ภรรยานอกหัวใจ
"ความกตัญญูเป็นเครื่องผูกมัดให้ "เธอ"ต้องอยู่กับ "เขา" ผู้ชายที่เปรียบดั่งซาตาน"
Tags: ความรัก คลุมถุงชน ความแค้น ร้ายกาจ ซาตาน
ตอน: หัวใจสีดำ
"อย่าค่ะคุณคิม"มาติกาเอามือดันหน้าอกของคิมหันต์พร้อมแสดงสีหน้าเขินอาย
"โธ่!!เมย์...ผมรักคุณจริงๆนะอีกหน่อยเราก็จะแต่งงานกันแล้วเราก็จะมีลูกซัก....10คนดีไหม"
"บ้าเหรอคะคิม!!หุ่นเมย์ได้พังพอดี"มาติกาทุบหน้าอกคิมหันต์อีกครั้งก่อนที่เขากอดเธอให้มาใกล้เขาอีก
"ต่อให้คุณอ้วนหรือจะตัวดำขึ้นผมก็รักคุณเมย์"
"อย่ามาปากหวานหน่อยเลยค่ะแล้วแม่ปรางนั่นล่ะคะ"
"ผมจะเลิกกับเขาและผมจะมีคุณแค่คนเดียวผมสัญญา"คิมหันต์คว้ามือมาติกามาจูบอย่างรักใคร่ก่อนจะหยอกล้อกับเธออย่างสนุกสนาน
"เธอมันคนหลอกลวง...มาติกา"คิมหันต์พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาก่อนจะเหลือบมองเปรมปรางค์ที่นอนอยู่ข้างๆเขา
"ผมเกลียดคุณ..เกลียดคุณเกลียดๆๆๆๆๆ"คิมหันต์บีบรูปจนยับคามือก่อนจะเหลือบมองนาฬิกา
..................................
ในห้องที่มีแต่ความมืดหญิงสาวกำลังนอนคดอยู่ใต้ผ้าห่มใบหน้ามีรอยยิ้มบ่งบอกว่าเธอกำลังฝันดีหากแต่เงาในความมืดกลับมองเธอด้วยสายตาเย็นชาและแข็งกร้าวเขาค่อยๆเดินมาหาเธอก่อนจะค่อยเอามือไปจับที่คอของเธอแล้วบีบจนหญิงสาวสะดุ้งตื่น
"นะ...นาย...ปะ.."ฟ้าลดาดิ้นไปมาเพราะเธอหายใจไม่ออกก่อนจะคว้าหมอนปาใส่คิมหันต์จนเขาปล่อยมือออก
"แอ๊ก...อิตาบ้า!!นี่คิดจะฆ่ากันเลยหรือไง!!!"ฟ้าลดาเข้นเสียงขึ้นมาด่าเขาก่อนจะเอามือลูบคอตัวเอง
"เธอมันสมควรตาย!!ผู้หญิงชั่วๆแบบพวกเธอจะรักใครเป็น"
"อ่าวนี่!!พวกฉันเป็นเพศแม่คุณนะแล้วคนที่คุณกำลังด่าก็ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาของคุณพูดอย่างเนี่ยมันไม่ให้เกียรติกันเลยนี่"
"เกียรติเหรอ...หึพวกที่ขายลูกตัวเองใช้หนี้มันมีเกียรติตรงไหน"สิ้นคำเขาก็ถูกตบจนชาไปทั้งใบหน้า
"คุณกำลังดูถูกฉันครอบครัวฉัน...เพราะคุณเป็นแบบนี้นี่เองพี่เมย์ถึงทิ้ง..สมน้ำหน้า!!!"ฟ้าลดาตะเบ็งเสียงคำพูดนั้นมันชั่งแทงใจดำของคิมหันต์นักเขากำมือแน่นด้วยความโกรธ
"เธอไม่มีสิทธิ์มาขึ้นเสียงกับฉัน!!"
"ฉันมีสิทธิ์ที่จะไม่ยอมให้คุณมานั่งพร่ำด่าครอบครัวฉัน"
"เธอคิดจะลองดีกับฉันเหรอ!!!"
"เออ!!!!"ฟ้าลดาตอบกลับก่อนจะรู้สึกไม่ดีเตรียมจะวิ่งหนีแต่ไม่ทันคิมหันต์กระชากเธอเข้าไปหาตัวเขาก่อนจะกดเธอลงกับที่นอน
"เธอคิดจะหนีไปไหนเธอยังทำหน้าที่ไม่เสร็จเลยแล้วอยากรู้ไหมว่าหน้าที่อะไรฉันจะบอกให้ก็หน้าที่....โสเภณีบนเตียงไง"พูดจบคิมหันต์ก็ประทับจูบลงบนริมฝีปากของหญิงสาวที่ดิ้นอยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างรุนแรงก่อนจะค่อยๆเลื่อนลงมาไซร้ซอกคอของเธอก่อนจะหยุดชะงักเพราะแทนที่ฟ้าลดาจะทุบเขาเธอกลับเอาแขนมาคล้องคอเขา
"หยุดทำไมคะฟ้ากำลังเคลิ้มเลย"ฟ้าลดาทำเสียงออดอ้อนก่อนจะเอามือมาเล่นผมของเขา
"นี่เธอ!!"
"ทำไมคะคุณสามีฟ้ามันไม่ถึงใจเหรอสู้บ้านเล็กบ้านน้อยคุณไม่ได้หรือไง"
"ใช่!!!และฉันก็ไม่มีวันพิศวาสผู้หญิงอย่างเธอหรอก"คิมหันต์พูดพลางจับแขนของฟ้าลดาออกจากคอของเขาแล้วยันตัวลุกขึ้น
"แต่ฟ้าว่าเราก็เหมาะกันดีนะคะเลวด้วยกันทั้งคู่"ฟ้าลดาเสียงแข็งพร้อมมองคิมหันต์อย่างไม่เกรงกลัวชายหนุ่มกำมือแน่นก่อนจะเดินออกไป
"จะรีบไปไหนล่ะคะคุณสามี!!!!"
ปัง!!!!
สิ้นเสียงประตูปิดฟ้าลดาก็ขยับตัวนั่งกอดเข่าก่อนจะมองดูรอยช้ำที่แขน
"เจ็บ"ฟ้าลดาพูดอย่างแผ่วเบาก่อนน้ำตาจะเริ่มไหลออกมาถึงวันนี้เธอจะรอดจากเงื้อมมือเขาแต่สักวันเธออาจจะพลาดท่าให้กับเขาแน่ๆเขาร้ายกาจเกินกว่าที่เธอจะสู้ไหวหญิงสาวครุ่นคิดก่อนจะก้มหน้าร้องไห้โดยไร้คนที่จะได้ยิน
.................................
เช้าวันต่อมา
"สวัสดี"ราวัฒน์นายตำรวจสารวัตรใหญ่เดินเข้ามาทักเพื่อนสนิทอย่างยิ้มแย้มเขามองเพื่อนรักด้วยตากวนประสาทก่อนจะถูกค้อนกลับ
"ไงพ่อสารวัตรใหญ่"คิมหันต์ทักเพื่อนก่อนจะผายมือให้นั่ง
"ฉันคิดถึงแกวะเลยแวะมาหาเป็นไงชีวิตแต่งงานแก"
"แกมีอะไร"คิมหันต์ตัดบทเพราะไม่อยากคุยเรื่องนี้กับราวัฒน์ซักเท่าไหร่เขามองเพื่อนที่ดูเหมือนจะมานั่งกวนประสาทอย่างรอคำตอบ
"อย่ามองฉันแบบนั้นสิวะก็ได้ๆฉันมีเรื่อง.....เมย์มาบอก"
"ฉันไม่อยากรู้แกไปบอกครอบครัวเขาเถอะ"
"เฮ้ย!!แต่มันสำคัญจริงๆนะคืองี้..เมื่อวันก่อนฉันไปสำรวจพื้นที่รอบๆมาและก็บังเอิญพนักงานร้านสะดวกซื้อคนหนึ่งเขาบอกว่าเขาเห็นเมย์มาซื้อของกับผู้ชายคนหนึ่งในวันนั้น..วันที่แกแต่งงาน..และหลังจากที่เราตรวจดูกล้องวงจรปิดทางเราคาดว่าเมย์น่าจะรู้จักผู้ชายคนนั้นและฉันคิดว่าบางที...เมย์อาจไม่ได้โดนลักพาตัว"สิ้นคำพูดของราวัฒน์คิมหันต์ก็กำมือแน่นแววตาแสดงความเสียใจและโกรธแค้นในหัวของเขามีแต่คำว่าผู้หญิงคนนั้นหลอกลวง!!!
"เฮ้ย!!แต่ก็ยังสรุปไม่ได้นะจนกว่าจะเจอตัวเมย์"ราวัฒน์พยายามปลอบใจเพื่อนแต่ดูเหมือนจะไร้ผลสำหรับคิมหันต์
"หมดธุระแล้วใช่ไหมแกกลับไปได้แล้ว"
"เดี๋ยวสิฉันว่าจะถามที่แกดูไม่สนใจเรื่องเมย์เป็นเพราะผู้หญิงคนนั้นใช่ไหม..น้องสาวเมย์อะ"
"แกกลับไปได้แล้ว"
"นั่นไงแกมีความลับอยากบอกนะว่าแกได้เขาแล้ว"
"ถ้าแกไม่ออกไปฉันจะโดดเตะแกเดี๋ยวนี้แหละ"คิมหันต์ลุกขึ้นซึ่งราวัฒน์ลุกตามเพราะดูเหมือนคิมหันต์จะเอาจริง
"เฮ้ยๆๆทำร้ายเจ้าหน้าที่ตำรวจติดคุกนะเว้ย!!"
"ทำร้ายในที่ส่วนตัวเขาเรียกป้องกันตัวเว้ย!!"
"นั่นไง!!มันเป็นเรื่องจริงใช่ไหมวะ"
"ไอ้วัฒน์!!!!!"คิมหันต์จะเล่นงานเพื่อนแต่เขาดันชิงหลบออกไปแล้วชายหนุ่มถอนหายใจก่อนจะกำมือแน่นแล้วทุบโต๊ะระบายอารมณ์
"คนหลอกลวง!!!!"
............................
ที่คอนโด
"ฟ้าแน่ใจนะลูกว่าอยู่ได้"ลลิตมองดูลูกสาวที่สีหน้าไม่ค่อยดีอย่างเป็นห่วง
"ฟ้าแน่ใจค่ะ..ฟ้ารักแม่นะคะ"ฟ้าลดาโผกอดแม่ของเธอก่อนจะปล่อย
"แม่แน่ใจนะคะว่าจะไม่ไปลาพ่อ"สิ้นคำพูดของลูกสาวลลิตก็ก้มหน้าก่อนจะจับมือฟ้าลดาขึ้นมา
"เรื่องของแม่กับเขามันจบไปแล้วลูกที่แม่มางานนี้ก็เพราะคุณย่าส่งการ์ดเชิญมา"
"ฟ้าเข้าใจแม่ค่ะ"ฟ้าลดายิ้มให้แม่ของเธอก่อนที่ลลิตจะเหล่มองที่ข้อมือหญิงสาว
"ตายจริง!!ฟ้าทำไมข้อมือลูกมีรอยช้ำแบบนี้ล่ะ"
"คือ....คือฟ้าหกล้มแล้วข้อมือพลิกน่ะค่ะแม่"
"เรานี่ซุ่มซ่ามจริงๆแล้วอย่างนี้จะอยู่คนเดียวได้ไหมเนี่ย"
"ฟ้าอยู่ได้ค่ะแม่ไปเถอะนะ"ฟ้าลดากอดลลิตอีกครั้งก่อนจะไปส่งลลิตที่รถและมองดูผู้เป็นแม่ขับรถออกไป
"ฟ้า!!"เสียงผู้ชายใส่สูทสีดำคนหนึ่งตะโกนขึ้นมาทางลานจอดรถฟ้าลดาหันไปตามเสียงก็พบว่าเป็นเพื่อนสนิทของเธอ
"นาธินทร์"ฟ้าลดาเรียกชื่อเพื่อนก่อนจะตรงเข้าไปหาและพาเข้ามานั่งในร้านกาแฟข้างๆคอนโด
"ธินคิดถึงฟ้าจังแล้วนี่ฟ้ามาทำอะไรที่นี่"นาธินทร์เริ่มต้นบทสนทนาด้วยน้ำเสียงสดใส
"ฟ้ามาหาพ่อน่ะแล้วธินล่ะ"
"ธินมาดูงานน่ะพอดีตอนนี้ทางบริษัทอาหาร
แปรรูปของธินอยากพัฒนาสินค้าธินเลยคิดว่าถ้าทำเกี่ยวกับพวกผลไม้น่าจะดี"
"แล้วมองผลไม้อะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า"
"ก็มาเมืองนนทบุรีธินก็ต้องนึกถึงทุเรียนสิ"
"ทุเรียนเหรอ...จริงสิบ้านพ่อฟ้ามีสวนทุเรียนกับมะปรางด้วยนะถ้าธินสนใจฟ้าจะพาไป"
"ดีเลย!!ธินอยากเจอพ่อฟ้าพอดีเผื่อจะฝากตัวเป็นลูกเขย"
"ธินนี่!!ทะลึ่งแล้วนะ....งั้นเดี๋ยวเจอกันพรุ่งนี้โอเคไหม"
"ตกลง"นาธินทร์ยื่นมือออกมาฟ้าลดายิ้มก่อนจะจับมือนาธินทร์ตอบ
"โธ่!!เมย์...ผมรักคุณจริงๆนะอีกหน่อยเราก็จะแต่งงานกันแล้วเราก็จะมีลูกซัก....10คนดีไหม"
"บ้าเหรอคะคิม!!หุ่นเมย์ได้พังพอดี"มาติกาทุบหน้าอกคิมหันต์อีกครั้งก่อนที่เขากอดเธอให้มาใกล้เขาอีก
"ต่อให้คุณอ้วนหรือจะตัวดำขึ้นผมก็รักคุณเมย์"
"อย่ามาปากหวานหน่อยเลยค่ะแล้วแม่ปรางนั่นล่ะคะ"
"ผมจะเลิกกับเขาและผมจะมีคุณแค่คนเดียวผมสัญญา"คิมหันต์คว้ามือมาติกามาจูบอย่างรักใคร่ก่อนจะหยอกล้อกับเธออย่างสนุกสนาน
"เธอมันคนหลอกลวง...มาติกา"คิมหันต์พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาก่อนจะเหลือบมองเปรมปรางค์ที่นอนอยู่ข้างๆเขา
"ผมเกลียดคุณ..เกลียดคุณเกลียดๆๆๆๆๆ"คิมหันต์บีบรูปจนยับคามือก่อนจะเหลือบมองนาฬิกา
..................................
ในห้องที่มีแต่ความมืดหญิงสาวกำลังนอนคดอยู่ใต้ผ้าห่มใบหน้ามีรอยยิ้มบ่งบอกว่าเธอกำลังฝันดีหากแต่เงาในความมืดกลับมองเธอด้วยสายตาเย็นชาและแข็งกร้าวเขาค่อยๆเดินมาหาเธอก่อนจะค่อยเอามือไปจับที่คอของเธอแล้วบีบจนหญิงสาวสะดุ้งตื่น
"นะ...นาย...ปะ.."ฟ้าลดาดิ้นไปมาเพราะเธอหายใจไม่ออกก่อนจะคว้าหมอนปาใส่คิมหันต์จนเขาปล่อยมือออก
"แอ๊ก...อิตาบ้า!!นี่คิดจะฆ่ากันเลยหรือไง!!!"ฟ้าลดาเข้นเสียงขึ้นมาด่าเขาก่อนจะเอามือลูบคอตัวเอง
"เธอมันสมควรตาย!!ผู้หญิงชั่วๆแบบพวกเธอจะรักใครเป็น"
"อ่าวนี่!!พวกฉันเป็นเพศแม่คุณนะแล้วคนที่คุณกำลังด่าก็ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาของคุณพูดอย่างเนี่ยมันไม่ให้เกียรติกันเลยนี่"
"เกียรติเหรอ...หึพวกที่ขายลูกตัวเองใช้หนี้มันมีเกียรติตรงไหน"สิ้นคำเขาก็ถูกตบจนชาไปทั้งใบหน้า
"คุณกำลังดูถูกฉันครอบครัวฉัน...เพราะคุณเป็นแบบนี้นี่เองพี่เมย์ถึงทิ้ง..สมน้ำหน้า!!!"ฟ้าลดาตะเบ็งเสียงคำพูดนั้นมันชั่งแทงใจดำของคิมหันต์นักเขากำมือแน่นด้วยความโกรธ
"เธอไม่มีสิทธิ์มาขึ้นเสียงกับฉัน!!"
"ฉันมีสิทธิ์ที่จะไม่ยอมให้คุณมานั่งพร่ำด่าครอบครัวฉัน"
"เธอคิดจะลองดีกับฉันเหรอ!!!"
"เออ!!!!"ฟ้าลดาตอบกลับก่อนจะรู้สึกไม่ดีเตรียมจะวิ่งหนีแต่ไม่ทันคิมหันต์กระชากเธอเข้าไปหาตัวเขาก่อนจะกดเธอลงกับที่นอน
"เธอคิดจะหนีไปไหนเธอยังทำหน้าที่ไม่เสร็จเลยแล้วอยากรู้ไหมว่าหน้าที่อะไรฉันจะบอกให้ก็หน้าที่....โสเภณีบนเตียงไง"พูดจบคิมหันต์ก็ประทับจูบลงบนริมฝีปากของหญิงสาวที่ดิ้นอยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างรุนแรงก่อนจะค่อยๆเลื่อนลงมาไซร้ซอกคอของเธอก่อนจะหยุดชะงักเพราะแทนที่ฟ้าลดาจะทุบเขาเธอกลับเอาแขนมาคล้องคอเขา
"หยุดทำไมคะฟ้ากำลังเคลิ้มเลย"ฟ้าลดาทำเสียงออดอ้อนก่อนจะเอามือมาเล่นผมของเขา
"นี่เธอ!!"
"ทำไมคะคุณสามีฟ้ามันไม่ถึงใจเหรอสู้บ้านเล็กบ้านน้อยคุณไม่ได้หรือไง"
"ใช่!!!และฉันก็ไม่มีวันพิศวาสผู้หญิงอย่างเธอหรอก"คิมหันต์พูดพลางจับแขนของฟ้าลดาออกจากคอของเขาแล้วยันตัวลุกขึ้น
"แต่ฟ้าว่าเราก็เหมาะกันดีนะคะเลวด้วยกันทั้งคู่"ฟ้าลดาเสียงแข็งพร้อมมองคิมหันต์อย่างไม่เกรงกลัวชายหนุ่มกำมือแน่นก่อนจะเดินออกไป
"จะรีบไปไหนล่ะคะคุณสามี!!!!"
ปัง!!!!
สิ้นเสียงประตูปิดฟ้าลดาก็ขยับตัวนั่งกอดเข่าก่อนจะมองดูรอยช้ำที่แขน
"เจ็บ"ฟ้าลดาพูดอย่างแผ่วเบาก่อนน้ำตาจะเริ่มไหลออกมาถึงวันนี้เธอจะรอดจากเงื้อมมือเขาแต่สักวันเธออาจจะพลาดท่าให้กับเขาแน่ๆเขาร้ายกาจเกินกว่าที่เธอจะสู้ไหวหญิงสาวครุ่นคิดก่อนจะก้มหน้าร้องไห้โดยไร้คนที่จะได้ยิน
.................................
เช้าวันต่อมา
"สวัสดี"ราวัฒน์นายตำรวจสารวัตรใหญ่เดินเข้ามาทักเพื่อนสนิทอย่างยิ้มแย้มเขามองเพื่อนรักด้วยตากวนประสาทก่อนจะถูกค้อนกลับ
"ไงพ่อสารวัตรใหญ่"คิมหันต์ทักเพื่อนก่อนจะผายมือให้นั่ง
"ฉันคิดถึงแกวะเลยแวะมาหาเป็นไงชีวิตแต่งงานแก"
"แกมีอะไร"คิมหันต์ตัดบทเพราะไม่อยากคุยเรื่องนี้กับราวัฒน์ซักเท่าไหร่เขามองเพื่อนที่ดูเหมือนจะมานั่งกวนประสาทอย่างรอคำตอบ
"อย่ามองฉันแบบนั้นสิวะก็ได้ๆฉันมีเรื่อง.....เมย์มาบอก"
"ฉันไม่อยากรู้แกไปบอกครอบครัวเขาเถอะ"
"เฮ้ย!!แต่มันสำคัญจริงๆนะคืองี้..เมื่อวันก่อนฉันไปสำรวจพื้นที่รอบๆมาและก็บังเอิญพนักงานร้านสะดวกซื้อคนหนึ่งเขาบอกว่าเขาเห็นเมย์มาซื้อของกับผู้ชายคนหนึ่งในวันนั้น..วันที่แกแต่งงาน..และหลังจากที่เราตรวจดูกล้องวงจรปิดทางเราคาดว่าเมย์น่าจะรู้จักผู้ชายคนนั้นและฉันคิดว่าบางที...เมย์อาจไม่ได้โดนลักพาตัว"สิ้นคำพูดของราวัฒน์คิมหันต์ก็กำมือแน่นแววตาแสดงความเสียใจและโกรธแค้นในหัวของเขามีแต่คำว่าผู้หญิงคนนั้นหลอกลวง!!!
"เฮ้ย!!แต่ก็ยังสรุปไม่ได้นะจนกว่าจะเจอตัวเมย์"ราวัฒน์พยายามปลอบใจเพื่อนแต่ดูเหมือนจะไร้ผลสำหรับคิมหันต์
"หมดธุระแล้วใช่ไหมแกกลับไปได้แล้ว"
"เดี๋ยวสิฉันว่าจะถามที่แกดูไม่สนใจเรื่องเมย์เป็นเพราะผู้หญิงคนนั้นใช่ไหม..น้องสาวเมย์อะ"
"แกกลับไปได้แล้ว"
"นั่นไงแกมีความลับอยากบอกนะว่าแกได้เขาแล้ว"
"ถ้าแกไม่ออกไปฉันจะโดดเตะแกเดี๋ยวนี้แหละ"คิมหันต์ลุกขึ้นซึ่งราวัฒน์ลุกตามเพราะดูเหมือนคิมหันต์จะเอาจริง
"เฮ้ยๆๆทำร้ายเจ้าหน้าที่ตำรวจติดคุกนะเว้ย!!"
"ทำร้ายในที่ส่วนตัวเขาเรียกป้องกันตัวเว้ย!!"
"นั่นไง!!มันเป็นเรื่องจริงใช่ไหมวะ"
"ไอ้วัฒน์!!!!!"คิมหันต์จะเล่นงานเพื่อนแต่เขาดันชิงหลบออกไปแล้วชายหนุ่มถอนหายใจก่อนจะกำมือแน่นแล้วทุบโต๊ะระบายอารมณ์
"คนหลอกลวง!!!!"
............................
ที่คอนโด
"ฟ้าแน่ใจนะลูกว่าอยู่ได้"ลลิตมองดูลูกสาวที่สีหน้าไม่ค่อยดีอย่างเป็นห่วง
"ฟ้าแน่ใจค่ะ..ฟ้ารักแม่นะคะ"ฟ้าลดาโผกอดแม่ของเธอก่อนจะปล่อย
"แม่แน่ใจนะคะว่าจะไม่ไปลาพ่อ"สิ้นคำพูดของลูกสาวลลิตก็ก้มหน้าก่อนจะจับมือฟ้าลดาขึ้นมา
"เรื่องของแม่กับเขามันจบไปแล้วลูกที่แม่มางานนี้ก็เพราะคุณย่าส่งการ์ดเชิญมา"
"ฟ้าเข้าใจแม่ค่ะ"ฟ้าลดายิ้มให้แม่ของเธอก่อนที่ลลิตจะเหล่มองที่ข้อมือหญิงสาว
"ตายจริง!!ฟ้าทำไมข้อมือลูกมีรอยช้ำแบบนี้ล่ะ"
"คือ....คือฟ้าหกล้มแล้วข้อมือพลิกน่ะค่ะแม่"
"เรานี่ซุ่มซ่ามจริงๆแล้วอย่างนี้จะอยู่คนเดียวได้ไหมเนี่ย"
"ฟ้าอยู่ได้ค่ะแม่ไปเถอะนะ"ฟ้าลดากอดลลิตอีกครั้งก่อนจะไปส่งลลิตที่รถและมองดูผู้เป็นแม่ขับรถออกไป
"ฟ้า!!"เสียงผู้ชายใส่สูทสีดำคนหนึ่งตะโกนขึ้นมาทางลานจอดรถฟ้าลดาหันไปตามเสียงก็พบว่าเป็นเพื่อนสนิทของเธอ
"นาธินทร์"ฟ้าลดาเรียกชื่อเพื่อนก่อนจะตรงเข้าไปหาและพาเข้ามานั่งในร้านกาแฟข้างๆคอนโด
"ธินคิดถึงฟ้าจังแล้วนี่ฟ้ามาทำอะไรที่นี่"นาธินทร์เริ่มต้นบทสนทนาด้วยน้ำเสียงสดใส
"ฟ้ามาหาพ่อน่ะแล้วธินล่ะ"
"ธินมาดูงานน่ะพอดีตอนนี้ทางบริษัทอาหาร
แปรรูปของธินอยากพัฒนาสินค้าธินเลยคิดว่าถ้าทำเกี่ยวกับพวกผลไม้น่าจะดี"
"แล้วมองผลไม้อะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า"
"ก็มาเมืองนนทบุรีธินก็ต้องนึกถึงทุเรียนสิ"
"ทุเรียนเหรอ...จริงสิบ้านพ่อฟ้ามีสวนทุเรียนกับมะปรางด้วยนะถ้าธินสนใจฟ้าจะพาไป"
"ดีเลย!!ธินอยากเจอพ่อฟ้าพอดีเผื่อจะฝากตัวเป็นลูกเขย"
"ธินนี่!!ทะลึ่งแล้วนะ....งั้นเดี๋ยวเจอกันพรุ่งนี้โอเคไหม"
"ตกลง"นาธินทร์ยื่นมือออกมาฟ้าลดายิ้มก่อนจะจับมือนาธินทร์ตอบ
AThousandYears เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 13 ก.ย. 2558, 08:48:52 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 13 ก.ย. 2558, 08:48:52 น.
จำนวนการเข้าชม : 1767
| << เกลือจิ้มเกลือ | กิ๊กตีกัน >> |
Kim 13 ก.ย. 2558, 09:01:00 น.
แล้วฟ้าจะเอาอะไรไปสู้กับคิมหันต์ล่ะเนี่ย
แล้วฟ้าจะเอาอะไรไปสู้กับคิมหันต์ล่ะเนี่ย
สายลมที่พัดวน 13 ก.ย. 2558, 13:10:14 น.
คุณคิมใจร้ายอะมาถึงก็บีบคอฟ้าลดาเลยอย่างนี้มันต้องยั่วซะให้เข็ด
คุณคิมใจร้ายอะมาถึงก็บีบคอฟ้าลดาเลยอย่างนี้มันต้องยั่วซะให้เข็ด
