ต้องฤทธิ์เสน่หา โดย ธิดาดิน
ต้องฤทธิ์เสน่หา
โดย ธิดาดิน
แจ้งข่าวจ้า ตอนนี้นิยายเรื่องต้องฤทธิ์เสน่หา (ฉบับเต็มไม่ตัดแม้แต่ฉากเดียว) วางจำหน่ายแล้วในราคา 279 บาท วางที่ร้านนายอินทร์ ร้ายซีเอ็ด ร้านบีทูเอส ทุกสาขา ช่องทางการสั่งซื้อด้านล่างนี้เลยจ้า
ตีพิมพ์กับ สนพ. อินเลิฟ ปกด้านล่างนี้เลยจ้า
ช่องทางการสั่งซื้อ
วางจำหน่ายแล้ววันนี้ ราคาเล่มละ 279 บาท
1. จำหน่ายที่ร้านหนังสือทั่วประเทศ ร้านนายอินทร์ ร้านซีเอ็ด ร้าน b2s
2.โทรสั่งซื้อกับสำนักพิมพ์ส่งตรงถึงบ้าน ที่เบอร์ โทร. 02-930-3119 และ 02-930-3120
(วัน จ.-ศ. เวลา 9.00-18.00 น.) ยกเว้นวันหยุดทำการ
3.ที่เว็บไซด์อินเลิฟ ใครเป็นสมาชิกลด 20% สั่งซื้อได้ที่ http://www.inlove-book.com/book/1246
4. สั่งซื้อผ่าน facebook >>คลิกที่นี่<<แจ้งข่าวจ้า ตอนนี้นิยายเรื่องต้องฤทธิ์เสน่หา (ฉบับเต็มไม่ตัดแม้แต่ฉากเดียว) วางจำหน่ายแล้วในราคา 279 บาท วางที่ร้านนายอินทร์ ร้ายซีเอ็ด ร้านบีทูเอส ทุกสาขา ช่องทางการสั่งซื้อด้านล่างนี้เลยจ้า ปกอยู่ด้านบนจ้า
ตีพิมพ์กับ สนพ. อินเลิฟ
ช่องทางการสั่งซื้อ
วางจำหน่ายแล้ววันนี้ ราคาเล่มละ 279 บาท
1. จำหน่ายที่ร้านหนังสือทั่วประเทศ ร้านนายอินทร์ ร้านซีเอ็ด ร้าน b2s
2.โทรสั่งซื้อกับสำนักพิมพ์ส่งตรงถึงบ้าน ที่เบอร์ โทร. 02-930-3119 และ 02-930-3120
(วัน จ.-ศ. เวลา 9.00-18.00 น.) ยกเว้นวันหยุดทำการ
3.ที่เว็บไซด์อินเลิฟ ใครเป็นสมาชิกลด 20% สั่งซื้อได้ที่ http://www.inlove-book.com/book/1246
4. สั่งซื้อผ่าน facebook >>คลิกที่นี่<<
เป็นแพทย์มาก็หลายปี แต่ใครจะคิดว่าเขาจะมาตบะแตกเพียงเพราะได้ตรวจภายในของผู้หญิงคนนั้น…เธอผู้ทำให้คุณหมอผู้วางตัวเหมาะสมกลายเป็นคนเจ้าเล่ห์เจ้าแผนการอย่างไม่น่าเชื่อ
แนะนำตัวละคร
คริสโตเฟอร์ คอลเวลล์สัน
แพทย์สูติ-นรีเวช จอมทะเล้น ผู้มีหน้าตาเป็นอาวุธ หล่อ รวย ระดับมหาเศรษฐีหมื่นล้าน เจ้าของโรงพยาบาลเอกชนเบอร์หนึ่งในสหรัฐอเมริกา แถมยังมีสาขาในต่างประเทศอีกมากมาย
ปิ่นมุก วิเศษวัฒนากุล
สาวไทยวัย 28 ปี ผู้มีต้นทุนชีวิตต่ำ บินข้ามน้ำข้ามทะเลไปไกลถึงอเมริกาเพื่อตามหาความฝัน แต่ไม่รู้ว่าโชคไม่เข้าข้างหรือเทวดากลั่นแกล้ง เธอกำลังจะกลายเป็นนางเอกหนังโป๊ในอีกไม่ช้านี้
.........................................................................................
นิยายเรื่องนี้เป็นแนวรักโรแมนติก คอมเมดี้ เน้น หื่นๆ ฮาๆ รั่วๆ ฟินจิกหมอน แอบงอนและง้อ มีดรามาผสมเล็กน้อยที่สำคัญมีกลิ่นอายของโรมานต์รวมอยู่ด้วยจ้า
โดย ธิดาดิน
แจ้งข่าวจ้า ตอนนี้นิยายเรื่องต้องฤทธิ์เสน่หา (ฉบับเต็มไม่ตัดแม้แต่ฉากเดียว) วางจำหน่ายแล้วในราคา 279 บาท วางที่ร้านนายอินทร์ ร้ายซีเอ็ด ร้านบีทูเอส ทุกสาขา ช่องทางการสั่งซื้อด้านล่างนี้เลยจ้า
ตีพิมพ์กับ สนพ. อินเลิฟ ปกด้านล่างนี้เลยจ้า
ช่องทางการสั่งซื้อ
วางจำหน่ายแล้ววันนี้ ราคาเล่มละ 279 บาท
1. จำหน่ายที่ร้านหนังสือทั่วประเทศ ร้านนายอินทร์ ร้านซีเอ็ด ร้าน b2s
2.โทรสั่งซื้อกับสำนักพิมพ์ส่งตรงถึงบ้าน ที่เบอร์ โทร. 02-930-3119 และ 02-930-3120
(วัน จ.-ศ. เวลา 9.00-18.00 น.) ยกเว้นวันหยุดทำการ
3.ที่เว็บไซด์อินเลิฟ ใครเป็นสมาชิกลด 20% สั่งซื้อได้ที่ http://www.inlove-book.com/book/1246
4. สั่งซื้อผ่าน facebook >>คลิกที่นี่<<แจ้งข่าวจ้า ตอนนี้นิยายเรื่องต้องฤทธิ์เสน่หา (ฉบับเต็มไม่ตัดแม้แต่ฉากเดียว) วางจำหน่ายแล้วในราคา 279 บาท วางที่ร้านนายอินทร์ ร้ายซีเอ็ด ร้านบีทูเอส ทุกสาขา ช่องทางการสั่งซื้อด้านล่างนี้เลยจ้า ปกอยู่ด้านบนจ้า
ตีพิมพ์กับ สนพ. อินเลิฟ
ช่องทางการสั่งซื้อ
วางจำหน่ายแล้ววันนี้ ราคาเล่มละ 279 บาท
1. จำหน่ายที่ร้านหนังสือทั่วประเทศ ร้านนายอินทร์ ร้านซีเอ็ด ร้าน b2s
2.โทรสั่งซื้อกับสำนักพิมพ์ส่งตรงถึงบ้าน ที่เบอร์ โทร. 02-930-3119 และ 02-930-3120
(วัน จ.-ศ. เวลา 9.00-18.00 น.) ยกเว้นวันหยุดทำการ
3.ที่เว็บไซด์อินเลิฟ ใครเป็นสมาชิกลด 20% สั่งซื้อได้ที่ http://www.inlove-book.com/book/1246
4. สั่งซื้อผ่าน facebook >>คลิกที่นี่<<
เป็นแพทย์มาก็หลายปี แต่ใครจะคิดว่าเขาจะมาตบะแตกเพียงเพราะได้ตรวจภายในของผู้หญิงคนนั้น…เธอผู้ทำให้คุณหมอผู้วางตัวเหมาะสมกลายเป็นคนเจ้าเล่ห์เจ้าแผนการอย่างไม่น่าเชื่อ
แนะนำตัวละคร
คริสโตเฟอร์ คอลเวลล์สัน
แพทย์สูติ-นรีเวช จอมทะเล้น ผู้มีหน้าตาเป็นอาวุธ หล่อ รวย ระดับมหาเศรษฐีหมื่นล้าน เจ้าของโรงพยาบาลเอกชนเบอร์หนึ่งในสหรัฐอเมริกา แถมยังมีสาขาในต่างประเทศอีกมากมาย
ปิ่นมุก วิเศษวัฒนากุล
สาวไทยวัย 28 ปี ผู้มีต้นทุนชีวิตต่ำ บินข้ามน้ำข้ามทะเลไปไกลถึงอเมริกาเพื่อตามหาความฝัน แต่ไม่รู้ว่าโชคไม่เข้าข้างหรือเทวดากลั่นแกล้ง เธอกำลังจะกลายเป็นนางเอกหนังโป๊ในอีกไม่ช้านี้
.........................................................................................
นิยายเรื่องนี้เป็นแนวรักโรแมนติก คอมเมดี้ เน้น หื่นๆ ฮาๆ รั่วๆ ฟินจิกหมอน แอบงอนและง้อ มีดรามาผสมเล็กน้อยที่สำคัญมีกลิ่นอายของโรมานต์รวมอยู่ด้วยจ้า
Tags: รัก,โรแมนติก,รักเพื่อน,เข้มข้น,หวาน,แรง,นิยาย,ซึ้ง,แอบรัก,ซึ้ง
ตอน: ตอนที่ 7 ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก 100%
ตอนที่ 7 ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก 100%
มือของนิรันดร์ยื่นไปเบิร์ดกระโหลกคนเพ้อฝันอย่างหมั่นไส้ เมื่อเรียกชื่อเขาหลายครั้งแต่ไม่ยอมโต้ตอบ มัวแต่ผสานมือไว้ที่อกยืนยิ้มราวกับคนบ้าอยู่แบบนั้น ทำให้ภาพแห่งจินตนาการที่แสนหวานของคริสโตเฟอร์หายลับไปฉับพลัน หันมองหน้าคนทำลายความสุขด้วยแววตาเซ็งสุดขีด
“ฝันอะไรอีกพ่อคุณ กลางวันแสกๆอย่าฝันให้มาก” นิรันดร์กระแหนะกระแหนอย่างหมั่นไส้ “คุณมุกโทรมาเหรอ อะไรยังไงเล่ามา ณ บัดนาว”
“สอดรู้สอดเห็นจริงๆนะพวกมึง”
ต่อว่าเพื่อนอย่างไม่จริงจัง ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงที่เก้าอี้ประจำตำแหน่งแต่เพราะมัวอิ่มเอมใจไม่ได้หันมองว่าเก้าอี้มันเลื่อนห่างออกไปตอนที่เขากระโดดลุกขึ้นก่อนหน้าจึงกลายเป็นนั่งเก้าอี้อากาศแทนล้มพรวดลงก้นกระแทกพื้นดังโครม!
นิรันดร์และริคคาร์โด้หัวเราะชักดิ้นชักงอ มองเพื่อนสนิทที่กำลังพยุงตัวลุกขึ้นอย่างทุลักทุเลโดยไม่คิดจะไปช่วยพยุงใดๆ แม้แต่แววตาที่สงสารซักนิดก็ยังไม่มีให้เห็น คงพากันหัวเราะราวกับดูสุดยอดตลกของเมืองไทยแสดงบนเวที
คริสโตเฟอร์ปรายตามองเพื่อนอย่างเซ็งๆ ถามว่าอายไหมตอบแบบไม่ต้องคิดว่าอายมาก เพื่อนบังเกิดเกล้าทั้งสองคนก็ซ้ำเติมด้วยการหัวเราะเยาะได้อย่างดีเยี่ยม!
“สรุปว่าไง คุณมุกโทรมาหาแกทำไม” หลังจากกลั้นหัวเราะได้นิรันดร์ก็วกเข้าสู่ประเด็นที่ค้างไว้เมื่อครู่
“อยากรู้มากใช่ไหม แต่เสียใจ กูไม่บอก” คริสโตเฟอร์ยิ้มอย่างเป็นต่อ หัวเราะเยาะเขานักใช่ไหมก็ถึงเวลาเอาคืนด้วยการทิ้งความสงสัยให้เพื่อนบังเกิดเกล้าทั้งสองค้างคาใจอยู่แบบนั้น
“แน่ใจ๊…” ริคคาร์โด้ยิ้มมุมปากก่อนหันไปหานิรันดร์ “แบงค์ แกไปเซฟเอาคลิปในกล้องวงจรปิดไปอัพลงยูทูบหน่อยซิ ฉันว่าต้องมีคนกดไลด์และกดแชร์เป็นล้านแน่ๆว่ะ คุณหมอสุดหล่อล้มก้นกระแทกพื้น”
เมื่อโดนขู่กันแบบซึ่งๆหน้าสุดท้ายคริสโตเฟอร์ก็ต้องยอมเพื่อนตัวแสบอีกตามเคย “เออๆ บอกก็ได้”
ทั้งนิรันดร์และริคคาร์โด้ยิ้มพรายอย่างพอใจในคำตอบ “งั้นก็ตอบมา คุณมุกโทรมาหาแกทำไม”
ที่อยากรู้กันก็เพราะว่าแต่ไหนแต่ไรปิ่นมุกไม่เคยโทรหาคริสโตเฟอร์ก่อน แม้แต่คริสโตเฟอร์โทรไปหาเธอก็ยังตัดสายทิ้งอย่างไม่เหลือเยื่อใย หากมีธุระเรื่องงานก็ให้เลขาฯติดต่อให้ แต่ครั้งนี้เธอกลับติดต่อมาหาเองจึงนับว่าเป็นเรื่องไม่ปกติ
คริสโตเฟอร์ลุกขึ้นอีกครั้ง กอดอกยิ้มพรายอย่างวางมาด “คุณมุกโทรมานัดฉันไปออกเดรท”
“เธอบอกแบบนั้น หรือแกคิดไปเอง” นิรันดร์เบรกกึก จนอีกฝ่ายมองอย่างเคืองๆ เรื่องอะไรที่เขาจะเชื่อเพราะรู้ว่าเพื่อนตัวเองมโนเก่งยิ่งกว่าผู้หญิงเสียด้วยซ้ำ
“เออ เธอก็ไม่ได้พูดแบบนี้หรอก แค่นัดให้ฉันไปพบ แต่ร้านอาหารที่เธอนัดน่ะมันเป็นร้านอาหารที่บรรยากาศโรแมนติกมาก ส่วนใหญ่คู่รักชอบพากันไปนั่งร้านนี้”
“คุณเพื่อนก็เลยมโนไปว่าคุณมุกนัดออกเดรท โธ่…พ่อคุณ จินตนาการล้ำเลิศประเสริฐศรี เธออาจจะนัดไปคุยเรื่องงานก็ได้ อาทิตย์หน้าต้องส่งงานแล้วไม่ใช่เหรอ”
“ถ้านัดคุยงานเธอก็ต้องนัดคุยที่บริษัทสิ จะนัดไปทำไมที่ร้านอาหาร” คริสโตเฟอร์ยังแย้ง และให้ความหวังกับตัวเองต่อไป ไม่หวั่นต่อเสียงทัดทานของผู้ใดทั้งสิ้น
คนเราอยู่ได้ด้วยความหวัง จริงไหม?
ปิ่นมุกก้มมองนาฬิกาที่ข้อมือรอบที่เท่าไหร่เธอก็ไม่ได้นับ แต่ที่แน่ๆเธอรู้สึกว่าตัวเองมานั่งรอนานมากแล้ว เวลานัดคือห้าโมงเย็น เธอมาถึงก่อนเวลานัดเกือบสิบนาที แต่ตอนนี้เกือบจะห้าโมงครึ่งอยู่รอมร่อก็ยังไม่เห็นพ่อนักออกแบบอัญมณีแถวหน้าของวงการควบตำแหน่งนายแพทย์ชื่อดังแห่งยุคมาถึงซะที ใบหน้าสวยบึ้งตึงอย่างเห็นได้ชัด ปกติแล้วเธอไม่ชอบการมานั่งรอใครนานๆแบบนี้ ก็อย่างที่รู้ๆกันว่าเธอเป็นคนหนึ่งที่ตรงต่อเวลาจึงไม่ชอบนักเวลาที่นัดใครแล้วมาสาย หลายวูบที่เธอคิดอยากลุกขึ้นเดินออกจากร้านไป แต่ก็ต้องยอมเดินกลับมานั่งรอที่เดิมอีกครั้งเพราะมีเรื่องสำคัญต้องคุยกับเขาจริงๆ
“ขอโทษนะครับที่ให้รอ”
ในที่สุดการรอคอยของปิ่นมุกก็สิ้นสุดลง เมื่อได้ยินเสียงที่เธอมั่นใจว่าเป็นคริสโตเฟอร์แน่ๆดังขึ้น เธอเงยหน้าขึ้นจากหน้าจอโทรศัพท์ตั้งใจจะต่อว่าเขาเต็มที่โทษฐานที่มาสายกว่าเวลานัด แต่พอเห็นชายหนุ่มก็ต้องชะงักปากค้างไว้ มองหน้าเขาอย่างอึ้งๆ
จะไม่ให้อึ้งได้อย่างไร เมื่อชายหนุ่มแต่งเนื้อแต่งตัวมาแบบจัดเต็มเสียยิ่งกว่าไปออกงานสมาคมที่ไหนสักแห่ง สวมสูทรผูกไทรส์ เสื้อผ้าหน้าผมเป๊ะเว่อร์อย่างไม่มีที่ติ ซึ่งเธอก็ยอมรับอย่างไม่มีข้อแม้ว่าเขาดูหล่อ เท่ห์ และสมาร์ทจริงๆ แต่นั่นก็ไม่มีผลอะไรกับเธอมากนัก เพราะอคติที่อยู่ในใจนั้นมากกว่า
และนี่สินะที่เป็นเหตุผลของการมาสาย!
“ผมรู้ว่าคุณอยากต่อว่าผมที่ผมมาสาย แต่ก่อนที่คุณจะด่าจะว่าผมขอเวลาผมซักสองนาทีนะครับ”
ไม่รอฟังคำอนุญาตหรือปฏิเสธ คริสโตเฟอร์ค่อยๆนั่งลงคุกเข่าต่อหน้าหญิงสาว ปิ่นมุกตกอกตกใจมองการกระทำของเขาอย่างไม่เข้าใจ ต่อจากนั้นความอายก็เริ่มบังเกิด เมื่อรู้ตัวว่ากลายเป็นเป้าสายตาของแขกคนอื่นในร้าน
“ทำบ้าอะไรของคุณ ลุกขึ้นเลยนะ ฉันอายคนอื่นเขา” เธอกระซิบบอกพลางหันซ้ายหันขวามองโต๊ะข้างๆอย่างเขินๆ
คริสโตเฟอร์ไม่ได้นำพากับคำสั่งของปิ่นมุก เขายังคงคุกเข่าอยู่เช่นนั้นก่อนจะค่อยๆยื่นดอกกุหลาบช่อใหญ่ที่ถือซ่อนไว้ด้านหลังให้กับหญิงสาว “สำหรับเดทแรกของเราครับ”
คราวนี้สายตาทุกคู่ภายในร้านต่างโฟกัสมาที่โต๊ะของทั้งคู่ ต่างพากันเข้าใจว่าคู่รักกำลังขอแต่งงานกันอยู่ แขกในร้านก็พากันหวังดี จึงร่วมด้วยช่วยกันกดดันว่าที่เจ้าสาวด้วยการส่งเสียงเชียร์ลั่นร้าน
“แต่งเลย! แต่งเลย! แต่งเลย! แต่งเลย!”
ปิ่นมุกแทบจะยกเท้าก่ายหน้าผาก เธออยากจะเอาหัวมุดใต้โต๊ะเสียด้วยซ้ำ ในใจก็อยากจะบีบคอผู้ชายที่นั่งคุกเข่าอยู่ต่อหน้าให้ตายคามือ เกิดนึกบ้าอะไรขึ้นมาอีกถึงมาทำอะไรพิเรนทร์ๆแบบนี้
“ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้เลยนะคุณ ฉันอายเค้า”
“คุณมุกก็รับช่อดอกไม้จากผมก่อนสิครับ ถ้าคุณไม่รับผมก็ไม่ลุก รับหน่อยนะครับคุณมุก”
เมื่อโดนขอร้องกึ่งบังคับ ซ้ำยังถูกกดดันจากคนรอบข้าง ปิ่นมุกจำใจต้องรับช่อดอกไม้นั้นมา เพื่อตัดปัญหาให้อีตาหมอบ้านี่ลุกขึ้นจะได้เลิกเป็นจุดสนใจของคนอื่นเสียที แล้วก็เป็นไปตามคาดทันทีที่เธอรับช่อดอกไม้เสียงเฮลั่นก็ดังขึ้นก่อนที่ทุกสายตาจะค่อยๆหันกลับไป
“ลุกขึ้นมาสิ ฉันรับแล้วไง”
คริสโตเฟอร์รีบลุกขึ้นยิ้มร่าอย่างมีความสุข “รับช่อดอกไม้ของผมแล้ว ก็แสดงว่าคุณมุกยอมตกลงแต่งงานกับผมแล้วใช่ไหมครับ”
“อย่ามาคิดเองเออเอง ที่ฉันรับก็เพราะฉันอายคนอื่นเขาหรอก” ปิ่นมุกยกมือขึ้นกุมหน้าผากจะบ้าตายกับผู้ชายที่นั่งอยู่เบื้องหน้า “แล้วเป็นบ้าอะไรมาทำอะไรแบบนี้ แถมแต่งตัวมาซะโอเวอร์เชียว”
“ก็คุณมุกนัดผมออกเดทไม่ใช่เหรอครับ ผมก็ต้องแต่งตัวให้ดูดีหน่อยสิ”
“ใครบอกคุณว่าฉันนัดคุณมาออกเดท ที่ฉันนัดคุณมานี่เพราะมีเรื่องจะขอร้องต่างหาก” รีบมุ่งสู่ประเด็น จะได้รีบคุยให้เสร็จๆ เพราะอยากจะไปจากตรงนี้เต็มทีแล้ว
“ถ้าคุณมุกจะขอร้องให้ผมแต่งงานด้วย คุณมุกไม่ต้องขอร้องให้เปลืองน้ำลายนะครับ เพราะผมตอบตกลงโดยไม่มีเงื่อนไข” มีความสุขเหลือเกินที่ได้กวนเธอแบบนี้
“อย่ามโนค่ะ” รีบเบรกโดยไม่รักษาน้ำใจ ก่อนเข้าสู่ประเด็นสำคัญ “เรื่องที่ฉันอยากจะขอร้องคุณก็คือฉันอยากขอให้คุณเลิกมายุ่งเกี่ยวกับฉันได้ไหม คุณรู้หรือเปล่าว่ากลอนบ้าๆที่คุณเอาไปติดไว้ที่บอร์ดประชาสัมพันธ์มันทำให้ฉันอายพนักงานในบริษัทมากแค่ไหน ส่วนเรื่องหนี้สินฉันกำลังเก็บตังค์เอามาคืน ”
“เลิกยุ่งไม่ได้ครับ” ยังยิ้มแป้นแล้นเหมือนไม่สะทกสะท้านใดๆ “เพราะถ้าผมเลิกรักคุณ ก็เท่ากับว่าชีวิตของผมต้องดับสิ้นลงไป เพราะคุณคือลมหายใจของผม”
เพลียค่ะ พูดกรอกหูชัดเจนขนาดนี้ยังหน้ามึนตอบกลับซะหวานหยาดเยิ้มได้โดยไม่นำพาต่อคำขอของเธอเลยสักนิด ปิ่นมุกมองหน้าคนหน้ามึนอย่างเบื่อหน่าย
“ถ้างั้นก็ตามใจคุณ แต่ฉันบอกไว้ตรงนี้เลยนะคะ ว่าต่อให้คุณพยายามยังไง ฉันก็ไม่มีทางเปลี่ยนใจมาแต่งงานกับคุณแน่ เพราะฉันไม่ชอบคนโกหก ผิดคำพูด และฉวยโอกาส” บอกตรงๆอย่างไม่อ้อมค้อม ก่อนลุกขึ้นจากเก้าอี้ “ชัดเจนนะคะ”
“แม้วันนี้น้องนางยังชังพี่ ยังไม่รับไมตรีพี่ไม่หวั่น
จะเฝ้ารอจนน้องเห็นใจกัน ……………………………”
“ถ้ายังงั้นรอชาติหน้านะพี่เอย”
ปิ่นมุกต่อกลอนท่อนสุดท้ายให้อย่างหมั่นไส้ ก่อนจะเดินดุ่มๆออกจากร้านไปด้วยอารมณ์ไม่สุนทรีนัก ผู้ชายบ้าอะไรปฏิเสธไปขนาดนี้ยังมายิ้มหน้าระรื่น หน้าชื่นตาบานแต่งกลอนจีบเธอต่อได้อีก ล่ะนับถือพ่อคุณจริงๆ
ทันทีที่ร่างบางเดินออกไป รอยยิ้มที่สดใสก็ค่อยๆเหี่ยวเฉาลง ดวงตาคู่หม่นจ้องมองช่อดอกกุหลาบที่ยังวางอยู่บนโต๊ะด้วยหัวใจที่ห่อเหี่ยว แต่กระนั้นก็ยังให้กำลังใจตัวเองไม่ให้ท้อต้องสู้ต่อไป ก็ให้รู้กันไปสิว่าใจของคนนี่มันจะแข็งสักแค่ไหน
คนแท้ต้องไปท้อ คนท้อคือคนไม่แท้!
มือของนิรันดร์ยื่นไปเบิร์ดกระโหลกคนเพ้อฝันอย่างหมั่นไส้ เมื่อเรียกชื่อเขาหลายครั้งแต่ไม่ยอมโต้ตอบ มัวแต่ผสานมือไว้ที่อกยืนยิ้มราวกับคนบ้าอยู่แบบนั้น ทำให้ภาพแห่งจินตนาการที่แสนหวานของคริสโตเฟอร์หายลับไปฉับพลัน หันมองหน้าคนทำลายความสุขด้วยแววตาเซ็งสุดขีด
“ฝันอะไรอีกพ่อคุณ กลางวันแสกๆอย่าฝันให้มาก” นิรันดร์กระแหนะกระแหนอย่างหมั่นไส้ “คุณมุกโทรมาเหรอ อะไรยังไงเล่ามา ณ บัดนาว”
“สอดรู้สอดเห็นจริงๆนะพวกมึง”
ต่อว่าเพื่อนอย่างไม่จริงจัง ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงที่เก้าอี้ประจำตำแหน่งแต่เพราะมัวอิ่มเอมใจไม่ได้หันมองว่าเก้าอี้มันเลื่อนห่างออกไปตอนที่เขากระโดดลุกขึ้นก่อนหน้าจึงกลายเป็นนั่งเก้าอี้อากาศแทนล้มพรวดลงก้นกระแทกพื้นดังโครม!
นิรันดร์และริคคาร์โด้หัวเราะชักดิ้นชักงอ มองเพื่อนสนิทที่กำลังพยุงตัวลุกขึ้นอย่างทุลักทุเลโดยไม่คิดจะไปช่วยพยุงใดๆ แม้แต่แววตาที่สงสารซักนิดก็ยังไม่มีให้เห็น คงพากันหัวเราะราวกับดูสุดยอดตลกของเมืองไทยแสดงบนเวที
คริสโตเฟอร์ปรายตามองเพื่อนอย่างเซ็งๆ ถามว่าอายไหมตอบแบบไม่ต้องคิดว่าอายมาก เพื่อนบังเกิดเกล้าทั้งสองคนก็ซ้ำเติมด้วยการหัวเราะเยาะได้อย่างดีเยี่ยม!
“สรุปว่าไง คุณมุกโทรมาหาแกทำไม” หลังจากกลั้นหัวเราะได้นิรันดร์ก็วกเข้าสู่ประเด็นที่ค้างไว้เมื่อครู่
“อยากรู้มากใช่ไหม แต่เสียใจ กูไม่บอก” คริสโตเฟอร์ยิ้มอย่างเป็นต่อ หัวเราะเยาะเขานักใช่ไหมก็ถึงเวลาเอาคืนด้วยการทิ้งความสงสัยให้เพื่อนบังเกิดเกล้าทั้งสองค้างคาใจอยู่แบบนั้น
“แน่ใจ๊…” ริคคาร์โด้ยิ้มมุมปากก่อนหันไปหานิรันดร์ “แบงค์ แกไปเซฟเอาคลิปในกล้องวงจรปิดไปอัพลงยูทูบหน่อยซิ ฉันว่าต้องมีคนกดไลด์และกดแชร์เป็นล้านแน่ๆว่ะ คุณหมอสุดหล่อล้มก้นกระแทกพื้น”
เมื่อโดนขู่กันแบบซึ่งๆหน้าสุดท้ายคริสโตเฟอร์ก็ต้องยอมเพื่อนตัวแสบอีกตามเคย “เออๆ บอกก็ได้”
ทั้งนิรันดร์และริคคาร์โด้ยิ้มพรายอย่างพอใจในคำตอบ “งั้นก็ตอบมา คุณมุกโทรมาหาแกทำไม”
ที่อยากรู้กันก็เพราะว่าแต่ไหนแต่ไรปิ่นมุกไม่เคยโทรหาคริสโตเฟอร์ก่อน แม้แต่คริสโตเฟอร์โทรไปหาเธอก็ยังตัดสายทิ้งอย่างไม่เหลือเยื่อใย หากมีธุระเรื่องงานก็ให้เลขาฯติดต่อให้ แต่ครั้งนี้เธอกลับติดต่อมาหาเองจึงนับว่าเป็นเรื่องไม่ปกติ
คริสโตเฟอร์ลุกขึ้นอีกครั้ง กอดอกยิ้มพรายอย่างวางมาด “คุณมุกโทรมานัดฉันไปออกเดรท”
“เธอบอกแบบนั้น หรือแกคิดไปเอง” นิรันดร์เบรกกึก จนอีกฝ่ายมองอย่างเคืองๆ เรื่องอะไรที่เขาจะเชื่อเพราะรู้ว่าเพื่อนตัวเองมโนเก่งยิ่งกว่าผู้หญิงเสียด้วยซ้ำ
“เออ เธอก็ไม่ได้พูดแบบนี้หรอก แค่นัดให้ฉันไปพบ แต่ร้านอาหารที่เธอนัดน่ะมันเป็นร้านอาหารที่บรรยากาศโรแมนติกมาก ส่วนใหญ่คู่รักชอบพากันไปนั่งร้านนี้”
“คุณเพื่อนก็เลยมโนไปว่าคุณมุกนัดออกเดรท โธ่…พ่อคุณ จินตนาการล้ำเลิศประเสริฐศรี เธออาจจะนัดไปคุยเรื่องงานก็ได้ อาทิตย์หน้าต้องส่งงานแล้วไม่ใช่เหรอ”
“ถ้านัดคุยงานเธอก็ต้องนัดคุยที่บริษัทสิ จะนัดไปทำไมที่ร้านอาหาร” คริสโตเฟอร์ยังแย้ง และให้ความหวังกับตัวเองต่อไป ไม่หวั่นต่อเสียงทัดทานของผู้ใดทั้งสิ้น
คนเราอยู่ได้ด้วยความหวัง จริงไหม?
ปิ่นมุกก้มมองนาฬิกาที่ข้อมือรอบที่เท่าไหร่เธอก็ไม่ได้นับ แต่ที่แน่ๆเธอรู้สึกว่าตัวเองมานั่งรอนานมากแล้ว เวลานัดคือห้าโมงเย็น เธอมาถึงก่อนเวลานัดเกือบสิบนาที แต่ตอนนี้เกือบจะห้าโมงครึ่งอยู่รอมร่อก็ยังไม่เห็นพ่อนักออกแบบอัญมณีแถวหน้าของวงการควบตำแหน่งนายแพทย์ชื่อดังแห่งยุคมาถึงซะที ใบหน้าสวยบึ้งตึงอย่างเห็นได้ชัด ปกติแล้วเธอไม่ชอบการมานั่งรอใครนานๆแบบนี้ ก็อย่างที่รู้ๆกันว่าเธอเป็นคนหนึ่งที่ตรงต่อเวลาจึงไม่ชอบนักเวลาที่นัดใครแล้วมาสาย หลายวูบที่เธอคิดอยากลุกขึ้นเดินออกจากร้านไป แต่ก็ต้องยอมเดินกลับมานั่งรอที่เดิมอีกครั้งเพราะมีเรื่องสำคัญต้องคุยกับเขาจริงๆ
“ขอโทษนะครับที่ให้รอ”
ในที่สุดการรอคอยของปิ่นมุกก็สิ้นสุดลง เมื่อได้ยินเสียงที่เธอมั่นใจว่าเป็นคริสโตเฟอร์แน่ๆดังขึ้น เธอเงยหน้าขึ้นจากหน้าจอโทรศัพท์ตั้งใจจะต่อว่าเขาเต็มที่โทษฐานที่มาสายกว่าเวลานัด แต่พอเห็นชายหนุ่มก็ต้องชะงักปากค้างไว้ มองหน้าเขาอย่างอึ้งๆ
จะไม่ให้อึ้งได้อย่างไร เมื่อชายหนุ่มแต่งเนื้อแต่งตัวมาแบบจัดเต็มเสียยิ่งกว่าไปออกงานสมาคมที่ไหนสักแห่ง สวมสูทรผูกไทรส์ เสื้อผ้าหน้าผมเป๊ะเว่อร์อย่างไม่มีที่ติ ซึ่งเธอก็ยอมรับอย่างไม่มีข้อแม้ว่าเขาดูหล่อ เท่ห์ และสมาร์ทจริงๆ แต่นั่นก็ไม่มีผลอะไรกับเธอมากนัก เพราะอคติที่อยู่ในใจนั้นมากกว่า
และนี่สินะที่เป็นเหตุผลของการมาสาย!
“ผมรู้ว่าคุณอยากต่อว่าผมที่ผมมาสาย แต่ก่อนที่คุณจะด่าจะว่าผมขอเวลาผมซักสองนาทีนะครับ”
ไม่รอฟังคำอนุญาตหรือปฏิเสธ คริสโตเฟอร์ค่อยๆนั่งลงคุกเข่าต่อหน้าหญิงสาว ปิ่นมุกตกอกตกใจมองการกระทำของเขาอย่างไม่เข้าใจ ต่อจากนั้นความอายก็เริ่มบังเกิด เมื่อรู้ตัวว่ากลายเป็นเป้าสายตาของแขกคนอื่นในร้าน
“ทำบ้าอะไรของคุณ ลุกขึ้นเลยนะ ฉันอายคนอื่นเขา” เธอกระซิบบอกพลางหันซ้ายหันขวามองโต๊ะข้างๆอย่างเขินๆ
คริสโตเฟอร์ไม่ได้นำพากับคำสั่งของปิ่นมุก เขายังคงคุกเข่าอยู่เช่นนั้นก่อนจะค่อยๆยื่นดอกกุหลาบช่อใหญ่ที่ถือซ่อนไว้ด้านหลังให้กับหญิงสาว “สำหรับเดทแรกของเราครับ”
คราวนี้สายตาทุกคู่ภายในร้านต่างโฟกัสมาที่โต๊ะของทั้งคู่ ต่างพากันเข้าใจว่าคู่รักกำลังขอแต่งงานกันอยู่ แขกในร้านก็พากันหวังดี จึงร่วมด้วยช่วยกันกดดันว่าที่เจ้าสาวด้วยการส่งเสียงเชียร์ลั่นร้าน
“แต่งเลย! แต่งเลย! แต่งเลย! แต่งเลย!”
ปิ่นมุกแทบจะยกเท้าก่ายหน้าผาก เธออยากจะเอาหัวมุดใต้โต๊ะเสียด้วยซ้ำ ในใจก็อยากจะบีบคอผู้ชายที่นั่งคุกเข่าอยู่ต่อหน้าให้ตายคามือ เกิดนึกบ้าอะไรขึ้นมาอีกถึงมาทำอะไรพิเรนทร์ๆแบบนี้
“ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้เลยนะคุณ ฉันอายเค้า”
“คุณมุกก็รับช่อดอกไม้จากผมก่อนสิครับ ถ้าคุณไม่รับผมก็ไม่ลุก รับหน่อยนะครับคุณมุก”
เมื่อโดนขอร้องกึ่งบังคับ ซ้ำยังถูกกดดันจากคนรอบข้าง ปิ่นมุกจำใจต้องรับช่อดอกไม้นั้นมา เพื่อตัดปัญหาให้อีตาหมอบ้านี่ลุกขึ้นจะได้เลิกเป็นจุดสนใจของคนอื่นเสียที แล้วก็เป็นไปตามคาดทันทีที่เธอรับช่อดอกไม้เสียงเฮลั่นก็ดังขึ้นก่อนที่ทุกสายตาจะค่อยๆหันกลับไป
“ลุกขึ้นมาสิ ฉันรับแล้วไง”
คริสโตเฟอร์รีบลุกขึ้นยิ้มร่าอย่างมีความสุข “รับช่อดอกไม้ของผมแล้ว ก็แสดงว่าคุณมุกยอมตกลงแต่งงานกับผมแล้วใช่ไหมครับ”
“อย่ามาคิดเองเออเอง ที่ฉันรับก็เพราะฉันอายคนอื่นเขาหรอก” ปิ่นมุกยกมือขึ้นกุมหน้าผากจะบ้าตายกับผู้ชายที่นั่งอยู่เบื้องหน้า “แล้วเป็นบ้าอะไรมาทำอะไรแบบนี้ แถมแต่งตัวมาซะโอเวอร์เชียว”
“ก็คุณมุกนัดผมออกเดทไม่ใช่เหรอครับ ผมก็ต้องแต่งตัวให้ดูดีหน่อยสิ”
“ใครบอกคุณว่าฉันนัดคุณมาออกเดท ที่ฉันนัดคุณมานี่เพราะมีเรื่องจะขอร้องต่างหาก” รีบมุ่งสู่ประเด็น จะได้รีบคุยให้เสร็จๆ เพราะอยากจะไปจากตรงนี้เต็มทีแล้ว
“ถ้าคุณมุกจะขอร้องให้ผมแต่งงานด้วย คุณมุกไม่ต้องขอร้องให้เปลืองน้ำลายนะครับ เพราะผมตอบตกลงโดยไม่มีเงื่อนไข” มีความสุขเหลือเกินที่ได้กวนเธอแบบนี้
“อย่ามโนค่ะ” รีบเบรกโดยไม่รักษาน้ำใจ ก่อนเข้าสู่ประเด็นสำคัญ “เรื่องที่ฉันอยากจะขอร้องคุณก็คือฉันอยากขอให้คุณเลิกมายุ่งเกี่ยวกับฉันได้ไหม คุณรู้หรือเปล่าว่ากลอนบ้าๆที่คุณเอาไปติดไว้ที่บอร์ดประชาสัมพันธ์มันทำให้ฉันอายพนักงานในบริษัทมากแค่ไหน ส่วนเรื่องหนี้สินฉันกำลังเก็บตังค์เอามาคืน ”
“เลิกยุ่งไม่ได้ครับ” ยังยิ้มแป้นแล้นเหมือนไม่สะทกสะท้านใดๆ “เพราะถ้าผมเลิกรักคุณ ก็เท่ากับว่าชีวิตของผมต้องดับสิ้นลงไป เพราะคุณคือลมหายใจของผม”
เพลียค่ะ พูดกรอกหูชัดเจนขนาดนี้ยังหน้ามึนตอบกลับซะหวานหยาดเยิ้มได้โดยไม่นำพาต่อคำขอของเธอเลยสักนิด ปิ่นมุกมองหน้าคนหน้ามึนอย่างเบื่อหน่าย
“ถ้างั้นก็ตามใจคุณ แต่ฉันบอกไว้ตรงนี้เลยนะคะ ว่าต่อให้คุณพยายามยังไง ฉันก็ไม่มีทางเปลี่ยนใจมาแต่งงานกับคุณแน่ เพราะฉันไม่ชอบคนโกหก ผิดคำพูด และฉวยโอกาส” บอกตรงๆอย่างไม่อ้อมค้อม ก่อนลุกขึ้นจากเก้าอี้ “ชัดเจนนะคะ”
“แม้วันนี้น้องนางยังชังพี่ ยังไม่รับไมตรีพี่ไม่หวั่น
จะเฝ้ารอจนน้องเห็นใจกัน ……………………………”
“ถ้ายังงั้นรอชาติหน้านะพี่เอย”
ปิ่นมุกต่อกลอนท่อนสุดท้ายให้อย่างหมั่นไส้ ก่อนจะเดินดุ่มๆออกจากร้านไปด้วยอารมณ์ไม่สุนทรีนัก ผู้ชายบ้าอะไรปฏิเสธไปขนาดนี้ยังมายิ้มหน้าระรื่น หน้าชื่นตาบานแต่งกลอนจีบเธอต่อได้อีก ล่ะนับถือพ่อคุณจริงๆ
ทันทีที่ร่างบางเดินออกไป รอยยิ้มที่สดใสก็ค่อยๆเหี่ยวเฉาลง ดวงตาคู่หม่นจ้องมองช่อดอกกุหลาบที่ยังวางอยู่บนโต๊ะด้วยหัวใจที่ห่อเหี่ยว แต่กระนั้นก็ยังให้กำลังใจตัวเองไม่ให้ท้อต้องสู้ต่อไป ก็ให้รู้กันไปสิว่าใจของคนนี่มันจะแข็งสักแค่ไหน
คนแท้ต้องไปท้อ คนท้อคือคนไม่แท้!
ธิดาดิน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 6 ก.ย. 2558, 17:40:18 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 6 ก.ย. 2558, 17:40:18 น.
จำนวนการเข้าชม : 3511
| << ตอนที่ 7 ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก | ตอนที่8 ชอบให้ทักรักให้จีบ >> |