ต้องฤทธิ์เสน่หา โดย ธิดาดิน
ต้องฤทธิ์เสน่หา
โดย ธิดาดิน
แจ้งข่าวจ้า ตอนนี้นิยายเรื่องต้องฤทธิ์เสน่หา (ฉบับเต็มไม่ตัดแม้แต่ฉากเดียว) วางจำหน่ายแล้วในราคา 279 บาท วางที่ร้านนายอินทร์ ร้ายซีเอ็ด ร้านบีทูเอส ทุกสาขา ช่องทางการสั่งซื้อด้านล่างนี้เลยจ้า
ตีพิมพ์กับ สนพ. อินเลิฟ ปกด้านล่างนี้เลยจ้า
ช่องทางการสั่งซื้อ
วางจำหน่ายแล้ววันนี้ ราคาเล่มละ 279 บาท
1. จำหน่ายที่ร้านหนังสือทั่วประเทศ ร้านนายอินทร์ ร้านซีเอ็ด ร้าน b2s
2.โทรสั่งซื้อกับสำนักพิมพ์ส่งตรงถึงบ้าน ที่เบอร์ โทร. 02-930-3119 และ 02-930-3120
(วัน จ.-ศ. เวลา 9.00-18.00 น.) ยกเว้นวันหยุดทำการ
3.ที่เว็บไซด์อินเลิฟ ใครเป็นสมาชิกลด 20% สั่งซื้อได้ที่ http://www.inlove-book.com/book/1246
4. สั่งซื้อผ่าน facebook >>คลิกที่นี่<<แจ้งข่าวจ้า ตอนนี้นิยายเรื่องต้องฤทธิ์เสน่หา (ฉบับเต็มไม่ตัดแม้แต่ฉากเดียว) วางจำหน่ายแล้วในราคา 279 บาท วางที่ร้านนายอินทร์ ร้ายซีเอ็ด ร้านบีทูเอส ทุกสาขา ช่องทางการสั่งซื้อด้านล่างนี้เลยจ้า ปกอยู่ด้านบนจ้า
ตีพิมพ์กับ สนพ. อินเลิฟ
ช่องทางการสั่งซื้อ
วางจำหน่ายแล้ววันนี้ ราคาเล่มละ 279 บาท
1. จำหน่ายที่ร้านหนังสือทั่วประเทศ ร้านนายอินทร์ ร้านซีเอ็ด ร้าน b2s
2.โทรสั่งซื้อกับสำนักพิมพ์ส่งตรงถึงบ้าน ที่เบอร์ โทร. 02-930-3119 และ 02-930-3120
(วัน จ.-ศ. เวลา 9.00-18.00 น.) ยกเว้นวันหยุดทำการ
3.ที่เว็บไซด์อินเลิฟ ใครเป็นสมาชิกลด 20% สั่งซื้อได้ที่ http://www.inlove-book.com/book/1246
4. สั่งซื้อผ่าน facebook >>คลิกที่นี่<<
เป็นแพทย์มาก็หลายปี แต่ใครจะคิดว่าเขาจะมาตบะแตกเพียงเพราะได้ตรวจภายในของผู้หญิงคนนั้น…เธอผู้ทำให้คุณหมอผู้วางตัวเหมาะสมกลายเป็นคนเจ้าเล่ห์เจ้าแผนการอย่างไม่น่าเชื่อ
แนะนำตัวละคร
คริสโตเฟอร์ คอลเวลล์สัน
แพทย์สูติ-นรีเวช จอมทะเล้น ผู้มีหน้าตาเป็นอาวุธ หล่อ รวย ระดับมหาเศรษฐีหมื่นล้าน เจ้าของโรงพยาบาลเอกชนเบอร์หนึ่งในสหรัฐอเมริกา แถมยังมีสาขาในต่างประเทศอีกมากมาย
ปิ่นมุก วิเศษวัฒนากุล
สาวไทยวัย 28 ปี ผู้มีต้นทุนชีวิตต่ำ บินข้ามน้ำข้ามทะเลไปไกลถึงอเมริกาเพื่อตามหาความฝัน แต่ไม่รู้ว่าโชคไม่เข้าข้างหรือเทวดากลั่นแกล้ง เธอกำลังจะกลายเป็นนางเอกหนังโป๊ในอีกไม่ช้านี้
.........................................................................................
นิยายเรื่องนี้เป็นแนวรักโรแมนติก คอมเมดี้ เน้น หื่นๆ ฮาๆ รั่วๆ ฟินจิกหมอน แอบงอนและง้อ มีดรามาผสมเล็กน้อยที่สำคัญมีกลิ่นอายของโรมานต์รวมอยู่ด้วยจ้า
โดย ธิดาดิน
แจ้งข่าวจ้า ตอนนี้นิยายเรื่องต้องฤทธิ์เสน่หา (ฉบับเต็มไม่ตัดแม้แต่ฉากเดียว) วางจำหน่ายแล้วในราคา 279 บาท วางที่ร้านนายอินทร์ ร้ายซีเอ็ด ร้านบีทูเอส ทุกสาขา ช่องทางการสั่งซื้อด้านล่างนี้เลยจ้า
ตีพิมพ์กับ สนพ. อินเลิฟ ปกด้านล่างนี้เลยจ้า
ช่องทางการสั่งซื้อ
วางจำหน่ายแล้ววันนี้ ราคาเล่มละ 279 บาท
1. จำหน่ายที่ร้านหนังสือทั่วประเทศ ร้านนายอินทร์ ร้านซีเอ็ด ร้าน b2s
2.โทรสั่งซื้อกับสำนักพิมพ์ส่งตรงถึงบ้าน ที่เบอร์ โทร. 02-930-3119 และ 02-930-3120
(วัน จ.-ศ. เวลา 9.00-18.00 น.) ยกเว้นวันหยุดทำการ
3.ที่เว็บไซด์อินเลิฟ ใครเป็นสมาชิกลด 20% สั่งซื้อได้ที่ http://www.inlove-book.com/book/1246
4. สั่งซื้อผ่าน facebook >>คลิกที่นี่<<แจ้งข่าวจ้า ตอนนี้นิยายเรื่องต้องฤทธิ์เสน่หา (ฉบับเต็มไม่ตัดแม้แต่ฉากเดียว) วางจำหน่ายแล้วในราคา 279 บาท วางที่ร้านนายอินทร์ ร้ายซีเอ็ด ร้านบีทูเอส ทุกสาขา ช่องทางการสั่งซื้อด้านล่างนี้เลยจ้า ปกอยู่ด้านบนจ้า
ตีพิมพ์กับ สนพ. อินเลิฟ
ช่องทางการสั่งซื้อ
วางจำหน่ายแล้ววันนี้ ราคาเล่มละ 279 บาท
1. จำหน่ายที่ร้านหนังสือทั่วประเทศ ร้านนายอินทร์ ร้านซีเอ็ด ร้าน b2s
2.โทรสั่งซื้อกับสำนักพิมพ์ส่งตรงถึงบ้าน ที่เบอร์ โทร. 02-930-3119 และ 02-930-3120
(วัน จ.-ศ. เวลา 9.00-18.00 น.) ยกเว้นวันหยุดทำการ
3.ที่เว็บไซด์อินเลิฟ ใครเป็นสมาชิกลด 20% สั่งซื้อได้ที่ http://www.inlove-book.com/book/1246
4. สั่งซื้อผ่าน facebook >>คลิกที่นี่<<
เป็นแพทย์มาก็หลายปี แต่ใครจะคิดว่าเขาจะมาตบะแตกเพียงเพราะได้ตรวจภายในของผู้หญิงคนนั้น…เธอผู้ทำให้คุณหมอผู้วางตัวเหมาะสมกลายเป็นคนเจ้าเล่ห์เจ้าแผนการอย่างไม่น่าเชื่อ
แนะนำตัวละคร
คริสโตเฟอร์ คอลเวลล์สัน
แพทย์สูติ-นรีเวช จอมทะเล้น ผู้มีหน้าตาเป็นอาวุธ หล่อ รวย ระดับมหาเศรษฐีหมื่นล้าน เจ้าของโรงพยาบาลเอกชนเบอร์หนึ่งในสหรัฐอเมริกา แถมยังมีสาขาในต่างประเทศอีกมากมาย
ปิ่นมุก วิเศษวัฒนากุล
สาวไทยวัย 28 ปี ผู้มีต้นทุนชีวิตต่ำ บินข้ามน้ำข้ามทะเลไปไกลถึงอเมริกาเพื่อตามหาความฝัน แต่ไม่รู้ว่าโชคไม่เข้าข้างหรือเทวดากลั่นแกล้ง เธอกำลังจะกลายเป็นนางเอกหนังโป๊ในอีกไม่ช้านี้
.........................................................................................
นิยายเรื่องนี้เป็นแนวรักโรแมนติก คอมเมดี้ เน้น หื่นๆ ฮาๆ รั่วๆ ฟินจิกหมอน แอบงอนและง้อ มีดรามาผสมเล็กน้อยที่สำคัญมีกลิ่นอายของโรมานต์รวมอยู่ด้วยจ้า
Tags: รัก,โรแมนติก,รักเพื่อน,เข้มข้น,หวาน,แรง,นิยาย,ซึ้ง,แอบรัก,ซึ้ง
ตอน: ตอนที่ 5 ข้อเสนอที่ไม่มีอะไรแอบแฝง (เลยจริงๆ)
ตอนที่ 5 ข้อเสนอที่ไม่มีอะไรแอบแฝง (เลยจริงๆ)
ปิ่นมุกเทยาพาราเซลตามอลใส่มือตัวเองสองเม็ด ก่อนเดินไปรินน้ำในตู้เย็นกระดกยาลงไปหลังจากรู้สึกตัวรุมๆและมีอาการปวดศีรษะขึ้นมา คงเป็นผลพลวงจากการที่เธอตกน้ำลงไปเมื่อช่วงเช้าผสานกับอาการแพ้น้ำที่ตอนนี้เริ่มทุเลาลงบ้างแล้ว
เธอกลับมาถึงห้องเกือบห้าโมงเย็น หลังจากไปขลุกอยู่ที่ห้องของคริสโตเฟอร์ตั้งแต่เช้ายันบ่าย ตอนแรกนายแพทย์หนุ่มจะไม่ยอมปล่อยให้เธอกลับมาด้วยซ้ำ เพราะอยากจะดูอาการของผื่นคันให้แน่ใจก่อน แต่ปิ่นมุกก็รั้นยืนยันว่าจะกลับให้ได้ เพราะครั้นจะให้ไปขลุกอยู่ที่ห้องของเขาทั้งวันทั้งคืนมันก็ดูจะไม่ดีนัก
อีกอย่างก็พึ่งจะรู้จักกับเขาได้ไม่นาน แม้เขาจะเป็นหมอและเห็นทุกสิ่งทุกอย่างบนเรือนร่างของเธอแล้ว แต่เธอก็ไม่อาจจะไว้ใจเขาได้มากนัก เมื่อเธอยังยืนกรานที่จะกลับ เขาไม่อาจจะทัดทานเธอได้ จึงจำต้องขับรถมาส่งเธอที่นี่
หลังจากทานยาแล้ว ปิ่นมุกก็เดินไปทิ้งตัวนอนบนเตียงนุ่มด้วยอาการเพลียๆ พยายามจะข่มตาให้หลับแต่สมองกลับคิดถึงเรื่องราวเมื่อตอนกลางวันไล่มาจนถึงข้อเสนอของคริสโตเฟอร์ที่มันทำให้ความหวังที่เคยมอดดับเริ่มมีประกายไฟส่องแสงขึ้นมาอีกครั้ง
“ผมยินดีที่จะชดใช้หนี้สินให้คุณทั้งหมด”
นั่นเป็นคำพูดของคริสโตเฟอร์ที่บอกกับเธอ ซึ่งมันทำให้ปิ่นมุกทั้งดีใจและสงสัยว่าเพราะเหตุใดเขาถึงคิดที่จะมาช่วยเธอ ทั้งๆที่ก็พึ่งรู้จักกันได้ไม่กี่วันเท่านั้น
“ทำไมคุณถึงอยากจะช่วยฉันคะ”
“อยากช่วยเพราะผมอยากช่วยครับ ไม่มีเหตุผลอื่น”
“จริงเหรอคะ” ปิ่นมุกยิ้มอย่างตื่นเต้น
“จริงสิครับ”
“ขอบคุณมากค่ะคุณคริส แต่ฉันคงไม่กล้ารบกวนจริงๆ เพราะจำนวนเงินมันไม่ใช่น้อยๆ”
“ถ้าผมไม่ช่วยคุณ แล้วคุณจะไปเอาเงินจากที่ไหนมาใช้หนี้ล่ะครับ เอาเป็นว่าถ้าไม่สบายใจกับการที่ผมจะใช้หนี้ให้คุณ งั้นผมจะจ่ายหนี้ให้คุณก่อน แล้วพอคุณทำงานได้ก็ค่อยมาทยอยใช้คืนให้ผมดีไหม ไม่มีดอกเบี้ย ไม่จำเป็นต้องจ่ายทุกเดือน มีเมื่อไหร่ค่อยใช้คืนก็ได้ และที่สำคัญไม่มีระยะเวลากำหนดว่าจะต้องใช้คืนทั้งหมดภายในกี่ปี รวมทั้งผมไม่มีเงื่อนไขใดๆกับการช่วยเหลือในครั้งนี้ ตกลงไหมครับ”
ปิ่นมุกตื้นตันจนน้ำตาปริ่ม รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความหวังบัลดลขึ้นเปื้อนใบหน้า สองมือน้อยๆยกขึ้นพนมไหว้ขอบคุณความเมตตาจากชายหนุ่มด้วยความซาบซึ้ง
“ขอบคุณจริงๆนะคะ คุณคริส ขอบคุณจริงๆ”
คริสโตเฟอร์คลี่ยิ้ม จู่ๆก็รู้สึกสุขใจขึ้นมาอย่างอธิบายไม่ถูกเมื่อได้เห็นรอยยิ้มที่สดใสไม่มีความวิตกกังวลปนอยู่อย่างที่เคยเห็นตั้งแต่นาทีแรกที่พบกัน
ความคิดที่โลดแล่นในสมองค่อยๆดับเมื่อเจ้าตัวหลับไปเพราะพิษไข้ที่แสดงอาการขึ้นเด่นชัด หญิงสาวขดตัวในผ้าห่มผืนหนา แต่กลับไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นขึ้นเลยสักนิด ใบหน้าที่เคยสวยผ่องกลับค่อยๆซีดลงเพราะพิษไข้
ก๊อก! ก๊อก!
เสียงประตูที่ดังขึ้นสองสามครั้งทำให้คนที่พึ่งคล้อยหลับสะดุ้งตื่นขึ้นอีกครั้ง ปิ่นมุกงัวเงียลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู รู้สึกหนักอึ้งทั้งเนื้อทั้งตัว เธอสะบัดใบหน้าเบาๆในขณะที่มือดันประตูเปิดออกก็เห็นแขกผู้มาเยือนยืนยิ้มร่าอยู่นอกห้อง
“คุณคริส” เจ้าของห้องเลิกคิ้วสูงนึกแปลกใจที่เห็นเขาย้อนกลับมาอีกครั้ง ทั้งๆที่พึ่งจะไปได้ไม่ถึงชั่วโมง
“คุณลืมมือถือเอาไว้ที่ห้องผมน่ะครับ ผมก็เลยเอามาให้”
ชายหนุ่มยิ้มน้อยๆในขณะที่ยื่นมือถือคืนเจ้าของ พลันก็สังเกตเห็นอาการผิดปกติของเธอตามวิสัยของแพทย์ที่มักจะมองคนไข้ได้ไม่ยาก
“ทำไมดูหน้าคุณซีดจัง ไม่สบายหรือเปล่า…ขอโทษนะครับ” คริสโตเฟอร์ยกมือขึ้นไปอังหน้าผากเพื่อตรวจดูอุณหภูมิร่างกายแล้วก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าตัวเธอร้อนเอามากๆ “ตัวร้อนแบบนี้ไม่สบายแน่ๆเลย ทานยาหรือยังครับ”
“ทานแล้วค่ะ ฉันไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก แค่ปวดหัวนิดหน่อย”
“ตัวร้อนแบบนี้ไข้ขึ้นแล้วล่ะครับ แล้วนี่เช็ดตัวหรือยัง” ถามขึ้นอย่ากระตือรือร้น แววตาทอประกายความเป็นห่วงเด่นชัด
ปิ่นมุกส่ายหน้าเบาๆ คริสโตเฟอร์จึงเอ่ยขึ้น
“งั้นผมเช็ดตัวให้ก็แล้วกัน ขืนปล่อยไว้แบบนี้มีสิทธิ์ช็อกได้นะครับ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณคริส วันนี้ฉันก็รบกวนคุณมาทั้งวันแล้ว เดี๋ยวฉันเช็ดเองก็ได้”
“ผมเป็นหมอรู้วิธีเช็ดตัวให้ไข้ลดมากกว่าคุณแน่นอนครับ ขออนุญาตเข้าไปข้างในนะ” ขออนุญาตแต่ไม่รอคำตอบ เจ้าของห้องปิดประตูก่อนเดินตามเขากลับเข้าไป “ห้องน้ำอยู่ไหนคะ”
“ด้านโน้นค่ะ”
คริสโตเฟอร์เดินไปตามเส้นทางที่เธอบอก จัดแจงตักน้ำและผ้าสำหรับเช็ดตัวก่อนจะเดินกลับออกมาด้วยท่าทางกระตือรือร้นเป็นอย่างมาก
“ถอดเสื้อผ้าออกสิครับ เอ๊…วันนี้วันอะไรนะ ผมถึงได้บอกคุณถอดเสื้อถอดผ้าบ่อยจัง นี่ก็รอบที่สามแล้ว” แต่น่าเสียดายที่เป็นการถอดเพื่อการรักษาพยาบาล ไม่ใช่ถอดแล้วทำอย่างอื่น
‘เอ๊ วันนี้คิดแต่เรื่องทำนองนี้ มันดูหื่นไปไหมเรา’
ปิ่นมุกหลุบตาลงต่ำ ใบหน้าแดงซ่านขึ้นมาเมื่อโดนเขาแซวซึ่งๆหน้ามิหนำซ้ำเขายังอมยิ้มและยักคิ้วลิ่วตาให้เธออีก แต่เธอเองก็สงสัยไม่ต่างจากเขาเหมือนกัน วันนี้วันอะไรกันหนอทำไมเธอถึงต้องมาใช้ร่างกายเปลืองขนาดนี้ แก้ผ้าต่อหน้าผู้ชายที่พึ่งจะรู้จักกันได้ไม่นานดูมาแล้วกี่ครั้ง แม้ว่าเขาจะแพทย์แต่มันก็ทำให้เธอนึกละอายอยู่ดี
ปิ่นมุกไม่มีแรงโต้เถียงจึงยอมถอดเสื้อออกแต่โดยดี คราวนี้ไม่ได้ห่วงนักเพราะมีเสื้อซับในอีกตัวสวมไว้ ซึ่งนั่นมันทำให้แพทย์หนุ่มที่จ้องมองตาปริบๆอย่างลุ้นๆเกิดอาการเซ็งขั้นสุดยอด
‘จะใส่เสื้อทำไมตั้งหลายตัวร้อนจะตาย’
“ถ้าจะมองขนาดนั้นเข้ามาสิงฉันเลยไหมคะ” ปิ่นมุกอดที่จะแขวะเขาไม่ได้ เมื่อเห็นสายตาหื่นๆจ้องมองเรือนร่างของเธออย่างตั้งอกตั้งใจ
“ถอดแค่นี้เองเหรอครับ ถอดอีกสิ”
“ถอดแค่นี้ก็เช็ดได้แล้วล่ะค่ะ”
“แต่ผมเช็ดไม่ถนัดนะ”
“ถ้าคุณเช็ดไม่ถนัด งั้นเดี๋ยวฉันเช็ดเองก็ได้”
“ก็บอกแล้วไงครับว่าผมเป็นหมอ ผมรู้วิธีเช็ดให้ไข้ลดได้ดีกว่าแน่นอน”
เขายืนยัน แต่ไม่เรื่องมากไปกว่านี้เพราะกลัวว่าเธอจะไม่ยอมให้เขาเช็ดให้ จึงขยับตัวเข้าไปหาร่างบางยื่นผ้าขนหนูไปเช็ดที่แขนยาวๆของเธอ
ปิ่นมุกแอบชำเลืองมองชายหนุ่มที่กำลังก้มๆเงยๆเช็ดตัวให้เธอด้วยรอยยิ้ม นึกสงสัยขึ้นมาในใจว่ากับคนไข้คนอื่นเขาดูแลดีเหมือนอย่างที่กำลังปรนนิบัติเธออยู่ในเวลานี้ไหมนะ
คริสโตเฟอร์กำลังก้มหน้าก้มตาเช็ดตัวแขนเรียวๆให้เธออยู่นึกอะไรขึ้นได้จึงเงยหน้าขึ้นกำลังจะอ้าปากถาม หากแต่ก็ต้องชะงักเมื่อเงยหน้าขึ้นมาสบตาคู่หนึ่งที่จ้องมองเขาอยู่ก่อน อาการของปิ่นมุกดูเหมือนจะตกใจเป็นอย่างมาก ทำท่าว่าจะหลบตาหนี แต่ก็คล้ายถูกดวงตาสีน้ำตาลสะกดตรึงเอาไว้ไม่อาจจะเสมองไปทางอื่นได้อย่างแปลกประหลาด
ใบหน้าหล่อเข้มค่อยๆขยับเข้ามาใกล้ ทำให้ปิ่นมุกเห็นโครงหน้าของเขาชัดเจนยิ่งขึ้น ในเวลานี้หัวใจของเธอสั่นรัวจนผิดปกติ มือไม้ ริมฝีปากสั่นเทาขึ้นมาดื้อๆ แต่สาบานได้เลยว่าไม่ได้เกิดจากอาการป่วยไข้แต่อย่างใด มันเกิดจากอาการตื่นเต้นและกริ่งเกรงที่ผสมปนเปในความรู้สึก
ใบหน้าคมของคริสโตเฟอร์ค่อยๆขยับเข้าใกล้มาทุกขณะ ปิ่นมุกพยายามบอกใจให้ถอยห่างจากเขา หากดวงตาทั้งสองข้างกลับทรยศหลับพริ้มลงโดยที่เธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ แต่แม้ตาจะหลับหากความรู้สึกกลับบอกว่าบัดนี้ริมฝีปากของเขาอยู่ห่างจากริมฝีปากเธอไม่ถึงคืบ เสียงลมหายใจของฝ่ายนั้นเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ พอๆกับเสียงของหัวใจที่ตะโกนสั่งห้าม…
ปิ่นมุกเทยาพาราเซลตามอลใส่มือตัวเองสองเม็ด ก่อนเดินไปรินน้ำในตู้เย็นกระดกยาลงไปหลังจากรู้สึกตัวรุมๆและมีอาการปวดศีรษะขึ้นมา คงเป็นผลพลวงจากการที่เธอตกน้ำลงไปเมื่อช่วงเช้าผสานกับอาการแพ้น้ำที่ตอนนี้เริ่มทุเลาลงบ้างแล้ว
เธอกลับมาถึงห้องเกือบห้าโมงเย็น หลังจากไปขลุกอยู่ที่ห้องของคริสโตเฟอร์ตั้งแต่เช้ายันบ่าย ตอนแรกนายแพทย์หนุ่มจะไม่ยอมปล่อยให้เธอกลับมาด้วยซ้ำ เพราะอยากจะดูอาการของผื่นคันให้แน่ใจก่อน แต่ปิ่นมุกก็รั้นยืนยันว่าจะกลับให้ได้ เพราะครั้นจะให้ไปขลุกอยู่ที่ห้องของเขาทั้งวันทั้งคืนมันก็ดูจะไม่ดีนัก
อีกอย่างก็พึ่งจะรู้จักกับเขาได้ไม่นาน แม้เขาจะเป็นหมอและเห็นทุกสิ่งทุกอย่างบนเรือนร่างของเธอแล้ว แต่เธอก็ไม่อาจจะไว้ใจเขาได้มากนัก เมื่อเธอยังยืนกรานที่จะกลับ เขาไม่อาจจะทัดทานเธอได้ จึงจำต้องขับรถมาส่งเธอที่นี่
หลังจากทานยาแล้ว ปิ่นมุกก็เดินไปทิ้งตัวนอนบนเตียงนุ่มด้วยอาการเพลียๆ พยายามจะข่มตาให้หลับแต่สมองกลับคิดถึงเรื่องราวเมื่อตอนกลางวันไล่มาจนถึงข้อเสนอของคริสโตเฟอร์ที่มันทำให้ความหวังที่เคยมอดดับเริ่มมีประกายไฟส่องแสงขึ้นมาอีกครั้ง
“ผมยินดีที่จะชดใช้หนี้สินให้คุณทั้งหมด”
นั่นเป็นคำพูดของคริสโตเฟอร์ที่บอกกับเธอ ซึ่งมันทำให้ปิ่นมุกทั้งดีใจและสงสัยว่าเพราะเหตุใดเขาถึงคิดที่จะมาช่วยเธอ ทั้งๆที่ก็พึ่งรู้จักกันได้ไม่กี่วันเท่านั้น
“ทำไมคุณถึงอยากจะช่วยฉันคะ”
“อยากช่วยเพราะผมอยากช่วยครับ ไม่มีเหตุผลอื่น”
“จริงเหรอคะ” ปิ่นมุกยิ้มอย่างตื่นเต้น
“จริงสิครับ”
“ขอบคุณมากค่ะคุณคริส แต่ฉันคงไม่กล้ารบกวนจริงๆ เพราะจำนวนเงินมันไม่ใช่น้อยๆ”
“ถ้าผมไม่ช่วยคุณ แล้วคุณจะไปเอาเงินจากที่ไหนมาใช้หนี้ล่ะครับ เอาเป็นว่าถ้าไม่สบายใจกับการที่ผมจะใช้หนี้ให้คุณ งั้นผมจะจ่ายหนี้ให้คุณก่อน แล้วพอคุณทำงานได้ก็ค่อยมาทยอยใช้คืนให้ผมดีไหม ไม่มีดอกเบี้ย ไม่จำเป็นต้องจ่ายทุกเดือน มีเมื่อไหร่ค่อยใช้คืนก็ได้ และที่สำคัญไม่มีระยะเวลากำหนดว่าจะต้องใช้คืนทั้งหมดภายในกี่ปี รวมทั้งผมไม่มีเงื่อนไขใดๆกับการช่วยเหลือในครั้งนี้ ตกลงไหมครับ”
ปิ่นมุกตื้นตันจนน้ำตาปริ่ม รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความหวังบัลดลขึ้นเปื้อนใบหน้า สองมือน้อยๆยกขึ้นพนมไหว้ขอบคุณความเมตตาจากชายหนุ่มด้วยความซาบซึ้ง
“ขอบคุณจริงๆนะคะ คุณคริส ขอบคุณจริงๆ”
คริสโตเฟอร์คลี่ยิ้ม จู่ๆก็รู้สึกสุขใจขึ้นมาอย่างอธิบายไม่ถูกเมื่อได้เห็นรอยยิ้มที่สดใสไม่มีความวิตกกังวลปนอยู่อย่างที่เคยเห็นตั้งแต่นาทีแรกที่พบกัน
ความคิดที่โลดแล่นในสมองค่อยๆดับเมื่อเจ้าตัวหลับไปเพราะพิษไข้ที่แสดงอาการขึ้นเด่นชัด หญิงสาวขดตัวในผ้าห่มผืนหนา แต่กลับไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นขึ้นเลยสักนิด ใบหน้าที่เคยสวยผ่องกลับค่อยๆซีดลงเพราะพิษไข้
ก๊อก! ก๊อก!
เสียงประตูที่ดังขึ้นสองสามครั้งทำให้คนที่พึ่งคล้อยหลับสะดุ้งตื่นขึ้นอีกครั้ง ปิ่นมุกงัวเงียลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู รู้สึกหนักอึ้งทั้งเนื้อทั้งตัว เธอสะบัดใบหน้าเบาๆในขณะที่มือดันประตูเปิดออกก็เห็นแขกผู้มาเยือนยืนยิ้มร่าอยู่นอกห้อง
“คุณคริส” เจ้าของห้องเลิกคิ้วสูงนึกแปลกใจที่เห็นเขาย้อนกลับมาอีกครั้ง ทั้งๆที่พึ่งจะไปได้ไม่ถึงชั่วโมง
“คุณลืมมือถือเอาไว้ที่ห้องผมน่ะครับ ผมก็เลยเอามาให้”
ชายหนุ่มยิ้มน้อยๆในขณะที่ยื่นมือถือคืนเจ้าของ พลันก็สังเกตเห็นอาการผิดปกติของเธอตามวิสัยของแพทย์ที่มักจะมองคนไข้ได้ไม่ยาก
“ทำไมดูหน้าคุณซีดจัง ไม่สบายหรือเปล่า…ขอโทษนะครับ” คริสโตเฟอร์ยกมือขึ้นไปอังหน้าผากเพื่อตรวจดูอุณหภูมิร่างกายแล้วก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าตัวเธอร้อนเอามากๆ “ตัวร้อนแบบนี้ไม่สบายแน่ๆเลย ทานยาหรือยังครับ”
“ทานแล้วค่ะ ฉันไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก แค่ปวดหัวนิดหน่อย”
“ตัวร้อนแบบนี้ไข้ขึ้นแล้วล่ะครับ แล้วนี่เช็ดตัวหรือยัง” ถามขึ้นอย่ากระตือรือร้น แววตาทอประกายความเป็นห่วงเด่นชัด
ปิ่นมุกส่ายหน้าเบาๆ คริสโตเฟอร์จึงเอ่ยขึ้น
“งั้นผมเช็ดตัวให้ก็แล้วกัน ขืนปล่อยไว้แบบนี้มีสิทธิ์ช็อกได้นะครับ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณคริส วันนี้ฉันก็รบกวนคุณมาทั้งวันแล้ว เดี๋ยวฉันเช็ดเองก็ได้”
“ผมเป็นหมอรู้วิธีเช็ดตัวให้ไข้ลดมากกว่าคุณแน่นอนครับ ขออนุญาตเข้าไปข้างในนะ” ขออนุญาตแต่ไม่รอคำตอบ เจ้าของห้องปิดประตูก่อนเดินตามเขากลับเข้าไป “ห้องน้ำอยู่ไหนคะ”
“ด้านโน้นค่ะ”
คริสโตเฟอร์เดินไปตามเส้นทางที่เธอบอก จัดแจงตักน้ำและผ้าสำหรับเช็ดตัวก่อนจะเดินกลับออกมาด้วยท่าทางกระตือรือร้นเป็นอย่างมาก
“ถอดเสื้อผ้าออกสิครับ เอ๊…วันนี้วันอะไรนะ ผมถึงได้บอกคุณถอดเสื้อถอดผ้าบ่อยจัง นี่ก็รอบที่สามแล้ว” แต่น่าเสียดายที่เป็นการถอดเพื่อการรักษาพยาบาล ไม่ใช่ถอดแล้วทำอย่างอื่น
‘เอ๊ วันนี้คิดแต่เรื่องทำนองนี้ มันดูหื่นไปไหมเรา’
ปิ่นมุกหลุบตาลงต่ำ ใบหน้าแดงซ่านขึ้นมาเมื่อโดนเขาแซวซึ่งๆหน้ามิหนำซ้ำเขายังอมยิ้มและยักคิ้วลิ่วตาให้เธออีก แต่เธอเองก็สงสัยไม่ต่างจากเขาเหมือนกัน วันนี้วันอะไรกันหนอทำไมเธอถึงต้องมาใช้ร่างกายเปลืองขนาดนี้ แก้ผ้าต่อหน้าผู้ชายที่พึ่งจะรู้จักกันได้ไม่นานดูมาแล้วกี่ครั้ง แม้ว่าเขาจะแพทย์แต่มันก็ทำให้เธอนึกละอายอยู่ดี
ปิ่นมุกไม่มีแรงโต้เถียงจึงยอมถอดเสื้อออกแต่โดยดี คราวนี้ไม่ได้ห่วงนักเพราะมีเสื้อซับในอีกตัวสวมไว้ ซึ่งนั่นมันทำให้แพทย์หนุ่มที่จ้องมองตาปริบๆอย่างลุ้นๆเกิดอาการเซ็งขั้นสุดยอด
‘จะใส่เสื้อทำไมตั้งหลายตัวร้อนจะตาย’
“ถ้าจะมองขนาดนั้นเข้ามาสิงฉันเลยไหมคะ” ปิ่นมุกอดที่จะแขวะเขาไม่ได้ เมื่อเห็นสายตาหื่นๆจ้องมองเรือนร่างของเธออย่างตั้งอกตั้งใจ
“ถอดแค่นี้เองเหรอครับ ถอดอีกสิ”
“ถอดแค่นี้ก็เช็ดได้แล้วล่ะค่ะ”
“แต่ผมเช็ดไม่ถนัดนะ”
“ถ้าคุณเช็ดไม่ถนัด งั้นเดี๋ยวฉันเช็ดเองก็ได้”
“ก็บอกแล้วไงครับว่าผมเป็นหมอ ผมรู้วิธีเช็ดให้ไข้ลดได้ดีกว่าแน่นอน”
เขายืนยัน แต่ไม่เรื่องมากไปกว่านี้เพราะกลัวว่าเธอจะไม่ยอมให้เขาเช็ดให้ จึงขยับตัวเข้าไปหาร่างบางยื่นผ้าขนหนูไปเช็ดที่แขนยาวๆของเธอ
ปิ่นมุกแอบชำเลืองมองชายหนุ่มที่กำลังก้มๆเงยๆเช็ดตัวให้เธอด้วยรอยยิ้ม นึกสงสัยขึ้นมาในใจว่ากับคนไข้คนอื่นเขาดูแลดีเหมือนอย่างที่กำลังปรนนิบัติเธออยู่ในเวลานี้ไหมนะ
คริสโตเฟอร์กำลังก้มหน้าก้มตาเช็ดตัวแขนเรียวๆให้เธออยู่นึกอะไรขึ้นได้จึงเงยหน้าขึ้นกำลังจะอ้าปากถาม หากแต่ก็ต้องชะงักเมื่อเงยหน้าขึ้นมาสบตาคู่หนึ่งที่จ้องมองเขาอยู่ก่อน อาการของปิ่นมุกดูเหมือนจะตกใจเป็นอย่างมาก ทำท่าว่าจะหลบตาหนี แต่ก็คล้ายถูกดวงตาสีน้ำตาลสะกดตรึงเอาไว้ไม่อาจจะเสมองไปทางอื่นได้อย่างแปลกประหลาด
ใบหน้าหล่อเข้มค่อยๆขยับเข้ามาใกล้ ทำให้ปิ่นมุกเห็นโครงหน้าของเขาชัดเจนยิ่งขึ้น ในเวลานี้หัวใจของเธอสั่นรัวจนผิดปกติ มือไม้ ริมฝีปากสั่นเทาขึ้นมาดื้อๆ แต่สาบานได้เลยว่าไม่ได้เกิดจากอาการป่วยไข้แต่อย่างใด มันเกิดจากอาการตื่นเต้นและกริ่งเกรงที่ผสมปนเปในความรู้สึก
ใบหน้าคมของคริสโตเฟอร์ค่อยๆขยับเข้าใกล้มาทุกขณะ ปิ่นมุกพยายามบอกใจให้ถอยห่างจากเขา หากดวงตาทั้งสองข้างกลับทรยศหลับพริ้มลงโดยที่เธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ แต่แม้ตาจะหลับหากความรู้สึกกลับบอกว่าบัดนี้ริมฝีปากของเขาอยู่ห่างจากริมฝีปากเธอไม่ถึงคืบ เสียงลมหายใจของฝ่ายนั้นเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ พอๆกับเสียงของหัวใจที่ตะโกนสั่งห้าม…
ธิดาดิน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 23 ส.ค. 2558, 07:22:01 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 23 ส.ค. 2558, 07:22:01 น.
จำนวนการเข้าชม : 5112
| << อนที่ 4 จุมพิตสะกิดรัก 100% | ตอนที่ 5 ข้อเสนอที่ไม่มีอะไรแอบแฝงเลยจริงๆ 100% >> |