใจมากเมื่อพวกมันต้องจากไป คุณเคยเห็นใครที่จัดงานศพให้สัตว์เลี้ยงมั้ยฉันหมายถึงการฝังศพพวกมันอย่างสมศักดิ์ศรีและยืนไว้อาลัยให้พวกมันราวกับการยืนไว้อาลัยให้กับบุคคลสำคัญน่ะ ฉันคนหนึ่งล่ะ ที่เคยเห็น...ไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะเป็นพวกอารมณ์อ่อนไหวมากมายขนาดนี้ ฉันเข้าใจแล้วล่ะว่าที่เขาเคยพูดว่าการถ่ายละครเรื่องหนึ่งมันจะทำให้เขาเครียดมาก เป็นเพราะเขาถอดตัวละครนั้นๆไม่ออกนั่นเอง การที่เราต้องแสดงเป็นใครสักคนเป็นระยะเวลาหลายเดือนบางทีมันก็ทำให้เราสับสนได้เหมือนกันว่าจริงๆแล้วเราเป็นใครกันแน่...จึงไม่แปลกที่เขาจะทิ้งช่วงการรับละครเป็นปีๆ ก็เพื่อจะกลับไปค้นหาตัวตนของตัวเองที่หายไป
“วันนี้นายจะให้ฉันช่วยต่อบทเรื่องอะไร” เวลาอยู่บ้านยังมีอีกกิจกรรมที่เราทำร่วมกันบ่อยๆคือ การซ้อมต่อบท ฉันมักจะได้เล่นเป็นตัวละครทุกตัวที่เขาต้องเข้าฉากด้วย โดยเฉพาะบทนางเอก หลังจากหยุดรับงานไปประมาณปีกว่า เขาก็กลับมารับงานอีกครั้ง ด้วยความที่เขาใส่ใจกับคาแรกเตอร์ตัวละครที่เขาเล่นทำให้เขาอดที่จะแสดงความคิดเห็นกับบทโทรทัศน์ที่เขียนขึ้นมาอย่างไม่สมเหตุสมผลเสมอ จะด้วยเขียนเพื่อเอาใจแฟนละครหรืออะไรก็ตาม ทำให้ผู้จัดหลายคนไม่พอใจ ดังนั้นช่วงหลังเขาจึงเลือกรับงานเฉพาะของผู้จัดที่รับเขาได้เท่านั้น อย่างเช่นเรื่องนี้ เขายื่นบทละครเรื่องหนึ่งมาตรงหน้าปื้งหนึ่ง เล่มหนามาก! ฉันรับมาเปิดอ่านเคร่าๆ
“เป็นแนวตบจูบนี่ ไม่น่าเชื่อเลยว่านายจะรับเรื่องนี้ แล้วเล่นคู่กับใครอ่ะ” ฉันทำเสียงตื่นเต้น ก็ใครจะไปคิดว่าพระเอกเรื่องมากที่ปฏิเสธบทจูบจริงทุกบท จะมารับละครที่จูบจริงทั้งเรื่อง พอเขาบอกชื่อนางเอกที่เล่นคู่กันยิ่งทำให้ฉันตื่นเต้นหนัก
“นั่นมันนางเอกเบอร์หนึ่งของช่องเลยนะ” ปกติแล้วพระนางมีสังกัดทั้งหลายยิ่งเป็นระดับเบอร์หนึ่งของช่องด้วยแล้วมักจะมีอภิสิทธิ์ที่จะเลือกคนที่จะเล่นคู่ได้ มีหลายเรื่องที่ผู้จัดวางตัวพระเอกคือแอนดี้ไว้แต่เพราะอยู่นอกสังกัดทำให้บทเหล่านั้นตกไปอยู่ในมือของพระเอกคนอื่นทั้งๆที่ความจริงแอนดี้ดูจะเหมาะและน่าจะเล่นได้ถึง!มากกว่า เรื่องนี้ทำไมเขาถึงเลือกแอนดี้มากกว่าจะเลือกเด็กของตัวเองนะ? หนึ่งล่ะผู้จัดที่สนิทกับเขา สองนางเอกที่เลือกพระเอกเอง! “นับว่านางตาถึงนะที่เลือกนายอ่ะ” คราวนี้เหล่าแฟนคลับได้ฟินกันกระจายแน่ อิอิ...ถึงจะต้องเสียจูบของเขาให้กับชะนีอื่นก็ตาม
ละครเรื่องนี้เป็นเรื่องของความรักผิดฝาผิดตัว พระเอกแค้นพี่นางเอกแต่เข้าใจผิดทำให้ไปฉุดนางเอกมาเพื่อแก้แค้น แล้วก็ตกหลุมรักกัน...เอ..มันคุ้นๆนะ ..แนวจำเลยรักชัดๆ
“ฉากที่นายต้องเล่นพรุ่งนี้คือ โห! ฉากปล้ำนางเอกเลยเหรอ! เข้าฉากครั้งแรกก็เอาซะแล้ว”
“ฉันต้องเล่นให้เหมือนใช่มั้ย” ฉันอ่านสิ่งที่ต้องทำหรือก็คือบทที่ฉันต้องเล่นนั่นเอง เป็นฉากที่พระนางทะเลาะกันเพราะความหึงหวงและเข้าใจผิด พระเอกกระชากแขนนางเอกเข้าไปในห้องนอน พร้อมกับผลักนางเอกล้มไปบนเตียงนอน...
“...ฉันมันคงเหมือนไอ้งั่งในสายตาของเธอใช่มั้ย..ฉันจะไม่ยอมขาดทุนแน่...ในเมื่อเธอยอมผู้ชายคนอื่นเพื่อแลกกับเงินได้..ฉันก็ควรจะได้ใช้สิทธินั้นเหมือนกัน!..”
...คือ! แอนดี้จริงจังมากไปป่าวอ่ะ นี่มันซ้อมนะ ..แล้วฉันก็...เล่นไปตามบทบาท!! นางเอกในนิยายไทย คือ
..ฉาด!..ตบหน้าพระเอก.. เพื่อให้เขากระชากไปจูบ.ไม่ใช่ เพื่อตอบแทนนํ้าใจวาจาที่กล่าวหากัน “คุณจะดูถูกฉันเกินไปแล้วนะ” ฉันมองเขาด้วยสายตาท้าทายที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อให้เขากระทำความป่าเถื่อนแบบนั้นกับฉัน!...เฮ่ย..ไม่ใช่..ผิดหวังระคนอ้อนวอนให้เขาใจเย็นลงและยอมฟังคำอธิบายจากฉันบ้าง แต่ไม่เป็นผล น้ำหนักที่ทาบทับมาบนร่างของฉันพร้อมกับสองมือที่ตะปบมาบนหัวไหล่ทั้งสองข้างอย่างไม่เบามือมันแทนคำตอบจากเขาว่า ฉันไม่มีสิทธิได้รับความเชื่อใจจากเขาอีกต่อไปแล้ว..เสื้อตัวบางขาดแควก! หลุดออกจากตัวเปิดเปลือยร่างกายท่อนบนต่อหน้าเขา..
..ตึ๊กตัก..ตึ๊กตัก..
สายตาของเขายามนี้ไม่ต่างจากราชสีห์ได้เหยื่อ.และเหยื่ออย่างฉันคงไม่มีทางรอด!.เขาตั้งใจกดร่างลงมาให้ฉันรู้สึก.แรงเสียดสีจากร่างหนาสร้างความปั่นป่วน.. หัวใจของฉันมันเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมานอกอก นึกถึงคำพูดที่เคยถามเขาว่า เราจะจูบกันได้มั้ย แล้วเขาก็ตอบว่าไม่เพราะกลัวจะยั้งใจไม่อยู่ ทำให้จากวันนั้นถึงวันนี้ ปากของฉันก็ยังบริสุทธิ์อยู่ แต่ตอนนี้..ฉันไม่แน่ใจ
แววตาเคียดแค้นจริงจังแต่แฝงไว้ด้วยความรักความหึงสะท้อนจากดวงตาเขา จมูกโด่งเป็นสันและริมฝีปากรูปกระจับที่ลอยอยู่เหนือใบหน้าเพียงไม่กี่นิ้ว ฉกวูบลงมาจนฉันตั้งตัวไม่ติด..เขากำลังจูบฉัน..จริงๆ!! เสื้อผ้าของฉันไม่เหลือปกปิดร่างตั้งนานแล้วเพราะถูกกระชากด้วยมือของเขา!อย่างไม่ปราณี..แล้วการกระทำของเขาต่อจากนี้จะมีความปราณีให้กันบ้างหรือเปล่านะ...ฉันหลับตายอมรับสิ่งที่จะเกิดเมื่อรู้แก่ใจว่าปากจะแข็งแค่ไหนแต่ใจไม่เคยแข็งกับคนๆนี้ได้เลย...
“นี่ๆ” แรงตบเบาๆที่แก้มทำให้ฉันสะดุ้ง.ง ตื่นจากภวังค์
“เธอเป็นอะไรของเธอ..ซ้อมบทอยู่ดีๆก็เหม่อไปเฉยๆ”
“เอ๊ะ!!???” ฉันนึกทบทวนทุกอย่างด้วยความรู้สึกเบลอๆ...เมื่อรู้ว่าอะไรเป็นอะไรก็รู้สึกอายจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนี สตรีไทยหื่นไม่แพ้ชาติใดในโลกจริงๆ
“นี่เธอคิดว่าเธอเป็นนางเอกจริงๆเหรอ...หึหึ..คิดไปได้ยังไง” เขาส่ายหัวและขำฉัน
ฉันโบกมือปฏิเสธพัลวัน “เปล่านะ”
“สีหน้าฟ้องขนาดนี้ยังจะเปล่าอีก” เขาว่าอย่างได้ที
“ฉันบอกว่าเปล่าก็เปล่าสิ” ก้มมองตัวเองที่ยังอยู่ใต้ร่างของเขา โล่งใจที่เสื้อผ้ายังอยู่ครบ พลางออกแรงผลักร่างที่หนักอึ้งของเขาออกไปจากร่าง แต่เขากลับไม่ลุกออกไปง่ายๆแถมยังมองฉันด้วยแววตาที่แปลกไปอีก เขาก้มลงมากระซิบที่ข้างหู เสียงที่ทำให้ฉันสะท้านหวามไหวไปถึงตับไตไส้พุง
“ถ้าวันนี้ฉันจะจูบเธอ..เธอจะว่ายังไง”
ฉันจะว่ายังไง..ยอมนายตั้งแต่หน้าประตูแล้ว! “แต่ฉันว่ามันไม่เหมาะนะ..มันอาจจะทำให้เลยเถิดไปถึงไหนๆ..” ...ตอบออกไปอย่างไม่ตรงกับใจตัวเองสักนิด
เขาหัวเราะหึๆ อย่างรู้ทัน “เหรอออออ..อ” แล้วปากของเขาก็ฉกวูบลงมา...มันคือความจริงไม่ใช่ความฝันอีกแล้ว...
"..ถึงเวลาถ่ายทำจริงๆนายจะจูบนางเอกคนนั้นแบบนี้หรือเปล่า..??"
“ถ้าอะไรๆก็จูบจริงแล้วจะมีแอ๊คติ้งไว้ทำไม” คือสิ่งที่เขาบอกฉัน..ในวันนั้นก่อนเราจะแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง...ตามปกติ!!
ผู้หญิง เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 ส.ค. 2558, 15:12:28 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 ส.ค. 2558, 16:03:32 น.
จำนวนการเข้าชม : 684
| << 3 | 5 >> |