ต้องฤทธิ์เสน่หา

โดย ธิดาดิน

แจ้งข่าวจ้า ตอนนี้นิยายเรื่องต้องฤทธิ์เสน่หา (ฉบับเต็มไม่ตัดแม้แต่ฉากเดียว) วางจำหน่ายแล้วในราคา 279 บาท วางที่ร้านนายอินทร์ ร้ายซีเอ็ด ร้านบีทูเอส ทุกสาขา ช่องทางการสั่งซื้อด้านล่างนี้เลยจ้า



ตีพิมพ์กับ สนพ. อินเลิฟ ปกด้านล่างนี้เลยจ้า

ช่องทางการสั่งซื้อ
วางจำหน่ายแล้ววันนี้ ราคาเล่มละ 279 บาท

1. จำหน่ายที่ร้านหนังสือทั่วประเทศ ร้านนายอินทร์ ร้านซีเอ็ด ร้าน b2s

2.โทรสั่งซื้อกับสำนักพิมพ์ส่งตรงถึงบ้าน ที่เบอร์ โทร. 02-930-3119 และ 02-930-3120
(วัน จ.-ศ. เวลา 9.00-18.00 น.) ยกเว้นวันหยุดทำการ
3.ที่เว็บไซด์อินเลิฟ ใครเป็นสมาชิกลด 20% สั่งซื้อได้ที่ http://www.inlove-book.com/book/1246
4. สั่งซื้อผ่าน facebook >>คลิกที่นี่<<แจ้งข่าวจ้า ตอนนี้นิยายเรื่องต้องฤทธิ์เสน่หา (ฉบับเต็มไม่ตัดแม้แต่ฉากเดียว) วางจำหน่ายแล้วในราคา 279 บาท วางที่ร้านนายอินทร์ ร้ายซีเอ็ด ร้านบีทูเอส ทุกสาขา ช่องทางการสั่งซื้อด้านล่างนี้เลยจ้า ปกอยู่ด้านบนจ้า



ตีพิมพ์กับ สนพ. อินเลิฟ

ช่องทางการสั่งซื้อ
วางจำหน่ายแล้ววันนี้ ราคาเล่มละ 279 บาท

1. จำหน่ายที่ร้านหนังสือทั่วประเทศ ร้านนายอินทร์ ร้านซีเอ็ด ร้าน b2s

2.โทรสั่งซื้อกับสำนักพิมพ์ส่งตรงถึงบ้าน ที่เบอร์ โทร. 02-930-3119 และ 02-930-3120
(วัน จ.-ศ. เวลา 9.00-18.00 น.) ยกเว้นวันหยุดทำการ
3.ที่เว็บไซด์อินเลิฟ ใครเป็นสมาชิกลด 20% สั่งซื้อได้ที่ http://www.inlove-book.com/book/1246
4. สั่งซื้อผ่าน facebook >>คลิกที่นี่<<

เป็นแพทย์มาก็หลายปี แต่ใครจะคิดว่าเขาจะมาตบะแตกเพียงเพราะได้ตรวจภายในของผู้หญิงคนนั้น…เธอผู้ทำให้คุณหมอผู้วางตัวเหมาะสมกลายเป็นคนเจ้าเล่ห์เจ้าแผนการอย่างไม่น่าเชื่อ

แนะนำตัวละคร

คริสโตเฟอร์ คอลเวลล์สัน


แพทย์สูติ-นรีเวช จอมทะเล้น ผู้มีหน้าตาเป็นอาวุธ หล่อ รวย ระดับมหาเศรษฐีหมื่นล้าน เจ้าของโรงพยาบาลเอกชนเบอร์หนึ่งในสหรัฐอเมริกา แถมยังมีสาขาในต่างประเทศอีกมากมาย


ปิ่นมุก วิเศษวัฒนากุล


สาวไทยวัย 28 ปี ผู้มีต้นทุนชีวิตต่ำ บินข้ามน้ำข้ามทะเลไปไกลถึงอเมริกาเพื่อตามหาความฝัน แต่ไม่รู้ว่าโชคไม่เข้าข้างหรือเทวดากลั่นแกล้ง เธอกำลังจะกลายเป็นนางเอกหนังโป๊ในอีกไม่ช้านี้

.........................................................................................

นิยายเรื่องนี้เป็นแนวรักโรแมนติก คอมเมดี้ เน้น หื่นๆ ฮาๆ รั่วๆ ฟินจิกหมอน แอบงอนและง้อ มีดรามาผสมเล็กน้อยที่สำคัญมีกลิ่นอายของโรมานต์รวมอยู่ด้วยจ้า

ตอนที่ 4 จุมพิตสะกิดรัก


“คุณจูบฉัน”
“ใช่ ผมจูบคุณ นี่ยังไม่รู้หรอกเหรอว่าเมื่อกี้มันคือการจูบ ถ้างั้นเอาใหม่” ไม่รอให้ตอบรับหรือปฏิเสธ คริสโตเฟอร์ก็ประกบปากลงที่ปากบางอีกครั้ง “คราวนี้รู้หรือยังว่าผมจูบคุณจริงๆ”
“ไอ้หมอบ้า มาจูบฉันทำไม” ปิ่นมุกกรีดร้องเสียงสั่น ยังตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่หาย
“ก็จูบคนดื้อที่ไม่ยอมฟังเหตุผลไงล่ะ แต่ว่าทำไมปากคุณหว๊านหวาน ผมชักติดใจ งั้นขอจูบใหม่อีกทีนะ”
ปิ่นมุกเอียงตัวหนี พลางยกเท้ากระทืบลงที่เท้าของเขาสุดกำลังทำเอาคริสโตเฟอร์ดิ้นเร้าๆรีบคลายอ้อมแขนออกจากร่างบางยอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระ ปิ่นมุกรีบเหลียวหาอาวุธหันไปเจอท่อนไม้ขนาดเหมาะมือก็รีบคว้าขึ้นมาหมายจะตีคนลามกให้ราบจำ
“วันนี้ขอเอาเลือดหัวหมอโรคจิตซะหน่อยเถอะ กล้าดียังไงมาล่วงเกินฉันแบบนี้”
“เฮ๊ย!คุณ อย่าเล่นบ้าๆนะ ฟังผมอธิบายก่อนสิ ผมไม่ได้ล่วงเกินคุณนะ”
“ไม่ต้องมาแก้ตัว วันนี้ฉันเอาคุณตายแน่ ไอ้หมอโรคจิต” ปิ่นมุกไม่ยอมฟังคำแก้ตัวใดๆ ง้างไม้ในมือหมายจะฟาดลงที่ศีรษะของเขาเน้นๆ หากไม่มีเสียงฝรั่งคนหนึ่งที่เห็นเหตุการณ์มาตั้งแต่ต้นตะโกนห้ามไว้
“คุณคะ อย่าทำร้ายเขา เขาเป็นคนช่วยชีวิตคุณไว้”
ปิ่นมุกชะงักมือเอาไว้ทันเฉียดฉิว เธอค่อยๆหันไปหาเจ้าของเสียงเมื่อครู่เพื่อไถ่ถามเรื่องราวที่เกิดขึ้น “คุณหมายความว่ายังไงคะ”
“ก็เมื่อกี้คุณตกน้ำ แล้วคุณคนนี้ก็กระโดดลงไปช่วยพาคุณขึ้นมา คุณหมดสติเขาก็เลยช่วยผายปอดให้ ไม่ได้ล่วงเกินคุณอย่างที่คุณเข้าใจ”
เมื่อความจริงกระจ่างก็รู้ตัวว่าเธอเข้าใจเขาผิด ปิ่นมุกหันกลับมาหาแพทย์หนุ่มก่อนฉีกยิ้มแหยๆ อย่างคนสำนึกผิด ก่อนเอ่ยขอโทษเขาเสียงเบา
“เออ คุณคริสคะ ฉันขอโทษนะคะที่เข้าใจคุณผิด แล้วยังตีคุณไปตั้งหลายที แฮ่ๆ”
“ทำคุณบูชาโทษแท้ๆ”

ปิ่นมุกพาคริสโตเฟอร์มานั่งพักที่เก้าอี้กลางสวนสาธารณะ ก่อนที่เธอจะรีบไปหาซื้อยาเพื่อมาทารอยฟกช้ำที่เกิดจากฝีมือเธอให้เขาเพื่อเป็นการไถ่โทษ โชคดีที่แพทย์หนุ่มไม่เอาเรื่อง ไม่ยังงั้นเธออาจมีสิทธิ์เข้าไปนอนกินข้าวฟรีจากภาษีประชาชนในคุกในตะรางก็เป็นได้
“ฉันขอโทษอีกครั้งนะคะที่เข้าใจผิด จนทำร้ายร่างกายคุณแบบนี้”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก ว่าแต่ทำไมคุณถึงตกลงไปในน้ำได้ละครับ”
ปิ่นมุกก้มหน้านิ่ง ใบหน้าเศร้าสลดลงจนเห็นได้ชัด
“คุณคิดจะฆ่าตัวตาย”
ปิ่นมุกแหงนหน้ามองเขาอีกครั้งอย่างทึ่งๆ “คุณรู้ได้ยังไงคะ”
“คนที่เห็นเหตุการณ์เขาเล่าให้ผมฟังว่าเห็นคุณไปยืนอยู่ริมสระน้ำ ทำท่าเหมือนจะกระโดดน้ำฆ่าตัวตายหลายครั้ง พอจะเล่าให้ผมฟังได้ไหมเพราะอะไรถึงทำให้คุณคิดสั้นแบบนั้น”
ปิ่นมุกยอมรับว่าเธอคิดจะฆ่าตัวตายเพื่อหนีปัญหาจริงๆ ตอนนั้นเธอคิดเพียงว่าถ้าหากเธอตายไปเธอก็ไม่ต้องมาลำบากใจเรื่องหาเงินชดใช้หนี้สิน ทุกอย่างก็จะจบไปพร้อมๆกับร่างกายของเธอถูกไฟเผาให้กลายเป็นเถ้าถ่าน แต่พอเอาเข้าจริงเธอกลับหาวิธีฆ่าตัวตายไม่ได้ เพราะถ้าจะผูกคอตายก็กลัวว่าจะหายใจไม่ออก จะให้เอามีดแทงตัวเองเธอก็กลัวเจ็บ ครั้นจะให้ไปกระโดดน้ำตายเธอก็ดันว่ายน้ำไม่เป็นเสี่ยนี่ ขืนตกลงไปคงช่วยเหลือตัวเองไม่ได้
ส่วนที่เธอตกลงไปในน้ำวันนี้ ก็ใช่ว่าเธอกระโดดลงไปเอง แต่เกิดจากเหตุสุดวิสัยจริงๆ แรกเริ่มนั้นเธอไปที่สระน้ำแห่งนั้นเพื่อที่จะกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย แต่ก็เกิดความลังเลขึ้นมาเพราะตัวเองว่ายน้ำไม่เป็น จึงนั่งๆยืนๆอยู่ริมสระเกือบชั่วโมง แต่ดูเหมือนว่ายมทูตอยากจะได้วิญญาณเธอหรือเปล่า ถึงดลบันดาลให้เด็กน้อยขี่จักรยานมาชนเธอจนตกน้ำป่อมแป๋มลงไป
วินาทีนั้นเธอยอมรับว่าตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พยายามตะเกียกตะกายช่วยตัวเองแต่ก็ทำไม่ได้เพราะว่ายน้ำไม่เป็น ร่างทั้งร่างเหมือนมีมือใครดึงลงไปใต้นที รู้สึกเหมือนใจจะขาดมันทรมานมากจนไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูด เธอคิดว่าตัวเองคงไม่รอดแน่ๆ เพราะลมหายใจตอนนั้นรวยรินเต็มที
“ฉันมีปัญหานิดหน่อยค่ะ”
“ปัญหาอะไรถึงทำให้คุณตัดสินใจทำแบบนั้น พอจะบอกผมได้ไหมครับ”
ปิ่นมุกแหงนมองหน้าชายหนุ่ม ชั่งใจอยู่ว่าควรจะบอกเขาดีหรือไม่ จนท้ายที่สุดเธอก็เลือกที่จะเล่าความจริงให้เขาฟัง อย่างน้อยๆการได้ระบายความทุกข์ในใจให้ใครสักคนรับฟังมันอาจจะทำให้เธอรู้สึกโล่งขึ้นมาบ้างก็ได้
“คือฉันไปกู้เงินเขามา แล้วทีนี้บริษัทที่ฉันทำงานอยู่มันเจ๊งปิดตัวลงไป ฉันก็เลยไม่รู้ว่าจะไปหาเงินที่ไหนมาใช้หนี้เขา”
“คุณก็เลยเลือกที่จะหนีปัญหาด้วยการฆ่าตัวตาย” ชายหนุ่มถอนใจเมื่อเห็นหญิงสาวพยักหน้า “คุณรู้ใช่ไหมว่ามันไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง ปัญหาทุกปัญหามีทางออกเสมอ แต่เราต้องมีสติมากพอไม่ใช่ตัดสินใจด้วยอารมณ์ชั่ววูบเหมือนอย่างที่คุณกำลังทำอยู่”
“แต่ฉันไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อไปดี เงินตั้งหลายดอลล่าห์ในสภาวะที่ฉันกำลังตกงานอยู่ตอนนี้ฉันไม่มีปัญญาหาใช้คืนเขาหรอก”
“ผมไม่เข้าใจถ้าคุณตัดสินใจจะฆ่าตัวตายตั้งแต่แรก แล้วคุณไปตรวจภายในทำไม”
“ตอนนั้นฉันตัดสินใจจะไปเล่นหนังโป๊เพื่อใช้หนี้ ก็เลยต้องไปตรวจภายในเพื่อเอาใบรับรองไปให้ทางบริษัท แต่พอใกล้ถึงวันฉันกลัวจนไม่กล้าถือใบรับรองไปหาเขา”
คริสโตเฟอร์นิ่งฟังเรื่องราวชีวิตที่แสนรันทดของเธอก็อดที่จะสงสารไม่ได้ และถ้าเขาจะเพียงแค่นั่งฟังแล้วปล่อยผ่านไปมันก็ดูท่าว่าจะใจจืดใจดำเกินไป หรือไม่เธอก็อาจจะต้องกลายเป็นนางเอกหนังโป๊ไม่เรื่องใดก็เรื่องหนึ่งหากเธอไม่มีทางเลือก ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่เขาไม่อาจยอมให้มันเกิดขึ้นอย่างเด็ดขาด
“ผมมีข้อเสนอให้คุณ สนใจไหม”
ปิ่นมุกปรายตามองชายหนุ่มอย่างสงสัย “ข้อเสนออะไรคะ”
คริสโตเฟอร์กำลังจะอ้าปากตอบแต่ก็สังเกตเห็นสิ่งปกติบนใบหน้าและตามร่างกายของเธอเสียก่อน ความสนใจจึงมุ่งไปที่ตุ่มแดงๆที่ขึ้นตามใบหน้าและลำตัว หญิงสาวเริ่มเกาเพราะเกิดอาการคันและมันยิ่งเพิ่มความรุนแรงไปทุกขณะ
“ทำไมฉันถึงคันไปทั้งเนื้อทั้งตัวเลย”
“เดี๋ยวนะขอผมดูใกล้ๆหน่อย” ชายหนุ่มขยับเข้าไปใกล้ มองเห็นผื่นแดงๆนั้นชัดเจน “ผื่นขึ้นเต็มหน้าเต็มตัวเลยครับ สงสัยจะแพ้น้ำ”
“จริงเหรอคะ มันน่าเกลียดมากไหม” หญิงสาวถามอย่างวิตก ในขณะมือก็เกาบรรเทาอาการคันที่เกิดขึ้น
“ผมว่ารีบไปอาบน้ำดีกว่า เดี๋ยวผมหายาแก้แพ้ให้ทาน”
คริสโตเฟอร์พาหญิงสาวนั่งรถออกจากสวนสาธารณะไปที่คอนโดฯซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบริเวณนั้นมากนัก อาการแพ้ของปิ่นมุกดูจะรุนแรงไม่น้อย เพราะผื่นแดงขึ้นเต็มใบหน้าและลำตัวในขณะที่อาการคันรุนแรงจนเธอต้องเกาตามเนื้อตามตัวไม่ได้หยุดมือ
“เชิญเข้าไปข้างในก่อนครับ ห้องผมเอง”
แม้จะมีอาการกล้าๆกลัวๆให้เห็น แต่เพราะอาการผิดปกติที่เกิดขึ้นทำให้ปิ่นมุกต้องรีบเข้าไปในห้องชายหนุ่มอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง หญิงสาวไม่มีอารมณ์สำรวจบริเวณห้องมากนักรู้แค่เพียงว่าขนาดห้องนั้นใหญ่โตมากและข้าวของก็ถูกจัดไว้อย่างเป็นระบบระเบียบ
“นี่ครับผ้าเช็ดตัว เข้าไปอาบน้ำก่อน ห้องน้ำอยู่ตรงโน่น”
ปิ่นมุกรับผ้าเช็ดตัวก่อนเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระกาย พอถอดเสื้อผ้ามองรูปตัวเองในกระจกก็ถึงกับตกใจเมื่อเห็นผื่นแดงขึ้นเต็มหน้าเต็มตัว โดยเฉพาะตรงบริเวณเนินเนื้อซึ่งเป็นจุดบอบบางของร่างกาย แถมอาการคันก็มากกว่าบริเวณอื่นเสียด้วย ก่อนหน้านี้เธอทรมานเป็นอย่างมาก เพราะถ้าจะใช้มือเกาก็กลัวว่าจะน่าเกลียดด้วยสายตาของคริสโตเฟอร์ก็มองอยู่ ทำได้เพียงเสียดสีขาไปมาเท่านั้น
“คุณ เป็นไงบ้าง เปิดประตูให้หน่อย” คริสโตเฟอร์ตะโกนถามเข้าไปด้วยความเป็นห่วง
“เปิดได้ไง ฉันอาบน้ำอยู่”
“ก็นั่นแหละ ผมจะดูไงว่าผื่นมันขึ้นเยอะหรือเปล่า”
“ไม่เอา ฉันโป๊อยู่”
“คุณจะอายอะไรล่ะ อะไรๆผมก็เห็นหมดแล้วน่า”
“อร๊าย! ไอ้หมอลามก”
คริสโตเฟอร์อมยิ้ม แต่ไม่เซ้าซี้ต่อ เดินกลับมาเตรียมยาแก้แพ้เอาไว้ให้เธอทาน ผ่านไปเกือบสามสิบนาทีปิ่นมุกก็พันผ้าขนหนูผืนเดียวรอบกายออกมาจากห้องน้ำ ในขณะที่มือก็ยังเกาไม่ยอมหยุด ผื่นแดงเพิ่มจำนวนมากขึ้นจนมองดูน่ากลัว
“คุณพอจะมีเสื้อผ้าผู้หญิงไหม”
“ผมเป็นผู้ชายจะมีเสื้อผ้าผู้หญิงได้ไงล่ะครับ”
“ก็เผื่อคุณพาผู้หญิงมาที่ห้อง แล้วลืมเสื้อผ้าเอาไว้ไง”
“จินตนาการล้ำเลิศจังนะคุณ ผมอยากบอกว่าคุณคือผู้หญิงคนแรกที่ได้เข้ามาในห้องผม” ชายหนุ่มบอกพลางเดินไปหยิบยาและแก้วน้ำส่งให้เธอ “ทานยาหน่อยจะได้บรรเทาอาการคัน”
ปิ่นมุกรับยาและแก้วน้ำมาทานอย่างว่าง่าย “ฉันคันมากเลยตอนนี้”
“นั่งลงสิ เดี๋ยวผมทายาให้ มันคงช่วยบรรเทาอาการคันได้บ้าง”
“เดี๋ยวฉันทาเองก็ได้”
“ทาเองไม่ได้หรอก อย่างน้อยๆคุณก็ทาหลังตัวเองไม่ถึงแน่นอน นั่งลงอยู่เฉยๆ เดี๋ยวผมจัดการให้”
“แต่” ปิ่นมุกลังเล แม้จะรู้ดีว่าเขาเป็นหมอ แต่เธอก็ยังไม่อาจไว้ใจเขามากนัก เพราะอย่างน้อยๆเขาก็เป็นผู้ชายมิหนำซ้ำยังดูกะล่อนไม่เบา
“ผมเป็นหมอ ไว้ใจได้ รับรองว่าไม่ขืนใจคนไข้ ยกเว้นคุณจะจำยอม”
ปิ่นมุกเบ้ปากอย่างหมั่นไส้ แอบแย้งในใจว่าถ้าหมอคนอื่นเธอคงไม่กังวลเท่าไหร่ แต่กับเขานี่ดูท่าจะไว้ใจไม่ได้เลย แต่กระนั้นก็ยอมนั่งลงที่โซฟาแต่โดยดี
“ถอดผ้าขนหนูออกสิ”
“บ้าสิ ถ้าถอดออกฉันก็โป๊สิคะ”
“แล้วถ้าคุณไม่ถอด ผมจะทายาได้ยังไง” ชายหนุ่มแย้ง “อย่าคิดอะไรมากสิครับ ผมรับรองด้วยเกียรติของแพทย์ว่าผมไม่ทำอะไรคุณแน่ แล้วคุณก็ไม่จำเป็นต้องอายผมด้วย อย่าลืมสิว่ามากกว่าเรือนร่างขาวๆของคุณผมก็เห็นมาแล้ว จะต้องอายอะไรอีก”
ปิ่นมุกคิดในใจก็คล้อยตามคำพูดของชายหนุ่ม ขนาดของลับของเธอเขาก็เห็นมาแล้วคงไม่มีอะไรให้น่าอายไปกว่านั้น อีกอย่างถ้าคิดว่าเป็นการรักษาระหว่างหมอกับคนไข้มันก็ไม่มีอะไรต้องเสียหายหรืออายอะไรมากนัก เมื่อตัดสินใจได้จึงค่อยๆปลดผ้าขนหนูออก แต่ก็ยังปกปิดตรงกลางลำตัวเอาไว้
คริสโตเฟอร์กลืนน้ำลายเหนียวๆลงคออย่างยากลำบาก ร่างกายขาวเนียนทรวงอกคัพซีที่ตระหง่านอยู่เบื้องหน้าปลุกสัญชาตญาณดิบของบุรุษให้ลุกโชนขึ้นมาได้ไม่ยาก แก่นกายที่เคยนอนสงบนิ่งตื่นขึ้นขึงขังจนคับเป้ากางเกง เวลานี้เขารู้สึกทรมานจนแทบขาดใจเมื่อต้องพยายามอดกลั้นอารมณ์เอาไว้ด้วยคำสัญญาและจรรยาบรรณค้ำคออยู่ ทั้งๆที่ปลาย่างตัวงามล่อตาล่อใจอยู่เบื้องหน้า
“เหมือนฉันกำลังโดนแทะโลมด้วยสายตา หวังว่านั่นคงเป็นสายตาของหมอที่มองคนไข้นะ”
อายแสนอายที่ต้องมาแก้ผ้าโชว์ท่อนบนต่อหน้าเขา แต่ก็จำต้องกลั้นใจพูดดักคอ เมื่อเห็นสายตาพราวระยับของเขาที่จ้องมอง มันดูหื่นๆอย่างไรพิกล
“ชะ ใช่ ผมกำลังสำรวจตรวจดูอาการแพ้ของคุณ” แพทย์หนุ่มแก้ตัวเสียงกระตุกกระตัก “ดูคุณอาการคุณจะแพ้มาก คันมากหรือเปล่า”

ธิดาดิน

จำนวนการเข้าชม : 5902

เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account

Copyright (c) 2012 love-stories.net. All Rights Reserved. Designed by @windygallery