ภรรยานอกหัวใจ
"ความกตัญญูเป็นเครื่องผูกมัดให้ "เธอ"ต้องอยู่กับ "เขา" ผู้ชายที่เปรียบดั่งซาตาน"
Tags: ความรัก คลุมถุงชน ความแค้น ร้ายกาจ ซาตาน
ตอน: ความจริงของเรา
เช้าวันต่อมาที่บ้านรังสิวัฒนา
"ฟ้าอยากรู้เรื่องที่ผู้ชายคนนั้นเอิ่ม...คุณคิมหันต์พูดว่าเรามีสัญญาเรื่องเงิน10ล้านที่ผูกมัดเขากับเราไว้มันเป็นอย่างนั้นจริงหรือเปล่าคะพ่อ"ฟ้าลดามองหน้าผู้เป็นพ่ออย่างรอคำตอบก่อนจะเห็นสีหน้าของพ่อและผู้เป็นย่าเริ่มเคร่งเครียด
"มัน....มันเป็นอย่างนั้นจริงๆลูกแต่ฟ้าฟังพ่อก่อนนะคือ..ช่วงสามปีหลังธุรกิจส่งออกผลไม้ของพ่อเนี่ยมีปัญหาไหนจะเรื่องหนี้สินของพ่อที่เข้ามารุมเร้าจนถึงขั้นพ่อเกือบจะขายบ้านหลังนี้ไปแต่โชคดีที่คุณคณินยื่นมือเข้ามาช่วยพร้อมกับให้เงินพ่อมาลงทุนจนธุรกิจของพ่อผ่านช่วงเวลานั้นมาได้..พ่อเลยสัญญาว่าจะยกพี่สาวของลูกให้ลูกชายคุณคณินเขาเพื่อเป็นการตอบแทนบุญคุณ"
"แต่ฟ้าก็ไม่เห็นว่าเราต้องไปพูดถึงเรื่องเงิน10ล้านเลยนี่คะ"
"คือมันเป็นอย่างนี้นะฟ้า...เงินที่เขาให้เรายืมมาน่ะมันรวมกันเป็นเก้าล้านแต่เผอิญว่าเมื่อวานตอนที่พี่สาวของลูกหายไปเขา...เอาเงินค่าสินสอดไป1ล้านรวมๆกันมันก็เลยกลายเป็นสิบล้านคุณคณินเขาบอกว่าจะยกเงินทั้งหมดให้ถ้าลูกแต่งงานกับคุณคิมหันต์และอยู่ด้วยกันถึงหนึ่งปี"
"ทำไมพ่อถึงไม่บอกฟ้าก่อนละคะแล้วอนาคตฟ้าล่ะ"ฟ้าลดามองหน้าผู้เป็นพ่ออย่างผิดหวังนี่เธอต้องมาแต่งงานใช้หนี้งั้นเหรอตลกชะมัด!!!
"ก็ถือว่าตอบแทนบุญคุณพ่อแกหน่อยไม่ได้หรือไง!!อีกอย่างแกก็จะสบายครอบครัวนั้นก็ใช่ว่าจะจนซะเมื่อไหร่อีกหน่อยแกก็คงมากราบพ่อแกขอบคุณซะด้วยซ้ำ"คุณหญิงภวรรณหรือผู้เป็นย่าของฟ้าลดากล่าวอย่างรำคาญโดยไม่สนใจความรู้สึกของผู้เป็นหลานเลยด้วยซ้ำ
"พ่อขอนะฟ้าปีเดียวเองหรืออาจจะน้อยกว่านั้นถ้าเราตามหาตัวพี่สาวลูกเจอถือว่าตอบแทนบุญคุณพ่อนะจะให้พ่อกราบก็ยอม"ประสิทธิ์ทำท่าจะกราบฟ้าลดาหญิงสาวรีบเข้าไปห้ามก่อนจะจับมือพ่อ
"ชั่งเถอะค่ะพ่อฟ้าจะไปคุยกับเขาเอง"ฟ้าลดากล่าวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
"เวรกรรมนี่มันอะไรกันแม่มันแย่งพ่อนี่ลูกมันยังจะมาแย่งสามีพี่สาวอีกเวรกรรมมันมีจริงหรือเปล่า!!"เสียงคุณอนงค์ภรรยาหลวงของประสิทธิ์ดังขึ้นก่อนจะมาหยุดที่ข้างหน้าฟ้าลดา
"แกอย่าคิดว่าจะมาแย่งทุกอย่างไปจากลูกสาวฉันนะเพราะมันไม่มีวัน!!!"
"หยุดนะคุณอนงค์!!ฟ้าลดากำลังช่วยเราอยู่นะ"ประสิทธิ์ดุภรรยาของเขาแต่ก็ไม่อาจห้ามสายตาแห่งความเกลียดชังที่อนงค์ส่งมาทางฟ้าลดาได้
"ก็ที่ฉันพูดมันคือเรื่องจริง!!เมื่อคืนแกคงจะมอบกายถวายตัวเลยสินะและแกก็คงดีใจที่ได้แย่งผัวพี่สาวไปอย่างหน้าด้านๆ!!!"
"คุณอนงค์!!ถ้าจะโทษยัยฟ้าโทษยัยเมย์ลูกสาวคุณดีกว่าที่หนีไปแล้วก็เอาเงินสินสอดไปด้วย"
"ลูกสาวฉันไม่ผิด!!บางทีที่ยัยเมย์หายไปอาจจะเป็นแผนของแม่ลูกสาวตัวดีของคุณก็ได้!!"
"คุณอนงค์!!!"
"พอเถอะค่ะคุณพ่อ...ฟ้าไม่ได้คิดแย่งใครทั้งนั้นถ้าพี่เมย์กลับมาฟ้าจะหย่าให้เพราะฟ้าไม่เคยอยากได้ของๆใครฟ้ากลับก่อนนะคะ"ฟ้าลดาตัดบทเพราะไม่อยากให้พ่อทะเลาะกับภรรยาของเขามากไปกว่านี้
"ทำเป็นเรียบร้อยความจริงก็คิดจะแย่งเหมือนแม่มันน่ะแหละ!!"เสียงผู้เป็นย่าลอยตามหลังฟ้าลดามาเล่นเอาหญิงสาวแทบยืนไม่ได้นี่เขาไม่เคยเห็นเธอเป็นหลานเลยใช่ไหมถึงจะเสียใจแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ฟ้าลดาตัดสินใจขอที่อยู่พ่อของคิมหันต์ที่คนขับรถของประสิทธิ์ก่อนจะขับรถไปยังบ้านของพวกเขา
"สวัสดีค่ะ"ฟ้าลดายกมือไหว้คณินผู้เป็นพ่อของคิมหันต์อย่างนอบน้อม
"หนู...ฟ้าลดาใช่ไหม"คณินขยับแว่นสองสามทีก่อนจะยิ้มให้ฟ้าลดา
"ค่ะ..คือหนูอยากมาคุยเรื่องเงิน10ล้านนั้นถ้าหนูจะขอรับผิดชอบผ่อนเงินนั้นคืนให้เพื่อแลกกลับการหย่าคุณอาจะว่าไงคะ"ฟ้าลดาไม่พูดอ้อมค้อมเล่นเอาคณินตั้งตัวไม่ทันเชียว
"หย่าหรือ??..ความจริงเงินนั้นอาก็ไม่ได้อยากได้คืนอะไรหรอกนะแต่อาเป็นคนมีหน้ามีตาในสังคมการที่ลูกชายของอาถูกปฏิเสธมันน่าอายมากเลยใช่ไหม"
"หนูต้องขอโทษจริงๆในสิ่งที่พวกเราทำแต่หนูคิดว่าหนูมีทางออกหนูจะบอกทุกคนว่าคุณอาไม่ได้ผิดอะไรแต่เป็นหนูตั้งหากที่ผิด"
"อาเห็นใจหนูนะแต่ความจริงหนูเมย์พี่สาวหนูน่ะเขาเองก็ดูจะมีใจให้คิมหันต์นะถึงได้คบกันมาก่อนปีกว่าแต่อะไรที่ทำให้หนูเมย์หายไปอาก็ไม่รู้..ความจริงอาก็กะจะขอเงินสินสอดคืนแล้วยกเลิกงานแต่งงานถ้าคิมหันต์เขาไม่ได้บอกว่าจะแต่ง"
"เขาบอกว่าจะแต่งหรือคะ??"
"ใช่เขาบอกอย่างนั้นแล้วไอ้สัญญา1ปีเนี่ยคิมหันต์ก็เป็นคนทำเองเพราะฉะนั้นอาคงไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจ"คณินพูดปนหัวเราะนี่ลูกชายเขาไปทำอีท่าไหนแต่งงานคืนเดียวเจ้าสาวก็แจ้นมาขอหย่าซะงั้น
"งั้นหนูต้องขอโทษจริงๆนะคะที่เข้าใจผิดหนูขอตัวไปคุยกับเขาก่อนนะคะ"ฟ้าลดายกมือไหว้คณินก่อนจะเดินออกไปในใจก็นึกแค้นเขาหลอกให้เธอวิ่งเต้นวุ่นวายสุดท้ายก็วนมาจบที่เขาอยู่ดี
"นั้นคนที่แต่งงานกับคุณคิมเมื่อวานนี่คะ"ป้าสมแม่บ้านประจำบ้านไพศาลรัตน์เดินถือแก้วกาแฟเข้ามาก่อนจะมองไปทางหน้าบ้าน
"ใช่มาขอหย่ากับเจ้าคิม"คณินพูดพลางจิบกาแฟ
"ตายจริง!!หม้อข้าวยังไม่ทันดำเลยจะหย่ากันซะแล้วแต่ก็อย่างว่านะคะพวกเขาไม่ได้รักกันเพราะคุณคิมรักคุณเมย์แต่ก็ถูกคุณเมย์ทำร้ายจิตใจ"
"ไม่แน่คิมหันต์อาจจะเปลี่ยนใจก็ได้คนเราอยู่ด้วยกันนะ"
"ท่าจะยากนะคะคุณคิมเสียใจขนาดนั้นหวังแต่ว่าจะไม่ทำอะไรที่ไม่ดี"ป้าสมพูดอย่างเป็นห่วงทำให้คณินฉุกคิดถึงนิสัยของลูกชายถ้าดีก็ดีใจหายแต่ถ้าร้ายก็เปรียบดังไฟที่ไม่สามารถดับลงได้เลย
.......................
ที่บริษัท
"สวัสดีครับปราง"คิมหันต์กล่าวทักแฟนสาวผ่านโทรศัพท์ความจริงเขากะจะเลิกติดต่อเธอหลังจากตัดสินใจแต่งงานกับมาติกาแต่พอถูกเธอทำร้ายจิตใจแบบนี้เขาก็คิดเพียงแต่ว่าต้องมีคนรับผิดชอบนั้นก็คือ.....
"คิมปรางคิดถึงคุณจังค่ะมาหาปรางได้ไหม"ปรางหรือเปรมปรางค์เอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อนเช่นเดียวกัน
"ผมงานยุ่งมากเลยช่วงนี้งั้นเดี๋ยวเย็นนี้ผมแวะไปหานะ"
"จริงๆนะคะว่าแต่คุณเมย์ภรรยาคุณเขาไม่ว่าเหรอคะ"
"ก็อย่าให้เขารู้สิครับ"
"แต่ปรางเสียใจจังค่ะนี่ปรางต้องเป็นเมียน้อยคุณเหรอคะทั้งๆที่ปรางมาก่อน"
"อย่าเสียใจเลยนะคนดีใครมาก่อนมาหลังสำคัญที่ไหนคำว่าภรรยามันก็ได้มาเพราะทะเบียนสมรสมันจะมีความหมายหรือเปล่าก็ขึ้นอยู่กับผม"
"งั้นแปลว่าปรางก็มีความหมายสิคะ"
"คุณคิดว่าไงล่ะครับ"คิมหันต์ยิ้มอย่างผู้มีชัยนั้นไม่ใช่เพราะเปรมปรางค์หรอกแต่เพราะคนที่กำลังเดินเข้ามาในบริษัทตั้งหาก
"เดี๋ยวเย็นนี้ผมไปหานะครับปรางค์แค่นี้ก่อนนะผมมีเรื่องต้องจัดการ!!!"
"ฟ้าอยากรู้เรื่องที่ผู้ชายคนนั้นเอิ่ม...คุณคิมหันต์พูดว่าเรามีสัญญาเรื่องเงิน10ล้านที่ผูกมัดเขากับเราไว้มันเป็นอย่างนั้นจริงหรือเปล่าคะพ่อ"ฟ้าลดามองหน้าผู้เป็นพ่ออย่างรอคำตอบก่อนจะเห็นสีหน้าของพ่อและผู้เป็นย่าเริ่มเคร่งเครียด
"มัน....มันเป็นอย่างนั้นจริงๆลูกแต่ฟ้าฟังพ่อก่อนนะคือ..ช่วงสามปีหลังธุรกิจส่งออกผลไม้ของพ่อเนี่ยมีปัญหาไหนจะเรื่องหนี้สินของพ่อที่เข้ามารุมเร้าจนถึงขั้นพ่อเกือบจะขายบ้านหลังนี้ไปแต่โชคดีที่คุณคณินยื่นมือเข้ามาช่วยพร้อมกับให้เงินพ่อมาลงทุนจนธุรกิจของพ่อผ่านช่วงเวลานั้นมาได้..พ่อเลยสัญญาว่าจะยกพี่สาวของลูกให้ลูกชายคุณคณินเขาเพื่อเป็นการตอบแทนบุญคุณ"
"แต่ฟ้าก็ไม่เห็นว่าเราต้องไปพูดถึงเรื่องเงิน10ล้านเลยนี่คะ"
"คือมันเป็นอย่างนี้นะฟ้า...เงินที่เขาให้เรายืมมาน่ะมันรวมกันเป็นเก้าล้านแต่เผอิญว่าเมื่อวานตอนที่พี่สาวของลูกหายไปเขา...เอาเงินค่าสินสอดไป1ล้านรวมๆกันมันก็เลยกลายเป็นสิบล้านคุณคณินเขาบอกว่าจะยกเงินทั้งหมดให้ถ้าลูกแต่งงานกับคุณคิมหันต์และอยู่ด้วยกันถึงหนึ่งปี"
"ทำไมพ่อถึงไม่บอกฟ้าก่อนละคะแล้วอนาคตฟ้าล่ะ"ฟ้าลดามองหน้าผู้เป็นพ่ออย่างผิดหวังนี่เธอต้องมาแต่งงานใช้หนี้งั้นเหรอตลกชะมัด!!!
"ก็ถือว่าตอบแทนบุญคุณพ่อแกหน่อยไม่ได้หรือไง!!อีกอย่างแกก็จะสบายครอบครัวนั้นก็ใช่ว่าจะจนซะเมื่อไหร่อีกหน่อยแกก็คงมากราบพ่อแกขอบคุณซะด้วยซ้ำ"คุณหญิงภวรรณหรือผู้เป็นย่าของฟ้าลดากล่าวอย่างรำคาญโดยไม่สนใจความรู้สึกของผู้เป็นหลานเลยด้วยซ้ำ
"พ่อขอนะฟ้าปีเดียวเองหรืออาจจะน้อยกว่านั้นถ้าเราตามหาตัวพี่สาวลูกเจอถือว่าตอบแทนบุญคุณพ่อนะจะให้พ่อกราบก็ยอม"ประสิทธิ์ทำท่าจะกราบฟ้าลดาหญิงสาวรีบเข้าไปห้ามก่อนจะจับมือพ่อ
"ชั่งเถอะค่ะพ่อฟ้าจะไปคุยกับเขาเอง"ฟ้าลดากล่าวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
"เวรกรรมนี่มันอะไรกันแม่มันแย่งพ่อนี่ลูกมันยังจะมาแย่งสามีพี่สาวอีกเวรกรรมมันมีจริงหรือเปล่า!!"เสียงคุณอนงค์ภรรยาหลวงของประสิทธิ์ดังขึ้นก่อนจะมาหยุดที่ข้างหน้าฟ้าลดา
"แกอย่าคิดว่าจะมาแย่งทุกอย่างไปจากลูกสาวฉันนะเพราะมันไม่มีวัน!!!"
"หยุดนะคุณอนงค์!!ฟ้าลดากำลังช่วยเราอยู่นะ"ประสิทธิ์ดุภรรยาของเขาแต่ก็ไม่อาจห้ามสายตาแห่งความเกลียดชังที่อนงค์ส่งมาทางฟ้าลดาได้
"ก็ที่ฉันพูดมันคือเรื่องจริง!!เมื่อคืนแกคงจะมอบกายถวายตัวเลยสินะและแกก็คงดีใจที่ได้แย่งผัวพี่สาวไปอย่างหน้าด้านๆ!!!"
"คุณอนงค์!!ถ้าจะโทษยัยฟ้าโทษยัยเมย์ลูกสาวคุณดีกว่าที่หนีไปแล้วก็เอาเงินสินสอดไปด้วย"
"ลูกสาวฉันไม่ผิด!!บางทีที่ยัยเมย์หายไปอาจจะเป็นแผนของแม่ลูกสาวตัวดีของคุณก็ได้!!"
"คุณอนงค์!!!"
"พอเถอะค่ะคุณพ่อ...ฟ้าไม่ได้คิดแย่งใครทั้งนั้นถ้าพี่เมย์กลับมาฟ้าจะหย่าให้เพราะฟ้าไม่เคยอยากได้ของๆใครฟ้ากลับก่อนนะคะ"ฟ้าลดาตัดบทเพราะไม่อยากให้พ่อทะเลาะกับภรรยาของเขามากไปกว่านี้
"ทำเป็นเรียบร้อยความจริงก็คิดจะแย่งเหมือนแม่มันน่ะแหละ!!"เสียงผู้เป็นย่าลอยตามหลังฟ้าลดามาเล่นเอาหญิงสาวแทบยืนไม่ได้นี่เขาไม่เคยเห็นเธอเป็นหลานเลยใช่ไหมถึงจะเสียใจแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ฟ้าลดาตัดสินใจขอที่อยู่พ่อของคิมหันต์ที่คนขับรถของประสิทธิ์ก่อนจะขับรถไปยังบ้านของพวกเขา
"สวัสดีค่ะ"ฟ้าลดายกมือไหว้คณินผู้เป็นพ่อของคิมหันต์อย่างนอบน้อม
"หนู...ฟ้าลดาใช่ไหม"คณินขยับแว่นสองสามทีก่อนจะยิ้มให้ฟ้าลดา
"ค่ะ..คือหนูอยากมาคุยเรื่องเงิน10ล้านนั้นถ้าหนูจะขอรับผิดชอบผ่อนเงินนั้นคืนให้เพื่อแลกกลับการหย่าคุณอาจะว่าไงคะ"ฟ้าลดาไม่พูดอ้อมค้อมเล่นเอาคณินตั้งตัวไม่ทันเชียว
"หย่าหรือ??..ความจริงเงินนั้นอาก็ไม่ได้อยากได้คืนอะไรหรอกนะแต่อาเป็นคนมีหน้ามีตาในสังคมการที่ลูกชายของอาถูกปฏิเสธมันน่าอายมากเลยใช่ไหม"
"หนูต้องขอโทษจริงๆในสิ่งที่พวกเราทำแต่หนูคิดว่าหนูมีทางออกหนูจะบอกทุกคนว่าคุณอาไม่ได้ผิดอะไรแต่เป็นหนูตั้งหากที่ผิด"
"อาเห็นใจหนูนะแต่ความจริงหนูเมย์พี่สาวหนูน่ะเขาเองก็ดูจะมีใจให้คิมหันต์นะถึงได้คบกันมาก่อนปีกว่าแต่อะไรที่ทำให้หนูเมย์หายไปอาก็ไม่รู้..ความจริงอาก็กะจะขอเงินสินสอดคืนแล้วยกเลิกงานแต่งงานถ้าคิมหันต์เขาไม่ได้บอกว่าจะแต่ง"
"เขาบอกว่าจะแต่งหรือคะ??"
"ใช่เขาบอกอย่างนั้นแล้วไอ้สัญญา1ปีเนี่ยคิมหันต์ก็เป็นคนทำเองเพราะฉะนั้นอาคงไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจ"คณินพูดปนหัวเราะนี่ลูกชายเขาไปทำอีท่าไหนแต่งงานคืนเดียวเจ้าสาวก็แจ้นมาขอหย่าซะงั้น
"งั้นหนูต้องขอโทษจริงๆนะคะที่เข้าใจผิดหนูขอตัวไปคุยกับเขาก่อนนะคะ"ฟ้าลดายกมือไหว้คณินก่อนจะเดินออกไปในใจก็นึกแค้นเขาหลอกให้เธอวิ่งเต้นวุ่นวายสุดท้ายก็วนมาจบที่เขาอยู่ดี
"นั้นคนที่แต่งงานกับคุณคิมเมื่อวานนี่คะ"ป้าสมแม่บ้านประจำบ้านไพศาลรัตน์เดินถือแก้วกาแฟเข้ามาก่อนจะมองไปทางหน้าบ้าน
"ใช่มาขอหย่ากับเจ้าคิม"คณินพูดพลางจิบกาแฟ
"ตายจริง!!หม้อข้าวยังไม่ทันดำเลยจะหย่ากันซะแล้วแต่ก็อย่างว่านะคะพวกเขาไม่ได้รักกันเพราะคุณคิมรักคุณเมย์แต่ก็ถูกคุณเมย์ทำร้ายจิตใจ"
"ไม่แน่คิมหันต์อาจจะเปลี่ยนใจก็ได้คนเราอยู่ด้วยกันนะ"
"ท่าจะยากนะคะคุณคิมเสียใจขนาดนั้นหวังแต่ว่าจะไม่ทำอะไรที่ไม่ดี"ป้าสมพูดอย่างเป็นห่วงทำให้คณินฉุกคิดถึงนิสัยของลูกชายถ้าดีก็ดีใจหายแต่ถ้าร้ายก็เปรียบดังไฟที่ไม่สามารถดับลงได้เลย
.......................
ที่บริษัท
"สวัสดีครับปราง"คิมหันต์กล่าวทักแฟนสาวผ่านโทรศัพท์ความจริงเขากะจะเลิกติดต่อเธอหลังจากตัดสินใจแต่งงานกับมาติกาแต่พอถูกเธอทำร้ายจิตใจแบบนี้เขาก็คิดเพียงแต่ว่าต้องมีคนรับผิดชอบนั้นก็คือ.....
"คิมปรางคิดถึงคุณจังค่ะมาหาปรางได้ไหม"ปรางหรือเปรมปรางค์เอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อนเช่นเดียวกัน
"ผมงานยุ่งมากเลยช่วงนี้งั้นเดี๋ยวเย็นนี้ผมแวะไปหานะ"
"จริงๆนะคะว่าแต่คุณเมย์ภรรยาคุณเขาไม่ว่าเหรอคะ"
"ก็อย่าให้เขารู้สิครับ"
"แต่ปรางเสียใจจังค่ะนี่ปรางต้องเป็นเมียน้อยคุณเหรอคะทั้งๆที่ปรางมาก่อน"
"อย่าเสียใจเลยนะคนดีใครมาก่อนมาหลังสำคัญที่ไหนคำว่าภรรยามันก็ได้มาเพราะทะเบียนสมรสมันจะมีความหมายหรือเปล่าก็ขึ้นอยู่กับผม"
"งั้นแปลว่าปรางก็มีความหมายสิคะ"
"คุณคิดว่าไงล่ะครับ"คิมหันต์ยิ้มอย่างผู้มีชัยนั้นไม่ใช่เพราะเปรมปรางค์หรอกแต่เพราะคนที่กำลังเดินเข้ามาในบริษัทตั้งหาก
"เดี๋ยวเย็นนี้ผมไปหานะครับปรางค์แค่นี้ก่อนนะผมมีเรื่องต้องจัดการ!!!"
AThousandYears เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 ก.ย. 2558, 09:52:32 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 ก.ย. 2558, 10:03:58 น.
จำนวนการเข้าชม : 2087
| << เข้าหอคืนแรก | เกลือจิ้มเกลือ >> |
