รักครั้งใหม่ ใจดวงเดิม
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: บทที่ 6
บทที่ 6
อาจเพราะปลายฟ้าคิดว่าเหมือนดาวเป็นญาติคนหนึ่ง นับจากวันนั้นหญิงสาวจึงมาเป็นแขกร่วมอาหารมื้อเช้าแทบทุกวัน จากนั้นจึงอาศัยรถของพสุธาออกไปทำงานด้วย ไม่นับรวมกับบางอาทิตย์ซึ่งเป็นวันหยุดปลายฟ้าจะมาชักชวนเหมือนดาวออกไปข้างนอกเพื่อไปชอปปิ้งในห้างสรรพสินค้า
เพราะอย่างนั้น เหมือนดาวจึงได้รู้เรื่องของคล้ายเดือนจากคำบอกเล่าของญาติสาว
คล้ายเดือนกับพสุธาพบกันครั้งแรกในงานเปิดตัวบริษัทรับออกแบบของชายหนุ่ม หลังเดินทางกลับจากต่างประเทศได้ไม่นานพร้อมกับปริญญา 2 ใบในสาขาบริหารธุรกิจและออกแบบตกแต่งภายใน จากการแนะนำของคุณปิยะลุงเขยของหญิงสาวซึ่งเป็นเพื่อนสนิทกับคุณปฐพีบิดาของพสุธาที่ได้ฉายาเจ้าพ่อวงการอสังหาริมทรัพย์ และวันนั้นก็เหมือนพสุธาจะตกหลุมที่เรียกว่ารักแรกพบเข้าอย่างจังจนไปมาหาสู่กับคล้ายเดือนบ่อยครั้ง กระทั่งนำไปสู่วันที่ทั้งคู่ตัดสินใจแต่งงาน
เมื่อเหมือนดาวลองเลียบ ๆ เคียง ๆ ถามเรื่องผู้หญิงอื่นของพสุธา ปลายฟ้าก็มีท่าทางอ้ำอึ้ง แต่เมื่อถูกเธอคาดคั้นแกมขอร้องในที่สุดจึงยอมเปิดปากบอกเรื่องราวน่าตกใจ
ก่อนหน้านั้น พสุธามีเลขาชื่ออรุณรัตน์ จากประวัติคร่าว ๆ เป็นแม่ม่ายสามีตายและปัจจุบันเหลือเพียงมารดาอยู่ที่บ้านต่างจังหวัด อาจด้วยนิสัยนิ่ง ๆ ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยแสดงออกของอรุณรัตน์ทำให้คล้ายเดือนไม่เคยระแวงว่าสามีของเธอกับเลขาสาวมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกัน กระทั่งวันที่คล้ายเดือนได้รับภาพและข้อความผ่านทางไลน์จากโทรศัพท์ของสามีและเป็นที่มาของเรื่องราวเลวร้ายจนทำให้คล้ายเดือนเสียชีวิต
“ฟ้ายังสงสัยนะว่าคุณดินอาจแอบเลี้ยงดูอรุณรัตน์เป็นเมียลับ ๆ อยู่ที่ไหนสักแห่ง”
ความสนิทสนมที่เพิ่มมากขึ้นทำให้ปลายฟ้าแทนตัวเองด้วยชื่อเล่น
“ทำไมคิดแบบนั้น”
“เพราะฟ้าเคยไปคอนโดฯ นั่นอีกครั้ง คนดูแลบอกว่าเจ้าของห้องไม่ได้กลับมาอีกเลยหลังจากวันที่เกิดอุบัติเหตุ”
“อรุณรัตน์หายตัวไปงั้นหรือ”
เหมือนดาวนิ่วหน้า
หรือพสุธาจะเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังการตายของคล้ายเดือนจริง ๆ
หญิงสาวปัดความแปลบปลาบในใจด้วยการตั้งคำถามถึงเรื่องที่นึกสงสัย
“แล้วทำไมเขาถึงได้ทำท่าเกลียดชังคล้ายเดือนนัก ทั้งที่ตัวเองเป็นคนผิดแท้ ๆ”
แวบหนึ่ง เหมือนดาวเห็นปรายฟ้าหลบตาเธอ
“ไม่รู้สิ แต่หลังจากเดือนตายไป คุณดินก็เปลี่ยนเป็นคนละคน”
“เปลี่ยนยังไง”
เหมือนดาวได้ยินเสียงถอนหายใจจากปลายฟ้า ก่อนที่เธอจะได้คำตอบ
“เมื่อก่อนคุณดินเป็นคนอารมณ์ดี ไม่ได้ขี้โมโหหงุดหงิดง่ายเหมือนอย่างเดี๋ยวนี้ โดยเฉพาะเวลามีเรื่องอะไรก็ตามที่เกี่ยวกับเดือนเขาดูมีความสุข แต่หลังจากเดือนตาย...แค่ได้ยินใครพูดถึงเดือนเขาก็มีท่าทางโกรธจัด”
“แปลก”
เหมือนดาวหลุดปากตามความรู้สึก ไม่ทันเห็นว่าปรายฟ้ากำลังเหลือบตามามอง
“ดูเหมือนดาวจะให้ความสนใจเรื่องของคุณดินจังเลยนะ”
เหมือนดาวหันไปมองเมื่อสะดุดกับน้ำเสียงตอนท้ายของปลายฟ้า ก่อนยิ้มตอบเมื่อเห็นอีกฝ่ายยิ้มให้
“ก็...ดาวสงสัย ทั้งที่ตัวเองนอกใจเมียแต่กลับทำเหมือนคล้ายเดือนนอกใจเขาซะเอง”
เหมือนดาวแน่ใจว่าตาไม่ฝาดเมื่อเห็นว่าวูบหนึ่งในแววตาของปลายฟ้าเปล่งประกายวาบไหว แต่หญิงสาวก็ทำเหมือนไม่เห็นเมื่อยังพูดต่อไปเหมือนบ่นอยู่ในที
“ดาวรู้สึกว่าเขาเกลียดคล้ายเดือนมากจนมาลงที่ดาวในตอนที่เจอกัน เพราะเขาแทบจะโยนดาวออกมานอกบ้านด้วยซ้ำ”
“ขนาดนั้นเชียว”
เหมือนดาวยิ้มเมื่อเห็นปลายฟ้ามองมาด้วยแววตาเบิกกว้าง แต่ต้องหุบยิ้มเมื่อเจอกับคำถามต่อมา
“แล้วทำยังไง คุณดินถึงเปลี่ยนใจยอมให้ดาวอยู่ที่บ้านนั้น”
ในขณะที่เหมือนดาวยังพูดไม่ออกเพราะกำลังนึกถึงเงื่อนไขที่ตกลงกับพสุธา เธอก็ถูกตั้งคำถามใหม่
“ดาวตั้งใจจะอยู่เมืองไทยถึงเมื่อไร”
“จนกว่าจะแน่ใจ ว่าคล้ายเดือนตายเพราะอุบัติเหตุจริง ๆ”
“อะไรนะ!”
เหมือนดาวยิ้มให้อย่างจะปลอบใจสีหน้าตื่นตระหนกของญาติสาว ก่อนทำให้อีกฝ่ายปากอ้าตาค้างด้วยการตบท้ายคำพูด
“หรือไม่...ก็จนกว่าจะรู้ว่าทำไมคุณดินถึงเกลียดชังคล้ายเดือนนัก”
เย็นวันนั้น เมื่อแยกจากปลายฟ้าแล้วไปถึงบ้านพรเทวา เหมือนดาวจึงรู้จากป้าน้อมว่าพสุธาไม่กลับมาร่วมอาหารมื้อเย็นเพราะชายหนุ่มมีนัดกับเพื่อน
หลังจากกินอาหารเย็นแล้ว เหมือนดาวก็ขึ้นบันไดไปชั้นบนแต่ไม่ได้เข้าห้องนอนตัวเอง หลังจากมองซ้ายมองขวาจนแน่ใจ หญิงสาวก็เดินไปห้องข้าง ๆ แล้วลองจับลูกบิด
เหมือนดาวใจเต้นเมื่อพบว่าประตูไม่ได้ล็อค หลังจากหมุนลูกบิดแล้วเดินเข้าไปข้างในเจ้าตัวก็กวาดตามองโดยรอบ
ห้องของพสุธาตกแต่งเรียบง่ายไม่ต่างจากห้องนอนของเธอ นอกจากเตียงนอนขนาดใหญ่ โต๊ะเล็กข้างหัวเตียง ตู้เสื้อผ้าที่สูงจรดเพดานและโต๊ะทำงานที่ตั้งอยู่มุมห้อง ก็ไม่มีอะไรอีกเลย
กระทั่งรูปแต่งงานหรือรูปของคล้ายเดือน ก็ยังไม่มีให้เห็นสักใบ
หญิงสาวใจวับโหวง อดคิดไม่ได้ว่าพสุธาต้องชิงชังคล้ายเดือนจับใจจนไม่คิดจะเหลือบางอย่างไว้ระลึกถึงชีวิตคู่ หญิงสาวยืนซึมครู่หนึ่งก่อนเดินไปที่โต๊ะทำงาน หลังจากใช้เวลาค้นหาพักหนึ่งเจ้าตัวก็ยอมแพ้
นอกจากเอกสารเรื่องงาน ก็ไม่มีอะไรสักอย่าง!
แม้ผิดหวังแต่เหมือนดาวก็ยังไม่ถอดใจเมื่อเมื่อเดินไปเปิดลิ้นชักโต๊ะเล็กข้างหัวเตียง แต่ต้องผิดหวังเป็นรอบสองเมื่อพบเพียงความว่างเปล่า จนตัดสินใจจะกลับห้องของตัวเอง
“มาทำอะไรในนี้”
ร่างสูงของชายหนุ่มที่ยืนจังก้าอยู่ตรงหน้าประตู ให้ความรู้สึกเหมือนเงาทะมึนที่คุกคามความรู้สึกจนเหมือนดาวได้แต่ยืนนิ่งเพราะตกใจ กระทั่งถูกคาดคั้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเข้มขุ่น
“ฉันถามว่ามาทำอะไรในนี้!”
ถึงตอนนี้ หญิงสาวก็เหงื่อตก ใจสั่นมือสั่น หากวินาทีต่อมาเจ้าตัวก็ทำในสิ่งที่คิดออก
-------------------------------------------------------------------------------------------
อาจเพราะปลายฟ้าคิดว่าเหมือนดาวเป็นญาติคนหนึ่ง นับจากวันนั้นหญิงสาวจึงมาเป็นแขกร่วมอาหารมื้อเช้าแทบทุกวัน จากนั้นจึงอาศัยรถของพสุธาออกไปทำงานด้วย ไม่นับรวมกับบางอาทิตย์ซึ่งเป็นวันหยุดปลายฟ้าจะมาชักชวนเหมือนดาวออกไปข้างนอกเพื่อไปชอปปิ้งในห้างสรรพสินค้า
เพราะอย่างนั้น เหมือนดาวจึงได้รู้เรื่องของคล้ายเดือนจากคำบอกเล่าของญาติสาว
คล้ายเดือนกับพสุธาพบกันครั้งแรกในงานเปิดตัวบริษัทรับออกแบบของชายหนุ่ม หลังเดินทางกลับจากต่างประเทศได้ไม่นานพร้อมกับปริญญา 2 ใบในสาขาบริหารธุรกิจและออกแบบตกแต่งภายใน จากการแนะนำของคุณปิยะลุงเขยของหญิงสาวซึ่งเป็นเพื่อนสนิทกับคุณปฐพีบิดาของพสุธาที่ได้ฉายาเจ้าพ่อวงการอสังหาริมทรัพย์ และวันนั้นก็เหมือนพสุธาจะตกหลุมที่เรียกว่ารักแรกพบเข้าอย่างจังจนไปมาหาสู่กับคล้ายเดือนบ่อยครั้ง กระทั่งนำไปสู่วันที่ทั้งคู่ตัดสินใจแต่งงาน
เมื่อเหมือนดาวลองเลียบ ๆ เคียง ๆ ถามเรื่องผู้หญิงอื่นของพสุธา ปลายฟ้าก็มีท่าทางอ้ำอึ้ง แต่เมื่อถูกเธอคาดคั้นแกมขอร้องในที่สุดจึงยอมเปิดปากบอกเรื่องราวน่าตกใจ
ก่อนหน้านั้น พสุธามีเลขาชื่ออรุณรัตน์ จากประวัติคร่าว ๆ เป็นแม่ม่ายสามีตายและปัจจุบันเหลือเพียงมารดาอยู่ที่บ้านต่างจังหวัด อาจด้วยนิสัยนิ่ง ๆ ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยแสดงออกของอรุณรัตน์ทำให้คล้ายเดือนไม่เคยระแวงว่าสามีของเธอกับเลขาสาวมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกัน กระทั่งวันที่คล้ายเดือนได้รับภาพและข้อความผ่านทางไลน์จากโทรศัพท์ของสามีและเป็นที่มาของเรื่องราวเลวร้ายจนทำให้คล้ายเดือนเสียชีวิต
“ฟ้ายังสงสัยนะว่าคุณดินอาจแอบเลี้ยงดูอรุณรัตน์เป็นเมียลับ ๆ อยู่ที่ไหนสักแห่ง”
ความสนิทสนมที่เพิ่มมากขึ้นทำให้ปลายฟ้าแทนตัวเองด้วยชื่อเล่น
“ทำไมคิดแบบนั้น”
“เพราะฟ้าเคยไปคอนโดฯ นั่นอีกครั้ง คนดูแลบอกว่าเจ้าของห้องไม่ได้กลับมาอีกเลยหลังจากวันที่เกิดอุบัติเหตุ”
“อรุณรัตน์หายตัวไปงั้นหรือ”
เหมือนดาวนิ่วหน้า
หรือพสุธาจะเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังการตายของคล้ายเดือนจริง ๆ
หญิงสาวปัดความแปลบปลาบในใจด้วยการตั้งคำถามถึงเรื่องที่นึกสงสัย
“แล้วทำไมเขาถึงได้ทำท่าเกลียดชังคล้ายเดือนนัก ทั้งที่ตัวเองเป็นคนผิดแท้ ๆ”
แวบหนึ่ง เหมือนดาวเห็นปรายฟ้าหลบตาเธอ
“ไม่รู้สิ แต่หลังจากเดือนตายไป คุณดินก็เปลี่ยนเป็นคนละคน”
“เปลี่ยนยังไง”
เหมือนดาวได้ยินเสียงถอนหายใจจากปลายฟ้า ก่อนที่เธอจะได้คำตอบ
“เมื่อก่อนคุณดินเป็นคนอารมณ์ดี ไม่ได้ขี้โมโหหงุดหงิดง่ายเหมือนอย่างเดี๋ยวนี้ โดยเฉพาะเวลามีเรื่องอะไรก็ตามที่เกี่ยวกับเดือนเขาดูมีความสุข แต่หลังจากเดือนตาย...แค่ได้ยินใครพูดถึงเดือนเขาก็มีท่าทางโกรธจัด”
“แปลก”
เหมือนดาวหลุดปากตามความรู้สึก ไม่ทันเห็นว่าปรายฟ้ากำลังเหลือบตามามอง
“ดูเหมือนดาวจะให้ความสนใจเรื่องของคุณดินจังเลยนะ”
เหมือนดาวหันไปมองเมื่อสะดุดกับน้ำเสียงตอนท้ายของปลายฟ้า ก่อนยิ้มตอบเมื่อเห็นอีกฝ่ายยิ้มให้
“ก็...ดาวสงสัย ทั้งที่ตัวเองนอกใจเมียแต่กลับทำเหมือนคล้ายเดือนนอกใจเขาซะเอง”
เหมือนดาวแน่ใจว่าตาไม่ฝาดเมื่อเห็นว่าวูบหนึ่งในแววตาของปลายฟ้าเปล่งประกายวาบไหว แต่หญิงสาวก็ทำเหมือนไม่เห็นเมื่อยังพูดต่อไปเหมือนบ่นอยู่ในที
“ดาวรู้สึกว่าเขาเกลียดคล้ายเดือนมากจนมาลงที่ดาวในตอนที่เจอกัน เพราะเขาแทบจะโยนดาวออกมานอกบ้านด้วยซ้ำ”
“ขนาดนั้นเชียว”
เหมือนดาวยิ้มเมื่อเห็นปลายฟ้ามองมาด้วยแววตาเบิกกว้าง แต่ต้องหุบยิ้มเมื่อเจอกับคำถามต่อมา
“แล้วทำยังไง คุณดินถึงเปลี่ยนใจยอมให้ดาวอยู่ที่บ้านนั้น”
ในขณะที่เหมือนดาวยังพูดไม่ออกเพราะกำลังนึกถึงเงื่อนไขที่ตกลงกับพสุธา เธอก็ถูกตั้งคำถามใหม่
“ดาวตั้งใจจะอยู่เมืองไทยถึงเมื่อไร”
“จนกว่าจะแน่ใจ ว่าคล้ายเดือนตายเพราะอุบัติเหตุจริง ๆ”
“อะไรนะ!”
เหมือนดาวยิ้มให้อย่างจะปลอบใจสีหน้าตื่นตระหนกของญาติสาว ก่อนทำให้อีกฝ่ายปากอ้าตาค้างด้วยการตบท้ายคำพูด
“หรือไม่...ก็จนกว่าจะรู้ว่าทำไมคุณดินถึงเกลียดชังคล้ายเดือนนัก”
เย็นวันนั้น เมื่อแยกจากปลายฟ้าแล้วไปถึงบ้านพรเทวา เหมือนดาวจึงรู้จากป้าน้อมว่าพสุธาไม่กลับมาร่วมอาหารมื้อเย็นเพราะชายหนุ่มมีนัดกับเพื่อน
หลังจากกินอาหารเย็นแล้ว เหมือนดาวก็ขึ้นบันไดไปชั้นบนแต่ไม่ได้เข้าห้องนอนตัวเอง หลังจากมองซ้ายมองขวาจนแน่ใจ หญิงสาวก็เดินไปห้องข้าง ๆ แล้วลองจับลูกบิด
เหมือนดาวใจเต้นเมื่อพบว่าประตูไม่ได้ล็อค หลังจากหมุนลูกบิดแล้วเดินเข้าไปข้างในเจ้าตัวก็กวาดตามองโดยรอบ
ห้องของพสุธาตกแต่งเรียบง่ายไม่ต่างจากห้องนอนของเธอ นอกจากเตียงนอนขนาดใหญ่ โต๊ะเล็กข้างหัวเตียง ตู้เสื้อผ้าที่สูงจรดเพดานและโต๊ะทำงานที่ตั้งอยู่มุมห้อง ก็ไม่มีอะไรอีกเลย
กระทั่งรูปแต่งงานหรือรูปของคล้ายเดือน ก็ยังไม่มีให้เห็นสักใบ
หญิงสาวใจวับโหวง อดคิดไม่ได้ว่าพสุธาต้องชิงชังคล้ายเดือนจับใจจนไม่คิดจะเหลือบางอย่างไว้ระลึกถึงชีวิตคู่ หญิงสาวยืนซึมครู่หนึ่งก่อนเดินไปที่โต๊ะทำงาน หลังจากใช้เวลาค้นหาพักหนึ่งเจ้าตัวก็ยอมแพ้
นอกจากเอกสารเรื่องงาน ก็ไม่มีอะไรสักอย่าง!
แม้ผิดหวังแต่เหมือนดาวก็ยังไม่ถอดใจเมื่อเมื่อเดินไปเปิดลิ้นชักโต๊ะเล็กข้างหัวเตียง แต่ต้องผิดหวังเป็นรอบสองเมื่อพบเพียงความว่างเปล่า จนตัดสินใจจะกลับห้องของตัวเอง
“มาทำอะไรในนี้”
ร่างสูงของชายหนุ่มที่ยืนจังก้าอยู่ตรงหน้าประตู ให้ความรู้สึกเหมือนเงาทะมึนที่คุกคามความรู้สึกจนเหมือนดาวได้แต่ยืนนิ่งเพราะตกใจ กระทั่งถูกคาดคั้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเข้มขุ่น
“ฉันถามว่ามาทำอะไรในนี้!”
ถึงตอนนี้ หญิงสาวก็เหงื่อตก ใจสั่นมือสั่น หากวินาทีต่อมาเจ้าตัวก็ทำในสิ่งที่คิดออก
-------------------------------------------------------------------------------------------
กัณฐกา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 4 ก.ย. 2558, 09:32:26 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 ก.ย. 2558, 09:42:36 น.
จำนวนการเข้าชม : 970
| << บทที่ 5 | บทที่ 7 >> |
เดิมเดิม 4 ก.ย. 2558, 09:59:22 น.
มีความรู้สึกได้กลิ่นไม่ดี จากปรายฟ้านะงานนี้
มีความรู้สึกได้กลิ่นไม่ดี จากปรายฟ้านะงานนี้